den hun haak mot evenveel zekerheid uit
als <mn oud wal visohvaai'dcr zijn harpoen.
„De haak had twee uur noodig om den
bodem dei zet- te bereiken, maar we kon
den het merken als hij er aankwam. Ik
zat dikwijls bij het touw en voelde aan
zijn bewegingen dal de haak langs den
bodem der zee sleepte, twee mijlen onder
ons. Maar het ging heel langzaam, M'e had
den stormen en windstille en nevel.
toch werkten we dag aan dag voort.
Men I7den Augustus kregen we den ka
bel boven en kónden hem vij[ minuten
lang zien, een lang. slijmerig monster zoo
pus uit het bed van den oceaan opgeko
men; onze mannen begonnen echter zoo
luide te juichen, flat liet verschrikt scheen,
en in zee terugviel Dit ongeluk hield ons
twee weken langer aan 't werk, maar ein
delijk op den laats ten Augustus kregen we
deu kabel.
,,W« hadden den haak dertigmaal uitge
worpen. Het was op een Vrijdag een beetje
voor middernacht, dat we Item beet kregen
en oen beetje na middernacht op Zondag
morgen hadden we hem aan boord.
„Wat een angst we in die zes en der
tig uur uitstonden, kan ik niet beschrij
ven. De spanning stond op ieders gelaat
to lezen. Toen we hem eindelijk hadden
was het bij middernacht Me lichten aan
boord deden zien hoe men in de grootste
spanning stond al te wachten, dat hij bo
ven het water zou kotnen. Eindelijk kwam
hij aan de oppervlakte. Allen, die moch
ten naderen, drongen naar voren. Geen
woord werd er gesprokenmen hoorde
slechts de stemmen van de bevelvoerende
officieren.
„Allen hadden eengevoel alsof leven
en dood van den uitslag afhing. Pas toen
de kabel aan boprd was, durfde men weer
ademhalen. Toen kon men nog nauwelijks
zijn oogen gelooven. en sommigen gingen
naar voren om tc voelen of hij er wer
kelijk was. Daarna brachten we hem tiaar
de kamer van den clectricien om te zien
of onze lang verloren schat levend of dood
was. Eenige minuten van afwachting, en
we zagen dat de stroom werkte.
„Toen brak de lang ingehouden aandoe
ning los. Enkelen keerden het hoofd om
en schreiden, Anderen braken in gejuich
uit én de kreet, die van man tot man
ging, wer<l tot zelfs in de machinekamers
gehoord.
„Met dankbare harten keerden we ons
daarop weer naar het Westen."
CICERO's GRAF.
In en bij Rome worden overal opgra
vingen gedaan en als de eigenaar vaneen
"huis het geluk heeft op zijn grond iets
merkwaardigs te vinden, is hij zeer ge
neigd dit nog merkwaardiger te maken,
door er een beroemden naam aan to ver
binden. Zulk een opgraving, die waar
schijnlijk nog heel wat pennen in bewe
ging zal brengen, werd onlangs gedaan
door .den burgemeester van Formia, Adolfo
Nucei. Zjjn villa ligt aan de Appische straat,
ongeveer een mijl van. de zee af. Men
groef daar groote rechthoekige fondeerin-
geti op uit kalksteen en vond bovendien
nog eenige stukken' van een deur en van
balken met het 2 M. lange deksel en eenige
stukken van den zijkant van eer sarkofaag.
Het gebouw had zijn voorzijde naar de Via
Appia en den ingang aan de achiczijde
het bevatte van binnen drie groote ruim
ten, een vestibule, die naar de meening
van professor I del' Os so voorofferruimte
diende, een grafcel en een ruimte onder
het dak. Deze Tuïne wordt nu door bur
gemeester Nucci als het graf van Cicero
aangewezen. Een trotsche naam' Waar
over men nog niets weet Daarom moe
ten de uitkomsten van verdere uitgravin
gen afgewacht worden, voor men kan be
slissen of de ontdekte muuroverblijfselen
werkelijk van het graf van den staatsman
waren.
Professor del!' Üsso zegt erover: ,,Rlu-
tarchus vertelt, dat Cicero, die op dover-
banningslijst van het tweede triumfiraat
stond van Tuskulum naar zijn landhuis
vluchtte, dat volgens een door Seneca mee
gedeeld getuige van Titus Livius meer dan
een mijl van de zee verwijderd lag. Maar
daar hij zich ook hier niet veilig voelde,
bewoog bij zijn dienaars tegen huil wil
hem in zijn draagstoel naar het strand
te dragen, om op het schip terug te kee-
ren, waarmee hij hier gekomen was. Daar
toe nam hij niet den rechten weg, maar
een omweg door het struikgewas. Onder
wijl drongen de hem vervolgende soldaten
het huis binnen, doorzochten het en gingen
Cicero na. Deze werd gevonden en ont
hoofd: bovendien werden hem de handen
afgeslagen. Onder Augustus, die dezen
moord had goedgekeurd, waagde niemand
het, Cicero's naam uit te spreken, maar
onder Tiberius werd hij algemeen vereerd
en veel Romeinen deden een pelgrims
tocht naar zijn graf. Het is daarom niet
onwaarschijnlijk, dat zijn vereerders in
dien tijd een graf oprichtten en wel niet
op de plaats van den moord zelf, maar
volgens Romeansch gebruik aart den weg
in de buurt van zijn huis.
Tot nu toe nam men aan, dat dit land
huis aan de zee had gestaan, maar de ruïne,
waarop die onderstelling rust, dagteekent
nit een. tateren tijd, hot, einde der eerste
en tweede eeuw, terwijl Cicero het huis
58 j. v. Clir. bouwde. Livius vertelt boven
dien, zooals reeds gezegd is, dat het meer
(hui een mijl van de zee aflag. Me vifla
Nucci, waar de nieuwste vondst gedaan
werd, lijf nu ongeveer een mijl van t»
zee in de streek waar, zooals Plutarclnis
zegt, Cicero's huis stoiul, en de Inwer
king van hel deksel van de sarcofaag duidt
op den tijd van Tiberius. Het is dus waar
schijnlijk, dat Cicero's graf gevonden is
Maar deze onderstelling kan door nieuwe
vondsten weer gelogenstraft worden.
TllUAlAS ALYA EDISON.
!n Februari heeft Edison zijn zestigsten
verjaardag gevierd. Hij is nog midden in
zijn werk. om de olectrische kracht op al
lerlei wijzen toe te passen. Hij heelt reeds
lang zooveel wonderbaarlijks aan de we
reld gegeven, dat zijn naam voor altijd
aan de geschiedenis der electriciteit ver
bonden is. Wel behoort Edison niet tot
de baanbrekende geesten, tot do uitverko
ren onderzoekers, die de geheimenissen
dor natuur ontsluieren en de wetten vast
stellen volgens welke raadselachtige krach
ten zich moeten ontvouwen en werken;
hij heeft echter op geniale wijze de onder
zoekingen van anderen m praktijk weten
te brengen. Men hoeft er slechts op to
wijzen, hoe hij de kooldraden voor idee-
tribche gloeilampen vervaardigde, slechts
aan tc duiden, dat de fonograaf en de
kinematograaf, die beide wonderwerken der
fechnick, uit zijn werkplaatsen zijn voort
gekomen, om hem de hem toekomende
plaats onder de electrici van den nieu
wen tijd tc verzekeren. Hij is een uitvin
der van den eersten rang.
Door zware rampen, die zijn ouders trof
fen, moest hij vroeg' den zwaren strijd om
het bestaan aanvaarden. Op zijn twaalfde
jaar begon hij zijn loopbaan als kranten
jongen en kwam zonder school- of vak
opleiding 'door zijn eigen kracht vooruit.
Hij werd telegrafist en zijn eerste uitvin
dingen betroffen de verbetering der tele
grafie. Reeds omstreeks I860 kon hij een
eigen werkplaats vestigen, die spoedig tot
een groote fabriek werd uitgebreid. Kort
daarna liet hij in Menlo Park een labora
torium bouwen, dat anderhalf millioen
mark kostte, en daar deed hij zijn groote
uitvindingen, die hem den naam van „too-
venaar van Menlo Park" verschaften. Maar
ook in die ruimten werd het den veelzij-
digen man te eng en hij bouwde een nog
groeier taboratorium te Grange in New-
iersey.
Zijn loopbaan is nog niet, afgesloten, en
het voornaamste werk, waaraan bij nu
arbeidt, is het vervaardigen van een nieu
wen, lichteren. en toch krachtiger accumu
lator. Moge het den zestigjarige vergund
zijn, ook hier nog moe klaar te komen.
CLÉMENCEAU ALS TUINIER.
Onder de bekende irienschen, die van
tuinieren houden, is de Fransclie eerste
minister. In een schets over hem in de
„Wordl's Work" staat: „Niets zou den heer
Clémeneoau kunnen afhouden van het
werken in zijn tuin, een stukje grond
waarop de glazen deuren van zjjn stu
deerkamer uitkomen. In dit plekje heeft
do hee: Clémenceau paden aangelegd, een
grasperk en eenige hoornen geplant, wel
ker takken zich vermengen met de kas
tanjes op het plein du Trocadéro.
Op een groene houten bank zit de heer
Clémenceau gaarne in zijn miniatuurbosch
naar den horizon te kijken. Een hond ligt
in de ipabijheiü m zijn hok; kuikensloo-
pen in, hun hok en pikken het voor hei.
gestrooide voedsel, terwijl in een duiven
til een vijftig duiven onophoudelijk kirren."
HET KLEUREN VAN BLOEMEN.
De heer Henry Kraerner heeft onlangs
proeven genomen met het kunstmatig kleu
ren van bloemen door het brengen van
scheikundige bestanddeeien in den grond,
waarin zij groeien.
Zulke stoffen worden in kleine hoeveel
heden verbruikt, zonder merkbare schade
aan te brengen, maar de uitwerking op
de kleuren is gering. Gele rozen werden
bijvoorbeeld iets donkerder van kleur on
der den invloed van aluminium sulfaat
en potas sulfaat. Door het gebruik van die
zelfde stoffen werden de meeldraden der
witte anjer eenigszins roodachtig, terwijl
roode anjelieren een neiging vertoonden
om wit te worden, wanneer ze gevoed
werden met ammonium-sulfaat.
„Nu ben je vunilaag alweer te laat op
school, Nelly!"
„Ja, ik kan he' niet helpen. Mama had
zooveel in de keuken, te doen, dat ik een
uur moest wachten, voor ze een knoopje
aan mijn handschoen kon naaien."
Vader: „Waarom sverk je neet. mijn zoon?
Als je wist, hoeveel geluk de arbeid ver
schaft, dan zou je er dadelijk mee be-
ginnbn."
Zoon: „Hel is mijn besluit, een leven
van zelfverloochening te leiden, waarin
hel woord „geluk" van geen' beteekenis is.
Breng mij niet in verzoeking, vader."
„Wat is dat voor wijn?"
„Rüdesheimer."
„Heeft hij' .dien naam reeds bij zjjn ge
boorte of bij den doop gekregen?"
„llob je eten hoed op het hoofd en een
in de hand?"
„Ja, bij den laatsten. storm bete ik zoo
verkouden geweest, doordat mijnt hoed
afgewaaid is, daarna nfe'etea ik altijd, een
roservehoed mee!"
NEI1ERLANDSCIIE WIJSHEID.
Niets toont beter, hoe de misdaad, zich
zelf als i ii driores ter beschouwt, die men
in haar eigent"gedaante terug zou wijzen,
dan 't feil, dal. zij stced.s in tien 'mantel
van 'I recht, gebuid zoekt binnen tc slui
pen nkfls Lu-spot do deugd, zoozeer, als 't
blanketsel waardoor de zbnfcle haar zoekt
te gelijken, en. niets eijkont. toch zoozeer
tiaar hempts'che schoonheid.
Wallis.
i i i 1 i i 1 i ii111
En allo vqces moet gij wegj doen, allo
leed-vrees. Want leed zal zijn begin en
eind van uwen dooltocht. En zoo gij de
blijheid niet vinden kunt in leed, zult gij
ze niet vinden. En Uit zal u de nu:evr
depe maken van uwe naasten, dat gij het
leed niet vrpest,
F. v. Eeden.
Werk en wees moedig, doch word niet
"bittey wreek nooit uw ongeluk aan un
derpin
Thér.èse Hoven.
Geestdrift is geloovig Streven,
Lieven, werken, rijk in vreugd,
't Is de drang naar 't ware leven,
En de bron van eeuwige jeugd.
F. W. A. llugenhoitx.
Voor. het zelfzuchtige hart bloeie geen
roos zonder doornen, voor hom, die lief
heeft en gelooft,, grpeit er geen doorn zon
der roos.
A. Piers on.
Niemand schat hoog genoeg, wat hij kan
zijn. Niemand laag genoeg wat hij is.
Multatuli.
VOOR DAMES.
MODE.
Wat in het begin van den wintel; door
een der voornaamste naaisters genoemd
werd de „oorlog tusschen dc hoogo en
lage taillelijn", is nog niet 'tol een einde
gebrpchl De patroonteekenaars, die hun
voorbeelden uit Parijs haten, gaan voort
met het ontwerpen van mooie, lange
nauwsluitende kloeten, tenvtijl zij, die zich
naar Ween en richten, loshangenda man
tels en japonnen maken met korje taille.
De eersten maken nieuwe, lange mantels
die in den r,ug nauw sluiten en van vo
ren alleen van boven met drie knoopen
gesloten zijn, cer.wrjl het verdere gedeelte
open blijft. De tweeden gaan Ivoor,t me'
het korte bolero jaquet. Het jgevolg hier
van is een verscheidenheid,, zooals ïïien
er in vele jaren niet gezien heeft In twee
punten stemmen ze echter, overeende
mouwen moeten kor.t zijn en (het corset
moet passen by het costuum De vorm
daar.van is in den loop Ivan de laatste
drie maanden zeer veran.derd. Hot is nog
lang en nauwsluitend over, de "heupen,
maar van boven lang, zoodat de nieuwe
Empire-bustehouders, die meer kosten dan
het cor,set zelf erover gedragen worden!.
Het corset zelf is langer dan de balein,en,
die er in zijn, zoodat het. minder stijf
is dan in het begin, van den winter.
EEN KONINGIN IN BALLINGSCHAP.
De den 9den Januari te Gmnnden pis
bijna 90-jarige gestorven konjngin Marie,
de weduwe van koning George V van
Hannover,, heeft het geluk, dat oen ge
kroond hoofd ten deel kan, vallen in over
vloed genoten, maar, moest ook den kelk
van het lijden tot op, den. bodem ledigen,
toen ze als koningin zonder, land, die
verre van haar geliefd vaderland hot
bittere brood der verbanning in tranen,
al. In geen enkel tijdperk van haar leven
heeft ze echter, haar hoogheid en waar
digheid verloren.
Zij was een der edelste en zeldzaamste
vrouwen, die ooit op een troon hebben
gezeten. Zo gaf haar kinderen een een
voudige opvoeding en was de goede genius
van haar blinden man, den ongelukkigen
George V".
Steeds was zij bereid aan werken van
weldadigheid mee te arbeiden. Zoo heeft
bijv. het diakoaessenhuis te Hannover aan
haai zijn ontstaan te danken
Koningin M rie werd den 1-1 deu April
1818 gehord. .Is de dochter van hertog
Jozef van Altenburgen hertogin Amalie, geb.
prinses van Wurlemburg. De portretten uit
haar jeugd leggengetuigenis af van
haar schoonheid en bevalligheid en wie
met haar in aanraking kwam, roemde de
buitengewone ontwikkeling van haar geest
en hart.
Er was geen geringe moed en zielskracht
toe noodig om het aanzoek van den Ilan-
noversehen kroonprins, die op zijn veer
tiende jaar blind was geworden, aan te
nemen. Het was geen eerzucht, die haar
daartoe bracht, maar innige liefde, die zo
voelde voor ('en knappen, staligen kroon
prins, die ook veol voelde voor kunst en
letteren.
Dit huwelijk was, zooals alle tijdgenoo-
tcn getuigen, heel gelukkig. Alen leze slechts
wat -do beroemde tooneelspeler Karl Son-
tag, die jaren lang met hol koninklijk
paar in aanraking kwam, over li en zegt:
hij roemt de goedheid der koningin, die
er steeds op uit was het leven van haar
man zoo gelukk'g mogelijk te maken. Dat
koning George in 1866 niet aan Pruisen
toe wou geven, is niet aan haar te wij
ten. Do koning liot zich in de politiek
door niemand raden; wat hij eens voor
recht hiold, hield hij vol en hij luisterde
niet naar dc stem van raadgevers, diehot
goed met. hom meenden. Daarom wasfliet
ongeluk van hem en zjjn huis niet af te
wenden.
De koning was een eigenaardig' inan.
Zoo had hij de zwakheid zijn blindheid
steeds tc verbergen en'hij parades cuz.'te
dnen, alsof hij werkelijk zag. Als men op
zijn gebrek zinspeelde, kon de aniters be
daarde vorst toornig uitvallen en dc takt-
looze viel voor goed in ongenade. Hij liet
zich geschriften, teekeningeii en boeken
geven en sprak daar teiju meening over
uit, ook zei hij gaarne een vleierij legen
dames over haar uiterlijk.
Koningin Marie had veel sympathie voor
wat haai* man op het gebied van kunst
en letterkunde deed; ze wist zoowel te
Hannover als te Gmünden bij feestelijke
gelegenheden en kleine gezelschappen con
aardige 'gastvrouw te zijn. Ook bezat ze
een groot, talent als tooueolspeelster, er.
in den goeden ouden tijd gaf zij daar meer
malen bewijzen van.
Een groot verdriet was hel voor haar,
loon ze in 1878 haar man moest verhe
zen. Haar lievclingskleinzoon, prins Chris-
tiaan, de tweede zoon van den hertog van
Cumberland, en haar jongste dochter stier
ven beidon aan blinde darmontsteking. Hot
was een groote slag voor haar,' die doch
ter te moeten missen, die haar altijd een
trouwe steun was geweest.
Het leven van deze koningin in balling
schap doet ons de woorden beamenIn
de natuur gaat. hel sterven gemakkelijk
maar het arme mcnschenhart sterft stuks
gewijze.
Mrs. DORA MONTEFIORE.
Aan een stuk van mejuffrouw Johanna
W. A. Naber in* „De Groene" is het vol
gende ontleend over Airs. Dora Montefiore,
die 26 Februari a.s. in het Gebouw der
Eensgezindheid in een openbare vergade
ring, te beleggen door dc Afdeeting Am
sterdam van de Vereeniging voor Vrou
wenkiesrecht, hoopt op te treden. Airs. Mon
tefiore, ofschoon een Engetsche van ge
boorte, heeft zich voornamelijk ontwikkeld
in Nieuw Zuid-Waies, waarheen zij nog
zeer jong haar echtgenoot volgde, en waar
zij, nauwelijks zeventien jaar oud, als
weduwe met twee kinderen achterbleef.
Na een gelukkige kindsheid en een niet
minder gelukkig huwelijk stond zij tame
lijk onvoorbereid voor de harde werkelijk
heid van het leven: terwijl zij ën in lieL
beheer van liaar groot fortuin 6n in de
opvoeding harcr kinderen stuitte op do hin
derpalen, welke de wetgeving der gehuwde
vrouw in den weg legt.
De economische en staatkundige posi
tie te helpen verbetoren werd haar le
vensdoel en het was in haar salons on
der haar leiding, dat te. Sydney de eerste
Australische Vereeniging voor Vrouwen
kiesrecht werd opgericht. Later wijdde zij
zich meer aan letterkundigen arbeid. Met
woord en geschrift stond ze do belangen
van het Transvaalsche volk voor.
Tot tweemaal toe teekondo zij een lijde
lijk verzet aan tegen het betalen der door
haar verschuldigde belasting en berustte
zij erin dat van overheidswege haarhuis-
raad in openbare veiling werd gebracht.
In 1906 ging zij nog een stap verder. Alet
haar dienstbode barricadeerde zij zich in
haar huis te Hammerswieh en slaagde er
in, de politie zes weken lang buiten te
sluiten. Al dien tijd bleef voor haar huis
deur een vlag geplant met hel opschrift:
Den vrouwen komt stemrecht toe aangaan
de de wetten waaraan zij hebben te ge
hoorzamen en aangaande de belastingen,
rveifcc haar worden opgelegd. Zij was een
der vrouwen, die in het verloopen najaar
het Lagerhuis binnendrongen om staatkun
dige gelijkstelling van man en vrouw te
cischen.
In den tijd, dien ze in do gevangenis
doorbracht, leerde ze de verkeerdheden
daarvgn kennen, en nu is haar streven
er op gericht, verbetering in die toestan
den te brengen.
Een 'Oostenrijkschc vereeniging voor
vrouwenkiesrecht, die onlangs werd opge
richt, heeft de wettelijke goedkeuring niet
mogen v-erss-crVen. Par. SO van de Oosten
rijkschc wet op vereenigingen van 15 No
vember 1807 verbiedt „vrouwen en min
derjarigen" leden eoner politieke vereeni
ging le zijn, en de vereeniging voor vrou
wenstemrecht werd als een politieke ver
eeniging beschouwd.
Voor de gymnasiale opleiding der meis
jes wordt tegenw'oordig in Saksen van
verschillende zjjden geijverd. Van Paschen
1907 af opent Dresden zijn gymnasia voor
meisjes. Dan worden ook de stedelijke
meisjesscholen in aansluiting gemaaktaan
dc gymnasia en er wordt over gedacht door
den staat een meisjesgymnasium te doen
oprichten.
RECEPTEN.
Russische pudding.
80 Gr.^roode gelatine, K.G. suiker, 8
eierdooiers en de geraspte schil van een
citroen. Los de gelatine op,, doe er de
eierdooiers en de suiker bij, klop het eiwit
en voeg dit met de gelatine bij het andere.
Doe de massa in een vorm, on dien hem,
nadat hij 'koud geworden is, op met va-
nille-saus.
Vanillesaus.
Een liter room met. vanille wordt met
2 eieren, eierdooiers, "200 Gr. suikeren
Gbphukt lbr E
—-•-•.■-Li
34 Gr. meel op een zacht vuurtje tot het
kookpunt verwarmd en daarbij geroerd.
TOOit IflNDËEEX.
DE GESCHIEDENIS VAN EEN SCHOL
SCHEN HERDERSJONG EN.
Midden in het SclioLelie hoogland woon
de voor vele jaren een herder met zijn
vrouw en hun ecnigen zoon. een jongen
van ongeveer tien jaar. Het huisje, dat
ze bewoonden, lag in een nauw, steil dal
tusschen rotsen ver van den grootenver
keersweg. Eens was de moeder van den
jongen heel ziek. Het was een stille avond
in December. Er woei geen wind, en de
sneeuw begon neer te dwarrelen, zaéht
en kalm, zoover liet oog reikte... Do
herder .nam zijn staf met het doel om
naar de stad te gaan, om geneesmidde
len voor zijn vrouw te haten. „Vader,"
zei ite knaap, „ik ken het scliaponpad
.cloor het dal even goed als u, laat mjj
naar den dokter gaan en, blijf u bij nioe-
der. Als Shag voor mij uitte ben ik
geheel en al veilig."
Dc herder vond dil goed, en spoedig
ging de knaap er op uit om zijn bood
schap te doen. Hij was een moedigejon
gen. Shag, de hond, vergezelde zijn jon
gen meester en liep kwispelstaartend laugs
den weg. De knaap volgde en bereikte ein
delijk het stadje. Hij vond den dokter
thuis, en nadat Rij de medicijnen voor
zijn moeder gekregen luid, ging hij naar
huis terug, liet sneeuwde nog altijd, maai
de jongen liep moedig voort. Shag liep
vooruit, alsof hij zich aan iedere krom
ming van den weg wilde overtuigen, dat
alles in orde was. Plotseling bleef hij
staan en begon te ruiken en te snuffelen.
„Vooruit Shagl" riep zijn jonge meester.
Alaar de hond week niet van do plaats.
Voor de eerste maal scheen Shag ongehoor
zaam, en eindelijk ging de jongen alleen
verder, zonder op liet waarschuwend jan
ken van den trouwen hond Je letten I Pas
had hij echter een paar schreden gedaan,
of hij viel in een diepen afgrond, dien hij
niet had gezien door de sneeuw, die er
over heen lag.
Thuis hadden intusschen de herder en
zijn vrouw menig uurtje wakend doorge
bracht met wachter, op de terugkomst van
den knaap. Dc vadei had een kaars voor
liet venster gezet in de hoop, dat zijn
zoon die zou zien. Hij ging telkens naar
de deur, maar hij hoorde niols, en er be
woog zich niets op de uitgestrekte sneeuw
vlakte.
„ADsschien was de dokter niet thuis en
heeft bij op hein gewacht," zei de anno
moeder. Ze was zoo ongerust over haar
jongen, dat ze bijna geheel haar eigen pij
nen vergat. Ilot was bij middernacht, töen
men plotseling het welbekende geblaf van
den trouwen Shag aan de deur hoorde.
„Daar is hij," nopen beide ouders 'als
uit één mond. De fleur werd opengedaan
en Shag kwam binnen maar zonder zijn
moester!
„Mijn arme jongen is in de sneeuw om
gekomen!" rie-p de moeder uit. .ALaar op
'hetzelfde oogenblik bemerkte de vadercen
klein pakje, dat den hond om den hals
droeg. Hij nam het af en zei: „Neen.ouzo
jongesr is niet dood, hier zjjn de medicij
nen in zijn zakdoek ge-bonden. Ik zal hem
gaan zoeken. Vertrouw op God en wacht
tot ik terugkom."
De vader had gauw zijn jas aangetrok
ken. Dadelijk was Shag aan zijn zijde en
toonde groote blijdschap, toen de vader
'het huisje verliet.
Nu lag de-arme moeder alleen, en ver
laten in het huisje- in do bergen. 'Daar
'wind en sneeuw nog altijd om het huis
speelden, was zij beangst, dat. ook haar
man in een spleet zou kunnen omkomen.
Ze voelde, dat het leven van haar man
en van haar zoon van de scherpzinnig
heid van deu hond afhing. Shag geleidde
den vader door het nauwe dal; toen ze op
ecnigen afstand van het 'huis waren, sloeg
hij plotseling een pad in, dat naar den
bodem van den afgrond voordo, waarin do
arme jongen gevallen was. De weg erheen
'was sten en gevaarlijk. Gelukkig had het
Opgehouden met sneeuwen, de wolken wa
ren verdwenen en de maan stond helder
aan den hemel. De herder was niet ver
meer van den bodem. Hij riep hij spande
zijn oogen zooveel mogelijk in maar
hij hoorde en zag niet het minste. Shag
sloeg intusschen een weg in, een "bijna
loodrechten rotswand, en de herder besloot
hem in ieder geval te volgen. Nadat do
bodem bereikt was, begon Shag to snuffe
len aan iets dat in de sneeuw lag. Dc
vader meende, dat iiij het lijk van zijn
zoon gevonden had. maar gelukkig was do
jbngen niet dood, liij was slechts verstijfd.
Nadat de vader hem op de armen genomen
had, sloeg hij zijn jas om hem heen en
droeg hem daarin. Alet groote moeite klom
hij naar boven. Hij ging zoo gauw hij kon
naar het huisje toe en eindelijk kwam hij
daar aan met zijn zwaron last. Dc arme
jongen werd in liet bed der moeder ge
legd en ita veel moeite gelukte het hem
eindelijk hem uit zijn bewusteloosheid op
tc wekken. Hij zat wel vol schrammen en
bulten, maar- trui geen ernstig letsel be
komen.
Toen hij gevallen was, had Shag den
weg lot hem weten te vinden. De jongen
had al zijn kracht gebruikt cun het pakje
van den dokter om den hals van liet dier
te binden en hem daarmee naar huis to
zenden. Shag werd tut aan zijn einde met
de grootste zorg Verpleegd in het huisje
in het dal.
tUKKBHTÏ V. R SGKIE0AM5CBE COURANT.
BBoammmmmmmmbbwiiMmw mé ■inrwte
PUtfflJMW
