61"' Jaargang.
m. 12589
Zondag 12 Januari 1908
Tweede Blad.
Uit de Tweede Kamer.
I
a. s.
WACHTEN.
ntant
liet
poe-
iege-
bü
lï
FRANSCHE MïlEVEN.
SCHIEDAMSCHE Cl IURANT,
Deze courant verseliyjni d ag el ij ks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen,
Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25.Franco
t per post fl. 1.65.
p Prijs per week: Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
I, Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
jjtf
Advcrtentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
uur aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Ilaven No. 141 (hoek Korte Haven.)
ikers,
Prijs dor Adve r ten tien: Van 1—6 rogels £1.0,92; iedere regot meer
15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zjj
innemen.
A dvertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Taiieven
hiervan zijn gratis aan hot lïureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiiin opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan hot Bureau te vuldoen.
Interc. Telefoon
voor de Redactie No. 123.
voor de Administratie No. 103.
'R.
'I
m in
keur,
->f in
11 het
aard
>EB
igen-
het
rank
wek
zoo
oote,
lafde
iede-
t de
i hij
uise-
■teld,
meer
e en
pen;
hten
den
ver
aard
hen,
met
eder
jk te
reld
e
and,
ieud
De Kamer is op 7 en 8 Januari bijoen
geweest ter behandeling van het wetsont
werp ter goedkeuring gin de op 28 Augus
tus 1907 te Brussel gesloten additioneels
acte tot de op 5 Maart 1.902 aldaar ge
sloten overeenkomst betreffende de suiker-
belasting.
Zooals bekend mag verondersteld wor
den, hebben de mogendheden, die lot do
suikerconventie van 1902 toetraden, zich
verbonden tot afschaffing van de suiker
premies. Suikerpreinies waren de gelden,
die aan de suikerfabrieken uit 's Rijks kas
werden uitgekeerd, in evenredigheid van
de hoeveelheid, die ze produceerden. Deze
premies werden, laar hel heette, uitbetaald
tot instandhouding van een kwijnende in
dustrie, maar waren, feitelijk oen geschenk
aan d'o aandeelhouders. Ons land heeft in
een enkel' tijdvak van 10 jaren 30 millioen
aan .suikerpremies uitbetaald'.
Welnu, de Conventie van 1902, waartoe
de voornaamste landen, die suiker produ-
cecron. toetraden, bracht door die afschaf
fing der suikerpremiëu de onderlinge con
currentie niet alleen op gelijk terrein, maar
ze deed meer. Be tot de Conventie toe
getreden mogendheden moesten zich oak
verbinden, van de suiker van andere lan
den, die wel premie geven, zóóveel invoer
recht te heffen, dat hij, die ze invoerde,
door de premie, die hij ontving, niet tegen
lager prijs zou kummn verkoopou dan de
fabrikant in liet land zelf.
De Suikerconventie heeft uitnemend ga-
werkt. Wat ach en wee is er niet geroe
pen, wat belegering heeft de protectionis
tische Minister Harte niet in en buiten
de Tweede Kamer moeten doorstaan, toen
hij toetreding tot de Conventie voorstelde,
zonder daarbij een invoerrecht op suiker
voor te willen dragon. Eere zij zijn naam;
hij hield stand, in de heilige overtuiging, dat
hij met 's lands belang voor oogen niet
mocht, toegeven, en de feiten hebben
hem in het gelijk gesteld. Onze suikerindus
trie is niet geknakt door de toetreding tot
de Conventie, maar integendeel tot nieu
wen bloei gekomen. En de hoer Harte moge
i elders als een zwakke figuur zijn getee-
kond, in deze zaak heeft hij zich bijzon
der krachtig geloond en onder do leuze:
.,Uoe wel en zie niet om" zijn plicht ge
daan. Zou er ook in rbaml bestaan tns-
schim do groote verbo.genheid van de Bra-
j hantsche suiker-fabrikanten over deze zaak
on de niet-verkiezing n:s Kamerlid van den
heer Harte in. .1905? W'jj vragen maar.
De Suikerconventie is dus voor ons land
een groot voordeel. Sinds 1902 hoeft de
suikerindustrie ten onzent geleerd, hoeveel
t meer het waard is haar vrije beweging te
hebben en op eigen energie te zijn aan
gewezen, dan te strompelen op de krukken
der ongezonde protectie. Maar nu komt
na 5 jaren tijds Engeland de brij beder
ven, »'u vraagt otu van de verplichting
ontslagen te worden van den ecprimeerden
suiker invoerrecht te heffen, en, zooals En
geland altijd is, voegt het er dadelijk het
dreigement bijAls ge mij niet van 'die
verplichting ontslaat, treed ik geheel uit
de conventie van 1902 mi, herneem mijn
ge he oho vrijheid.
Be afgevaardigden van "de verschillende
tot de Conventie toegetreden landen kwa
men 'te Brussel bijeen. Die landen zijn
Buitschlaml, Oostenrijk, Hongarije, België,
Frankrijk, Engeland, Italië, Luxmnhurg, Ne
derland, Peru, Zweden on Zwitserland. Eh
daar krijgt Engeland zijn zin. 01' men het
nu met den heer Van Nispen eens moet
•zijn, dut het ai te gemakkelijk zijn
zin kreeg, zullen wij maar niet beoordee-
lendat de brutalen de halve wereld heb
ben, is een spreekwoord, waaraan Enge
land» politiek ons telkens herinnert, en al
ware de heer Van Nispen zelf onze ge
delegeerde ter Suikerconventie geweest, hij
zal jnooilijk kunnen beweren,, dat zulks
eenigc 'kans zou hebben gegeven op een
andoren loop van zaken. Men bad toch
niet in een beooideeling te treden vatiEn-
gelnnds gedrag in deze; als men op zulke
samenkomsten dergelijke netelige vragen
wilde behandelen, zou men beter doen heel
niet bijeen te komen.
Men stond eenvoudig voor de vraag
Wat is voordeeliger? Engeland zijn zin te
geven en daardoor de Conventie in stand
te houden of Engeland uit. de Conventie
te laten treden, en daardoor feitelijk 'de
gchoele Conventie waardeloos to maken.
En rlat het antwoord daarop niet anders
kon zijn dan Engeland ziju zin te geven,,
begreep de Kamer zoo goed, dat zelfs de
heftigste opposanten als do lieeren Van
Vuuren en Van Nispen niet eens hoofde
lijke stemming over het ontwerp hebben
gevraagd.
Tol dit resultaat heeft zeker niet weinig
hijgedragen de rede van den heer Pierson,
die op zijn gewone zaakkundige wijze aan
toonde, rlat toch eigenlijk door de vrijheid,
die thans aan Engeland wordl gegeven,
niet zoo heel veel verandert. Dit gewich
tige blijft, dat de Staten, wier concurren
tie in don tijd vóór de Conventie, deze
onze bloeiende nijverheid dreigden te
richten, allen gebonden blijven aan do be
staande bepalingen. Onze gevaarlijke con
currenten vair vóór 1*903, die door de Con
ventie waren vastgelegd, hlijwm vastge
legd. Daarin komt geen verandering.
Err tot die concurrenten behoort Engeland
ir i e 1. Engeland heeft zeker ecu kolossa
lon suikerhandel, maar die is bijna geheel,
jen zelfs in toenemende mate, ronsiimptie-
handel; terwijl het bijna 1600 millioen kilo
gram suiker invoert, vpert het slechts 53
millioen kilogram suiker uit, waarvan 4
millioen naar ons land. Hetgeen voor ons
118.
n
?0t'
me.
Een brief uit BerlijnVan die lieve,
goede Herthu. Agues kuste liet schrijven,
vóór zij het opende. Zij had hij de Berlijnsche
familie zulke heerlijke dagen doorgebracht
zooveel afwisseling gehad en zooveel nieuwe
menschen leeren kennen. Alles zoo heel an
ders als bier in NVcencnzooveel wijzer, ele
ganter, levendiger. Hier, alleen met die goede
tante Emma, die bij de wees de plaats van
moeder vervulde, sliep men bijna in. En men
mocht niet laten merken, dal men dat ducht.
Niet zeggen, dnt men heimwee naar Berlijn
had; dat had tante werkelijk kwalijk geno
men. Maar daarom bestond «lat heimwee toch,
al verzweeg men het nog zoo.zorgvuldig. Eu
het was niet eens het eenige, wat tante niet
weton mocht
Agnes opende den brief van haar nichtje
Bertha, begon te lezen, maar werd plotseling
doodsbleek
Wat stond «laar?
„Stel je eens voor, beste Agnes, professor
Bohling komt morgen naar NVeenen om liet
congres bij te wonen en blijft drie dagen. Ik
heb hem gezegd, je stellig cons op te zoeken
en hem je adres gegeven. Hij zal ongetwij
feld komen en ik deel het ie mnar mee, op
dat je thuis zou'dt. blij', en. Misschien wil je
hem voor één van dc dagen uitnoodigen, je
kunt hem naai' liet hotel schriiven, als je
wilt."
land al heel weinig heteckenl, waar wij
in luOO bijv. 103 millioen kilo uitvoerden.
Maar onze zwaarste concurrentenDuitsch-
land, Oostenrijk Hongarije en Frankrijk blij- j
ven vastgelegd. j
En dan de vrees, dat wij zullen over
stroomd worden met vreemde suikers? Een
vrees, die den heer Tydennin zoo bevin
gen had (al kwam hij later ook, gein ord
de debatten en dc rede van den Mini tor,
tot ietwat andere meening), dat hij al bijna
bekeerd was tot voorstander van oen in
voerrecht op suiker, een invoerrecht, waar
om do heer Van Vuuren in hartstochte
lijke woorden en met smeckende gebaren
vroeg.
Be heer Parijn merkte terecht op. dat
hel. zaax is bij dergelijke economische
vraagstukken als het onderhavige een koel
hoofd to houden. 'Waar toch. zoo sprak
hij, zou die suiker] a w i r. e, die ons
heet te bedreigen, vandaan moeten komen?
Men heeft gesproken van Argentinië als
van een dreigend 'gevaar, maar Argentinië
voorziet nog niet eens in eigen behoefte.
Paar gaat nog suiker heen. Vroeger heelt
Argentinië eenigen uitvoer gehad, maai on
beduidend. In een courantenartikel heeft
men "Rnmenië geciteerd, maar de export
van dat land betcekent evenmin iets.
Blijft over Rusland. 'Maar.... Rusland
wordt in zijn uitvoer beperkt tot hoog
stens één millioen ton suiker in 6 jaren,
dat is zeker een groote hoeveelheid, maar
nog geen zesde van hetgeen Java in één
zelfde tijdperk uitvoert. Daarenboven mag
niet vergeten worden, dat Rusland, als
het dien suiker zal brongent 'op Me Lon-
densche markt, Engeland in één jaar meer
dan anderhalf maal zooveel consumeert als
Rusland in zes jaar mag uitvoeren.
Maar is er reden om ami to nemen,,
dat Rusland Hie millioen ton opdoLon-
deneche markt zal brengen? Heel weinig.
Vóór de Conventie van 1902 tol stand
kwam, had het reeds een niet. onbelang-
t ij ken sii'knruitvoertoch kwamen daar
van stectn» 1500 ton, als hoogste hoeveel
heid, in 1894 op de Eon dense lie markt;
Azië, zal wel Rusland's grootste afnemer
zijn en steeds grooter worden.
Ten slotte mag niet vergeten worden
('zoowel de heer Pierson als de Minister
van Financën wezen.hicroph dnt onze Ko
loniën een "bijzonder grool belang hebben
bij hot instandhouden dei Conventie.
Dc reden 'waarom deze zaak nog behan
deld werd door het demissionaire Kabinet
is. dnt wii Oils vnnr 1 PeUrn-iri -i c_
Ion uitspreken of wij na de aanneming van
de adrlilioneele acte nog lid van do Con
ventie willen blijven, en er dus groote
haast bij hel werk was, oen haast, die
zcr zeker niet noodig ware geweest, als
er aan het Departement van Buitenland-
scho Zaken in deze niet wem met het
bekende gemis aan activileit ware gewerkt.
Op 2 8 Augustus 1907 is de acte le
Brussel gesloten, en het wetsontwerp ter
goedkeuring daarvan kwam in... 16 lie-
Agnes liet den brief in den zak glijden
haar hart klopte tot berstens toe.
„Morgen vertrekt hij." De brief was gister
avond geschreven. „Hij" was dus al in Wee»
upii. Het congres zou morgen beginnen»
Hem naar het hotel schrijven? Ja. nis zij
zooveel moed bezat. Maar dien had ze helaas
niet. Muur misschien kwam hij ook wel zon
der «lat. Hij was in Berlijn zoo aardig voor
hilar geweest en had haar boven veie andere
dames de voorkeur gegeven. Allen hadden
het gemerkt en er van gesproken. Zij ver
beeldde het zich hettseh nietEn hij het af
scheid was hij ontroerd geweest, bad an
weerzien gesproken
Mte-ehkm nam hij juist aan liet congres
deel mn naaf NVeenen te kunnen gaan er
baar weer te zien. Wie weet? Waarom z.ou
hij huur gevoelen niet beantwoorden? Dat
kwam immers alk* ringen voor. Bedort zij uit
Herlijn terug was, dacht zij aan niet', of nie
mand meer dun aan hemen juist i oor hem
had zij hel in Berlijn zoo heerlijk nooi ge
vonden.
Aan tante mocht zij niets zeggen m wat
er de volgende dagen kon geHuren. Zij had
haar weinig van hem vrrield. NVanrom nok?
En als hij kwam. zou tante alles zien
Als hij kwam Wat klonk dat heerlijk.
Bijna ie lieertij' om waar te kunnen zijn.
Den volgenden dag was zij vroeger dan
gewoonlijk op. Zij had slecht geslapen e.n
zag bleek. Zij nam in het salon en in de
eetkamer stof af, haalde bloemen, en vulde
'daar alle munvezige vazen mee. En vóór
cember 1.1 dut is bijna 4 maanden later,
en dat terwijl wij ons vóór 1 Februari
moeten uitspreken.
Dat is geen manier van werken. Kn al
willen wij ons houden aan het woord van
den heer Tydeman, dat hij over de late
indiening van het wetsontwerp maar niets
zou zeggen, omdat redekavelen daaioior
met een demissionair Kabinet geen zin
zou hebben, hel zal tijd worden, dal de
werkwijze aan Buitonlaiulsche Zaken an
ders wordt. Hol is in politieke kringen
om zoo te zeggen oen publiek geheim,
waar van aan die activiteit tie st'htffji ligt
wanneer kond de Minister, die krachtig
genoeg is om in deze in to grijpen?
Do vier ministers, die hot wetsontwei p
hadden geteekend. De Moester, Van Tets,
Veegens en Fock. zalen zoo rustig achter
de groene tafel alsof zo in plaats van
1cmissionair te wezen, in een Kamer za
ten met een groote meerderheid achter
zich. De heer De Meester 'gaf der Kamer
officieel kennis, „dat do Ministers, hoof
den van Departementen, van Algemeen Be
stuur, naar aanleiding van hel votum, dat
door de Tweede Kamer der Staten-CieiU'-
r'aal op den 21sten December van het
ufgeloupcn jaar is uitgebracht over ti*t
wetsontwerp tot. vaststelling van hdVUM"
hoofdstuk der Stanlsbegrooting. hij brief
van den Sisten December daaraanvolgende
tot Hare Majesteit de Koningin hebben ge
richt het eerbiedig verzoek, hen te willen
ontheffen van hun ambt." IV Mmi-Uer-
piesident deed de medcdocling van dit al
gemeen bekend feit, omdat hij zulks ,,«e
gelmatig" vond, en de Kamer' onderbrak
Oven haar gegons om deze pnededeelinlg
in passende stilte aan te hooren,, maar van
emotie geen spoor.
Men leeft snel in onzen tijd en de ver
werping der Oorlogsbegrooting was ook*
alweer meer'dan 11 dagen geloden. Maar
de Kamer was wel druk. Niet mimter dan
79 leden waren aanwezig. Toch zeker niet
om 'n welje le beredevoeren, waarvan m m
zoo goed ais zeker was, dat het zonder
hoofdelijke stemming zon worden aange
nomen
Vooral aan de rechterzijde zag men
drukke gesprekken. Wat of die inlueMen?
Waren het aanslaande ministers, die met
elkaar het regoeringsprogram. waarmede ze
zullen optreden, bespraken? Wie zal hel
zeggen? Luistervinken deugen met.
Toch schijnt hel ons niet geheel onwaar
schijniijk, dat er een ander Kabinet dan
V.Ul Icxhts /,.d Van mi duitofi'l
rechts, bedoelen wij. De bekende hurt ij zm'-
correspondcnt schrijft in het „Handels
blad": ,„Er waarden trouwens reeds nieu
we geesten in de Kamer rond, mogelijke
ministers werden omkriügd en bepraatin
hoeken en boekjes schooiden groepen en
groepjes terwijl de aanstaande minister-
president (bedoeld is de heer Heemskerk,
«lie op 7 en 8 Januari niet in de Kamer
aanwezig was) onzichtbaar was, en ler-
wijl er één was, links, wél zichtbaar en
wél aanwezig, doch waarvan ntemaml ver
moedde. dat hij wel eens binnenkort als
ntitti-dcru'e!.» verrassing achter de groene
tafel zou kunnen opduiken."
Wie of die oene mag zijn? ..Het Volk"
zegt. tl.it Mr. Tydeman daarmee bedoeld is.
twaalf nas zij al zoo netjes alsof men gas
tei! verwachtte.
„Wat is er toch?" vroeg tante verwon
derd. ..Men trekt toch niet zijn he,-te japon
aan als mmi geen gasten krijgt en thuis
blijft
..Wal komt er dat nu op aan," autwoonl-
«le Agnes een beetje boos. ..Men kan zich
toch \oor zichzelf ook wel eens netjes maken,
niet waar?''
's Namiddags wilde tante uitgaan, en
vroeg of Agues meeging. Muur het antwoord
klonk ontkennend: ze had hoofdpijn en wilde
liever wat gaan ]i"gen.
Tante bleet drie uur weg, durende wel-
kei* ,;jU Agnes onophoudelijk wachtte. Als
zij een rijtuig hoorde, snelde zij naar het
raam. Poeh geen enkel hield voor lmar deur
stil. Alle kwamen nader, nader, maar reden
voorbij. Er werd een paar maal geheld.
..Als er nu maar niemand anders komt,"
dacht Agnes met een kloppend lmrt. En or
kwam niemand. Tiet avondkind werd ge
bracht, verder een brief; er kwam een bood
schap voor het huishonden, Het dienstmeisje
kwam na liet hellen iederen keer in liet sa
lon, waar Agnes. schijnhiar in een hoek
verdiept, ingespannen luisterend zat. Wat
klopte haar het hart hij ieder belten. En
dan dnt vervelende luisteren en wachtenwat
is het. wie is het? Tot het meisje binnen
trad en haar hoop verstoorde. En de wijzer
van do pendule ging onbarmhartig verder,
de tijd verliep
Om acht uur werd er weer gebeld. Agnes
P AR t J PC II NT FAT NVT A A R
Parijs, 2 Januari 1908.
De Kerstdagen on Oude- en Nieuwjaars
dag liggen weer achter ons - in. n. w. de
Parijsclie wereld heeft ecu week vacantia
genomen, die. als naar gewoonte, voorname
lijk besteed is geweest aan het verzor
gen van den inwendigen men-di. Wat et' ook
in onze dagen van nuttigheid en materialis
me verloren moge gaan, van tradition en ze
den uit den omimi tijd de „rfweillon"
blijft den fund de- tijd,- tnitsemm. Alleen
dient men aan dien term tegenwoordig min
der te deuken mm de iniddoniiiehtmis zelf
dan wel aan 't simper. Jat men steeds op dien
kerkgang heeft doen volgen. In alle klussen
der Parij-che maatschappij heelt men de ge
woonte heilanden in den mtehf van 21 op 25
December meestal buitenshuis oen feestmaal
aan te richten. Natuurlijk is de weelde danr-
van in verhouding lot de positie van ben
die het nuttigen en zou wat voor den een
don naam van festijn verdient voor den an-
d« r zelfs als dagelijksehc kost geweigerd
worden, doch eon ..extra" is die nvondmaal-
iijd niettemin \oor ieder. De bloedworst of
bouillon vormt echter dc schotel die als een
soort van nationaal koivtgcrecht vrij wel door
alle .standen genuttigd wordt. Dnt zij geens
zins zwaar op de maag weegt, wordt hij den
<en door witten wijn van 50 centimes den
liter, hij den under door een fle,-eh Miiinin,
Cordon Rouge verholpen en zoo i« ten slotte
ieder content en niet het minst de mar-
eliands de vin, koffiehuis- en rostaiirnntliou-
ders van allo mogelijke entegoriën, die den
ganschen nacht hun inrichtingen mogen
openhouden en uit stekende zaken nmken.
Neemt die kerstnacht du» hier ongeveer
de plaats in van Sinterklaas en Oudejaars
avond tegelijk zou is de le Januari wei
nig verschillend van den nieuw jaarsdag, ge
lijk we dien in Holland kennen. Alleen spe
len de ótremics, geschenken of fooien, een
\cel groeitere rol dun in ons vaderlan«l. Er is
bijna niemand die ze niet ontvangt of geeft
en hij velen vormen ze een hopluide bron
van inkomsten, waarmede voor do huishou
delijke uitgaten van te voren rekening wordt
gehouden. Dit is in de eerde plaats het ge
val mot de nuttige klas-o der postbodes, 'die,
vergelijkenderwijs, zeer slecht bezoldigd wor
den. Oren huishonden, hoe arm ook, of het
geeft een lialven frank fooi én aan den be
steller der brieven èn nan den hesteller der
drukwerken én nnn den telegraaflooper. Bij
een kantoor of magazijn van oenigon om
vang ontvangen ze allicht 20 frank en voor
groote handelshuizen stijgt die dan tot 50
en 10'O Irank. Dnt do brieven en couran
ten daarom sneller, of zelfs op tijd. hun 1)0-
schriktc op, haar hart klopte hoorbaar. Mis-
bdiien nu. Hij had mei vroeger kunnen ko
men, maar wilde den dag niet voorbij luien
gaan, zonder haar tc begroeten.
Er werd open gedaan en in de gang ge
sproken. Het was tante, die van haar be
zoek huiswaarts keerde.
Agnes zette zich aan tafel en hield zicli
of ze las. Ach ja, tante. Die had zij heelo-
manl vergeten
Nu kwam, zooals alle dagen, het avond
brood. En tante vertelde hoe piettig liet Lij
mevrouw Eras geweest was, en dut liet haar
dochter Elise zeer speel, (lat Agnes niet
meegekomen was. „Zij zal je morgen een
visite maken,voegde tante erbij.
Agnes schrikte uit haar gepeins op,
zij verward. ..Elise? Mijn
„Wie?" vroeg
God! Waarom?"
Tante zag haar verbaasd aan. „Waarom?
Wel, omdat ze je zien wil, denk ik
..Maar het schikt mij morgen niet," bracht
Agues er uit. „Ik heb andere plantten."
„Wat dan?"
Zij wist niet wat te antwoorden, daar zo
iioeh zou uitgaan, noch kon zeggen, dat /e
iemand wachtte. Die vervelende Eliw, die
altijd kwam als men ze niet gebruiken kon.
,,Tk heb geen Lizondere pluimen." sprak
Agnes oiiktelijk. „maar Elise komt te dik
wijls, veel te dikwijls naar mijn zin."
Tante begon te brommen. Ze werd vim dag
tot dag onaangenamer en ongezelliger, Elise
was een lief, aanhankelijk schepsel, en zij
moest dankbaar zijn voor zoo'n vriendin.
„Laat ze dan in Godsnaam komen
sprak Agnes onderworpen, om aan de zaak
een einde te maken. Tiet zou ook wel wonder
zijn, nis hij jui-t op het/elfde uur kwam, hij
kon evengoed iit don voormiddag reeds ko
men. Munt' in den voormiddag kwam hij
met. En daarna kwam Elise. Ze bleef ont
zettend lang en was zeer spraakzaam. Agnes
daarentegen was zeer stil, hii-tmle verstrooid
toe, en ving ieder geluid op, dat van bui
ten tot haar doordrong. Weer werd er druk
gebeld, liet avondbrood kwam toen oen oude
dame. die met haar tante wat te bespre
ken had. Toen oen briefkaart, en weer ging
dc wijzer van de pendule moèdoogenloos
voort-
Acht uur. Eindelijk stond ElDo op en toen
ze weg wu-, zette men zich aan tafel om
wat te eten, zoo-d- iederen avond.
Om negen uur werd er nog oons geheld.
Agnes schrikte op. Misschien toch nog oen
boodschap van hem; vooreen bezoek was
het te lont geworden.
Het. was coon boodschap van hem. Een
jongen bracht een paar gerepareerde lanr/.on
«.au tante thuis. Nooit weid op zoon verge
vorderd uur iets gebracht. -Tuist vandaag.
Duts ook dl tweede dag verloren. En hij
bleef mnar irie 'dagen.
..ik had hem toch wel kunnen vragen mij
te bezoeken. Dat wns beleefder geweest.
Mum* ik ben all ijd z.no angstig en terughou
dend, en daarmee bederf ik altijd idles."
Doch ln-4 \\a> nog niet te hint. Zij kon hom
nu 'dadelijk nog schrijven en den brief we"
