Zondag 16 October 1904.
nto S1597.
Tweede Blad
58"" Jaargang.
INDISCHE PEN KRASSEN.
Aime Xjola..
B1NN EKLANlï.
SCI1IIEI9AMSCHE CG UÜANT.
Deze courant verschoot dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingenfl, 1,25. Franco
pér post fl. 1.65.
Prjja per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
au het bureau bezorgd zijn.
Bureau t Boterstraat BS.
Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92iedere regel
Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
Prijs der
meer 15 cents,
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zyn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde Jcleine advertentiën opgenomen tot don prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon No. 133.
LXXXI.
Mén had mij ail igeteegdl, dut do recoptie's
bij Radlhen Adijmti' Sosro dl Ni® grab qiu
bM bij uitzonden' ng niet velrvelend waren
en ilk moet 't bekennen, ik tab or mo best
geamuseerd. In. do ruime Peudopa van deui
Yoreteöijikcn Keipatihan worden do gasten
op 'bijzonder tapsohe, op prettige wijss ont
vangen. Er hicea-sctib eon bepaald gemoede
lijke, oon ontged'woragm toon op deao maan-
ddlijksche ibijeetiktKmsten, waar bijna alle
Voorname Europeesahe cn Jalvaansoliö inge-
ssteneu van Solo elikaar geragoldl rendez
vous gewon on waan* men riet geplaagd
irardt d'oor die minder aangename formali
teiten ©n 'bepalingen! van 'hot Hof, De
Radhem Ajoe, oen zuster van dtan Soesoie-
liöSnan, is eon goed vriendelijk Javaansdli
«duwtje, die op z'n Euroipöesdh zelve tegen-
mfordig is en al spoiedig hietefl igezieilli'gjea met
de Sotosdhe dam Os aan 't 'babbelen gaat.
De zonen van den Rij'tabetetiordJel', Radhein
Mas Basra di Pcera., Onder-Regent, en uit-
etókand amateur-fotograaf, Radtai Alas
Radja dli Poea*a, Radbeni 'Mas Karta di
Poera "hun zwager Radlhen Mas Sasra Mar-
gjansa, een talentvol musicus, hun neef
Radihen Mas Soera Hodkaa'a, zij® allien zeer
sympathieke), VoornntstreVendo jongelui,
spreken onberispelijk: Roilamdscik eni voelen
vëd voor een nauwere aansluiting met be
schaafde, ontwikkelde Nedtenl anders.
'AJs ©en bijlzond'ea-heid moet ilk u meded'ee-
len, dat in d© Pendbpo, zeier smaak vel en
modern igcnnibiileea*d, ommMdtefllijlk drie
piadhtiigê uit hout gesneden >ewi fraai bcw
scih'ilderda barsten do aand'acilit trekken. Ze
zaj'ii door Javaiansdhe kunstenaars vervaar
digd naar portretten Van Hare Majesteit
db Koningin, wijlen Zijne Majesteit den
Koning en Hiaire Majesteit de Koningin-
'Mbedter. De busten, levensgroot, staan te
—ÏUU,1.1TT1I
miuuvu ycvii xroiA uu uivomaui, xtDCJ. Iliwr
Het heeft me hier op S-teralkaata gefrap
peerd, zooveel portretten van ons Vorstelijk
Buis er bij de Javannsohe grooten wprden
aangetroffen. Zoo was ik verleden bij een
Kliivon of OndlertBogont. die er liefst acilit,
van Hare Rtajestcit al'om, in zijn Pen
dopo had ibangen, portretten van) verschil
lende loef tijdien, allo nebjes in vcaigulde lijs
ten met kroon en achter glas.
Toen ik in 1896 in Iudië kwam, merkte
ik b'ij de bruine 'broeders al zeen* veir'ig be-
Ibngstolling voor HWilainxL en Oranje. Wat
ia dat a'Lles in baatcn tijd audetrs gewoïdien
lm Klaten, oen (betel klein binuienpalatsje m
deze Residentie, zijlti op 't oogenMilk reed©
meer dan 70 (kinderen Van Ohineezen en
Miandera, die op de G-cuivomenientssctao]
en 'bij particulieren Hdliliandseih. lctere®, Jk
was daar onlangs Oven een dagje en zag tot
mijn verbazing, dat er oofc al ©en laagge
boren Javaantje, Soewarno geuaiamd, 't
zoontje Van d'cn mandoer (ploegbaas) Kiarto
Soedira, op db Goiuvcraemtnssciliool ging,
een dor beste leerlingen waaj dokter djawa
wilde worden en zeer vrieinidlsdhiappelijlk om
ging met de uristocratisidlie kinderen van
den Regent, dan Djaiksa en dbn KHwon.
Wanneeir zoo iets nu reeds mogelijk is dn
deze Go'nservatiöve Vorstenlanden, dan
(krijgt men hoop, dat 'binnen eie® hiailvb eeuw
dit volk er boWen op zal zijp1, dat gebroken:
'aal wezen met d© slavenv'erluoiudingon bus-
scihen adiel en volk en dat ootk Hollander
on Javaian dichte b'ij ©Mdaar zullen staan,
dichter dan thlains noig het geval is.
In d'e aiHoreerute pfllaats past hier een
wekwet van oprechte 'hjuldb en dank aan den
heer Abendanon, den directeur van ondler-
wijls, Eeredteost da Nijivetrheid. Sinds No
vember 1903 („Staatsbl" 353) is Ihet aan
Inlanders en üh'iuoeZcn vcbl gemakkelijker
gemaakt, om hun kilndietren van de Euno-
peesdlie scholen mode te dben iprofitearen,
Euïopaesche schoten voor 999/1000 door In-
landWdli geld tot stand gekomenVroeger
konden óók wol Inlandbdliö en öhineiescih©
kiwddrtn toegelaten Worden, mits d'e ouders
maar 8 a 10 per maand (db beide hoog
ste aanslagen) wildfen betailen. De meerder
heid dter Euro'peesaha leerlingen al net 7jo>o
dbnlkett* of zwaaien* soms nog dan de Inlan
ders zelf, werden kosteloos onderwezen1. Dit
niu Was al zeen* onbillijk!! Thans is er be-
paall'd, dat kinderen van Inlandscihe oudere,
■wiietr maanddiijksdh. inlkomem niet meer be
draagt dan f 125 voor f 0.50 a f 0.25 in de
maand ön Van fatsoenlijke, dodli onver
mogende mensdheu, zelfs 'gratis kunnen
worden opgenomen.
Tiet gevolg liiieawan is, dat nu allerwega
d'a Europeesdhe sahölon bestonnd woa'don
door aspiranten van InJaudsühon bloede,
Jianunor ia zekiai' dlat als cisch nog steeds
gcstdld wondt, dat de kleintjes eerat vol
doende Nedeil'audsoh mortein kennen, wil
len zo de lessen in de .laagste klassen kun
nen vingen. Dit windt met van tie Emv-
peescihe Leea-iingeai geëisdit on die kennen
müeisbail odk nog geen Hollandsctb, ails ze op
school komenOp tal Van fröbd- en parti-
eidiciro schooltjes zijn thans heoren en dames
ibezig, om de niet-Enropeesche jeugd voor
dia Gouvernemontsseihool op te leiden. In
Klaten zijn er zoo twee cm. te Batavia, alleen
zijn door hot plaatselijk bestuur in het laat
ste jaar 27 Ver gil n u i n e n voor diea'gc-
lijlke „voorb',ii*cidangS3C'hoileu" uitgOroikt. Ik
vaorziie, d'at over tien jaar het aantal Hol-
landsdh spi*dkcnde Inlanders ©n öhinee-
zen dan ook veabondeatlVotudigd' zal zijn.
Natuurlijk slaat nu don ouderwetsehf-n
Hollander hier en ook don Indo dien edlu'ik
om het hart.
Waar moet dat naar tos met ouzo Itinde-
Lola was onweerstaanbaar, daaiover was
ieder het eens. Klein, knap, lief en slank
als een feeënkoningin uit het sprookjesland,
veroverde zij stormenderhand alle harten.
Als zij lachto, dan lachte het gehcole sana
torium en als zij bedroefd was treur
den allen over do heolc linie.
Wie zo eigenlijk was ivist niemand. In
bet vreemdelingcnbock was ze ingeschre
ven onder den naam: Afcvrouw Lola Ko-
wakowski, 'Rusland. Sedert 'drie zomers
kwam ze geregeld tegen het einde van Alei
in het sanatorium op het hooggebergte cn
vertrok tegen het einde van Augustus weer.
Zij kwam steeds alleen, had slechts een
enkelen koffer bij zich en een groote grauwe
Deensclie dog, die haar als een schaduw
volgde waar zij ging of stond.
Doch het geheimzinnige, dat haar omgaf,
deed haar aangenaam, klein persoontje dub
bel aantrekkelijk schijnen on niemand Iraelit-
te uit nieuwsgierigheid haar uit te hooren.
Als door een zwijgende overeenkomst was
zo do beschermeling© van ieder on was
ZÜ goedig tegen allen.
Tijdens haar verblijf in het sanatorium
woonde zij boven onder hot dak, in twee
kleine kamertjes, die op het zuiden lagen.
„Ik houd zooveel van do zon", zeide
Z|,l een weinig weemoedig.
»Wij hebhen zoo zeidon zon in Rus
land."
Zij lachte zoo helder als 'een kind, had
de grappigste invallen en zeide de zonder
lingste dingen met hot natuurlijkste gezicht
van do wereld. Eens kocht ze in de stad
voor tien kronen confituren en liet do
dames in hot sanatorium vrij er van eten.
Zij zelf roerde geen enkel stukje aan. Dc
meeste dames werden onpasselijk. Toen zij
zag, welk ongeluk haar vrijgevig geschenk
aangericht had, riep zij vroolijk uit:
„God zij dank, dat er tenminste nog meer
onverstandige menschen zijn ik ge
loofde altijd dat ik alleen dom en gedach-
tenlöos was."
Haar grootste pleizier was het, als zij
oen van de pensionaires or toe kon bren
gen, boven in de muziekzaal op den schoe
nen vleugel iets voor te spelen. Zij dankte
dan met een stralend gezicht voor iedcren
af ge trommelden wals en genoot iederon
toon, terwijl ze in de sofa lag en Demidoff's
haar hond kop op haar knie rustte.
Wij geloofden daarom allen dat zij zelf
niet spelen kon. Op zekeren dag waren wij
de berghelling een eind afgedaald, om den
ondergang der zon beter te kunnen waar
nemen. Lola was alleen op de veranda
achtergebleven.
Hoe groot was cchlcr onze verwonde
ring toen plotseling een vloed van ionen
over ons heen bruiste, zoo machtig mooi
on zoo vol kunst gespeeld, dat wij elkaar
sprakeloos aanstaarden.
Ik sloop naar boven en vond onze, kleine
feeën-koningin aan den vleugel, waaraan
ze mol haar kinderhanden heele kaskades
dansende lonen ontlokte.
„Afaar, mevrouw Lola," riep ik overwel
digd uit f
Zij brak haastig met een paar vlugge
slotaccoorden al en wendde zich tot mij
„O hemel, nu zal ik zeker niemand meer
er too kunnen krijgen mij iets voor te spe
en Het hemd is toidh. nadksr dan de rok
enz. zoo Wordt <eur geprutteld. Sommigen
zijn zelfs plotseling eirg braaf en dus 'bang.
dlat hun kroost valm d'e niot-Eutropacscho
'kameraadjes ail'letriei sletlMs zullen leeren,
dat zij cm godsdienstig zullen worden enz.
enz. Nomsenspraatjes! Men is bang voor
concurrentie later! Volgens ail.le onderwij1-
sers, die ik tot nog toe sprak, munt de In-
landsohe jeugd uit in ijver, aanlog, bevatte
lijkheid en goed gedrag.
Ril*. Abendancm, Uw niaam zal h-ieir later
door Sliet danWbaire nageslacht met eerbied1
word'an uitgesprokenU hebt afls Lid van
liet Hoofdbestuur v'an het Algemeen Neder-
'llandscih Verbond (Indisch© Tak) begrepen,
Wat ea* iged'aan moest worden'.
'Riekt nu nog bij elike school een voorbe-
rdidingsklassie op', voor Indo's en niet-
BuropeaWen. eön veorbareddingsklassei waar,
volgens do Fröbei-motibodte, door gediplo
meerde onderwijzeressen de •kkiiiitjea spelen
de veil doende Ho-lfeudfecili geleeoxl wotrd't.
Verder ook Spoedig de nooditeje scholen
bijbouwen en me'anete onderwijzers uit Hol
land gevraagdStraks komt ei* overal plaats
te kort!
Ook do Dokter djawaschiool an de Oplei
dingsscholen voor Inlandsch© hoofden! zul
len wdldra te 'klein blijken.
All® niet-Europecsdhe Ambtenaren laten
thans reeds tan jongste 'kinderen, naaa* die
HoHandsohe sehol'dn 'gaan. We zijn midden
in die evolutie, trots het 'gejammer en ge-
Wodkl'aiag van de dompers, zoowel in de
EnrapeeBche ails in de IulandWie maat
schappij,.
A*
De bedienden van den Rijksbestierder
droge®! oen lint van groene zijde met geile
randen om dfen bals. In den Kmatan dragen
ze een geel lint met rood omzoomd en kleine
goud'on kwastjes. Oolk aam het Hof, to Djoeja
moet die gewoonte bestaan. Een der jonge
lui vertelt ons nu de volgende logende, aan
dit oude gebruik verhaalden.
In overoud© tijden zond' ca* eens 'n Ja-
•aansc'h Vorst ©enig® dienaren met geschen
ken naar een vazal. Onderweg 'kregen, de
'x> wat warm «u d aar bi- vaufic bijl bhu
rivier stroomde, gaven zijl aan vooiibijgan-
gers last om evon op de cadleaux te passen,
w'ant ze wilden baden'. Zo 'kwamen totan bij,
ongeluk teitecht, in liet Rijlk d'ea* watergees
ten, worden daar flink geibrakteerd! en rtr-
g'aten or door 't fuiven al spoedig d'ciu, tijd.
Teun zij na eouiga wöken vaai pretmaken
plotseling schuld bovust wenden en terug
wilden na,ar boven, om d© gesdhenlkau. ver-
dea* aan hun 'adres te 'bezorgen, braabtvn
db gull© g'astliaaren hen wedoa* naaa* dbn
oever. De inlanders, dte nog steeds trouw
op de cadeaus pastein, (herkenden ben elclli-
tor niet meer cm, wcigendem daarom 't hnn
toevertrouwdle af te geven. Dei bedienden
moestem toen weer naar hun Vorst terug ©n
vel om dc bewijzen voor hun idbntitedt te
Üialon'. Vanaf toen moestem, tea* Voorkoming
van dergelijke moedfiijlkteeden, de dienst
baren van den Sulfahan een lint van bepaal
de kleuren om den. hals d'raigcml
Wat het op do,Recepties bij den Rijks
bestierder oolk al zoo gezellig maakt, dat
zijn d© mooie mimmens dbor liet Javaansolie
atrijlkoikest uitgevoerd'.
Voor de kenners ©n liefhebbers sobrijf ik
liiieu* even het programma af.
1. Spreköa is tilver en zwijigleu is goud,
Marsch geoompoineord door Radhen Adjing
SoedaTui, een nicht van dén Rijksbestierder.
2. „Ouvortuiro zur Opera, Norma" Bellini.
3. „Im Zigeuner Lager" R. Speirber.
4. „Zwei gospradli", J. van Ham.
5. „Nebellbildtor Pliautaisid", Lunibye.
6. „Potpourri La TraViiata", L. Sbamiji
7. „Scvurir© d'Avril Walzer", M. Depret.
8. „S'il vous plait", R. Eitenberg.
De Rijksbcstierdler is een bijfcondlea* vriend
zoowel vain Javiaiansdho als van Europee-
sdlio toonkunst en ondenlioudt daarem de
noodigo altisten voor versdiiltendte orkesten.
Zoo woonde ilk in d'e JiaVaiamstahe, Socië
teit „Ilabiprojo" reedis een gamelan-concert
met Javaansdbciiii zang bij, zoo in'-gOddelijik
mooi, dat slethïts oen Hanirl Boi'dl de uoo-
d'ige woorden zou kunnan, vinden voor con
besdlirijiving.
Het „Strijkorkest van den Kepatilian"
oefent ziclh 5 a 6 uiur par dtug. is veertig
leden stcaik on staat oind'er direictio van dem
muzi kalen Radhen Mas Sasra, ACarigaiusa,
schoonzoon van den Riijikdhastieidcr. Diri
gent is AI. Titi Siooro.
Ik hoorde in Indië nog nooit zoo heerlijk
mooi spelen en het is zeiken* het eeniigste
'goede orkest Wat w<e bier hebben, en, zo'u
zelfs in Europa, volgens db kenners, uit
stekend voldloen.
De tijd vlieigt intussdhen bijl döni Rij.ksbe-
stiaider' om, men zoiu zoo 'graag nog ccn
paar uur langer blijven, doch om ihailLmcigon
slaat 't klokje van gehoorzaamheid. Een
vlotta uit smijt marsoli cm niet clen buiiging
en bamdd'ruk nemen de gasten afsdi'eid van
het uobe'le echtpaaa' en hum siympath,ieke
familieleden.
len," zcidc zij treurig; „dat is jammer."
Op zekeren dag liep een paard op onze
hoogte, dat op eon ettelijke mijlen afstand
gelegen hoeve hoorde. Geen van de pen
sionaires kon rijden en geen een had lust
het paard den langen weg achter zich aan
te trekken.
Plotseling riep Lola: „Wacht even, houdt
hel nog eon oogenblik vast!" en verdween
in huis.
Na tien minuten "kwam zij terug in
ooii lang slepend rijcostuum van blauwe
stof.
„Rlijnhecr Töstliug," zei "ze tot mij, „help
mij asjeblieft toch op het paard, ik keil den
weg naar Rygaard heel goed, en zou niet
willen dat de eigenaar zich eerst lang on
gerust maakt over zijn paard."
„Maar Lola," viel ik baar in de rede,
„wij hebben immers geen zadel en u kont
hel paard immers in 't geheel niet."
„0, dat geeft niets, ik rijd niet voor dc
eerste maal op ongezadelde paarden en
deze is immers zoo lief als een lam."
Tegenspraak hielp niet. Ik hielp de lichte
gestalte op het paard; zij zat 'erop alsof
ze op don rug van lief paard was vastge
groeid cn haar sierlijke handen hielden do
teugels vast met dezelfde zekerheid als zij de
meest halsbrekende rapsodie van Liszt speel
de. Toen drukte zij de jockcypet vast over de
weerspannige lokjes op liet voorhoofd, riep
ons allen een vroolijken groet toe cn rood
wog over rotsen on steencn.
Wij verkeerden gedurende den gelicelen
middag in de grootste onrust over onze
beschermelinge en do lunch smaakte nie
mand. In den namiddag kwam zij eindelijk
in een hobbelenden wagen aangevaren,
n«*st haar zat een oude boei*.
Solo.
Uit. ULOCKENER J3R0USB0N, 0. C
nin'klijike machtigiiiig benoemd tot vice-con
sul dlc'r Nederlanden te Casino1 Urdia'les, is
in di© ihiood'anigheid1 door do Spaansdhö
rctgeering edkend. („Stct.")
Audiënties.
De gewone audiëntie van den minister
van justitie zal 'Woensdag 19 dezer niet
plaats hebben.
Eerste Kamer.
Naar aanleiding van bet voorstal-vau
Raialte c.s., tot wijiziigiiug' dar bepalinge® van
ihet Wetiboek. van Bua-gadijk© Rcchtavorde1-
riing, betreffandl© Ibcl igetuigauvorhoor', hooft
de minister van justitie aan do Ecrsta Ka-
mar medegodbeld, dat blij deze gelegonhefdj
dbor db neg|cieting gaan toezegging (kan wov-
d'an. gedaan dat zij' eein gehecle hca*ziening
Van het 'buVg'er'lSjlk pixicesVecht zal tea* hand
nemen.
Tweede Kamer.
Dö afdtelingieiu dar Tweede Kamer heb
ben 'benoemd tot rapporteurs over de wets
ontwerpen Boofdïstufc VII dei* staatsbe-
gvooting vooa* 1905 (oorlog), nadere wijzi
ging van hoofdbtuik, ATI diea* sbaatebegroo-
ti'ng voor 1903, nadere wijziging en veahoo-
ging Van hotofdfetmtk. VTII der staatsbegroo-
ting voor 1904, vestingbeigro'otin'g voor 1905,
regeling van de® recihtsboiestand van heb
reserve-personeel' der landmacht, enz. de
heen-en Roëll, Duymaei' vain Twist, V. Heem
stra, Drudker en Alarcha.nt, cn oven* (hoofd
stuk IX d'er sbaatsbegro'otmg voor 1905
(waitei-staiat) de heoren Krap, Bolsius,
van Löben Sals, Brants en Smidt.
Vredespaleis.
Het bericht van db „Nieuwe Courant",
d'at gisteren de öommiss'e voor de Camegie-
stidhtir^ bijleen zo® komen e'n men een
definitieve besilissiing kon vcirwadhten, is
jammer genoeg niet juist. („Vad.")
Het Vorstelijk Eclitpaar in liet buitenland.
'ITet verblijf van Koningin, Wiiielmina, en
Prins Hendrik te Dolbbnn zal tot den 24cai
va® dezei maand dhre®. Een wecik tevoiren
wordt garoollhca'fcgin Alarne, do moedicr van
d'en Prins, te Dobbin Verwaöbt, van waaa*
ze den 22stan naar Rabénstainfeld gaat.
Two© d'aigen latei* konion de Koningin: en
de Pains daiar c® odk het grototliörto'geilij'ke
paar van OMenbuig wet*d er dan vetrwiadht'.
Consnlaten.
De heer Antonio Ibaucw. Ingevolge Ko-
„Hel was heerlijk," riep ze ons reeds
van beneden tegemoet.
De landbouwer op Rygaard was gelukkig
toon bij zijn paard weer had!
Toen zij daarna uit den wagen geslegen
was en weer onder ons op liet torras stond,
door iedereen omringd en bewonderd, riep
zij luchtig uit:
„Go hebt toch soms niet de gelieele pud
ding opgegeten? Alleen om wat van de
pudding te krijgen, heb ik de uitnoodiging
om op Rygaard 'te blijven dineeren, niet
aangenomen."
De waardin stelde haar genist met de
verzekering dat in de eetkamer nog meer
pudding was dan zij verorberen kon, en
Lola lachte met haar helderen kinderlach.
Een enkele maal slechts hoorde ik haar
ernstig praten. Zij was ziek en kon niet
de gewone bergwandeling met de anderen
maken. Zij had mij verzocht, haar gezel
schap te houden en wij hadden hei ons
in de leeszaal gemakkelijk gemaakt.
Eerst zat ze rustig voor zich heen te
kijken naar het zonnige landschap; daarop
wendde ze zich plotseling tot mij met de
vraag
„Zijl ge ooit lol iets tegen uw zin 'ge
dwongen
„Ik schudde ontkennend het hoofd.
„Dat is ook vreesclijk," zeide ze huive
rende, „men vindt nergens rust, noch bij
dag, noch bij nacht, men is zoo ge
jaagd
Ik zag haar verrast aan. Ze ving mijn
blik op en werd bloedrood.
„Bekommer u niet over wat ik daar zoo
oven zeide, mijnheer de candidaat, ik hen
immers ziek, misschien zieker, dan ikzelf
weet
De Drankwet.
Bij Kon, besluit is boptmld, do drruik.-
wet van 12 October 1904 (Staatsblad no.
230) in working zal treden op 15 October
1904.
Hot Staatsblad no. 230 bevat dc wel
van den 12den October 1904, tol herzie
ning van de wet van 28 Juni 1881 (Staats
blad no. 97), houdende wettelijke bepalin
gen tot regeling van den kleinhandel in
sterken drank en lot beteugeling van open
bare dronkenschap, zooals die wet is ge
wijzigd bij de wetten van 23 April 1SS4
(Staatsblad no. 54), 16 April 1885 (Staats
blad no. 78), 15 April 1886 (Staatsblad
no. 64), bij art. 2 van do wet van 31 De
cember 1887 (Staatsblad no. 265) cn bij
de wet van 27 April 1901 (Staatsblad no.
85.)
Ja, ze zag er werkelijk ellendig uit, maar
het was minder baar lichaam dan haar
ziel, die leed, naar hot me toescheen.
„Hebt ge dc nieuwste berichten uit Rus
land gelezen?" vroeg ze daarop onverschil
lig. „De czaar en de ministers zijn nog altijd
op reis, niet waar?"
„Neen, ik geloof bot niet," antwoordde
ik, „voor zoover ik weet, zijn ze in liet
begin van deze week te Peter, burg terug
gekomen."
„Wat zeg je?"
Haar oogen sperden zicli wijd open, tor
wij ze voor zich uit staarde.
„Is dat waar?"
„Voor zoover ik weel, ja."
„Dan is mijn vacanlioLijd ook voorbij,"
zoidc zo toonloos. „Ik ben namelijk hof
dame," voegde ze er snel aan toe.
Ik antwoordde niet, knikte slechts en
dacht er hol mijne van.
Tegen den avond kwamen de andere pen
sionaires moe en hongerig van haar lange
wandeling terug.
hot avondeten verraste ons juffrouw
Lola mot een grooten mand campngne-
wijn.
„Afijn vacanlioLijd is nu spoedig voorbij,"
zeide zij, terwijl ze haar vol glas ophief,
„en het is daarom dat ik nu al mijn lieve
vrienden mijn warmsten dank wil brengen.
Wilt mij niet vergeten en wanneer gij aan
mij denkt, wil dat doen in vriendschap."
Behalve mij was er niemand in den gc-
'heelen kring, die iets bijzonders achter
deze eenvoudige woorden zocht, doch ik
las daarin moor dan zij vermoedde.
Tweó weken verliepen cn juffrouw Lola
was nog altijd onder ons. Zc sprak in de
zen tijd slechts zelden met mij, ze ontweek
