60""' Jaargang,
Woensdag 17 October 1906
No. 12211
SCHRIKBEWIND,
ff
BUITENLAND.
8 e r v i
BINNENLAND,
V
l
SCHIEDAMSCHE COURANT
v
Deze Courant verschijnt da gelijks, mei. uitzondering van Zon- en Feestdagen
Prijs pes kwartaalVoor S c li ie d a m en V1 a ar d in g e n fl. 1.25. Franco
per post 11.1.G5.
Prijs per week: Voor Schiedam.cn Vlaardingen 10 cent.
Alzondeilijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
uur aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven.)
Prijs der Advertentiën: 7an 1regels 11. 0.92; iedere regel meer
15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeclige voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon
voor de ltedaetie No. 123.
voor de Administratie No. 103.
Schiedam, 10 Oct. 190G.
DUITSCHLAND.
Prins Alex. H o h o n 1 o h e aan
't w oord.
Uit Kolrnar wordt dd. 15 dezer gemeld
dat de districtspresidcnt prins Alexander
von Hohenlohe aan den keizerlijken stadhou
der zijn ontslag heelt gevraagd.
Aan een redacteur van de „Temps" die
den prins te Kolrnar kwam interviewen, ver
klaarde Alexander HohenloheIk ben sedert
gisteren in een nieuwen toestand. Ik ben
van Straatsburg teruggekeerd, waar ik den
stadhouder ontslag heb verzocht van mijn
ambt als districtspresident van den Bovcn-
Elzas. Men zal vragen, waarom ik die hou
ding niet terstond aannam, toen de gedenk
schriften mijns vaders verschonen waren en
het telegram van keizer Wilhelm aan mijn
broeder Philip geadresseerd, bekend werd.
De reden is eenvoudig. Ik heb den tekst
vnn dit telegram niet in handen gehad, maar
nam er kennis van door middel der bladen
en vervolgens ontving ik per brief van mijn
broeder, die in Bohemen vertoeft, oen
resumé van het telegram. Het leek mij niet
toe dat ik ontslag moest nemen, alvorens
ik mij goed op de hoogte zou hebben gesteld
van do gevoelens des keizers jegens mij. Dut
leek mij de natuurlijke en correcte weg toe.
Tntussebcn wenschte ik niet in twijfel te ver-
keeren en vroeg audiëntie aan bij den
„Stattbalter", gouverneur-generaal van El-
zas-Lotharingcn, mijn chef, en bood hem
mijn ontslag aan. Hij zei mij te wachten. Ik
schreef vervolgens aan don kabinetschef Von
Lucanus, met verzoek mij te ontvangen. Ilij
antwoordde mij dat de zaak haar verloop zou
hebben en dat mijn stap nutteloos was. Tk
bleef dus in onzekerheid. Het was onmoge
lijk dat die toestand zou voortdurenik
wendde mij dus tot den rijkskanselier. Prins
Bidow seinde dat hij mij Zaterdag 13 dezer,
zou ontvangen.
Opdien dag begaf ik mij naar Homburg
n. d. Höhe, waar prins Biilow thans vertoef!
en ik had een lang gesprok met hem. Aan
stonds zei ik den kanselier dat ik plan had
mij'naar Berlijn te begeven om den boor
Lucanus te verzoeken mijn ontslag bij den
keizer in te dienen omdat ik den indruk
gekregen had, het vertrouwen van den kei
zer te hebben verloren. Op dit punt leerde
het gesprek met den kanselier mij, dat Ik mij
Vliet had vergist. Het besluit om af te tre
den werd dus versterkt. Langs den hicrar-
chischen weg verzocht ik don „stntthallcr"
ontslag uit mijn ambt. Deze bewilligde en
Schets uit het hcdendaagsche Rusland,
door W. KOCHANOWSKI.
(Slot.)
vi)
Zij liepen door een lange, halfduistere
gang, waar het sterk naar carbol rook en
waar zij de kranken steeds duidelijker hoor
den te keer gaan.
„Er zijn er zooveel;" zei de zusier. „Wat
tooeten wij er toch aan doen?!"
'In het vertrek dal zij nu binnentraden,
lagen op naast elkaar geschoven matras
sen, overvloedig met bloed gedrenkt, de
bleekc gewonden naast elkaar.
«Hier, dokter, hier!" riepen zij Nikolai
Iwe.nowiteh toe en poogden in 't Vroor-
-bijgaan zijn kteeren te grijpen en vast te
houden. „Help ons, erbarm u
Maar de zuster namj hem bij den arm en
geleidde hem; in het volgend vertrek, de
operatiezaal.
'Op een eenvoudige tafel, die vroeger in
de keuken had gediend, lag oen man, waar
schijnlijk een werkman, en steunde bij
msschenpoozen smartelijk.
Zij begonnen zijn kleeren uit te trekken,
het gespierde lichaam "trilde en schokte he
vig, in de borst zag men een kleine, bloe
dige wonde.'
>jLa... laat mij liggenI... O, God 1"riep
de gewonde, met de tanden knarsend en
kermend van pijn.
Nikolai lwanowitsch wierp zijn jas uit,
stroopte de hemdsmouwen op en ging aan
zijn arbeid.
Het was reeds laat op den dag, want
hot schemerde reeds en men begon licht
seinde mijn ontslag aan den keizer. Gij oe-
grijpt, besloot prins Alexander, dat zoolang
s keizers antwoord mij niet heelt bereikt,
ik mijn volle vrijheid nog niet heb herkre
gen. Ik ben nog ambtenaar, voor het
oogenblik zeg ik dus niets meer dan ik u
heb verteld, wanneer ik de tijd rijp acht,
zal ik mijn meening publiceeien."
Over de voorgeschiedenis van de publi
catie der gedenkschriften deelt de „Deut
sche Verlags-Anstalt" te Stuttgart mede
dat dc publicatie in „Uber Land und Aleer"
tegelijkertijd zou geschieden met de verschij
ning van de gedenkschriften in boekvorm.
De laatstgenoemde uitgave is vertraagd,
maar intusschen was het nummer van „Uber
Land und Aleer" afgedrukt. Het eenig moge
lijke werd nu nog beproefdhel bewuste
nummer der revue werd niet aan de dag
dagbladpers gezonden. De overname van de
artikelen in de pers geschiedde zonder voor
afgaande aanvraag bij den uilgever en tegen
diens vvensch. President Alexander Hohen
lohe en dr. Curtius hebben van de publi
catie in „Uber Land und Aleer" niets ge
weten.
RUSLAND.
Te Kief is Zondag het congres van chn
„bond van Russische mannen", alias de
zwarte honderd, geopend, liet aantal afge
vaardigden bedroeg 500. Voorzitters zijn
de antisemictische redacteur Gringmuth en
dr. Doobrowin. Aan den czaar werd een
telegram gezonden waarin verklaard wordt
dat dp autocratie de eenige vaste waarborg
was voor liet heil van het Russische rijk en
voor het welzijn dor onderdanen.
Ju een telegram aan minister-president
Stolypin gaf het congres te kennen dal de
toepassing der krijgswet, en liet verbod aan
ambtenaren om lid te zijn van oppositie-par
tijen, voor den „bond", het bewijs waren
dit Stol ,v 4«n strijd tegen de onlusten
krachtig zal voeren. De „zwarte bende"' zal
Stolypin dus steunen, maar ook de Oclobris
ten ziiu zulks van planHet definitieve
program van den Bond van 30 October heeft,
zoom te verwachten was, in regeermgskrin-
uen een zeer goeden indruk gemaakt. De
,.Ro«svn" schrijft daaromtrent: „Alle vrien
den van een vreedzame ontwikkeling vnn
Rusland, die de revolutie beschouwen als
\ijandig jegens de ware vrijheid en den
vruchtbaren arbeid, zullen uit* liet program
der Octobristen de zekerheid jutten, dat, bun
overtuigingen juist en levensvatbaar zijn. De
Russische regeering is niet de regeering van
de een of andere partij, maar legt de taak
ten uitvoer, die haar door den czaar is op
gelegd. De regeering scheidt- zich niet af
op te steken, toen de jonge dokter, volko
men uitgeput, zijn instrumenten bijcen-
pakle en zich door een ander collega liet
aflossen. Alet een gevoel van groote zwakte
en doffe onverschilligheid, ging hij naar de
spreekkamer, waar do andere doktoren bij
een waren. In dc gang hoorde hij een gil
lende stem van een nieuwen gewonde:
„Zij hebben hem! den kop afgerukt, ha,
ha, hal"
Daarop werd het weer stil. Men hoorde
slechts het aanhoudend gejammer.
Nikolai Iwanowitschi reinigde in de dok-
torenkamer zijn handen van al het bloed
dat er aan kleefde en zonk t.oen op een
stoel neer. Er was nog geen licht op en in
't halfduister hoorde hij, waf in de zieken
vertrekken niet. te hooren was, in de
verte losbrandingen 1
Hij sloot de oogen, de zware, smartelijke
beproeving drukte hem neer. In zijn
brein doken spookgestalten op, hij ging
door een lange, smalle straat, overall lagen
lijken, zij hadden allen hel gelaat, van den
werkman, die hij het eersl geopereerd had
Onder de dooden op het plein in de verte
was alles rood, was het zonneschijn of
bloed? Daar boog zich een reusachtige, af
schuwelijke mond tot hem, twee verglaasd
oogen staarden hem! aan en een gillende
stem klonk: „Zij hebben hem den kop af
gerukt ha ha hal"
Nikolai's lijf schokte, hij sprong van zijn
stoel. „AVat scheel ik toch? Is het een nacht
merrie?" dacht hij. Hij poogde zijn zinnen
weer meester te worden, trok een lederen
etui te voorschijn en stak een sigaret op
Nog nooit had de dokter met zooveel vie
not gerookt en hij zoog den rook met wel
lust op. In het kleine vertrek rook heinaar
tabak en onwillekeurig herinnerde het hem
aan zijn prettige warme studeerkamer thuis
Een groot verlangen bezielde he ut huis
waarts te gaan, ojir zijn vrouw te zien
van de maatschappij, zij doet ook ceen af
stand van haar beslissende rol, maar even
min verlangt ze van de politieke partijen,
dat de/.o afstand doen van baar onafhanke
lijkheid, die slechts ten voordeel kan strek
ken van het gemeenschappelijk streven.
Uit Petersburg aan dc „Frankf. Zfg."
Te Peterhof zijn enkele lakeien van het kei-
zeilijk paleis gearresteerd, onder verdenking
evolutionairen te hebben gehuisvest.
Bij de arrestatie van het vroegere Doema-
lid Tarassenko kwam het tot een relletje,
waarbij een huis werd in brand gestoken en
één persoon werd gedood.
Te Kopenhagen zijn 3 Finsclie arbeiders
uit Wyborg gearresteerd, die men verdenkt
an den aanval op Trikander, den kassier
der spoorwegen, wien 11 Augustus 200,000
■ocbel werden ontstolen. Zij zullen naar Fin
land worden gebracht.
GEMENGDE MEDEDEELINGEN.
Engeland.
De „suffragettes", de voorstanders van
het vrouwenkiesrecht, doen weer van zich
spreken. Te Londen, Glascow en Edinburg
zijn groote meetings gehouden.
Een deputatie van vrouwen heelt te La-
dybank (Schotland) voor minister Asquith
een pleidooi gehouden voor het vrouwen
kiesrecht:
De minister ontkende ten sterkste het
kiesrecht voor vrouwen te hebben bestre
den, maar verklaarde dat het voor hem
nog niet vast stond, dat de groote meer-
deiheid dat recht wenschte.
Zooals men zich zal herinneren zijn, ceui-
gen tijd geleden, eenige al te hartstochte
lijke voorstandsters van de vrouwenkies-
ïechtbeweging den minister op straat las
tig gevallen en werden, enkele dier dames
in hechtenis genomen.
Frankrijk.
Pelletan, de oud-marine-minister, vierde
zijn 85-jarig politiek jubileum met een ban
ket van 800 gasten. 'De jubilaris hield een
redevoering, waarin hij de republikeinen
aanspoorde tegen de katholieke kerk te
strijden; die een anti-nationale zaak ver
dedigt.
Do lord-mayor1 van Londen bracht gis-
leicn een bezoek aan president Fallières
op het Elysée. De president bracht hulde
aan de vriendschap tusschen Frankrijk en
Engeland.
Aan een lunch toostte Fallières op den
Engelschon koning cn het volk, don lord-
mayor en de stad Londen. De Engelschc
gezant bracht een dronk uit op Fallières
en de Fransche regeering. Ook aan een
banket door den gemeenteraad van Parijs
aangeboden, werd de lord-mayor gehul
digd.
Italië,
Voisl Panowsky is uit Petersburg te Ro
me aangekomen. Hij brengt oen schrijven
van den czaar aan koning Victor Emanuel
over. De zending moet van politiek 'be
lang zijn.
De bladen te 'Rome kondigen een poli
tieke agitatie-reis aan van Ricciotti Gari
baldi naar den Balkan.
Hij slool de oogen en verbeeldde zich
zijn vrouw te zien zitten aan het klavier
en haar tecderc stemming lo hooren ver
tolken door welluidende muziek. Het leek
hem als klonken de tonen reeds duidelij
ker in zijn ooren. De sigaret bewoog zacht
op en neer en viel cdiiiDlijk op den grond.
Rcgelmalig rees en daalde de borst van
den dokter.
„Dokter! Dokter!'.... Ach, hij is inge
slapen, arme man."
De pleegzuster boog zich over hem en
raakte zijn schouder zacht aan.
„Ga u toch naar huis," zei zij, „vannacht
verwachten wij u weer!"
„Wat is er? Waarmee kan ik u van
dienst zijn?" vroeg Nikolai terwijl hij uit
zijn droomen ontwaakte en zich weer bezon,
waar hij zich bevond. Dij sprong op van
zijn stoel en zei
„Ik was, geloof ik, ingeslapen! Wel,
wat is er aan de hand?"
„Ga toch naar huis, heer dokter, en kom
vanavond terug
Hij aarzelde niet, maar groette de zuster
en verliet het vertrek. Alet moeite trok hij
zijn jas aan, hij hoorde weer het gejammer
van een gewonde, terwijl het steunen der
andere lijdenden daarop scheen te antwoor
den. Dat gaf' hem nog een aarzeling, zou hij
blijven of gaan? Hij ging.
De duisternis was vroeg ingevallen. De
zwarte wolken hingen laag neer noven de
huizen en .zonden natte sneeuwvlokken op
het sombere, treurende land beneden. Een
vochtige, koude wind nam de glinsterende
sterretjes mee en strooide ze op den zwaiten
grond. Alles scheen in nevelsluiers gehuld
dc hooge huizen, de torens, de boomen de
bekken, de gladde trottoirs en daarbij een
laag vuilgrijze sneeuwslik op straat.
Menschen waren niet te zien. Slechts een
Duitschland.
Zondag is met groote praal te Vierzehn-
heiligen bij Jena het standbeeld voor de
gesneuvelden in den slag bij Jena onthuld,
100 jaren geleden kreeg het Pruisische le
ger bij Jena klop van Napoleon. Generaal
veldmaarschalk graaf Hiiseler hield een
rede, waarin hij den toestand van land en
leger, honderd jaar geleden, schetste en
ten slotte er op wees, dat het voortbe
staan en de bloei van het land afhanke
lijk zijn van de sterkte en de geoefendheid
van het leger.
Hel standbeeld is naar een ontwerp van
den keizer uitgevoerd door prof. Unger.
Dp een hoog granieten kruis staan de woor
den „Vcrgisz die treuen Toten nicht". Op
het voetstuk van Zweed sch marmer liggen
een krans van eikebladeren en een Vlag,
in brons uitgevoerd.
Naar de „Weser Zlg." meldt zullen de
debatten in den komenden Rijksdag zeer
levendig zijn: voorop staat de interpella
tie van de sociaal-demociatcn over den
vleesclmood en andere belangrijke vragen
betreffende de binnenlandsche politiek. De
rijkskanselier wees hel vorig jaar een be
anlwoording van de vleeschnood-inlerpe'ta-
tic af en verwees den interpellant naai
den Pruisischen minister van landbouw,
Pod bielski.
In de Skoeplschina, die Zondag bijeen
kwam, zijn nog geen "onthullingen gedaan
betreffende do knoeierijen van minister
Pasjitsj, maar in een der eerstvolgende zit
tingen worden heilige debatten verwacht.
De oud-radicaal Alika Papowilsj is tot voor
zitter gekozen.
De. landelijke conferentie van de jong-
radicale partij heel! een motie aangeno
men, waai in wordt verklaard dat dc hui
dige moeilijkheden, die nog verergerd zijn
door het gebrek aan opofferingsgezindheid
cn voortvarendheid van het minislcrie-Pas-
jitsj, slechts van vooibijgaandon aard zijn.
De conferentie nam verder nog verklarin
gen aan omtrent het voor Servië schade
lijke tolconflict met Oostenrijk en omtrent
den wensch der regeering om tegen het
advies der technische commissie het ge
schut toch bij Sclmoider-CreuzoL te be
stellen.
Y enezuela.
De toestand van president Castro is ver
ergerd, men verwacht dat hij spoedig zal
sterven. Er beslaat Vrees voor een aige-
meene revolutie, de bevolking van bet
Westen wordt door generaal Alonlillo on
der de wapenen gebracht.
Rusland.
Kapitein Klado, de man die Tijdens den
Russisch-.lapanschen oorlog zoo scheipe
kiitiek oefende op de Russische marine
en deswege uit don dienst werd verwijderd,
is nu benoemd tot professor aan de kei
zerlijke Nicolaj-marinc-academie.
T u r k ij e.
De Porie zond nogmaals een ernstig ver
toog naar Athene wegens het optreden der
Griekscho benden in Alacedonië.
enkele maal stoof een voetganger met ang
stige, snelle schreden voorbij of passeerde
hem een huurrijtuig. Hij hoorde alleen nog
hier en daar alzondeilijke schoten, waarbij
men den vuurstraal hel zag opvlammen.
Hel was zoo angstwekkend in de doodscho
straat dat Nikolai lwanowitsj zoo voorzichtig
en snel mogelijk dicht langs de huizen
voortsnelde en onwillekeurig dacht hij dat
een v eul waalde- kogel ook hem kon treffen.
Alaar het leek hem onmogelijk toe dat hij
ook nu sterven zou. En tocli was liet niets
onmogelijks, want hij kon evengoed getrof
fen worden dan «wie ook. Alaar nu lp ster
ven, nu het leven hem nieuwe plichten had
opgelegd, -waardoor het voor hem des te
meer waarde kreeg, nu hij een mooie en ge
wichtige taak had aanvaard, neen, dat zou
te ongehoord, te wreed zijn
Reeds de gedachte aan don dood stuit
hem tegen de borst. Hij buigt het hoofd
voorover en ziet in een woning ginds een
mat lichtschijnsel. Als ik daar voorbij kom
en het lichtje brandt nog, beduidt hot zeker
dat ik levend thuiskom. Och, wat bijgeloo-
vig, denkt hij. Hij verhaast zijn schreden.
Nog nooit had hij zoo hartstochtelijk naar
huis verlangd. Zeker wachtte zijn vrouw in
zorg en onrust op hem. Het speet hem nu
haar dien morgen niet gewekt te hebben om
te zeggen waar hij heenging. Zijn schreden
werden grootcr, hij liep niet meer, hij
draafde.
Plotseling doemde uit een donkeren hoek
aan de overzijde een vurige streep op, een
knal volgde en Nikolai lwanowitsj voelde
dat hij getroffen was. Hij viel kreunend op
de zijde, waar hij een stekende jrijn voel
de. Hij dacht
„Ze hebben mij geraakt Ik ga ster
ven O, wat doet het pijn!
Hij trok nog eens de ledematen samen,
stuiptrekkend balde' hij de vuisten en ver-
stiifde.
Vim liet Hof.
De echtgenoote van graaf Dumonceau,
chef van het militaire huis te 's-Gravenhage,
en haar dochter zullen enkele dagen de gas
ten zijn van II. AL de Koningin-AIoeder ten
paleize Socstdijk.
De Koningin en de Prins in Saksen
Alen schrijft uit Dresden d.d. 14 dezer
aan de „N. R. Cit.":
Het is nu ongeveer drie weken dat Ko
ningin AVifhelmina en de Prins der Neder
landen op hel slot Albrechtsberg verblijf
houden. Het prachtige, zachte herfstweer
schijnt er toe mede te werken, dat deze
rustkuur H. AI. bijzonder goed doet. Bijna
eiken dag rijdt de Koningin blozend en
opgewekt in open rijtuig door Dresden en
menig uur wijdt II. II. aan do bezichtiging
van de kunstschatten, waaraan deze stad
zoo rijk is. Zoo' bezocht II, AI, o. rn. de
beroemde door August III aangelegde
schilderijenverzamcliug in hel Aluseum, die,
zooals men weet, in hootdzaak werken uit
de Itabaansche en Nedcrlandschc school
bevat. En voor een paar dagen werd ook
de schilderijententoonstelling in het ge
bouw der Kunst-Academie op dc Brullsche
Rondom hem bcerschte duisternis, natte
sneeuwvlokken troffen zijn gelaat cn smol
ten. Aan het venster van het groote hee
renhuis blonk nog stcedn liet llikkercndc,
matte lichtschijnsel.
Mannen droegen het lijk van den beken
den arts dal zij op straat vonden, naar zijn
woning.
In de voorkamer hoorde men zware stap
pen, half luid spreken, dan vreemde, op
gewonden stemmen.
„Pascha, wat is er?" riep Alexandra
Wassiljewna.
Pascha liep doodsbleek en over 't geheele
lijf bevend op baar meesteres toe en han
denwringend riep zij uit
„Ach God, zij brengen meester hij is
dood
Een korte gil ontsnapte aan haar lippen,
bevend liep de jonge vrouw naar voren,
maar zij hadden het lijk reeds in het stu
deervertrek gedragen. En toen zij ademloos
binnensnelde, lag hij op de sofa met zijn
jas, zijn pelsmuts en overschoenen. Al-aar zijn
jeugdig-irisch en voor kort nog zoo levens
lustig gelaat verried dat hij een zwnren
doodstrijd had gehad.
De jonge weduwe keek hem aan en voelde
dnt een onzegbare smart haar liait binnen
drong. Alles begon voor haar te draaien,
haar gedachten waren in de war. Zij wierp
zich op het lijk en kuste hartstochtelijk het
koude gelaat. Half waanzinnig van smart,
slokte haar hartverscheurende stem:
„O, liefste liefste liefste!"
Bewusteloos droeg men haar naar bed en
haalde een dokter, 's Nachts begonnen de
weeën, maar spoedig word alles stil, doodstil.