60"* laargang
Zondag 19 Augustus 1906,
No. 12161
Tweede Blad
Van I en Amstel.
De Beschermvrouw.
Uit de Pers.
Deze couran t verschijnt d a g e 1 ij k s, roet uitzonde ring van Zon- en Feestdagen,
Prijs per kwaitanl; Voor Sch icd a m en VI aardingen fi. 1.25. Franco
per post II. 1.G5.
Prijs per week: Voor Schiedam en Vlaardingen 10 ceni.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advcrtentiën voor hel eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
uur aan het bure.m bezorgd zijn.
Bureau: BotorBtraat 08.
Prijs der Advertentiën.: Van 16 regels fl. 0.92; iedere regel meer
15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
AdveTtentiën bij abonnement op voordc-elige voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan liet Bureau te voldoen.
Intere. Telefoon No. 123.
„Is er een stad die wegens het menig
vuldige water een goede verlichting noodig
heeft, zoo is het waarlijk Amsterdam dat uit
zooveel grachten als stralen bestaat en nog-
thans was dezelve zeer slecht want op een
grooten afstand vond men hier en daar
lamplantarens op palen staan die zeer weinig
licht gaveru De meeste verlichting brachten
toen, op de grachten de huizen der aanzien
lijken en, bijzonder in de straten, de win
kelhuizen te weegdoch tegen den nacht
hield deze verlichting op en de burger moest
zich met het schemeren van de stadsinntaiens
behelpen.
Onder de kortstondige regecring van ko
ning Lodewijk Napoleon I is echter de stads
verlichting. in liet jaar 1810, aanmerkelijk
verbeterd, er werden groote lantarens, wel
ker licht, door tusschen de glazen gevuld
water, zeer vermeerderd werd (een soort van
Réverbércs), op een matigen afstand, over
de straten gehangen en op deze wijze werd
de verlichting merkelijk bevorderd.
Alleen is deze wijze van verlichting
voor de koetsiers zeer ongemakkelijk, omdat
het sterke licht van deze lantaarns hun zoo
danig in de oogen schijnt dat hun, in de na
bijheid van dezelve, het zien voor een oogen-
blik belet wordt."
Aldus Cs. Js. Nie uwen hui js, in zijn
„Proeve eenor geneeskundige plaatsbeschrij
ving der stad Amsterdam anno 1810."
Sedert heeft Amsterdam nog evenveel wa
ter maar nog veel meer straten gekregen en...
ook meer verlichting. De met water gevulde
glazen der lantaarns moeten erg merkwaardig
geweest zijn en bijzonder gecompliceerd.
Maar nog mencwaardiger is de opmerking
van dien schrijver dat koetsiers verblind
werden door die geweldige lichten. Waarom
onze goede voorvaderen zo dan niet hooger
hingen, boven het gezichtsveld van de koet
siers, is niet geboekstaafd efi geweldig jam
mer is dat, want daaruit zou misschien af
te leiden zijn de reden wnnrorn ook thans de
straatlantaarns blijkbaar, wat hoogte be
treft, niet hun maximum licht werpen, daar
waar !t noodig is.
In een kleinen cirkel, rondom de lantaarn
palen is liet goed verlicht, maar eenige me
ters buiten dien cirkel ho, maar.
In de overigens door de winkels daghel
dor verlichte straten als: do Heiligenweg, liet
Koningsplein, en Leidscliestrnat, komt nu,
in 1907 liet olectrisch licht en daarbij valt
alles verder in 't niet. liet is aangenaam,
hoewel 't pas in 1907 zal geschieden, daar
nu reeds aan te mogen denken daar dc da
gen thans beginnen te korten op* een manier
die, vooral in de hoofdstad, in alle opzich
ten, goed merkbaar is.
Het is ook aangenaam, voor de burgerij,
zich reeds in die schitterende grootsteed-
„Het rijtuig voor de prins-es staal voor."
Dezo tijding werkte als- olcdriseerend op
de dames, die zioh als „beschermvrouwen."
van den bazaar «enigszins als gastvrouwen
mochten 'beschouwen, aan wie door het be
zoek der hooge vrouw een groote eer be
wezen werd.
Allen keken in spammimg naar den ingang
der zaal, waar gravin Dronflioinn aim het
hoofd van een klein coimilé Hare Koninklijke
Hoogheid zou ontvangen; alten keken over
de verkoopsters heen, die zic-h voor de
tentjes bevonden; allen voelden, dat het
hoogtepunt gekomen was, dait haar voor al
htar irtoeite en offers door een vleiend
woordje zou b-oloonen.
Het mee&t opgewonden was do kleine me-
riouw Menus, 'die inlet haar mooie dochter
lekkernijen verkocht. Zo had zelf kostelijke
taartjes en geurige koeken gebakken, 'de fijn
ste broodjes geleverd en nik den wijnkel
der van haar mini een dozijn 'flessdhen
champagne! laten aanrukken, liet wasi de
droom: v-an blaar loven, om ©ons aan de
prinses te Worden voorgesteld, uit den door-
luchtagcn m-ohd eenige vriendelijke woor
den te vernamen.
Roode- vlekken, glooiden op haar wan
gen, haar oogen zagen onrustig rond, zo
speelde zenuwachtig] mjot haar fijnen kanten
zakdoek, maakte do strikken, van *haar ja
pon ip orde,, waarop groote diamhnten schut-
sche verlichting te mogen verheugen, daar
zij dat zelf mag bekostigen zonder verhoogde
belasting.
Op den Heiligenweg komen 3 booglam-
pen'boven dc straat voor 10G5, op het Ko
ningsplein geornamenteerde drielichts en 1
dito eenlichlsmast met 7 booglichten, welke
palen-op-de-strnatverrneerdering 2505 zal
kosten. Dc Leidschcstraat verlichting kost
ƒ3550 voor 10 booglampen, en liet Leid-
sehe plein wordt met 10 geornamenteerde
eenlïchts en 2 dito drielichts masten, dus
met 16 booglampen verfraaid it raison van
7270.
Totaal dus 14.390, een klein sommetje
in een begrooting die in ontvangst en uit
gaaf sluit met 30.285.173.
Dertig millioen gulden, dut is een cijfer
dat genoemd mag worden en waarop de
Amsterdammers trotsch zijn hoewel 't onge
veer een millioentje hooger is dnn in 1906.
De uitgaven worden eventjes 8 ton hooger.
geraamd, waarbij het huishoudelijk bestuur
fungeert met een hoogeren eiseh ten bedrage
van circa 42 mille, en de kosten van onder
houd van gemeente-eigendommen enz. pl.m.
264.000 gulden hooger zullen zijn.
Tot deze laatste posten behooren o.a. de
kosten van onderhoud onzer verrukkelijke be
strating il 1G.300 guldens, idem onzer rio
len, goten en urinoirs h 10.900 enz.
De algemeene kosten der bestrating voor
1907 zijn geraamd op 30.550.
Ik heb wel eens hooien beweren door zeer
deskundigen dat de gemeente alles erg duur
moet betalen en dat alles door particulieren
voor minder kon geleverd, gemaakt of uit
gevoerd worden.
Maar dat zal wel een praatje zijn.
V
't Is nog niet heoleniaal tijd om reeds de
ramen en gordijnen te sluiten, het gaslicht
op te steken en eens dieper in die cijferpas-
teien doortedringen of te gaan smullen aan
begroolingsdebntten en gemeente-politiek.
Toch wordt de stad weer iets gezelliger,
hoewel nog tal van huizen gesloten zijn, en
de grachten nog buitengewoon akelig geu
ren, een stellig bewijs dat 't nog zomer in
Amsterdam is,
Dc theaters beginnen wem een beetje meer
de aandacht te trekken. Frits, de eeuwige
„Haarlemsche" Frits, opent ook weer spoe
dig; liet Rembrandt-tlieater idem, "de Stads
schouwburg is ook weer „Koninklijk" aan
den gang gegaan met het afdraaien van 't
gewone repertoire, eu de Italiannsche opera
zal niet nalaten binnen enkele dagen weer te
gaan schetteren met de gebruikelijke reclame.
Van den onvermoeiden heer Van der Lin
den bemerkt zuster Anna op geen onzer kerk
torens nog iets. Komt hij, komt hij niet, hij
komt, hij komt niet
En zoo schuiven we het najaar in zonder
veel emotie; tenzij een hangende bootwerkers-
en Veemenkwestie, thans nog een muisje,
een berg baart.
Natuurlijk is 't weer een verschil in mee
ning tusschen werkgevers en werklieden en
terden en streek over de plooien van baar
zijden gewaad.
„Kijk eens g-auw, Annie. Zoo is todh.al
les goed?" fluisterde ze opgewonden en
probeerde achter het oranjeboompje, dat
haar tentje versierde, nog egns gauw de
hof buiging, waarbij ze zich zoo diep voor
over boog, dat bot scheen, alsof de kleine
vrouw ge-heel in hot grijze atlas van haar
japon wou verdwijnen.
„Zekor, Manila! Heel mooi,1' zei Annie
lachend. Haar stralende, jonge oogen vestig
den zich. niet op den ingang dei- zaal, rnïiar
zochten in hot donkere eiland, dat de zwarte
rokken der heeren tusschen de vroolijkc
daimesverscMjniiiigen vormden, naar een
prettig jong gezidht, dat siteedis naar haar
tentje keek. Telegrafie- zonder draad! Zon-
dleir dat haar inbeder er iets» van. vermoedde,
wisselden twee jonge, verliefde mlenscihen-
kindeiren, hun groeten over de drukke, woe
lige menigte heen.
Een algemeen buigen toonde aan, dat
de hooge gast de zaal betreden had.
Nu kon mevrouw Menus -het achter in
de zaal niet meer uithouden. Als een glan
zende grijze mot, die door liet jicht wordt
aangetrokken, ging ze naar de booge ver
schijning, die nu langzaam, vriendelijk naar
alle kanton groetend, naar de tentjes- toe
trad, terwijl een krans van beschermvrou
wen als een "door liet licht bestraalde hal
ve maan do vorstelijke zon volgde. Maar
Maas, hoe me-vrouw Menus ook, in de buurf
kwam', hoe eerbiedig1 ze telkens- weer haar
hoibuiiging maakte, de verlangde blik bleef
niet op haar rusten.
natuurlijk zijn vergaderingen daarover aan
de orde van den dag.
Bij gebrek aan ander nieuws is dat oen
heerlijke kolom vulling, maar 't publiek laat
't lot nog toe absoluut koud, hetgeen in deze
warme dagen dan ook wel verkieselijk is.
Nog twee dingen dienen hier uil het kom-
kommerland gemeld te worden: de stad is
vol vreemdelingen cn het getal Amerikanen
en Amerikaansehen dat hier rondtrnmt en
rondlandauwert is zoo groot als 't in jaren
niet geweest is, dus zeker boven de 8000 in
Augustus.
Ten tweede: dc Indische tentoonstelling
in het Stedelijk Museum wordt goed be
zocht en is dan ook zeer bezienswaardig.
Vooral veel particulieren hebben ingezon
den, in het bijzonder veel weefsels, batiks en
wapens.
De heer Lacomblé is eigenlijk d e man
dezer tentoonstelling. Hij toch heeft het
moeilijke werk der rangschikking volbracht,
iets dat verbazend moeilijk is, wil men eenig
systeem volgen en tegelijk decoratie!, weten
schappelijk en praktisch werken.
Zulk een Indische tentoonstelling dient
echter bestudeerd tc worden cn stuk voor
stuk, doek voor doek en pop na pop, nauw
keurig bekeken en vergeleken.
En dan moet men nog de landstreek weten
Wititr dat artikel vervaardigd werd en niet
alleen dat gedeelte van Indië op do kaart
kunnen vinden, doch ook weer zich herinne
ren welke stammen daar wonen en hoe
't daar gesteld is met de Nederlundsche in
vloeden.
De catalogus maakt een niet-lndisch-gast
wel weg-wijs en de Amsterd, afd. dor Ver-
eeniging „Oost en "West", die deze ten
toonstelling organiseerde, kan er zeker van
zijn dat velen zich meer zijn gaan interessee
ren voor de nog betrekkelijk jonge Indische
kunstnijverheid en "Huisvlijt, jong tenminste
wat een meer moderne beweging daarin
betreft.
ENGELSCIIE IÏ1UEYEN.
Van onzen Londensclien medewerker.
LXXXVIII.
Nu we midden ia de vacantio zijn en
al een goed eind over de helft van 't jaar
heen, is 't niet meer dan natuurlijk dat we
beginnen te „zorgen vooi den dag van mor
gen", of juister voor liet volgend jaar en
dc manier waarop we dan zullen kunnen
pret maken.
Londen heeft, naar men weet, geen kennis
of kermissen in zijn 2S gemeenten, doch het
heeft het voorbeeld van elders gevolgd en
don 19en ecmvschen vorm der kermis, de ten
toonstelling overgenomen.
Een groot man op dit gebied is do heer
Inire Iviralfy, die jaren lang in Earl's Court
alles en nog wat tentoonstelde en daar met
groote vaardigheid den vroolijken kerniisgeest
wist vaardig te houden.
Hij had nu liet plan opgevat een eind
verder westelijk in Londen, in Shepherd's
De prinses wendde zich) miet vriendelijke
woorden, tot de damjes, die ze kende, die
haar bij' soortgelijke g-olegenlieden voorge
steld waren, en dus mloest mevrouw Menus
met groote afgunst aanzien, h-oo mevrouw
Wagner, die nie-t nifccr wfcih dan zijl, de eer) ge
noot Hare Koninklijke Hoogheid een glas
champagne aan te bieden.
Had de prinses geweten, dat ze met een
enk-cl woord iemand gelukkig had kunnen
maken, daar zou ze in haar goedhartigheid
niet geaarzeld hebben, de kleine vrouw aan
zich te laten voorstellen. Maar de Verlan
gende blik cn het van opwinding gloeien
de gela-at, ontgingen haar.
Ee-n ander, de jonge schilder Steinhofcr,
die mevrouw Mcnns cn nog meer haar
dochter o-pmlerkzaam gadcs-loeg, zag daaren
tegen, hoe de mloeder gebod door depleoh-
lighcid van liet oogcnblik in beslag weid
genomen en li aar anders zoo streng bewaak
te docluter Annie aan zich zelf overliet.
Hij snelde dus naar haar tentje. De oogen
taai was wel he-el aangenaam.', maar hij
voelde reeds lang don wcnsch in haar na
bijheid te zijn.
„Zoo alken, juffrouw Menus? D;i,t is
b-eerlijkl" fluisterde hij nijet eon hartstochte
lijk™ blik cn een imri-gea handdruk.
v „Mama is bij de prinses," antwoordde ze.
„D-at wcot ik. Ik hleb Qp dit oogenblik
gewacht. Uw moeder ie hela,as niet bizon-
der op mij gesteld," voegde hiij er met
een zucht bij. „Op hof laatste bal, na dien
onvergelelijkon dons mlet u, moes-t u dade
lijk weg cn ik had u nog zoo veel, zoo
oneindig veel te zoggen."
Bush een nieuw veld op dezelfde manier te
ontginnen. Dit was niet zoo kwaad gezien,
want Shepherd's Bush ligt aan het eind
eener lijn, die dwars door Londen loopt en
„two penny tube", dubbltjesbuis woult ge
noemd, wijl ze ondergrondse!), door een gioo-
ton ijzeren koker loopt, en een eenvormig
tarief van twee stuivers beft, voor welken
afstand de reiziger ook aflegt.
Dat geeft dus al dadelijk liet gevoel, dat
het niet veel kost om er tc komen
Bovendien loopen tal van andere Londen-
sche spoorlijnen op deze „two penny tube"
uit, terwijl vele omnibussen en tramwagens
ook al de taak op zich hebben genomen de
mensehen naar Shepherd's Bush te brengen.
Ongelukkigerwijze hebben e\ enwel de ma
tigheidsgenootschappen don heerlviialfy tegen
gewerkt. Zij hebben alles op baren en saaien
gezet om te beletten dat hij de noodige ..ver
gunning" voor drankverkoop kreeg en zij
hebben de gansche burnt van liet tentoon
stellingsterrein in 't harnas gejaagd door hot
denkbeeld ingang te doen vindon dat oen
kermis, met het eigenaardig volkje dat daar
zaken doet, niet geschikt is om den goeden
naam dier huurt te verhoogen en dus ook
de huurwaarden der huizen al ras zou dalen.
Zoo is dit plan in dien vorm opgegeven.
Dus de heer Kiralfy heeft er nu wat nnders
op gevonden. In deze dagen van interpailc-
mentaire conferenties en internationale ge
moedelijkheid, lag het voor de hand er de po
litiek voor te spannen en de entente cor
diale" mot Frankrijk als grondslag voor een
nicuwerwetsclie „tentoonstelling" te maken.
Wie zou zich tegen zoo'n vaderlandslievend,
algemeen belangrijk plan kunnen of willen
verzetten? Dc groote vooi standers van nau
were verbinding met Frankrijk, Sir Albeit
Rollit en Sir John Cockhurn hebben j^'t plan
met liefde opgevat, de Fransche Kamer van
Koophandel te Londen ijvert er sterk voor,
teiwijl nu het vooruitzicht wordt geopend dut
de amusementen van dien aard zullen we
zen, dat wij een duidelijk beeld krijgen van
het Fransche of meer bijzonder het Parijsche
leven.
Dat belooft dus watBovendien is een
plan op weg om in het Strand, waar hoe
langer hoe meer theaters, cafó-chantants, res
taurants enz. bij elkaar komen, een soorl van
gemoderniseerd Palais Royal, vooi al een
levendiger dan het echte, te maken, waar
men Parijs in Londen" zal krijgen. Als
men nu nog niet gelooft dat de zielen der
twee natiën „gloeiend aaneengesmeed" wor
den, moet men al zeer weinig internationaal*
politiek inzicht bezitten.
Van gansch anderen aard is een veran
dering die over Londen komt on die het
leven daar in een ander opzicht veel aange
namer zal maken en dat is de groote en
steeds grooter wordende toepassing der elcc-
triciteit. Het verdwijnen van de steenkolen,
zal den dampkring hier belangrijk zuiverder
laten, de verfoeilijke zwarte, bruine en gele
misten zullen verdwijnen en schatten be
spaard worden op kunstlicht, die nu uitge
geven moeten worden voor die rook nevels.
Ze keek onder zijn. hoeder gefluister ver
ward naar de plakken, chocola, en andere
lekkernijen, die voor h|aar lagen,
„Och, mama koestert nu eenmaal doeer-
zucht om mij barones of gravin te zien
worden 1" lachte ze overmoedig'..
„Zulk een titel heeft ook wel iets ver
leidelijks! Daar kan een eenvoudig schil
der niet t.egcn op!" mompelde hij bitter.
„Gelooft ii? Ik heb niet den minsten
lust nrij aan een kring op te dringen,
waarin ik slechts geduld z-ou worden!"
„Uw eerzucht gaat dus niet zoo- hoog,
juffrouw Menns?" vroeg hij smeckend. Hun
blikken ontmoetten elkaar weer.
„Is men wel vrij om zjjn toekomst te
kiezen?" antwoordde ze zachtjes. „Datgaat
toch maar niet zoo eenvoudig als het
vaststellen van de richting eener reis. Als
de liefde komt, dan moet men ham vol
gen, waarheen ze ons ook voert."
Hij kon uit die woorden wel een liefdes
betuiging opmaken. Reeds bij den laatsten
wals, dien zo samen gedanst hadden, had
hij haar een hartstochtelijke vraag in het oor
gefluisterd.
Nu drukte hij met kwalijk bedwongen
vreugde de mooie meisjeshand aan zijn
lippen.
„Niet waar, Annie, het wonder is ge
schied. Do liefde is voor ons beiden ge
komen. Nu zullen we ons door haar laten
voeren, waarheen zo wil."
Haar oogen knikten ja; miiar ze keek
toch angstig omj of ze hier onder al die
menschen niet opgemerkt werden en ze
zuchtte
Een der groote Spoorwegmaatschappijen
heeft nu weer op vrij grooten afstand van
Londen een groot electrisch station laten bou
wen, vanwaar haar reusachtig eindstation in
Londen zelf zijn electrisch licht zal krijgen,
terwijl al de kleine stations in de voorsteden
geen gas moer zullen branden, doch ook elec
trisch worden verlicht.
Daar staat wel tegenover dat een andere
maatschappij, het nieuw gebouwde Victoria-
Station, met gas gaat verlichten, aangezien
dat goedkoopcr is. Iladde men Staatsexploi
tatie der spoorwegen dan zou, waar het de
openbare gezondheid zoo nauw raakt, dat
finaneiëele argument zeker niet zwaar wegen.
Intusschen zijn de 28 gemeentebesturen
van Londen ook al duik in do weer met
liet op- en inrichten van clectrisc.hr stations
voor licht cn beweegkracht en een dier be
sturen heeft nu wat nieuws ingevoerd.
Om dat te begrijpen dient men te weten
dat hier de gewoonte geldt om op de aan
slagbiljetten der plaatselijke belastingen te
drukken waaraan iedere stuiver dien men
betaalt, volgens de gemeente-begrooting be
steed wordt. Ieder hoofd der gemeente-reke
ning staat op dat biljet met het bedrag dei-
belasting er achter uitgetrokken. Dc som
dier bedragen vormt dan het geheel dat gij
den ontvanger moet betalen.
Nu heeft het bedoelde gemeente-bestuur
besloten op die biljetten ook nog te drukken
een becijfering waaruit blijkt hoeveel geld
het den belastingschuldige bespaart, door
zelve zijn electriciteit te leveren. Dat is een
zeer wijze maatregel. Niet alleen m Londen
toch, doch door geheel Engeland heeft
het stelsel van gemeente-exploitatie van aller
lei bedrijven buitengewoon groote afmetingen
aangenomen.
Dit is natuurlijk den grooten nnnmloozcn
vennootschappen een doorn in *t oog. Zij
beweren dat al die gemeentebedrijven der
burgerij op onnoodige kosten jagen cn Haar
overal de schulden der gemeenten toenemen
on de belastingen stijgen, is menigeen ge
neigd zulke beweringen maar grif aan te
nemen.
Ook zou het dwaasheid wezen te ontken
nen dat menige gemeente-rekening den schijn
draagt als wcnschtc men den geldelijke!! uit
slag en het bedrijf niet duidelijk tc doen uit
komen.
Gaan nu de gemeente-besturen den weg op
dat ze den belasting-betalers op bovenge
noemde wijze klaren wijn schenken en vol
ledig in hun vertrouwen nemen, dan zal dit
allerwegen de verstandhouding beter maken.
"Want ook in Engeland is het mogelijk
de „entente cordiale" tusschen belastinggaar
ders en aangeslagenen, wanner, lieflijker en
teederder te ranken dan ze tot nu toe is.
Het eerste jaar van het Ministerie
De Meestér.
„De Standaard" komt terug op 'de op
merkingen, die in eenige bladen van links
gemaakt zijn in zake haar artikel omtrent
„Och, ik! Ik heb geen vrijen wil meer
Ik' wil,, wat jij wiltl Maar niamal Papa
laat zich' geheel door haar- beheerschen.
Als ze haar toestemming weigert, zal het
een zware strijd worden!"
Hij hield aclvber het oranjeboompje haar
Ifand in de zijne, en zij keek amgsilig uit
of de gevreesde kleine vrouw niet kwam
aarmiischcn om hun geluk te verstoren.
Maar mevrouw Menns volgde nog altijd
de magnetische aantrekkingskracht, maak
te oen diepe buiging, zoodra de prinses
haar kon zien, maar werd niet opge
merkt.
„Ik wou, dat 'de prinses mama eens aan
sprak. Zij heeft zich. daar zoo op ver
heugd! Ze zou het zoo heerlijk vinden,
als zo het aan de familie buiten kon schrij
ven. Dat zou zeker baar stemming! veel
verbeteren."
„Geloof je werkelijk, dat dit iets zou uit
werken! Dan ja dan moet een gewaagde
daad ons helpen! Geef mij neg eens je
hand, Annie. Op jou kan ik mij verlaten,
niet waar, hoe het ook gaan mag! Je hebt
moed voor ons geluk. Goed, dan ga ik
de prinses tegemoet. Let. o.pt"
„ÏVat ga je in 's hemels naam begin
nen?" riep Annie verschrikt. Maar hij
wierp haar slechts con tee dc ion blik toe
en ging toen door He zaal naar de kunst
tent, waarvoor de prinses te midden van
verschillende heeren en dames de uitge
stalde beeldjes stond te bekijken.
Juist kwam mevrouw Mcnns bedroefd,
teleurgesteld, wanhopig bij liaar tent te
rug. De prinses had al ergens anders ie tg
schiedamsche coijraut
i
