Zondag 22 October 1905.
59"° laargang,
No. 11910.
Derde Blad.
De oude geschiedenis.
a»
INDISCHE PENKHASSEN.
ALLERLEI.
SCHIEDAMSCHE COURANT.
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor S c h i c d a m en Vlaardingen fi. 1 20, Finnco
per post tl. F65.
Prijs per vveelcVoor- Schiedam en V I a a r d i n g en 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiên voor liet eerstvolgend nummer moeten ik» middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
Bureaus Bof cr«f raat 68.
,<2# I
Prijs dei-
meer 15 cents,
innemen
Advertentiên: Van 16 regels fi. 0.02; iedere regel
Reclames 3ü cents per regel, Groote lel ter*, naar de plaat8- die zij
van
Advertentien bij abonnement op vonrdeelige voorwaarden,
zijn gratis aan liet Bui eau te bekomen.
Tarieven hier
in de nummers, die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, winden zoogenaamde l.h'itie ndrertent il'n opg< nomen tot den pry's
van 40 cents per advertentie,- bij vnin nul el,duig aan i.et Bureau le voldoen.
In'.ere. '2teïiM»n Xo. SS3.
wi*nwf»g«w*aaap',T>mrramrwcaiH«iaia
CXXVI.
Ik heb n indertijd nil Soekaboemi reeds
een en ander verleid van den zoo begaafden
Patih dier Afdeeling, van Raden Soeija Nala
Legawa, zoon van Raden Hadji Mocliam-
mad Moe.-a, den niet minder goed beken
den on sedert jaren overleden lloofdpen-
ghocloe van Liinbaugau. (Garoet.)
Dc lezer zal zich herinneren, dat deze
verlichte priester do cersle Soendanees was,
die z'n kinderen Hollandsch liet lecreuen
nog wel weten ook. hoe bij zich de bijzon
dere vriendschap van wijlen Karei Frcde-
rik Holle verwierf.
Zijn zoon, de Patin van Soekaboemi, nu,
bij vele oud-gasten bekend, werd in het
afgeloopcn jaar /eer ernstig ziek en moest
pensioen nomen.
Het was hai 1, erg hard voor den braven
man! Hij bad nog best Regent kunnen wor
den, want er was geen tweede Prijaji in de
gelieelo Prcanger, die met dién Patih kon
worden vergeleken.
Tol liet ianUle Ine slond hij op de bres
voor de belangen van z'n land en volk en
nu, nog in de kracht van z'n leven, moest
hij er uil!
Bij hoi verlaten van den diensl verzocht
hij der Regeering als 'n gunst om een zij
ner zonen in zijn plaats le benoemen en
het is daarom zéér waarschijnlijk, dat de
bekwaamste hunner, Raden Soerja Nata Pa-
mokas, thans Adjuncl-Djaksa liier ter plaat
se, tot Patih van Soekaboemi zal worden
aangesteld.
Toen ik 'in 1S96 met ziekteverlof op
Soekaboemi was, had ik Pamckas mei de
groole vacanlie reeds ontmoet bij zijn vader
en hel wa» me werkelijk 'n waar genoegen
de kennismaking Ie hernieuwen, i
Gastvrij als alle Inlanders zijn, vroeg de
Adjunct Djaksa mij te logccren, en niette
genstaande allerlei tegenwerpingen zonen
moest ik het hotel verlaten en bij vriend
Pamckas intrekken,
Karlilt de bevallige Raden Ajoe mij dan
plechtig verzekerd had geen omslag te zul
len maken, nam ik het aan en beu ik dus
pk weer in 'mooie conditie, oin meer in
tiem ipet een der .long-Indiërs contact te
verkrijgen.
Pamckas is een ambtenaar, van wicn
het Gouvernement nog veel, /.eer veel nut
zal kunnen trekken. Rij is pas 26 jaar oud,
ging als jongen school op hel bekende In
stituut Kok van Diggelen le Wclleviedcn en
volgde later met vrucht de vijf klassen van
het Gymnasium „Willem III".
Steeds onder toezicht en leiding van den
hekenden Dr. C. Snouck ïlurgronje, werden
bij den jongen Soendanees niet alleen hoofd
en verstand, maar ook hart en karahlei
ontwikkeld en zeker is dit voor Inlander.-,
nog Ucej wat méér noodig, dan be=tinke
ring onzer Westersche wetenschappen I Eu-
De scihool ging u.'fc. Juffrouw Agues Lo-
rentzen, d'e 'd'ircctui'cc van die mildüeil'buira
meisjesschool' te Hai-dielrsJlrusen, had] ook
heden zooalte dagelijks cir vooa- güwaakt, dat
de micisjes oncMijjk ilfct sdhoo'tgeboauw ver
loten. (Nu, terwijl d-a laatste teerlingen de
°ndo, uibgaltoopeiii steonen trap afsprongen,
gmg Agues Lorentzeu (in de 'lruiisdlenrir staan
®n zag haar faoiRngcini-schia-air' na. RHaar
Z'j wraakte or zidh. vandaag niet 'hoos! over,
-at Lima Rocken- mot -eon i) nu-A op do
Söhooltaaclh va-n -Mairietje Markens ombroim-
misMle on diat Ilse -Miairtens o-p straat haar
ontbijt jmttiilgde. St.ll' en diroomond kecik
•^ghes Lorentsze-n een poosje in do straat,
waar hob zonlicht grilt op dol -groote owdto
hufeon tegenover Jiaan? on Ihia-t slechte pil'a-
v®sdl viel. Maar zijl stond in de schaduw,
want nooit, ook zdlifs niet in den zoanen-,
lua-qiikto het zonlti'oht 'bet ou-cto scihooIPgö-
txnvw en de bre-eda hiuisdfenm-1, wcilike met
haai snijiwietiik -uEt dien emitpilmtijkli on dan
°jidb ilBuitaron d-aaihbovan de -aonilgo vars-ie-
i*mg voa-mdlon va.n het andarls' zeer orn-
vcmdiige gebouw.
De brakken vla-n db dimelcti-ico scihencm
zachter en jonger to woatlen toon zijl zoo
liijlmierond in dto oudlci gczei-liiga hoofdstraat
van hot sbadjei tumii'do. Do strenge- trekken
c'm neus on mond! waren nu v:au het rogell'-
ropecsche ontwikkeling alleen is lang niet
voldoende, ook het gevoel voor recht en
billijkheid moei worden opgewekt!
Een Aziaat is van nature nu eenmaal
minder élhisch aangelegd dan een beschaafd
'Westerling onzer dagen. Do Aziaat is 'n
consokwenl egoïst en slolt het eigen ik
geheel op den voorgrond. Dit is dan ook
de roden, dat zoovele Inlanders misbruik
maken van macht en gezag en dat ons
Europcesche Bestuur steeds angstvallig wa
ken moet voor de belangen van den klei
nen man.
Gelukkig beginnen reeds vele jongeren
anders te denken, anders en beier ook dan
hun vaders, die, men ziet het verschijnsel-
Iromvens nogaL veel op deze wereld, minder
breed van opvatting zijn en hun zoons dus
tik-L begrijpen. Dit vanwege de wet van
evolutie, die ook óns jongeren eenmaal als
réactionair zal doen schrap staan tegen
over de „onbesuisden", die nil ons komen!
(Do Aziaat nu is nog 'rr paar eeuwen
bij ons ten achter ca voelt liet zoo niet,
dal machlhebbers er zijn voor do gemeen
schap en niet omgekeerd.
Lieten wij do hoofden eenvoudig hun
gang gaan, dan zouden hier spoedig weder
voorhisloriscbe toestanden hecrschcn en het
is dadronr, dat do Europeesche onderwijzer
je fndië z'n leerlingen niet alleen wal boe
kenkennis moest bijbrengen, doch in de
ofrstc plaats met alle kracht z'eh toeleggen
op do vorming van 'l gemoed. Dit geldt
niel alleen voor de Jnlnndschc scholieren,
doch ook voor luilf-Europeesche kinderen,
ook die zijn te veel Aziaat van aanleg!
•lammer, dal er nog zoo weinig Indische
onderwijzers zijn, die hun laak zóó opvat
ten
Pamckas nu is in alle opzichten een
gunstige uitzondering, zooals mij nog dezer
dagen een hooggeplaatst ambtenaar hij hot
Departement B. B, to Batavia verzekerde, en
dit waarschijnlijk omdat z'n vader roods
zoo geheel anders dacht dan het gros en
wijl Dr. Snouck zich bijzonder vóór den
knaap heeft gc'mleressccid. Zelden ont
moette ik nog een zóó ijverig Inlandsch
ambtenaar, oen zóó allrnïsikch denkend
bruin edelman, en de afdecling Soekaboe
mi zal zeker mogen worden gelukgewenscht,
wanneer dc Regeering, trots zijn jeugd. Pa
mckas lot Patih verheft.
Rij is gehuwd mot dc schoone en lief
tallige Raden Ajoe Permana Ring rat, een
dochter van z'n oom Raden Adipati Soerja
A'ala Xingrat, Rogent van Lebak en het
"'as een huwelijk uit... liefde, iets wat
bij deu Julandschcn adel niet veel voor
komt. 5
Do jeugdige Raden Ajoe heeft de Rol-
laniLchc school bezocht en leeft met haar
echtgenoot op Europeesche wijze. Zij zit
dus niet „achter", ergens in do „bijgebou
wen", op een „matje" le kletsen en te
dobbelen met vriendinnen, van hoogo of
lage geboorte, maar bestiert, haar huishou
den en dool wonderen met een schimmetje
gokt. Rel 'n Hollandsch kookboek gewa
pend, houdt ze toezicht iu de keuken eu
maüg'o, fijne gozidib veUdlwouen, -en vor-
standl ig en rustig ikeken (baar grijz® oagen
do woreiM bi.
L-angWuamr -ging Aignes fiiiot geib-ouw bin
nen ov-cir do -giro-ota 'bilnnenplliaate die ge
bruikt werd' aïs sp-edlipilia-atsi en gynwrasit-idk-
lokaal. Do toestellen -wai-en netjes o-pgv-
brokken on de overjigens fcalto nrnlmte maak
te in haar Iwghet'd oen onigiezölül'gen indruk.
De binnenplaats ontving bob lli'cttit dboi"
e-on hoog Mimi aam don adhrteirkomt, d'at uit
zicht gaf op een feirita mot lioogö beomon.
Di'ifc veaistclr varsdhaftei ooik het licht voor
do lttmkeni, dito docxr eon toogen glazen
waiiidl ig'esclhcjldicn wiaö Van dö 'binireupil'aata
cm aan -dto ioabtciraij]db vïalk bijl do cud© trap
g-ctegen was, wcllkö nalaa' dia eea-sto vesrdjo-
pLng ileiddb. Il.i'cir kookte on heersdhto reeld's
sedert vcl'c jaren dc oudb Anna. Juist zetto
zijl do aaindlapjpefen op, .hetgeen vooir Agnos
Loremtezeu, dia oven muur binnen ginuaRö,
llrcb teidken Was, dat o-ver om tai uurtje
liet anl'ddagtmaa.1 zou woa-don opgediend.
Wat vcinliemigdb Agncs zliloh op- -dit half
uurtje! Aahtar dia keuken giaf oon kleino
wilta deiur toogang tot eien i-uime kamer,
d'a ikaimar vain do dii-oeferlce, waarin do
ïeciüingen slidciliits to gcvtdliti'igva oogon-
Olikkon van -haar scöiooHctvteii modhton bin-
mu M-cdon. Het Was -cwni licihto, vffii!en!d!a-
Kjko Ikanica- ancb oudierwetsclh, veelkleoirig
bihnng en dia ovaiMljlfscfem vian stijlf sniji-
warik in dmpiire&tijll! op doirren en Inm-
biiisaeiring. Da lidlitd imauibölsi Van ossen-
lioub waren con mensdieniioeiftijid jongw-.
weet haar man menig smakelijk schoteltje
voor te zetten. Zo drinken samen thee in
do voorgalerij on ontvangen er samen ook
bezoek. Do bitterflosch komt niel op tafel
bn kaarten zijn er niet in huis, Pamckas
hoeft dan ook géén schulden en staal als
politicman vrij, tegenover iedereenHoewel
jong, werd hij toch reeds tot lid van don
'Gemeenteraad benoemd en weet daar be
hoorlijk op te komen voor de belangen
van de nict-Europeesche ingezetenen. Ook
is hij belast met hel toezicht op dc ver
bannen prinsen van Bamjennarin.
Vele Euiopeescho geschoolde Inlanders lij
den, helaas 1 aan het euvel, dat zij hun
volk ontgloeid zijn, dat zo den adat niel
begrijpen, ja do taal niel. behoorlijk mooi
spreken. Pamckas maakt ook hierin weer
ben gunstige uitzondering. Trots zijn Wes
tcrsche ontwikkeling is hij Soendanees ge
bleven, de beste combinatie, die wc voor
een zoon der Preangerlanden ktuin en ver
langen. De Regeeiing benoemde hem dit
jaar dan ook tot Lid-Sccrctaris van de
Commissie voor het aan officieren af te
nemen examen in de Soendasche taal, wel
een bewijs, dat zijn konnis ook op dit ge
bied door de autoriteiten erkend wordt.
De Adjunct-Djaksa van Buitenzorg is
een oprecht vriend van de Europeanen, een
warm aanhanger van het Gouvernement en
een goed Inlander en Moslim tevens.
Het ware te wenschen, dat we op Java
over een paar honderd van dergelijke
Prïjaji's hadden te beschikken, liet zag er
dan waaischijnlijk hier wat heter uit.
Dr, Snouck Hurgronje moest maar 'n
groot pension voor studcerendc ambtenaars-
zonen openen. De z.g. Hoofdenscholen kon
den voor mijn part dan -gemist worden.
Ook daar mangelt het nog te veel aan vor
ming van karakter en gemoed! Jk heb dit
op Magelang gemerkt 1
Ik zcidc 'hierboven, dat Pamekas belast
was met het toezicht op de bannelingen
uit Znid-Oost-Borneo. We zullen hem vra
gen ons bij die belangwekkende luidjesie
inlroduceeren,
Lt. Ci-ockenep. Bbousson, b. d.
Buitenzorg.
HELEN KELLER.
Ibsen hooft het eerst gesproken over „een
van Gods stiefkinderen" Jarl "Skulc, den
Iragiscben held van zijn „Kroonpretenden
ten", geeft hij dien naam. Men zou denken,
dat dergelijke misdeelden bitter gestemd
waren. Toch. bestaan er stiefkinderen van
God, die, ondanks alles wat zij missen, vroo-
lijk en opgewckL door het leven gaan, dank
baar opmerkende al hot goed, dat nog hun
deel is.
Een treffend voorbeeld hiervan zien wij
in Hele iiKeller, die in haar vroegste jeugd
door een ziekte werd aangetast, die haar
volslagen blind en doof maakten. Zij grociL
op als een kleine wilde, door haar mede
lijdende ouders verwend tot zij een lastige.
onhandelbare kleine dwingeland is gewor
den. Bil duurt, totdat een hoogbegaafdeop-
\oedMer, Miss Sullivan, hij hel ongelukkige
kind in huis komt. Deze, die zelf tot haar
11de jaar blind geweekt was, bcgml met
den gioolston moed en volbaidmg dilon-
wetende kind te ontwikkelen. Al spelend,
beproeft zij liet kmd door oen ingci.lilabet
van mmmige voorwerpen den naam te doen
kennen. Zij geelt heb meisje eetei een jxip
en schrijft lianr daarbij hel Engel-che wocuil
„doll" in dc hand. Eerst, toen zij haar wa
ter over de hand liet struomeu, en daarbij
liet woord water voor haar schieof, begreep
Ellen het verband bussclien do zaak eu dc
loekcns. Daarmee is veel gewonnen, nu
kan hel onderwijs voortgaan en «orden de
in baar bewustzijn sluimerende begrippen
gewekt. Heten Keiler zegt hierin ei- mhaar
gedenliscliiiften, die ook in onze taal ver
schenen zijn: „Ieder meiibcli heelt herin-
pieringea aan dc groene aarde eu do mur-
metende beekjes, en noch blindheid, noch
doofheid, kunnen hem beiooven van die
gaven, hem door vroegere gosLchteu over
geleverd. Dit overgeërfde vermogen is een
soort zesde zin een zin van de ziel,
die Iegelijk ziet, hoort en voelt."
Het kind leert later blinden-ohrift lezen
cn eon schrijfmachine gebruiken. Het on
derwijs wordt voordgezet totdat Holen op
zekcien dag hoort, hoe een blind, duof-tom
Noorsch meisje hoeft leeren spreken. Dit
doet haar hartstochtelijk verlangen, dit ook
te loeren. Met Miss Sullivan gaat zij
daarom naar Sara Fuller, de clucch-ice
der Hocacc-Maiur-Scbool, en begint haar
spraaklessen. Zij moet haar hand leg
gen op het gezicht van Miss Fuller,
om uit den stand van tong en mond tc voe
len, hoe deze den loon vornrl. Op zoo
nroeilevolle wijze leerL hel 16-jarig meisje
spreken. Bovénmat'g gelukkig gaat zij in
de vacanlie naar huis. Zij vertelt dit al
dus: „Haast voor ik er aan dacht, hield
de trein stil; op hol perron stond dehcele
familie. Mijn oogou vullen zich nu nog mei
tranen, als ik er aan denk, hoe mijn moe
der mij sprakeloos en bevend aan liet hart
drukte en ademloos In rieidc naar elke
lettergreep, die ik spuik, terwijl mijn zusje
mijn hand greep, die hu la en rondsprong
van pleizier, eu vader geen woorden had
om zijn trots en liefde uil te drukken.
liet wonder, dat liet stomme me sje nu
kan spreken, is 'niet hot 1-iatste, dal aan haar
vervuld werd, wan! nu heg nt zij met haar
buitengewoon helder ver.-land van alle^ te
leeren en te begrijpen. Zij brandt IcUeilijk
van verlangen naar kennis, men kan haar
geen hoeken genoeg geven. Wat niet in
blindcnschrift beslaat, leest Miss Sullivan
haar voor, door het haar in de hand te
schrijven. In 1896 gaat Helen naar het gym
nasium voor meisjes, om voor de academie
le worden opgeleid. Miss Sullivan woont
de lessen bij en brengt haar alles door dc
vingcrtaal over. Helen hecfL aanleg voor
letterkundige vakken, de wiskunde vaJthaar
moeilijk. De meetkundige figuren moeten
voor haar van ijzerdraad gelegd worden.
Aan de CDnvoud'iig-o sclkoijfbafol had de oudb
rector Lorontsz&n mods «menig scllioolsctaift
meüd'oogmï'.'o-os ■geconrigcond en ovor do
eigene aiamteekenboeken. en xokeniimgon vol
zorg nagedacht. Over da z^-rnrttadiaren oana-
pé was oen ILcllrbbiuii'nw, zachte dierenhui-y!
giespmerdt Het oude bafel'u-lladi on dia 'houten
vlooi' waren hedeld arreb "bonten, kostbaro
tapijten. Boven dia sofa hing in gouden lijst
het portret van een mooi, zeer jong] micösjo
on vooiraü' aan de wiandlen ön op dka étagères
zag men smaakvol boirdmianveirik van zijldo
en bronzeiru on, geillakikeealdb voorlwcuipen,
zoo-als do European on bij vooafcauir uiit Ja
pan m'oeibrengMi of ovtesbïm'en.
Do goede 'huismoeders van Hskforshusen
sölrudlieird'kwijilig 'liet hoofd! ovor de gdklko
mianicir, waarop „dto juffa-oulw gem'eiuibilüeiki
was." Geilulklkiigeirwiijize vermoedden zijl np'et,
dat Ihot er in hot hart van Agn.es Lo-
rentszen nilet voel beter uitzag en dat ook
daar ailedteii Vreemds on wondèiiïjiks naast
pkalrtsgev'oal zijn lustig sp'ei dlrocf. Do goede
meaiBcthen zouden tocili n-'et begrepen heb
ben, dat jupst dit dubbel loven dö direc
trice bc&clheirtnudb togen pedianterie en haar
die sc'hoone Km zdMizjami© macht over do
jeugd gaf, die «ij| du zoo grootö mate bezat.
Agues Lorontszeu ging zitten, in ^bai
oudleir teimstoeif voor do sdrrijfbafdL en
kaiallclie! con -brief uit den zak. Dien had
zijl dliön mongen in het vrije kwartier ont
vangen -en sl-echts vluctlitig igtolezon. Daoa'
stond' hetHij| willde komen, bijl w'^ldd erln-
ddl'ijk, oindeilijlk termgkoiinen Reeds een
maal! w»a6 hrjl zoo beaniggekeei-d, nu bwaaif
jairen geleden, toen Agnes nog jong was eu
zib'a imefc een jeugdig «ai dwaas liart ver
heugd had) op de komst van dien ouden
specilkaanoraad, -die, fhnik als lliliji was, het
tovon d'cu- M'oine stad was ontvlucht om in
tefe buitctrlianA a'-cth eear weg to banon en
oen badkoansl to vcrzekeiren. Ketgeen -hom
ook gekikt was.
T-oententijjd tevaani hijl ook naar Hador-s-
.ItuSen teniirg, maar niet tot Agnes cn zijn
oudo Ikincfea-ilïefdie leidte lliiom zijn weg. Er-
was een nndéfW, oen vii-ooildjke, 'l'evensl'ustige
zaventienjariiga, diie in stoaimloop zijn haart
veroverde, en dbzo andkare was dh kte'iïa zus-
tor Rato -gciweest, dlio nog een dorni ik' nd.
was, toon Dctlcv Dii-kens en Agnes to
zaanon naar tensTes gingen en ovar dian
tuinhaag met elkaar spraken over zijn
groot© toekomstp)"Jannen.
Bij don ouden rector rvemden niet vele
woorden gesproken over een paar vernia-
tiigde wenschen. Daar teetbe het zijn plicht
doein en don anomd) houidlen. Zoovoed had
Agnes toen reeidts in de sfcilrool Van haar
vader en in haar hetrokk-ng van jongsto
learaïes. nadat zsij] h-ct examen had gadiamn,
gdeeiiid. Eu «ijl llteilde 'langzaam en meer.
Zij leerde zich to verheugen ovor het ge
luk van ha air zuster vn Mede te hopen -o
een gelutkkigo toe&omst voor -haai* dhaa*
gindbr in het land <ctar opgaandb zon
klaar Detlov Drlrkons kon zijn gefliefdo
niet terstond moenemon. Ilij, moest ecirsb
nog een paan- jaren aMeen werken en glold
Ondanks dc gvoolc bezwaren, die zij to
m cru amen heeft, komt zij door het examen
cn uii hel, van alles onbewuste kind, is
een rindonto geworden. Zij leert veel aan
de hougeiChool en is nu een schrijfster van
I eltekciiis gewonlcn. Een koost bevat hot
leien van dit gchcel-cenigc meisje voor
alle misdeelden. Alen moet het lezen in
li'lar levcnsbe-clu-ijving, hoe deze blinde
niel do natuur meeleef' Helen zwemt,rijdt
tandem en zelfs paart,. De fijne tastzin der
blinden is bij luurr bijzonder scherp onlwik-
ke'd; hoe zij van haar bloemen geniet,
beschrijft, zij als volgt: „Slechts weinigen we
ten, welk een genot heL is, dc rozen aan to
raken, er zacht mot do hand op te drukteen
of de beweging der leliën tc volgen, als
(te wind ze heen en weer doei wiegen." Aan
grijpend is liet, zooals zij mot luurr vingers
kunstwerken in zien opneemt. Zij zegt
over een Homeruskop in haar slndecrkamer
,,Hoe goed ken ik iedere lijn uit dit waar
dige voorhoofd groeven, die liet loven
en de biltere ervaringen van den strijden
de smart gevormd hebben, die blinde oogen,
die zelfs jn hel. levenlooze gips hol licht
en den blauwen lieniel van zijn geliefd
Hellas zoeken, en tevergeefs zoeken dien
schoonen, vasten, oprechten, liefhebbenden
mond. HeL is het gelaat van een dichter
en'een man, die m-et de smai I vertrouwd is."
Deze reine ziel heeft ook een buitenge
woon fijn geestelijk tastvermogen, dat haar
leven, ondanks liet duister hnror oogen, zoo
helder maakt.
Wij, menschen, mogen dankbaar zijb, dat
een meisje, als Helen Keiler, loeit. Zij is
een verheven voorbeeld van de macht van
den mens-' helijkcn wil, haar ontwikkeling
is ecu hooglied van het vermogen tot ge-
lnkkip- zijn van het gemartelde menschen-
hart. Wie zou nog durven klagen'over een
hard lot, ais deze arme lihnde, die door
e.geu kracht zoo geestelijk ziende i- gewor
den, de handen vouwt en luar dank sta
melt in deze woorden: „gij g.tnït mij geluk
genoeg, fleer, gij gaaft mij haast te veel
■eluk.
DUIZEND PATENTEN.
Ken zeldzaam jubilö: duizend patenten.
En onder de duizend patenten, die Edison
zxu re,wierf, is er h.jna geen enkel van
i.\ mg waarde, terwijl er vemcheidene omlei-
zijn, ito hom tot hhj\enden loem vei-strek-
l.tu. Ais wij zijn uiUmdmgen nagaan, zien
wij o,ui Hit \ooral den practicus. Edison
is gee.t man van geniale invallen, en ook
tuft iemand, die langs den weg mui we
ten ehappohjk onderzoek groole ontdekkin
gen doet. Hij is geen Newton, geen Helm-
holt/. Hij is de man, die rondkijkt in het
leven en op zeker oogenblik /.egt: „Er-
zweeft ict.s nieuws in de lueiti. Er is iets,
waaraan al een half dozijn menschen ge
werkt hebben, zonder wat, bruikbaars tot
stand le brengen. Toch is hun idéé goed.
Ik zal die zaak eens gaan aanpakken." En
zie, liet loopt hem Injzoudci mee, of hij
vindt door- rusteloozen arbeid een oplos
sing van het vraagstuk.
vardticincn voor dc jong© huSIioua ng. En
toen hij vertrok, logde Ilij rurt een laausnan
wcnsdli zijn jonge bruid aan beu hart van
do ig-ebrouwo ouidtare zruslors.
Agnes reiipfciogdo baar getrouw bot baar
dood. Kate was emi van d e tcere-, hertal-
lig-o wezentjes, dlie nicb gabaren zijn om
lang te ieveri, Missebjlcn vtiLcerde -haar do
groote liefde», ihot was -alsof i: nv 'Ilwns-
kraoht sc-denrt zijn vertrek w-as grb-oken.
Er kwamen msvand'an vol zorg cn ,1.1? on
con allerlaatste jBanioÉllÈsk ri J, tot
Agues flianr scimlijvien kon, d<tfc K.,t© m runir
armen Ikalm gesterv'cn was.
Aleb het wroaPijke kind sriiaan dc 7<m uit
het hues van den rector verdwsaen. Als
e-ou stoiran kwam h-et ovnr Agues cn dia
iha-ren. De-rector sb'arf plotseling. Zr i sir-ds
sulckcilendo en onzelfstandige mouw wond
dtoor con beroarte golrccl lmlphJw> ,©ud eu
kindstfi. Bittere nood ou zorg deden hun
intredb in liet ümiis van den rector. Toen
vond' do oudsto moed on krathb, zich aan
'het hoofd d'ea- sclroo' to plaatsen.
Ziijl sdbeon idem -bewoners van Madcrslmsen
wol wat jong to© voor zulk eon gewichtig
uimbir en hot ontbrak niet aan w.iaiisahu-
Wintgon on aan do opening van een coucu-r-
roteroTidiö sclhooll'. Maai* iïi jaren vol inspan
ning on aabciid geMito' heb Agnes z'.-dli vör-
ta-ouwen on Idefcto te winnlen on cte öchoo-1
bieOangrijk uit te -bi-efdbn. Heb gelukte ook
do midiefcfen te varsdlr-affon voo-r do st-ud' e
dor b-eidb 'hroedlmlsi. En ook moest er gezorgd
worden voor db jongste!, do lrle-in© MR on
