No 11275
57"e Jaargang.
Dinsdag 29 September 1903.
Nieuw Adeldom.
DE ARBEIDSBEURS.
hoofdstuk: xxvi.
BUITENLAND.
SCHIIEDAMSiCHE COURANT
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen (1. 1.25. Franco
per post fl. 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentién voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau s Botcrstraat G8.
Prijs der Advertentie n: Van 16 regels fl 0.92iedere regel
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar do plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Itletue advertenttèn opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon No. 183.
In, de vergadering van Dinsdag, 21 Octo
ber 1902, wea-d door den 'heter M. O, M. de
Groot 'heb voorstel gedaan tob stichting
cener arbeidsbeurs.
In de verdediging van zijn voorstel voer
de het raadslid aan, dcfee driei punten
1. 'Zijl zal optreden1 als bemiddelaarster
tusschen patroon en werkman' op de arbeids
markt
2. Zij', zal lvefc middel kunnen,» zijin van! een
voortdurende enquête omtrent de werkloos
heid, want zijl zal in staat zijin tot het sa
menstellen van een zoo uitvoerig mogelijke
weoikloozenstatistieik
3. D'e arbeidsbeurs is een middel om. de
werkloosheid te1 beteugelen.
Omtrent heb eerste punt voerde voorstel
ler nog aan, hoe door een arbeidsbeurs voor
komen kan worden, het loopen om weak
langs kantoren en werkplaatsen, wat toch
altijd „domoralisecrend" werkt. Zeer zeker;
e'n oók die patroons, die nu nog van de ar
beidsbeurs geen gebruik wcnsche® te ma
ken, zouden h'ot doen, indien ze er zich
voor een enkele maal maar eens goed in kon
den donken, wat dit „zoeken naar weak" be-
teekant, hoe hot niet dikwijls vernederend
wenkt, maar oneindig stekker inwerkt op
manigen flinken man, dam voor velen, door
dit nuchter modewoord „deanoraliseerend"
wordt uitgedrukt.
We geloove® dan ook, dat de 'hoor D&
Groot dit woord gebruikt© om niet beschul
digd te kunnen worden van met te schelle)
kleuren te schilderen'.
Ook voor den werkgever moet zij! de aan
gewezen plaats zijn, waar bijl de voor hem
geschikte arbeidskracht kan vïndeln.
(Een kleine opmerking moet ons hier uit
de pen oen arbeidsmaa'kt is nog juist geen
slavenmarkt, zooals te dikwijls van eenrijldo
wordt voorgesteld; met dezelfde lieve een
zijdigheid zau toch boven de rubriek oproe
pingen en aanbiedingen van betrekkingen
als ingenieurs, leeraren eta, in groote bla
den „slavennoteeringon" kunnen zetten.)
liet spréékt vanzelf, dat, daar liet aan
bod de vraag me'estal verre overtreft, de
werkgever misbruik ik a 11 maken' van! het
grootere aanbod maar kan hij dit niet
evenzeer zonder arbeidsbeurs? Zou zonden-
deze 'hot aanbod de vraag niet eveneens over
treffen om de patroons met gemakkelijker
nog uit da bij heil werk zoekenden don
goedkoopsten, of Hevea- den te goedköopen
kunne® nemen?
Heb van de zijde der arbeiders dikwijls
aangevoerde, dat de arbeidsbeurs de loonen
drukt, steunt dus op geen andere gronden,
dan da.t de arbeidsbeurs niet steeds voor
komen kan, dat meerder aanbod dan vraag
den werkgever in staat Ikan stellen z ij' n uit
te keeren loon' tö doen daleta. Maar juist
een. goed ingerichte arbeidsbeurs zal' zeer
Roman uit het ihedendaagsche leven
door
P. MICHAELIS.
48)
veel kunnen doen oin dit euvel te bwtrij-
den.
Dis onze is echter nog niet zóó ingea-icht,
dab me® van 'haar werking dien uitslag
möclit verwachte®.
D'ocli daarover straks.
Het tweede punt is zeker eveneens van
zeer veel belangfedek keilt de telkens to-
ru'gkecrendie perioden van) werkloosheid,
ieder weet dat een Kestrijiding van' oen
kwaad eeti-st dan succes kan' hebhe®, wan
neer dat 'kwaad ten volte in zijn' aard- en
omvang gekend wordt; een worklooshdid'-
stabistielk is dus eetn eetrste voreisohte voor
de bestrijding der werkloosheid.
Dö inrichting van het register van ons
arbeidsbureau, zooalsi die is 'gemaakt naar
aanleiding van het advies van het Centraal
Bureau voor Sociale adviezen., tovert een
dusdanige statistiek.
Wanneer althans do Arbeidsbeurs genoeg
zaam algemeen wordt.
Ter bevordering dier algemeenheid heeft
de ambtenaar dezer Arbeidsbeurs zich ge
wend tot dé afdeelingon Schiedam, van den
R.-K. Volksbond en Patri'monram.,als groot
ste der hiér bestaande wterfcli©die®>organisa-
tiesi, die tevens patroons en werklieden) om
vatten, om zich bijj slagen ook met andere
werMiedeu-oirganisaties in verbinding te
stellen.
Van deu R.-K. Volksbond kWatm mode
werking, van Patrimonium kwam. geen
antwoord.
Waarom niet? zouden wo willen vragen.
Zwakker dan punt 1 en 2 schijnt ons punib
3, doter den voorsbétllea* aangevoerd! tor ver
dediging van de oprichting der geweinschbe
instelling.
Ter beteugeling vam werkloosheid kan
eten anbedds'b-eurs niets doen, zoolang, zooals
uit hot verslag van den amfobeuaair volgt, 't
aanbod do vraag zoozeer overtreft.
Volgens dat verslag werd er 178 maal
naar arbeidskrachten gevraagd, terwijl het
aanbod in datzelfde tijdvak, 312 bedroeg.
En zoo het omgekeerd© het geval waa'd?
Welnu, dan was ei' natuurlijk geen werk
loosheid, of 't meest zijh in een bepaald
vak, Waarin do arbeidsbeurs dan ook al niet
zou kunnen voorzien.
„De arbeidsbeurs zal ook bijl overvloed
van krachten op één gebied dien weten te
leaden naar een terrein, waar meer vraag is.
Zij kan daardoor ook medewerken om den
ai'moniast to verlichten."
D'it nu betwijfelen wijl.
D'aaa-gelatem de) moigclijlkheid van die „lei
ding naar- een andea- terrein", wijzen wo al
weer op de statistiek Van de) bestaande ar
beidsbeurs, loopendö van af haar opening
op 9 Dec, 1902 tot aan' 30 Juni 1903, die
ons leert, dat in dien tijd hek aanbod van
wérkkra,c'htén op ieder terrein dat van d©
aanvrage® overtrof, uitgezonderd dat, wat
jongens in 'b sigarenva'k en dienstboden be
treft.
Lucie treedt binnen, om don vader1 vbor
■het avondmaal aan tafel te noodigon en z©
wil 'hem den arm reiken. Maar hij' weert
'haai- bijna angstig af. Hiji kan haar niet
aanzien, rij. die do oorzaak van Victor's
dood kende en hem. verzweeg.
„Ik, wil n'i'ct eten," zegt hij, „laat mijl hier
zitten."
„Mag ik u Hokt brengen V' vraagt ze,
„Neen, ik heb geen licht noodig," ant
woordt hij). „Laat mijl alleen."
Hoofdschuddend gaat rij| weg. Ook zij
rit aan, tafel zonder een stuk voedsel aan
te raiken. Zware zorgen, bekommeren haar.
Wat nu 1 Ze heeft het aanzoek van Richard
afgewezen, omdat zijl niet anders doen kon.
Het was odk lafheid geweest, hem langer
dn onzekerheid te laten. Maar welke gevol
gen zal kaar weigering hetbbou? Had' zij
slechts voor zichzelf té Zol'geu, dan was rij.
niet bezorgd. D'o'öh! torwiile van den ouden
vader motst ziji de last neg verder dragen.
Plotseling schrikt zijl op uit haar over
peinzing.
Zijl 'heeft voetstappen .gehoord buiten
voor de deur en een stem, die rij onder dui
zenden zou herkennen. En dn vliegende
haast is zij' aan da deair. Hij! komt
Franz 'Link heeft ze nu sedert eenige da
gen niet gezien. Hijl moleb werken cn kan
zildh niet 'gemaikkelij|k uit zijn' Werk! uitbre-
Wat de oei-ste oategerié betreft, ieder
weet, dat in 't sigaranvaik heb tekort aan
jongens steeds bestaat, dat in vole fabrieken
hot werk van plakken en dichttimmeren van
kistjes reeds 'lang aan meisjes wordt toever
trouwd, en wat da tweede categorie betreft,
zoo daar spralto is vaui „leiding naar een an
der terrein", dan moet dat terrein al zijn
diet plaats, waar ze door haar huishoudelijke
plichten van de arbeidsmarkt worden Ver
wijderd 'gehouden
Echter pmit 1 on 2, door don voorsteller
aangevoerd, waren zoo juist en bleken ook
zoo steekhoudend te zijn in do oogen van
de meerderheid van de® Raad, dat in begin
sel bestolen werd tob oprichting earner ar
beidsbeurs.
Voor veten toch was deze instelling een
Vreemde zaak, ja, een enkele leek ze zelfs
eenigszins bedemkelijlk en er wérd zelfs tot
voorzichtigheid aangemaand. Zonderling zal
het dezen leden toegeschenen hebben, toen
ze, indien ze het aam B, eu W. gezonden ad
vies Van het Bureau voor Socialo Adviezen
ten minste gelezen hebben, daaruit leerden,
dat er in) het naburige Pruisen alleen 1)ij
den aanvang van het vorige jaar refeds 2 2 2
arbeidsbeurzen bestonden'.
Aan B. en W. werd! alzoo opgedragen bij
wijlze van pro'ef voor den tijd! van een jaar
éan gemeentelijke arbeidsbeurs op te rich
ten en daarvoor een regeling ta treffen.
De tijld voter het ontwerpen, daarvan was
kort, edgienlijPt te kort om te komen tot een
goede regeling, gebaseerd op 'goéde gege
vens. Of zooals het in de missive van
B. en W. Ai rlietorische kanselarij'stijl heet
om het anders dan in) „grotete trekken"
te moetén aangevte®', op welke wijze naar
ons oordeel voorloopi'g de arbeidsbeurs zou
de bckooren te word'ea ingericht, welke
groote trekken" bestaan in 't voorstel een
persoon aan te stollen om. dagelijks gedu
rende eenige uren op t© n'emon do vïageu
en aanbiedingen van' werkkrachten, voor
verschillende bedrijven cin deze in registers
in te schrijven.
Mogelijk Worden déze denkbeeldige groo
te trekken gebruikt als tegenstelling mot de
werkelijk groote trékkon, door het Bureau
voor Sociate Adviezen', dat om inlichtingen
was gevraagd, aangegeven. Ook dit Bureau
stelt op don voorgrond, dat dé tijid voor het
onderzoek naar dia organisatie gegund, te
kort was, om oen omstandige studie van het
onderwerp ta maken.
'De Arbeidsbeurs werd alzoo opgericht,
eigenaardig juist in den geest Va®, dien
oenige, die aanmaande héb pad der voor
zichtigheid to bewandelen.
Zijl werd opgericht m> haai" alloreenvou-
digstcn vormeen ambtenaar, die aantee-
kening houdt van Vraag eu aanbod.
Heb meergemeld advies omtrent inrich
ting luiddé geheel anders.
ken, on ook Lucie kan den ouden man niet
verlaten. Vandaag hééft hij, echter op aan
dringen van Amalie aan haar de zorg ever
de straatkinderen overgelaten.
„Ga naar Lucie toe," had rij gezegd, „zij
zal uw raad en troost noodig hebben." Ooik
liet het verlangen naar Lucie hem met met
rust.
Hij] treedt binnen en Lucde vliegt hem in
de armen.
„Ach, hoé goed van je, om te) komen,"
zegt zo zich tegen hem aanvledend.
Hijl ziet haar teeder aan.
„Ja riet'bleek Lucie," zegt hij) „ik geloof
dat jö geweend hebt."
„Heen het is niets," zi© lacht gedwongen,
„en nu gekomen sijlt, is allies Weer goed."
„Je moet mijl vertollen, wat jö overto
men is," antwoordt hij, rijh jas uittrekkend.
„Ik hoop niet, dat ik u stoor."
„Heen, ik ben Alleen," zegt ze hem mee-
troonend naar de kamer. „Ik ben geheel
alleen. Yader zit ginds in de woonkamer
cn peinst over 'het verleden. En kom nu zit
ten om mijl te helpen hiji 't eten, want zooals
je ziet is liet nog onaangeroerd.
„Gij zat aan tafel, zonder te éten," anb-
wo'ordt hij verwijtend. „Maar je moot je
toch in acht nemen ©n zorgen dat je hei-stelt
van je .lijdensperiode."
„Ik had geen honger," zegt rij' lachend.
„Maar Wanneer gé mij gezelschap wil hou
den, dan komt de eetlust nrissoliiem."
„Ik heb honger," antwoordt hij open
hartig, terwijl hijl tégenover haar plaats
neemt. Hijl tast toé en slaagt er in ook haar
aan 't eten te brengen. Intusscheu vertelt
•hijl haar Van zijtn dagarbeid en dat Amalie
'hem. tegenwoordig ter zijde staat. Zijl heeft
alle hinderpalen zegerijk overwonnen, zij
Allereerst wordt daarin de vraag beant
woord, in welke handen het bestuur dei- ar
beidsbeurs moet berusten, om zooveel mo
gelijk waarborgen voor welslagen te bieden.
En het te verwachten) antwoord luidt,
dat de praktijk heeft bewezen, dat die ar
beidsbeurzen da meeste levensvatbaarheid
hebben, en de hoogste vlucht kobben geno
men, op welker bestuur én. werking door
werkgevers en werknemers gelijke invloed
word geoefend.
Wanneer het beheer op buraiucrati&clien
leest weird gesohoieid, wanneer dus alleen
door gemeenteambtenaren de leiding ctf hot
ge-hoela bestuur zou worden -gevoerd, dan
zou eenerrijds het gemis aan kennis van fei
telijke toestanden bijl het bestuur, ander
zijds het gemis aan belangstelling van hen,
ten wier behoeve de beturs) ini het leven werd
geroepen, zioh wéldra doön- gevoelen.
(Ook edn der leden Van deu Raad van! 21
October schijnt aan zoo iets gcdabht te lieib-
ben, toen hiji in het debat wees op dé tus-
sehetaikomsb van de Kamers va®. Ai-beid.)
Zal dus de arbeidsbeurs aanspraak mogen
maken op de belangstelling van Werkgevers
en werknemers en clezo ook allengs willen
verkrijgen', dan diené 'hét bestuur te bestaan,
uit een gelijk aantal werkgevers eu arbei
ders, gepresideerd door een' onpartijdig per
soon, bijv. te benoemen door de® Raa-d'.
Een zoodanig bestuur, voortgekomen uit
de verschillende organisaties van patroons
en van werklieden, zal dé arbeidsbeurs ma
ken tot ecu instelling, die meer invloed kan
uitoefenen en beter resultaten hebben dan
bet enkel bijhouden Van registers door een
gemeenteambtenaar. Zijl lean geregeld verga
deren' om steeds meer en) meer te karnen tot
bet onder- punt 1 genoemde: bemiddelaar
ster tusschen patroon en werkman.
Een dergelijke instelling kan ten slotte
meer worden dan dat; rij] kan worden wat
ze in Hamburg en in zoov-ete Ziwitsersche
kantons is.
Hoe de arbeidsbeurzen daar wenken?
We hadden verwacht, dat door B. en W.,
nu ze voor 't feit vam don afloop van het
proefjaar stonden, met eeni ze-er uitgebreid
rapport en advies van datzelfde Bureau
voor Soc. Adv. was gekome®, nu, nu de tijd
er voor niet te kort behoefde genomen te
worden
't Verwonderde ons dan ook, dat het voor-
deinsde voor geen moeilijkheid terug, al
viel het haai- no'g zoo zwaar. D'e 'kinderen
die haar eerst met wantrouwen aanzagen,
hadden spoedig genegenheid voor haar op
gevat. Zij is bezield! met een heiligen ijver,
waaraan zij val moed toegeeft.
„Ach," zegt Lucdé zuchtend „wanneer
zal de tijd aanbreken, dat ik je terzijde kan
staan, zooals ik vurig verlang."
„Laat ons m'et langer aarzolen," ant-
woterdt hij. „Wijl hebben lang gen'oeg ge
wacht."
„Het gaat niet, liöve vriend," zegt Lucie,
„ik heb eon vader en ik mag hcan in zijn
zwakheid niet verlaten."
„Breng hem dan. mode," zegt hij vast
beraden. „Ook voor 'hem zullen wijl een
plaats inruimen, waar hij' zijin dagen rustig
slijten kan."
■En hijl schetst haar hoe schoon het rijn
zal, wanneer rij' aan elkander toebehornen,
ar de een leve® zal voor deu' ander.
Mlaar Lucie schudt bezorgd het hoofd.
Neon, liet gaat niet, heb 'kan niet. En zij
vertelt hem alles; do drukkende afhanke
lijkheid van don bankier, die hen onder
houdt. Ze vertelt hem ook dat Richard haar
band heeft gevraagd, en dat zij hem heeft
afgewezen.
Zij zijin opgestaan hij' grijpt haar hand.
„Arme lieveling!" zegt hij', „wat moet jo
ilijldem om mijnentwil."
Zijl ziet hém lachend in de oogen.
„Voor jou valt mij' niets to zwaar."
Hijl trekt haar naar rich toe en hun lip
peu vinden elkaar.
De dour van hot neveuvertrek wordt
zachtjes geopend; de oude heer staat op
den drempel, hoog opgericht, met onheil
spellend flikkerende oogen.
Uit de behandeling dezer zaak meenen wij
te mogen opmaken, dat onze gemeente niet is
aangesioteu bij het Centrale Bureau van Sociale
Adviezen. We hebben gelezen, dat zo daarentegen
wel aangesloten is bij oene vereeniging die zich
ten doel stelt oude oorkonden, uit archieven, uit
te geven. Toen we onze verwotidering daarover
eens uitspraken tegenover een kennis, klonk het
„Ja, de meeste menschon houden meer van het
doode verleden, dan van het levende heden."
Hoe 't ook zij, wij meenen, dat men bet eene
kan doen cn het andere niet laten, en ceno ge
meente als Schiedam met zooveel industrie, mag
den blik wel op het heden en de toekomst, in
zijn maatschappclijken toestand, gevestigd honden.
stol va®) B. en W. luidde)de voorloopig© in
richting voort to zetten.
'b Is Waar, de resultaten schijtnert niet on
gunstig, althans wat die cijfers, die daar in)
't verslag staan, betreft; maar waarnaar is
da gunstige toestand to berekenen
D'e door den ambtenaar gcuitte 'klacht
te Weinig medewerking", zal 'blijven be
staan bij1 een inrichting als de tegenwoordi
ge en cc® arbeidsbeurs zonder algeméene
medeiwéakmg i's ecu omdi'ng.
Het zou jammer zij'n, als do proef o-p de-ze
wijze nog eeai jaar'1 werd Voortgezet. Zijl zou
oorzaak! zijn, dat onze gemeente e&n. jaar
langer vain eeai goedci instelling was beroofd,
dat dö medewerking voor een «vicnitueele
goede) arbeidsbeurs door diette vertraging ini
't bestaan dor tegenwoordige werd Verzwakt.
28 September 1903.
Turk y c.
Be Macedonische opstand.
Uit consulaire verslagen' blijkt hoe ver
schrikkelijk dö Turksohc troepen hébben
huisgehouden in het vilajet Adriauopél.
Ganschc districten zij'n verwoest, de oogst
is vernield, do atmosfeer is verpest door
luoht van i'n staat van ontbinding veike-e-
remdö lijken. Burgas en dé omliggende dor
pen zij® oveh-vuld met vrouwe® -en kinde
ren, die van honger dterven. De Turkscbe
regeering gaf slechts 25,000 gulden om deze
ongelukirigen te helpen.
Een, part. telegram van) dé „Franfcf. ZtgJ'
uit Konsfca-ntinopeli' meldt:
Het hospitaal Guebhan-e was oengisbör-
n acht heb tooneel van een algemcenen op
stand. 'Drie soldate® die -dienst dédle® als
zieken^wachters, overrompelden da kamer
van de zusters van het Roodc kruis die de
leiding hadden va® da keuken. Ziji warden
van alles wat zij bijl zich 'hadden) lieroofd,
daarna mishandeld, zelfs werd beproefd haar
te worgen.
's Morgens werden dc soldaten' gevangen
genomen en in boeien geslagen.
D'e Dhitsobe gezant drong dadelijk aan
bij de Porte op het treffen van zoodanige
maatregelen, dat zulke wandaden zich niet
kunne® hea-halon, terwijl ee® flinke schade
loosstelling geëischt werd voor de offers.
De Porto gaf haar leedwezen) to kenne®
over dit voorval en zal dé Duitsohe edsch-e®
onverwijld inwilligen.
Twee beambte® on een gendarme, lede®
van de tolli'ng-commissie, rijn in het district
Kotshvana door lelden van hét Macedonische
opstandcli'iïgen-comiitó gedood.
Yei-sch'cadöne boerte®, tot de opstandelin
gen beboterend, bieden aan de Turkscihe
autoriteiten hun, onderWetrping aan.
Omtrent het onderhandel eu tussohe® Bul
garije on' de Porte wordt gemeld dat Bul-
gaa-ijle niet eerder wensdht voort te gaan,
Lucic bemerkt hem het eerst.
„Het is Franz, vader," zegt ze, terwijl
ziji zich va® dezen losmaakt en met hem op
den -ouden man toetreedt; „Franz, wien ik
liefheb en die mij ook lief beeft. Geef ons
uw ze'gcn."
„Nee®," schreeuwt de vader, terwijl liij
zij® handen afwerend tegen haar uitstrekt.
„Neen! Niet mijn zegen geef ik, maar mijn
vloek
„Wat bezielt, u?" roept Lucie, terwijl rij
den ouden waggelenden man te hulp snelt.
„Het is Franz Link, vader, die® gijl van
jongsaf kent. Ik heb hém steeds liefgehad,
en nu ik -hem heb weergevonden, weet ik,
dat ik hem toebehoou"
„Raak me niet aan," weert de oude man
af, „jij ook niet. Je verraadt mij', zooals hij
mijl verraden heeft. Want hij| is de moorde
naar van mijn zoon
,,'Mijinheer Schildhaus," zegt Franz Ver
ontrust, „ik was het, die uw zoon beproefde
te a-edden."
„Jo hebt hem in den dood gedreven
roept do oude man hardnekkig. „Waart gij
niet op zij® weg getreden, dan leefde hij
nog; ik zou heui dan niet behoeven te be-
weencn. O, dat ik zwak en oud moet zij'n
e® zijti dood niet meer kan wreken. Maar
in mijn huis zult gij ni'et blijken on mij®
dochter zult gij) niet aanrake®."
„Yader," smeekt Lucie, „u zult mij doo-
den ik kan niet buiten liem."
„Dan kunt go voor mijin part odk ster
ven," roept de oude) uit, „wat bekommer ik
mij nog om een dochter, nu mij® zoon. dood
is
„Mijnheer Schildhaus," mengt Franz zich
in 't gesprek, „gij weet nauwelijks de ware
toedracht der zaak; Wanneer gijl ze wist,
dan zoudt ge geen verwijlt tegen mij rich
ten, dat volkomen ongegrond is."
„Ja, vader," zegt nu Lucie, „Franz heeft
Yictor's bestwil .voorgestaan."
„Maar Yictor is dood," herhaalt dxs oude
man 'hardnekkig. „Nu goed, ga dan met
hem mee, en verlaat ook gijl mij'; maar
evenals ik den moordenaar van mijl® zoon
vervloek, zoo vervloek, ik u ook.
„Ja, vloek over u beddengilt hij ten
slotte. Zijjn gelaat verkleurt, zijn oogon be
ginnen tc rollen, 'hij wankelt. Lucie springt
tee on vangt den ouden man in ha-ar armen
op. Eon beroerte heeft hem getroffen.
Franz helpt mede den zieke o-p de sofa te
leggen, dan snolt hij> weg om een dokter te
halen. Als hij' terug komt, gaat 'hot iets he
ten'; do o®de man adömt weder regelmatig,
doch hiji heoft volkome® het bewustzijn ver
loren.
„Hier is wcini'g meer te doen," zegt d©
dokter. „Of bij den slag weder geheel te
boven zal 'komen, is onzeker;vooreerst heeft
•hij echter volstrekte rust en een zorgzame
verpleging noodig."
Lucio staat met Franz aan het hed des
vaders.
„Wat moet ik nu doen?" Vraagt ee.
„Uw hart heeft het u reeds gezegd," ant
woordt hij. „Verpleeg hern, want hij" i* uw
vader."
„En wij?" vraagt ze verder.
„Wijl zullen wachten en strijden."
Zij worpt rich in zijn amen, zwijgend,
met groote smart.
„Wees dapper," zegt hijl troostend. „Ook
voor ons zal de zou eens schijnen."
Dan zeggen zij elkaar tot weerziens
{Wordt vervolgd
