55"" Jaargang.
Zaterdag 18 Januari 1902.
No. 10755.
Kennisgeving.
ALISB.
een ONDERWIJZE!?.
1E IT.ENL AiNTR.
ASxatjaEKsni «vesixicht.
SCHIEDAM, 17 Jan. 1902.
*v*
SÜHIEDAEVISCIIE COURIHT
Deze courant verschijnt d a g e 1 ij k s, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25. Franco
per post fl. 1.65.
Prijs per weekt Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau Botezsiraat 68.
Prjjs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92iedere regel
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zp
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Meiam adenrietstiëH opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
latere. ïelefoon No. 123.
Inrichtingen nclkc gevaar, sclinde ol
hinder hunnen veroorzaken.
Uuitcr.MUr.STr.u nu vnniomicns van Schiedam,
Gelet op do bepalingen iiei Hinderwet,
Geven tennis aan de ingezoicnen dat op
linden aan do DIRECTIE der STEARINE KAAR
SENFABRIEK sAPOLDO" en ham mchtvei-
krijgenden vergunning verleend is lot uit
breiding dier fabriek staande aan do Voor-
havonk.ido no. 6, kadaster sectie L no 1720.
Schiedam, den lGJen Januari 1902.
Burgemeester en wethmidois voornoemd
VERSTEEG.
Do Secretaris,
WDTEMA.
Aan de Openbaie School D, te Schiedam,
(hoofd de heer A. W. Vaandrager) wordt
geviaagd:
Jaai wedde f550, bij bezit of verkrijging
dei hoofdakte, venneeideril met f 100, van
de akte hanilleekeneu f50.
Drie driejaar lyk-che verboogingen van
(50; daai boven kan de jaarwedde verhoogd
worden met eene, voor bezitters der hoofd
akte met vier driejaai lijksche verhooging»!)
van f50.
Tegemoetkoming woninghuur f 75.
Stukken in te zenden aan den Burgemeester
vóór 20 Januari e.k.
X u I il A f r k a.
11c herdenking van tic 50-jarige
onafhankelijkheid der X. A. Kcpu-
hlick. Sprekende cijfers. De
JEngcischc tioonrcde.
't Is heden, 17 Januari, de dag-, waarop
vóór vijftig jaar do Zuid-Afrikaansche Re
publiek gesticht weul door de Boeren, die
■de Kaapkolonie uitgingen en een „trok" naar
het Koorden oudernamen. Indien Transvaal
niet bezet, was door het Bntsche loger, dan
zouden do Boeien dezen jubeldag ongetwij
feld niet grootcn geestdrift gevierd hebben
maar niettegenstaande de tegenwoordigheid
dur Engolschcu zullen lij toch dozen dag
met vreugde bqgioetcn. Zij zullen zich her
inneren, dat er in die halve eeuw twee
maal aanslagen gepleegd zijn op die onaf
hankelijkheid, doOh dat zij ongeschonden is
gebleven: de eerste aanslag door Sir Theo-
phihts Sheptouo, die m 1S77 in naam der
Uit hot Fransen, van J. LERMIKA,
Engcl-scha regeering de Republiek annexeer-
db, to vergeefs echter, daar vier jaa.r later
de Boeren hun onafhankelijkheid herkregen
dank ziji den slag bij' Majuba; de tweede
aanslag door Jameson (do boroemdo raid')
in 1896, die in enkolo dagen afgeweerd wc-rd'.
Dat zijn troostende herinneringen voor de
Boeren, die hun learen nooit aan zich zelf
fo wanhopen. liet is niet onmogelijk, d'at
zij in dezen voorbijgogauen nacht boraad-
riaagd' hebben over een of anderen bloeidigen
slag ,,a la Dei Wet", om den vijfitgsten ver
jaardag van Ihun land te vieren, maar in
ieder geval kan men er zeker van zijn, dat
hun do moed niet zal ontzinken, d'ait zij even
vast besloten zijn om vrijl 'to blijven, hoeweil
het hun bloed en ontberingen zal kosten,
als vijftig jaar gploden, tSen. zij' hun geboor
te aan de niensclili eid aankondigden.
O jaar, nog iviege-
'kindje fijn,
GeAviikköld afe in.
wit satijn,
Ook g'ijj zult dra
gestorven zijn,
Maar ga niet heen
voor 't is gehoord,
Het wereld troostend
vre'dewoord.
O tweed© twintigst-
eeuwejaar,
O maak ons dat,
ja dat eens waar.
Alles gaat goed' voor de Boeren in Trans
vaal, in den Vrijstaat, in de Kaapkolonie,
liet bewijs? liet War-Offico heeft gisteren
geert enkel bericht gepubliceerd van -hetoor-
logs'tcrnein. Indien een kleine overwinning
tc melden ware geweest, met hocve-eil vreug-
dfe zou zij openbaar zijïi gemaakt, op een
uur geschikt om liet enthousiasme van hen,
die het Ilof, dat zich op \vcg naar hot Par
Ic-ment begaf, te prikkelen, om dten
ijver d'er tegenstanders in de beide Ilnizen
te doen be,kooien. „Geen Lijiding, slecht© tij|-
ding," kan John Buil tot zich zelf zegeen,
aldus een scprciekwoord wijzigend, dat in
zijn waren vorm niet op den oorlog toepas
selijk 13.
De enkele berichten, die nog gegeven
worden, zijn zelfs uit- Bntseli oogpunt be
schouwd, ongelukkig. Men heeft een verge
lijkenden staat opgemaakt van de Engel-
sche verhezen voor d'ö eerste negen dagen
van Januari. In 1901 waren er in dien iij,d
172 man aan ziekte gestorven en 34S ge
vaarlijk ziek in d'ö hospitalen gebiacbt; een
totaal dus van 520 man voor altijd of tijde
lijk builen gevecht gesteld, alleen ten ge
volge van .het klimaat. Voor de cciste negen
dagen van dit jaar hebben wij 201 dooden
aan ziekten en 711 ernstig zieken, een totaal
dus van 912, een verschrikkelijke venncer-
dlerinsr.
2)
Gaston keilde niets, was voor mets te ge
bruiken: hij was een aardige jongen en had
gedurende eeiiigcn tijd alle standen doorloo-
pen, waar zijn naa.m .hem toegang verschaf
temaar oim een of andere reden, misschien
door zijn onrechtmatige pretenties, hielden
do weldaden spoedig op. Do kleine burg
graaf, dio allo werk als schande basdiouwd-e-,
was langzamerhand tot aan den rand van
den afgrond van ellende gedaald.
Toen dofóer BerthoniK-ai hem vond,
j dwaalde hij sinds tweo da.gen rond, zonder
l onderkomen, zond-er ©ten, vaag ecu of ande-
i© misdaad bedenkende, waarvoor zijn laf-
hciicl alleen terugdeinsde. Hij, zou zich op
een vooiibijigtangor hebben willen werpen, om
hem te boroovcn, ©en winkel hebben willen
binnensnellen, om te stelen Hij had niet
gedurfd. Do physicko zwakheid had zich van
hem meester gemaakt, het scheen hem toe.,
dat co? iabs in zijn hoofd barstte. Hij' was
gevallen.
Eerst lang daarna, bijna twee maanden
later, kwam hij' weer geheel tot zich zelf. H.j
had willen spreken, zich beleend willen ma-
hen, maai" do dokter had hom het zwijgen
opgelegd, uit vrees voor een instorting cn
deze voorzorg van inensehlieveiidlioid was
oorzaak, dat bijl snel aansterkte, de onige-
"nng bestudeerde, waarin bij gekomen was
en plannen begon to maken. Vóór alles was
het zaak, niet weer in dien staat van ellen
de te vervallen, waaruit bij gekomen was.
Zoodra bel bom veroorloofd word te sprc-
Ziedaar boe heb gaat met de verovering
van Transvaal en Vrijstaat, die Eduard VII
m zijn troonredo (zonder daarbij te lachen)
zijn „nieuw1© koloniën" noemdtói.
Do „Standard1" verneemt uit Brussel dat
Botha zijn troepen concentreert in do buurt
van Swaziland'.
Do „Daily News'-oorrespondent. biji Plu-
mer's leger seint uit Onverwacht een uit
voerig relaas over heb gevecht bij die plaats,
waarbij o. m. majoor Vallentin snexmdde.
Uit het verhaal blijkt, -dab do Boeren mot
veel handigheid -de afdeehnig van Valllentin,
die uit 230 man en een pom-pom bestond
en als voorhoedt) diende van kolonel Pulte-
ney, en kolon-eil Calvin met oon Australische
itfd'eeling als achterhoede, naar de plaats
lokten, waar zij hun slag meeud'en te slaan.
Nadat reeds 19 Engolschen waren gesneu
veld en 36 gewond, kwam ter juister -tijd
Engelschc versterking opdagen onder ma
joor Wilson. Do Boeren lieten toen echter
nog niet af, maar vielen ook' den nieuwen
vijand aan en deden zelfs een gelijiktijdigen
aanval op d-en linkervleugel van kolonel
Pultency's strijdmacht. Ditmaal waren ech
ter de Engolschen aan de winnende band
on de Boeren ruimden heit veld, met mede
neming van bun dooden en gewonden. Zij
werden aangevoerd' door Louis Botlia, Chris
Botha, GrobeTaar, Opperman, Brits en
Buhrman; do correspondent voegt aan zijn
crhaal toe, dat dier, onmogelijk is, op dit
tijdstip van don oorlog ©en sterker combina
tie te ontmoeten of be&listor en wanhopiger
mannen.
In ditzelfdo gebied werden nog door het
verraad van een Booiengovangene achtdui
zend patronen, gevonden en allo papieren,
die aan Smuts toebehoorden en waaruit de
medeplichtigheid' der Swnzi's zou blijken.
De "caliczenilijst maakt melding van een
tiental nog onbekend'e gevechten, waar te
samen neigen soldaten en een officier go-
wond werden, twee sneuvelden en een ser
geant-majoor als vermist wordt opgegeven.
Verder zeventien, overledenen, bij wie 'ten
gevolge van bekomen wonden.
De opening van 't pirlement in het Hoo-
geihuis, die door den Koning zelf geschied
de, was een schitterend© plechtigheid. Do
tribunes waren vol adellijke dames in pracli
tige kostuums en do zaal was vol paiis in
hun scharlaken ge-waden. Do prins en da
prinses van Wales namen plaatsen in bij
den Troon. Er waren ook andere vorstelijke
personen tegenwoordig. De Koning las de
Troonredb met duidelijk) verstaanbare slem.
Toen d'o Koning en do Koningin later naar
het Buckinghampaleis terugkeerden, wer
den zij warm toegejuicht.
Do Troonrede begint met oen toespe
ling op do reis van den prins en prinses van
Wales. Ik ben,zegt de Koning, overtuigd dat
het bezoek aan do verschillende doelen van
het rijk er t-oö bij! heeft gedragen de banden
nauwer aan te halen. Ik stel de wedenkeeri-
ge gevoelens van aanhankelijkheid op prijs
door welke de macht van 'het rijk in stand!
woeidlt gdhou dear Mij'n betrekkingen met
andeic mogendheden zijn bij voortduring
vriendschappelijk. De betreur bot dat de oor
log in Zuid-Afrika, nog niet uit is, ofschoon
de 'loop, dbr krijgsverrichtingen gunstig voor
onze wapenen is geweest. De uitgestrektheid
van liet oorlogstcrrein is veel beperkt. De
nijverheid wordt weer aan den gang ge
bracht in mijn nieuw© koloniën. Ondanks
den vonnoei en den. aard van den veldtocht,
•hebbon mijn soldaten voortdurend goeden
wil getoond, door dte- ontberingen te verdu
ren die dtiguerrilla medebrengt, cn ook men-
sdlielijMieid', dikwijls tot hun eigen nadeel,
wat de behandeling van den vijand bc-treft,
welke eigenschappen allen 'lof verdienen.
Hi hoop, vervolgt do Koning, dat de be
slissingen van do conferentie van Brussel
tengevolge zullen hebben dat een stelsel
wordt prijsgegeven dat de kolonies die sui
ker voortbrengen, en de fabrikanten in liet
moederland een onbehoorlijken last te dra
gen heeft gegeven. Da Koning deelt de slui
ting mede van oen trnctaat met de Vore-enig-
d'e Staten betreffende bet kanaal tusschen
de twee oceanen en met Brazilië betreffende
de grenzen tusschen Britsch-Gtiynea- en dat
land. „Ik heb liet groote genoegen te hun
nen zeggen dat d'e koning van Italië er in
heeft toegestemd, scheidsrechter in dezo
zaak te zijn. De nieuwe emir van Afghanis
tan heeft het oprechte verlangen uitgespro
ken, om vriendschappolijke betrekkingen
niet Indië te -onderhouden."
De rest van d-e Troonrede heeft enkel be
trekking op binncnlandsehe aangelegenhe
den.
De passage in de Troonrede die betrek
king heeft -op de mensdielijkbeid van de
troe-nei) word door luid!© toejuichingen van
bet parlement onderbroken. De onderbre
king van het voorlezen van de Troonrede is
zonde»" voorbeeld.
E-cn enkel punt uit deze troonrede willen
wij oven behandelen, nl, d© zinsnede over
de betrekkingen met de vioemdc mogendhe-
d'cngeen enkele toespeling op de verkoe
ling der Engelsch-Dniische betrekkingen,
niets dan d© steirotype uitdrukking„voort-
dtu-eiul vriendschappelijk". Daarentegen wal
een nieuw, zij het dan ook bedekt, protest
aan het adres van v. Btilow, tegen de be
schuldigingen van wreedheden door bot £n-
golsclio leger begaan. „Mijn soldaten," zoo
zegt E'dnard VH, „bobben bewijzen van
nienscheilijkhcid gotoond, dio den grootsten
lof verdienen." (Dit zonnetje zal wel door
ken, deed bij zich kennen als eon wees, heel
eenvoudig, heel zacht en vol dankbaarheid
Hij was slechts een arme jongen, onkundig
van do adellijke ijdclhedcn, in afwachting
dat men hem de hand -toestak en dat men
hem don weg zou wijzen, welken hiji te- vol
gen had.
Of hij geschikt was om te werken Zeker
Maar hij vreesde- voor niot veel te deugen
Dokter Berthomieu verbeeldde zich de
menseh-en te JtcnnenJiij vergat, dat hij ze
door zichzelf zag. Clairac scheen hem toe
to zijn, zooals hij hom wenschte: een goede
jongen, niet verantwoordelijk voor de- fed 1 en
van zijn voorvaderen en da<ur bat (hem aan
goeden wil niet ontbrak, kon men iets van
hem maken geen dokter, -do examens wa
ren te zwaar, maar een chemicus. Juist had.
do dokter een paar uitvindingen in het
hoofd en bestudeerde hij' ze in zijn beschei
den laboratorium. Zou Clairac er bist in
hebben zijii helper to worden on zoo -de -el©-
menton der wetenschap te bestudocreu
Olairao wachtte zicli wel, tö weigeren.
Hot leven hij don dokter was goed, of
schoon eenvoudig: bet onderkomen, was vol
doende om af te wachten wat? bet on
voorziene, d-e- goede kans. Hij liad 'n opmer
kelijk talent om zich de dingen eigen to ma
ken cn overwon in eeni-go weken de groots
moeilijkheden. De dokter was verrukt. De
kleine burggraaf kwam op 'krachten, weer in
de voeren, zooals juffrouw Benoit zeide.
Voor hot overig© was hij ©en huichel-aan?
in merg en been, maar een 'huichelaar van
twintig jaren, dio buit'cn zijn jeugd rekende.
Hij bad Abso 'gezien, do kleine Aliso, dio
men nog ais bind behandelde, maar dio
achttien jaar Was. Hoo berekenend hij' ook
was, eons op oen avond, bij 'het schijnsel
van do huiselijk© lamp, ontdekte Clairac,
dat zo aanbiddelijk was met haai" gaooto,
zwarte ooigen. Er was iu hem dio romanti
sche aanleg, waaraan de meest sceptische
mensehen zich niet kunnen onttrekken. Te
gelijker tijcl brandde zijn ijd-ellie-id van ver
langen naar deze overwinning.
Een overwinning ,die -overigens gemakke
lijk was: van den dag af aan, dat Clairac
het huis binnengetreden was, had Alise voor
hem een genegenheid opgevat, oorspronke
lijk geboren tft 3iet vrouwelijk medelijden,
weldra gestegen tot bewondering voor do
zen fliriken jongen man, van wiens- goeden
wil do dokter zoo overtuigd was. En hij
scheen zoo zacht, mat zijn meisjesteint, zijn
oogen met da langei wimpers, zijn frissch-en
eu gezonden, mond! Juffrouw Ben-oit was
een eu al lof, dwaas ingenomen, met den
adei, daar zo in ©enige aristocratische hui
zen gediend had.
Clairac hield voornamelijk van Alise om
-de schijnbaar eerbiedige genegenheid, die zo
hem betuigde-. lüji was ziclizdlf overigens
nog niet genoeg meester, niet gênocig bedor
ven om zijn neiging te1 ontleden. Hij weid.
zelfs dichter, zooals men dat op twintigjari
gen. leeftijd as, als de> natuur haar passie-
liymnc zingt. En Aliso ontving gedichten,
•die haar zóó voronfirusUen, dat zijl ze aan
niemand liet lezen.
Maar, terwijl juffrouw Benoit, meer op
de hoogte dan Aliso dacht, ©tl bovendien
hopende op een mogelijke ontknooping, het
meisje plaagde-, om haar -te noodzaken haar
geheim prijs t© geven, handcildo do dokter
van zijn kant Jrijl dacht heb ten minste
als een goed. huisvader.
Dien avond, na den arbeid, bad hij Clai
rac op liet laboratorium gehouden.
„Mijn vriend," had. hij! tot heao gezegd,
„laten we eens praten, ernstig praten."
Chamberlain gedicteerd zijn.) Onnood'g te
blijven stilstaan bij dezen koninklijken leu
gen. Hot behing van dozo zinsnede ligt in
het feit, dat zij gericht schijnt t© zijn tegen
den Duitsclien Rijkskanselier, vooral, wan
neer men haar in verband brengt met het
besluit van de City van Londen (besluit na
tuurlijk in overeenstemming meit den Ko
ning en Chamberlain genomen), om het bur
gerrecht toe to kennen aan den monocles-mi
nister en koning,den 'boleedigcar van Duit-soh-
land.
Bij de beraadslaging over het adres van
antwoord in 't Hoogcrhuis zeidc Salisbury
iu zijn antwoord aan Spencer, die, er
kennende d'at de onafhankelijkheid' van de
Boeren builen kwcislie was, gesproken had
van de mogelijkheid van een toekomstige
schikking m overeenstemming met de alge
meen teil aanzien van de Koloniën gevolg
de gebruiken, dat hot onmogelijk was,
deze aangelegenheid andtrs dan m liypotho-
lischen geest te behandelen. Hij' verwierp
iiet denkbeeld dat hot Engeland's zaak was
to zoggen, op ivelko voorwaarden liet zijn
aanvaller zou vengeven, als d© laatste nog
niet zoover was gekomen dat hij om vergif
fenis vroeg. Wanneer de Boeren om vrede
ïcogen, zou het alle tijd zijn om tei zeg
gen op welke voorwaarden de vrede aan dc
Boeren zou voorgesteld worden. Hot stond
i den vijand, indien deze den vrede
wenschte, om dit aan de Engelsclicn te ko
men vertellen. Vóór do -B-oeren dit- deden,
deed men liet' beste met zoo min mogelijk
over de zaak te spreken.
Salisbury zeide vorder nog: Als wij toela
ten dat de oorlog eindigt op een wijze die
met eervol is voor onze wapenen of niet in
overeenstemming met de- gebrachte offers,
zal men in alle deelen van de aaulo er de
uitwerking van. zien. Wij moeten ons herin
neren dat het gaat om dingen die zullen be
slissen, of wij' al dan niet overwinnaars zul
len blijven in den strijd; of wiji nl of niet
in de toekomst dc gevaren zullen moeten
ondergaan, voortkomend© uit een misluk
king van de taak die wiji ondernomen heb
ben.
Lord Itosebery vroeg of eir vredesvoor
stellen waren ontvangen van den kant van
dc Boerenleider-, in ballingschap.
Sahbtuy zeide, hem in de rede vallende,
van neen.
Roseböry gewaagde van dr. Kuyper's be
zoek te Londen Hij zeid'e dat het officieela
bericht, volgens hetwelk dr, Kuyper geen
kabinetsminister gesproken had, een bericht
was da.t het vermoeden deed rijzen dat hij
over was gekonic-n voor gewichtige zaken.
Kaar Rosebcry's meening, moet de vijan
digheid die in hot buitenland jegens Enge
land heersclit, een itedbn tot bezorgdheid
zijn voor allen die het goed' mecnen mot
En toen de jong© man, cenigszins onge
rust, hem niet verwondering aanzag,had Ber
thomieu uit zijn portefeuille oen papier ge
nomen, dat hiji hem voorlegde.
■Clairac had oen kle-ur -gekregen en had
©en kreet van smart geuit: dit was zijn drio
cn twintigste^vers!
„Vergeef ino!" riep hiji tut. „Ik smeek n,
twijfel miet aam mij of aan mijn eerbied
Berthomieu stelde hem met een gebaar
gerust.
„Mijn jongen," zoide bij. „gcioof maar,
als ik je het zoo kwalijk nam, dan zou ik
zoo kalm niet blij,ven. Het belieft Alisx?, dat
wil zeggen haai*, di© mijn n'les is en aan
wio ik a.lles zonder aarzelc n offer zou
brengen. Maar tusschen 1 io hebben -de
woorden een groote beteekems. Antwoord
me eeriijk, zonder omwegen nebt ge
Aliso lief
„Mijn liart mijn ziel bc-gon Clairac
„Green fiasen, zeg ik u," antwoordde de
dokter ruw. ..Dat mijn, dochter tl bekoort
daar twijfel ik niet aan. Wat ik betwijfel is,
of gij haar hefhebf, zooals men lief moet
hebben
„Ik zweer u
„Een vrouw liefhebben, haar lot voor al
tijd aan liet onze te verbinden," hernam de
goed© dokter, die misschien voorzichtiger ge
handeld had, indien bij, Clairac zelf aan
woord ge1 at en had, „wil zeggen tot alle toe
wijding, 'ik zeg zelfs tot alle opoffering be
sloten te, zijn. opdat zo gelukkig zij. Ge zijt
niet rijk, mijn Ahso is het ook niet. W-eet
g© wel, dat het op u, op u alleen neerkomt,
den harden strijd om het bestaan te voe
ren? Ik -geloof, clat ge een hart hebt, ik
weet. -dat c-r in u een oprechte neiging voor
'hot goede woont; maar aan die 'hoedanighe
den, -die ik erken, moot een-man, die wer
kelijk geschikt voor diet huwelijk is, een
energie paren, geleid door verstand cn vol
harding. Het leven, is geen mooie droom.
Ik wil, dat de man, aan wien ik mijn doch
ter geeft, den oprechten wil hoeft, haar voor
alle smart te vrijwaren. Ik ekseh niet, dat
hij miliionnair zijl o neen Voor mij
ligt het geluk in liet eenvoudige leven, in
den -gegoeden middenstand, en vooral in do
kalme vereeniging van twee zielen, die 'in
elkaar opgaan Vat g'ij het 'leven ook al
dus op V
Hij dacht dat hij heel flink, heed politiek
was, die goede dokter. Er zeker van, de
taal der rc'de te spieken, twijfelde hij er
niet aan, bij| Clairac -weerklank te vinden.
Clairac had slechts dit begrepenAliso
kon de zijne worden. ITiji antwoordde, dooi
de zinnen van den dokter aan tc vullen, er
bij voegende, wat deze nog had' kunnen zeg
gen. Aldus vond' hij de taal die treft -en
ovc-i tuigt.
Was Borüiomicn al reeds niet overwon
nen? Hij drukte zich nog duidelijker trie.
Hij gevoelde, dat hij oud werd. liij nam
symptomen waar, die zijn geneeskundige er
varing wist te eerbiedigen en die vezen op
oen plotselinge cri-sis. Wat zou ©r dan van
Aliise worden? Hij wilde haar een steun
verzekeren. Aliso was jong, dos te beter, hij
zou d-ea te meer geestdrift- hebben wat
enthousiasme kan met schaden
Clairac koesterde zich aan dien vaderlijk
ken ijver en gaf zijn woord van eer. O, zeker,
men kon op hem rekenen hij begreep den
omvang van den plicht, dien hiji op zich
nam hij! wond zich door zijn eigen woor
den en zijn gezwets op en gaf een soort ver
trouwen
(Wordt vervolgd.)
