VOOIl DAMES.
YOOR KINDEREN.
groene weefsel der bladeren enz., de ka
naaltjes verdrogen, worden lichtgroen van
kleur en kunnen dan met eenige verbeel
dingskracht wel voor letters worden rum-
gezien. Hiervan mankten de priesters ge
bruik, terwijl zij zelf met oen bijtende vloei
stof, die roode of paarse sporen nalaat op
bast en bladeren van den boom, het ge
noemde gebed oisehreven. Daar de bla
deren, die als geneesmiddel dienen, zeer
begeerd en goed betaald worden, houden
de priesters steeds verscheidene boomen
van verschillenden leeftijd in voorraad om
in tijd van nood een zieken „heiligen"
boom ongemerkt door een van denzelfden
leeftijd, die hem zooveel mogelijk, nabij
komt, te kunnen vervangen.
diende van den sultan, en Sureva Paclm,
zijn geheime secretaris, stierven onder de
meest verdachte omstandigheden, en de
stern dos volks aarzelt niet om ilea sultan
op zijn minst to verwijten, dat hij zich ver
blijdt over bun dood.
EEN TIJGER.TACHT 11 ET OLIFANTEN.
De Prins van "Wales, de toekomstige kei
zer van Indie, was onlangs voor de tweede
maal in dat rijk. De Engelsche troonsop-
volgers rekenen het tot hun plicht van
lijd tot tijd door hun verblijf in tie ver
schillende doelen van het groole rijk de
groote menigte onderdanen wat nauwer te
verbinden arm het rijk niet alleen, maar
ook aan het vorstenhuis.
De. tegenwoordige koning is zijn zoon
hierin voorgegaan en do herinnering aan
de schitterende feesten ter gelegenheid van
diens bezoek leeft nog onder de Hindoes
voort. De aanstaande vorst ziiet natuurlijk
het land van zijn besten kant. Dat ook
nog onder liet Engelsche bestuur jaar op
jaar duizenden van honger omkomen, wordt
bij zulk een feestelijk bezoek vergeten, de
inlandsche vorsten vertoouen de volle
pracht van hun Oostersche hofhoudingen
het eene feest volgt op het andere. Jacht
partijen belmoren ook in Europa tot het j de hem in de rede. „Ik deed u een een-
EIF.R1IANDF.L.
Egypte drijft, een buitengewoon levendi-
gen handel in eieren. Hier volgen eenige
getallen uil. het vorige jaar van October
tot October. In het jaar 190-11905 be
droeg de eicruitvoor uit. Egypte ongeveer
(iO millioieu. of -i 1.021 kisten, waarvan er
3(5.180 naar Engeland, 1841 naar Frank
rijk, 1507 naar Oostenrijk, 11-18 naar
Duitschla.nd en -12 naar Italië verzonden
zijn. De getallen dezer kisten wijzen op een
vermindering van 2136 bij .19031904 on
100(51 bij 190219Ü3. Deze vermindering
van uitvoer is in tic eerste plaats te wij
ten aan de cholera, die onder de hoenders
in Egypte hoersciiL, tol welker bestrijding
de regeering niets doet. Dal bij dezelfde
of een graatore vraag onder deze omstan
digheden de eierprijzen steeds moeten stij
gen, spreekt wei vanzelf. Laatst werden
voor 1000 eieren 170 tot 200 piaster, da Lis
f20.4 en 124 betaald, ongeveer bet. dubbele
van wa;t men er 7 of S jaar geleden voor
gaf.
GEEN „JA" EN GEEN „NEEN".
„Gelooft u, dat de beschuldigde gelijk
luid?" vroeg een jong rechtsgeleerde aan
een bejaarden voorzichtigen getuige voor
de rechtbank.
„Ja, ziet u, als
„We hebben nu dikwijls genoeg ,,als"
en „maar" gehoord," viel de rochtsgeleer-
vaste programma van de hoffeest-en. Maar
een jacht op koningstijgers met. behulp van
daartoe afgerichte olifanten, is een sport
die slechts een Oostersch vorst zijn be
zoekers kan doen genieten en die zelfs de
berenjachten van president. Roosevelt, in
de schaduw stelt, om niet te spreken van
de gewone drijfjachten der Europeesche
vorsten, waarbij van opwinding en 'gevaar
geen sprake is. De tijger is in de met
kreupelhout begroeide moerassen van In-
dië nog altijd 'de gevaarlijkste vijand van
den mensch. Zoo het toeval hein met den
koning der dieren deed samenkomen
in '<t algemeen zijn hun jachtvelden ver
van elkaar zou de tijger waarschijnlijk
de overwinnaar blijven.
In vroegere jaren waren de tijgers ech
te landplagen; heele streken, waarin zij
in grooten getale voorkwamen, werden ont
volkt, en dikwijls kwam het voor dat tij
gers de postverbinding onmogelijk maakten,
doordat zij alle postboden aanvielen en
verscheurden. De inlanders waren vrij
machteloos tegenover hen; pas de Euro
peaan werd hem door zijn goed ingerichte
vuurwapens meester.
Bij de jacht door de rijke tropische vel
den, in welker kleurenspel de geelzwarte
huid van den tijger bijna onopgemerkt
blijft, dienen de olifanten niet alleen als
een hooge, veilige zitplaats, maar vervul.
voudige vraag en ik .verlang er een een
voudig antwoord op. Had hij gelijk?. Ja
of neen?"
„Ik kan daar werkelijk niet met ,,ja"
of „neen" op antwoorden. Geen van hei
de zou juist zijn. U moet weten
„Denkt u, mijnheer," vroeg do rechts
geleerde, die zich geweldig opwond, „dat
u mij een vraag zou kunnen doen, die ik
niet met „ja" of „neen" zou kunnen be
antwoorden
„Dat zou ik zeker kunnen," antwoordde
de oude man bedaard.
„Laat dan eens hóoren," sprak, de man
der wet met een ongeloovigen glimlach.
De oude heer zette zijn bril wat vaster,
leunde met zijn armen op de getuigenbank
en keek den advocaat een oogenblik aan.
„Wil u ons eens vertellen," vroeg hij
daarna, „of u in uw eigen meening een
even groote dwaas is, als uw uiterlijk het
doet vermoeden?"
Toen het gelach bedaard was, hooide
men den advokaat zeggen, dat hij klaar
was met dezen getuige.
JAPANSCHE RECLAME.
De Japanners doen alles op een eigen
aardige manier. Hier volgt bijv. een ad
vertentie van een Japanschen boekverkoo-
per: „Voorde den van onze zaak 1. Prij-
i zen goedkoop als een loterij. 2. Boeken
len tegelijk de tol der honden en rijders. e|egarR jjg een zingend meisje. 3. Druk
Men tracht den tijger met behulp vanger- hel(]er a]g 4< p - sterk ;üs ee
scheidene dezer sterke dieren te omsinge
len zoodra een olifant een tijger bemerkt,
steekt hij den snuit in de lucht en stoot
een waarschuwend geluid uit.
De jager moet wel zeker zijn van zijn
schot, want het gebeurt dat een Hjgor zijn
buit van den rug van een olifant weghaalt.
Dit verhaalt tenminste Brehm in zijn prach
tig werk „Het Leven der Dieren". Wordt
do tijger evenwel, al is het ook maar licht, I komell) zujierL daarvoor verdwijnen. 10. Do
een
olifantenhuid, 5. Behandeling der klanken
zoo beleefd als door eoncurreerendo stooai-
bootmaatschappijen. G. Werken zoo over
vloedig als in een bibliotheek. 7. Verzen
ding der goederen zoo vlug als per ka
nonskogel. 8. Pakjes worden met evenveel
zorg behandeld als een jonge man door
zijn liefhebbende vrouw. 9. Allo gebreken
van jonge menschen, die geregeld bij ons
gewond, dan is zijn lot meestal beslist,
want in zjjn klimaat heeft een lichte ver
wonding meestal den dood ten gevolge.
Het vleesch van het getroffen dier gaat
akelig snel tot ontbinding over en ook do
huid kan men slechts 'door een haastige
wegneming redden.
andere voordeden, die we nog aanbieden,
zijn te veel om ze op te noemen.
NEDERLANDSCHE WIJSHEID.
Laster en kwaadsprekendheid zijn von
ken, die als men ze niet aanblaast, van
zelf uitgaan.
Boerhaven.
Wie zonder liefde dient, is vergeelach-
V. Loosjes.
DE SULTAN VAN TURKIJE.
Niet lang geleden hoorde men in Con-
stantinopel zonder verbazing of droefheid, j
dat Red van Pacha, prefect, der stad, ver
moord was geworden op weg naar zijn 'Want 's menschen leven, zoo veele
huis. Algemeen werd vermoed dat hij op nioeiolijekhedcn onderworpen, eischt bij wij-
last van den sultan gedood was. jün eenige eerlijcke uilspanriiiige, die de
„Eenige jaren geleden, toen men zei dat gemoederen verquickt en herstelt, waar
de bekende Izzel Pacha'in ongenade was J toe (je SpCjen eene hartsterekende artze-
maar alleen door liet uitzoeken van wal
hij onze persoon past.
Men ziel zeer veel effen sloffen, verder
kleine ruitjes en «koopjes, evenals kleine
lichte stipjes, op donkeren of donkere slip
jes op lichten grond.
Sterke linnensoorten zijn in alle kleu
ren to krijgen. Voor gekleedere toiletten
heeft men ecu fijner soort, het zoogenaam
de zakdoeklinnen, zoowel als geborduurd
of opengewerkt, linnen.
Het oude welbekende wollen mousseline
wordt i, g veel gomnncn, effen of met klei
ne patroontjes en voorgekleed neemt men
'halfzijden voile met kleine stipjes, "of tame
lijk hrcede strepen. Ook heeft men, als iets
nieuws, katoenen voile, die op de wollen
lijkt, maar heel goed legen wasschcn kan.
Voor jonge meisjes is wit neteldoek aan
te bevelen dat men heel goed mei ka
toen satijn kan voeren,
Ilcel gekleed is eolieime een zijden
ripsweefsel dat evenals het luchtige ba
tist in rille tinten verkrijgbaar is. Hetzelfde,
geldt van de bedrukte l.nlesoortcn, die op
een fijnen witten of zwarten ondergrond
do mooiste bloem patronen vertoouen.
Voor eenvoudige blouseliemden zijn er
prachtige katoenen satijnsoorten met mooie
patronen en fijne zephirs mot smalle, ge
kleurde strepen; ook het geliefkoosde wit
en zwarte ruitje vindt men in de wasch-
bare stoffen, waaronder nog iets nieuws
kan genoemd worden, een iti patroon en
weefsel aan wollen mousseline herinne
rende stol', die ook veel voor 'morgenja
ponnen gebruikt wordt.
DE KEIZERIN VAN CHINA.
Aan een correspondent, van „the Lon
don Magazine" viel de eer "te beurt een
onderhoud te mogen hebben met de kei
zerin van China. Zij schrijft, daar o.a. over
„De keizerin was gekleed in een geel
zijden japon, uit. één stuk geknipt, en "die
in 'één lijn van haar hals tot de voeten
neerviel. De zij was doorschijnend; men
kon er een rok doorheen zien van dezelfde
kleur en dezelfde lengte. De japon was
rijk geborduurd en met. paarlen versierd.
Vanaf haar linkerschouder hing een ket
ting van achttien groote paarlen door
stukjes smaragd van elkaar gescheidenen
een zeer groote robijn was aan een ander
koord bevestigd, dat in twee rijen paarlen
eindigde. Nog andere kettingen droeg zij
om den lials.
„De keizerin verzocht mij vriendelijk na
der te komen. Zij ï-ooktc een Egyptische
sigaret, die een hofdame juist voor haar
had aangestoken, en lag daar in haar
zachte kussens van te genieten.
„Toen de tolk had verteld, dat ik schrijf
ster en journaliste was, ging de keizerin
rechtop zitten en had de tolk veel moeite
alle opmerkingen weer te geven van haar
meesteres, die zeer spraakzaam werd.
„Hare Majesteit .vindt het. prettig een
schrijfster 'te ontmoeten, daar ze ze'lfook
verscheidene gedichten heeft gemaakt."
„Hare Majesteit wenscht te weten wat
uw lievelingsschrijvers zijn."
„Hare Majesteit vraagt, hoeveel kinde
ren u heeft."
„En toen ik antwoordde, dat ik onge
trouwd was, was de keizerin zeer ver
baasd.
„Hare Majesteit begrijpt niet, hoe jonge
dames uit het Westen zoo ver van liet
ouderlijk huis kunnen reizen, en wenscht
te weten wal uw vader wel van "uw voor
nemen zei."
„Daarna gaf de keizerin als haar mee
ning te kennen, dat het gele ras niet voor
uit zotn gaan, voor "de vrouw zich rnecr
ontwikkelde. Zij zou die ontwikkeling zoo
veel mogelijk bevorderen en had reeds
het bevel uitgevaardigd, dat. Chincesche
moeders de voeten barer dochters niet
meer mochten misvormen.
,,0m le laten zien, dat ze waarheid
sprak, liet zc eenige jonge meisjes bin
nenkomen.
„Op een toeken van de koninklijke hand
tilden de meisjes lachend haar lange zij
den japonnen hoog. genoeg op onv te laten
zien, dat haar voeten niet verminkt wa
ren en de tolk bracht mij de woorden der
keizerin over:
„Ik hoop, dat vóór er vijf en twintig
jaar voorbijgegaan zijn, iedere vrouw in
het land zulke voelen zal hebben."
Om de planten zich zooveel mogelijk te 1 De kinderen keken elkaar aan en von-
docn verspreiden, plaatst men in roderen den hot allen een echt aardig idee.
hoek van het balkon, een bamboestok,
maakt dien met. tomv aan bel. balkon vast
én verbindt de vier staven van hoven ook
met bamboe. Is dit klaar, dan bindt men
touwen aan do kist en aan de dwarsstn-
Ze kwamen al lachend en pret makend bij
den kapper aan.
Dil was een beol dom man, die maar
aan één ding dacht; zijn eigen voordeel.
Toen hij die heele bende op zijn winkel
ven, oin de klimplanten een steun le ge- af zag komen, was hij eerst hang dat z«
ven. Flink begieten, ook besprenkelen dor een ondcugomlen streek zouden willen uit-
bladeren, dikwijls vastbinden der slinger- halen; hij Wuu dus al jvogzeudeu, toen
planten, en afsnijden der verwelk In bloemen Min, haar boodschap deed en hem haar
bevorderen hel. goed blijven der plan len, rijksdaalder liet zien.
Dat stelde hem gerust en hij nam zijn.
Den eersten Mei- word te Zurich een t uin- I schaar,
bouwschool voor vrouwen geopend. Ze he- „Ga maar zitten, kleint je," zei hij en
gint met. vijftien leerlingen, waarvan acht wees haar .eon Imogen, stoel aan. „Wil j0
in een tweejarigen cursus tot. leer»rossen het gemillimeterd hebben?"
aan tuinbouwscholen zullen worden opge
leid. Anderen zijn van plan na een cur
sus van zes maanden de opgedane 'ken
nis in de Juinen barer ouders in prak
tijk te brengen.
Eleonora ünsc, die reeds jaren ziekelijk' ervan gezegd?"
„Wat blieft, u vroeg Mia, die hem niet
goed liegroep.
„Ik vraag, of je het. haar heelemaal kort
wilt hebben?"
„Neen, niet heeleinaal," zei Mia.
„Nu, hoever dan? Wal heeft je moeder
is, heeft zich nu gedwongen gezien haar
contracten in Europa en Amerika te ver
breken. De kunstenares lijdt aan een ka-
tarrh dor luchtpijp, die in den laatston tijd
zeer is toegenomen.
De Japansche regeering heeft mejuffrouw
Tnda 11 rata tot professor honoris causa
benoemd. Zij heeft voor ceaige jaren in
Marburg.in Hessen, als eerste Japansche
vrouw die in Duit.schla.nd studeerde', den
graad van doctor in de. medicijnen ver
worven. Nu is tiaar, wegens baar buitenge
wone bekwaamheden, deze onderscheiding
verleend, die zelfs mannen zelden ten ileal
valt.
WENKEN.
Zwarte zoowel als gekleurde voiles wor
den weer zoo goed als nieuw, als men
ze, nadat, ze vochtig gemaakt zijn, goed
fdssehen de handen klopt en over een
schoonen doek uitspant, dien men het best.
op een opgemaakt 'bed kan uitspreiden,
Men strijkt de voile dan voorzichtig uit
elkaar, en past vooral op, dat de randen
goed liggen. In vijf minuten is de- voile
droog en klaar om gedragen te worden.
•Dit is vooral aan te bevelen voor voiles
met chenille-nopjes, die niet. gestreken kan
nen worden.
Keizertin kan men schoonmaken door
het. met zand en sodawater af te wrijven.
"Men spoelt het dan met warm water na
en wrijft het met een linnen la.pje droog.
RECEPTEN.
Chocolavla,
Een half stokje in stukjes gesneden 'ra-
nille laat men zachtjes koken in 1 L. zoe
ten room. Men mengt 125 Gr. cacao met
250 Gr. suiker en 2 eetlepels meel; dan
laat men den room door een zeef gaan
brengt hem weer aan den kook, roert het.
mengsel er doorheen, voegt er 8 eier
dooiers bij evenals het stijfgeklopte wit
der 8 eieren en dient het voor met ge
bakjes.
Aspergesaus bij' kip.
Eenige lepels meel bakt men in boter,
tot het lichtbruin is, dan kookt men hel.
„Mijn moeder?" herhaalde Mia verlegen. ïi
„Die hoeft, niets gezegd, het. kan haar niet
schelen, knip het. maar tot aan dn ooren." fis
De kapper zette zijn schaar aan Twerk
en daar vielen de zijden blonde krullen U.
op den grond. te
Toen de kapper klaar was, zei hij„daar
is er al een, die wat. lichter is geworden.
Wie is nu aan de beurt?"
Toen ook' nog twee jongens van hun lange, te
krullen ..bevrijd waren, zei een van de an- te
dere
Mijnbeer, heeft u niet een doosje voor
ons, om Mi a's krullen in te leggen?"
De kapper haalde een leeg zeepdoosje
voor den dag en gaf dit aan den vrager.
Deze lei er de krullen in en ze gingen f
allen vroolijk' en wel den winkel uit, Ze
hadden dolle pret in die kale hoofden.
„We moesten Mia. in optocht, naar huis
brengen," stelde een voor. Dat word met
al gein eene stemmen aangenomen. Onderweg
kwamen ze een boerin tegen, die aardig-
beid had in hel. vroolijké troepje en hun te
vroeg: „"Waar gaan jullie zoo in optocht
naar toe?"
„We gaan naar Mevrouw Alfred," ant-
woorddc Mia.
„Daar is een meisje van je leeftijd, daar
je plezier mee kunt hebben," zei ze. „Is
dat. familie van je?"
„Ja, heel na," zei Mia lachend.
Toen de boerin wegwas, barstten ze te
allen in lachen uit. Mia was dus zoo ver-
anderd dat men haar niet herkende I Allo
jongens keken haar nog eens aan en von
den liet. heel grappig. Ze vond het zelf heer
lijk, dat. ze (lie haren niet meer om zich
heen voelde en dal haar hoofd zoo licht
was.
Eindelijk kwam men voor het huis van
Mevrouw Alfred, Mia's moeder. Haarvriend-
jes gingen weg, door oen plotselinge mes
bevangen.
Mia ging dapper de eetkamer in, waar
haar moeder zat te naaien. Ze had de
zeepdoos met de afgesneden krullen in d»
hand.
„Kijk eens," zei ze moedig, terwijl ze da
doos opende.
De moeder uitte een kreet van schrik
en kon eenige oogenblikken geen woord
zeggen. Toen riep ze uit:
„Maar kind, hen je nu dwaas geworden?
met wat jus, zout en nootmuskaat en laat kom je nu aan zoo'n gedachte? Wat
- -il Ititn/.nnlii). <«111 l'liiil to \V 1A
eenige geschilde dunne in stukjes gesneden
asperges met wat kleine champignons daar
in gaar stoven. Men giet de saus over
warme kip.
gevallen," zegt de correspondent van de
„Outlook", „vroeg ik aan een Turkschen
vriend of dit waar was.
Mijn vriend antwoordde„Als Izzet wer
kelijk in ongenade valt, sterft hij. Hij weet
le veel om te blijven leven!"
Heiligen tijd geleden vertelde men, dat
Redvan Pacha naar een afgelegen post
nije verstreckenen het oude spreeckwoord
zeght, dat de boogh niet. altijl magh ge
spannen staan.
Vondel.
Schikt, u daer nae, dat gij 't. geene gij
aireets weet, wel leert in 't werk stellen,
zoo zult gij de verborgentheden, daer gij
zou worden overgeplaatst. De dood heeft j naer v-raegt, tijds genoeg ontdekt hebben,
dat vraagstuk opgelost. Het is vreemd, of Rembrandt,
liever het zou vreenul zijn in ieder an
der land dan Turkije, dat zooveel gunste
lingen van den sultan een gewelddadigen
dood gestorven zijn. Ghani Boy werd op
klaarlichten dag door Hafiz Pacha ineen
restaurant le Pern vermoord'de moorde
naar ging kalm heen en werd nooit meer
gezien. Er werd geen poging gedaan om
hem gevangen te nemen, en. men beweert
natuurlijk dat Hafiz handelde op bevel
van den sultan en dat hij nu te Yildiz
woont onder bescherming van den vorst.
Hassan Pacha, de cipier van den overleden
sultan Murad, stierf op geheimzinnige wijze
eenige dagen na zijn koninklijken gevan
gene, en men zei dat de sultan verschei
dene redenen had om zijn verdwijning le
bogeeren. Loutfi Agha, de vertrouwde be
Liefde teelt errenst, tot geliefde zaken,
Verzuimt geen middel om den heil
te raken,
Bestiert berading, toeleg en ghedacht,
Gelooft en hoopt, gheeft goede wil
na macht.
Spieghei.
MODE.
Er is voor de zomerrnode zulk een rijk
dom van nieuwe stoffen voorhanden, dat
er veel smaak toe hoort, om het juiste
voor zich uit te kiezen. Men is toch niet
goed gekleed door het volgen der mode,
vrecselijk om zoo'n kind te hebben? Wie
heeft je krullen afgeknipt?"
„Do kapper."
„Wat een man
En daar begon mama te knorren, zoodat
Mia in tranen uitbarstte.
„Moeder", zei ze na eenigen tijd, „ik
weet een middel om u te troosten."
ZEVEN JAAR. j /0 nam cic (joos met, de krullen, ging
„Dag papa, dag mama! Nu zult u eens naar boven naar haar kamertje en haalde
zien, wat. ik vandaag een verstandig kind er ;l][e ]jnton tc voorschijn, die ze vinden'
RALKON VERSIERING,
Het balkon moot voor velen hel. gemis
aan tuin vergoeden. Daarom moet dit
plekje versierd en met passende planten
bezet worden. Men moet de planten den
heelen zomer frisch zien te houden. Daar
voor kan men zo in kisten zetten, die met
goede vruchtbare aarde gevuld zijn; daar
in groeien ze beter dan in potten, die te
weinig voedsel kunnen geven. Die kisten
moeten ongeveer 18 c.M. hoog en even
breed zijn en in den bodem een opening
bevatten, waardoor het overtollige water
kan wegvloeien. De lengte der kist hangt
af van beu halkon. Men vult ze op do
volgende wijze. De bodem wordt ter hoogte
van 12 c.M. met scherven van oude
bloempotten bedekt, daarop wordt zoo hoog
voedzame aarde gebracht, dat de kist tot
op 2 c.M. van den bovenrand af gevuld
is. Bij den rand naar-de straatzijde kan
men om de 20 c.M. een Tropaelum Lob-
bianum planten, die naar beneden hangt
en 's zomers 'bloemen draagt. In het. mid
den kan men Petunia hybrida of Pelargonia
plaatsen cn bij den rand aan de huiszijde
Cobaea scandeus-, Ipomoea purpurea en
Lophosphermum scandeus (afwisselend).
zal zijn. Van avond om zes u;ir word ik zeven
jaar en ik voel nu al, dat het verstand
komt."
Mia liep vol blijdschap naar haar vader
toe /lie haar een rijksdaalder voorhielden
zei: „Daar mag je moe doen, wat jo wilt."
„En pis ik hrnn nu eens in 't water wou
gooien
„Ik spreek nu toch niet meer tot de
domme Mia van gisteren, maar tot het
groote meisje van zeven jaar,"
„Dat. is waar Dank' u wel papa. Wat
zal ik er eer plezier mee hebben 1"
„Maar, man, dat is veel Le veel," zei
mevrouw Alfred op verwijtenden toon. Mia
was de kamer al uit; men zag haar naar
het dorpsplein hollen.
„Kijk maar eens, hoe blij zo is," zei
papa. Ze springt van plezier.
Het kleine meisje had zich inlussclien
bij haar vriendjes gevoegd, die haar al
len wisten te zeggen, hoe ze den rijks
daalder moest besteden.
„Je moet naar de stad gaan-.en in alle
winkels wat koopen, net, zoolang, tot. hij
op is," zei er een.
,,'t Is veel te warm," zei een ander, „om
al die huizen in te gaan, ik zou liever
iels verfrisschemls bedenken."
„Hè, ja," zei Mia, iels wat het weer
minder drukkend en do zon minder heet
kon. Daarmee ging zc naar haar vriendje'.
„Mam", is zoo boos," zei ze, „ik moet
mijn krullen terug; zien te krijgen."
„Dat is makkelijker gezegd dan gedaan."
„Neen, jij moet me helpen. Je neemt, ze
ecu 'voor een en bindt ze met een lintje
aan een pruikje haar." r
„IJ.eel slijf?"
„Ja, en dan zal Ik' er weer uitzien als
vroeger."
„Och, kind, daar krijg je je haar niet nice
Terug.' m
„Zeker wel, doe maar zooals ik je zeg.
„Goed, als je het. prettig vindt."
,,'t Is om mama te troosten. Toe, neem
nu dit. lint."
Haar vriendje gehoorzaamde haar, deed
zijn best en na eenige minuien zag Mia 9
hoofd er weer heel anders uil.
Stralend kwam ze bij haar moeder.
„Nu moet u niet meer knorren," zei ze,
„ik heb mijn krullen lenig,"
Haar moeder begon hardop te lachen.
„Denk je, dat ze zoo weer zullen groeien,
kind?"
„Natuurlijk, als we er maar niet mui
komen." t
„Ik hoop," sprak mevrouw Alfred, „dat
jo voortaan niets zult doen zonder mij om s
raad te vragen."
„Het is mijn schuld," zei papa, die op
doet schijnen, en zc wierp haar blonde j (j(, hoogte van do geschiedenis
was
krullen op zij, die lot op haar schouders
neerhingen, en die ze op zulke warme da
gen vreeselijk' vond,
„Ik zou wel willen beginnen met dat
haar af te knippenMaar waarom zou
ik hot eigenlijk niet doen? Ik mag toch I
alles doen wat ik' wil. Zeg, willen we alle- )>Hoo (lan vroeg haar moeder,
maal naar den kapper gaan, om ons haar 'Rr w.,„ nnfr (rw,n 7f.van iaar: ik baf
af te laten knippen. Wat zou dat leuk
zijnl"
bracht. „Ik had gezegd, dat ze met don
rijksdaalder mocht doon wat ze wou.
„Ik kan mij niet begrijpen, hoe het kin g
zoo dwaas kwam," sprak mama.
„Ik wel," zei Mia, terwijl zc naar de klo
„Ik .was nog geen zeven jaar:
pas om zes uur geboren!"
Gedrukt ier Drukkerij v, d. Scöiedamsche Couramt»
