P,
üi! tel Altai ran een Dokter.
55"" Jaargang.
Zondag 2 en Maandag 3 Maart 1902.
No. 10792.
Tweede Blad,
-4
r.
[ten
Amajuba 27 Februari 1881.
■5
u»
Transvaal en Oranje-Vrijstaat.
BINNENLAND.
SCHIEDAMSCHE COURANT
Deze courant verschijnt d age) jjles, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25. Franco
per post 11. 1.65.
j Prjjs per weck: Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
i Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnemetiten worden dagelijks aangenomen.
i| Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
11 run 'iet bureau bezorgd zijn.
Bui-cru s Roferstraat 68.
Heugelijke datum, droevo datum, 27 Fe
bruari. Heugelijk, omdat hij ons herinnert
aan Amajuba, 21 jaar geleden; droef, om-
l dat hij ons herinnert aan Paardenberg, tvveo
I jaar gded'cn.
t Welko gedachten zullen de Boeren be
stormd bobben Donderdag jl.1 Do dag, toon
1 zij kouden juichen: „Dat vrije volk zijn
wij," zal hun voor den geest gestaan heb-
1 bon, en oudon van dagen, die den slag bij en
op Amajuba hebben medegemaakt, zullen
zich weer dien strijd voor oogen geroepen
kobben.
Ook wij willen trachten oen beeld to ge
ven van dien gedenkwaardigen slasr.
o Cf O
'tls Zaterdag 26 Februari, des avonds 10
uur. Do Engolsehon zijn gelegerd bij 'Mount-
Prospeefc. Daar trekt, niettegenstaande er
i een soort vredesonderhandelingen begonnen
was, in diepo duisternis een troep Engol-
sclien uit liet kamp voorwaarts. Zij begeven
zich naar don Drakcnsberg, ten getale van 25
officieren en 693 man onder commando van
Sir Pomeroy Collcy. Daar nadert men Spiis-
kop (Amajuba), oen belangrijk strategisch
puilt, omdat van daaruit het Roerenlaagcr
als liet waro open cu bloot voor do Engol
sehon ligt. Do tweo medegenomen kanonnen
inocsi.cn weggezonden worden, daar zij toeli
niet naar hoven gebracht kunnen worden.
wegens het moeilijke terrein. Twee compag-
tifi. piicén infanterie worden achtergelaten om de
munitie fco beschermen, terwijl do overigo
troepen door Kafforgidsen goloid, hun
fmarsdi voortzetten langs cle uu eens mot
struikgewas bogrooido kloven, dan weer door
tegen do loodrechte wanden op te klauteren.
(Tegen liet aanbreken van den dag wordt de
platte kruin bereikt. Versterkingen worden
'.opgeworpen, haastig een maaltijd, voor ve
ilen de laatste, gebruikt.
I Een ontzaglijk natirartafreol ligt daar
voor Colley's mannen, overal heuvels, en. aan
llnn voelen de Boerenlnagors, rustig in don
Zondagmorgen, do Boeren niet wotende, wat
N .do verradenlijko vijand in den nacht gedaan
jieefb. Diepe stilte licci-soht; wat moet er
omgaan in de gedachten van. Co'iey, die een
'zeer onverantwoordelijke daad begonnen is.
Zal hij haair ten einde brengen In diep ge-
.peins staat hij verzonken. Doch waf is dat?
k*|!
uur,
ddel
•uim
ren.
Daar weerklinkt een schot. Er is gevuurd op
dc voorposten der Boeren. Ilct- gevecht moet
een aanvang nomen.
Alios is in beweging in liet Boercnkamp,
Ruiters rijden af cu aan, wagens worden in
gespannen. Wat zullen do Boeren doen,
vluchten zonder den vijand een hunner nooit
missende kogels toe te zonden Of zullen zij
don Spitskop bestormen? Het is bijna niet
tc ondernemen. Do Eugelschen daarboven,
maan* daar nadert reeds, een afdeeling de
nauwe kloof tussehen Langnek en Amaju
ba Zouden zij) den aanval wagen? Dan zijn
zij kinderen des doodsDe. Eugokehcn wor
den opgesteld en het gevecht zal beginnen.
liet, bleek spoedig, dat do Boeren onder
iemand van gezag stonden. De terugboent
der wagens bleef doorgaan, terwijl een klein
aantal Boeren den Spitskop gingen bestor
men onder commando van de veldkornotten
Johannes Roos en Joachim Ferroira.
Van 7 tot 11 uur onderhielden de Boe
ien, rondom de borgen liggend©, ecu aan
houdend vuur. Hun schot was wonderlijk
accuraat, want bij elk sdliot werden de stce-
ncn, waarachter de Engolsc.lio voorposten
lagen, getroffen. Maar te 11 uren liaddcu
de Engelscben niettemin eerst 5 doodon. De
positie sdicen volkomen veilig, hoewel de
Boeren zich ook tussehen den beng en bot
kamp nestelden, doch do troepen hadden
voor drie dagen rantsoen biij zich, en binnen
dat tijdsverloop kon krachtige steun uit het
kamp verwacht worden. Tussehen 11 en 12
uur was het vuur der Boeren veel 'heviger,
maar tussehen 12 en 1 uur word het flauwer
en schenen 7,ij te zullen terugtrekken, üocli
plotseling werd hun gevechtslinie belangrijk
versterkt, on onder een virecselijk vuur
stormden zij van den lageren bergrug aan de
rechterzijde den berg op. Een ontzettende
aanval word gelijktijdig door de Boeren op
de voorste Engolsche linie gedaan, welke in
een oogwenk of neergeschoten of op do
hoofdstel ling teruggeworpen was.
Dezo positie ikan het best beschreven wor
den als een langweipig bassin op den top
van den borg, 200 M. lang en 50 breed. De
gehccle Engclsclie macht plaatste zich toon in
linie langs den rand en plantte de bajonet
op om de aanvallers terug te werpen. Do
Boeren stormden onder trioniphkretcn van
allo zijden tegen den berg op on deden ver
scheidene wanhopige po-gingen om do stel
ling in storm te nemen: telkens worden zij
echter met do bajonet teruggedreven. Ha
iedere charge brak liet vuren, dat gedurende
|i Ook zoudt ge me verplichten, mij toe te
"'staan, dat ilc u niet als dokter, maar als een
vriend uit mijn jeugd aan mijn vrouw voor
stel. Sinds zij aan zenuwsboningou lijdt, durf
ik zelfs over geen geneesheer spreken, om
dat ik vrees, dat dit tot eon uitbarsting zou
kunnen leiden; bericht me met wolken tivin
go komt, dan zal mijn koetsier met een riij-
,tuig aan 't station zijn om u af te halon,
i Uw vriend.
LUDWIG.
Dit waren do laatste woorden van een
brief ,dien ik ontving in Juni 1870. Ik was
Sinog slechts korten tijd gepromoveerd, en
had mij, omdat ik een studio wilde maken
,van zielsziekten, aan een tkrankziunigenge-
t 'stieht'vcrbonden. Vermoeid als ik was en
|i overspannen, was deze uitnoodiging mij
zeer wolkom, vooral omdat het de eerste pa
tient was, dio ik binten het gesticht kon ob-
Berveeron. Reeds vroeger had mijn vriend
20^ pij nauwkeurig de verschijnselen beschre
ien, vvolko hij bij zijn vrouw waarnam, cu
s tien volgenden dag reeds aanvaardde ik do
leis naar zijn landgoed, na hem vooraf tele
grafisch het uur te hebben bericht., waarop
ndenrijmij kon verwachten.
Bij mijn aankomst aan hot station wacht
je fee zijn rijtuig reeds op mij. 't Was oen ele
gante equipage, dc koetsier droeg een netto
livcreimijn vriend moest dus een venno-
lióm.gend man rijn cu ik werd in die gedachte
fersterkb, toen wij na een heenkijk park to
üjn doorgereden, voor een mooie villla stil
heiden, en liiji mij bij hef uitstappen met
hu liartelijke-n handdruk verwelkomde,
i „Ik hen u dankbaar, dat n zoo spoedig
tón mijn verzoekt hebt voldaan. Een mooi
ritje, niet waar J-ohan, breng mijnheer's ba-
EJ5. op rijn kamer* en nu u zult wol gaav-
oo iets willen gebruiken, 't dejeuner staat
fel aar."
Door oen mooicn corridor, die uitzicht gaf
ure °i' cou Prnchtigeu tuin, bracht hij mij in do
ffitkamer, waarin een dejeuner gereed stond,
Terwijl ik daaraan allo e~r bewees, praatte
mijn gastheer onophoudelijk door en toon ik
mij naar mijn kamer begaf, om een weinig
toilet to maken vóór hij mij aan zijn vrouw
voorstelde, hadden wc onze oude vriend
schap hernieuwd. Hij was reeds bij dc eerste
ontmoeting goed bevallen en bracht mij als
'b ware in verrukking door zijn hartelijke
ontvangst. Hij was een knap man met
brain, krullend haar, heldere blauwe oogen
en donkere gelaatskleur; zijn gulle lach was
aanstekelijk, sprak hij eohter over zijn
vrouw, dan gleed een sombere trok over
zijn gelaat.
„Vergeef me, dat ik u reeds dadelijk, voor
li wat uitgerust zijt, mot mijn treurigen
toestand lastig val, maar ik gevoel behoefte,
mijn hart eens uit te storten, ik kan er niet
langer over zwijgen. Donk eens, reeds maan
den is mijn vrouw diep terneergedrukt,
droefgeestig en beschouwt zij een ieder,
maar vooral' mij voL' angst en wantrouwen.'
Een oogenblik zwoeg hij, op zijn lippen,
bijtende.
„Wij zijn uu vijf jaar gohuwd en vóór
dien tijd was zij hef liefste meisje ni't den
omtrek, vroolijk en levenslustig, en nu
moet ik haar zoo veranderd zien, 't hart
breekt mij als ik er aan denk."
„Kom, kom, moed gehouden, boste vriend,
go moet u niet dadelijk zoo ongerust maken,
we willen hof beste hopen. Maar waaruit
maakt go op, dat ze u wantrouwt?"
„Dat zal ik u zeggen. Vooreerst doet zij
alle mogelijke moeite, ous kind niet bij mij
te laten, ik mag 'het zelfs haast niet aanra
ken."
„Uw kind? licht go dan
„Een allerliefst ventje, bijna vier jaren
oud, onze eeniigstc; als hij bij mij is, ver
keert zij blijkbaar in doodsangst.
„Ee'l zij goed en geregeld
„Bijna niets."
„En skip en?"
Hij schudde zijn hoofd. Ik deed hem no.
oukolo vragen en begaf mij boen naar mijn
kamer, na afgesproken 'te bobben, dat hij'
mij] voor 't diner aan de zieke zou Voorstel
len,
dc moléo nauwelijks zweeg, met vernieuwde
kracht weer los en in de lucht boven de Eu-
golsclion wemelde 'het van kogels. De troe
pen doden hun plicht en hielden zich dap
per en flink en hoewel do toestand moeilijk
was, vochten zij met groofo koelbloedigheid,
aangevuurd door lnin officieren. 'Maar ten
slotte verzamelde zich oen groot aantal Boe
ien aan den rand der helling, iets beneden
het punt waarop zij hun hevigste aanvallen
gedaan hadden, en waar lief aantal' verdedi
gers betrekkelijk gering was. Zij drongen
door do verdedigers licen, sprongen in het
bassin en de Engclsclie positie was verloren.
Do hoofdlmio der Engekchcu, wier flank
omgetrokken was en in den rug aangevallen,
stormde langs hot plateau en bi achtte zich
te herccnigen. Maar to vergeef».
Voor hetgeen daarop gebeurde, geven wij
hef woord aan de „Standard". Wij lezen iih
m dat blad een correspondentie van haar
verslaggever in Natal, luidende als volgt:
„Mot luid geschreeuw en een storm van
kogels drongen do Boeren op ons in. Een
wilde vlucht on'tslond met de Boeren achter
ons; het knollen dor geweren, het fluiten
der kogels, de kreten van den vijand, dit
alles te samen veroorzaakte een lielscili ge
raas. Overal zag ik onze mannen vallen; cr
was geen tegenstand meer. geen halt lief
was een wilde vlucht voor levensbehoud. Op
dat oogenblik werd ik op den grond gewor
pen, en liep en trapte men op mij, en toen
ik weer bij bezinning kwam, schoten de
Boeren over mij heen op de aftrekkende
troepen, die den borg afstormden.
„Toen ik trachtte op te staan, werd ik
gevangen genomen en weggevoerd. Op don
borg vond ik het lijk van generaal Colly,
door heb 'hoofd geschoten.
„Na een onderhoud mat den generaal der
Boeren verzocht ik hem, mij een pas naar
hot kamp te 'geven en geneoskundigo hulp
voor cle gewonden te gaan halen. Dezen la
gen dik gezaaid zoowel op het plateau als
langs do geheel© helling van don berg.
„De Boeren waren zeer beleefd. Zij na
men mij, wel is waar, een paaa* geschreven
stukken af, die ik bij mij had, maar geen
troepen tor wereld zouden zich als overwin
naars beter hebben kunnen gedragen dan zij.
„In hun gesprekken met mij schreven zij
hun overwinning niet toe aan hun wapenen
cn hun moed, maar aan dc rechtvaardigheid
hunner zaak.
„Er is uiiof do geringste twijfel mogelijk
of hun overwinning was volkomen. Zij vca-
yrgnrmrqauija
Prijs der Adverten tiën: Van 16 regels (1. 0,92iedere regel
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zi;
innemen.
Advertentiën bjj abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
Di de nummers, die Dinsdag- cn Zaterdagavond verschijnen, women
zoogenaamde felctiw# advert svatiësa opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
ïnterc. Telcfoou Ho. 123.
ovcrdcu in ecu eerlijken strijd ecu positie,
welke do generaal zalf, verdedigd door de
strijdmacht onder zijn bevelen, onneembaar
achtte. Zelfs nu nog kan ik niet begrijpen,
hoe zij dit koudon doen, zoo verrassend en
krachtig was hun aanval, en zoo bliksem-
sneL de wisseling tussclieu hetgeen wij vol
komen veiligheid achtten en het drciiigcnd-
sie gov aai.
„Tot het oogenblik waarop zij den aanval
deden, hadden zij geen voetbreed gewonnen
slechts weinigen onzer manschappen waren
in het gevecht gewikkeld, en de verliezen
waren uiterst gering. Weinige minuten
slechts later stonden zij op den top van den
berg cn moestan onze manschappen de holte
verdedigen, waarin zij schijnbaar volmaakt
veilig gelegen hadden.
„Het kan niet worden ontkend, dat cle
verovering van clen Spitskop een wapenfeit,
is, waarop elk geoefend leger der wereld
irotsch zou kunnen zijn."
Tot dusverre de ,)Si'.UKlard"-eorrespon-
dcnl
Daar op Amajuba's kruin lagen Je dco-
den en gewonden, officieren en soldaten. In
hot midden Colley zelf. Toen de 'Boeren ver
namen, dat de Engelsclic generaal gesneu
veld was, werd hun hart pijnlijk getroffen.
Met outbloofen hoofd stonden de Boeren
om 't lijk van hun vijand, „geen woord van
zelfverheffing werd gesproken", lief stoffe
lijk overschot werd met alle eer aan de En-
gelscilien overgegeven.
Het verlies der Engolschen bedroog 4 of
ficieren en SC man aan gesneuvelden, 8 of
ficieren en 125 man aan gewonden, terwijl
6 officieren en 51 man gevangen genomen
werden. Het verlies der Boeren bedroog
slechts één man, Johannes Becker, en 6 ge
kwetsten. waarvan één, Johannes Grocne-
val cl, aan zijn wonden overleden is.
Zoo eindigde do hopeloozo strijd, Jiio
maanden vroeger begonnen tegen het mach
tige Engeland. In vertrouwen was clc strijd
aanvaard, en dat voltrouwen is niet be
schaamd geworden.
De R e p u b li ok was v r ij g e v o c li-
t e u1
Dr. Hendrik Muller schrijft onder dagtee-
kening van 15 Febr. 1902 uit Boston aan
het damescomité te Middelburg bet volgende
met betrekking tot cle krijgsgevangenen op
Bermuda
„Als August Stioom, jurist, denk er aan
cn niet als doktor," waarschuwde hij mij,
toen wij den corridor doorgingen; „gij zijt
voor eonige dagen onze logé, meer met."
Natuurlijk was ik het met hem eens.
„En," ging hij1 in één adem voort, „ik lseb
mijn vrouw ïu dien geest al over u gespro
ken, ge zijt oen oud vriend uit mijn studen
tentijd, anders niet."
Daarop verlief hij mij.
Ludwig en ztju vrouw wachtten mij reeds
in de eetkamer toen ik binnentrad. Hij, een
toonbeeld van kracht en gezondheid, stond
aan 't raam en maakte de klimopranken
vast. Een slanke dame leunde togen don
schoorsteenmantel en stoncl in bevallige
houding met don rug naar mij toegekeerd.
„AheindelijkBeste August, mijn
vrouw verlangt hartelijk kennis met je te
maken. Bertha, mijnheer August Stroom,
een vriend uit mijn studententijd, advo
caat.."
Vlug keende zij zich om, boog even en zag
mij aan. 'Meermalen zag ik in cle oogen van
een geschoten vogel of doodelij'k gewonde
ïee, maar een blik zoo angstvol' als waarmee
zij mij in de oogou zag, had mij nog nimmer
getroffen. Een oogenblik schoen zij op liet
punt in onmacht te vallen, haar ontroering
verdween echter oven spoedig als zo ont
staan was cn toon reikte zij mij, uiterlijk
weer volkomen kalm, de hand ter verwelko
ming. Eli wat zag ik? Over dh ïdoLno blan
ke hand liep een diep lidt.eokon over de ge-
heele breedte, ongetwijfeld door een mes-
snede veroorzaakt. Wij wisselden oenigc be
leefdheden en ik dacht dadelijk, dat dat licl-
teeken met haar geestestoestand in verband
zou staan. Zij had een praclitigcn kastanje
bruinen haardos cn blauwe oogen; daarom
alleen zou men haar reeds een schooue
vrouw kunnen noemen. Maar die zonderlin
ge angstige gelaatsuitdrukking misvormde
baar aangezicht, 'f Was haar aan te zien, dal
zij door een ontzetienden angst verteerd
werd en dat zij bovcmneiiscHiclijke pogingen
in 't werfk steldo om dit niet te laten blij
ken. Bovendien was zij doodsbleek en haar
hand in weerwil van hot warme zomerweer
sin deze slad geeft zich een webladigheids-
vereeniging, genaamd sLend a Hand Society",
moeite voor de krijgsgevangenen opBei muda.
Voorzitter is ds. dr. E. E, Hale, 1 Beaconstr.,
Boston (Mass.)
Ilij zond een Engelscben ds., gen. W. S.
IIrij, naar Bermuda ten onderzoek, en deze
gaf verslag in het tijdschrift nThe Outlook".
Bericht is ontvangen, dat inkomende rech
ten op giften voor de krijzsgevangenen afge
schaft zijn met terugwerkende kiaclit, op
vooistel van den gouverneur aan den Wet-
gevenden Raad van Bermuda.
Er bestaat op Bermuda een commissie voor
de krijsgevangenen, genaamd nPiisoners of
War Relief Committee" (niet te verwisselen
met het sPrisoners of War Committee",
hetwelk gevormd wordt door Regeerings-
personen). Dit Rriief Committee bestaat uit
3 gewezen Duitschors, nu Britsche onder
danen, nl. Capl. Meijer, St. Georges, Bermuda,
gewezen Duitsch consul, voorzitter; mr. II.
G, Recht, mr. E. A. Meijer, beiden Hamilton,
Bermudaseer. rnej. A. M. Outerbi'idge,
Hamilton, Bermuda.
Aan haat* adies kunnen goederen en geld
voor de krijgsgevangenon gezonden worden.
Met heiluui'den dank voor al wat u en
uw eou-ité voor onze mensehen doet, en de
meeste achting,
(get.) Dr. Hendrik Muller.
Kïeuw-Gnïne».
De conesponrlent van de »N, R, Ct." te
Batavia seint aan zijn blad:
De assistent resident van Zuid-Nieuw-
Guinea meldt, dat do bevolking een gevaar
lijke houding aanneemt. Vijf Chtneesche
wei klieden en drie politiesoldaten werden
oni hoofd. De soldaten venhoven de Papoea's
met salvo's.
Blijkens bij het Depart, van Marine ont
vangen b richt is Hi, Ms. instructiescbip
Nautilus, onder hevel van den kapitein-
luitenant ter ze© p. Scholten, 28 Febr. jl.
ter leeilt' van Hellevoetsluis aangekomen.
koud als ijs. 'tWas een interessant geval;
als i'k nu maar de oorzaak kon ontdekken.
Onder 't diner was zij stil en in zich zelf
gekeerd, ter,wijl haar man en ik een le
vendig gesprek voerden. Zij ontwaakte ech
ter etmsklaps als uit een droom, toen hij
voorstelde mij het kind 'to laten zien en hij
aan het schelkoord trok.
„Dat liceft nu toch zoo'u haast niet," zei-
do zij gejaagd, „wacht liever totdat hij go-
daan 'heeft met eten."
„Een andere moedor zou trotse!) op haar
flinken jongen zijn, wacht ik ga hem zelf
halen."
„Om 'Gods wil, neon I" kreet zij, „dat zal
ik dan wel doen." En in een oogwenk was
zij verdwenen.
„Nn ziet go eens, alles moet ik haar toe
geven En 't is zoon mooi kind!"
Zij kwam terug mot hef kind op den arm.
„Ilij was toevallig al in do gang," vertel
de zij„neen Lud 1 Laat hij uu bij mij blij
ven cn praat jelui maar door. Kijk eens I
Pauli, ecu stukje taait? ja hé, o zoo lekker I"
Fluks ging zij op een stoel dicht bij mij
zitten, zoodat ik tussehen haar en Ludwig
in zat, en lief kind hartstochtelijk tegen
haar borst gedrukt houdende, vervolgde zij
met een poging tot schertsen „Is '1 niet
waar. mijnheer Stroom, dat hij bij mij moet
blijven? Mijn man en ik vochten altijd om
hem. Ik vind, dat hij mager wordt en to
hard groeit en zou hem wel eens naar een
badplaats aan zee willen zenden, maar zijn
papa. wil er niets van liooren, met waar
Pauli r
Hot jongetje streek 'haar met zijn hand
over de wang cn toen ik zijn blozend gezon
de gelaat cn heldere oogen zag, was i'k over
tuigd, dat zij 7.it"h omtrent zijn gezondheids
toestand vergiste.
„Neem mo met kwalijk, mevrouw, maar
ik kan u geen gelijk geven. U mankt u te
angstig, en ik denk
Een blik op haar gelaat deod mij plotse
ling afbreken, ik liad nog weinig ondervin
ding, maar ifc ben overtuigd, dat meer be
jaarden even ontsteld zouden zijn geweest
als ik.
Officieren van gezondheid.
De Min. van Oorlog brengt ter kennis van
belanghebbenden
lo. dat in het jaar 1902 geen studputen
in de geneeskunde van de Universiteiten hier
te lande zullen woiden toegelaten tot de
verbintenis om, na het vei krijgen van den
titel van arts, een benoeming tot officier van
gezondheid bij het personeel van lien genees
kundigen dienst der landmacht aan te nemen
Pauli .had zich namelijk aan baar arm
ontworsteld, was naar zijn vader geloopen on
op zijn knie geklauterd. Een zonderling t-oo-
nccL volgde. Ik kon mijn blikken niet van
haar afwenden. Als student had ik oen ha
gedis geleerd als ik floot, bij mij tc 'komen;
liaar oogen herinnerden mij aan dc oogen
van dat beestje. Haar man liep met het
kind op den arm de kamer rond, en zij
wendde hot oog niet van hom af. Plotseling
vloog zij op en wierp zich op een papiomies,
dat op een tafeltje lag. Zij liet mij zien, hoe
mooi het mes bewerkt was. Het lemmet was
van staal en had een zeer scherpen punt. Ik
maakte do opmerking, dat het een gevaarlijk
wapen kon zijn. Zonder mijl aan to zien,
hield zij het in de hand. Haar man had al
les opgemerkt en kwam buiten adem en
lachend met Pauli, die aan zijn hals hing,
op haar af.
„Toe Bertha," verzocht hij op smeeken
den toon. „leg dat mes toch weg, ik zie niet
gaarne, dat je het in handen hebt."
„Pauli hebben, mama!" riep liet kind, do
hand cr naar uitstekende
Ludwig had het haar reeds afgenomen en
Het het clen knaap zien. Dadelijk daarop
s'aaktc zij een r,ruwen kreet, ontrukte haai
man liet mes cn slingerde'het door lief open
staande raam in den tuin.
„Ik wil 't niet hebben, dat mes in je hand,
nu niet en nooit," bracht zij op angstigen
toon uit, terwijl op haar wangen een hëklcr-
roodc vlek ie voorschijn kwam. „Je zoudt.."
doch eensklaps brak zij met wonderbaarlijke
'olfbelieerschhig af. beet zich een oogenblik
op do lippen en vervolgde toen op haar ge
wonen, halmen toon: /Vergeef me, Ludwig,
Paul mocht er zich eens aan beveeixn
kom, 'lieve engel, ga naar do kinderkamer,
mama 'komt dadelijk bij je spelen."
Haar verwonderd aankijkende, gehoor
zaamde de kleine. Zij volgclo hem bijna da
delijk.
Nu was ik met Ludwig alleen, de smarte
lijke uitdrukking op zijn gelaat leed mij
pijn tee in mijn ziel. Dit tooneel had cclitcr
bij mij do overtuiging gevestigd, dat zijn
■AKI.
