60*"' Jaargang
Zondag 16 September 1906.
No. 12185
Derde Blad.
Piiekie als bemiddelaar.
ENGELSCHE 5511!EVEN.
ALLERLEI.
:SCH lEIMIMSCHE iSOURiSHT
Deze courant, verschijnt dage 1 ijks, met uitzondering van Zon-en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor S c h i e d a m en V1 a ar d in g en fl. 1.25. Franco
per post tl. 1.G5,
Prijs per week; Voor Schiedam en VI a ar din gen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertcntiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
uur aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven.)
Prijs der Advertcntiën: Van 1G regels fl, 0.9*2; iedere regel meer
15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertcntiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag-, D o n d e r d a g- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertcntiën opgenomen tol den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon
voor de Redactie No. 123.
voor de Administratie No. 103.
■j—i ffr*urvjrf"inriff 'f
NC.
IN, OM EN RIJ LONDEN.
Buckingham Streeet, Strand W.c. is den
ouderen Nederlanders goed bekend, want daar
heeft dc „Dutch Club" tandjes gekregen en
leeren loopeiv en goed ook, want ze staat
stevig op haar boenen.
De straat heeft evenwel nog meer aan
spraken op roem en eer, want er staal ook
het huis waarin czaar Peter gewoond heelt,
toen hij te Londen vertoefde. Dit wordt nu
afgebroken en vervangen door de kantoren
van het Kon, Nat. Pensioenfonds voor Ver
pleegsters. ïn dat huis zijn evenwel twee
prachtige geschilderde plafonds aan Vemo
toegeschreven.
Deze worden met groote zorg afgenomen
om zoo mogelijk in liet nieuwe gebouw een
plaats te krijgen. Blijkt dat om de afmetin
gen, of andere reden niet mogelijk dan gaan
ze naar het Victoria en Albeit Museum in
South-Ivensington. ITet mooie stucco is nog
volkomen gaaf en deskundigen zijn ten hoog
ste verbaasd dat het na al die eeuwen zoo
mooi blank is kunnen blijvener mankeert
letterlijk niets aan.
De tweede helft van New-Scotland Yard
vlak bij Westminster Bridge dus niet zoo
heel ver van Buckingham Street is nu zoo
goed als klaar en vormt met het eerste ge
bouw, waarmee liet door een brug is verbon
den, een waarlijk indrukwekkend geheel, een
mooi hoofdkwartier voor de Londensche
politie.
Het oude Scotland Yard, alien bewonde
raars van Dickens zoo goed bekend, staat
al jaren leeg en zal rui wel afgebroken wor
den. Eigenlijk heet het Great Scotland Yard
ui in dezen Yard stond oudtijds het paleis
waarin de koningen van Schotland vertoef
den, wanneer ze naar Londen kwamen. Na
Elizabeth's dood is het natuurlijk voor dat
doel niet meer gebruikt, Docli ook overigens
wekt deze hoek van Londen belangrijke her
inneringen. Milton heeft o. a. in deze buurt
gewoondook Sir Christopher Wren, do
bouwmeester van St. Paul's Kathedraal en
nog menig ander groot man.
Heel wat verder westelijk ligt een ander
belangwekkend gebouw. Het nieuwe "Victo
ria Albert-museum, wordt een reusachtig
groot, toch een indrukwekkend mooi gebouw.
De steigers zijn er nu bijna geheel af, zoo-
dnt men een oordeel over de geweldige gevels
kan vormen. Alen maakt nu den grootst mo
gelijken spoed om liet geheel Waar te krijgen,
liet museum is namelijk in 1S57 op den
24stcn Juni voor hot eerst opengesteld en er
schijnt een vrij algemeen verlangen te bestaan
om de opening van liet nieuwe gebouw te
doen samenvallen mot liet- vieren van het
halve eeuwfeest dor zoo beroemde en belang
wekkende verzameling. Dc koning zelve moet
zich in 't, algemeen bereid hebben verklaard
de plechtige opening te doen, zoodat die een
schitterende geschiedenis belooft te worden.
De houten figuurtjes aan de kerk had-
oen Mary's aandacht getrokken, en on
danks het gewijde der voorstelling kon ze
een glimlach niet weerhouden over die
grappige beeldjes.
Mary Dalton had in den kaatsten tijd niet
veel gelachen, want ze was verliefd en
daardoor had ze veel te lijden, llaar lanle
had haar plotseling meegenomen naarLu-
°ern, om een eind te maken aan wat zij,
Lady Smythe, „een bespottelijke neiging"
noemde.
Mary's moeder was Lady Smythe's zus
ter geweest. Zij had een armen predikant
getrouwd en was hij Mary's geboorte ge
storven. Mary's vader was zijn vrouw spoe
dig gevolgd, zoodal. hun kind word over
gelaten aan de zorg van Lady Smythe, die
niet zoo onverstandig was geweest'n dorps
predikant te huwen. Ze had een leerlooier
getrouwd, die, o "'at hij zich op de een
of andere wijze vei diens lelijk had gemaakt,
oen adellijken titel had verkregen en bij
z'jn dood zijn weduwe een groot fortuin
naliet.
Lady Smythe beschouwde zichzelf dus
een aanzienlijk persoon en wenschte,
dat Mary ook een voornaam! huwelijk zou
sluiten; maar Mary had ongelukkig andere
Vlak voor de zomervacantie begon, deelde
ik u mede, dat de president, van het echt
scheidingshof, Sir Gorel! Barnes, had bekend
gemaakt, dat hij voortaan niet meer zou toe
laten het teekenen der portretten der in zijn
hof verschijnende partijen, flct schijnt, dat
deze eerste stap om de toomeiooze zucht naar
sensaties bij de straatpers te breidelen door
andere rechters zal gevolgd worden. De Lon
densche politic-rechters zullen bijeenkomen,
onder voorzitterschap van hun hoofd, Sir
Albert de Ruthen, om deze zaak met het oog
op hun hoven te bespreken. Afcn venvacht
algemeen dut ook deze lieercn alle schetsen-
ruaken zullen verbieden. En als dat gebeurt,
zullen de strafrechter en anderen wel volgen,
't Is een slag voor de tcekenaiu's-journalisten
doch ook buiten de justitiëele gruwelkamers
zullen ze arbeidsveld voor hun talenten kun
nen vinden.
't Is bekend dat er geen dichterlijker har
ten zijn dan die er kloppen achter de go-
kleede jassen der kooplieden, terwijl niets
's menschen fantasie zoo ontvlambaar of vat
baar voor indrukken maakt als geregeld be
zoek van dc beurs, 'k Zag dit dezer dagen
neer bevestigd in Chenpside, naar men weet
de voortzetting der onmetelijke straat die ach
tereenvolgens heet Bayswater Road, Oxford-
street, Ilolborn en Newgatestreet. Welnu
Chenpside zag op eens in zijn midden ver
schijnen, uit een aantal koetsjes, een achttal
balleteuses in ballet-pontificaal, dat, naar
men weet, niet altijd zondigt door overdaad
van oliemaat. De juffers waren op weg naar
een fotograaf, doch op korten afstand van
's mans atelier werd het, verkeer in die
nauwe drukke straat een geregeld verschijn
sel gestremd. Onmiddellijk sloeg de za
kenwereld aan 't kijken doch zoo lastig aan
't kijken dat ons achttal besloot liever maar
het korte eindje te loopen dan nog langer zoo
zichtbaar en hoorbaar bewonderd te worden.
En zoo schreed op klaarlichten dag deze
lieflijke rei van schoone jufferen door het
leuke, nuchtere Chenpside, tot groote ontroe
ring achter de gekleede jassen.
Ze werden natuurlijk door den alom tegen-
woordigen Kodak gekiekt en aldus is het feit
vereeuwigd, 't Kan een vermakelijke episode
worden voor een keistmis-pantomime.
Va» koeler en kalmer aard is evenwel het
volgend feit, dat ik natuurlijk alleen van
hooren zeggen kan vertellen.
Naar mij namelijk blijkt uit de verhalen
van den Secretaris eener firma welke liet
artikel fabriceert, heeft niemand 't gedurende
de smorende hitte der vorige week zoo heet
gehad als de menschen die met de bereiding
en verkoop van ijs (niet vanille-ijs, doch zoo
genaamd ruw ijs) hun brood verdienen. Op
den warmen Zaterdag gebruikte alleen Lon
den 1 millioen kilo van dit ijs. De ijsmaga-
zijnen lagen opgepropt vol, de machines lie
pen dag en nacht door, doch de groote moei
lijkheid was het afleveren aan de klanten.
Zoo dringend waren do aanvragen en zulke
hoeveelheden werden gevraagd, dat men han
den, paarden en karren te kort kwam en
menigeen in dal kille vak dagen achtereen
geen oogenbük van koelte heeft gekend.
Van ijs naar bier il n'y a qu'un pas
Do hoppluk, die voor tienduizenden ar-
plannen. Ze was onvoorzichtig genoeg ge
weest om' verliefd te worden op een ze
ker jongmensch, Harry Burnley genaamd,
een eenvoudig ingenieur.
Hij kwam uil hel. dorpje, waar Mary's
vader predikant was geweest; en ze had
den van hun kinderjaren af van elkaar
gehouden.
Natuurlijk vermoedde tante Suze daar
iets van; maar ze beschouwde het alskin-
dorachtigen onzin, en haar tegenzin tegen
dat huwelijk werd nog vermeerderd, toen
ze Harry op een middag In Londen tegen
kwam. Hij kwam juist van de fabriek,
waar hij met allerlei vuili werk bezig was
geweest, en had zich niet verkleed.
„Maar, Mary, waarom' groet die werkman
je? En waarom krijg, je een kleur?" had
tante Suze gevraagd.
„Het was Harry meneer Burnley,"
moest Mary antwoorden met nog 'ster-
kor blos.
„Is dat het jongemensch, waarover ik
allerlei dwaasheid heb hooren vertellen?"
riep Lady Smythe verontwaardigd uit. „Ilij
ziet er uit ids een gasfitter! Hoe' bespotte
lijk I Hij had ons Bi die kleeren niet moe
ten groeten. Zeg maar niets, ik luister er
toch niet naarl 't Is de grootste onzin;
en als je dat zelf niet, begrijpt, is het mijn
plicht je voor de gevolgen van zoo iets
bespottelijks te vrijwaren. Ais iemand, die
een plicht heeft te vervullen tegenover de
maatschappij1" Lady Smythe sprak al-
men uit het oosten van Londen een jaar-
iijksch voordeeltje oplevert, dat ze voor de
winter komt lu»t kunnen gebruiken, bleek
helaas zeer slecht te zijn. De oogst is sedert
1882 niet zoo schraal geweest, zulke groote
verwoestingen heeft de bladluis aangericht.
Aan den anderen kant zijn de ranken niet
ai te welig in bet groen geschoten, terwijl
de zon de vrucht ontzettend kan sloven, zoo
dat wat er dun nog van hop is van zeer
puike kwaliteit blijkt te zijn.
De hopcultuur gaat anders niet vooruit;
de brouwers willen geen prijs betalen die den
hopboeren voldoet. In 1SS5 waren er nog
71.327 acres (pl.m. 29000 IT.A.) in cultuur
en van 't jaar nog slechts 46.722 (pl.m.
18.800 II.A.) en op die wijze zal de En-
gelsche hop op 't laatst geheel door de che
micaliën- fabrieken verdrongen worden. Want
een bewijs dat cr zooveel minder bier wordt
gedronken, is hot belaasniet.
DE SPELLING.
In de meeste landen is tegenwoordig oen
beweging gaande ter vereenvoudiging der
schrijftaal. In Munsay's Magazine wordt
daarvoor een warmt pleidooi gehouden door
Brander Matthews. Nadat, hij eerst heeft
aangetoond, dat er altijd 'n wereldtaal is ge
weest, geen kunstmatig gekweekte (die zal
nooit door 'n volk gesproken worden), maar
een die door den invloed van heL volk,
dat ze- spreekt, daartoe wordt verheven,
zegt hij, dat de Engelsche taal veeleigen
schappen bezit, die haar daartoe maken,
o.a. hot gemis aan buigingsuitgangen, maar
dat er één beletsel is: de moeilijke spel
ling. Eén klank wordt in die taal op al
lerlei wijze voorgesteld bijv.: Oh, owe,
row, roe, note, boar, Hoor, soul,
sew, boa u x, h a u t hoy, ycoma n.
Dit geeft aanleiding tot verschillende
moeilijkheden en vooral tot tijdverspilling
op de scholen, waar de kinderen, de re
gelen der logica, die ze anders steeds moe
ten volgen, bij de spelling uit het oog be
lmoren te verliezen.
Hoe moet er een einde aan dien mis
stand komen? Max Mfiller en andere be
kwame taalgeleerden hebben aangeraden de
overbodige lettors uit te werpen en iedere
letter een enkelen klank te doen weerge
ven. Do spelling moest dan geheel phono-
tisch worden. Maar dit is onuitvoerbaar,
omdat hot Engelsche volk zoo conservatief
is, zoo vijandig gezind legen iedere her
vorming, dat men op, die manier nooit
iets bereiken zou.
Men zal zich dus moeten bepalen tot
eenige noodzakelijke erlietcringen. Dertig
jaar geleden deden de philologische genoot
schappen, waartoe de geleerdste taalkun
digen uit de Vcreenigde Stalen en Groot-
Britiannië behooren, de noodige slappen.
Ze bereikten hun doel niet, maar toch
brachten ze de menschen aan het denken.
De meest conservatieven moeien toege
ven, dat de tegenwoordige spelling een an
dere is dan die uit den tijd van Shakespeare.
Dc spelling van iedere taal is altijd door
tijd van haar plicht tegenover de maat
schappij, ofschoon het haar moeilijk zou
zijn gevallen dien plicht tc omschrijven,
daar zij nooit. met. de maatschappij in aan
raking was gekomen „kan ik niet lij
delijk toezien, dal. je aan een kinderlijke in
beelding toegeeft. Ik kan nooit mijn toe
stemming geven tot je verloving met
iemand, die cr uitziet als een stoker. Spreek
er -naar niet meer over."
Mary was volstrekt niet van plan er
over te spreken, omdat dit toch niets hielp
met tante Suze. Ilarry had den volgenden
dag natuurlijk netjes gekleed een
bezoek trachten te brengen, maar de da
mes waren niet thuis en toen Lady Smythe
van dit bezoek hoorde, was ze zoo ver
ontwaardigd en zoo beangst door zijn vol
houden, dat ze den volgenden dag met
Mary naar Lucorn vertrok, in de vaste
hoop, dat daar geen lastige ingenieurs zou
den zijn.
Mary was een goed meisje en zich scha
mend over haar lachen om do houten pop-
potjes, ging ze de kerk binnen. Het was
geluKhig, dat ze dit deed, want hel was
een Donderdag en op dien dag geeft de
organist een concert te hooren op het
prachtige orgel, dat in' schoonheid van
klank alleen voor dat te Milaan hoeft on
der te doen. Buiten schitterde het meer
in de zon en zelfs de verheven Pilatus
glimlachte; maar binnen de kerk was hot
donker en het eenige jicht kwam]- daar van
aan verandering onderworpen. Om' de vrees
weg 'te nemen vim hen, die meencn, dat
de taal tekort gedaan zal worden door
vereenvoudiging der spelling, kan worden
meegedeeld, dat de uitgevers der voor
naamste Amcrikaansche woordenboeken al
len voor een eenvoudiger spelling zijn. Hoe
wel de vereenvoudiging van Amerika uit
gaat, hechten de vcrlichtste geleerden van
Engeland er hun goedkeuring aan.
Gladstone, bijv. verklaarde eens, dat hij,
als hij jonger was geweest, gaarne do lei
ding van zulk een beweging op zich zou
genomen hebben. En Dr. Murray, de uit
gever van de Oxford Dictionary, verlangt
naar de hervorming der spelling. Ilij zei
eens tol den heer Carnegie, dat heldoor
hem uitgegeven woordenboek een arsenaal
was van wapens voor den. strijd ten be
hoeve van een betere spelling.
Toen dit stuk verscheen, had president
Roosevelt zich nog niet voor do vereenvou
diging der spelling verklaard, wat wel ten
gevolge zal hebben, dat ze in Amerika al
gemeen zal worden aangenomen. Nu is hel
nog de vraag of Engeland het voorbeeld
zal volgen, zoodat dc vereenvoudigde spel
ling door geheel de Engclsch sprekende we
reld zal worden gevolgd.
Zou ook in ons land do vereenvoudiging
het winnen? Er is reeds veel wat er op
wijst. Ten eerste het feit, dat de voorstan
ders der vereenvoudiging vooral gevonden
worden onder de leeraren en onderwijzers,
die het best weten, welke moeilijkheden
de tegenwoordige spelling oplevert. Ook
zijn er nog maar heel weinig tijdschriften
en kranten, die weigeren stukken in ver
eenvoudigde spelling op te nemen. Ver
der is het van belang, dat op het onlangs
te Brussel gehouden congres dc grooie
meerderheid zich verklaarde voor de ge
lijkstelling der beide schrijfwijzen. Voegt
.men daar nog bij, dat in Zuiil-Afrika do
vereenvoudigde spelling algemeen is aan
genomen, dan zou men bijna de gevolg-
trekking durven maken, dat eenmaal de
tegenwoordige spelling het veld zal mee
ten ruimen.
DE ZINTUIGEN DER PLANTEN.
Van algemeenc bekendheid is dc zonne
dauw, het heiplanlje, dat tot de vlcesch-
etende planten behoort, daar zijn blade
ren tegelijk dienen omi de dieren op de
kleverige haren te vangen en ze tc ver
teren. Dit wist men reeds lang, maar eerst
fn den laalston tijd heeft men ontdekt,
dat de zonnedauw ook zintuigen bezit, die
de bladeren tot de bereiking vaji het doel
in staat stellen. Ieder haartje van een
zonncdauwblad draagt in zijn klieren een
aantal gevoelige cellen. Onder de vele dui
zenden cellen, waaruit het plantje bestaat,
zijn dus slechts betrekkelijk weinig totge-
voclsorganen gevormd, d. w. z. tot orga
nen, die een drukking of andere inwerkin
gen, zoogenaamde prikkels, kunnen ontvan
gen en verder verbreiden. Dezo cellen
moeten de haren doen buigen naar het
insekt, dat zich op het zonncdauwblad
heelt gezet en daardoor de gevoelscellen
de enkele kaarsen, die er op do banken
stonden te branden.
Ifct sombere van de kerk paste goed
bij Mary's droevige stemming, en zo luis
terde droomerig naar dc jnuziek. liet was
een prachtige uitvoering, die op iederen
andoren .tijd veel indruk op haar gemaakt
zou hebben. Nu eens deed het of gel
een eenvoudige hymne hooren; dan klonk
oen plechtig Te Deunï "door de kerk; en
daarna liet de organist, begecrig om zijn
instrument te doen bewonderen, hooren
wat sommige critici kunstjes zouden noe
men.
Na een pauze, dramatisch op zichzelf,
gaf hij een voorstelling van een storm
de wind huilde, de donder bromde,
do oude bank, waarin Mary zal, scheen
Ie heven.
Toon hield do storm langzamerhand op,
en de stem van een leeuwerik werd ge
boord; daarna hoorde men een koor van
monniken, met begeleiding van een jon
gensstem. Mary kook op om de processie
te zien: maar er was niets te zien het
orgel had alles weergegeven.
Ilad het orgel ook het woord „Maryt"
achter haar .gefluisterd? Ze keerde zich
eenigszins geschrikt om' èii keck in dc ver
liefde oogen van een jongen man in de
bank achter haar. Alary werd eerst vuur
rood. toen heel bleek; want, natuurlijk was
het Ilarry, Zijn lippen heefden, alsof hij
weer wou beginnen te spreken; maar zij
heeft geprikkeld. Daarvom i- !H erh'-r
noodig, dat dc prikkel lot aan d" phdts
van den haarwortel geleid wordt waar
mee het haar de buiging legen het im-ekt
moet uitvoeren.
Tot zulk een prikkclgeleiding dienen on-
ge'wijfchl de diaden, die de rohvanden be
zatten, daardoor een inwerking \un den
liH enden celinhoud op 'die der naburige
r/dleti mogelijk maken en dus in de plant
de rol vervuilen, die bij hel diet* door de
zenuwen wordt waargenomen, de rol van
overbrenging dei prikkels.
Dat dc plan lendeden, vooral de blade
ren, zich naar de zon wonden, is algemeen
bekend. Dat do planten organen bezitten
om het licht op tc- nemen - oogen zou
den wij ze kunnen noemen zal ons niet
meer verwonderen, inderdaad kan de bo
venkant van véle bladen vcigeleken wor
den met een groot samengesteld oog, zoo
als we dat bij de insekten aantroffen Iede
re cel, van do bovenzijde van lid blad,
die, bij wijze van spieken, tege!i|k lens en
nethuid is, bestaal uil een optisch apparaat
in den vorm'van een glasheldere lens, ver
bonden meteen gevoelige pla.smnlaag.Aan
deze lang worden dc lichtstralen doordc
lens en het heldere colsap toegevoerd. Legt
men een stuk bladhtiid met zulk een lens
onder den mikroskuop, dan ziet men hoe
de lens heldor en duidelijk afsleokl tegen
de haar omringende donkerder ringen, en
hoe een reeds geringe afwijking van hel
blad van den loodrechten stand 1oL den
lichtstraal de heldere vlek zijwaarts ver
schuif! en het blad daardoor hec hrauw-
kcurig onderricht over zijn stand tol de
lichtstralen, die zijn oppervlakte treffen
waarna het een beweging kan uitvoeren,
die noodig is tot inneming van don juis-
ten stand.
Natuurlijk moei men bij die organen der
plant niet donken aan zintuigen, zooals de
onze. In dc dieren-, zoowei als in dc plan
tenwereld vindt men zinl.rigcn in allerlei
trappen van ontwikkeling, die geen twijfel
overlaten of men met een plant of met
een dier te doen heeft. Het verschil lus-
schen plant en dier wordt niet moeilijker
uit tc vinden door de ontdekking van zin
tuigen hij hoogontwikkelde planten.
EEN IIINDOËTROl'W PLECHTIGHEID
VOLGENS OUDE GEBRUIKEN.
De Duitsche zendeling l'aui Wagner heeft
in Puruiia zulk een trouwplechtigheid bij
gewoond. Hij vertelt daarover, dat de bruid
nauwelijks 14 jaar, dc bruigom, een hoog
geplaatst beambte, die een Europeesche
opleiding had gehad en zelfs ecu akade-
mischen graad bezat, ongeveer '20 jaar oud
was. Do horodkoop was reeds lang tevo
ren door een hoogen Brilmaan getrokken
geworden en de huispriesier bereikende
naar dit dokuménl mei behulp van een
horloge den juislen lijd. In dun hot
was de groote hruiiistenl, die door zes
bamhocsüüen gedragen werd, uitgestrekt.
Daarondei namen bruid en bruigom ieder
op een tapijt plaats met Juin naas'heslnan-
dcn. Dc bruigom, die eerst onder do tent
schudde verwijtend het. hoobi en haastte
zich uit de kerk, terwijl haar minnaar haar
volgde.
„0, Ilarryzei ze, toen ze buiten wa
ren, mot, een wereld vol uitdrukking in
dien uitroep.
„AYces niet boos, Alary," zei hij „ik moest
wel komen. Dacht je, dal ik je tanlc met
je zou laten weggaan, zonder je te .vol
gen? Alary, je zult niet toelaten, dat ze
ons van elkaar scheidt! .Ie zult mijn hart
niet breken!"
„Wat kan ik doen?" antwoordde Alary
klagend. „Ik hang geheel van tante Suze
af; en en misschien is liet heter voor
je, je niet te verbinden aan een arm meis
je, dat maar een last voor je zou zijn."
„Dat is geen taal voor jou, Alary," zed
hij verwijlend. „.Te weet, hoe ik je liclheh
on dat zonder jou de wereld geen waarde
voor mij heeft. Ik voel mij diep ongeluk
kig nu natuurlijk niet, want het is heer
lijk, je ook maar een paar mimiten te zien.
Zou je denken, dat ik het mooiste,
liefste
„Stil, Ilarry," smeekte ze met een zachte
uitdrukking in haar oogen. „Alen zou je
kunnen hooren
„AVic zou cr wat om geven viel hij
haar in dc rede, wijzende naar dc oude
appelenvcrkoopslcr, die hij haar stalletje
zat te droomen en de eenig" persoon in
de nabijheid was.
„En straks komt tante Suze. 0, Ilarry,
