gr jaargang,
Zondag 8 December 190?
No. 12562
Tweede Blad.
Uit de Tweede Kamer
De tweelingzusters.
SCHIEDAfüCHE COURANT
Deze courant verm hijni d a g c lij kg, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Pi ijs per kwartaal: Voor S c h ie d a m en V1 a ar din g e n fl. 1.25. Franco
per post tl-1.65.
Pxijs per week: Voor Schiedam en VI aardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertenüün voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
uur aan het buieau hezoigd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven.)
vrijs 'icr Ad ïurlentiën: Van 18 regels fl. 0.92; iedere mgei meer
ió 'enm. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zjj
ii!n< n.eu,
A d ver ten liën hij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te hekomen.
In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag-en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiön opgenomen tot den prijs
wm 40 cents per advertentie, bij vooruitheLaling aan het Bureau te voldoen.
Jntere. Telefoon
voor de Redactie No. 123.
voor de Administratie No. 103.
saarammnaea
Vie zou ooit gedacht hebben, dat ver-
hooging van het minimum-salaris dor ou
derwijzere een eisch kon watden, die na
genoeg door aJlc partijen in de Tweede
Kamer werd gesteund'? En toch is het zoo
Bij hot salariswotje van de onderwijzers
keft zich dit geval voorsjdaan. Waar in
vroeger jaren iedere verhooging van sala
ris voorgesteld voor de openbare onder
wijzers, ons weer bracht midden in den
schoolstrijd, was het thans alles pais cn
wee.
Hoe komt dat? Het antwoord kan even
kort als eenvoudig zijn. N'u sinds de wet-
kuypter het minimum-lraclcment van open
bare en bijzo"'•"f" onderwijzers onafschei
delijk verbonCcn is in dien zin, dat het
ecne niet rijzen of dalen kan zonder het
andere, is de verhooging daarvan een zaak,
è'e van weerszijden onder de oogen kon
gezien worden, zonder dat politieke nevel
do zaak zelve in een valsch daglicht plnalsi.
In zooverre heeft dus do wct-Kuyper
ook voor links haar goede zijde. Trou
wens, er mag niet vergeten worden, dat
het subsidiestelsel aan de bijzondere school
als een onontbeerlijk iets door vele leden
van links wordt aanvaardmen mag het
aan die zijde betreuren, dat het niet ge
lukt is een openbare school te stichten,
die do natie in. al haar schakeeringenkon
bevredigendat feit staat nu eenmaal vast,
en het zou struisvogelpolitiek zijn dat te
ontkennen.
Wanneer dan ook de wel-Kuyper do mi.
minimumtractementen van de openbare on
derwijzers niet slechts in schijn maar
in werkelijk he i d aan 'de gemeenten
uitkeerde, en wanneer de waarborgen voor
goed onderwijs nog iets steviger waren,
dan waro deze wet zeker geen partijwet
geworden in den slechten zin des woords.
Enfin, ook dat alles zal in orde komen.
Hot dunkt ons onwedcrlegbaar, dat het
einddoel zal moeten .vezenAlle lager on
derwijs Rijkszaak, zoovel hei lif|Zondere
ais het openbare. Of in dat stolsel de tegen
woordige subsidieering zal kunnen blijven
bestaan, is een vraag, waarop wij op dit
oogcnMik niet woiwenm in te gaan; wel
licht dat dan ook dr bijzondere ouderwij
zere Staatsambtenaren sniffen moeten wor
den; zij zijn het nu reeds ten deelc door
bun opname "iu het Rijkspensioenfoiuls.
Maar wij zouden over liet sa iariswetje
spreken. Welnu, het verheugt ons, dat, al
heeft de Kamer de verhooging van salaris
voor de onderwijzers van bijstand cn voor
d« plattelandshoofden natuurlijk dankbaar
Mnvaai^, ze het den Minister geen oogon-
blik heeft willen vafholen, dat ze deze
regeling w 1 beschouwde als een welkome
Terrassing, maar dat ze daarin allerminst
g iets, dat ook maar óén oogen blik zou
iatiaxi acutnui co *viavztrv v/m «-en
-*awé. V4»r^iuk.wti>tv vxrjnja-Mv.
mogen tegenhouden de definitieve regeling,
die met de verhooging v:ui het minimium
zal moeten aanvangen. Wil men een ge
bouw, dat wankel staat, tot stevigheid bren
gen, dan zal men moeten beginnen met
de grondslagen daarvan te versterken, en.
dus ook hier zal do hervorming van on
deren op moeten beginnen.
Over het onvoldoende van het aauvangs-
minimum is door de afgevaaidigdenvoor
Hoogozand, Amsterdam IV, Brie 11e enVen-
lo, de hoeren Ter Laan, Ketelaar, Rood-
huijzen en Nolens;, voldoonde de aandacht
gevestigd, en al heeft de Minister trachten
af te dingen op de waarheid daarvan, uit
de discussies is dit toch zeker overtui
gend gebleken, dat ook de beginnende on
derwijzer in de meeste gevallen de keuze
heeft Lnsisch.cn een leven van ünancieelo
zorgen, of af te zien van het doen van uit
gaven voor zijn verdere opleiding, een
keuzo waarvoor toch zeker de achttien- of
negentienjarige, bij den aanvang van zijn
taak, niet moest worden gesteld.
Maar, afgescheiden van de noodzakelijke
verhooging van het miniimim-tractement,
mag er nog wel eens op gewezen worden,
hoe gansch onvoldoende de bezoldiging
van de onderwijzers ten onzent is, terwijl
toch, zooals de lieer Tydeman het zoo
terecht opmerkte, het lager onderwijs'staat
of valt met het peil van de onderwijzers-,
en de materieelo positie van de onderwij
zers de basis van dat peil is. Welnu, op
enkele uitzonderingen na, zou men melde
traclementen van onze onderwijzers voor
oogen kunnen vragen, of ons lager onder
wijs ook soms is een zaak van weinig of
geen belang.
En dat zeggen wij nu niet alleen mot het
oog op het buitenland, wat ons vooral in
Duitschland en Zweden in deze een uiterst
beschamend voorbeeld geeft., maar ook
wanneer wij de salarioering onzer onder
wijzers eens zeilen naast die van andere
ambtenaren, waaronder velen absoluut geen
examen hadden te doen cm benoembaar
te zijn,
Een voorbeeld, alweder aan de hand van
den heer Tydeman.
De boden aan de ministericele departe
menten hebben salarissen tot 950; eerste
klerken daaraan hebben 900 it 950; een
kamerbewaarder 1000 (wat deze functio
naris, er nog bijverdient aan fooien, hom
door de audientic-bezoekers ter hand gesteld,
blijven onvermeld) een concierge bij don
TToogen Raad 950dezelfde bij het Hof
Ie Leeuwarden f 800, traktementen waarnaar
vele onderwijzers de lum'd niet kunnen uit
strekken. Ken amanuensis-concierge aan de
Rijks-landbouwschool heeft 900 met vrije
woning, licht on vuur; de tuinman daar
even zooveel met vrije woning. Komt men in
een iets hoogere categorie, dan hebben b.v.
eerste klerken hij -den Raad van Beroep voor
de Ongevallen verzekering, eene zeer
voorname betrek k in g (men moet
dat ,,zeor voorname" den heer Tyde
man zelf hooren zoggen om er de kracht van
te gevoelen f 1Ö00 1200, terwijl de hoof
den van scholen in do hoogste categorie met
ohanno en Suzanna waren de aardig
ste tweelingen, die men zich voor kan
stellen, en geleken zoo op elkaar, dat zelfs
de
eigen ouders ze met elkaar verwarden.
antje en Santje werden zij kortheidshalve
genoemd, en dat was een tweede punt,
aanleiding tot verwarring gaf. Zij wa-
[en «enige kinderen van don rijken
'°°pman Henrich, en worden door moo-
er zoowol als vader verwend en bedor-
™ni gelukkig maar, dat moeder natuur
,afr me' goed karakter bedeeld had, zoo-'
a. "e slechte opvoeding geen kwade ge-
|°goti had. De kleinen waren, om zoo
zeggen, van het uur barer geboorte af,
Jja scheidolijk, zij gingen geheel in elkaar
P» en voelden, zich als óón persoon; dat
5_mg zelfs zoover, dat, als een van beiden
e" werd, do andere gezonde ook ging
36n' en verklaarde: wij zijn ziekl Op
ooi gaf haar gelijkenis tot de grappigste
■"gissingen aanleiding, die het dartele
h ^an no8 in de hand werkte. Jo-
j^naa' zachtere en inschikkelijkste van
3 Wee> Was :d,e lieveling lmrer moeder,
npr V°,01^aren^ei guitenstreken steeds
zijnde Susanna, de hartelap baars
hun minimum-salaris op zijn hoog< kunnen
opklimmen tot ƒ1250 plus vrije woning. De
griffiers bij de Raden van Boiot pook e e n e
7. eey go wichtige bet r e k k i n it. vol
gens den heer Tydeman (deze ironie kan al
leen hem ontgaan die niet \wet hoe weinig
deze dignitarissen te doen hebben) hebben
traktementen van ƒ2000 h ƒ3000. Aks de
onderwijzers dat eens kregen Men kan, zoo
besloot de afgevaardigde uit Tiel, deze voor
beelden met taüoozc andere vermeerderen.
Deze inferieure ambtenaren
k r ij gen allen in ceiilan de volk s-
opvoeders, d e m a n n e n a a n w i e
w ij onze kinderen toe v e rtr o u-
wen, die vooral daar eeno zoo
groote rol in de volksopvol
ding speleg, waar de rol van hot
huishoud e* d aarin uit den a a -r d
der zaak h e t k le i n s t is.
Het is goed, dat zulke dingen eens gezegd
worden. Ons volle moet als klein volk voor-
aanstaan in ontwikkeling, en daarvoor 7,uilen
aan onze onderwijzers, "hoofden en anderen,
steeds hooger eisehen moeten worden gestold
en dat kan en mag alleen, als de positie
van den onderwijzer ook is eene financieel
goede. Alen wil niet meer weten van den
meester, die tegelijk klokkoluider en dood
graver is, maar men heeft hem m e t die
function ook maar al te vaak de emolumon-
daaraan verbonden, afgenomen. Dat moet. nn-
dei-s worden. Dat voelen gelukkig alle par
tijen. De lieer Nolens sprak ecri waar woord,
toen hij zei. dat in de eerste plaats op de
Overheid de plicht rust vóór te gaan in hot
goed bezoldigen van hen, die bij linar in
dienst zijn. Maar dat is helaas, zooals wij
hierboven zagen, allerminst het geval.
De wet heeft, zooals hekend mag onder
steld worden, goene aanmerkelijke verande
ring ondergaan. De Minister heeft om f i
n a n c i e e 1 e redenen tegenover alle amen
dementen, 'die grooter offer van de Schat
kist zouden vragen, dan het door hem voor
gestelde, het onaannemelijk laten hoo
ren, cn de voorstellers waren zoo verstandig
door het intrekken van die amendementen
genoemd wetsontwerp niet in gcvnfir to bren
gen. Ook Lier gold het"Beier oen half ei dan
de leege dop.
Zoo werd dus ingetrokken hot amende
ment Ter LaanRoodhuizen - -Snieengo, om
dezelfde periodieke verhoogingen, die in dit
ont.wprp voor de onderwijzers worden vnst
gesfeld, en die gunsfjger zijn dan do be
staande verhoogingen voor de hoofden, ook
aan 'deze toe te kennen.
Eveneens werd op dezelfde gronden intro-
frokken oen amendement, goteekend door de
hoeren Ketelaar, de Klerk, Ter Laan. Rood-
huyzen, Schaper, Smeenge en Bmidf, om het
nanvangsmininmin ie brengen van f 500 op
f 000, zoowel als dat van de herren Arls,
Pns«toors en Van Vliet run datzelfde mini
mum van 500 op f 550 te verhoogen.
Vorkregen werd. dal de jaarwedde dor
hoofden van scholen en onderwijzers; aan de
openbare lagere scholen alle vóór 1 .Tnnirari
1909 'dnor de gemeenteraden opnieuw moe
ten worden vastgesteld.
vaders. Toen zij er den leeftijd voor had
den, gingen zij naar een kostschool in
Zwitserland, en hier kwam het toonecl-
spel-talenl van Santje tot zijn volle recht;
zij deed haar zustor zoo bedriegelijk na
in houding, gang en stem, dat iedereen cr
op gezworen zou hebben, het zachte Jantje
voor zich te zien. Had zij op deze manier
een vergissing tot stand gebracht, dan deed
zij haar masker af en sprak:
vÖnzen loekomsügen mannen zal het
eens nog zeer moeilijk vallen, ons uit
elkaar te houden."
Acht dagen voor haar zeventienden ver
jaardag keerden zij in het ouderlijk huis
terug cn mét haar gelach, geiubel en ge
zang. Ter eere van haar th-.'skomstzou
den haar ouders een bal geven. Santje
vond dat denkbeeld bizonder prettig en
vloog dcri geheeleu dag zingend door hot
huis, alles overeind zettend. Johanna, het
droomstertje was het daarentegen angstig
te moede: „Ach hemel, Santje, sprak ze
meermalen zuchtend„Je zult zien, ik doe
iels geks! Ik zal de hecle quadrille in
de war sturen, en heb nu al lmrlktoppin-
pingeu van angst, als ik aan de prachtige
uniformen van de officieren denk. Ik zou
wol in een muizengat willen kruipen, want
denk toch zelf eens, tot nu toe dansten
wc enkel mot cadetten, hoogstens studen
ten."
„Ru, en wat zou dat?" antwoordde het
resolute Santje. „Denk je, dat deze hoe
ren niet evengoed op hun twee boenen loo
pen als alle andere monschen? Het oefent
op mij niet den geringsten invloed uit, hoe
wel ik toch heel graag later een officier
tot man zou willen hebben. Maar dat heeft
nog den tijd," gichelde ze, voorloopig wil
ik dansen en me amuseeren."
De baltoiletten werden tot op hel klein
ste strikje, op net verlangen van Santje
eender gemaakt, ofschoon do moeder de
opmerking daarbij maakte: „Maar geen
mensch zal jo kunnen onderscheiden, kin
deren."
„Dat is juist wat ik wensch, moeder
tje. Neen, u moet het nu niet voor ons
bederven," antwoordde Santje en daarmee
was de zaak afgeloopcn.
Do balavond was eindelijk aangebroken
de tweelingen vertoonden zich in haar bal
toilet aan haar ouders en werden met
Irotsche, tevreden gezichten in de hal
zaal geleid; „Ze zijn allerliefst!" fluisterde
de vader, en de moeder bevestigde dit
stralend van geluk. De aanvankelijke
schuchterheid van Johanna was spoedig g
weken, en zij gaf zich op de haar eigen
lieftallige wijze aan het dansvermaak over
terwijl haar veel levendiger zuster in dolle
uitgelatenheid rondfladderde. En boven
dien voelde Jantje zich van eon lot nu
toe ongekend geluk doorstroomdwant de
beste danser, die in zijn prachtig uniform
Dil re /m \ccl gewonnen, llic-rdoor wordt
toch M'rkiegon, dat de zekerheid dut het
meerdere dat geire\en wordt, inderdaad hun
oor wie Int bedoeld is, ten goede 'zal komen.
Wal toch is lat geval? Er zijn gemcente-
ïitlon. die vroeger reeds aan de onderwijzers
hebben gegeven, wat t! ans in het onder
havige onlwerp wordt voorgesteld. Die, om
een voorbeeld te noemen, den onderwijzer
van hijstand wat meer gaven na 5 dienst
jaren dan de verplichte 550, 'die, laten wij
zeggen, b.v. G00' gaven. Deze gemeente
raden zouden nu kunnen zeggen, de 50
die nu meer lire komen, houden wij in eigen
zak. Neen, zegt liet geamendeerde ontwerp,
Gij zult vóur 1 Januari 1909 al uw salaris
sen opnieuw hebben te regelen, en nu krij
gen dus Gedeputeerde Staten, die de salarieo-
ing moeten goedkeuren, of anders, de Kroon,
op wie den door Raad en Staten verongelijk
ten zich kunnen beroepen, het in hunne
macht, dercelijke pogingen, als ze gedaan
werden, te verijdelen.
Eindelijk werd de oude redactie, dat de
wet gerekend zal worden te zijn ingegaan
1 Jan. 190S, bij amendement van den
heer Ketelaar hersteld.
Wij nemen den Minister in geen enkel
geval kwalijk, dat hij onwrikbaar is ge
bleven. Het was hem op dit «ogenblik al
lerminst. tc doen een definitieve regeling
te maken, hij heeft alleen getrarht, zich
plaatsende op het standpunt, dat in de
eersie plaats h u n hulp moest worden ge
boden, die door de laatste twee wetswij
zigingen niet waren gehaat, niet anders
kunnen doen.
In dien gcdnchlengang heeft de Minis
ter. nadal hem daarop is gewezen, het
niet hij de onderwijzers van bijstand ge
laten, die niettegenstaande den drang in
deze, van bevriende zijde op Minister Km -
per Lij de Lager Ondervvijs-novelle ge
oefend, toen niet werden geholpen. Neen,
hij heeft zijn ontwerp gewijzigd, toon hem
er op gewezen werd, dat de plattelands-
hoofden van de 8ste en 9de klasse niet
m die mate door het ontwerp Boigesius
van 1901, in strijd met de bedoeling van
dien Minister, waren gebaat als verwacht
was. En toen hij van het gegronde van
die klacht overtuigd was, kwam hij hun
tegemoet, door de laagste twee klassen
der tabel, onder A samengevat, onder B
te brengen. Wel een bewijs, dat Minister
Bink niet enghartig op zijn standpunt bleef
slaan. De onderwijzers zullen hem daar
voor dank weten. Zij zullen begrijpen, dat
een minister, die zoo handelde, hot met
Dr. Bos en andoren eens zal zijn, dat een
definitieve regeling van de onderwijzers
fraetemenlen, een eisch des- tijds is. De
onderwijzer, die in Rotterdam solliciteer
de naar don post van suppoost in hof
Muscmn-Boymans, en zijn benoeming vreug
devol bogroetta, is een beschamend feit.
Ongeveer 70 percent dor gemeenten geeft
als aanvnngslrnctemenl niet moor dan hot
wettelijk minimum, vooraan Rotter
dam, Neerland's eerste koopstad. Gelukkig
zal aldaar, naar wij vernemen, weldra een
nieuwe en betere regeling getroffen wor
den.
Het ontwerp komt a.s. Dinsdag instem
ming cn zal naar alle waarschijnlijkheid
zonder hoofdelijke stemming worden aan
genomen.
Dat de Waterstaatsbegrooting in de St.
Nicolaasweek word behandeld was zeer
zeker een verstandige zet van het toeval.
Want bij Waterstaat met name is de Mi
nister Sint Nicolaas, omringd door de Ka
merleden, die wel niet in koor, maar toch
allen min of meer aanheffen: Vol ver
wachting klopt ons hart! De een wil een
kanaaltje, do Iweodc oen brug, en de derde
een tramlijntje voor zijn district, en do
arme Excellentie, die toch ook met do
Beschikbare middelen te rekenen hoeft,
kan moeilijk anders dan betuigen, dat hij
de vele verzoeken, die tot hom komen,
ernstig zal overwegen, en do hoffelijke
wijze, waarop .Minister Krans zulks zegt,
is haast evengoed, alsof do wensch word
toegestaan. Alles is even preltig aan dien
bewindsman, men zou zonder overdrijving
kunnen zeggen, - dat hij muziek in zijn
stem heeft.
Van meer belang was het debat over do
spoorwegen, waarbij natuurlijk j e voor
vechter van Staatsexploitatie, de heer
Treub, het eerst in het krijt trad. Nu, hij
had nogal iets aan le merken, en meer
en meer blijkt, dat dc belofte van 1903,
dat dc Siakingswetten gepaard zouden gaan
met maatregelen van de Regcoring, om de
rechtspositie cn het lot van onze spoor
wegarbeiders te verbelcrcn, vrijwel onuit
voerbaar is. Men wilde wel, maar men
kon niet. Hoe kan b.v. de Staat zeggen
tot de maatschappijen: Gij moet uwen ar
beiders hooger loon geven, terwijl hij alle
gegevens mist om na te gaan, of ze daar
toe in staat zijn? Maar toch is hel erger
lijk. dat die maatschappijen, op dit oogon-
blik, nu de wet op bet Arbeidscontract
in beide takken der Stalen-Generaa! is
aangenomen, tal van bepalingen in haar
contract opnemen, die met genoemd wets
ontwerp in lijnrechten strijd zijn. Dat is
eenvoudig misbruik maken van de om
standigheid, dat de wet op het Arbeids
contract niet van tot passing is op het
spoorwegpersoneel, maar de zaak wordt
er slechte des te erger door. Het contract
tnssclien do maatschappijen cn haar per
soneel schijnt maar a! tc vaak gemaakt
om de onafhankelijke elementen te kunnen
„zoeken". Wet b.v. te zeggen van het ver
bod om fooien aan te nemen, terwijl ieder
een weet, dat zulks altijd gebeurt en dat
dc conducteurs die fooien tot een vast en
wolkom emolument van hun bedrijf reke
nen? Wat kan dal anders zijn dan een
middel, dat de directie steeds in hare
hand heeft, als ze kwaad wil
Natuurlijk is op deze misstanden het
ec-nigo antwoord: Daaraan zal Staats
exploitatie ten minste een einde maken,
en de Minister kan slechts aan de hoeren
Treub, Ter Laan cn Troelstra, welke beide
laatsten ook in het klaagkoor hadden mee-
volkomen aan haar ideaal beantwoordden,
de mooiste blonde snor bezat, en schit
terende blauwe oogen, in één woord, het
evenbeeld van Mars, gaf aan haar boven
alle anderen de voorkeur en was met zijn
hulde al zoo ver gekomen, dat hij haar
„onvergelijkelijk" genoemd had, „de zon",
waarnaast al het andere verbleekte.
En mijn tweelingzuster, die op mij gelijken
moet, als liet eene ei op bet andere, er.
daarbij veel zachter en innemender is, dan
ik, zoudt u die niet dezelfde lof toe
zwaaien?" had zij hem dparop gevraagd,
„Maar mijn lieve juffrouw!" klonk het
antwoord, wat 'denkt u wel van mij? Uw
levendigheid, uw geest, uw humeur zijn
het, die mij in dc eerste plaats boeien,
en niet alleen het allerliefste uiterlijk, dat
u met uw zuster gemeen hebt."
Als een bliksemstraal kwam haar bij deze
woorden een gedachte in het hoofd, on
haastig sprak ze:
„"Mama. heeft me daar juist gewenkt;
binnen vijf minuten ben ik hier weer te
rug; in den wintertuin daarginds kunt u
op me wachten." De luitenant hoog en
begaf zich gehoorzaam in het heerlijke,
groene, door bloemengeuren als doortrok
ken vertrek, dat voor zoete droomen als
't ware geschapen was.
Susanna zoekt intusschen, niet, zooals
zij voorgegeven had, haar moeder, maar
haar zuster op en fluisterde haar toe:
„Doe mij het genoegen en ga dadelijk
in don wintertuin, waar luitenant Rtein
mij wacht. Spreek met hem, maar ver
raad niet, dat jij het ben, en als hij den
volgenden dans met je doen wil, in de
meening, dat hij mij vóór hcefL, ga dan
met hem mee."
„Afaar Santje 1"
„Doe, wal ik je gezegd heb, mijn levens
geluk hangt er van af."
„En mijn danser, met wien ik den vol
genden dans zou doen?"
„Wie is het?" Zij noemde hern.
„Maak je maar niet ongerust, dat zal
ik wel voor mij nemen."
Hoewel ongaarne, voegde Johanna, zoo
als altijd, zich naar den wit van haar
zuster. De comedic was uiterst pijnlijk, maar
wat was er aan te doen?
Schuchter trad zij den wintertuin bin
nen, en dc luitenant, die haar verwarring
scheen te begrijpen, merkte in zijn geluks-
ï'oes niets van het bedrog. Iïij voerde Jo
hanna ten dans, cn de tweelingzuster zag
met teleurstelling en smart, dat zij toch
niet zoo „onvergelijkelijk" was, als hij haar
zooeven verzekerd had. „Och," dacht zij
bitter, „ik zou hem uit duizenden in het
donker herkend hebben, cn hij heeft er
geen idee van, dat hij mijn zuster in de
armen houdt. Zijn liefde is niet echt."
De nu volgende dagen en weken voelde
Santje zich doodongelukkig; zij sprak tot
