ALL EEL EI.
Hij "was bozig zich te grimeeren; hij
plakte zorgvuldig een mooion knevel op
zijn geschoren bovenlipgeheel cn al op-
jjfvandc in deze bezigheid, waarvoor hij in
den spiegel keek, merkte hij mij eerst niet
op, maar eindelijk riep hij'; „Alounetl Hoe
kom' jij hier? Een oogenblik geleden sprak
ik nog over je met Perrin."
ifK 'r-irtvr nfhwiflir
volg, dat hun handen erg vettig worden van
de gelei, de zalf, of wat het dan mogt^zijn.
De dames uit May fair hebben intussehen
weer andere zorgen. Voor haar is de „Sea
son" niet het bepaalde niets doen, zooals
voor do mannelijke jeugd. Deze week was
er onder andereu een verkoop van werk,
vervaardigd door de leerlingen der school
voor fraaie handwerken. Die school doet
wel haar best, doch het schijnt dat men in
Nederland in dat opzicht den Engelschen
een heel eind de haas is. De ontwerpen wa
ren op de uitzonderingen na, nog al zeer
stijf, en in de kleurenkeus was men over het
algemeen ook niet zeer gelukkig geweest. De
kleinere voorwerpen, zooals „tea cosies", kus
sentjes, tafelkleedjes, waren meest altijd te
vol, men had te veel in een klein bestek
willen geven. Alleen wanneer men groote
voorwerpen had, zooals kamerschermen,
tafelkleeden, bedspreien, zag men mooie,
edel breed opgevatte, teekeningen. Daar wa
ren ook meestal de kleuren wat rustiger
en meer met elkaar in harmonie. Deze
school, die men in South Kensington vindt,
staat zeer in de gunst bij de koninklijke
familie en dus ook bij den hoogen adel. De
zuster des konings. Prinses Christiaan van
Sleeswijkïïolstein, had zelve een groote
„stall", waar ze de drie middagen, dat de
verkooping duurde met enorm veel animo
en energie bezig was haar waar aan den
man te brengen. Of liever aan de vrouw,
want het was er vol dames, waaronder we,
met ons drieën of vieren mannen, maar een
poover figuur maakten. Die dames waren
intusschen zelve een kijkje meer dan waard
en een harer merkte dan ook op, dat wat
men daar aan toiletten en hoeden zag Op
zich zelf het bezoek meer dan beloonde.
Jammer maar dat de localiteit der school
nogal klein is. Men had haast geen ruimte
om de zaken, vooral de grootere, goed te be
zien en bovendien had men er een massa
„bric-h-brac", oude meubels, spiegels enz. te
verkoop neergezet, die de geringe ruimte nog
kleiner maakten. Daar waren zeer mooie,
echte, ouderwetsche dingen te krijgen, voor
wie geld^en ruimte had ze te koopen. Waar
die allen vandaan kwamen is moeilijk te zeg
gen, al vermoedt men het wel. Het is name
lijk algemeen bekend, dat hier talrijke dames
van hooge geboorte wonen, die, ook al door
'de verouderde wetten op liet erfrecht, in vrij
bekrompen omstandigheden verkeeren. Die
hebben uit haar voorvaderlijke huizen in
tusschen allerlei moois mee ten huwelijk ge
kregen en nu helpt haar dat om wat geld te
maken, door die zaken te verkoopen. Wie
tijd en geld heeft, kan hier nog steeds zeer
mooie dingen machtig worden en tijd is heel
vaak meer noodig om de aucties af te loo-
pen, dan geld. Men heeft in de laatste jaren
in de kringen van den adel intusschen be
grepen, dat het wenschelijk was die ver
koopen wat meer op den voet van „zaken" te
regelen. Voorheen zocht ieder een auctionair
of anderen tusschenpersoon op, die dan het
meeste in den zak stak. Tegenwoordig kan
een dame van stand, die kostbare dingen van
de hand moet dóen, dat gedaan krijgen, door
ze naar een bepaalde verkooping te zenden,
zooals er nu een in 14 Brook Street, dus vlak
bij Bond Street, wordt gehouden en die tegen
het eind dezer maand afloopt. Daar heeft
men een deskundig comité, dat de dingen
voor de dames verkoopt, voor wat die werke
lijk waard zijn en haar clan de geheele op
brengst ter hand stelt. \ran 't jaar is de
verkoop weer zeer goed geweest. Verleden
jaar heeft men zelfs in ééne enkele week v oor
24.000 verkocht,
Dat de tin duur is geworden zal de lezers
en lezeressen wellicht minder interesseeren,
dan het bericht, dat de glacé handschoenen
het zullen worden. Dat kan voor menigeen
een lieele misrekening worden. De oorzaak
moet wezen, ckn men het leer voor allerlei
andere dingen gaat gebruiken, vooral voor
„Je hebt dat dus vandaag eens goed
gedaan?"
„Het is nu 't laatst van Maart je
moest dus do huur maar opzeggen."
Erna legde haar hand op de zijne en
keek he.nï smeekend aan. „Wil je?"
Hij begon "hardop te lachen. Hij doorzag
zijn vrouw heel goed en had er plezier
in te antwoorden:
„Ik begon het hier nu juist zoo prettig
te vinden met die aardige overbuur."
.Erna stoof op. Alle voorzichtigheid was
vergeten. „En daarom wil ik juist verhui
zen, alleen daarom 1" riep zij uit.
„Dat had ik juist van je willen hoorcn
(Waarom speelde je eerst komedie voor
mij?"
„Jij speelt komedie voor mij, is 't niet?
Die open balkondeuren, je: hier zijn in mijn
afwezigheid."
„Ben je daar werkelijk ingeloopen ik
deed het. met opzet! Wat ben je dwaas
in je jaloersehheid. Ja zeker, 'dwaas." Hij
bleef voor haar staan: „Ik zal je dan maar
zeggen dat ik het huis al opgezegd 'heb.
Ik deed het op mijn eigen houtje, maar
om' betere redenen dan jij. Nu heb ik er
wel wat spijt van, want zoo'n kleine kuur
zou uitstekend zijn geweest voor je ijver
zucht."
Zij begon te snikken.
Hij lette daar echter niet op, leii zijn
krant weg en ging liggen slapen.
Mevrouw Erna was aan 't pakken. Wat
bad ze naar dezen dag verlangd 1'sMid
dags stond de groote gesloten verhuiswa
gen voor de deur. En men droeg het cene
stuk na het andere het huis uit:
Erna was volstrekt niet zenuwachtig
Zij verhuisde immers zoo gaarne. Zij was
jkalm en tevreden.
motorhocden of -petten. Dubbel duur zullen
ze bovendien worden, nu de mode mee
brengt, dat de dames korte memwen dragen,
zoodat ze zooveel langer handschoenen noo
dig hebben en zijde of andere stof behaagt
toch op den duur niet. Dus, men moet of bij
tijds inslaan, of zuinig wezen, of heide.
Over het algemeen zal dit jaar de „sea
son" wel niet, schitterender zijn, dan anders,
doch er blijft toch nog genoeg gelegenheid
om zich te vermaken en geld uit te geven,
ook voor nnttiac instellingen, zooals de School
O
voor Fraaie Handwerken. Het bestuur van
Crystal Palace heeft ook besloten een poging
te wagen, om bet publiek te trekken, en
tevens een hospitaal te helpendat in Wa
terloo BoaJ, voor kinderen en vrouwen. Den
Isten en 2den Juni, zal men er het bloe-
tnen-corso van Nizza vertonnen. Men zal
er de met bloemen versierde wagens kun
nen zien, een bloemenkrijg zal gevoerd wor
den. er zullen zilveren bekers en sommen
golds aan de prijswinners voor de mooist
versierde wagens worden uitgeloofd enz. De
spoorwegmaatschappijen zullen extra-treinen
en zeer late treinen laten loopen en als het
weer dien Vrijdag en Zaterdag nu maar
mooi wil wezen, dan kan liet feest een groot
succes zijn. Het Crystal Palace moge op zich
zelf al weinig interessant meer zijn, nu we
aan zooveel beter en gemakkelijker bereik
baar inrichtingen gewoon zijn, doch de tui
nen er om heen zijn prachtig van ligging
en bieden heerlijk veel ruimte.
Doch het weer zal wel mooi wezen. Het
is dit altijd, of ten minste bijna altijd in
Juni en Juli, voor zoover men in Engeland
van „weer" kan spreken. Feitelijk toch heb
ben de Engelschen gelijk, 'die zeggen, dat
zij geen „weer" hebben doch alleen monsters
te zien krijgen van verschillende quali-
teiten.
Hoe het zij, wie Londen wil zien op zijn
best, doet verstandig hier in Juni te komen.
Tot zoowat half Juli toe is het hier alleraan
genaamst. Tegen het einde van Juli en in
Augustus is het wel eens wat warm. Doch
het is dan nergens koel. In September krijgt
men dan weer aangenamer temperatuur, zoo
dat die maand voor den toerist ook aan
beveling verdient. Toevallig sprak ik dezer
dagen een Nederlandsch echtpaar, dat nu
voor de tweede maal hier een korten tijd
doorbracht. Zij waren den eersten keer in
den winter gekomen en verklaarden uit één
mond, dat ze zich haast niet konden voor
stellen, nu in dezelfde stad te wezen, die
met haar zonneschijn en mooi, frisch groen,
haar parken on bloemen, gestoffeerd met
elegante dames, fraaie equipages en al wat
daarbij komt, zoo'n gansch anderen indruk
maakte, dan het trieste, klamme, kille, grijs-
behemelde Londen, dat ze den eersten keer
te zien kregen.
Men late zich vooral niet afschrikken
door de lotgevallen van madame d'Angely
welke door de Londensehe politie onrecht
matig gearresteerd is, onder vermoeden dat
zij tot de beruchte cohorte der straatmade
lieven behoorde, welke hier 's avonds Pie-
cadillv Circus en omgeving onveilig maken.
Het is voor deze dame natuurlijk een hoogst
onaangenaam geval. Doch aan den anderen
kant vraagt men zich af, of zij niet zeer
onvoorzichtig was door avond aan avond
juist daar ter plaatse haar echtgenoot af te
wachten. Een Parisienne zal toch zeker wel
begrepen hebben, wnt al die meisjes beweegt
daar heen en weer te drentelen. Zij moet
ook hebben opgemerkt, wat iedereen dade
lijk opvalt, 'dat cle politie daar zeer strenge
orders heeft, toe te zien, dat die ongelukkige
schepseltjes niet blijven stilstaan. Als men
nu iets doet, wat anderen, hoewel met
gansch andere bedoelingen, ook doen, dan
loopt men gevaar tot die anderen gerekend
te worden. Het is intusschen zeer dom van
de politie, dat zij, na den flater begaan tc
hebben, niet beleefd haar verontschuldigingen
De nieuwe woning was veel mooier en
ruimer en lag in een vo-ornamer stads
gedeelte.
„Nieuwe bezems vegen schoon," zei haar
man lachend.
..Maar hel. is toch werkelijk een ideaal
huis, vind je ook niet, man?"
„Wie weet hoe lang het zal duren I"
Erna schudde hef hoofd met krachtige
overtuiging. „Wat. Ank je wel van mij?"
Den volgenden Zondagmiddag gebruikte
Bruno natuurlijk om het balkon in orde
maken.
Mevrouw Erna hielp hem daarbij en prees
alle goede eigenschappen, van de woning
en de straat.
„Wat een heerlijk' plekje, een prachtig
uitzicht en wat een mooie huizen in do
buurt!"
„Ik vind de straat toch wel wat smal."
„Hoezoo?"
„Men kan hier veel beter bij de overbu
ren inzien dan in de andere straat."
„Och je moet mij nu niet meer plagen,
dat is voorbijl"
„Werkelijk, brave vrouw? Kijk dan eens
moedig daarheen."
Erna .volgde zijn blik.
Op de eerste verdieping tegenover hen
zag zo een prachtig balkon. Het viel op
door de groote menigte bloemen.
In de schaduw van de wit en blauw ge
streepte marquise stond een groote kooi
met een papegaai. En in een zacht op en
neer gaanden schommelstoel lag een inder
daad bekoorlijke gestalte. Zo was geheel in
lila chiffon met kant gehuld. Heel donker
haar was in een dikke vlecht op het achter
hoofd gelogd. De blanke, half ontbloote
arm werd achter het hoofd gehouden.
Groote, donkere oogen keken droomerig de
yvereld jjn.
aan do beleedigdc dame aanbiedt. Doch in
elk geval, wie in een wereldstad nis Londen
'.is, weet dat hij niet alleen leerlingen van
'n Zondagschool legen komt :en, even goed als
men in andere opzichten zorgt zich van aller
lei gebruiken en gewoonten op de hoogte te
stellen, is het wenschelijk dit ook te doen
in verband met het 's nachts laat op straat
loopen.
DE NIEUWE KONING VAN
DENEMARKEN'.
Een prins, vermoedelijk troonopvolger,
op straat op een tram te zien wachten
om daarna midden tusschen de menschen
achterop ecu plaatsje to veroveren, is ze
ker geen dagclijksch schouwspel. Vorsten
maken gewoonlijk geen gebruik van tranis.
Men kon dit echter eens per week te Ko
penhagen zien, toen de kroonprins, de te
genwoordige koning F reder ik VIII, nog
aan de beroemde, oude Dccnschc univer
siteit. studeerde.
De meeste incnschen op de train wisten
wel, dat hun medereiziger, de toekomstige
koning van Denemarken, naar huis ging,
om een avond, met zijn familie door te
brengen; maar hij zag or gezond on sterk
uit, zoodat doorgaans niemand er aan
dacht h-am een plaatsje aan te bieden. Hij
bleef dus maar buiten staan en praatte
wat met de werklieden om hem been.
Nadat bij aan do lioogeschool was ge
weest, ging do kroonprins in het leger,
waar hij evenzeer een voor vorsten onge
woon leven leidde. Aan de academie had
de prins een gewoon huis betrokken en
leefde als zijn medestudenten. In helleger
was hij even bescheiden, zelfbewust en
flink. Hij is de eenige Europeesche vorst,
die als gewoon soldaat in het leger ge
diend heeft, zonder dat iets hem van zijn
kameraden onderscheidde. Hij droeg de
zelfde kleeren als de andere soldaten van
zijn regiment, at hetzelfde eenvoudige
voedsel, gebruikte ook een tinnen bord
met ijzeren mes en vorkdroeg hetzelfde
zware geweer, en maakte dezelfde lange
vermoeiende marschen. Eerst nadat hij
door flinke oefening do plichten en ver
antwoordelijkheden van het beroep had loe
ren kennen, wilde hij tot den rang van ser
geant verhoogd, worden.
Dit alles is lang geleden, want Frederik
VIII is niet jong meer, men kan hem zelfs
moeilijk meer tot den middelbaren leeftijd
rekenen. Het was hem) beschoren te zien,
hoe niet alleen een jongere broeder, maar
zelfs zijn zoon een troon besteeg, terwijl
hij zelf nog 'steeds kroonprins bleef. De
eenvoud cn ernst, die hem onderscheidden
als twintigjarig student en vijf cn twintig
jarig krijgsman, hebben hem nu op twee
en zestigjarigen leeftijd, nog niet begeven
en door deze eigenschappen is hij een
der meest geliefde vorsten van Europa.
Frederik is de tweede vorst uit de jon
gere linie SleeswijkIlolsteinSonderburg
Gliicksburg, die in 1863 begon met de
troonsbestijging van zijn vader, den over
leden Christiaan IX. Eigenaardig is het,
dat 'liet geslacht, waartoe bij behoort, niet
Deensch, maar Duitsch is. De omstandighe
den, die bet op den troon van Denemar
ken brachten, waren dan ook buitengewoon.
In het midden der vorige eeuw had bet
Deensche koningsgeslacht, dat van 1448 af
geregeerd had, geen erfgenamen meer. In
1852 sloten de Europcesehe-mogendheden,
die den toestand wenschten te behouden
zooals hij was, en' het gevaar van een op
volgingsoorlog wilden voorkomeneen
overeenkomst „het Verdrag te Londen" ge
naamd. Hierbij woril een officier der Deen
sche cavalerie, prins Christiaan, die tien
Erna was verstomd.
„Hoe vind je dat stemmingsbeeld hier
tegenover?"
„Ik stel geen belang meer in vreemden."
„Des te beter, schalje, ik' natuurlijk ook
niet. Maar ik ben toch heel tevreden met
den ruil. Van een kanarie naar een pape
gaai is een vooruitgang. Eu van een roode
ochtendjapon naar een lila zijden gewaad
is ontegenzeggelijk' een verbetering. Bo
vendien heb ik altijd het meest'van brunet
tes gehouden. .Zooals ik aan jou bewezen
heb, bruinoogige lieveling!"
Maar Mevrouw Erna had haar man al
den rug toegekeerd cn was do kamer in
gegaan.
En toen hij haar volgde en den arm om
haar heen sloeg, zag hij tranen in haar
oogen.
„Lieve, beste klndj"
Zij verborg het hoofdje aan zijn borst.
„Omdat ik zoo vreeselijk veel van je hou,
ben ik zoo jaloerschi"
„Maar dat is nu over, is *tniet
„Ik geloof, dat het nooit over Kil gaan 1
Ik voel mij zoo ongelukkig."
Hij drukte haar teeder tegen zich aan en
sprak' zachtjes:
„Het zal wel overgaan I Als ons kleintje
or is, zul je geen tijd meer hebben voor
zulke domme gedachten."
En als zij beei verlegen naai' hem op
kijkt, zegt hij vertroostend:
„En mocht dit. niet helpen, dan is er al
tijd nog een uitweg, dan verhuizen we
maar weer."
jaar tevoren' prinses Louise van Hessen-
Cassel had gehuwd, tot troonsopvolgeir uit
geroepen. Een jaar later hechtte de Deen
sche Rijksdag zijn goedkeuring aan dit be
sluit en in 1SG3 besteeg prins Christiaan
den Dccnschen troon.
Toen zijn vader koning werd, was prins
Frederik twintig jaar en midden in zijn
studiën aan de akademio; en deze wer
den door de veranderde omstandigheden
in 't minst niet onderbroken.. Do familie
ging voort te leven op de eenvoudige ma
nier, die men gewend was in de 'dagen
toen de toekomstige vorst genoodzaakt.was
tcekcnlosscn te geven.
Niet minder door noodzakelijkheid ge
dwongen dan omdat men het verstandig
vond, werden koning Christin,ans kinderen
heel zuinig opgevoed. Koningin Alexandra,
en de keizerin-weduwe van Rusland mank
ten haar eigen kleeren en koning George
van Griekenland en de nieuwe koning Fre
derik van Denemarken poetsten als kin
deren hun eigen laarzern De koning liep
zelf gewoon door de stad en vond het
heerlijk als kinderen hem vroegen met. hen
mee tc spelen. Het hof kende geen ver-
tooning en de vorstelijke audiënties wa
ren heel eenvoudig.
Onder die omstandigheden leefde prins
Frederik als jong niari. Nu hij in zijn va
ders plaats getreden is, is het natuurlijk
dat hij op dezelfde wijze voortgaat. Men
verwacht ook in. Denemarken, dat j in
geen enkel opzicht voor zijn vader zal
onderdoen. Lichamelijk, geestelijk en zede
lijk is Frederik VIII een krachtig man.
Men ziet hom niet. aan, dat hij al zestig
jaren telt en hij is flink en sterk als iemand
van veertig. Alen hoeft hem slechts even
aan te zien, om op to merken' dat hij
een echt soldaat is, ofschoon hij niet oor
logzuchtig is. Hij is nooit handelend op
getreden in de politiek, maar houdt er
zich uitstekend van op de hoogte. Hij houdt
het voor een gewoonte de belangrijke de
batten in de beide Rijksdagen bij' te wo
nen. Hij stelt belang in het onderwijs, is
ook het hoofd der vrijmetselaars 'in Dene
marken en neemt een werkzaam aandeel
in allerlei filantropische instellingen.
Met een zoon op den troon van Noor
wegen, een dochter aan het hof vari Zwe
den, en nog andere huwelijken in het ver
schiet, kan het gezin van Frederik VIII
van evenveel invloed worden in Europa
als dat van zijn vader was.
DE VRUCHTBOOMEN.
Onze vruchtboomen bezitten evenals
alle planten het vermogen om ieder jaai
te bloeien en rijke vruchten te dragen,
Toch komt het zelden voor dat overvloe
dige vruchtenjaren elkaar opvolgen.
Het jaar 1904 was. zeer rijk aan vruch.
ten en onderscheidde, zich ook door een
zeldzaam groote vruchtbaarheid der woud-
hoornen. Terwijl nu gewoonlijk op een goed
vruchtenjam' een reek». van jaren volgt,
waarin de boomen slechts weinig bloesems
vertoonen, gaf de lente van 1905 een bloe
sempracht te bewonderen, die zelfs die
van het vorige jaar nog overtrof. Toch
voldeed de oogst geenszins aan de ver
wachting.
Alen moet evenwel bedenken, dat het
bloeien der boomen een gevolg is van de
verschillende toestanden in het voorjaar.
Terwijl de vruchtvorming meer afhangt
van het weer en wat daarmee samenhangt
'5n zomer en herfst, schrijven wij '"den
bloei toe aan de voorafgegane verzorging
eu aan dc omstandigheid, of het vorige
jaar alles mecwc-rkte ter begunstiging van
de ontwikkeling der bloemknoppen. Men
kan toch in den herfst al zien of deknop,
die zich dan vertoont, con Mad of een
bloem bevat.
Bij groote boomen, die 's zomers aan de
eene zijde in de schaduw, aan de andere
in de zon staan, valt het niet moeilijk
uit te maken, dat zich aan den schaduw
kant voornamelijk blad-, aan den zonkant,
talrijke bloemknoppen ontwikkelen, dus zal
men wel tot de slotsom mogen komen, dat
de zonnestralen de bloemknoppen doen
ontspruiten. De ondervinding bevestigt dit
ookplanten, die vele jaren in de schaduw
zonder bloemen bleven, beginnen, als dc
omringende boomen zijn weggehakt on zij
in do volle zon staan, bloemknoppen te
zotten en dragen dan ook bloesems en
vruchten. Hoe het zonlicht, op de plant
invloed oefent, is voorloopig nog nietuit-
gomaakt.
Al is een rijke bloesemvorrning natuur
lijk een verwachte voor een goed vruchten-
jaar, toch is ze nog geen waarborg daar
voor; want vooreerst kunnen vorst of re
gen in den bloeitjjd plotseling allo hoop
op een goeden oogst vernietigen, hetzij
door de vernieling der bloesems of door
dat zij de insekten, die voor do bestm-
ving zorgen, verre houdeneri ook kan
droogte de oorzaak zijn van bet afvallen
der bloesems. De vruchtboom gebruikt ge
durende en na den bl'oeityd verbazend
veel water; is hier gebrek "aan, 'dan val
len de bloempjes af. Hot meest komt dit voor
by boomen, die in een grasveld staan, daar
het gras veel water verbruikt, Daarom
wordt steeds aangeraden in den omtrek
van vruchtboomen een plek zonder gras
Ie laten. Men doet ook goed in droge tij
den den grond van water to voorzien;
daardoor voorkomt men meteen het steen
achtig worden bij peren.
Vallen in het begin voel vruchten af
tengevolge van de droogte, in lateren tijd
wordt dit meer bewerkt 'door de rupsen
van den appelvlinder (carpocapsa po mo
nd la) en pruimenvliiidcr (c funebrana). Dc
eerste richten in dc pit-, de laatste in de
steenvruchten groote verwoestingen aan
doordat zij zich met het vlcesch der on
rijpe vruchten voeden; de zoogenaamde
wormstekige vruchten, verschrompelen of
verwelken, worden schijnbaar rijp en val
len af.
't Is opmerkenswaard;dat de wormste
kige vruchten zoo gauw rijp worden, dat
zal wel tc verklaren zijn door het streven
vim den boom, om ondanks den aanval
der insekten, te zorgen voor zijn voort
planting; het is dus hetzelfde verschijnsel
wat ook doodelijk gewonde hoornen heen
zien, als ze nog in liun laatste dagen voel
bloesems voortbrengen. Onverklaard islet
dat wormstekige vruchten vroeg afvallen.
AVuar ceii hoorn' ergens gekwetst Wordt, is
altijd het streven op te Merken, de wowl
door sterker sap toevoer Ie genezen, lij
wormstekige vruchten schijnt daarontegm
iedere sap toevoer op to houden, zoodat niit
alleen haar groei s tils taat, maar dc vrucl-
ten afvallen zonder verklaarbare roder,
daar de steel niet door de insekten is bc-
seb"jdJ?d.
■Op deze vraag as nog evenmin een aut
woord te geven als op die waarom' oi
'snachts zooveel moer vruchten afvaller,
dan overdag. AVie er toe in de gelegenheid
is, zal opmerken, dat s' avonds in den
boomgaard slechts hier cn daar een vrucht
ligt., terwijl er 'smorgens, ook als or
's nachts niet veel wind'was, zesmaal zoo
veel liggen. Dit vallen heeft nachts niet
altijd in dezelfde mate plaats, maar liet
neemt tegen zonsopgang toe.
Het afvallen der vruchten is. evenals het
latere afvallen ''der bladeren een gevolg
van de langzamerhand afnemende levens
kracht, terwijl de- sapstroomang in den herfst
langzaam' vermindert. Onder liet rijpen der
vrucht wordt de steel houtachtig en vormt
op de aanhechtingsplaats een kurkachtigo
laag. De vochtigheid der lucht in dennaclit
bewerkt ten eerste een toenemen derkurk-
laag en daarmee een..sterker afstoolen clan
overdag; ook wordt het gewicht der vruch
ten "door den opliggendcn dahw grooter,
waardoor verklaard wordt dat er 's morgens,
als het gedauwd heeft, veel meer vruchten
liggen dan na droge nachten.
MOUNET-SULLY.
Eenige vrienden vroegen onlangs aan
Mounet-Sully of hij hun het begin, van zijn
loopbaan wilde vertellen.
„01" antwoordde'de groote kunstenaar,
„ik heb alles aan liet toeval tc danken."
„Het toeval?"
„Ja zeker: ik kwam uil. het Conserva
toire; geen engagement; niets op betoog,
dus was ik wel ecnigszins ontmoedigd;ik
had Oreste gespeeld en wachtte ongedul
dig op een andere rol, die niet kwam'. Dat
wachten ontmoedigt iemand en toen er
eenige maanden waren voorbijgegaan, had
ik plan gemaakt het 'ooneclleven en zelfs
Parijs maar -op te gevm; ik nam afscheid
van mijn vrienden, pakte mijn boeken en
kleeren in, zei mijn studeerkamer vaarwel,
zond mijn bagage naar het station, en ter
wijl ik wachtte op den trein, die tc mid
dernacht zou vertrekken, wilde ik nog eens
genieten van het door mij gedroomde le
ven. 'Ik ging naar "het Théatr&Fran^aia;
men gaf Ie'Misanthrope. Bressant speelde
Alceste; ik had mij eenige rruden aan hem
voorgesteld, en liij had» eenige belangstel
ling in. my getoond; voor het gordijn op
ging, begaf ik mij naar zijn loge om hem
mijn besluit mee te declen en hem vaar
wel te zeggen.
„Alet Perrin?"
„Ja, don administrateur I Hij' zoekt een
treurspeler: ik sprak hem' over je, maar
wist in de wereld niet, waar ik je zoeken
moest... Zou je hier willen komen?"
„Zeker, maar
„Ga dan gauw mee. Misschien is Per
rin nog niet weg."
In een oogenblik was hij aangekleed en
de gang in, ik hem achterna, heel, zenuw
achtig; in de kamer van den administra
teur zat een bediende te slapen.
„Mijnheer Perrin?"
„Is. er niet."
„Is hij naar huis gegaan."
„Neen, ik denk, dat hij op het tooncel
ismaar haast u, hij' zal "den anderen kant
teruggaan.
Bressant en ik haastten ons naar het
tooncel, vanwaar wij Perrin juist zagen
vertrekken; een woord deed hem' stilstaan.
„Alijnheer Perrin, hier is do jonge kun
stenaar, over wieit ik u gesproken heb;
hij zou gaarne eens een onderhoud met
u bobben; wil u boni' dat toestaan en wan
neer?"
„Schikt het u morgen?"
„Heel goed, morgen dus."
En den volgenden dag na hot onder
houd was» Mounet-Sully aangenomen bij het
Th 6 aire - Fr an ?ai S'hij Jict zijn bagage te
rughalen en de 'toehoorders waren dank
baar aan de spoorregcliug van dden tijd.
Als er een trein was gegaan om' achtuur
in plaats van om' twaalf zou Mounet-Sully
nooit de beroemd© tooncelspeler zijii ge
worden.
