Kerk en Scliool.
Ned. Herv. Kurk.
INDISCHE PENKRASSEN.
Ingezonden Mededeclingen.
De Echo's van de Loreley.
ALLERLEI.
Mon zegt dat hij nied'e-di reoteur zou wil
len worden, van iet Gymnast.
In den Vlaarn schen Schouwburg to Brus
sel iis voor hot oerst gespeeld „Do ruwe lief-
do" door Edmond Boeland geschreven naar
het gegeven van een novelle van B, Steyns.
Do liefde van ©en molenaarszoon voor do
aangenomen dochter van den meester
knecht, tegengewerkt door den vader, is hot
onderwerp.
Het stuk had veel succes.
Hoor den heer Gailhard, directeur der
Groot© Opera te Parijs, is ter opvoering
aangenomen „Silgurd" een opera van den
heer Ernst Meyer.
Beeds vóór 24 jaren was dit werk gereed
doch de componist kon de directeuren van
opera's er maar niet toe brengen zijn werk
in studie te nemen. Nu is do heer Meyer
lid van het Instituut, grootkruis van het
Legioen van Eer etc. etc. Zou dit thans ook
invloed op do aanneming gehad 'kuuuen
hebben
Op 8 Mei a.s. zal in Huitschland de hon
derdste geboortedag herdacht worden van
den grooteu scheikundige Liabig. Thans
re-eda is te Munclien door prof. Ivt ia pp een
feestrede 'gehouden, waarin dozo een schets
gaf van Liebig's leven en werken. Do spre
ker legde vooral nadruk op den onaflianke-
lijiben geest en zijn afkeer van alle gekun
steldheid.
In (het laboratorium van het polytech-
nicum to Zurich heeft men den invloed van
da kurk op bacteriën onderzocht en gevon
den dat in do open gangen van go-ede, maar
gebruikte kurken merkwaardig weinig van
deza organismen te vinden waren, D'e kurk
zelve was voor do bacteriën ondoordring
baar. Ook tusscken de -kurk en den hals van
de fl'esch wisten ziji zich geen weg te banen.
Bovendien bleek do kurk bacteriëndoodendo
eigenschappen te hebbensommige soorten
gingen in een tien porcents fcurkafkooksel
dood.
Te) Afles zijn belangrijk© oudheidkundige
ontdekking gedaan. Bij hot stopen van een
Wok huizen dicht bij\ het Bomeinsche the
ater, is een geheel© reaks fragmenten van
oude bouwwerken voor den dag gekomen,
die klaarblijkelijk gebruikt zijn bij do her
stelling der muren na den inval van de
Sarracenen in de achtste eeuw. Verschei
dene van deza fragmenten vertoonen nog
vrij ongeschonden beeldhouwwerk. Zoo is
er een fries bij, die oorspronkelijk de buiten
muur van bet theater versierd moet hebben
eu waarop leeuwenmuilen en stierenkoppen
zijn aangebrachteen ander beeldhouwwerk
stélt wedren-wagens voor, bestuurd door ge
vleugelde genieën en is afkomstilg van den
muur in den circus, waaromheen, de wedren
nen gehouden werden; voorts talrijke en
zeer fraaie basreliëfs, behoorende bij een
triomfboog uit de derde eeuw, die men waar
schijnlijk zelfs voor een groot gedeelte weer
uit het gevondene zal' kunnen opbouwen.
Bedankt voor het beroep te Dokkum
door ds. H G. W. Briedé te Koihorn.
Hooger Onderwijs,
Weldra zal aan de Leidsche Universiteit
weder een vacature zijn. Prof. de Veil, een
Duitscher, zal naar zijn heimat terugkeeren.
Leiden. Bevorderd tot doctor in de rechts
wetenschap, na het verdedigen van Stellingen,
de heer N. Fockema, geboren te Anjum (Fr.)
Bevorderd tot arts de heer S. J. Ph. Re
gensburg,
i.
Do HoLlandsche Kust is verdwenen. We
zijn nn in volle zee en de groot© reis naar
het Zonneland vangt aan. Ik "heet u daarom
mama. „Zulke gansjes als jij noemen een
meisje van dertig jaar al te oud, maar dat
juffrouw Hertha er anders over denkt, dat
kan i'edereenb omerken,die zijn oogen slechts
een weinig den kost geeft. Hu, en dat de
geheimraadsvrouw Elizabeth's schoonheid
zoo goed' mogelijk aan den man tracht t©
brengen
„Maar mama," riep Greta, smeekendl uit,
„hoe kunt ge nu Elisabeth mot zulke on
waardige dingen in één adem noemen!''
„Je bent een sóhaap," zei mama, „en dat
heeft ook zeker zijn goede zijde en 't zal nog
wel een poosje duren voordat daarin veran
dering komt. En juist daarom moet je zoo
weinig mogelijk naar do geheimraadsvrouw
toegaan, want ook een blind© kip pikt me
nigmaal een graantje op dat
„Maar Elisabeth snikte Greta.
„Och wat, Elisabeth zal ook wel met het
zelfde sop overgoten zijn als de anderen," be
t-oogde mama, „en als jij niet zoo verzot was
op haar gezelschap
Op dat oogenblik werd er aan de voordeur
gescheld en Greta schrikte op als werd er een
pistool afgeschoten. Onbewust riep zo
„Daar is hij' reeds
„Wie toch 1" vroeg mama.
„O, ik bedoelde do referendaris wilde
vandaag een visite maken Karei! zeide
•heb
Thans werd er aan de kamerdeur geklopt.
„De hemel sta me bij!" kreunde mama,
„laat toch spoedig een lood koffie meer mu
ien, GretaAnders is se te dap
Nogmaals werd er geklopt en terwijl Gre
ta aisf aan den grond genageld bleef staan,
steunde mama verder
allen welkom aan boord en hoop dat wij
een voorspoedige mooie reis zullen hebben.
Het begin is wol niet al to best, doch dat
ligt aan 'het slechte seizoen voor do afvaart
■gekozen.
Toen wo van morgen reeds hee.1 in do
vroegte uaa.r de Amsterdainsóhe Haudc-lgka-
do kuierden, naar de loodsen van de Stoom
vaartmaatschappij „Nederland", dachten
wij natuurlijk op den gewonen tijd, precies
om 10 uur, te zullen vertrekken, doch mis
hoorWel' waren do bootwerkers roods go-
heel den nacht met laden bezig, doch zo
kwamen nog lang niet klaar. Bij de laatste
staking was de vorige boot, de Koning
Willem III, slechts lialf vol vertrokken
en nu moesten wij) die scha weer inhalen.
Terwijl' transportarbeiders en kraanlileden
vol ijver hun zware taak verrichten en al'l©
krachten worden ingespannen om tenminste
nog vóór 12 uur gereed te zijn, loopen pas
sagiers 1st© eu 2de klasse met hun familie
en kennissen de boot rond. Het weder werkt
nu juist niet erg opbeurend. Een fijne,
koude, motregen drukt de stemming eu de
laatst© indrukken van het lieve vaderland
zijn niet onverdeeld gunstig.
Een detachement van 35 soldaten, aanvul
lingsmanschappen, voor het Indische Leger,
komt tegen half tien aan boord. D'e jonge
levenslustige mannen brengen dadelijk een
zekere vroolijkhcid mede en vele passagiers
gaan dan ook naar het voorschip om wat op
te monteren. ledar vogeltje zingt zooals het
gebekt is en daarom moot Let ons dan ook
inef verwonderen, wanneer de .koloniaaltjes
op soms eigenaardige wijze hun familie on
bekenden vaarwel zeggen. Klinkt het wel
eens wat ruw en ongemanierd in ouzo ooren,
geloof me lezer, die kerels bobben toch ook
een hart, maar willen het dikwijls liever niet
doen blijken. Zo houden zich dan maar zoo.
Wanneer men echter veel mot dat slag sol
daten heeft omgegaan, och dan voelt men
wel den diepen zin van al dat moois, dat
daar van -over de verschansing onzer mail-
booten naar het volk op de „kaaii" wordt
toegeschreeuwd.
Om 12 uur vertrekken we. Do stoomfluit
geeft het sein, dat het gewichtig oogenblik
daar is. Eerst nu schijnen, velen te beseffen,
dat men werkelijk van elkaar moet. Straks
werd er nog vroolijik gelachen en gepraat,
doch nu ziet men plotseling betraand© ge
zichten. Er werden vau die echt innige hand
drukken gewisseld, handdrukken misschien
voor altijd11 Een moedei werpt zich snikken
de in de armen van 'haar lieveling. „Houd
je taaf jongen, goed opgepast!" zegt een
vader met zenuwachtig trillende stem en
daartussehen door hoort men dringend de
scheepsofficieren,,'t wordt nu tijd, dames
en heeren, 't wordt tijd!"
Eindelijk zijn allen van boord. D© looji-
plank wordt ingehaald, de touwen gaan los
en langzaam, heel langzaam drijft ons kas
teel van de kade naar 't midden van 't IJ.
Bogen en wind trotseerenden staan de
mensehen aan wal ons toe te wuiven. Men
tracht elkaar nog met de stem te bereiken,
doeb de afstand wordt steeds grooter en
grooter en eindelijk gaan we, mot „halve
kracht" vooruit. Nu klinkt daar plotseling
liet volkslied! Een der manschappen, de
fuselier Wemelsfelde blaast bet op zijn
piston en dhdelijk zingen allen met soldaten-
geestdrift mede. Ook het oud© Wilhelmus
wordt aangeheven eu beide liederen worden
door een hoera aan .boord en van don wal
begroet.
"Verder, steeds verder wordt do afstand eu
moeilijker steeds wordt het om onze beken
den te onderscheiden. Dat langzamerhand
erflauwen der omtrekken is zoo pijnlijk
voor den patient en ik raad daarom werke
lijk uit volie overtuiging een iedor, moet
hij voor 'langen tijd van een vertrekkende
afscheid nomen, om dan nooit of nimmer
moê naar boord te gaan. t Is toch maar uit
stel' van executie).
Op het IJ liggen verschillende ooiiogs-
st-oomers, zeker als voorzorgsmaatregel te
gen mogelijk gewold. Onze mailboot salueert
natuurlijk deftig mot zijn vlag, d'e Marine
groet minzaam terug ©n janmaat en soldaat
„Kom, draag toch om 's hemelswil dien
koffierommel buiten die kamer-"
Beeds werd de deur geopend en de kleine,
magere gestalte van een elegante dame trad
binnen. Met snelle pasjes iji'.de zo naai- me-
rouw Schubert toe, sloot baar in de armen
en drukte haar vluchtige kussen op beide
kogelronde wangen.
„Grcta, nog een lood'!" riep mevrouw
Schubert, die zich uit do omarming los
wrong, haai- dochter na, die ten slotte met
het koffiögerij was verdwenen.
„U drinkt toch een kop koffie met ons,
beste geheimra-adsvrouw V'
„Met ved genoegen, Meve mevrouw Schu
bert. Wel' is waar hebben we op dit oogen
blik gasten, maar voor een kwartiertje kan
ik mij, bij» hen wel «xcuseeren. En. uw koffie
heeft steeds zoo'n bijponder goedsmakend ka
rakter,dat mijd Hertha met den besten wil
niet kan namaken."
„Ik gebruik er nog steeds een weinig ci
chorei door,' gaf mevrouw Sc'hubert zicht
baar gevleid! ten antwoord.
„O zoo," zei de andere. „De smaak is ver
rukkelijk. En hoe gaat het u en uw lieve kin
deren, mevrouw? Mijn Elisabeth stuurt me
naar u met het verzoek om uw dochter een
uurtje bij) zich te noodigen. Ziji kan zonder
haar Greta nauwelijks meer teven. Maar
wat is ook do 'kleine een lief schepsel, me
vrouw SchubertOok mijn Hertha is ver
liefd op 'haar om van mijn zoon niet te
spreken Och ja, de jonge mannen, mijn
lieve mevrouw SchubertZe stormen het le
ven in als wilden ze alle bloesems van do
boomea schudden; doch als de zuidenwind
der ware liefde hun in het hart blaast, dan
wuiven elkaar recht kamoraadsdhappeUjk
toe.
D1© vervalende tocht door het Nooidzee-
kanaal, na-ar IJ muitten zal ik n besparen.
Ilij kenmerkt zicth toch door niets bijzon
ders of 't zou dan moeten wezen, dat we ook
daarbij! hoeratje® wisselden mot dis beman
ning van inarine-vaartuigon en met artille
risten aan de Hem brug. Tegen viter uur in
don middag komen wo goed en wel aan de
schutsluizen van IJmuiden en na een kort
oponthoud, gaan w© het z eega at uit.
Vaarwel dan mijn dierbaar vaderland!
Vaarwel' dim-bare ouders en vrienden
Vaarwel'.
Vol hoop en moocl trek ük weder de wijlde,
wijde werel'd in, doch u vergeten zal ik
nimmer!
Allen staren we naar Hollands duinriji.
Daarachter ligt dans ons goede, beste vader
land, dat trots zijn kou en mist en regen,
toch maar- een eenig landje is!
Onwillekeurig d'enken we nu plotseling
aan da ellendige tweedracht der l'aatste we
ken, aan do onrust en spanning er door ver
wekt. Moge zij spoedig weer plaats maken
voor broederschap en war© solidariteit
Geen strijd meer tusschen kinderen van een
zelfde vaderland, weg met den boozon demon
die onzen volksgeest vergiftigt.
Wo weten niet, wat wo in Genua- zullen
liooron, wat er in de eerste weken 'gebeuren
zal, doch wo vertrouwen op het gezond ver
stand der massa en het wijs beleid der
maehthebb enden
Revolutie-maken ligt'gelukkig niet in den
aard1 dor meest© Nederlanders. Ziji willen
voel liever langs wettelijikcn weg verbeteren,
wat niet goed mocht zijn, dooli gruwen van
burgerkrijg on geweld.
Dat d© Begeering dan door alle goedge-
zinden gesteund moge worden, waar zij
recht wil voor d© oecenomisch zwakken m
tegelijk hoog houdt het 'gezag.
Zij', die dat gezag willen omverwerpen,
moeten onschadelijk worden gemaakt. Het
zijn vijanden van d'en Staat. Db orde moet
steeds gehandhaafd blijven, wil bot buiten
land zich niet geroepen achten zich met
onze zaken te bemoeien. Het Leger kent
zijn plicht en veracht de ophitsingen van
enkele onruststokers.
Wij doorleven weer een crisis als in 1848,
doch waai- toen in andere lauden strijd met
wapens werd' gevoerd, daar ging in ons Hol
land Vol'k met Regeering samen.
God gov© d'aarom, dat Hare Majesteit
onze dierbare Landsvorst! n, in voortduren
de gezondheid! regeeren moge over eou
trouw, ordelievend1 vol'k, dat steeds meer en
meer voortschrijdt op den weg, die 'voert
naar socialen vredo en rechtvaardigheid
Vaarwel mijn. diea-baar vaderland, lief va
derland', vaarwel
Lt. CLOCKENER BROUSSON, b. d.
a/b. S.S. Koning Willem. II.
2S Februari 1903.
80 cent per regel.
Voor ongeveer ecu twintig jaar geledon
schoten da kapiteins der stoombooten die op
den Bijn voeren, het kanon af als de boot
zich tussehon Saint Goar en Ober We sol be
vond. Daar bevond zich inderdaad d© be
roemd© rots „do Loreley" genaamd, die zich
op honderd meters boven hot water bevond.
De passagiers stonden verbaasd' over de
pracht van de echo. De Loreley weerkaatst
inderdaad veertien maal dei klank. Wijl ken
nen een echo die nog wondervoller is, die
zilch, oen ontzaglijk aantal malen 'herhaalt.
Hoort men niet eiken dag iemand zeggen
„De Pink-Pill'em hebben mij' genezen," on,
gelijk een soort van echo zeggen andere per
sonen op hetzelfde oogenblik in veüo steden
eu dorpen: „Db Pink-Pillen hebben mijl ge
nezen."
Het aantal door de Pink Pillen bekomen
genezingen is inderdaad zeer groot, en als
men al d'e brieven met dankbetuigingen die
in een enk eten dag tot ons komen, moest
wordlen zij zoo mak als lammetjes en laten
zo zich door zulk© iitevs jong© meisjes om den
vinger wikkelen Gelooft gij ook niet, lie
ve» Greta?"
Greta had bij déze gesprokswending bijna
den koffiekctdljdien ze juist binnenbracht, la
ten vallen. Nog bijtijds zette ze hem op tafel
en stamddo
„Ik weet niet mevrouw
De geheimraadsvrouw dlreilgde haar schert
send en lachend, met d'en vinger en wendde
zich weer tot mevrouw Schubert met de
woorden
„Ik ben werkelijk gelukkig dat mijn kin
deren een zoo aangenamen huiselijjken om
gang habben getroffen," waarop db weduwe
weer gestreeld en ovenmin eerlijk nu in haar
bewondering als daar straks in haar veroor-
doeling van de aanmatigingen der buur
vrouw, antwoordde
„Do eer is geheel' aan ons, lieve geheim-
raadsvrouw. Mijn kinderen kunnen zooveel
bij u leeren
Op dit oogenblik slaakt© Greta, d!i© de
oogen nauwelijks van bet venster bad ge
wend, een lichten uitroep en een paar minu
ten 'later werd er nogmaals aan de deur ge
klopt, waardoor thans de referendaris van
Altorf binnentrad.
Al ware d'e jonge man inderdaad zoo'n
man van de wereld en lichtzinnig© bloem-
ver trapper als de moeder hem had geschetst,
zoo verborg hij! deze gevaarlijk© eigenschap
pen, diep onder zijn dfeftigen gold eed en zwar
ten jas die itot aan de hagelwitte hooge
boord wa3 vastgeknoopt. Wat hij; aan de
wereld vertoonde was een rein, hoogblond
Haby-baardje, een benijdenswaardig goed-
venneïden, zonden, al da bladzijden van deze
courant niet voldoende zijn. Laten wij even
wel don wondervollen brief vermelden van
een persoon die door do Pink Pillen van
influenza is genezen geworden.
Do lieer F. IIOENSELAAIt, volgens portret.
Do heer F. Hoon scl aar, wonende te Lo-
bith, schrijft ons: „Van mijn jeugd' af
aan ben ik altijd uiterst zwak geweest, do
eetlust was slecht en tot instandhouding
mijner 'krachen gebruikte ik met tegenaan
versterkende middelen, doch niets mocht
baten, ik bleef zeer zwak en zeer gevoelig
voor alles. Dfezen'zomer gevoeld© ik mij op
zekeren morgen zoo duizelig dat ik moendo
to vallen, gepaaid gaand© met hevige hoofd
pijnen en een 'gevoel alls moest ik sterven.
Do geneesheer verklaarde dat ik influenza
liad, d'och 'balaas, wat ik ook hiertoe aan
wendde, niets mocht baten. Opeens viel
mijn gedachte op db Pink Pillen. Zoovolon
waren daardoor reeds genezen dat ook ik
dit heilzame middel eens wilde prob-earen.
En ja, reeds bij) hot gebruik van d© eerste
doos 'kreeg ik zoo'n eetlust dat hot eeu, aard
had. Ik nam een tweede doos en liet resul
taat was d'at ik steedfe verlangend het etens
uur te igemoet zag. Tot heden heb fk di'en
goeden eetlust behouden, en ook mijn krach
ten naanen steeds too. Moge het een ieder tot
spoorslag dienen. Uwe beroemde en 'heilza
me) Pillen to gebruiken, zulks is mijn vurig
sten wensch en voorzeker zal 't nooit iemand
berouwen ze aangewend to hebben."
Pijj-s t 1.75 de doo-,, f9.pm 6 looz-n.
Veilsiijgbani' bij Snabiüé, Steiger 27, Rot
terdam, hoofd te pot houder voor Nederlanden
Apotheken. Fianco toezending tegen post
wissel.
Een oud wetboek
Ongeveer tegelijkertijd met de opgravin
gen van Nippoor hebben Fransoho geleerden
in het oude Susa, riiike vondsten gedaan. Eeu
der belangrijkste is wei' een wetboek, dat
men op een steeneu plaat heeft ontdekt, het
oudst© wetboek dat bekend is, dat van Ham-
marubïs, koning van Bahl, omstreeks 2250
jaren vóór Christus, vermoeddijlk dezelfde
die in Genesis onder den. naam van Amrafel
wordt genoemd, als tijdgenoot van den
aartsvader Abraham.
D'it oude wetboek is door don heer Scheil
in bet Fransch uitgegeven en onlangs door
dr. Hugo Wiiidkler in 't Duitsch vertaald.
Hot is ongeveer 5 eeuwen ouder dan de woc-
geving van Mozes on Silnai en dus van zeer
groot© geschiedkundig© beteekenis.
Het begint met 'skonings vorHaring,daT
hij door de goden Amoo en Bel geroepen is
hot recht in het land te) handhaven en Je
slechten en 'boosdoeners t© vernietigen, op
dat do sterke den zwakke niet nadoel toe
breng© (een grondslag deer sociale politie*
an onze dagen). Eenig© bepalingen van dit
wetboek luiden in 'hoofdzaak aldus: De
klacht dia niet bewezen kan worden. Het
doodstraf wordt bedreijgd 'togen een aan-
godsoordeol wordt dlaarbiji toegepast. Als
iemand een ander beticht zoo staat er
en de betichte) gaat naar de rivier, springt
or in en d'e rivier grijpt hem (dus als hij
zinkt), zal ds betiohter het huis van den be
tichte in bezit nemen; maar als de rivier
den laatste ongedeerd laat en liiji dus on
schuldig blijjkt te' Zijp, zal' d'e betichter ge-
zittend'e monocle, zijn handdruk met stijve
vingers en elleboog word uit do boogt© toege
reikt en daarbij1 sprak hij ©on vlooiende rede
uit die mevrouw Schubert mot verbazing
vervulde. Na do ©erste aandoening fluisterde
zij dan ook bijna ontroerd do geheimraads-
vrouw in liet oor:
„Wat een allerliefste jonge man te uw
zoon toch! Wat heeft hiji goede manieren!"
Da geheimraadsvrouw lachte sl'echt® on
wondde zich een weinig verbaasd tot haar
zoon
„Je komt vaudiaag verrassend vroeg uit 't
gerechtsgebouw, Thlölo 1"
Do aangesprokene het met een licht
schouderophalen en een beweging der wang-
spieren d© monocle uilb d'e oogholte vallen
oen kunstje dat Greta met verbaasd© 'blik
ken bewonderd© en hij antwoordde mot
een langzame, slepende spraak
„Ik had met Karei afgesproken om een
tochtje» per fiets ito maken en met db toe
stemming van mevrouw, ook uw dochter
Greta te verzoeken, ons te willen vergezel
len
„Maar Karei komt vandaag eerst om acht
uur thuis," gaf mevrouw Schubert verbaasd
ten antwoord.
D© jonge man wisselde een snelle blik inet
Grot», die zoo bedrukt keek als waren reeds
al haar plannen in rook vervlogen, en zeide
achteloos
„O ja? Dan moeten we elkaar verkeerd
begrepen hebben. Maar misschien dóet juf
frouw Greta mij' db eer aan, toch met mij
een rijtoer te maken als u. het ten minste
veroorlooft, mevrouw."
„O, maar waaraan denkt ge, mijdheer von
dood' voïd'en en diens huis aan <lcm
'komen. Wie een knaap steelt, zal
worden. Wk» een gat in een huis breit 1
voor dat .gat gedood on bcgrawpj -J!,
Wio bijl een brandend huis komt om toy
schen, maar het oog werpt op het eiken/*
van don huisheer, zal in hot vuur
geworpen.
Wi© geld 'heeft geleend' cm een omrew
molt zijn oogst of wegens waterrebrdk v
hot graan niet op, dio zal dat jaar
schuldeischer jem graan geven, zijtt s-wk
tafel (van klei) in water aifweöken (d j.
tig maken) en heeft geen rente te betate
Wie een ander zilver, goud' enz. in bewarte
geeft, zal wat hij' geeft eerst aan een bihf
ter (getuige) toonen; geeft hij. het zo£
bijiziltten en verdrag aan een ander, en.
ontkent het, dan heeft da eerste geen redif'
vordering. ts"
Bij de straffen fcouit vender het oor 0m
oog, tand om tand letterlijk voor.
Als een arts iemand een wond maakt met
een mes en hem geneest, of een gezwel m
het oog met het mes opent en het oo*
noest, zal de arts 10 sikkel goud krij4.
Sterft echter de zieke, dan zulten den arb
de handen worden afgehakt. Dezelfde straf
üefb den zoon die zijd vader slaat.-
Als een bouwmeester voor iemand een
huis bouwt en het niet vast maakt en het
huis valt iln en doodt den eigenaar, dan zal
dei bouwmeester gedood worden.
Als iemand een ezel' of eeu 'koe heeft ge
huurd en in het veld dat dier door «n
leeuw wordt gedood, treft dit den eigenaar
Heb wetboek eindigt aldus: „Dekonini
die in het land is, zal do woorden der Z
rechtigdkoid, dte ik op mijn gedenksteen ge.
-Arevcn heb, in aebt nemen; do wet dea
lands, dio ik gogovcn heb, db beslissingen
die ik genomen ke»b, zal hij niot veranderen,
mijd gedenktceken niet beschadigen."
Alusscben ah voedingsmiddel,
Sinds de groot© restaurants te Warschau
nnisschcn uiltersb smakelijk weten ta berei
den, is do vraag naar muschen onrustbarend
groot geworden. Om wekelijks dö 5000 mus-
schen te verschaffen, d'ie verorberd worden,
moet een ware vetrdölgingsstrijd tegen die
gevederd'en worden gevoerd. Wol weten wij,
dab do mooie' verhalen in kinderleeshookea,
als zou de musclh een hoogst nuttilg insecten-
vanger zijn, nu niet juist volkomen waar
mogen heeten en voaleer in het diertjei de
vernieler van jongp bloem- on bladknoppen
moet worden gezien, toch is dia vernis-
tigingsoorlog wel wat al te bar.
Do drijfveer is ook hier natuurlijk hst
slijk der aard©. Terwijl d'o mussdhen in de
dorpen mot 3 cent per vijf paar- betaald' wor
den, geeft d© restauratfehoudbr gaarne het
zelfde bedrag voor één paar musscken.
Reuzenhuizen
Terwijl men dn de Europeescke groot© sto
elen tracht d'o bcrawvteiroirdeningen, Wat be
treft de hoogte der te bouwen kuizen, rek
baarder ta maken, begint men in Amerika,
het vaderland' dier modern© torens, jukt ttt
tegenovergesteld© richting te werken.
Men heeft daar ingezien, d'at d'ie enorm.®
hooge gebouwen vel© gevaren opleveren.
Te New-York streven versdheddene> leden
der arohiltocteu-vereeniging er naar, gedaan
te krijgen, dat de) huizen niet hooger mogen
zijn dan 5 meter.
Onlangs is dienaangaande een Voorstel hij
d'en gemeenteraad' 'ingediend.
Nn, met het oog op 'brand en and'erö der
gelijke onheilen verdilent het streven dezer
architecten zeker waaawteering. Men be
denk© eens, dat er in Now-Yoitk huizen wor
den gevonden van een hoogt© van 84, 100,
101 en 126 M.
Een vreemdsoortige sociëteit.
Tc Parij® bestaat een vreemdsoortige ver-
oeniging. D© leden ervan zijn alle doofstom.
De gesprekken woorden, er dientengevolge
door gebarentaal' gevoerd', en dö bedienden
worden gewaarschuwd! door midd1©! van eeu
öloctrisdi toestelletje, d'oor een der leden
uitgevonden.
Altorf!" riep mevrouw Schubert nu geheel
ontsteld. „Dat zou stof geven tot allerlei
lasterpraatjes!"
„Maar wel geeft 'go toestemming dab Gre
ta met mij meegaat, nietwaar?" verzocht de
geheimraadsvrouw mot haar zoetst© stem
metje en toen do wedhwo 'knikte, lacht© zij
liet tweetal toe en zei:
„Gaat giji maar vooruit, kind'eren, ik blijf
nog een oogeiïbliik'j© biji mijn dierbare vrien
din babbelen."
TJit liet oogenblikje werd ruim een half
uurwant d© twee dames hadden elkaar zoo
veel te vertellen en vonden zooveel overeen
stemming van gevoelens over en weer in blij
de en droeve levenservaringen.
Eu toen de gekeibiraadsvroaiw ten slotte
opstond! en naar huis keerde, vond zij wol
is waar haar zoon on Schubert's Greta nog
niet onder haar gasten want dat tweetal
wandelde nog steeds in den tuin rij) von
den óók veel overeenstemming mot elkan
der maar do gehedmraadsvrouw droeg ietó
in den. zak, dat haar over het ontberen der
beid© „'kinderen" troost schonk.
En mevrouw Schubert keek haar aristo
cratisch© vriendin met bewonderend, lachend
gelaat na, maar zuchtte daarbij!
„Van die hondbrd gulden zi© ik geen cent
terug Maar zij is werkelijk t beminnens
waardig."
i
