:J
56"° Jaargang.
Zaterdag 24 Mei 1902.
'jq. 10859
De zaaiende hand.
Pil
j.eo.
Kennisgeving.
Gemeente-Gasfabriek Schiedam.
BUITENLAND.
V
de
st.
muziek.
dom
tuk,
),65.
i en
rijn.
>.30.
de
NK,
i uk,
i M
30
Cl.
50.
50.
gen
DIIVISCHE COURANT
Deze courant verschijnt dageljjks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25. Franco
per post fl. 1.65.
Prijs per weck"Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
BureauBotcrstraat
Prijs der Advertentiën: Van 1b regels fl. 0.92iedere rege'
meer 45 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zu
innemen.
Advertentiën bjj abonnement op voordeehge voorwaarden. Tarieven luei-
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, wore en
zoogenaamde bteime mdmerfentiëm opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bjj vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
latere, lelefoon lo. 123.
Inrichtingen welke gevaar, gehorte of
hinder kunnen veroorzaken.
BunQE MEESTER EN WETHOUDERS
van Schiedam,
Gelet op de bepalingen der Hinderwet
Geven kennis aan de ingezetenen dat vermits
hot desliundig ondeizoek met betrekking tot de
aanvraag van de Sehiedamscho asphaltfabriek
STEIN Co, om vergunning tot oprich
ting van een fabriek tot het fabricceten um
hmlcemcnt en mastic voor daken en asphalt-
dalpapier, in het pand staande aan de Bak
kerstraat no. 17, kadaster sectie L no, 195,
nog niet g(fi\ndigd is, hun Cullepe heden be
sloten heeft de beslissing over genoemde
aanvrnsg te verdagen.
Schiedam, don 22sten Mei 1902.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
VERSTEEG.
De Secretaris,
WIJTEMA.
Belanghebbenden gelieven ter kennis te
nemen dat tot 2 Juni a.s. gelegenheid beslaat
jaarcontracten af te sluiten voor de
geregelde levering van cokes tot Juli 1903
bij minstens 1000 H.L. a 45 ets.
De Directeur.
AlitïB5M BKK OVEItSICBïT.
SCHIEDAM, 23 Mei 1902.
Z u 1 d it I r t k a.
Do Engelsche ministerraad is togen he
den bijeengeroepen.
Een Reutcr-tclegram uit Pretoria, gedag-
t eek end 22 Mei, maar klaarblijkelijk door
den censor achtergehouden en van vroegereu
datum dan licfc telegram van gisteren uit
Pretoria mot heb bericht van de aankomst
der afgevaardigden zegt, dab het verzet on
der de Boeren 'hoofdzakelijk afkomstig is van
een klom© minderheid en dat de afgevaar
digden tot eenstemmigheid wtlten komen,
alvorens een verdrag to sluiten.
De toestand geeft meer hoop.
Wij zullen niet al' do geruchten meedeo-
leu, vdeder afgevaardigden, volgens de mee
lang dor Engelsche correspondenten, vóór
of togen don vrede zijn, maar liever een paar
indrukken, die do Boeronafgovaardigden tij
dens hun vorig verblijf to Pretoria op> een
correspondent hebben gemaakt
Suimysidc en Arundel vertoonon nu oen
90,
50.
50.
eld
50,
10.
en
35.
us,
ie
00.
Roman
VAN
EDA BOY—BB.
'6
7,
63)
Ook tante Louise bood nu en dan hulp
aan, maar zo d'eed, nadab ze werkelijk zich
tevreden had' moeten stellen met vijftig per
cent uit do zaak van Kunowsky, zoo zuinig,
dat Ebba allo geldelijke hulp afsloeg. Als
tante Louise zeide, dat ze maar geen nieu
ten zomerhoed zou nemen, dat ze daar geen
Moed too had, en als z© dan oen tienmank-
ahik uit haai* portemonnai© haaldo, om liet
Ebba te goven, d'an was bob voor liet jonge
meisje gemakkelijk, het te weigeren.
De eene dag volgde op den anderen, ze
varen alle gelijk. Maar Ebba zag do eento
nigheid er niot van, daartoe liad. ze liet te
druk. Ze verloor alleen den maastaf voor
den tijd, hot scheen liaar toe, als bad ze zoo
altijd goleofd. En toch waren er nauwelijks
drie weken verloopen sedert Helena hij' hen
binnengedragen was. Dikwijls dacht Ebba
eraan, dat „bij" beloofd had. te komen. I-lij!
1 byam niet. 'D'at was goed. Hij' had liaar af
wijzing begrepen. Hij zag in, dat zo nooit,
Booit haar hart meer mocht laten spreken.
Maar eens op een. middag, juist toen ze
t®cug kwam van een wandeling met Helen o
ca baar papa, die beiden stap voor stap gin-
8® en slechts langzaam vooruitkwamen,
i'Midi zo een brief.
Het opschrift alleen maakte liaar stil' van
i&brik. 'Ze liet hom moedig liggen.
ongewoon schouwspel, nu ziji vriendschappe
lijk door de Boeren zijn bezet, die zich er
vrij bewogen. Ik kwam juist Louis Botha en
een van zijn staf togen, "die kalm winkels be
zochten in de Kerkstraat (de hoofdstraat
van Pretoria) en van deze gelegenheid blijk
baar ten zeerste genoten. De la Rey, die m
eon toestand van voortdurende melancholie
schijnt te zijn, is de ©enige, die niet gelukkig
schijnt, met uitzondering misschien van
Steyn, wiens gezondheid' slecht is, en dien
niemand op straat heeft gezien, behalve toen
lrij van liet station reed.
Do oude Lukas 'Meijer en Schalk Burger
zijn vriendelijik en levendig op huil zwaar-
IIol land sclio manier, en al do kleinere go
den zijn vriendelijk en toonen veel lust om
geheel up-to-date to verschijnen, zelfs ping
pong te spelen en de kansen van Ard Pa
trick on Duke of Westminster voor de Der
by-wedrennen te bespreken. Sommigen heb
ben in Engeland' gewoond en spreken goed
Engelsch. Maar de favourite van allen is
Cliristiaan do Wet, dio door zijp rondheid en
levendigheid aller harten heeft gewonnen.
Heb is inderdaad moeilijk niet van den man
te houden, die do personificatie is van d'e
„ijzeren hand in den fluweelcn handschoen".
Op liet oogertblik is hij de fluweelcn hand
schoen, maar wijl hebben ondervonden wat
'n 'harde klant hij is. Ik zou niet graag on
der 'hem staan, als de dingen, verkeerd lie
pen. Hij' heeft met Steyn getwist en staat
niet op goeden voet met 'De la Rey.
Deze beiden zijn het gevaar voor het suc
ces der vredesonderhandeliugeu en men
denkt, dat zij veel' steun zullen krijgen van
de verre commando's.
Botha is zelf vóór den vrede, maar hij
schijnt er niet voor te willen werkenhij
sehij'nt te denkendat is het werk van En
geland, en wat den ouden De la Rey betreft,
wiens vrouwelijke bloedverwanten zeer op
de Engelschen verbitterd zijn, het schijnt,
dat zijn ziel van ijzer is geworden, en hij
liaat het denkbeold van overgave, omdat het
overgave is. Wij bedroeven ons over den
hardnekkigen, stijven Boer, die oen goed
man en werkelijk een kranig soldaat is.
Maar de Boer, van wion, zooals ik zei, het
meest venvacht wordt, is Do Wet Do jonge
X., die tot de hereden troepen te Klorksdorp
behoorde, schrijft mij, dat hij een hartstoch
telijk sportsman is, en dat schijhit do al ge
meens meening to zijn, 'hoewel Botha, De Ia
Rey cn anderen hem als oen opkomeling be
schouwen. Er is geen twijfel' aan, of hij is
besloten voor vrede to werken.
Ik denk niet, dat deze Boerenaanvoerders
veel liaast zullen maken om naar het veld
terug te koeren, maar Kitchener zal hen
hun tijd niet laten verspillen, en liij en lord
Mi In ca* zullen zoo spoedig mogelijk een defi
nitief antwoord eisehen."
Lord Salisbury heeft in zijn laatste rede
voering op zijn bëkende manier misbruik
Helen moest eerst een kop warmes melk
hebben, waarin een voedingsmiddel opgelost
was En papa moest nog eerst een glas To-
kayer gebruiken. En toon moest Helene
eerst heel gemakkelijk neergelegd worden,
zoodat ze uitrusten kon van de .groote ver
moeienis. Toen kwamen er nog twee school
kinderen, die strafwerk moesten brengen,
daarna had haar papa nog een hevige hoest
bui. Ebba glimlachte treurig bij zichzelf.
Dlit alles was reeds een antwoord vooruit op
hetgeen in den brief zoo staan I
Eu eindelijk zat ze voor haai- .werktafel en
las
„Lieve Ebba, meer dan ooit geliefd! Op
dien treurigen avond, toen wijl da arme He
lend naar jullie huis brachten, vroeg ik je,
of ik spoedig eens mocht komen. Xe amt-
woorddet toonneen. Maar ik meen dit nec-n
begrepen te hebben. Het ongeluk was nog
te nieuw, bot drukte nog zoo zwaar Je
wild'et toeu in je opoffering niet aan je
eigen toekomst denkon. Daarom zweeg ik
bescheiden. Wat die bescheidenheid mij ge
kost heeft, wil ik jo zelf heimelijk zeggen.
En ik wil' je ook zeggen, dat ik je nu liecl->
maal begrijp, zooals ik, de man, de meest
ervarene van ons beiden, jo toen dadelijk
bad moeten begrijpen. Er was te veel kracht
in jo en je hadt toen nog te weinig plichten
voor al' die kostbare gaven, dat maakte je
ongeduldig cn ik, dwaas, was blind en on
verdraagzaam.
Kunt ge me vergeven En mag ik komen,
om je lieve hand te kussen, de heilige hand
der vrouw, die zonder te rusten, zegen om
zich verspreidt? Toen zeide ik eons tot je:
„D'er Seelen Wardigkoit kommt nur von
Liebo her". Wie toonde wel ooit zooveel
gemaakt van het ultimatum van president
Kruger om 't voo'- -te stollen alsof do Repu
bliek den oorlog gewild en Engeland zonder
leden aangevallen had. 'De „New Age" pu
bliceert een open brief van J. Page Hopps
aan lord Salisbxu-y, luidende als volgt:
,.My Lord, Op de laatste bijeenkomst
van do Primrose League hebt gij de onwaar
heid herhaald, waarvoor gij' al meer dan
cons berispt zijt. Gij zeidet, dat do Zuid-
Afrikaanscho republieken ons aangevallen
hebben zonder -dat zijl eonigen grond van be
klag- hadden. D'at is niet alleen een onwaar
heid maar liet is laf en gemeen gezegd.
„Voor do republieken in beweging kwa
men, bedreigden agenten van ous ze met
wapengeweld, en andere agenten beproefden
het verraderlijk met wapengeweld, en 't was
duidelijk dat wij 't goedkeurden. Bovendien
hadden vvij feitelijk al' den oorlog veiklaard
door onze troepen dichter bij liet gebied der
republieken te brengen, door onze legerreser
ve op te roepen, door het Parlement to laten
zitten om kredieten te verleenon, door maat
regelen to nemen voor het zenden van troe
pen uit Indië en door feitelijk bekend te ma
ken, dat wijl slechts wachtten om ons ulti
matum op to stallen en onzen tijd te. Mezen.
Wezenlijk deden wij; alles, behalve dat wij
feitelijk niet 'begonnen met do krijgsverrich
tingen.
„Is liet dan- wonder, dat de republieken
onraad' speurden en ons verzochten ouzo
troepen terug to roepen en scheidsrechters
uitspraak te laten doen? Eu is het te ver
wonderen dat, toen wij dat weigerden, zij
den eersten stap deden 1 Mogelijk deden zij
daarmede onverstandig; en misschien was
het beter geweest, als zij onzen aanval afge
wacht en zoo ons voor de oogen der wereld
in liet ongelijk gesteld hadden. Maai* deze
dwaling, als het inderdaad oen dwaling was,
geeft u geen recht te zeggen, dat zijl voor
hun handeling geen reden hadden.
„Wcot go wel dat honderdduizenden .En
gelschen, oven vaderlandslievend als gij en
evenzeer tot oordeelon bekwaam, vinden
dat do mannon, die gij gelieft te belasteren,
door licel deze ellendige geschiedenis zich
zoo gedragen hobben dat wij 'beschaamd
moeten staan over de hebzucht, de minlieid,
het verraad cn het onrecht, waaraan wij
maal al te duidelijk schuld hebben?
„In rik geval, als wijl zoo sterk zijn en
zoozeer onzen wil kunnen doordrijven als gij
zegt, kunnen wij ons ook de weelde veroor
loven om naar belmoren billijk te wezen te
genover een volk, dat zoo prachtig gevoch
ten en zoo vrecselijfc geledon heeft in een
zaak die hot 'houdt voor de heilige zaak van
zijn nationale onafhankelijkheid, bedreigd
door ecu listigcn, leugenachtigen en perwa-
ten vijand.
,,'My lord, gij schijnt in deze geen ridder
lijk gevoel to bezitten en geen schaamtege
voel; en om u in ronde taal do eerlijke
waarheid te zeggen, gijl schijnt m deze geen
„Wurdigkeit" als jij, dierbare Ebba, die
met don moed van een heldin lasten cn zor
gen draagt' Iïoo trotscli mag do man zijn,
aan wien ge toestaat, jo deze zorgen te hel
pen dragen I
Mag ik komen en je een vraag doen Mag
ik En je de teerste groeten van mijn moe
der brengen Mag ik Wanneer 1 A.'
De uitdrukking van liaar gelaat verloor
langzamerhand de zaligheid, die er eerst op
te lezen, was geweest en ze legde het hoofd
op de tafel oil weende. Over liaar verloren
geluk en over het zijne. Maar deze tranen
wenkten wonderlijk verlichtend. Zij wischten
het laatste restje bitterheid uit haar hart,
dat nog in geheime schuilhoeken verborgen
was geweest. Lang zat ze zoo en zon en ge
noot den diepen weemoed van dat nur, voor
zo met vaste hand het antwoord sclu-eef
„Lieve Andrcel Voor je brief zeg ik jo uit
het diepst van mijn barb dank. Wat daar
nog gewond was, heeft hij' geheeld. En dat
helpt me om verder moedig te blijyen.
Ik mag niet zeggenkom 1 Want de vraag,
dio ge tot me richten wilt, mag ik niet hoo-
rai! Jo hebt gelijk; vroeger was ilc onhan
delbaar door louter overvloed van kracht
voor te weinig plichten. Nu is het bijna om
gekeerd. Ik liob te veel' plichten, om aan mij
zelf to mogen denken.
En mijn trots ik geloof dat het geen
valsclio is! verbiedt me om mot zooveel
zorgen als bruidsschat de vrouw van een
man te worden. Vroeger was ik slechts een
u-in meisje, maar ik stond alleen, mijn va
der schoon bezorgd, Helen© evenzoo. Nu
moet ik heb brood voor beiden helpen ver
dienon. En nog veel' andere zorgen zullen er
gevoel van eer te hebben. Want hadt gij het
wel, gij zoudt niet volharden in de onwaar-
Jicfld, dat de republieken ons aangevallen
hobben „zonder cenigen grond van beklag".
Als gij dat niet openlijk herroepen kunt,
my lord, zeg liet dan niet meer, bid ik u.
Het doet zoowel Engeland als u zelf kwaad."
Frankryk cn Rusland.
liet bezoek van President Loubet aan
Czaar Klcolaas II.
Bij het bezoek aan Petersburg werd Loubet
op het perron van het rijk versierde station
ontvangen door den Burgemeester, die hem
toesprak met een rede en hem brood en zout
aanbood. Loubet ga! begaf bescheid in harte
lijke bewoordingen.
Daarop begaf de President zich naar de
kerk in de vesting Pel rus en Paulus, en
legde daar op het graf van Alexander III,
een zwaard neer, met het opschrift: Aan
Keizer Alexander III, Emile Loubet, Pre
sident der Fransche Republiek.
Verder bezocht hij het klooster Alexan
der, de Newsby Cathediaal en het klooster
Iboak. Langs den geheelen weg juichte een
ontelbare menigte den president toe. Door
Loubet en de geestelijkheid en de autoriteiten
werden redevoeringen gehouden, waarbjj
hoog werd opgegeven van de verbintenis tus-
schen Frankrijk en Rusland. De heer Loubet
ontving vele geschenken.
In het Winterpaleis heeft de president
bezoeken ontvangen van de ministers van
bin tien landsche zaken en van finarctën, van
afgevaardigden van den adel uit Peteisburg
en Moskou en van de provinciale en ge
meentelijke raden.
Ook de afgevaardigden der boeren werden
door Loubet in audiëntie ontvangen in bet
Winterpaleis, waar deze hem biood eri zout
kwamen brengen,
In den aiond is de ptesident weer naar
Tsaikoje Selo veriiOkkon om een toorn*»!
uitvoering bij te wonen. Delciis<-é Is te Peters-
burg gebleven, waar bjj gedineerd heeft bij
Lamsdoiff.
<Wasne*inigrfe 5Serö«<8ct*atns«m
België.
Blijkens do in den Sonant gedane mede-
deeling, zal do web op do spelen eerst heb
volgende jaar in werking treden, om de lx*
grootingen van Ostend© en Spa voor dit jaar
niet in do war te sturen.
Spanje.
Dö schitterende feesten ter ©ere van do
troonsbestijging van Alfonsus Xni zijn ge
ëindigd mot oen buitengewoon schilderach
tig stierengevecht Do groote Arena van Ma
drid was prachtig gedecoreerd met tapisse
rieën, die welwillend in bruikleen waren af
gestaan uit do collecties van verschillende
Spaansclio grandes.
iD'ezo sobere decoratie deed de prachtige
uniformen, do schitterende toiletten var. de
dames, getooid met de zeldzaamste edelge
steenten, eertijds door de conquisitadors uit
Amerika cn Indië meegebracht, goed. uit
komen.
Om vier uur ikwam do koning mot gevolg,
Ond'er de koninklijke tribune vatte een af-
deeling liellebardiers post, een gevaarlijk
plaatsje, daar onder de regecring van Alfon
so XII nog drie liellebardiers door een woe
denden stier zijn gedood.
D'e stieren, tien in getal, waren afkomstig
van de 'kudden uit Veragua en Hana, De
prima Spada Revorto werd geestdriftig toe
gejuicht door do vijftien duizend bocschou-
I tali
Do Shall van Perzië is Woensdagmiddag
te Rome aangekomen. Hij werd aan liet sta
tion ontvangen door den Koning, den graaf
van Turijn, minister Zanardelli en andere
groofwaardigheidbeklccders. De 'koning om
helsde den Shall. De troepen defileerden.
De
,Corriere dclla Sera" zegt uit goed©
bron te kunnen mededeelen, dat het Zwit-
serscli-Italiaansch geschil spoedig zal zijn bij
gelegd. Binnenkort worden de diplomatieko
betrekkingen horvat.
Duitsclila nd.
Het internationaal mijnwerkerscongres t©
Dusseldorf heeft ondanks de oppositie van
d© Engelsche gedelegeerden besloten, don
achturigen arbeidsdag voor alle mijnwerkers
in te voeren.
Denemarken.
„Politiken" meldt dat de staatssecretaris
Hay, der Veroenigde Staten, den gezant der
V.-S. te Kopenhagen opdroog aan do Deen-
sclic regeering voor te stellen den termijn
voor de ratificatie van bet tractaab betref
fend© d'en venkoop dor Deensch-West-Indi-
scho eilanden met een jaar te verlengen en
■hef einde ervan dus te stellen op 24 Juli
1903.
D© Deenscho minister van buitenlandsdio
zaken, Deuntzer, zal waarschijnlijk reeds he
den ©en voorstel in dien geest aan den Ko
ning voorleggen, en deze zal ongetwijfeld
zijn goedkeuring daaraan hechten.
Oostenrijk.
In den Rijksraad maakten gisteren do
Czcchcn een helsch kaba-al, toen de voorzit
ter mededeelde, dat de minister van justitie
niet zelf zijn bcgrooting kon verdedigen,
omdat li Ij zicli aan een operatie moet on
derwerpen.
Baron Spuns moet ernstig ongesteld zijn
en zijn toestand zelfs reden tot bezorgdheid
geven.
komen! 'Zeker, jo zult moeten toegeven, dat
ik die niet kan medebrengen in je huis.
Denk echter niet, dat z© mijl zwaar vallen.
Vroeger had ik dikwijls spijt, geen man te
zijn. Nu dank ik God iederon dag, dat ik een
vrouw ben. Ik kan op zoo velerlei gebied
werkzaam zijn, wat een man natuurlijk niet
zou kunnen. Ik ben tevreden, al blijft het
hoogste geluk me ook ontzegd. En dat je
■goed en groot van mo denkt, dat werpt een
zonnestraal in mijn hart en spoort mij aan.
God zegeno je duizendmaal 1 En je lieve,
dierbare moeder, die ik in warme vereering
de handen kus I
Ebba."
Do man, die d'ezen brief kreeg, liet den
moed niet zakken.
Hij hoorde de stem der liefde. Hij' las zo
uit al die weigerende woorden en verklarin
gen. Hij begreep haar trots ook heel goed.
Hij begreep dat hij vachten moest. Hoe
lang? Waarop Dat kon hij zelf niet zeggen.
Zijn geduld zou nog grooter zijn, dan haar
trots.
De toekomst bracht misschien nog uren,
waarin liij d'at toonen kon.
Andreo en zijn moeder verlieten dien zo-
mor de stad niet." Het was hun, als moesten
ze waakzaam bKjrvcn. Al hun gesprekken,
hun denken en hopen draaiden zich om Eb
ba en de haren. Zij leefden van verre het le
ven der kleine familie mee. En als mevrouw
Alteneck den professor zag, die liefdevol
naast de moede, bleek© jongo vromv voort-
wandelde, dan sprak zo hartelijk en onbe
vangen met lien, die geen vermoeden had
den van Ebba's opoffering.
De oud heer en Helen© meenden over die
T u t k ij e.
Berichten uit Yemen melden, dat de troe
pen verschillende tegenslagen hebben gele
den. De aanvoerder Hussein Paclia is door
ontmoetingen te moeten zwijgen. Zij vrees
den, dat ze bij. Ebba „vergeten gebeurtenis
sen" weer konden opwekken. Want ze go-
loofden, dat Ebba's steeds gelijkmatige,
zachte vroolijkheid, haar steeds frisscho
moed, haar onverstoorbare gezondheid, die
alle inspanningen weerstond, teekenen wa
ren van een geliecl genezen hart, van een
volkomen vergeten. 'Zij, wisten niet, dat de
zekerheid, door hem begrepen on boog ge
schat to worden, de onuitputtelijke bron
voor haar was, waarmede haar levenskracht
zich voedde.
Juni naderde haai- einde en Ebba verlang
de naar de vacantie, om zich geheel aan haar
steeds zwakker wordende pleegzuster te kun
nen wijden. IMaar nog voor deze or was,
kwam er een nacht vol verschrikking.
Sidderend, smeckend om het leven van
deze arm© vrouw, zat Ebba lange, bange
uren in haar kamer, wanhopend niet te kun
nen helpen, want dokter Lubbers en juf
frouw Möller hadden haar weggezonden.
Niemand sliep er in het 'kleine huis en
vrouw Yosz stond met betraande oogen in
de keuken. Het werd dag en de dag bracht
zijn plichten met zich. Ebba moest naai
school. Z© kon juist heden daar onmogelijk
gemist worden, dat wist ze. Zo dacht eraan,
toen zo bleek en akelig door de zonnige stra
ten stapte, 'hoe dikwijjls mannen met sidde
rend hart hun zaken waarnemen moeten,
terwijl thuis hun familie in gevaar en nood
verkeert.
Do ijzeren roede van den arbeid drijft
voorwaarts, altijd voorwaarts. Er zijn tijden,
dat zijn alag hard treft t-o hard voor een
vrouwenhart.
Wordt vervolgd