58"* Jaargang.
Zondag 12 Februari 1905
No. 11698.
fat te Liiitele WsreMtentoanslelliiitt.
Tweede Blad
De Rijkste op aarde.
mmmiAm.
PARIJSCÜE KllOïflEK.
temen.
S CH IE DAMSCHE CQURAJT
D«w courant verschijnt dage lij k e, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal"Voor Schiedam en Ylsardingen fl. 4.25. Fiance
per post fl. 1.65.
Prijs per week: Yoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent»
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des midaags vóór een uu>
mui het bureau bezorgd zijn.
Bsareaw i Koterslruai 6@,
Prijs der Advertentiën: Yaa 16 regels fl. 0.92; iedere ragaS
meer 15 cents. Reclames SO cents per regel. Groote letters naar de plaats die
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven haas>-
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdags «ad
verschijnen, woidei. zoogenaamde cteine aéivertvntiSn. opgenomen tot denpg^
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoe».
ïp.tcrc. 'iTeüeïoan ATo. £23.
Parijs, 5 Fcibr. 1905.
De Parijz.on.aar, die stil op do Butto
Monlmarti"e loven, doc'li 's morgens woog
voor liun zalken naar dan „Grooten Bauïe-
varü" afdalen, wairent gisteren an, vaindaaig
eenigszins vmvbndeird langja da „Bare des
Martyrs" oif Maibdlaafflsstaiaat en ©rveitóoo in
dcm g'ainsdliani faubourg Mmiibmairibre, oan do
tien butaan omgeveier, oen langen gaikk
municipal te zieuii -geiposbeerd. Ongetwijfeld
ziiju er eeMijge ander ben gewoesb, die evön-
ails Mimi uit Henry Mwgeir'a Viet da Bo
hème hebban uit®ouacponWat, is ca- al
waar eon revolutie 1 Voor ilien todhi, die niet
cfitkdu dag de actualiteit va.n het Pairijsone
loveui vollgton was de aaiaweaigihcid v'ami dien
dienaar der openbar© madht, haü'f soldaat,
hal'f poMtie'aigent, die oen lanibaompaal coin-
ouwentio scihcon aam ta doem, omivorklai&r-
baar, Golmlk'kig eefhter was ©r gtean revo
lutie. Hot ministerie „Roaivier" dat pas liet
daglicht an hist licht ckir Earner beeft ge-
zien ia gelulklcigör d'an zijn vioiorgangeir het
kabinet-C-ombeis, 't wd'k in dcm bejgiton© te
kampen had! met ooinlgregainistenti-oeibolen,
die niet aaiden in str&atgOT'eöhfcein, ontaard
den on zonder da beschermend© autoriteit
vnai tal vaat pioiliitiedienaaicia imi oen opstand
haddein hunnen o vérgaan. Geiioemde „pre
mier" on mimattor vam 'financiën vangt in-
dandlaad ziijtn1 zoovetelsbe tegtemingsjaiair aan
ondcir zeer gtonsbige voortedketoew. ïïkjj is
wat man -eon sympathiek© persoomillijtklieid
'kam noemen, althans is hij sympathiek: aan
de groot© meiai'doihoid der FiKmisldh'et bur-
g'ars on Framscihie politici, dio well willen
over hidt hoofd zicto 'diab een dozlijin jaar get-
iedemi zijn naam cip één lijmi 'gesteld wend
met het vofeahdl „.Pamamist". Bouvier heteft
echter den hcivigkan Pamamafeboi*m, zond ar
het hoofd to buigen!, doorstaan, béter door
staan clan het Kanaal dat bestond was den-
zeiliüdtoii naam te dragen. lïiji is officieel
seliocmigcwasschen ma dl© smet, di© dijn
tegenstanders op 'ham geworpen hadden en
waarvan zijl tlhams, wegens 's ministers groo
ts bekwaamheden niet meer sproken. De
const» maa!L dat de Kamer haar meEtnimg
over den nieuwen pacini'en' to zeggen hcöft
g'elbad, zijn eir dan ook 300 mwr voorstan
ders dan vijianicl'eu. uiit da stembus gclkoniem.
Indien men dat gesni mooi begin noemt,
is men moeilijk voldaiam Doöh „nieuwe be
zems v'egen scihoon" an zonder in het minst
een rfigeeiringiapatsoon mot eetn. liunslroudelijik
te v'ergelijikeini, mag men zeggen dat Bouvier
zóó voel ta vegen zail hébben, dat, wanneer
er oenige maainden vooti'Mj ziijm velen,, dit?
hom •tihains met loftuitingtin' ovcirladoni,
zulten moeiten dat er Vctel sbof in d'e hoe-
kon Hijjft ligtgen. Het is immcins voor nie
mand een geihtei'm dat, in zijn hart, Bouvier
lang geen ijjveraar is, voc«r de zoogenaamd'©
„leelken'beiginsels" cin voor d'e scheiding van
Neen, ik houd hel hier buiten op dil
onbewoonde eiland niet langer uil! Ik wil
naar Stjfirnvik om mol menschen te spre
ken en van de beschaving te genieten."
Mevrouw Ltuid baalde behoedzaam baar
nieuwe zomerkleeren Ie voorschijn, die vijf
weken in een kast haddon gehangen; zij
woonde huiten cn had haar huisheer, den
visscher Ooslcrlund verzocht, haar in oen
zeilboot naar do badplaals te willen bren
gen, die een kilometer westelijker lag.
Nadat zij haar heide flinke gezonde kin
deren Gustaaf en Greta een hartolijkcn kus
had gegeven, stapte zij bij den steiger in
de booL en weinige minuten later wapper
den do blanke zeilen over do donkerblau
we, schuimende golven en hot witte schuim
spatte tegen den boeg op, waar mevrouw
Bund in haar ouden donkorblauweu man
tel gehuld zat.
De heide kinderen stonden, zoo lang de
boot zichtbaar was, aan het strand en groet-
.ten, Gustaaf mot zijn witte muts cn Greta
met haar helder schortje. Daarna zotten
zij haar spel voor do vissehershut voort.
Do wind gierde en de meeuwen vlogen
luid schreeuwend in groote bogen, naar
buit zoekend, over de golven.
Oesterhmd zelf zat aan het roer en zijn
pleegzoon Andries had het zich in de boot
gemakkelijk gemaakt.
„Hoe lang zal mevrouw in Stjarnvik blij-
Ketlk cm Staat in bet biijtemder, eu dat Mj
dei inkomstanibeillasbi'n'g" op het ©ogenblik
eigenlijk oinvcireeinigibaar aelht mot heit even
wicht dar Fnamsdhe financiën. Hijl za,l dus
waarsoirijnllijikr gmn 'haast malkan met dte
two© hervormingen die de stokpaardjes zijn
der socialisten. Laiatsbg'einioemden aullcn
dus, wcf'liclht 'binnen een niet 'te lang tijds-
VQid'oop, telgen Combes' opvolger post vat
ten en lilam vam aiju zatel tratilitem, te drin-
£ien, gelijk het ocintrtuin in den1 jongsten
t'jd met öombes iieefit gcidaami. Mïaair in. de
politidk nog meer dan bijl 'andere dilnlgen,
is'het vrat tig den tijdl niet voonuiitte loopen.
Er .zijir kmiwenis lieldten, die beweretn dat
da -zaken atltijd even dLecihfc blijven! 'gaari|,
\vie ar oolk aan heb hoofd mogen staan. In
dien men d>at geVo'alen dedib, zail man dcm
kortereiu of langoren levemsdjum* Van het
ministerie van minder belang adlitëm.
Ik. meitfc ecbkJea- dat Jk van inijja onder-
woip ben afgedwaald. Die dmommelsche po-
litiak doet zeilfs op' heb papiea- del Zatfeem van
dadelijk ©m praiotisdli betemg vea^geten. Ik
upirak wam de g'arde^miunibipaiux, die stolc-
stijtf en op gdljjkia afstandeta. Valni elktaair, op
sommige trottoirs stonden en altijd nog
oven pal sta am. E'ui alk' Veteeik or dat bij
tlvun aanwezigheidl wel earn zeteir praotisdh
bolang in 'bet (Spel vras, want zander hen zon
PairdjB gnsteiém. vamiavotxd Waainsaliijjnilijlk wor
het igrootsbei gedeelte in diilisteainiis gedam
pe'ld geweest zlijut Zij liietbhean namdfijk! de
lioolopeninigisn hewaa'kt, welk© txnagianig ver
kenen tot dö omdeffgroindscihle electriscbe
gelieidin'gsdualdbn. Dat Was noad'ig1, daar
een gedeelte) Van de worikliedbn dar „Edison
fa'hiriök" het wealk gestaiatlct 'had en vam ge
weid tegteln! het mateaiteel hunner wcaflcgeef-
sttea- zwangér gang. Door in vdnsdhillemde
wijken edn draad door té 'knappen of eem
kruik om te dkuaion zouden a© delni Parijze-
naiarö heit etlectrisdh lidlit oniaroofdi hebbeai
on mem begrijpt» wat daairvaim het getvolg zou
geweest ziin de comedies zouden het stuk
'„Ueladhe" höbbn moeten spölenl, in de café's
zou men bij, kaarslicht hebben moeten zit
ten soupeffem eu op de grooter© Ve'rlceers-
wegan zou mën, wegens de dtuistemis, aan
nog ernstiger nachtelijk© aanvallen hebbein
bteot te stak'n dam, thans bijt Ibet vèrstratend
oleotr'siah lidht ï-éeds het geval is.
Gohiikkiig is 'het 7»oovèr niet gekomen
Maiar inmiddtfls hosflt het svndiikaat chr
wcliklui van do olcctrisclhe contrales heden
namiddag dö, ,aJgemodntei istiaiking" afge
kondigd, dat wil zeggen zei hebben aan hel
bestuur opdracht gegeven den datum vast
te steilten waarop der.© zall beginuem. Al ge-
beiuiit dit dan is het daarom ecihtör nog niet
zaker dut irLni Vill© Lumijcaw", (welke ZO'O
trotsdli is op dien naam!) in een „Viile dos
Ténèbres" zal veiifceetren. Do deaitrailes heib-
bon., met behulp tcberv prdfefetoiiaila oVeiuheict
mam.rogelen genomem om, gedocdtelijk al-
thaus, iin het eventueel gemis idler gewone
.werklieden te voorlzien, hetgedn o.a. zail 'ge
schieden door geniesoldaten.
Ook hn'eibiji is hét dus afcVaethten. Indien
l1tó werkelijk dtuisteirnis op den Boulevard
wordt, zullen de zonen der vernuftige Pa
ri jzon'imis, die tijld'ens het hcieig cle rat tot
een Duau'lliscihiei tefckornliji hadden weten ta
verheffen, daartegen ook well raad weten.
Wat het conflict feulssdhein bedoelde werik-
Itcden cm huini pateoons zelf aangaat, zou
het u te ver voeren, de oorzaak arvan uit
een to zetten'. Het is trouwens niets anders
d'an een gewone uiting van den altijd
voortd'u "enden strijd tusschctni ailbeicl eln
bapitaiil. Naar hetgeen e»n opporvMtkige
beschouwing aantoont is 'hot ongelijk evén
wel in dcaan niet bij den weilcgleivar to zoe
ken.. De weilklui dor centrato zijtn do-ov-'
gaans goicd betaald en worden goed bcJhiainh
deld. Hun minimumloon bscLuaaigt 7 frames
por dag cn zo kunnen,-als 'ze wil Ion, naige-
noeg alle dagen weirkeu.
Daauevem zai illc dkt de stad Parijjs zich
/oo fi'er toont op den naam Vaim Wille Lu-
mièro, dien do vreomdellmigani haar soms,
seltCUketn^ dooli mat wetlkon vooral de' scihrij-
vieins cn dichters van eigen bodem haar zoo
vaak betitelen. Al lioudt dik volk zich, wel
is waar, min of mieter voor een uitverkoren
cioilloetitviteit, springt die meonCmig inderclaad
bij igean 'n'aj1/'© zoo steik m bet oog aU bij
"db Finatiscihe. Aan een dcagdijk soiort vam
zalfaambidding is eichter voor ecu groot ge
deelte' de wareld'gesehiedenig eohu'ld. Mem is
niet oaigusbnaft, had ik bijna igeizeigd, maar
in alk geval zonder hoogmoedig te woiden,
godur'endb zes eeuwemi op Magenoe'g elk 'go-
bied dei aarajie natie dor weireld. Ook m
oma© esuw nu, stoeft die' Er-ianisahmaii er
n'aar den vedkuiegon. naam op te houden, of
schoon h'ijl, wanneer ihij oprecht is, moet be^
kionuien dat zljin ster aan liet dalen is. Op
vierachiltenil) tca'rein immers, ihkaeft „la gran
de nation" in. omze dagen- haiar meastei- ge
vonden. In den dikwijls verhollen spijtt daar
over iis zelfs sgedeelteMjOc1 de oorz&aik te zoe
ken van den afkeer jagen^ de vnelemde-
liwgen, van het zoogenaamd cilnauiviuisnie,
van d'e aanvallen op idf« ootsmopdl'itisdie be-
ginaclen cai van bet terijlgsgescibreeaiw der
nairionahstan De> laatste,n! Wijten het den
vreEincMing'on dat zij in de twintigste eeuw
gcon Roi-Soteil mebr bezatbem erii toonen
a'ch des te boozer, n'aarmabe' zij met meer
koppigheid büij'Vcn' ontkeuinen dat hun dit
ter harte1 gaat.
Ma?,r de nationalisten zijn in den
IrYston tijd eng aan het sukkelen geweest.
Hun pamfij bestaat nog, dbeh heeift zulte
vei'Kczen geleden, dat haar einde te voor
zien te
Svveton's dood heeft hun ©en gervoaligein,
rite taaïabiacht on liet meeefe karaiktens-
ticike bewijs dat ze hun politieke actio als
uit don tijd becicihouwen, is wal to vinden
in het feit dat het iutel'leetueeliei hoofd, de
ziel maig men zeggen van do partij), Jules
L'cimaitro weer het cloin'ei'n dein schooné
letteiren heeft betreden, waarin hij eieln) om
bcavist moesten- was on dat hij sinds 6 jaar
foad veii'liaten. Zijn jomgista teonisieilstmfk „ta
Massicro", oen paar weken geleden voor het
eerst in don Bcnaiarancei-schouwbnig opge
voord, is eeln girootea- sucocs, dan de auteur
yen?" vroeg Oostevlund. „Wij willen van
middag weer thuis zijn, gaat n met ons
terug?"
„Neen, neen, zoo gauw kom ik niet weer
terug. Ik heb vandaag vele bezoeken af
Ie leggen. In Stjarnvik wonen drie mij be-
kendo familiön, maar zeg aan mijn jon
gen, dat hij mij van avond met de boot
ui f haalt."
v „Jawel, Gustaaf zal u veilig thuis bren
gen. Hij is sterk en krachtig en roeit als
oen oude zeeman," verklaarde Oestorlund
met oen glans van vriendelijkheid in zijn
kleine, grijsblauwe oogen.
Mevrouw Lund zat daar en staarde over
cle wijde watervlakte. De kleine, roode
vissehershut met zijn witte ramen leek nog
maar een kleine, roode stip.
„Zoo, heeft u kennissen in Stjarnvik,"
klonk plotseling de stem van Oesterhmd
.van achter het roer, „dat zijn zeker rijke
Stokholmers niet waar?"
„Ja, dat zijn zijzo zijn tegelijk be
schaafd cn rijk; dat kun je maar gclooven
.Oestorlund."
Jawel, dat had ik al bij mijzelf gedacht.
Dai dure Stjarnvik bezoeken alleen maar
rijke lieden. Kon ik het ook maar; was
,ik ook maar rijk."
Oestorlund zuchtte diep en staarde wee
moedig naar de zee.
Ook movromv Juind begon bijna treurig te
.kijken cn zei: „Ja, ja, daarin heb jo wel
.gelijk, Oostcrlnnd. De menschen, dio geen
zorgen hebben voor hun dagelijksch brood,
i zijn to benijden, de hcele wereld slaat voor
;hen open. Zij kunnen zich het leven aan-
ooit in do polilieik bclleicfd©. Een volgende
maal 'hoop Ik erop terug te> komen. ïïtet zal
dun nog nietb te laat wiczen, uit liet oog
punt dtar actualiteit, Wainfj nog maanden
lang zal 'het wenk ceu „uitvieatkoclht huis"
matken
JÜVE'NIS.
B'ij, de Kameuis van Koophand'eil te Am-
stardam en te Riottcmdiam is valn' db zuster-
Kauiea- te Autwenpem 'barldlii. outvanigeni,
dat dezo voor da fcenitbonsteling te Imiik
oon zeer bijzondere inzondinig gea'ded maaikt
on wel een afbeelding vam de igieheele haven
met steig'eis, aiainlteigplaatisen. ein 'bootem, eian
voiltkom'en igetooutw miunatuuii'' van al wat
tot de haven Van Antwerpen im. bcti-eikiklng'
staat.
Aroor zoover ctae keutiisgwiing bedoeikli
mocht ziiju alls eeln aanspo®in,gj of uitnoodti-
ging om iets deilgdlljlkg vtooa- de havenwer
ken vam Amtelrdam en Bottelrdam te doen,
Ikcmt zij to laat. Ilbogbelns zou veen" leuikelto
Ikaart'eln en afibedtdingen in de.n verm van
platen of photo's nag wandvil'alkte te Li>
ko'mcuii zijn, want ovenageus is tab zelfs het
Helsinki© liiodkje in do Nedcrlainldtehe afdee-
ling thiaus genouiieln.
PioigUiigeii om neg een'igo meen'dieire nuim-
te te bnkomem zijn aan (bet uiitvcxaicinid
comité invet gdlulkit; men bracht inu, door
veaisciliiktkingien nog iets -te winnen, m'aiair
Veuschilil'onde aaiuVralgieu moesten reisds af-
gewezeiu wordemc
Is dit jammer voor de aauvuagens, die to
laat kwanneni, voor het comaté is het eau
votl'dooning', dat het zooveel instemmiing met
zijn pogen heeft gévoutdlan. Het mag ach
vleien mat dei veinvaehtinig, d'at de iNiadbr-
landschiet 'afdealing goed voor den dag zal
Bellangrijlk© inzeudiuigeni woirden verwacht,
cp sehieepsbeuwgebie'd van de firma. J.
Smit Zoon tö Kilnid'eiidlijik, di'e een moo'-i
tentoonstelling van modeUen igelreted maaikt;
civen'stoio van de weirf „Conirtad" te Htaaafem
Vóór do etaltage van laatshganoomda komt
oenig'ioote expositie van balksteslnprodulcten
vau d© firm'a F. Van Loo te Didran, zoodanig
gtlaauiangecird, dat zie t-ive© gtroote bolgeu
Voa-Tnén, toagiamig gevend© tot db iiizeiidiimg
Van de „Conrad". Dit stoenOTSameuistd
wordt gemaakt door den 'architect van
Sta-aatan ta Amsterdam.
AYaaischijnilijik -aal ea- nog een derdo inzan
di'ng van schieepvaartmodeillen Idomen, maar
dat wondt d'an een wand'-expositie.
Deaelfde firma. F. vaul Izoo te Dliien-©n le
vert voor dënl ingang-delr Nedefffllandscihe
afdeelin'g een .gobeiöl uiiietaW© inventie vau,
Verglaasden steen. Deize inlg'aug1 Woa'dt 7 me
ter breed, 8-A meter hoog eu héetft ©en dooi'
gang vam 3 meten.'hij wordt bakfeeclj met
teigok, uitgevöeird dóór d'e fabriek „D© Dis
teil" te Annstedam, n'aar teekielninig vau
den ardluiteat W. Kromhout. Detzb teelkei-
miiuigen stellen voor: Linlks de dectoaiatie
gonaam en gemakkelijk maken en kunnen
zoo heel anders voor hun kinderen zorgen
dan een van ons."
„Ja," meende Oosterlund, „en cle rijke
behocfl zich ook niet. nacht cn dag af te
sloven. Gisternacht kwam ik eerst om half
éen van liet houtvorvoeren uit hel bosch
thuis en vandaag heb ik in den tuin ge
werkt, en vanavond om tien uur moet ik
er nog pens op uil om de netten uit te
zetten. Vanmorgen moest ik er om diie
uur alweer uit, om ze in te halen."
„Zoo, en hoe was de vangst, Oestei-
luncl?"
„Och, maar weinige kilo's, hel loont cle
moeite niet."
„Ja. ja, Oesteilund, ik weet ook, wat
het zegt, te moeten werken. Ruim tien
jaar ben ik nu weduwe cn heb voor alles
alleen moeten zorgenvoor kleeren en
.eten, huur en verwarming en voor do op
voeding van de kindcien.
Ann vrouwtje, dan heeft u het ook niet
gemakkelijk gehad.
Hot oude, yimpeligc, door het water ge
bruinde gelaat, kreeg een hoog ernstige uit
drukking en sprak van bewondering on deel
neming. Daarna richtte hij zich snel op
en riep in den wind
„Ja, ja, de rijken hebben het goed. Had
•ik Joch ook inaar geld."
De boot gleed nu door een smalle geul
lenig als een aal on liep de bocht van
Stjarnvik in, en hot hoclc vroolijko bad
plaatsje lag daar voor hen open.
Dc kleine, fraaie, elegante villa's lagen
terrasvormigover het strand verspreid
rechts dei aireMtecftuur. Daarboven (kooit-
öeu versiering met liet Nederfl'andsdh© wa
pen en de woorden Pays Bas. BoVem. dkm
dooilgang komen dtrie vaiklkien, ■uiitg'etv'aeird
in igebralnd glas, voorstelfcuda de Industrie,
cle Kunst en de Nijfv'eaihedd, dote d'emj lieer
Sciwuten van bet atellior „Het Plrineemlhiof"
te Delft.
Da tweod'o inganlg, aan 't andere emda
■d'cir afdbelSilnig, wordt ua'tg'ev'oerd im teig'el-
wieuk uit cis IldlVoiwnnsoliie fabriek vam d'em
■héér Brieodeb.
Nabumirlijlk zullen cle in een, HioMamdsdhe
atfdeollng nooit ontbrekende! inzetadimgen
van wuiVeili, cacao, laar en koffie aia.n,w'ezig
zijn. Gci-distilileiord wordt ingezonden door
ct'o finma Hulisikamp Zoon en MoiLijln te
Botterdam, die eem mooie o'ud-Hbll'amdsctlie
tam®" liet ontwerpen. De Friescih© ver-
eicuiiiging vo'on- Knnstnijvcirheid ricdit eien
Iliindeilbopen'ikamea- in. Vooa-bs' worden or be
langrijke inzendingen verwacikt Van de ma-
cihuiofaJbmek: II. Joniker Zoon te Amster
dam, Vail Lips en Zoon te Dordreciht, Kes-
ïris te Til buig elizterwijl dei Sooiété céra-
mic)U'o te Maastriciht eem groote ruimte vOcw
ihaair artikelen hieoft .aanigéviaaigicil en ver-
fcregeiii.
Van da Spom'Welgm'aateiclhappijieii eiijin ten
beh'o'övo der inzenders de igtebnaiitkleilljkia
conditiën bed'omgeln. De voor do tentoonstel
ling beisteimde goederen wOrdeini togen liet
g'etwon'e 'tairióf verzondeii, doöh igiala.ii 'koste
loos teirtiig.
Opleidingsschip voor Yevwaiirloosde er
misdadige jongens.
De volgende circulaire woull dezer da
gen verspreid:
In cle op 26 Mei 1903 gebonden alge-
meene vergadering dor Veroeniging tol
steun van Verwaarloosden en Gevallenen
is door ecu daartoe ingestelde commissie,
van welke met de hooien J. II. Bockc,
voorzitter, en mr. A. J. Cnoop Koopmnns,
secretaris dier vereenigmg, de ondcgctec-
kenden deel uitmaakten, rappoit uitgebracht
over de navolgende vraag:
„ïs het mogelijk en wenschelijk, dat door
onze veroeniging gesticht wordt een op
leidingsschip voor vei waarloosde en mis
dadige jongens naar de wijze waarop dit in
Engeland geschied?"
liet eenparig antwoord, als conclusie aan
het slot van dit rapport neergelegd, luidde:
„dat de stichting van een opleidingsschip
voor verwaarloosde en misdadige jongens
naar de wijze, waarop die schepen in En
geland bestaan, door een zelfstandige, vcr-
eeniging wenschelijk en mogelijk is te ach
ten."
Deze conclusie, door de vergadering mei
algemecno instemming tol dc hare gemaakt,
was gegrond op een onderzoek der navol
gende vragen
1. Bestaat er behoefte aan een dergelijk
schip, in dezen zin, dat thans voor cle in
In alle tuinen groeiden appel- en kei sen
boonion en rendom in het fjord zag men
lichte zeilbootcn met mooie, blanke zei
Ion en zware visschcrsschcpon heen en
weer kmisen.
0, hoe verrukkelijk! En hoe heeilijk eens
weder leven cn beweging te zien.
Mevrouw Lund overzag hot fjord en zocht
met haar oogen hot. hecle levendig tafeieel
le omvallen. Weldra legde de boot aan
do badhuisbrug aan en Oestorlund en An
dries, alsmede mevrouw Lund slapten aan
wal.
Daarna richtte zij haar schreden naar de
ecnigo groote straal in dil plaatsje, waarin
winkelhuizen cn vioolijke villa's met groen
en bloemengioepeu onder de veranda, elk
ander afwisselden. Een weinig verder, bo
ven op een kleine hoogte, door een bloem
tuin omgeven, lag een mooie nieuwe villa.
Deze villa bchooule den groothandelaar
Robertson toe. Mevrouw Robeitson en me
vrouw Luncl waren schoolvriendinnen cn
in haar jeugd altijd onafscheidelijk hij
elkaar.
Toon mevrouw Lund do ruime, smaak
vol gedrapeerde eetzaal binnentrad, kwam
mevrouw Robertson haar met bleek gelaal
en rood 'besehreide oogen tegemoet.
„Wat deert u," vroeg mevrouw Lund
angstig.
„Ach een ontzettend ongeluk is ons over
komen. Albeit is van een hoogte gevallen
en heeft daarbij zijn been gebroken, en dat
juist nu, nu hij op liet punt staat, zijn mili
taire loopbaan te beginnen.
Waarschijnlijk zal hij wel niet weder
zoo ver genezen, dat hij het beroep, dal,
hij nu eenmaal gekozen heeft, weer uit
oefenen kan."
Zij bracht mevrouw Lund in de groote,
luchtige kamer van haai zoon en tie gast
maakte onbewust voor zichzelf een vcige-
lijking tusschen deze slaapkamer cn die
van haar Gustaaf, boven op hel dakka
mertje, die de oude Ocsleilund door mid
del van plankon van de overige kamor-
luimte had afgescheiden
In hel zachte, rijk veigulde lied, lag on
der zijden dekens, de eenigc zoon van Ro
bertson, doodsbleek en ziekelijk.
De anders zoo fotsche en gezonde jon
geling geleek wel een oude man met don
kere kringen onder de oogen en met inge
vallen wangen,
„liet ïs Verschrikkelijk, tante, vreeselijk
hard, juist nu, waar ik mijn dool zoo na
bij was
Dc moeder snikte luid cn droogde met
oen doek haar bleek, voddig voorhoofd af.
„Bedaar maai^ mijn jongen; jo zult wel
gauw weer beter worden."
„Neen, mama, ik woid niet weer zpo
gezond, dat ik soldaat kan worden."
Mevrouw Lmul stond huiverend aan het
voeteinde van het bod cn het was haar,
als flnisLerdo een stem haar in hel oor:
„Bid God, dat uw zoon voor een derge
lijk ongeval bewaard moge blijven."
Mevrouw Robertson logde haar arm in
dien van mevrouw Lund en leidde haai
uit de ziekenkamer.
„Het hocle leven is zoo zwaar," zeide
zij, „ik weet niet, ik denk er niet over na,
