56*" Jaargang.
Dinsdag 2 December 1902.
No. 11023
N"IN A..
BUITENLAND.
SCHIEDAM, 1 December 1902.
V
SCHIEDAMSCHE C0UI1ANT
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25. Franco
er post fl. 1.65.
Prijs per weck: Yoor Schiedam en Ylaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zjjn.
Bureau i Botcntraat 68.
Prjjs der Advertentiën: Van 1O regels fl. 0.92; iedere re;.el
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel, Groote letters naar de plaats die |ij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeehge voorwaarden. Tarieven hur-
van zjjn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Sclefos ««SsisrfenMÖM opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bjj vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
latere. Telefoon So. 133,
AIiGKHEKfS OVBSKJ6IOMT.
Unid'ilfrlba.
I>a heeren Schalik Burger, Wcssels, "\Vol-
marans en De Vllicrs vertrokken Zaterdag
naar Southampton op weg naar Z.-Afnka
per s.s. Union Castle. Tal van vrienden
waren op het perron om afscheid te nemen.
Zooals eerst werd verondersteld, zou do
ex-waarnemende president van Transvaal
zich dn de plaats van generaal Do Wet aan
sluiten biji Botha en Do la Rey om de rond
reis door Europa en de Vereenigd-e Staten
voort te zetten.
De Londensclie correspondent van de „Pe
tit Bleu" weet met zekerheid te zeggen dat
Chamberlain, den Boerengeneraals formeel
verboden heeft hun reis door Europa voort
te zetten of zich naar do Vereenigde Staten
te hegeven en dat hijl dreigde hen anders
niet naar hun land to laten terugkeeren.
Generaal Do la Rey heeft Zaterdagmor
gen Ziiriah verlaten en is vergezeld vau zijn
echtgenoot©, den hoor cn mevrouw Ferreira,
naar Parijs vertrokken. Overat waar zij
langs reden aan do stations Belfort, Mul
house, Montreux, Vieux et Petit-Croix
'brachten de Fransehen hem hulde-betoogin-
gen
Te 5.45 in den namiddag kwam Do la Roy
te Parijs aan en werd' aan heb perron ont
vangen door den Staatsraad Herbette, den
•heer Gro'bler, oen neef van Paul Kruger, en
een menigte Parijzenaars, waaronder vele
kunstenaars.
De la Rey en zijn familie zullen slechts
een achttal dagen te Pairijs vertoeven.
Volgens do „Petit Bleu" heeft do gene
raal de belofte gedaan zich morgen, Dinsdag,
naar Dijon te begeven. Commandant Sand-
berg, de aide-de-camp van generaal Botha,
en dei lieer F err ei ra zullen hom vergezellen.
Het gemeentebestuur zal den generaal en
gevolg ontvangen en hot Boeren-comité zal
hen hij een banket een som gelds ter hand
stellen.
Do la Rey zal alvorens zich naar Zuid-
Afrika in te schepen, Brussel nogmaals be
zoeken.
In een nieuwe redevoering to Croydon
zeide do kanselier- der schatkist Ritchie, Za
terdag, dat liet bedrag, reeds voor de Boeren
en do Zuid-Afrikaansche loyalisten beschik
baar gesteld uit de Britscbe schatkist, wel
niet verhoogd zal worden. Hij' doelde Woens
dag op leeninigen uit de Transvaalsche
schatkist. Heb kwam niet bijl hem op don
Biitschen 'belastingbetaler te vragen nog
meer to doen in deze zaak.
Naar aanleiding van president Kruger's
gedenkschriften, gedeeltelijk in de „Times"
opgenomen, sohreef generaal Evelyn Wood
een ingezonden stuk, waarin een aileronhob-
Naar F. W. ROBINSON's roman
uit de Artistenwexeld.
belijikst gedeelte voorkwam over een ont
moeting van den schrijver als Engelsch re-
geeringsagenb met president Kruger. Deze
laatste schroef in zijn Mémoires, dat Wood
hem biji die gelegenheid biji den arm nam,
waarop Wood met deze grofheid antwoord
de: „Ik nam hem niet bij den. arm. D'aar
Mr. Kruger niet van kleeren veranderde dag
noch nacht, en zeep bezuinigde, was 't niét
aangenaam dicht bijl hom te komen."
Evelyn Wood1 schreef déze schandelijkheid
ill do „Times"' van 18 dezer; in het nummer
var 28 dezer schrijft Wood nu,dat hij kwaad
wat toen hij zijn eerste ingezonden stuk
schreef en dat hij een oordeel sohreef, dat
gebrek aan goeden smaak verried. Dit be
treurt hij.
Officieel wordt te Londen bekend ge
maakt, dab voortaan permits om naar Trans
vaal of den Vrijstaat te gaan, alleen zullen
worden uitgegeven in de Zuid-Afrikaunsclie
havens. Aanvrage daartoe moet gedaan wor
den aan het „Transvaal and Orange Colony
Permit Office' in do haven waar de reizi
ger voornemens in te landen. Het is raad
zaam dat personen die naar Transvaal of
den Vrijstaat wcnschen te gaau, zich vóór
hun vertrek zekerheid verschaffen bij liet
betreffend Permit Office, of hun pern.its
zullen gegeven worden, aangezien personen
die Transvaal of den Vrijstaat binnenkomen
zonder permit, kunnen gelast worden te ver
trekken indien zij: daaraan niet gehoorza
men, stellen zij zich bloot aan boete- cf ge
vangenisstraf.
Lord Milneir is gisteren te Ilarrisniith in
den Vrijstaat aangekomen. Op zijn reis dooi
den Vrijstaat is hij licht gewond ten gevol
ge van een val van 't paardzijn wond is
echter niet zoo ernstig of liij kan deputaties
ontvangen cn zich met zaken bezig houden
Uit Kaapstad wordt gemeld dab Crown-
right Schromer, echtgenoot van Ilivo
Schreiner, voor het district Colcsbeig in
Kaapkolonie tot parlementslid gekozen is,
tegen Mac Farlane, eon imperialistisch cn
Milnergezind caudidaat. Schreiner's veikie-
zing is een groote ovenvimi, - voor acn
Afrikaander Bond.
Blijkens een aan het Engclsche Parlement
overgelegd Blauwboek is 't met de financiën
van Rhodesië niet best geschapen. De uit
gaven van de Chartered' Company heloopen,
volgens raming, tot 31 Maart e.k. 811,170
pd. st. terwijl de inkomsten op 515,200 pd.
ziin begroot
Willie Dutoit, een jonge Kaapsche Boer,
die geruimen tijd op de Bonnuda-offianden
m krijgsgevangenschap doorbracht, is te
Brussel aangekomen. Hij heeft- betreffende
de behandeling van kleine kinderen der Boe-
lengevangciion onthullingen gedaan, o. a.
70)
„O -ben jij het!" riep Kitty uit, de don
kere oogen wijd-open gespalkt en bijna van
do oud'e levondighoid vervuld. „Nin is er! Ik
beu zielsblij
„Mijn lieve, oude Kit!"
Lady Kane's mooiei hoofd boog zich diep
over de uitgemergelde gestalte, die met de
uiterste krachtsinspanning de magere ar
men om den hals barer zuster sloeg,
i „Ik dadht het wel, dat je komen zoudt,"
fluibtcrde Kitty.
„Dat spreekt toch vanzelf, zusje."
„Al hob ik ook niet „fair" met jo gehan
deld
„Laten wiji nu daarover liever zwijgen."
Weer trad oen stilte in.
„Ik heb zoo naai- jo verlangd, Nin," sprak
Kitty zachtjes, „cn ik had je nog zooveel ie
vertellen dan dacht ik weer, dat het be
ter was, als ik je niét terugzag enzoo kon
ik er niet toe besluiten je kennis te geven
totdat vandaag
Jo moest niet zooveel spreken', dat is zoo
vermoedend, Kits!"
„Ik wild'ab wil zeggen, als moeder weg
gaat jiji moet alles weten alles
XXXVIII.
Vrouw Pickorson gaf mot vreugde gevolg
aan dien wensch. Zij' bad vandaag reeds zoo-
aan de „Petit Bleu", die moer dan schande-
ijke feiten aan het licht brengen. Zelfs dë
jongste kinderen (er waren een 130-tal Boe
renkinderen van 61-1 jaren gedeporteerd
ik krijgsgevangenen. Do meesten waren wee
zen of -kinderen van oud'ers die zelf in krijgs
gevangenschap leefden to St. Helena, Cey
lon of Bribsch-Indië) die van zes en zeven ja
ren, worden bijl tropische hitte geëxploiteerd
lnj hot metsalon van fundamenten voor
woonhuizen, en gebeurde het als eens, dat
zij van vermoeienis neervielen, dan werden
zij dëor Engelsche soldaten tot bloedens toe
met zwcepen ge-slagen. Als zij- ooit het T-rans-
vaalscbo volkslied durfden zingen, werden zij
in de ijzers geklonken cn met do handen aan
een hoorn vastgebonden, men liet hou hoven-
dien in dë grootste onreinheid leven. De
heer Dutoit gaf zeer nauwkeurige bijzonder
heden vooral van dezo schandalen op het
Unison's eiland waar Dutoit met de- inrich
ting van een cantino was belast.
Dutoit, die de dagelijksche kwellingen
niet langer ko- anzien schroef een brief
aau d'en Enge -y-tl,-- houfdintendant van de
Bermuda-eihuioeu waarin hij zijn ernstig
beklag indiende.
Do brief in Mei van dit jaar geschreven
werd door luitenant Terrant onderschept
die aan Dutoit verklaarde dat hij zidh in za
ken mengde die hem met aangingen. Tor-
rant zon hem anders in do gevangenis laten
wei-pen. „Maar ik ben reeds een govangene",
zeide Dutoit.
„Ik wilde zeggen, was het antwoord, dab
het cachot voor jo epen staat."
Dutoit herhaalde zijn beklag en wees op
het gedrag van Terrant. Dc gouverneur vau
de Bermuda-eilanden kwam. persoonlijk een
onderzoek instellen op het Hmson's-eilaiid,
beloofde hoivcnningen doch er kwam niets
van. Dutoit vroeg toen verplaatsing naar
een ander eiland en offerdei zijn winstgevend
baantje op in 't belang van zijn reeds tc ge
schokt monsoholijk gevoel.
Deze schandelijke feiten zullen weldra het
onderwe-rp van een interpellatie in het En
gelsche parlement uitmaken.
«/.eiiaengule Sted-ëdeelfisr-me»,
veel moeten hooren van Kitty's doen en la
ten en ze was blij haar aan Nin's zorgen to
kunnen toevertrouwen. Wat Kitty haar zus
ter had' to vertellen, wekte moeder's nieuws
gierigheid in -geonen deele op want meestal
sloeg zijl geen geloof aan Kitty's redetrecrin-
gou en hield ook thans deze voor een motief
om met Nin alleen te kunnen zijn.
De gelegenheid om weg te komen was de
moedor dubbel-aangenaam daar P-ioke-rson
ook haar -toezicht noodig hadl daar in dén
laatsbcn tijd liet alziend' oog zijner ge trouwe
gade had bemerkt dat bijl zich. bijzonder
vriendelijk tegen een van zijn vrouwelijke
ondergeschikten betoondë. Zonder gedruiseh
gleed' zij dë trap af.
„Is za weg?" vroeg Kitty op heesdhen
toon.
„Wie? Moedër?" vroeg Nin zich oprich
tend en d'oor het vertrek kijkend. „Ja, ze is
weg."
„Heeft zc zich nergens verstopt?"
„Waarom zou zo zich verstoppen?"
„Nu, als het de oude vrouw er om te doen
is heb gesprek af te luisteren, maar ze is in
derdaad weg och, greudol de deux alsje
blieft!"
„De d'eux grendelen
„Ja, opdat Piëkerson niet onverhoeds kan
binnenkomen. Hij is wel is waar je vader,
Nin, maar ik kan heb niet helpen, ik haat
liem!"
„Laten we d!at rusten, Kitty, wiji behoe
ven ons aan liem niet te storen."
Nin stond op on wierp een weemoodigen
blik op haar zuster. Ze sloot de deur.
Zooals haar moeder had voorzien, wacht
ten haar geen interessante bijjzoudexheden
a's een gevolg van don stilstand m zaken,
door den oorlog veroorzaakt.
De mullah zond naar Garrecro, Somalilaoid,
een trein kameel en, dragende dc voorraden
welke hij had huillgemaakb in het gevecht
met kolonel Swayne cn die alle onbruikbaar
waren gemaakt. Ook zond hij, een uitdagen
de boodschap aan de Engolschen.
Te Bohotlc ligt nn een compagnie van de
Bombay grenadiers cn een afdecling Sihlks.
De mullah vestigde sterke posten in rijen
rondom Boliotla, op afstanden van 1000
yards tot 4 Eng. mijlen, de vooi-posten wis
selen daarmede schoten.
Onder hot garnizoen van Bohotle (6 a 700
man) bevinden ziëk thans 140 typhuslijders.
Engeland.
Dc hertog en de hertogin van Connaught
zijn vi'a D'ovetr en Calais naar Egypte ver
trokken. Zij zullen te Assouas den dijk langs
den Nijil inwijden. Van Egypte zullen de
hertog cn de hertogin naar Dellu (Britseh-
Indië) vertrekken om aldaar dé durbar (kro
ningsplechtigheid) op clcn Ion Januari ter
eere van koning Edward's troonsbestijging
bij te wonen.
Na ingesteld onderzoek ié thans gebleken,
dat zich tc Londen op 't oogonbliik meer dan
driehonderdduizend personen zonder werk
bevinden. Meer d'nn dertigduizend men-
schcn slapen eiken nacht onder de brug over
,1e Theems. Een en ander wordt beschouwd
van Kitty, alleen was het Kitty's ziekelijk
verlangen geweest al diio voorzorgsmaat-rege-
lou te nomen. En ICitt-y was zwaar ziek, op
sterven na dood, en dus gaf Nin voor dat
kleine moment nog haar in alles den zin. Ar
me Kitty Wat was ze veranderd sedert, den
noodlottigen scheidingsavond te Grosvenor-
square
„Ga zitten, Nin, kijk me aan en -geef me
je hand wil je?"
Nin gang zitten in den oudenvetsehen
leunstoel, die naast Kitty's bed stond. Zo
strekte de hand. uit naar de zieke.
„Wacht nog even, zoo'n haast is or niet
bijDoe je ho-ed en mantel af, dan kan ik
mezolf wijsmaken dat jo hier thuis zijt."
„Ik ben ook" thuis! Natuurlijk ga ik hier
niet vandaan voordat je weer krachtig ge
noog zijlt, d'at ik jo kan meenemen naar Dat-
ehington."
„In je groote holle huis?"
„Dat spreekt- vanzelf."
„'En wat zal Hans daarvan zeggen?"
„Hij' zal er niets tegen inbrengen."
„Neon, want hij heeft nooit, iets in te
brengen! Hijl heeft- geen meening, geen wil,
geen karakter; hij denkt niets, weet, niets,
merkt niets, voelt niets," mompelde Kitty
„Kitty, wat meen je daarmede?"
„Och, Nin, ik sprak allemaal wartaal
ik. begrijp mezelf niet. Bekommer je daar
over n ietIk ben niet meer do persoon van
■wie gij de laatste maal afscheid naaamt
vind jci mij niet verschrikkelijk veranderd?'
„Een beetje wel," stemde Kitty 'toe,
„maar, weet je, heb is ook al zoo lang gele
den dat wij elkaar voor de Latste maal za
gen,"
Duitse h land.
Bij de inwijding van do Ruhmedhalle te
Görlitz 'hield keizer Wilhelm Zaterdag een
toespraak, waarin 'hij er op wees dat de een
heid van het vaderland' slechts mogelijk was
geworden door een geweldigen arbeid van
geest en lichaam. Hij vervolgde:
„Het tegenwoordig geslacht schijnt min
der ontvankelijk te- zijn voor den plicht om
voort te zetten wat dc arbeid dor vadeien
heeft gewrocht. Wij staan echter op de-u
drempel van de ontwikkeling van nieuwe
krachten en onze tijd eischt een. pesiacht
dat deze begrijpt. De vrijheid van liet indi-
idu wordt bejiaa-ld door de ondergeschikt
heid aan hot geheel. Moge hot toekomstige
geslacht dit beseffen Ik wensen liet Duit-
sclie volk de vrijheid van gedachte:, de vrij
heid van godsdienst, dc vrijheid van het we
tenschappelijk onderzoek toe, maar niet de
vrijheid' om zich naar eigen beuevcn slecht
te regeere-n."
In de rumoerige zitting Van den Rijks, lag
werd Zaterdag nog het woord gevoerd door
Stftdthagcn, sociaal-democraat en Bartli, van
le Vrijzinnige Vereeniging. Under de rede
voering van Barth roept Bebel„Richter is
de verrader van de minderheid!"
Richter antwoordt: „Dat is infantiel"
Bebel wordt tot de orde geroepen, Singer
stelt de verdaging voor en spreekt, terwijl
de andere sociaal-democraten de zaal verla
ten, zijn twijfel uit of hot Huis in staal is
een besluit te nemen. Grooto beweging ont
staat bij de rechterzijde oil -hel Centum).
President Ballcstrem sloot zich aan bij
den door Singer uitgesproken twijfel en be
paalde de verdere beraadslaging op heden,
Maandag.
In een artikel iln liet laatst voischenen
nummer van het Parijsehe weekblad „Euro-
péen", van d© hand van den hoer Henry Da-
vray, bewoner van het eiland! Oapri, wordt
geïnsinueerd dat de beschuldigingen legen
Krupp juist zijn.
stil. Zaterdagmorgen waren nog 36 werklie
den met lossen bozig. 39 stoombooten liggen
in de haven JoHebte en Port-Vibux zonder
bemanning. De handelsbooten te Port-Ven-
di'es licbben eveneens geen enkol man meer
aan boord. De equipage van de- twee pakket-
booten, die Zaterdag nit- Oran en Tunis ge
komen zij-ii, ging direct aan land 1200 dok-
arbeiders zijn zonder werk.
De werkstakers volharden in den strijd.
De minister van marine liecft last gegeven
twee pakketbooten ulffc tc rusten om de ma-
rine-lotelingen naar Algcrië te brengen. De
werkstakers hebben de bemanningen der
sleepbooten overgehaald om to staken. Sol
daten bewaren de orde.
Do maatschappij, der Messageries man ti
mes heeft de werklieden van haar loodsen te
Marseille moeten ontslaan in verband met
de gebeurtenissen van den dag.
Te Cherbourg heeft do staking slechts één
daig gele-efd. Werklieden cn patroons heb
ben ieder van liun kant, concessies gedaan.
De burgemeester en do gemeente-ambte
naren van Trc-gairente-c in Bretagna werden
tijdens do woelingen bij de uitz.etting der
geestelijke zusters tc St. Meen ontslagen en
1c leden van den gcinc-eiiteraad weigerden 't
stadsbestuur op zich to nemen. Ecg decreet
bevat thans'hot ontslag van den geheclen ge
meenteraad van Tregaron toe. De prefect zal'
een commissio benoemen die do gemeente
moet beheeren.
F r a n k r ij k.
Op de kaden te Marseille staat het werk
„Ik weet liet en ben mots vergeten Maar
och wat, van onzo kibbelpartij! behoeven we
met meer le sproken. Ik -wil ook in 't ge
heel niets hooren van vergeving, medelijden
en dergelijke flauwiteiten," beleende ze, in
haar ouden toon vallend. „Ik weet dat jo
of geheel en al waart weggebleven, of geko
men zijt als m ijm oude Nin."
Nin's oo-gen schoten vol tranen en zij
wendde het gelaat van do zieke af ombaar
zicilesmart voor haar te verbergen. Kitty
solieen er niets van te bemerken.
„Het is heerlijk voor me, d'at ik je hier
zie," ging dc zieke langzaam sprekend voort,
„en 't is zoo igoad van je, dat je wildot ko
men cn dab jo zegt mij mede te nemen als
ik weer gezond ben. Ik geloof met d'at ik
ooit' weer gezond zal wo-rd'en, Nin, ik
voel het en 't ié veel' béter zoo
Nin zag slechts het bonte vloerkleed door
haar tranen-nevc-li heen schemeren, ze kon
niet antwoord'en. Kitty wachtte ook geens
zins op een antwoord,
„Als er maar een beetje hoop voor mij'
was overgebleven, dan had ik niet verzocht,
cf je naar hier waart gekomen je kent
immers mijn eigcnzimiigen, harden kop, in
't, bijlzonder wanneer ik meen, da-t men mij
slecht behandeld heeft. Dat was slechts vei'
helding, want I k heb krankzinnig en achan-
d el ijk aan jou gehandeld, d'at ik jo in dë ar
men van een idioot heb gedrongen, enkel en
alleen om ja een titel, diamanten, een wa
gen en een paard tei bezorgen en geld zoo
veel je hart begeerde- als men 't zoo hoort
voorstellen, klinkt het toch zoo verleidelijk,
vind je- niet
Nin zweeg nog, doch herwon langzamer-
T u r k ij e.
In dc audiëntie, webe dc Bmtsche gezant
bisteren bij den sultan had', heeft hij gespro-
k'ii over den toestand in Macedonië en do
noodzakelijkheid verbetenng. n aan tc bron-
en om ernstiger dingen te vooikomen.
De sultan antwoordde dat, hij een nauw
gezet onderzoek hoeft go-art, met. het doel
de maatregelen te nemen welke de toestand
vcreischt.
Gisteravond waicn de ministers in bui
tengewonen raad vergaderd bij den groot-vi
zier, die ongesteld is. Zij beraadslaagden
over den toestand in Macedonië.
V e r. S t a t en.
President Roosevelt heeft nogmaals zijn
nieening gezegd over liet rassenvraagstuk in
do Vereenigde Staten. In een mtvoevig
schrijven verdedigt de- jiresident de benoe
ming van den heer Crum, een neger,' tot ont
vanger te Charleston in Zuid-Carolina. Hij
zogt niet een neger te benoemen, omdat hij
neger is, noch dien niet te- benoemen om de-
O
zelfde- reden. Hijl wijst slechts don meest ge-
schikten man aan „Zooveel ik kan binnen
de perken der wet" schrijft de president
„zal ik steeds rekening trachten te hou
den met de wcnschen cn de gevoelens vandë
inwoners van deze plaats, maai' ik kan er
niet in toestemmen de: deur van d'e hoop te
sluiten voor een man van verdienste, enkel
om zijn ras of zijn kleur."
hand haar zelfheliecrsching. Zoodra zijl de
tranen had weggeslikt, wilde ziji met Kitty
op do oude wijze twisten, misschien zelfs
lachen over haar groote, onherroepelijke,
dwaasheden.
„En toch is hc-t ecu doodvonnis en ik heb
't over ja uitgesproken," ging Kitty voort.
„Dat is liet treurigste van de geschiedenis."
Thans was Nih haar stem weer volkomen
meester.
„Laat ons niet mooi- over die zaak spre
ken," zei ze. ,,Dat is voorbij on wat is per
slot van rekening daar nog aan gelogen?"
„Alles."
Nm zag verwonderd de- zieke aan bij dit
vreemde antwoord' en gre-e.p weer naai' Kit
ty's liand, die verlangend naar de hare op de
deken -lag uitgestrekt. Zij vatte de magere
vingers en was verbaasd over liet koude en
vochtige aan-voelen, daar die hand daar
even nog brandend heet was geweest.
„Niets is er aan ge-legen! Gedane zaken
nemen geen keer."
„Zijt ge gelukkig?"
„Noen."
„Dat is mij-n NinZonder er doekjes om
tc windon do juiste nieening uit te spreken
Zoo moet je al do vragen beantwoorden,
waarmede ik je nog een oogenblik wil lastig
vallen."
„Van harte gaarne, maar zou het spreken
wel -goed1 voor jo zijn
„De waarheid! wil ik hooren!"
(WoiJt vervolgd.)
