61- laargang,
Zondag 5 Mei 1907
No. 12378
Derde Blad.
Deze courant verschijnt d a g e 1 ij k s-, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25.Franco
per post fl. 1.65.
Prijs per weck: Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Adverfcntiën voor hot eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
sur aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven.)
Prijs der Advertentiën: Van 1G regels fl. 0.92; iedere regel meer
15 cents. Reclames 30 cents per regel. Grootc letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven
biervan zijn gratis* aan hot Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan liet Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon
voor de Redactie No. 123.
voor de Administratie No. 103.
FRANSC11E RRIEAEN.
De Parijsche koffiehuisknecht, oertype
ran beleefd li eid, scherpzinnigheid en ele-
'gance, in zooverre die hoedanigheden van
dienende broederen gevorderd kunnen
worden en tevens van slimheid, geslepen
heid en gladheid (zonder woordspeling op
'smans ongeschoren gelaat) de Parijsche
kr.ffieliuisknccht is „en grève" anders gezegd
staakt het werk. Doch hij staakt op
zoo'n manier, dat er tocih 'bediend en ge
dronken wordi en zonder dat er, gelijk
bij zekere spoorwegstaking, vrijwilligers en
militairen het weirk doen. Dat wil zeggen
hij staakt vooreerst lang niet „algemeen"
en vervolgens wordt zijn plaats doorgaans
spoedig ingenomen door losse kellnors,
zoogenaamde „extra's", wier beroep het
anders is bij groote drukte het perso
neel van een koffiehuis te komen verster
ken. Voor hen, die op de hoogte zijn van
Parijsche toestanden is er in die staking
iets vrij abnormaals, en ik zou bijna zeg
gen iets gedwongens gelegen. De Parijsche
tellners hebben bijna zonder uitzondering
een goed beslaan. Ze verdienen tusschen
de 10 en 20 franks daags en. hebben bo
vendien meestal hun maaltijden -vrij. Hun
ontevredenheid komt dan ook meer voort
uit een vormen- of naamquaestiö dan uit
nooddruft of te zwaren arbeid.» Daar is
vooreerst de eisch, dat hun toegestaan zal
worden, als een gewoon mensch eensnor
te laten staan. Niemand zal beweren daler
ooit een zuiverder modequaesfie geweest is,
dan de gewoonte, dat de kellners nu een
maal glad geschoren dienen te zijn, wil
len zo u naar behoor® eon absinth, een
„glacé" of oen „chocolat" toedienen. Men
behoeft, gelijk de stakers doen, ér nog niet
eens do rechten van den mensch hij te
halen om toe te stemmen, dat het dragen
van oen snor, zij het een „impériale" dn
een republiek aan niemand behoorde be-
Jot to worden. Ten hoogste zou inert een
tooneelspoler, die niet in 't bijzonder den
„premier Ainouneux" speelt, in zijn eigen
belang kunnen aanraden, zich van tijd tot
lijd to 'laten scheren. De patroons hebben
dan ook reeds den eisch van bet slakend
personeel ingewilligd en eerlang zal men
ongetwijfeld het genoegen hebben op den
Boulevard door kellners mol snorren a la
Victor Emanuel bediend te worden.
Veel grootex tegenstand onlmoet een an
dere eisch, namelijk de afschaffing van de
zoogenaamde „Irais" anders gezegd van do
betaling der onkosten. Een Parijsdi kellnor
begint namelijk zijn dag door aan zijn
patroon oen zekere som (soms 10 of 12
frank bedragende) te storten, hetgeen 'on
geveer overeenkomt met het koopen van
bet recht om bij hem te bedienen. Zij be
talen natuurlijk dat geld van hun verdiens
te, welke uitsluitend uit fooien bestaat.
Hun grief is derhalve als volgt geformu
leerd: Het is in strijd met de Tiilfijktheid
en de rechten van den mensch (want die
laatste brengen zij er als ware zonen der
revolutie weer bij te pas) dat wc aan hom,
in wiens dienst wij zijn en die ons geen
cent salaris betaalt, een gedeelte afstaan
v,an hetgeen de klanten ons geven als bc-
looning voor persoonlijk door ons bewezen
diensten. Voor die rcdenecring is wel iets
te zeggen. Doch van den andoren kant is
bet onloochenbaar (en daarom juist meen
'k dat het geschil eigenlijk over een vorm
kwestie en niet over een leitétijkon toestand
loopt) dat èn dc patroon èn de bedienden
van den klant of afnemer leven. Uit dc
zakken van dezen alleen komt de verdien
de, Het salaris van dc bedienden zal ten
s'utte slechts door dezelfde economische
wetten beheexscht worden, welken vorm
me'" er ook ,aan geve. En hot valt sterk
te betwijfelen of «e patroon in staat zal
zijn bedienden een salaris van 10 a
'0 frank per dag uit te betalen, indien h-ct
unkostengold, dat de kellners hem eiken
dug stert-en, niet meer in zijn kas Vloeit.
Hf de prijzen der consumptiën zouden ver
hoogd moeten worden en in dat geval zou
bet debiet altijd eenigszins afnemen. Te
fóecr daar de fooien, ook al werden zo
tl ^gemeenen maatregel van syndikaai be
stuur afgeschaft, zoowel voor reizigers, die
gaarne spoedig en vriendelijk bediend zijn
als voor de habitué's, i.b 1 an cjenzelfden
«garjon" gewend zijn, 1 mjk, voor een
^°°t gedeelte toch zouden blijven bestaan.
"°0 de afloop van 'dezen kellnersop-
stand ook zjj, valt het te betwijfelen of de
zen zelf er bij winnen zullen, terwijl het
vrij zeker is dat niet de p'alroons, maar
do klanten dc schade zullen lijden, die
aan niemand anders ten goede zal komen
dan aan diezelfde paLroons.
Is ex gedurende deze week, niettegen
staande de staking, wéinig verandering ge
bracht in de gewoonten van het Parijsche,
meer speciale publiek van den Boulevard
(waar zich de meeste groote etablissemen
ten bevinden, tegen welke de beweging
groolendeels gericht is), zoo was de aan
blik van genoemden hartader van Parijs
's morgens van 11 tot 12 en 's avonds van
5 tot 7 tocli eenigszins anders dan ge
woonlijk. Het was of er revolutie in <k
lucht hing. Ik schrijf „hot was", ofschoon
op dit oogenb'lik de toestand nog dezelfde
is en ik in 't geheel niet weet of hij nor
maal geworden zal zijn, wanneer deze re
gelen onder de oogen van den lezer zul
len komen. H,ot revolutionair uiterlijk werd
en wordt nog teweeggebracht 'door een on
gewoon aantal van agenten en vooral door
de aanwezigheid van pelotons kurassiers,
die óver den Boulevard stappen of dra
ven, en posten van gardes municipaux, met
gemelde agenten als schildwachten naast
de deuren dei* café's uitgezet. Het rood der
uniform vormt inderdaad een schilderach
tig en 'historisch contrast met het
jonge groen der op de trottoirs geplante
hoornen. Doch ik hoop1 van harte, dat de
herinnering aan Camüte Desmoulin en zijn
optreden in het toon, als nu in dezen tijd,
groenend Palais Royal, geen actualiteit ver-
krijge in de komende gebeurtenissen. Er
zijn lieden 'en ernstige personen, die
zulks denken en "die van meening zijn dat
de moeilijkheden op sociaal-politiek gebied,
waarin het ministerie (of liever Clérnen-
ceau) verkeert, onvermijdelijk op een om
wenteling zullen uitloopem. Doch, mij dunkt
dat deze pessimisten eenigszins te veel
meegesleept worden door hun zwartgallig
heid. Een sociale omwenteling, een ver
breking van hel contracl der liuidigemaat-
schappelijke klassen, zal wellicht eens door
bet komend geslacht aanschouwd worden
en misschien zal, dan ook weer, tot die
gebeurtenissen, de stoot gegeven worden
door Fxankrijks hoofdstad, maar... in do
eerste jaren zal èr, volgens mijn beschei
den meening, nog menig nieuw ministerie
benoemd worden, dio don tegenwoordïgen
toestand te bestendigen 'heeft. Ik neem
dus aan dat de revolutionaire nuance, ge
vormd door de roode monteering der ca
valerie, in deze dagen op den Boulevard
waargenomen, een voorbijgaand lente-inci
dent is. Den lien Mei zulten waarschijn
lijk nog meerdere van dio monteeringen
waarneembaar zijn en dan zal, op deeene
of andere wijs, voor eenigen tijd alles tot
het oude terugkeeren.
Waarmede dat niet liet geval zal zijn,
is, o-m op mijn onderwerp terug te komen,
do vorm, het aanzien, het uiterlijk der
café's en ook het verkeer daarbinnen. Meer
on meer lodh gaan de Parijsche koffiehui
zen, gelijk men die twintig on dertig jaar
geleden gekend heeft, verloren. Verdwenen
zijn do glories, op dit gebied van
hel keizerrijk, Tortoni op den hoek van
den Boulevard des Italicns en de Ruc
Sartboust is weg; in hef „Maison Doréo",
daarnaast- gelegen is een café van minde
ren rang. He' café Anglais, daar schuin
over, lijdt een zieltogend leven. De cxploi
tatio ervan wordt door den tegenwoordi-
gen eigenaar en waarschijnlijk met ver
lies alleen voortgezet ter wille van
naam van zijn huis. In Bignon op den
„Avenue de TOpera" is thans een porce
lcinwinkel, het café de Madrid, jarenlang
het herbergzaam verblijf van literatoren
als Concourt, Renan, Tourgeneff en anderen
die een heel tijdperk vertegenwoordigen, is
in een echte Duitsclie kneipe (firma Mul
ler en Blaisot, Löwcn of een ander Brau,
veranderd. In het café de Suède naast de
Variété's zou men thans vergeefs litera
toren, tooneelspckrs en zelfs Zweden zoe
ken. Het café de la Paix is de verzamel
plaats geworden ,van voorbijtrekkende gas
ten van het daarooven en daarnaast gde
gen Grand-Hotel, van vreemdelingen, en
niet van de beste soort in weerwil van
hun zwierige klcedij 1die in Parijs, onder
welk voorwendsel ook, fortuin komen zoe
ken. De andere café's van den Boulevard
hebben alle den vorm aangenomen van
„brasseries", met donker, door verguldsel
omlijste, eikenhouten betimmering en be
schilderde jdafoncls. Het wit gelakt, met
rood fluweel er e§n gouden biesje afgezet
Parijsch café behoort tot liet verleden en
voor telen daarmede het gezellig en in
tiem karakter, waardoor liet gekenmerkt
wordt. Naar een café toch, gaat men he
den ten dage niet meer althans in Pa
rijs om uitspanning of verpoozing te
zoeken, oin over dc gebeurtenissen van
den dag Ie praten of vrinden en bekenden
to ontmoeten den Zondagswandelaar
buiten spel gelaten, en eveneens sommige
zoogenaamde „café's de qunrticr" (wijk-
koffiehuizen) We bijna met koffiehuizen in
de provincie gelijk gesteld kunnen worden
zijn dc Parijsche café's plaatsen gewor
den waar alleenloopcnde lediggangers heen
gaan om den tijd te dooden of gehaaste
„hommes d'affaires" zich rendez-vons ge
ven om zaken af te doen of elkaar in het
ooljj 4© nemen. De bekoring, die het ver
leden had, is weggevaagd door hel koorts
achtige, gemaakte of onnatuurlijke, waar
van thans alle klassen 'der maatschappij
bezield schijnen. Is het wonder datdaar-
mede ook het karakter van den vroegeren
Parijsehen „gargon" is verloren gegaan? Is
het wonder, dat er geen „aannemers" meer
gevonden worden, die zich aan don „ha
bitué" hechten als een oude huisknecht
aan zijn neer? Is liet wonder dat de he-
dendaagsche koffiehuisknecht zich laatmee-
slcepen door socialistische theorieën ver
kondigende volksmenners die hen tot niets
beters zullen brengen dan een werkstaking,
die voor hen met groote schade gepaard
gaat en in de toekomst geenszins een lots
verbetering belooft, die ze trouwens niet
noodig hebben? Zoo ergens dan zullen bij
deze staking de nuttelooze, zoo niet ver
derfelijke gevolgen aan den dag komen van
een onbegrepen, slecht begonnen en kwa
lijk geëindigde actie der socialisten!
JUVENIS.
INDISCHE CAUSERIE.
Dat is nu eindelijk eens een begrooting
van de daad, de Indische hagroo ting voor
1907
Tot nu toe had men den geduldigen Ja
vaan, die snakt naar lotsverbetering, steeds
met een kluitje: in 't riel gestuurd, gepaard
mot mooie beloften eit commissies van on
derzoek en meer dergelijke wissels op de
toekomst; stecnen vour brood! De Javaan
is don: in de superlativus; '1 is den Mo
riaan geschuurd, hem te willen opheffen
lot een hooger peil van beschaving, waar
voor bij niet vatbaar is, en "ook niets voelt!
Die dooddoener heeft uitgediend, in 'de
eerste plaats hij den minister van Kolo
niën, getuige de begrooting voor dit jaar,
en wel voornamelijk heit hoofdstuk onder
wijs; de lectuur van de Memorie van
toelichting op dat hoofdstuk, waaruit een
krachtige wil spreekt om nu eens brood
voor stecnen te geven, bracht mij in de
juiste stemming voor een opgewekte Cau
serie over <lat onderwerp.
Crreift nur hinein, (in bedoelde begroo
tte g), und wo man 'spac-kt da ist es in
teressant!
Wij zijn ton. lange leste tot da overtui
ging gekomen dat de tradition esje domheid,
van den Javaan' volstrekt geen organisch
gebrek is of iets aangeborens, maar uit
sluitend te wijten is aan ons verzuim in
zake het inlandsclie volksonderwijs, dat
steeds als stiefkind werd behandeld. Vol
gons de volkstelling van 1900 genoten nog
geen 0.09 pot. der inlandsclie bevolking be
hoorlijk schoolonderwijs, waartegenover
ruim 11000 Europcesche schoolgaande kin
deren op oen bevolking van ruim G2000
zielen! Is dat nu een' verhouding? Neen,
zegt do minister, dat moet anders wor
den, wij zullen Kromo van' stiefkind ons
troetelkindje maken, en al dadelijk begin
nen met verbetering en uitbreiding van bot
volksonderwijs, en als wij dan daar gelei
delijk mee doorgaan, dan zie ik cr nog
van komen, dat de Spanjaard het in ken
nis en ontwikkeling aflegt togen onze Rro-
mo's; 'in Spanje zijn nota bene meer dan
GO pel. der bevolking analphabetcn 1
Alles goed en wel, maar wat moet dat
kosten, vraagt Droogstoppel natuurlijk! Vol
ledigheidshalve volgt hier clan ook prijs-
opgaaï.
De totale vermeerdering van uitgaven
ten behoeve van het inlandsclie onderwijs
is voor 1907 geraamd op .L 740.000 netto.
Die uitgaven zullen weder geleidelijk stij
gen van ongeveer 2 millioen (over 1904)
fot pl. m. 3Va millioen, ongerekend tie
2% millioen voor „kosten in eens", wan
neer de gchecie reorganisatie en uitbrei
ding tot stand gekomen is.
Dit is nu mijn mïllioenespeech!
Wij hebben in onze Oost twee catego
rieën o. I. inlandsclie scholen. De scholen
eerste klasse, meer in 't bijzonder bestemd
voor de kinderen van inlandsclie hoofden
en van andere aanzienlijke of gegoede in
landers, met scboolgcldhcffing; de scholen
tweede klasse, bestemd voor de inlandsclie
bevolking in 'l algemeen; dat zijn dus do
eigenlijke volksscholen: in die scho
len worden de vruchten van den boom
der kennis gratis verstrekt.
Nu is liet plan die volksscholen op Java
en Madoern maar eventjes met 70 0 te
vermeerderen, niet in eens, maar zoetjes
aan: om tc beginnen in 1907 met 1SG,
zoodat wij met deze uitbreiding komen op
een 100 0 scholen met pl. m, 10000 0
leerlingen; geen bagatel zeker, maar toch
nog een druppel in een emmer water, op
een bevolking van bijna 30 millioen zie
lent
Maar wij zijn er nog niet! Nu komen
wij aan een splinternieuwe instelling, de
dorpsscholen, waarmede voor t
ccist een proef zal worden genomen inde
lesidenliën Prcangcr-rogentschappen, Chc-
ribon, Kedoe en KccUri, voor welke 'proef
f20000 op de 'begrooting van dit jaar
is uitgetrokken.
Dat gaat op een koopje, zal'men wel
denken; dat doet liet ook. Men vergeto
ecliler niel, dat 't hier gekit, het geven van
'n eersten stoot, 'n voorioopigen gcklclijken
steun van gouveniemenfswege, want, zegt
de toelichting, zoodra mogelijk moet de
school uit plaatselijke of persoonlijke mid
delen worden bekostigdde bevolking moei
do opriclüing pis een voordcel en niet
als een last beschouwendwang blijft uil-
gesloten. Het slagen van de jiroef hangt
in do eerste plaats af van do medewer
king van dc bevolking, zegt dc Memorie
van Toelichting, liet onderwijs op die
dorpsscholen zal zich bepalen tot lezen,
schrijven en rekenen met dc vier hoofd
regels, en dat is voorloopig ook voldoende
om Kromo in de toekomst "1c wapenen te
gen dc aanvallen zijner belagers, die nu
nog maar ai 1e veel munt slaan, in de
woordelijke botcekenis, uit zijn onkunde en
liclilgcloovigboid. Aldus 'verstandelijk ge
wapend, zal het in liet vervolg niel meer
voorkomen, dal de eenvoudige "dessnnian
onnadenkend zonder te lezen een kruisje
zet onder een contract, dat hem van
grondbezitter proletariër maakt. Zijn er
zoo? Ja, zoo zijn er! Ook zal'hij dan be
grijpen, dat het opnemen van geld "tegen
10 pot. 'smaands gekkenwerk is, dan zal
hij zich in één woord voortaan niet meer
in do luren laten leggen, door wie ook I
Wjuu* halen ze nu in vredesnaam de on
derwijzers voor ai die dorpsscholen van
daan? l>ic vfaag ligt voor de hand, maar
men zal toch wel begrijpen, dat ook daarin
voorzien zal worden, want een school zon
der onderwijzer is hazenpeper zonder haas.
Oud-leerlingen der 2e klasse-scholen wor
den ^gepromovcörd tot hoofd der school
en die lui doen dat voor een prikje, met
een salaris van f 10 af 15 per maand zijn
ze 't heertje1.
'Om hun kennis te vermeerderen en aan
te vullen, zullen geschriften worden uit
gegeven, waarin zaken én verschijnselen
worden behandeld uit dc "aas'te omgeving
der dessa's, en aangezien nu de Javaan
een aangeboren talent voor vertellen hceJt,
zullen de onderwijzers1 liet gclczene zeker
met succes voor de klasse weten tc be
handelen, (cr afwisseling van hot a, b, c
en het v2 maal 2.
En dat zij aandachtige toehoorders zul
len hebben aan de Kromotjcs c. s., daar
voor staat ons borg het bij den Javaan
eveneens aangeboren talent van luisteren;
kunnen ze toch niet dagen en nachten ach
tereen geduldig zitten wachten op den af
loop van die langgerekte Wajangverhalen
uit den ouden tijd, waarbij altijd een ge
schaakte prinses of zoo iets te pas komt,
welke verhalen volgons linn smaak zóó
boeiend en spannend zijn, dat ze niet op
staan voor en aleer die prinses weer te
recht gekomen is.
En nu heb ik een idéé, niet van mijzelf,
de bron geef ik u straks op. Elke leer
ling, die lot de dorpsschool wordt ■"toe
gelaten, verbindt zich na afloop van den
cursus 'n stuk qf drie kameraadjes, gratis
schrijven, iozen en rekenen te kereneen
o n d e r w ij s-s n o e u w b a 11 e t j el Word t
dat stelsel consequent doorgevoerd, dan
hebben wij op Java na verloop van tijd
geen enkelen analphabeet meer. Het vol
gende bericht bracht mij op dat idéé:
„Te Modan is in 1906 een gralis-cursus
geopend voor boekhouden cu handelsre-
kenen. Bij elk verzuim wordt f5 boete
per lesuur verbeurd voor een liefdadig doel.
De leerlingen zijn verplicht na volbrachte
studio minstens twee personen gratis op
te leiden voor de vakken, waarin zij'on
derwijs "hebben genoten
Ofschoon ik over onderwijs nog lang niet
uitgepraat ben, voor lieden bastaI
CAUSEUR.
ALLERLEI.
DE CZAAR.
Do keizer van Rusland is van nature
allesbehalve een autocraat. Zijn voornaam
ste karaktertrek is besluiteloosheid. Hij
kan niet tot een beslissing komen en laat
zich leiden door ieder, md wion Lij in
aanraking komt.
Lichamelijk is hij niel zooals de andere
vorsten uit liet huis Romanoff mooie
krachtige mannen. Hij lijkt meer op zijn
moeder, is zwak, klein van parsoon, ze
nuwachtig en mist dc eigenschap, 'die
iemand doet voelen: daar staat een vorst.
Hij houdt niet van ceremoniën, en vindt
zijn grootste genoegen m liet gezelschap
der keizerin en lnm kinderen. De vorst
van Rusland is oe.n beminnelijk man, dio
zeer aan zijn huis en de zijnen is gehecht.
Als hij een gewoon edelman was, zou
hij algemeen geacht zijn, maar Rusland
heeft in dezen tijd ecu krachtiger man
noodig.
In do laatste jaren wijdde 'dc keizer
zich meer aan liet huiselijk leven danaan
liet openbare. Daar brengt de toestand van
het land natuurlijk veel toe hij; maar Ni-
kolaas II heeft de staatszaken altijd ver
velend gevonden. Tot voor twee jaar was
het zijn gewoonte een maand of zes we
ken in hef Winterpaleis to Petersburg door
te brongen. Hij kwam even voor het Rus
sische Nicuwejaar te Petersburg dat
dertien 'dagen na hef onze invalt ont
ving de diplomaten en dc liooge ambtena
ren, Daarna werd er een hofbal gegeven,
waarop vier tot zes duizend menscben ge
vraagd weiden. Alen kan eenigszins een
denkbeeld van de grootte van liet Winter
paleis krijgen, als men denkt dat allen 1c-
géiijk aan het souper konden plaats namen.
liet hofleven is in Rusland akelig vor
melijk en dal drukt, vooral op den keizer
en de keizerin. Tijdens zijn verblijf te Pe
tersburg gaf do keizer gewoonlijk Dinsdags
een bal en Vrijdags een comedievoorstel
ling. Verder werden er partijen gegeven
aan do groothertogen, gezanten en voor
naamste officieren. Maar na 'den lilden
Januari 1905, toen de vensters van het
paleis stukgeschoten .werden wordt liet
Winterpaleis niet .moor door de keizerlijke
familie betrokken.
Do keizer verdeelt zijn tijd 'tusschen Pc-
tarhof in Finland en Tsarskoo Selo, op
vijf en twintig Engelsohe mijion Van de
hoofdstad; soms ook maakt hij oen tochtje
met zijn jacht langs de Finschc kust.
In de Russische bladen wordt nooit
vermeld, wanneer de keizer op reis gaat,
maar alleen wanneer hij vertrokken is. Dit
is natuurlijk ter* voorkoming van aansla
gen. Ilel rijtuig van den czaar is ook in
niets te onderscheiden van die van an
deren. Soms zit hij in hel eerste, soms
in hel Lafste.
Nikolaas II werkt gaarne, ofschoon hij
er niet van houdt voor groote vraagstuk
ken geplaatst te worden, llij doet 'donken
aan een zakenman, dio niet weet, hoe hij
do zaken moet aanpakken, maar het weak
van zijn klerken doet.
Maar de toestand van Rusland 'is dan
ook zeer ingewikkeld. liet is niet alleen
een strijd tusschen de a'llcenhccrsMiappij
en een grondwet, maar ook tusschen wet
en anarchisme, oen samenhangend rijk of
vcrsclii llendc staatjes, de overheerscliing
der 'joden en nog andere zaken. De revo
lutionairen mesonen, dat de keizer gedood
moet worden. Als Lij hun ter wille was,,
zou hij nog do partij der groothertogen te
gen zich hébben, die aansprakelijk is voor
den moord op Alexander 11, toen hij voor
vijf en twintig jaar eon grondwet wilde
geven.
Niet de keizer, maat* de groolliertogen
houden dc verbetering van don toestand
tegenzij smeden ook samenzweringen te
gen den keizer, als alles rustig is, om
hem schrik aan te jagen en hem te nood
zaken met strengheid op to treden.
Nikolaas II is do keizer van Rusland,
maar do .groolliertogen hebben do macht
in handen. Sommige treden op als bloed
zuigers. Een voorbeeld daarvan
Een rijk koopman gaf oen millioen roe-
SCHIEDAMSCHE COURANT.
