56"" laargang.
Dinsdag 18 November 1902.
No. 11011.
BUITENLAND.
SCHIEI9AMSCHE i DURJ II
Deze courant verschijnt dageljjks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen 1.25. Franco
er post fl. 1.65.
Prijs per weckVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd qjn.
BureauBoterstraat 6S.
rfA H. \/<r *- M
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92iedere re;. el
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die rij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hur-
van zqn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, won:en
zoogenaamde ftlciase advorfeufiëta opgenomen tot den prijs van 40 certs
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
latere. Telefoon Mo. 133.
ALGESIEËK OVERWICHT.
SCHIEDAM, 17 November 1902.
Zold-ilfrlka.
diet gerucht te London dat Chamberlain
op do laatste conferentie» met do Boeren-ge
neraals mot bon zou overeengekomen zijn,
dat srij naar Zuid-Af rik a ita het ©inde van
November zouden vertrekken, om daar to
lando met hem een bijeenkomst te bobben,
wordt volkomen bevestigd. Ohambarlaini
heeft aan do Boeren-goneraals verklaard,
dat hun rondreis door Europa, boa edelmoe
dig ook, een belcodiging was voor Enge
land ,en dat ziji beter gedaan hadden mot
hem te steunen in zijln plan om Zuid-Afrika
to helpen. Da generadis hebben hierop nog
niot geantwoord1, dpch zijl zullen in deii loop
dezer week hun besluit bekend1 maken.
D'o „Leipzigcr Nouesto Xaanrichten" ver
neemt uit Londen, dat Botlia ca De la Boy
gelijktijdig mot Chamberlain naar Zuid-Afri
ka zullen vertrokken. Botlia stolt ziteli voor
van do ingezamelde giften allereerst te voor
zien iu dö behoeften der Boerengezinnen in
do concentratie-kampen.
Genen-aal Maritz, bekend door zijn schit
terenden veldtocht tegen de Engelschon in
het "Westelijk deed dei" 'Kaapkolonie, zal
zd'ch to Madagascar vestigen. De generaal
weigert, zooals men weet, den eed! van ge
trouwheid aan het Engelsclie gezag af to
•leggen. Dö Franschen zullen hom allen mo
gelijken steun verlecnon.
■b- Paul Kruger's gedenfksoliriften zullen in
dertien talen verschijnen. Bijl den Lomdon-
sehen uitgever Fislier Umvin zien thans de
Nederlandböhe en dö Engclschei uitgaaf liet
licht.
De aanvragen overtreffen volgens den uit
gever allo verwachtingen. Alleen de bestel
lingen uit d'o Engelscho 'koloniën zijn dno-
maal grooter dan do geheolc oplaag, zoodat
men dadelijk met hot drukken van nieuwe
oplagen moest beginnen. Voor de Kaapko
lonie en Natal elk moot een afzonderlijke
uitgaaf gedrukt worden.
Rrugcr dicteerde zijn gedenkschriften
aan HEL C. Bredell, zijn particulieren secre
taris, cn Piet Grobler, ondor-staatssocreta-
ris van Transvaal. Bredell on Grobler stel
den huil aanteökon iugen tor hand aan do
minee Showalter, die zo heeft uitgegeven,
na verscheidene weken ib voortdurend over
leg mob Kruger to Utrecht goweest te zijn.
In een noot zegt Showalter: Kruger ver
klaart dat zijn voorouders oorspronkelijk
uit Duitschland kwamen, maar hij weetniet
uit wolko plaats. Hdjl weet alleen clat do
stichten- van den Afrikaansclien tak der fa
milie meb oen Fransdhe vrouw huwde cn
wegens zijn godsdienst verplicht was bet
land t© ontvluchten.
Bij d!o passage in de gedenksabriften,
waar 'Kruger zegt dat Rhodes do vloek van
Zuid-Afrika is geweest, zeigt de bewerker ib
oen noot:
In d'ei eerste dagen van Kruger's presi
dentschap trachtte Rhodes hem te winnen
als bondgenoot. Op reis van Bei ra naar
Kaapstad bezocht liij' Kruger to Pretoria on
zeid'o tot liem „Wij moeten samenwerken.
Ik weet dat do republiek een zeehaven
wenscht, gij moet Delagoabaai hebben."
Kruger antwoordde„Hoe kunnen wij daar
in samenwerkenDo haven behoort aan de
Portugeezen cn die willen haar niet af
staan." Rhodes zeide daarop „Dan moeten
wij de haven eenvoudig nemen," waarop
Kruger antwoordde„Ik kan niet eens an
dermans eigendom nomen. Als de Portugeo-
zon de 'haven niet willen verkoopen, zou ik
haar niot willen nomen, zelfs al zoudt gij
mij haar geven, want kwalijk verkregen
goed gedijt niet." Rhodes gaf toon zijn po
ging om Kruger te winnen op.
In zijm verhaal over d'o conferentie to
Bloemfontein zegt hij, dat Mijner van don
beginne af nfct hot minste verlangen toon
de om tot een overeenkomst te geraken.
Over den loop cn de wisselvalligheden
van deni oorlog spieekt Kruger niet daar zij
niet tot zijn persoonlijke ervaring belmoren.
Hot was hein echter een troost do regeo-
ring te kunnen overlaten in do bandon, van
zulke trouwe mannen als Schalk-Burger,
Reitz, Louis Botlia en Da la Rey, dlte zonder
wankelen den ©delen president Stoijji tob
liet oind'e toe hebben gesteund. Met groaten
lof gewaagt president Kruger van do vrien-
delijilca goedlietid van den commandant om de
officieren van Do Gelderland; hij) be
schrijft breedvoerig de reis, d!e geestdriftige
ontvangst op hot vasteland een maakt zonder
commentaren molding van het tolegiam van
den Duitscliem Keizer, en dat deze hem niet
kon ontvangen, omdat hij op de jacht moest.
Kragcr besluit: „Ik zal den moed' niot
verliezen, hoewel do vred'ei niet zoo is als de
burgers dien hebben gewcnsclit; want ik
ben overtuigd, dat God zijn volk niet zal
verlaten, zelfs al1 scbijnt dat vaak bet geval
te zijn."
Naar F. W. ROBINSON's roman
uit do Artistcnwereld.
58)
„Ik kan mij gehedl' met uw smaak veroo-
nigen, dokter," merkte Ruskoff op, „die ech
ter onder Engelsclien al zeer zeldzaam is.
IVie hier te lando het zich maar ecnigszins
kan, veroorloven reist als de wandolendo jood
rusteloos de wereld door."
„Zijl gij voor een lang verblijf hier, niijn-
bcor Ruskoff?"
„Neen," luidde liet vrijl aarzelend gegeven
antwoord. „Zondagavond moot ik te Leeds
rijn. Eergisteren kwam ik hier aan, met het
doel ontspanning te zoeken en was zoo ge
lukkig vrienden aan te treffen, zoodatmijn
verblijf hier werkelijk zeer aangenaam is.
Daarbij' maakte hij voor lady Kane ecrn
buiging, die ib schaterlachen uilbaistto.
„Er schijnt heden wat in de lucht te zit
ten, dat de ilieeron tot zulke buitensporig
vleiende complimenten beweegt," riep ziji
tit. „Ik weeb werkelijk niet, hoe ik n voor
die hulde moot danken."
„Als gij ons hot genoegen zoudt willen
doen, zoo spoedig mogelijk weer gezond to
worden 'Zijt gij mot dozen vorm van dank
tevreden, doktor Gravatt?"
„Zonder twijfel I En mot inachtneming en
rust zal lady Kano ook spoedig in staat zijn,
onzo wonsohen te vervullen, daarvoor sta ik
borg,"
D'at moest een dokten- niet zoo lichtzinnig
-.zeggen," merkte Nin met weemoed op. „Pa
tiënten hechten waarde aan zulko woorden'
toch moet men za niet in eanst öpvatteru
België.
Moordaanslag op koning Leopold.
Eenige bijzonderheden over den laffer)
aanslag kunnen volgen. Het Handelsblad
van Antwerpen" zegt o. a.
De rouwdienst was te twaalf uur afgeloo-
pen, kort daarop had de aanslag plnat«. Rubino
loste drie schoten op het derde rijtuig, waarin
gewoonlijk de koning is gezeten slechts
bij uitzondering had Z. M, thans in het eerste
rijtuig plaats genomen.
De eerste kogel vloog over het rijtuig, de
tweede verbrijzelde het raam van het portier
want dan zou er met zoo veel ellende en ver
twijfeling heersclicn onder ons wouwen."
„Vertwijfeling! Waarom zoudt gij' wanho
pen nep Paul hartstochtelijk. „Gij zijt im
mers op den weg van beterschap, eiken dag
zie ik beterschap m uwen toestand."
„Mijn toestand is iedcrcn dag verschil
lend," antwoordde Nin. „Den, eenen dag heb
ik een weinig meer eetlust, een krachtiger
polsslag, ceu gevoel van meerderen levens
lust, dan weer ben ik krachteloos en ellendig
moedeloos zooals bijvoorbeeld vandaag."
„Vandaag ziet gij er evenwel niet ver
moeid uit," merkte Gravatt op.
„Jawel, cn gij doet als 't kan al uw best
om mij wat wijs te maken, dokter," zei Nin
met nadruk.
„Aan wolko zonde heb ik mij dan schul
dig gemaakt?"
„Gij maakt mij nog ongelukkig en stoort
mijn rust, omdat gij' mij' niot alleen laat. Zie
mij niet zoo verwonderd aan, alsof gij mij,
niet verstaat," riep zij opgewonden, „ik weet
wel d'at ik een ondankbaar schepsel ben,
maar ik kam 't niet helpen ik weet even
min als gijl, wat mij eigenlijk mankeert,
vervolgde zijl mot vreemdsoortige openhar
tigheid. „Ik weet dat ik niet in mijn nabuur
lijken toestand vorkoor. Vroeger wanneer ik
u naar mijl toe zag komen, was ik blij, wane
dan witst ik dat gij! uit vrijen wil kwaamt,
maar thans nu had ik liever gezien
„Dat ik was weggebleven?"
Nin zag hem strak in 't gelaat. In haar
blik lag tegenstribbeling, bijtua trots.
„Ja, dat wildei ik zeggen," bekend© zij,
„en ik kan hot niet tegenspreken. Gij) zult
bcgrijipen wat Mc meen, dokter, want gij
weet wat een raar soliepsöl deze ziekte van
mij heeft gemaakt. Zoo was ik niet, teen
en de derde vloog voerbjj het aangezicht van
graaf d'Oultremont.
Op het oogenblik dat de gendarmen hem
uit de handen van het volk haalden, riep
Rubino uit:
»Ik was ongelukkig, toen ik zooveel rgk-
dom zag voorbijrijden
De rest zijner woorden ging verloren in
het tumult.
Het bericht van den aanslag verspreidde
zich snel door da stad en veroorzaakte een
levendige ontioering en diepe verontwaar
diging. Het publiek rukt elkaar de edities
der dagbladen uit de handen, welke alle hun
verontwaardiging uitspreken over den krank
zinnigen aanslag.
De naam van den dader van den aanslag
is Gennaro Rubino, hij is geboren in 1859
te Bitonto bij Napels. Hij is gehuwden vader
van een 4 jarig kind dat met de moeder te
Londen is. Toen liubino gefouilleerd werd,
vond men een pak patronen op hem.
Gedurende de ondervraging, op het politie
bureau in de Rue Régence was Rubino zeer
kalmhij bekende op den koning te hebben
willen schieten en voegt er bij, dat hij han
delde iu overeenstemming met zijn anar
chistische principes en op eiken souverein,
welken ook, zou hebben geschoten.
Hij verklaarde verder lang te vergeefs werk
te hebben gezocht te Londen en te Brussel
en eindelijk had hij besloten een grooten slag
te slaan.
Rubino is 42 jaar oud, een man van kleine
gestalte en zeer kaalhoofdig. Hij is Zaterdag
avond naar de gevangenis overgebracht.
De koning vernam slechts van den aanslag
toen hij op zijn paleis te Brussel aankwam en
vroeg onmiddellijk of niemand geraakt was.
Hg toonde niet de minste ontroering. Graaf
d'Oultremont, opperhofmaarschalk, verklaarde
in een interview: nik bevond mij in het derde
rijtuig met graaf Assche en den adjudant van
dienst. Plotseling sprong het rechterportier-
raam, waarbij ik gezeten was in stukken en
werd ik in het gelaat getroffen door enkele
glasscherven, die geen wonden veroorzaakten".
Op een vraag naar den indruk door den
aanslag op den koning gemaakt, antwoordde
de graaf
»De koning heeft, evenmin als eenig lid
van de vorstelgke familie, den knal van de
ontbranding gehoord en vernam eerst na den
terugkeer in het paleis dat er een aanslag
was gepleegd. De koning liet toen ongerust
vragen of er iemand gewond was. Na het
ontkennend antwoord werd over de zaak
niet meer gesproken,
3>Ook aan het dejeuner werd over de zaak
niet meer gereptde gravin van Vlaanderen
en de prinses Clementine en prins Albeit had
den niets bemerkt van de schoten en waren
geheel gei ustgesteld, toen zjj wisten dat nie
mand geraakt was."
Graaf d'Oultremont was zeer kalm, ondanks
het gevaar dat hij geluopen heeft.
Volgens de slnd. Beige" beweren ver
schillende peisonen die in Rubino's nabgheid
stonden, dat deze nog een individu bij zich
had, die in de menigte veidwenen zou zijn.
Waarschynljjk heeft deze de revolver mede
gij mij leerdeb ikennen, is 'fc wel O, wat
mankeer ik toch
„Gij zijt eenvoudig overspannen zenuw
achtig, ongeduldig, rusteloos
„En wantrouwend I Voeg dezon luster nog
bij mijn zondenxogister."
„Wantrouwend Waarom zoudt gij wan
trouwend zijn? Jegens wien?"
„Tegen ui" riep Nin met blinkende
oogen. „Tegen u 1"
„Waarom dat?"
„Omdat mijn man u naar hier heeft ge
zonden
„D'at wil ilk niet ontkennen."
„Als een spion zijt gij hierheen gezon
den 1"
„Ik kwam naai- u op verlangen van lord
Kano omdat hij veel zorg over u heeft."
„O ja, we kennen zijn zorgen I Zou zij
mijn gezondheid golden of mijnheer Rus
koff?"
„Beiden."
„Dat wist ik wel F'riep Nin, opgewonden
iu haar handen klappend. „Komt hier on
brenigb mij naar huis," riep zij) togen den
bediende en haar 'kamenier. „Ik wil alleen
zijn cn bevrijd van dat neb van leugen, ik
wil alleen zijn j En gij, dokter Gravatt,
spreek gij met mijn vriend, met den heer
Ruskoff, zooals gij vroeger eens tot mij hebt
gesproken, en nu goeden morgen."
XXXI.
Beide mannen zagen elkander meb ernsti
ge oogen aan. Ziji waren door lady Kane's
ongepaste verwijdering en haar laatste woor
den in oen zeldzaam pijnlijke en netel igo
positie tegenover olkaar .geraakt. Do een
voor d'en ander wilde de verklaring gaarno
genomen, die nog niet teruggevonden is.
Op de vraag of hjj ook medeplichtigen
had, moet Rubino, volgens de nPetit Bleu",
'eantwoord hebbenNeen, als anarchist ben
k van opinie dat een indiviüueele actie meer
waard is dan een collectieve actie. Niettemin
heeft de politie een onderzoek ingesteld by
een te Brussel wonend anarchist, met wien
Rubino zeide bekend te zijn.
Het is in de 37 jaren van de regeering
des konings de eerste maal dat een aanslag
op hem gepleegd is. Bij art. 101 van den
Code Pénal is op deze misdaad de doodstraf
gesteldindien de aanslag echter geen ver
wonding of ziekte ten gevolge heeft, wordt de
dader gestraft met levenslangen dwangarbeid.
Te Brussel is iedereen verheugd dat de
dader van dezen lallen aanslag geen Belg
is. Opmerkelijk mag het genoemd worden
dat het al weer een Italiaan is, evenals
Caserio die president Carnot vermoordde
evenals Luceheni die keizerin Elisabeth van
Oostenrijk vermoordde, en evenals Bresci, de
moordenaar van koning Umberto van Italic,
De bladen keuren allen de onzinnigen
aanslag af
De ïlndépendance"nde dader is een
vreemdeling, een Italiaan, een ongelukkige,
die in een vlaag van krankzinnige afgunst,
een moord wilde begaan toen hij den stoet
der grooten en gelukkigen voorbjj zag trek
ken 1
Hij verklaart zyn aanslag op grond, dat
hij anarchist is, doch er is geen zweem van
een politieke misdaad in te bekennen, het is
een op-zichzelf-staande poging tof moord. Zij
gelukte niet en de nationale opiuie kan er
zich te meer over verheugen 1
De Petit Bleu": »Wij hebben nu en dan,
voornamelijk den laatsten tijd, 's konings da
den wel eens gecritiseerd, maar wanneer een
zekere Rubino, een anarchist, zich verbeeldt
cdn Belg met hart en geest te zullen vinden,
die zyn lagen aanslag toejuicht, dan vergist
hij zich. Ily heeft veeleer den koning en het
koninkrijk een dienst bewezen, want juist
diegenen, die moeten toegeven, dat een mensch
niet volmaakt is, zelfs niet wanneer hjj op
een troon is geplaatst, juist zij zijn het, die
heden opgewondener dan ooit sVive le roi"
roepen."
Ook de buitenlandsche pers is ontstemd
over den aanslag.
Gisteren hebben opnieuw ai restates van
verdachte personen te Brussel plaats gehad.
Een achttal personen zitten nog achter slot
en grendel, de anderen zuilen over do gren
zen gezet worden.
Geacugde 5Jededeclinge»«.
Engeland.
Dom Carlos van Portugal die heden, te
Dover op Engelsclien bodem, aan wail stapt,
zal zich dilrecf naar Windsor begeven, zon
der Londen aan. te doen.
B o 1' g i
Ilot nationaal congres van Belgische mijn
werkers, te Hornu, m de Borinaige, bijeen,
nog verdaagd hebben, doch geen van beiden
deinsden terug, daarover t© beginnen, wat
ook dc gevolgen moohteu zijn.
Het was een uur. De muzikanten van het
Kurhaus-orkcst hadden linn instrumenten
en muziekbladen bijeengepakt, de badgasten
ontvolkten liet strand voor den naderenden
etenstijd. Voor luistervinken behoefden zij
dus geeu vrees te hebben.
„Laten wijl hier plaats nemen," sloeg Gra
vatt voor, op ceu naastbijlzij'nde bank wij
zend.
„Hebt gijl mij dan zooveel te zeggen?"
vroeg de ander.
„Niet veel', mits het u niot er om te doen
is, ons gesprek to rekken."
„Daarin liob ik niet den minsten lust,"
antwoordde Ruskoff lachend. „Ik zal mij
met do rol van toehoorder tevreden stellen
cn ben geheel oor. Mag 'ik n verzoeken mij
to zeggen wat lady Kano veronderstelt dat
gij mij te zeggen hebt?"
Iiiji ging naast dokter Gravatt zitten en
aanstonds dook als uit den grond oprijzend
een man op met reusachtige lederen tascli,
die het „stoelengeld" vorderde. Ruskoff
reikt© hem een geldstuk, waarop de man
zicih verwijderde.
„Ik heb lady Kane niet beloofd, dat ik
u wenscht© to sproken," antwoordde Gra
vatt ï-ustig, „maar ik ben inderdaad blij dat
de gelegenheid zidh thans voordoet."
Ruskoff's donkere oogen vestigden zich
strak op het gelaat van d'en dokter, als die
van een geoefend vechtersbaas op zijn te
genstander, die hem misschien het volgende
oogenblik do borst zal doorboren. Gravatt
vond zijn houding waardig en voomaaan en
putt© daaruit hoop. Iemand die kwaad in
het schild voert, durft zii'n tegenstander
hesteot, niet tot de algemeeno werkstaking
over to gaan, en sprak vertrouwen uit in
do wijsheid der patroons, dia do noodzake
lijkheid zullen begrijpen om binnenkort dd
looneu to vorhoogen.
F r a n k r ij k.
In den ministerraad heeft minister Pello-
tan medegedeeld dat hij1 zioh met de begroo-
tingscommfcsio zal verstaan over het vinden
van middelen voor do uitvoering van liet
marine-program. Men vreest echter dat het
niot zoo heel gemakkelijk zal gaan de be-
noodigd© gelden te bezuinigen en gelooft
dat slechts een aanvullingscrediet van 12
millioeu lean helpen. En niemand verwacht
dat dö Kamer zulk oen aanvullingscrediet
zal goedkeuren.
Do rechtbank te Bell urne' liecft een 62-tali
stakers veroordeeld tot straffen van zes da
gen tot een maand wegens daden van ge
wald, aanranding enz.een werd Veroor
deeld tot vijf jaar wegens oen dynamietaau-
slag.
Men verwacht echter wel, dat een alge-
mccne amnestie zal worden afgekondigd.
Hier en daar verneemt men nog van aan
slagen; zoo op de spoorlijn te Puy, waar
men een spoorwegviaduct lil do lucht heeft
laten vliegen.
Dö afgevaardigden Basly cn Laniendin,
hebben bij minister-president Combes hun
beklag ingediend omdat verscheidene mijn-
maatschappijen in Pas dei Galais liun werk
lieden. ontslaan, in strijd met do conventie.
De raad van administraties van liet bek
ken Pas de Calais komt a. s. Vrijdag te Lens
bijeen.
Volgens berichten uit Saint Elicnne zal
do laatste beslissende bespreking aldaar
lussclien werklieden en patroons heden
plaats hebben.
Italië.
De Kamer fe togen 25 November bijeen
geroepen.
Rusland.
Het bericht, dat Pobicdonestjef als hoofd
der Russische Synode vervangen zal worden
door graaf Cherometief, is door het Vati-
caan met ingenomenheid ontvangen, daar
men dezen opvolger als liberaal genoeg be
schouwt, do gewenschte hervormingen op
godsdienstig gebied aan to brengen.
B u 1 g a r ij o.
Hof aftreden van hot ministerie is uitslui
tend te wijten aan oneeiiiglieden in don boe
zem van het kabinet. Men verwacht dat de
minister-president Daneff zal worden belast
met de vorming van een nieuw ministerie.
niet zoo onbevreesd iu 'liet gelaat t© zien.
Ruskoff was ceil man van karakter ,hij be
zat persoonlijken moed en misschien veel
vertrouwen. Mot een man van eer, zelfs
wanneer hij door hartstocht, bezield is, is liet
boter redeneoren dan met oen lidhtziunigen
wellusteling, die een vrouw begeert cn er
niot naar vraagt of bijl haar in scliando
stort. Do tegenstander was des dokters
zwaard waardig.
„Het fc zeer wel mogelijk dab wij het
spoedig eens zijn," ging Gravatt voort. „Zal
ik maar openhartig spreken?
„D'at zal mij hoogst aangenaam zijn!"
„Gij hoordet dat lady Kano mij zooeven
een spion noomdo?"
„Ja."
„Ik verdien deze benaming niet, ofschoon
ik inderdaad op hot verlangen van haar
echtgenoot naar Eastbourne ben gekomen
en laat mij er ruiterlijk bijvoegen, boen ik
van hem vernam dat ik er u zou aantref
fen."
„Mijn aanwezilgheid is geen geheim. Het
zou buitendien zeer moeilijk ziju, mijn in
cognito tei bewaren," voltooide Ruskoff met
zekeren kunstenaarstrots.
„Dat kan ik mijl voorstellenOp dienzelf
den grond voortrodeueeiend is liet duidelijk
dat do beleefdheden die gijl aan een dam©
bewijst, meer in het oog zuilen springen.
Zoo komen de praatjes in de werold, al'lorlei
geruchten, mogelijk de meest ©verdrevene,
bereiken 't oor van don echtgenoot arg
waan, jaloorschheid cn. misschien geheel mis
plaatst wantrouwen ziju de noodlottige go-
volgen ervan."
(Wordt vervolgd.)