60""' Jaargang, Woensdag 17 October 1906 No. 12211 SCHRIKBEWIND, ff BUITENLAND. 8 e r v i BINNENLAND, V l SCHIEDAMSCHE COURANT v Deze Courant verschijnt da gelijks, mei. uitzondering van Zon- en Feestdagen Prijs pes kwartaalVoor S c li ie d a m en V1 a ar d in g e n fl. 1.25. Franco per post 11.1.G5. Prijs per week: Voor Schiedam.cn Vlaardingen 10 cent. Alzondeilijke nummers 2 cent. Abonnementen worden dagelijks aangenomen. Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur aan het bureau bezorgd zijn. Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven.) Prijs der Advertentiën: 7an 1regels 11. 0.92; iedere regel meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij innemen. Advertentiën bij abonnement op voordeclige voorwaarden. Tarieven hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen. In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen. Interc. Telefoon voor de ltedaetie No. 123. voor de Administratie No. 103. Schiedam, 10 Oct. 190G. DUITSCHLAND. Prins Alex. H o h o n 1 o h e aan 't w oord. Uit Kolrnar wordt dd. 15 dezer gemeld dat de districtspresidcnt prins Alexander von Hohenlohe aan den keizerlijken stadhou der zijn ontslag heelt gevraagd. Aan een redacteur van de „Temps" die den prins te Kolrnar kwam interviewen, ver klaarde Alexander HohenloheIk ben sedert gisteren in een nieuwen toestand. Ik ben van Straatsburg teruggekeerd, waar ik den stadhouder ontslag heb verzocht van mijn ambt als districtspresident van den Bovcn- Elzas. Men zal vragen, waarom ik die hou ding niet terstond aannam, toen de gedenk schriften mijns vaders verschonen waren en het telegram van keizer Wilhelm aan mijn broeder Philip geadresseerd, bekend werd. De reden is eenvoudig. Ik heb den tekst vnn dit telegram niet in handen gehad, maar nam er kennis van door middel der bladen en vervolgens ontving ik per brief van mijn broeder, die in Bohemen vertoeft, oen resumé van het telegram. Het leek mij niet toe dat ik ontslag moest nemen, alvorens ik mij goed op de hoogte zou hebben gesteld van do gevoelens des keizers jegens mij. Dut leek mij de natuurlijke en correcte weg toe. Tntussebcn wenschte ik niet in twijfel te ver- keeren en vroeg audiëntie aan bij den „Stattbalter", gouverneur-generaal van El- zas-Lotharingcn, mijn chef, en bood hem mijn ontslag aan. Hij zei mij te wachten. Ik schreef vervolgens aan don kabinetschef Von Lucanus, met verzoek mij te ontvangen. Ilij antwoordde mij dat de zaak haar verloop zou hebben en dat mijn stap nutteloos was. Tk bleef dus in onzekerheid. Het was onmoge lijk dat die toestand zou voortdurenik wendde mij dus tot den rijkskanselier. Prins Bidow seinde dat hij mij Zaterdag 13 dezer, zou ontvangen. Opdien dag begaf ik mij naar Homburg n. d. Höhe, waar prins Biilow thans vertoef! en ik had een lang gesprok met hem. Aan stonds zei ik den kanselier dat ik plan had mij'naar Berlijn te begeven om den boor Lucanus te verzoeken mijn ontslag bij den keizer in te dienen omdat ik den indruk gekregen had, het vertrouwen van den kei zer te hebben verloren. Op dit punt leerde het gesprek met den kanselier mij, dat Ik mij Vliet had vergist. Het besluit om af te tre den werd dus versterkt. Langs den hicrar- chischen weg verzocht ik don „stntthallcr" ontslag uit mijn ambt. Deze bewilligde en Schets uit het hcdendaagsche Rusland, door W. KOCHANOWSKI. (Slot.) vi) Zij liepen door een lange, halfduistere gang, waar het sterk naar carbol rook en waar zij de kranken steeds duidelijker hoor den te keer gaan. „Er zijn er zooveel;" zei de zusier. „Wat tooeten wij er toch aan doen?!" 'In het vertrek dal zij nu binnentraden, lagen op naast elkaar geschoven matras sen, overvloedig met bloed gedrenkt, de bleekc gewonden naast elkaar. «Hier, dokter, hier!" riepen zij Nikolai Iwe.nowiteh toe en poogden in 't Vroor- -bijgaan zijn kteeren te grijpen en vast te houden. „Help ons, erbarm u Maar de zuster namj hem bij den arm en geleidde hem; in het volgend vertrek, de operatiezaal. 'Op een eenvoudige tafel, die vroeger in de keuken had gediend, lag oen man, waar schijnlijk een werkman, en steunde bij msschenpoozen smartelijk. Zij begonnen zijn kleeren uit te trekken, het gespierde lichaam "trilde en schokte he vig, in de borst zag men een kleine, bloe dige wonde.' >jLa... laat mij liggenI... O, God 1"riep de gewonde, met de tanden knarsend en kermend van pijn. Nikolai lwanowitsch wierp zijn jas uit, stroopte de hemdsmouwen op en ging aan zijn arbeid. Het was reeds laat op den dag, want hot schemerde reeds en men begon licht seinde mijn ontslag aan den keizer. Gij oe- grijpt, besloot prins Alexander, dat zoolang s keizers antwoord mij niet heelt bereikt, ik mijn volle vrijheid nog niet heb herkre gen. Ik ben nog ambtenaar, voor het oogenblik zeg ik dus niets meer dan ik u heb verteld, wanneer ik de tijd rijp acht, zal ik mijn meening publiceeien." Over de voorgeschiedenis van de publi catie der gedenkschriften deelt de „Deut sche Verlags-Anstalt" te Stuttgart mede dat dc publicatie in „Uber Land und Aleer" tegelijkertijd zou geschieden met de verschij ning van de gedenkschriften in boekvorm. De laatstgenoemde uitgave is vertraagd, maar intusschen was het nummer van „Uber Land und Aleer" afgedrukt. Het eenig moge lijke werd nu nog beproefdhel bewuste nummer der revue werd niet aan de dag dagbladpers gezonden. De overname van de artikelen in de pers geschiedde zonder voor afgaande aanvraag bij den uilgever en tegen diens vvensch. President Alexander Hohen lohe en dr. Curtius hebben van de publi catie in „Uber Land und Aleer" niets ge weten. RUSLAND. Te Kief is Zondag het congres van chn „bond van Russische mannen", alias de zwarte honderd, geopend, liet aantal afge vaardigden bedroeg 500. Voorzitters zijn de antisemictische redacteur Gringmuth en dr. Doobrowin. Aan den czaar werd een telegram gezonden waarin verklaard wordt dat dp autocratie de eenige vaste waarborg was voor liet heil van het Russische rijk en voor het welzijn dor onderdanen. Ju een telegram aan minister-president Stolypin gaf het congres te kennen dal de toepassing der krijgswet, en liet verbod aan ambtenaren om lid te zijn van oppositie-par tijen, voor den „bond", het bewijs waren dit Stol ,v 4«n strijd tegen de onlusten krachtig zal voeren. De „zwarte bende"' zal Stolypin dus steunen, maar ook de Oclobris ten ziiu zulks van planHet definitieve program van den Bond van 30 October heeft, zoom te verwachten was, in regeermgskrin- uen een zeer goeden indruk gemaakt. De ,.Ro«svn" schrijft daaromtrent: „Alle vrien den van een vreedzame ontwikkeling vnn Rusland, die de revolutie beschouwen als \ijandig jegens de ware vrijheid en den vruchtbaren arbeid, zullen uit* liet program der Octobristen de zekerheid jutten, dat, bun overtuigingen juist en levensvatbaar zijn. De Russische regeering is niet de regeering van de een of andere partij, maar legt de taak ten uitvoer, die haar door den czaar is op gelegd. De regeering scheidt- zich niet af op te steken, toen de jonge dokter, volko men uitgeput, zijn instrumenten bijcen- pakle en zich door een ander collega liet aflossen. Alet een gevoel van groote zwakte en doffe onverschilligheid, ging hij naar de spreekkamer, waar do andere doktoren bij een waren. In dc gang hoorde hij een gil lende stem van een nieuwen gewonde: „Zij hebben hem! den kop afgerukt, ha, ha, hal" Daarop werd het weer stil. Men hoorde slechts het aanhoudend gejammer. Nikolai Iwanowitschi reinigde in de dok- torenkamer zijn handen van al het bloed dat er aan kleefde en zonk t.oen op een stoel neer. Er was nog geen licht op en in 't halfduister hoorde hij, waf in de zieken vertrekken niet. te hooren was, in de verte losbrandingen 1 Hij sloot de oogen, de zware, smartelijke beproeving drukte hem neer. In zijn brein doken spookgestalten op, hij ging door een lange, smalle straat, overall lagen lijken, zij hadden allen hel gelaat, van den werkman, die hij het eersl geopereerd had Onder de dooden op het plein in de verte was alles rood, was het zonneschijn of bloed? Daar boog zich een reusachtige, af schuwelijke mond tot hem, twee verglaasd oogen staarden hem! aan en een gillende stem klonk: „Zij hebben hem den kop af gerukt ha ha hal" Nikolai's lijf schokte, hij sprong van zijn stoel. „AVat scheel ik toch? Is het een nacht merrie?" dacht hij. Hij poogde zijn zinnen weer meester te worden, trok een lederen etui te voorschijn en stak een sigaret op Nog nooit had de dokter met zooveel vie not gerookt en hij zoog den rook met wel lust op. In het kleine vertrek rook heinaar tabak en onwillekeurig herinnerde het hem aan zijn prettige warme studeerkamer thuis Een groot verlangen bezielde he ut huis waarts te gaan, ojir zijn vrouw te zien van de maatschappij, zij doet ook ceen af stand van haar beslissende rol, maar even min verlangt ze van de politieke partijen, dat de/.o afstand doen van baar onafhanke lijkheid, die slechts ten voordeel kan strek ken van het gemeenschappelijk streven. Uit Petersburg aan dc „Frankf. Zfg." Te Peterhof zijn enkele lakeien van het kei- zeilijk paleis gearresteerd, onder verdenking evolutionairen te hebben gehuisvest. Bij de arrestatie van het vroegere Doema- lid Tarassenko kwam het tot een relletje, waarbij een huis werd in brand gestoken en één persoon werd gedood. Te Kopenhagen zijn 3 Finsclie arbeiders uit Wyborg gearresteerd, die men verdenkt an den aanval op Trikander, den kassier der spoorwegen, wien 11 Augustus 200,000 ■ocbel werden ontstolen. Zij zullen naar Fin land worden gebracht. GEMENGDE MEDEDEELINGEN. Engeland. De „suffragettes", de voorstanders van het vrouwenkiesrecht, doen weer van zich spreken. Te Londen, Glascow en Edinburg zijn groote meetings gehouden. Een deputatie van vrouwen heelt te La- dybank (Schotland) voor minister Asquith een pleidooi gehouden voor het vrouwen kiesrecht: De minister ontkende ten sterkste het kiesrecht voor vrouwen te hebben bestre den, maar verklaarde dat het voor hem nog niet vast stond, dat de groote meer- deiheid dat recht wenschte. Zooals men zich zal herinneren zijn, ceui- gen tijd geleden, eenige al te hartstochte lijke voorstandsters van de vrouwenkies- ïechtbeweging den minister op straat las tig gevallen en werden, enkele dier dames in hechtenis genomen. Frankrijk. Pelletan, de oud-marine-minister, vierde zijn 85-jarig politiek jubileum met een ban ket van 800 gasten. 'De jubilaris hield een redevoering, waarin hij de republikeinen aanspoorde tegen de katholieke kerk te strijden; die een anti-nationale zaak ver dedigt. Do lord-mayor1 van Londen bracht gis- leicn een bezoek aan president Fallières op het Elysée. De president bracht hulde aan de vriendschap tusschen Frankrijk en Engeland. Aan een lunch toostte Fallières op den Engelschon koning cn het volk, don lord- mayor en de stad Londen. De Engelschc gezant bracht een dronk uit op Fallières en de Fransche regeering. Ook aan een banket door den gemeenteraad van Parijs aangeboden, werd de lord-mayor gehul digd. Italië, Voisl Panowsky is uit Petersburg te Ro me aangekomen. Hij brengt oen schrijven van den czaar aan koning Victor Emanuel over. De zending moet van politiek 'be lang zijn. De bladen te 'Rome kondigen een poli tieke agitatie-reis aan van Ricciotti Gari baldi naar den Balkan. Hij slool de oogen en verbeeldde zich zijn vrouw te zien zitten aan het klavier en haar tecderc stemming lo hooren ver tolken door welluidende muziek. Het leek hem als klonken de tonen reeds duidelij ker in zijn ooren. De sigaret bewoog zacht op en neer en viel cdiiiDlijk op den grond. Rcgelmalig rees en daalde de borst van den dokter. „Dokter! Dokter!'.... Ach, hij is inge slapen, arme man." De pleegzuster boog zich over hem en raakte zijn schouder zacht aan. „Ga u toch naar huis," zei zij, „vannacht verwachten wij u weer!" „Wat is er? Waarmee kan ik u van dienst zijn?" vroeg Nikolai terwijl hij uit zijn droomen ontwaakte en zich weer bezon, waar hij zich bevond. Dij sprong op van zijn stoel en zei „Ik was, geloof ik, ingeslapen! Wel, wat is er aan de hand?" „Ga toch naar huis, heer dokter, en kom vanavond terug Hij aarzelde niet, maar groette de zuster en verliet het vertrek. Alet moeite trok hij zijn jas aan, hij hoorde weer het gejammer van een gewonde, terwijl het steunen der andere lijdenden daarop scheen te antwoor den. Dat gaf' hem nog een aarzeling, zou hij blijven of gaan? Hij ging. De duisternis was vroeg ingevallen. De zwarte wolken hingen laag neer noven de huizen en .zonden natte sneeuwvlokken op het sombere, treurende land beneden. Een vochtige, koude wind nam de glinsterende sterretjes mee en strooide ze op den zwaiten grond. Alles scheen in nevelsluiers gehuld dc hooge huizen, de torens, de boomen de bekken, de gladde trottoirs en daarbij een laag vuilgrijze sneeuwslik op straat. Menschen waren niet te zien. Slechts een Duitschland. Zondag is met groote praal te Vierzehn- heiligen bij Jena het standbeeld voor de gesneuvelden in den slag bij Jena onthuld, 100 jaren geleden kreeg het Pruisische le ger bij Jena klop van Napoleon. Generaal veldmaarschalk graaf Hiiseler hield een rede, waarin hij den toestand van land en leger, honderd jaar geleden, schetste en ten slotte er op wees, dat het voortbe staan en de bloei van het land afhanke lijk zijn van de sterkte en de geoefendheid van het leger. Hel standbeeld is naar een ontwerp van den keizer uitgevoerd door prof. Unger. Dp een hoog granieten kruis staan de woor den „Vcrgisz die treuen Toten nicht". Op het voetstuk van Zweed sch marmer liggen een krans van eikebladeren en een Vlag, in brons uitgevoerd. Naar de „Weser Zlg." meldt zullen de debatten in den komenden Rijksdag zeer levendig zijn: voorop staat de interpella tie van de sociaal-demociatcn over den vleesclmood en andere belangrijke vragen betreffende de binnenlandsche politiek. De rijkskanselier wees hel vorig jaar een be anlwoording van de vleeschnood-inlerpe'ta- tic af en verwees den interpellant naai den Pruisischen minister van landbouw, Pod bielski. In de Skoeplschina, die Zondag bijeen kwam, zijn nog geen "onthullingen gedaan betreffende do knoeierijen van minister Pasjitsj, maar in een der eerstvolgende zit tingen worden heilige debatten verwacht. De oud-radicaal Alika Papowilsj is tot voor zitter gekozen. De. landelijke conferentie van de jong- radicale partij heel! een motie aangeno men, waai in wordt verklaard dat dc hui dige moeilijkheden, die nog verergerd zijn door het gebrek aan opofferingsgezindheid cn voortvarendheid van het minislcrie-Pas- jitsj, slechts van vooibijgaandon aard zijn. De conferentie nam verder nog verklarin gen aan omtrent het voor Servië schade lijke tolconflict met Oostenrijk en omtrent den wensch der regeering om tegen het advies der technische commissie het ge schut toch bij Sclmoider-CreuzoL te be stellen. Y enezuela. De toestand van president Castro is ver ergerd, men verwacht dat hij spoedig zal sterven. Er beslaat Vrees voor een aige- meene revolutie, de bevolking van bet Westen wordt door generaal Alonlillo on der de wapenen gebracht. Rusland. Kapitein Klado, de man die Tijdens den Russisch-.lapanschen oorlog zoo scheipe kiitiek oefende op de Russische marine en deswege uit don dienst werd verwijderd, is nu benoemd tot professor aan de kei zerlijke Nicolaj-marinc-academie. T u r k ij e. De Porie zond nogmaals een ernstig ver toog naar Athene wegens het optreden der Griekscho benden in Alacedonië. enkele maal stoof een voetganger met ang stige, snelle schreden voorbij of passeerde hem een huurrijtuig. Hij hoorde alleen nog hier en daar alzondeilijke schoten, waarbij men den vuurstraal hel zag opvlammen. Hel was zoo angstwekkend in de doodscho straat dat Nikolai lwanowitsj zoo voorzichtig en snel mogelijk dicht langs de huizen voortsnelde en onwillekeurig dacht hij dat een v eul waalde- kogel ook hem kon treffen. Alaar het leek hem onmogelijk toe dat hij ook nu sterven zou. En tocli was liet niets onmogelijks, want hij kon evengoed getrof fen worden dan «wie ook. Alaar nu lp ster ven, nu het leven hem nieuwe plichten had opgelegd, -waardoor het voor hem des te meer waarde kreeg, nu hij een mooie en ge wichtige taak had aanvaard, neen, dat zou te ongehoord, te wreed zijn Reeds de gedachte aan don dood stuit hem tegen de borst. Hij buigt het hoofd voorover en ziet in een woning ginds een mat lichtschijnsel. Als ik daar voorbij kom en het lichtje brandt nog, beduidt hot zeker dat ik levend thuiskom. Och, wat bijgeloo- vig, denkt hij. Hij verhaast zijn schreden. Nog nooit had hij zoo hartstochtelijk naar huis verlangd. Zeker wachtte zijn vrouw in zorg en onrust op hem. Het speet hem nu haar dien morgen niet gewekt te hebben om te zeggen waar hij heenging. Zijn schreden werden grootcr, hij liep niet meer, hij draafde. Plotseling doemde uit een donkeren hoek aan de overzijde een vurige streep op, een knal volgde en Nikolai lwanowitsj voelde dat hij getroffen was. Hij viel kreunend op de zijde, waar hij een stekende jrijn voel de. Hij dacht „Ze hebben mij geraakt Ik ga ster ven O, wat doet het pijn! Hij trok nog eens de ledematen samen, stuiptrekkend balde' hij de vuisten en ver- stiifde. Vim liet Hof. De echtgenoote van graaf Dumonceau, chef van het militaire huis te 's-Gravenhage, en haar dochter zullen enkele dagen de gas ten zijn van II. AL de Koningin-AIoeder ten paleize Socstdijk. De Koningin en de Prins in Saksen Alen schrijft uit Dresden d.d. 14 dezer aan de „N. R. Cit.": Het is nu ongeveer drie weken dat Ko ningin AVifhelmina en de Prins der Neder landen op hel slot Albrechtsberg verblijf houden. Het prachtige, zachte herfstweer schijnt er toe mede te werken, dat deze rustkuur H. AI. bijzonder goed doet. Bijna eiken dag rijdt de Koningin blozend en opgewekt in open rijtuig door Dresden en menig uur wijdt II. II. aan do bezichtiging van de kunstschatten, waaraan deze stad zoo rijk is. Zoo' bezocht II, AI, o. rn. de beroemde door August III aangelegde schilderijenverzamcliug in hel Aluseum, die, zooals men weet, in hootdzaak werken uit de Itabaansche en Nedcrlandschc school bevat. En voor een paar dagen werd ook de schilderijententoonstelling in het ge bouw der Kunst-Academie op dc Brullsche Rondom hem bcerschte duisternis, natte sneeuwvlokken troffen zijn gelaat cn smol ten. Aan het venster van het groote hee renhuis blonk nog stcedn liet llikkercndc, matte lichtschijnsel. Mannen droegen het lijk van den beken den arts dal zij op straat vonden, naar zijn woning. In de voorkamer hoorde men zware stap pen, half luid spreken, dan vreemde, op gewonden stemmen. „Pascha, wat is er?" riep Alexandra Wassiljewna. Pascha liep doodsbleek en over 't geheele lijf bevend op baar meesteres toe en han denwringend riep zij uit „Ach God, zij brengen meester hij is dood Een korte gil ontsnapte aan haar lippen, bevend liep de jonge vrouw naar voren, maar zij hadden het lijk reeds in het stu deervertrek gedragen. En toen zij ademloos binnensnelde, lag hij op de sofa met zijn jas, zijn pelsmuts en overschoenen. Al-aar zijn jeugdig-irisch en voor kort nog zoo levens lustig gelaat verried dat hij een zwnren doodstrijd had gehad. De jonge weduwe keek hem aan en voelde dnt een onzegbare smart haar liait binnen drong. Alles begon voor haar te draaien, haar gedachten waren in de war. Zij wierp zich op het lijk en kuste hartstochtelijk het koude gelaat. Half waanzinnig van smart, slokte haar hartverscheurende stem: „O, liefste liefste liefste!" Bewusteloos droeg men haar naar bed en haalde een dokter, 's Nachts begonnen de weeën, maar spoedig word alles stil, doodstil.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1906 | | pagina 1