56"" laargang. Dinsdag 18 November 1902. No. 11011. BUITENLAND. SCHIEI9AMSCHE i DURJ II Deze courant verschijnt dageljjks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen. Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen 1.25. Franco er post fl. 1.65. Prijs per weckVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent. Afzonderlijke nummers 2 cent. Abonnementen worden dagelijks aangenomen. Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur aan het bureau bezorgd qjn. BureauBoterstraat 6S. rfA H. \/<r *- M Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92iedere re;. el meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die rij innemen. Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hur- van zqn gratis aan het Bureau te bekomen. In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, won:en zoogenaamde ftlciase advorfeufiëta opgenomen tot den prijs van 40 certs per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen. latere. Telefoon Mo. 133. ALGESIEËK OVERWICHT. SCHIEDAM, 17 November 1902. Zold-ilfrlka. diet gerucht te London dat Chamberlain op do laatste conferentie» met do Boeren-ge neraals mot bon zou overeengekomen zijn, dat srij naar Zuid-Af rik a ita het ©inde van November zouden vertrekken, om daar to lando met hem een bijeenkomst te bobben, wordt volkomen bevestigd. Ohambarlaini heeft aan do Boeren-goneraals verklaard, dat hun rondreis door Europa, boa edelmoe dig ook, een belcodiging was voor Enge land ,en dat ziji beter gedaan hadden mot hem te steunen in zijln plan om Zuid-Afrika to helpen. Da generadis hebben hierop nog niot geantwoord1, dpch zijl zullen in deii loop dezer week hun besluit bekend1 maken. D'o „Leipzigcr Nouesto Xaanrichten" ver neemt uit Londen, dat Botlia ca De la Boy gelijktijdig mot Chamberlain naar Zuid-Afri ka zullen vertrokken. Botlia stolt ziteli voor van do ingezamelde giften allereerst te voor zien iu dö behoeften der Boerengezinnen in do concentratie-kampen. Genen-aal Maritz, bekend door zijn schit terenden veldtocht tegen de Engelschon in het "Westelijk deed dei" 'Kaapkolonie, zal zd'ch to Madagascar vestigen. De generaal weigert, zooals men weet, den eed! van ge trouwheid aan het Engelsclie gezag af to •leggen. Dö Franschen zullen hom allen mo gelijken steun verlecnon. ■b- Paul Kruger's gedenfksoliriften zullen in dertien talen verschijnen. Bijl den Lomdon- sehen uitgever Fislier Umvin zien thans de Nederlandböhe en dö Engclschei uitgaaf liet licht. De aanvragen overtreffen volgens den uit gever allo verwachtingen. Alleen de bestel lingen uit d'o Engelscho 'koloniën zijn dno- maal grooter dan do geheolc oplaag, zoodat men dadelijk met hot drukken van nieuwe oplagen moest beginnen. Voor de Kaapko lonie en Natal elk moot een afzonderlijke uitgaaf gedrukt worden. Rrugcr dicteerde zijn gedenkschriften aan HEL C. Bredell, zijn particulieren secre taris, cn Piet Grobler, ondor-staatssocreta- ris van Transvaal. Bredell on Grobler stel den huil aanteökon iugen tor hand aan do minee Showalter, die zo heeft uitgegeven, na verscheidene weken ib voortdurend over leg mob Kruger to Utrecht goweest te zijn. In een noot zegt Showalter: Kruger ver klaart dat zijn voorouders oorspronkelijk uit Duitschland kwamen, maar hij weetniet uit wolko plaats. Hdjl weet alleen clat do stichten- van den Afrikaansclien tak der fa milie meb oen Fransdhe vrouw huwde cn wegens zijn godsdienst verplicht was bet land t© ontvluchten. Bij d!o passage in de gedenksabriften, waar 'Kruger zegt dat Rhodes do vloek van Zuid-Afrika is geweest, zeigt de bewerker ib oen noot: In d'ei eerste dagen van Kruger's presi dentschap trachtte Rhodes hem te winnen als bondgenoot. Op reis van Bei ra naar Kaapstad bezocht liij' Kruger to Pretoria on zeid'o tot liem „Wij moeten samenwerken. Ik weet dat do republiek een zeehaven wenscht, gij moet Delagoabaai hebben." Kruger antwoordde„Hoe kunnen wij daar in samenwerkenDo haven behoort aan de Portugeezen cn die willen haar niet af staan." Rhodes zeide daarop „Dan moeten wij de haven eenvoudig nemen," waarop Kruger antwoordde„Ik kan niet eens an dermans eigendom nomen. Als de Portugeo- zon de 'haven niet willen verkoopen, zou ik haar niot willen nomen, zelfs al zoudt gij mij haar geven, want kwalijk verkregen goed gedijt niet." Rhodes gaf toon zijn po ging om Kruger te winnen op. In zijm verhaal over d'o conferentie to Bloemfontein zegt hij, dat Mijner van don beginne af nfct hot minste verlangen toon de om tot een overeenkomst te geraken. Over den loop cn de wisselvalligheden van deni oorlog spieekt Kruger niet daar zij niet tot zijn persoonlijke ervaring belmoren. Hot was hein echter een troost do regeo- ring te kunnen overlaten in do bandon, van zulke trouwe mannen als Schalk-Burger, Reitz, Louis Botlia en Da la Rey, dlte zonder wankelen den ©delen president Stoijji tob liet oind'e toe hebben gesteund. Met groaten lof gewaagt president Kruger van do vrien- delijilca goedlietid van den commandant om de officieren van Do Gelderland; hij) be schrijft breedvoerig de reis, d!e geestdriftige ontvangst op hot vasteland een maakt zonder commentaren molding van het tolegiam van den Duitscliem Keizer, en dat deze hem niet kon ontvangen, omdat hij op de jacht moest. Kragcr besluit: „Ik zal den moed' niot verliezen, hoewel do vred'ei niet zoo is als de burgers dien hebben gewcnsclit; want ik ben overtuigd, dat God zijn volk niet zal verlaten, zelfs al1 scbijnt dat vaak bet geval te zijn." Naar F. W. ROBINSON's roman uit do Artistcnwereld. 58) „Ik kan mij gehedl' met uw smaak veroo- nigen, dokter," merkte Ruskoff op, „die ech ter onder Engelsclien al zeer zeldzaam is. IVie hier te lando het zich maar ecnigszins kan, veroorloven reist als de wandolendo jood rusteloos de wereld door." „Zijl gij voor een lang verblijf hier, niijn- bcor Ruskoff?" „Neen," luidde liet vrijl aarzelend gegeven antwoord. „Zondagavond moot ik te Leeds rijn. Eergisteren kwam ik hier aan, met het doel ontspanning te zoeken en was zoo ge lukkig vrienden aan te treffen, zoodatmijn verblijf hier werkelijk zeer aangenaam is. Daarbij' maakte hij voor lady Kane ecrn buiging, die ib schaterlachen uilbaistto. „Er schijnt heden wat in de lucht te zit ten, dat de ilieeron tot zulke buitensporig vleiende complimenten beweegt," riep ziji tit. „Ik weeb werkelijk niet, hoe ik n voor die hulde moot danken." „Als gij ons hot genoegen zoudt willen doen, zoo spoedig mogelijk weer gezond to worden 'Zijt gij mot dozen vorm van dank tevreden, doktor Gravatt?" „Zonder twijfel I En mot inachtneming en rust zal lady Kano ook spoedig in staat zijn, onzo wonsohen te vervullen, daarvoor sta ik borg," D'at moest een dokten- niet zoo lichtzinnig -.zeggen," merkte Nin met weemoed op. „Pa tiënten hechten waarde aan zulko woorden' toch moet men za niet in eanst öpvatteru België. Moordaanslag op koning Leopold. Eenige bijzonderheden over den laffer) aanslag kunnen volgen. Het Handelsblad van Antwerpen" zegt o. a. De rouwdienst was te twaalf uur afgeloo- pen, kort daarop had de aanslag plnat«. Rubino loste drie schoten op het derde rijtuig, waarin gewoonlijk de koning is gezeten slechts bij uitzondering had Z. M, thans in het eerste rijtuig plaats genomen. De eerste kogel vloog over het rijtuig, de tweede verbrijzelde het raam van het portier want dan zou er met zoo veel ellende en ver twijfeling heersclicn onder ons wouwen." „Vertwijfeling! Waarom zoudt gij' wanho pen nep Paul hartstochtelijk. „Gij zijt im mers op den weg van beterschap, eiken dag zie ik beterschap m uwen toestand." „Mijn toestand is iedcrcn dag verschil lend," antwoordde Nin. „Den, eenen dag heb ik een weinig meer eetlust, een krachtiger polsslag, ceu gevoel van meerderen levens lust, dan weer ben ik krachteloos en ellendig moedeloos zooals bijvoorbeeld vandaag." „Vandaag ziet gij er evenwel niet ver moeid uit," merkte Gravatt op. „Jawel, cn gij doet als 't kan al uw best om mij wat wijs te maken, dokter," zei Nin met nadruk. „Aan wolko zonde heb ik mij dan schul dig gemaakt?" „Gij maakt mij nog ongelukkig en stoort mijn rust, omdat gij' mij' niot alleen laat. Zie mij niet zoo verwonderd aan, alsof gij mij, niet verstaat," riep zij opgewonden, „ik weet wel d'at ik een ondankbaar schepsel ben, maar ik kam 't niet helpen ik weet even min als gijl, wat mij eigenlijk mankeert, vervolgde zijl mot vreemdsoortige openhar tigheid. „Ik weet dat ik niet in mijn nabuur lijken toestand vorkoor. Vroeger wanneer ik u naar mijl toe zag komen, was ik blij, wane dan witst ik dat gij! uit vrijen wil kwaamt, maar thans nu had ik liever gezien „Dat ik was weggebleven?" Nin zag hem strak in 't gelaat. In haar blik lag tegenstribbeling, bijtua trots. „Ja, dat wildei ik zeggen," bekend© zij, „en ik kan hot niet tegenspreken. Gij) zult bcgrijipen wat Mc meen, dokter, want gij weet wat een raar soliepsöl deze ziekte van mij heeft gemaakt. Zoo was ik niet, teen en de derde vloog voerbjj het aangezicht van graaf d'Oultremont. Op het oogenblik dat de gendarmen hem uit de handen van het volk haalden, riep Rubino uit: »Ik was ongelukkig, toen ik zooveel rgk- dom zag voorbijrijden De rest zijner woorden ging verloren in het tumult. Het bericht van den aanslag verspreidde zich snel door da stad en veroorzaakte een levendige ontioering en diepe verontwaar diging. Het publiek rukt elkaar de edities der dagbladen uit de handen, welke alle hun verontwaardiging uitspreken over den krank zinnigen aanslag. De naam van den dader van den aanslag is Gennaro Rubino, hij is geboren in 1859 te Bitonto bij Napels. Hij is gehuwden vader van een 4 jarig kind dat met de moeder te Londen is. Toen liubino gefouilleerd werd, vond men een pak patronen op hem. Gedurende de ondervraging, op het politie bureau in de Rue Régence was Rubino zeer kalmhij bekende op den koning te hebben willen schieten en voegt er bij, dat hij han delde iu overeenstemming met zijn anar chistische principes en op eiken souverein, welken ook, zou hebben geschoten. Hij verklaarde verder lang te vergeefs werk te hebben gezocht te Londen en te Brussel en eindelijk had hij besloten een grooten slag te slaan. Rubino is 42 jaar oud, een man van kleine gestalte en zeer kaalhoofdig. Hij is Zaterdag avond naar de gevangenis overgebracht. De koning vernam slechts van den aanslag toen hij op zijn paleis te Brussel aankwam en vroeg onmiddellijk of niemand geraakt was. Hg toonde niet de minste ontroering. Graaf d'Oultremont, opperhofmaarschalk, verklaarde in een interview: nik bevond mij in het derde rijtuig met graaf Assche en den adjudant van dienst. Plotseling sprong het rechterportier- raam, waarbij ik gezeten was in stukken en werd ik in het gelaat getroffen door enkele glasscherven, die geen wonden veroorzaakten". Op een vraag naar den indruk door den aanslag op den koning gemaakt, antwoordde de graaf »De koning heeft, evenmin als eenig lid van de vorstelgke familie, den knal van de ontbranding gehoord en vernam eerst na den terugkeer in het paleis dat er een aanslag was gepleegd. De koning liet toen ongerust vragen of er iemand gewond was. Na het ontkennend antwoord werd over de zaak niet meer gesproken, 3>Ook aan het dejeuner werd over de zaak niet meer gereptde gravin van Vlaanderen en de prinses Clementine en prins Albeit had den niets bemerkt van de schoten en waren geheel gei ustgesteld, toen zjj wisten dat nie mand geraakt was." Graaf d'Oultremont was zeer kalm, ondanks het gevaar dat hij geluopen heeft. Volgens de slnd. Beige" beweren ver schillende peisonen die in Rubino's nabgheid stonden, dat deze nog een individu bij zich had, die in de menigte veidwenen zou zijn. Waarschynljjk heeft deze de revolver mede gij mij leerdeb ikennen, is 'fc wel O, wat mankeer ik toch „Gij zijt eenvoudig overspannen zenuw achtig, ongeduldig, rusteloos „En wantrouwend I Voeg dezon luster nog bij mijn zondenxogister." „Wantrouwend Waarom zoudt gij wan trouwend zijn? Jegens wien?" „Tegen ui" riep Nin met blinkende oogen. „Tegen u 1" „Waarom dat?" „Omdat mijn man u naar hier heeft ge zonden „D'at wil ilk niet ontkennen." „Als een spion zijt gij hierheen gezon den 1" „Ik kwam naai- u op verlangen van lord Kano omdat hij veel zorg over u heeft." „O ja, we kennen zijn zorgen I Zou zij mijn gezondheid golden of mijnheer Rus koff?" „Beiden." „Dat wist ik wel F'riep Nin, opgewonden iu haar handen klappend. „Komt hier on brenigb mij naar huis," riep zij) togen den bediende en haar 'kamenier. „Ik wil alleen zijn cn bevrijd van dat neb van leugen, ik wil alleen zijn j En gij, dokter Gravatt, spreek gij met mijn vriend, met den heer Ruskoff, zooals gij vroeger eens tot mij hebt gesproken, en nu goeden morgen." XXXI. Beide mannen zagen elkander meb ernsti ge oogen aan. Ziji waren door lady Kane's ongepaste verwijdering en haar laatste woor den in oen zeldzaam pijnlijke en netel igo positie tegenover olkaar .geraakt. Do een voor d'en ander wilde de verklaring gaarno genomen, die nog niet teruggevonden is. Op de vraag of hjj ook medeplichtigen had, moet Rubino, volgens de nPetit Bleu", 'eantwoord hebbenNeen, als anarchist ben k van opinie dat een indiviüueele actie meer waard is dan een collectieve actie. Niettemin heeft de politie een onderzoek ingesteld by een te Brussel wonend anarchist, met wien Rubino zeide bekend te zijn. Het is in de 37 jaren van de regeering des konings de eerste maal dat een aanslag op hem gepleegd is. Bij art. 101 van den Code Pénal is op deze misdaad de doodstraf gesteldindien de aanslag echter geen ver wonding of ziekte ten gevolge heeft, wordt de dader gestraft met levenslangen dwangarbeid. Te Brussel is iedereen verheugd dat de dader van dezen lallen aanslag geen Belg is. Opmerkelijk mag het genoemd worden dat het al weer een Italiaan is, evenals Caserio die president Carnot vermoordde evenals Luceheni die keizerin Elisabeth van Oostenrijk vermoordde, en evenals Bresci, de moordenaar van koning Umberto van Italic, De bladen keuren allen de onzinnigen aanslag af De ïlndépendance"nde dader is een vreemdeling, een Italiaan, een ongelukkige, die in een vlaag van krankzinnige afgunst, een moord wilde begaan toen hij den stoet der grooten en gelukkigen voorbjj zag trek ken 1 Hij verklaart zyn aanslag op grond, dat hij anarchist is, doch er is geen zweem van een politieke misdaad in te bekennen, het is een op-zichzelf-staande poging tof moord. Zij gelukte niet en de nationale opiuie kan er zich te meer over verheugen 1 De Petit Bleu": »Wij hebben nu en dan, voornamelijk den laatsten tijd, 's konings da den wel eens gecritiseerd, maar wanneer een zekere Rubino, een anarchist, zich verbeeldt cdn Belg met hart en geest te zullen vinden, die zyn lagen aanslag toejuicht, dan vergist hij zich. Ily heeft veeleer den koning en het koninkrijk een dienst bewezen, want juist diegenen, die moeten toegeven, dat een mensch niet volmaakt is, zelfs niet wanneer hjj op een troon is geplaatst, juist zij zijn het, die heden opgewondener dan ooit sVive le roi" roepen." Ook de buitenlandsche pers is ontstemd over den aanslag. Gisteren hebben opnieuw ai restates van verdachte personen te Brussel plaats gehad. Een achttal personen zitten nog achter slot en grendel, de anderen zuilen over do gren zen gezet worden. Geacugde 5Jededeclinge»«. Engeland. Dom Carlos van Portugal die heden, te Dover op Engelsclien bodem, aan wail stapt, zal zich dilrecf naar Windsor begeven, zon der Londen aan. te doen. B o 1' g i Ilot nationaal congres van Belgische mijn werkers, te Hornu, m de Borinaige, bijeen, nog verdaagd hebben, doch geen van beiden deinsden terug, daarover t© beginnen, wat ook dc gevolgen moohteu zijn. Het was een uur. De muzikanten van het Kurhaus-orkcst hadden linn instrumenten en muziekbladen bijeengepakt, de badgasten ontvolkten liet strand voor den naderenden etenstijd. Voor luistervinken behoefden zij dus geeu vrees te hebben. „Laten wijl hier plaats nemen," sloeg Gra vatt voor, op ceu naastbijlzij'nde bank wij zend. „Hebt gijl mij dan zooveel te zeggen?" vroeg de ander. „Niet veel', mits het u niot er om te doen is, ons gesprek to rekken." „Daarin liob ik niet den minsten lust," antwoordde Ruskoff lachend. „Ik zal mij met do rol van toehoorder tevreden stellen cn ben geheel oor. Mag 'ik n verzoeken mij to zeggen wat lady Kano veronderstelt dat gij mij te zeggen hebt?" Iiiji ging naast dokter Gravatt zitten en aanstonds dook als uit den grond oprijzend een man op met reusachtige lederen tascli, die het „stoelengeld" vorderde. Ruskoff reikt© hem een geldstuk, waarop de man zicih verwijderde. „Ik heb lady Kane niet beloofd, dat ik u wenscht© to sproken," antwoordde Gra vatt ï-ustig, „maar ik ben inderdaad blij dat de gelegenheid zidh thans voordoet." Ruskoff's donkere oogen vestigden zich strak op het gelaat van d'en dokter, als die van een geoefend vechtersbaas op zijn te genstander, die hem misschien het volgende oogenblik do borst zal doorboren. Gravatt vond zijn houding waardig en voomaaan en putt© daaruit hoop. Iemand die kwaad in het schild voert, durft zii'n tegenstander hesteot, niet tot de algemeeno werkstaking over to gaan, en sprak vertrouwen uit in do wijsheid der patroons, dia do noodzake lijkheid zullen begrijpen om binnenkort dd looneu to vorhoogen. F r a n k r ij k. In den ministerraad heeft minister Pello- tan medegedeeld dat hij1 zioh met de begroo- tingscommfcsio zal verstaan over het vinden van middelen voor do uitvoering van liet marine-program. Men vreest echter dat het niot zoo heel gemakkelijk zal gaan de be- noodigd© gelden te bezuinigen en gelooft dat slechts een aanvullingscrediet van 12 millioeu lean helpen. En niemand verwacht dat dö Kamer zulk oen aanvullingscrediet zal goedkeuren. Do rechtbank te Bell urne' liecft een 62-tali stakers veroordeeld tot straffen van zes da gen tot een maand wegens daden van ge wald, aanranding enz.een werd Veroor deeld tot vijf jaar wegens oen dynamietaau- slag. Men verwacht echter wel, dat een alge- mccne amnestie zal worden afgekondigd. Hier en daar verneemt men nog van aan slagen; zoo op de spoorlijn te Puy, waar men een spoorwegviaduct lil do lucht heeft laten vliegen. Dö afgevaardigden Basly cn Laniendin, hebben bij minister-president Combes hun beklag ingediend omdat verscheidene mijn- maatschappijen in Pas dei Galais liun werk lieden. ontslaan, in strijd met do conventie. De raad van administraties van liet bek ken Pas de Calais komt a. s. Vrijdag te Lens bijeen. Volgens berichten uit Saint Elicnne zal do laatste beslissende bespreking aldaar lussclien werklieden en patroons heden plaats hebben. Italië. De Kamer fe togen 25 November bijeen geroepen. Rusland. Het bericht, dat Pobicdonestjef als hoofd der Russische Synode vervangen zal worden door graaf Cherometief, is door het Vati- caan met ingenomenheid ontvangen, daar men dezen opvolger als liberaal genoeg be schouwt, do gewenschte hervormingen op godsdienstig gebied aan to brengen. B u 1 g a r ij o. Hof aftreden van hot ministerie is uitslui tend te wijten aan oneeiiiglieden in don boe zem van het kabinet. Men verwacht dat de minister-president Daneff zal worden belast met de vorming van een nieuw ministerie. niet zoo onbevreesd iu 'liet gelaat t© zien. Ruskoff was ceil man van karakter ,hij be zat persoonlijken moed en misschien veel vertrouwen. Mot een man van eer, zelfs wanneer hij door hartstocht, bezield is, is liet boter redeneoren dan met oen lidhtziunigen wellusteling, die een vrouw begeert cn er niot naar vraagt of bijl haar in scliando stort. Do tegenstander was des dokters zwaard waardig. „Het fc zeer wel mogelijk dab wij het spoedig eens zijn," ging Gravatt voort. „Zal ik maar openhartig spreken? „D'at zal mij hoogst aangenaam zijn!" „Gij hoordet dat lady Kano mij zooeven een spion noomdo?" „Ja." „Ik verdien deze benaming niet, ofschoon ik inderdaad op hot verlangen van haar echtgenoot naar Eastbourne ben gekomen en laat mij er ruiterlijk bijvoegen, boen ik van hem vernam dat ik er u zou aantref fen." „Mijn aanwezilgheid is geen geheim. Het zou buitendien zeer moeilijk ziju, mijn in cognito tei bewaren," voltooide Ruskoff met zekeren kunstenaarstrots. „Dat kan ik mijl voorstellenOp dienzelf den grond voortrodeueeiend is liet duidelijk dat do beleefdheden die gijl aan een dam© bewijst, meer in het oog zuilen springen. Zoo komen de praatjes in de werold, al'lorlei geruchten, mogelijk de meest ©verdrevene, bereiken 't oor van don echtgenoot arg waan, jaloorschheid cn. misschien geheel mis plaatst wantrouwen ziju de noodlottige go- volgen ervan." (Wordt vervolgd.)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1902 | | pagina 1