Hulp in der gemeentennood?
33© luclit in!
r i
i
K
r
gc
w
V
>n*«-iin ibMm KOllt. *tVtt *t",ir>OT
stemming bereiken zou ik niet durven be
weren, ï)c slhchto postadministratie ih
I: rimknjk dient trouwens niet verweten aan
de laagste klasse van postambtenaren. Zeer
waarschijnlijk zou evenwel hij, dio naliet
bedoelde vrijwillige schatting op te bren
gen. de kans loopen zijn brieven en druk
werken gedurende eenigen tijd te zien ver
loren gaan. Die toestand behoort tot de scha
duwzijden van het Parijscho leven, waarin
men zich nu eenmaal behoort te schikken.
Dezelfde berusting past den Parijsehen bur
ger tegenover zijn concierge. Deze bediende
van den huiseigenaar verdient negen van de
tien gevallen werkelijk den naam van „béte
malfaisanto". welken sommige huurders hem
volgaarne toekennen, Maar wie zich dio weel
de van 'n eigen hotel, vulgo huis, niet kan ver
oorloven en dat is 95 'der bevolking
is gedwongen zich onder zijn gezag en
bemoeizucht te buigen. Het lieste middel nu,
om den minst mogelijken last van dien ge-
meenschappelijken huisdienaar te ondervin
den, bestaat daarin dat men hem klinkende
bewijzen van genegenheid geeft. De nieuw
jaarsfooi ann den concierge, welke buitendien
nog meer dnn de „étrenno" der brievenbe
stellers, nis ren soort van huisbelasting kan
beschouwd worden, bekleedt onder die gif
ten natuurlijk de eerste plaats. Voor een
huur van 60Ó tot 300 frank bedraagt hij on
geveer 20 franks, voor een van 1000 frank
30 enz. al hooger en hooger, naarmate de
huurprijs toeneemt. Gelukkige huiseigenaar,
die op deze wijze, bet salaris van een zijner
voornaamste bedienden door zijn huurders
bekostigd zietHij die dergelijke zaken zou
willen veranderen, zou echter stooten op ge
bruiken, die door alle tijden heen bestaan
bobben. Hij zon niet het minste succes heb
ben bij geen van alle betrokken partijen.
Ook hierbij kan men zich troosten met. het
bekende ,,'s lands wijs. 's lands eer". Er
kend moet worden dnt behulpzame, onbaat
zuchtige vriendelijke concierges niet. te oenen-
male ontbreken. Het zijn ..rarae avcs", maar
ze bestaan. Schrijver dezer regelen heeft er
zoo een. hetgeen bewijst dnt hij niet, door
haat of wrok gedreven wordt. Hi' heeft zelf=
on nmuwmrsdng. in mil vnn de nnngebo-
rjr-r Zt-p.-n.fwee klinkende zoenen ont
vangen van zijn vrouwelijken huisbewaker,
die in dezen de gewoonte scheen te volgen,
in zwang in de huizen waar louter werklie
den wonen. Het ..utile" voor de concierge
en het ..dulee" voor den huurder aldus
kan deze verhouding, zonder eenigen arg
waan. het be«t samengevat worden.
Er zijn evenwel ook in de Parijselie maat
schapen elementen van aangenamer aard op
te merken bij de wisseling van Imt jaar. Zoo
de gewoonte dat in cle meeste Fransehe
handelshuizen de hed'enden en beambten
nis, .Hrenno", in .Tnnunri een dubbe'e
mnnn'd salaris ontvangen. Zoo do vele giffen,
welke door groote financiers of koenheden
aan de urmen gedaan worden. Het huis Roth
sehild Fri ■res heeft bijvoorbeeld de gewoonte
100.000 frs. niet dnt doel onder de fwintie
arrondissementen van Pnriis te verdoelen. En
verschillende andere bankinstellingen vol
gen die weldadigheid na, elke in overeen
stemming met haar budget. Zoo wordt er ter
fiejegopheid van het weuweianr door velen,
die rijkeliik met aardsehe goederen gezegend
- zijn. op allerlei wijzen welgedaan zonder dat
er door de pers openbaarheid aan gegeven
wordt. Zoo is voor anderen de overgang van
bet oude in het nieuwe jaar vaak eoti rust
punt, dat. na het opmaken der moreele ba
lans. niet zelden kracht of beterschap geeft
voor de toekomst. Het is waar dat men te
Parijs echter weinig tiid heeft tot overpein
zing. Al vinden op Oudejaarsavond ook geen
hpzundou fu-teliikheueu plaats. zoo moeien
de meeste Pnrljzenaars op Nieuwjaarsdag
vroeg uit do veeren om hun wercldsche ver
plichtingen te gaan vervullen. De nieuw
jaars-visites zijn er nog steeds sterk in zwang,
waarschijnlijk daar ze van ouds gepaard gaar
met Je nioitwianrscadeaux, die ongetrouwde
heere-n (ook al weer moreel) verplicht zijn
laten brengen. Dan kreeg hij hem morgen
met de eerste post.
Zij zette zich dus neer en schreef. T-oen
zond zij het meisje met den brief weg, en
kroop daarna moe en overspannen in bed.
Zonder veel hoop stond ze weer op. liet
gaf haar een soort verlichting toen tante haar
zei 'dien middag een vergadering to moe
ten bijwonen.
„Ik wil «Heen zijn," dacht. zij. „Dat is
beter, men draagt liet gemakkelijker, als er
niemand bij is En misschien komt hij
toch. En dan zijn we tenminste alleen, hij
en ik."
De voormiddag ging voorbij als gisteren
en eergisteren, z.onder dat er iets gebeurde,
's Middags om vier uur ging tante naar
haar vergadering. „Wil je nog niet een
frisch luchtje scheppen?" vroeg tante.
,,'t Is al de derde dag dat je niet uitgaat
en je ziet er miserabel uit."
„Ja, ik zal straks een wandeling maken,"
sprak Agues, om rust te hebben.
Toon tante huiten was, zette het meisje
zich weer voor het venster en het wachten
begon opnieuw.
Vandaag moest hij komen. Het was niet
anders mogelijk. Enkel uit beleefdheid. Als
hij haar zoo lief lmd als zij hem dan
was hij op den eersten dag gekomen. Zij had
zicli vergist, hij voelde niets voor haar, z.ij
had zijn beetje galanterie en voorkeur voor
liefde opgevat.
Ën toch-— wie weet! liet kon nog liefde
worden. Slechts hem weerzien, alloen-zijri
met hem. In zijn smaak vallen wilde zij.
Alles kon nog terecht komen, als hij manr
.kwam,
te overhandigen aan de 'dames, ten huizo
van wie zo iu het afgeloopen jaar beleefd
heden hebben genoten. Een vrijgezel, die bij
een twintigtal families (dat is nog zoo heel
veel niet) aan huis komt, beeft derhalve
20 bonbonniöres te koopen, 'die, hij een der
eerste firma's gekocht, hem heel gauw op
1000 fr. kunnen te slaan komen. Indien
het dus een elegant ambtenaar aan een mi
nisterie, zonder fortuin, is, 'heeft th man
dus roods hij den aanvang van het jaar
waarschijnlijk heel wat hoofdbrekens. Van
ministeries gesproken ook daar worden
evenals bij alle andere officieelo instellingen
lo nieuwjaarsbezoeken in hooge eer ge
houden. Alles wat maar tot cle een of andere
autoriteit gerekend kan worden, gaat zijn
superieuren gelijk wensehen. Gelukkig kan
het hierbij, in de meeste gevallen hij het
achterlaten van een visitekaartje blijven In de
antichambres zijn tal van kartonnen doezen
geplaatst, en registers neergelegd voorzien van
de namen van don minister, der hooge amb
tenaren, hun echtgenoot en. enz. Twee of
meer baissiers houden daarbij de wacht, ter
wijl van 's morgens 10 tot 's avonds 5 uur,
de bezoekers zonder ophouden op cle lijsten
komen toekonen en hun kaartjes in de don
zen werpen. Dit is voor Parijs, waar men
anders er nog al op uit is, do wereklsche
zaken omslachtig te maken, vrij practisch
ingericht. Wat de statiebezoeken hij den
President der Republiek en de Voorzitters
van Kamer en Senaat aangaat, hebben we
gens het plotselinge overlijden op Oude
jaarsdag van don Minister vnn Justitie, die
formaliteiten dit innr geen plaats gehad. Erg
zal dit door de betrokken personen wel niet
betreurd zijn. Ook dergelijke plechtigheden
belmoren, niet het overhandigen van „ëtren-
nes" en geschenken tot de zoogenaamde
„Corvées", die tien mensch den len dag van
het jaar er reeds aan komen herinneren dat
hij niet louter voor zijn genoegen 'deel uit
maakt van een beschaafde maatschappij.
Die vnn Parijs mankt daarenboven aan
spraak op een ..verlichting", welke zij vol
strekt niet aan alle andore steden toekent.
Vandaar is bet wellicht niet onaardig er op
te wijzen, dat op het oogonMik in die „Ville
Dumière", dezelfde waar de Scheiding vnn
Kerk en Staat tot wet verheven is, en waar
rationalisme en wetenschap dus geacht kun
nen woi'den het hoogste woord te voeren, de
waarzegsters opnieuw in hoog aanzien schü-
nen te staan. Het zijn geen ronddwalende
gebruinde gitnnn's, maar statige dames, dio
er een appartement op nahouden van een
huur vnn 3 iï 4ÖOO frs. en in een salon zete
len, welker ameublement misschien 50.000
fr. heeft gekost. De meest hekende was vroe
ger mevr. de Thhhes. Thans heeft deze een
massa concurrenten gekregen, die, naar men
mag aannemen, allen goede zaken maken. De
moeste nu. dier moderne profetessen zijn ge
raadpleegd over hetgeen het iaar 1903 ann
de stervelingen brengen zal. Vooral hebben
'de journalisten en misschien wel de staats
lieden zelf die dames geraadpleegd over
de toekomst van het ministerie Hdmenreau
een onderwerp, dnt elk politiseerend Pa
rijzenanr natuurlijk na aan het hart ligt.
ofsehoon het. op zich zelf genomen, ontbloot
mag heeten van ingrijpend belang. De helft
dor zieneressen heeft verklaard dat het Ka
binet ten va] zal komen, de andere helft dat
het zoo stevig zal blijken als de Eiffcltoren.
Die uitspraken hebben, vereenigd. dit
voordeel, dnt. de helft er vnn noodzakelijk
bewaarheid moet worden. Op die wiize zrd de
kabbalistiek oen nieuwen triomf behaald
hebben in het jaar O. TT. 1903. Of na Olé-
mencenu Oombes dan wel een ander ann bet
roer zal komen, doet er minder toe.
JI7 VENTS.
Jaren lang zijn de menschen, die
vermindering van gemeente-belastingdruk,
.eibetcring van gemeente-inrichtingen, ver-
Zij wierp een schuwen Wik op de pendule.
Mijn hemel, al zes uur. Als de tijd maar
stilstond.
Het was vandaag een feestdag. Er kwam
dus geen courant en geen brief. Er v.erd
geen enkele maal gebeld. De meid zat in de
keuken te naaien. Het was st.il in huis en
op straat, alles was naar buiten om van het
mooie voorjaarsweer te genieten.
Om zeven uur kwam er een rijtuig aan
rollen en hield voor de deur stil. Een heer
en dame kwamen er uit. Vreemde men
schen, die doorgingen. Toen brak het meisje
in hartstochtelijk snikken uit.
Om negep uur kwam tante thuis.
„Waar ben je toch?" vroeg ze eenigs-
zins ongeduldig.
„Hier," antwoordde een moede, toonloozc
stem uit het geheel donkere salon.
„Waarom zit je daar in 't donker en cle
tafel is ook nog niet gedekt.'Mina denkt aan
niets, en jij bekommert je ook om niets.
Maak wat voort. Ik heb honger."
Toen het schijnsel der lamp in dc eetka
mer op het gelaat van het jonge meisje
viel, vroeg tante verschrikt:
„Mijn hemel, wat zie je. er uil? Heb je
gehuild? Of bon je ziek?"
Zij schudde het hoofd. „Alleen moe,
tante. Ik heb urenlang zitten lezen, en daar
van doen mijn oogen zeer."
Toon zij elkaar zooals icdcrcn avond bij
het naar lied gaan, goeden nacht wonschton,
sprak Agnes; „Als ik een helscho straf
moest uitdenken, weet ik, wat ik zeggen
zouvergeefsch wachten,"
„Hoe kom je op zoo'n gek idee?" vroeg
tante op ontevreden toon,
hooging van salarissen van gemeente-amb
tenaren en gemeente-subsidies voor nuttige
doeleinden wenschtcn, zoet gehouden met
het op komst zijnde rapport van de staats
commissie voor de gemeen te-fin ancien.
Eerst het rapport, dan de verbetering onzer
financiecle omstandigheden en dan zul
len wij u lielptm aldus werd hun ge
zegd
Nu is het rapport er. Doch of de aldus
zoet gehoudenen daardoor heel veel dich
ter gekonmn zijn bij de bevrediging van
bun wensehen, slaat te bezien. In de
eerste plaats toch blijkt, dat geen onkel
voorstel tol voorziening in den nood der
gemeenten -- welks bestaan door geen
enkel lid der commissie werd ontkend
in die commissie een meerderheid heeft
kunnen krijgen. De gemeenten zullen dus
in lum eigen nood hebben te voorzien en
opdat ze dal zullen kunnen doen, stelt de
commissie in ecu wetsontwerp voorver-
ruiming nn het belastinggebied dor ge
meenten, con nieuwe regeling van dc inkom
st enbelasling en een naar kleine verbete
ringen. Doch ook van dit embryonistische
wetsontwerp stelle men zich niet te veel
voor. Want een deel van de commissiele
den. die juist tol de partijen belmoren,
wier ministerie in dc eerste plaats ver
moedelijk zal geroepen worden dit wets
ontwerp in te dienen, hebben daartegen
zwaarwegende bezwaren van oanigszins
politiekvn aard. Zij zijn van meening, da!
deze verruiming van belastinggebied even
tueelo sociaal-democratisehgezinde meer
derheden in gemeenteraden er toe brengen
zal den grondeigendom buitengewoon zwaar
te belasten. Zij wensehen bepalingen in
dit wetsontwerp, welke gemeenteraadsbe
sluiten als door hen gevreesd worden, on
mogelijk maken. Een nieuwe kink in de
kabel dus, die zeer zeker verhinderen zal.
dat wij binnen korten tijd de vangst zul
len kunnen ophalen, welke naar de voor
schriften dor commissie zou kunnen worden
verkregen.
En nu zwijgen wij nog van andere gezag
hebbende commissieleden, die willen, dat
de Staat, de gemeenten krachtiger onbil
lijker financieel steunc, dan tot nu toe
geschiedt, en van een paar leden, dia prin
cipieel tegen het stelsel van algomeene
rijksuitkecring optreden, betoogon, dat de
gemeenten, na die nieuwe helastinggehied-
vomiiming toch weer den rijkshond in den
pot zullen vinden en dus cisehen, dat die
rijkshond een deel van den potinhoud aan
cle gemeente afdraagt, dat, m. a. w., het
rijk een belangrijke bron van rijksheffingen
aan cle gemeenten overlaat, met name de
pcrsoneele belasting en tot zekere hoogte
do grondbelasting.
Genoeg om aan te toonen, dat zal dit
rapport van deze commissie, waarin zoo
voortreffelijke deskundigen zitling hebben,
een rijke bron voor studie en voor vrucht
baar debat zijn, do onmiddellijke legisla
tieve resultaten van de werkzaamheid dnr
commissie vermoedelijk niet groot zullen
zijn.
Met een enkel woord willen wij thans
mededeelen, lot welke resultaten dc com
missie komt, zij het niet zonder dc: op
merking, dat wij ons hier alleen met de
hoofdzaken kunnen bezighouden en vee!
vaak belangrijke bijzaken stilzwijgend
voorbij moeten gaan.'
Men weet dat de commsisie in 1903
voor een te omvangrijke laak is geplaatst,
Als resultaat van de eerste werkzaamheid
hebben wij een uitgebreid nderzook naar
den geldelijken toestand van meer dan .300
gemeenten ingesteld. Dat het van hel hoog
ste belang zou zijn, dat dit onderzoek ge
regeld en stelselmatig van staatswege werd
voorigezet en uitgebreid, zoodat er war
kelijke kermis zal zijn, indien deze materie
eenmaal door den wetgever zal worden ge
regeld, hebben wij al herhaaldelijk te dezer
plaatse in het licht gesteld.
In 1906 is do commissie cenigszins ge-
„Het viel me zoo maar in," antwoordde
Agnes. „Ik heb ook van iets dergelijks ge
lezen Goeden nacht, tante."
Den volgenden magen kreet; Agnes twee
brieven; een uit de stad en een uit Berlijn.
De eerste bevatte een beleefde veront-chui-
diginghet vas hem helaas niet mogelijk
geweest, aan de lieve uitnoodiging gevolg te
geven, hoe graag hij hei ook gewild lmd. Hij
had tot het laatste oogenblik gehoopt te kun
nen komen, maar het congres had al zijn tijd
in beslag genomen.
liet congres luid dagelijks manr van vier
tot vijf uur geduurd, had zij in de courant
gelezen.
Langzaam verscheurde zij het schrij
ven, dat niets bevatte dan banale beleefcl-
heidsphrasen en geen enkel hartelijk «oord.
Toon las zij den brief uit Berlijn. „Ach,
liefste," schreef Hertha haar, „ik heb een
vreeselijkc domheid begaan. Je licht je toch
om 'dien man niet bekommerd en hem niet
geschreven? Juist hoor ik, uit zeer ver
trouwbare bron, dat hij in gezelschap naar
Wcenen gegaan is; men heeft hem met een
dame zien vertrekken. Zet het je dus uit
het hoofd, dat is het eenige, wat ik je ra
den kan
Langzaam verscheurde Agnes ook dezen
brief, liet was dus vergeefs geweest, op hom
to wachten. Natuurlijk had hij voor haar
geen tijd gehad. Alles loste zich zoo eenvou
dig, zoo begrijpelijk op en deed zoo ont
zettend zeer
reorganiseerd en heeft z.ij, op haar ver
zoek, do meer beperkte opdracht gekregen
om te onderzoeken of wijziging der wet
telijke bepalingen, die betrekking hebben
op de financiën der gemeenten, noodig is
en zoo ja hoe die wijziging zou
moeten luiden.
Naar men weet zijn in Mei 1897 de
Rijksbijdragen voor de gemeenten verhoogd.
Dat daardoor de plaatselijke directe be
lastingen toch niet hebben opgehouden te
stijgen, blijkt o. a. daaruit, dat zij van
1897 tot 1905 met -10 o/a zijn toegenomen,
terwijl de rijks-, bedrijfs- en vermogensbe
lastingen in dien tijd met 2(1 »/o zijn aan
gegroeid
Tot een nieuw voorstel betreffende de
verhouding tussehen rijksfinanciën en ge-
meentel'inanciën, resp. gemeente-belastingen
is de commissie, gelijk gezegd, niet kun
nen komen. Alleen heeft zij de wonsche-
lijkhcid betoogd om de gemeente-bcgroo-
tingen over het gehecle land (en niet tel
kens over c n provincie, gelijk thans) te
doen maken naar één model, bij algomee
ne if maatregel van bestuur vast te stellen.
Als een eerste stap op den weg van be
tere, vergelijkende studie der gemcente-fi-
miueiëu is deze maatregel zeer zeker te
begroeten. Verder wil de commissie liet
rijk do kosten van vervoer en verpleging
van arme krankzinnigen doen dragen en
het rijk tot cle helft doen bijdragen in
de salarissen van burgemeesters en secre
tarissen.
Overigens heeft dc conclusie, waartoe de
commissie komt, betrekking op het gemeen
te-belastinggebied, dat verruimd wordt.
Eerstens worden de onjuiste aangiften
en opgaven voor plaatselijke belastingen
strafbaar gesteld met ten hoogste 3 maan
den gevangenisstraf of f 300 geldboete en
clan zullen zekere gemeente-ambtenaren in
zage kunnen krijgen van de rijksregisters
van aanslagen in do vermogens- en in
do bedrijfsbelasting.
En eindelijk wordt voorgesteld, behalve
voor de oude belastingen en de belastin
gen Krachtens bijzondere wetten, de mo
gelijkheid open te zetten voor:
lo. Gewijzigde oude belastingen.
2o. Een nieuwe regeling van de inkom
stenbelasting naar Pruissisch model.
3o. Nieuwe belastingen.
Ad lum (Gewijzigde Belastingen).
a. De maxima van de opcenten op de
hoofdsom der grondbelasting worden ver
dubbeld.
b. Ook niet-openbare vermakelijkheden
zal men mogen belasten.
c. De „straatbelasting" wordt uitgebreid
tot „belasting wegens gebouwde eigen
dommen met erven aan of nabij land- of
waterwegen en wegens onbebouwde eigen
dommen aan die wegen naar grond
slagen volgens welke een billijke bijdrage
gevorderd wordt in de kosten ten laste
der gemeente komende voor aanleg en on
derhoud dier land- en waterwegen, voor
hun verlichting en voor afvoer van water
en vuil."
d. De zoogenaamde bettermen 1 tax"
wordt aldus uitgewerkt
Wegens gebouwde of ongebouwde eigen
dommen en hunne aanhoorigheden, gele
gen in bepaalde gedeelten der gemeente,
naar grondslagen, volgens welke een bil
lijke bijdrage gevorderd wordt in de kos
ten van door het gemeentebestuur tol stand
gebrachte werken, waardoor deze eigen
dommen zijn gebaat.
Ad 2um.
Bij de nieuwe regeling van de inkom
stenbelasting wordt de bevoegdheid ge
schapen „eu billijke bjjdiagu in de ge
meentebelasting te heffen van de inkom
sten uit het vaste goed van uitwonende
eigenaars en o. m. de gelegenheid geopend
alle ondernemers, ook bijv. dc naamloozc
vennootschappen, in de verschillende ge
meenten, waarin zij hun bedrijf uitoefenen,
naar de behaalde winst te belasten.
Van de inkomsten uit betrekking, be
drijf of beroep van uitwonenden, zal dus
in hol algemeen belasting kunnen worden
geheven.
Ad 3um.
Onder de mogelijke nieuwe belastingen
volgens deze wet noemen wij
a. opcenten op andere rijksbelastingen
(bijv. een eventueele rijksinkomstenbelas-
b"g);
b. grondbelasting op gebouwde eigen
dommen en bouwterreinen;
c. bijzondere belastingen wegens ge
bouwde en ongebouwde eigendommen, die
behalve do straatbelasting en de botter-
nienttax kunnen geheven worden.
Van bouwterreinen naar de verkoop
waarde of naar bet bedrag, waarmede de
verkoopwaarde, sinds de laatste vaststel
ling buiten toedoen van dengene, die liet
genot had krachtens recht van bezit of
eenig ander zakelijk recht, is toegenomen,
Voorts kan bij overdracht van gebouw
de eigendommen ot' bouwterreinen een be
lasting geheven worden naar cle verkoop
waarde of naar het bedrag, waarmede
deze eigendommen sedert de laatst voor
afgaande overdracht, buiten toedoen van
dengene, die liet genot had, in waarde zijn
vermeerderd
d. een zakelijke belasting op het bedrijf
e. een belasting naar den uiterlijkon
staat (thans onder eigen hoofd, anders dan
vroeger, genoemd);
f. andere belastingen; mits zij niet naar
dezelfde grondslagen als die eener rijks
belastingen worden geheven. (Hier worden
bijv. bedoeld debietrechten op bier, wijn,
tabak, gevogelte, wild en andere luxe mid
delen).
Het ontwerp bevat voorts enkele andere
wijzigingen, en cenigc bepalingen, die moe
ten voorkomen, dat naar één grondslag op
verschillende wijzen belasting wordt ge
heven.
„Mededceli ngen der Nederlan'dsche Al-
penvereeniging no. 2 December 1907 (Vijf
de jaargang)." Ned e rlain!sche Al-
penvereeniging het hoort aan als Zwit-
sersche oorlogshoot. En tocli beweegt zij
zich. En toch zendt de bekende Zwolschc
uitgeversfirma de erven J. J. Tijl in haar
naam die mededeolingen uit, die getuigen
van koene, daden op dit on-Nederkuidsche
gebied.
Werd dit geschrift in ruimer mate ver
spreid, dan zou het zeker heel wa.t ver
ontwaardiging opwekken in boezems van
rustig gestemde landgenooten, die deze
Nederlandsclie Alpinisten aan don gans
zouden zien als de kloekhen de jonge eend
jes, die zij heefi uitgebroed en dio nu hun
clement, het water, opzoeken.
Dc Alpenklimmers hebben dan ook niet
wat men noemt een goede pers, in het
buitenland niet, maar vooial in ons land
niet. En als er zomers slachtoffers vallen
is er bij de groote menigte meer verontwaar
diging dan verdriet. Men begrijpt die „waag
halzerij" niet en veroordeelt haar dus.
Niet geheel ten onrechte wij geven
dat gaarne toe doch ook zeer zeker
niet geheel terechl.
"Wat ter wereld zoo hooi! men vra
gen beweegt die menschen (och om
zulke gevaarlijke toeren te doen? In den
regel zijn het welvarende en gezonde lie
den anders zonden zij niet doen aan
deze bij uitstek dure en'vermoeiende sport
die 'in Nederland een prettig, rustig le
ventje kunnen leiden en zich alle comfort
kunnen verschaffen, welke hun hart maar
begeert. Wat beweegt nu die menschen
om verre reizen to maken, ten einde bij
vaak zeer ongunstig en telkens van gloeiend
-warm tot bar-koud veranderend weer zeer
ernstige gevaren to gaan loopen
Indien de aldus vragende menschheid
het bewuste boekje in handen kreeg, zou
den zij zeker niet minder spottend door
vragen. Daar is bijv. een Deventersche heer
dio bij een bestijging van de Ortlcr over
den Ilochjochgrat het volgende schrijft:
Ik hen op den top en daar ligt
„de sneeuwgraat onder mijl Hoogstens zoo
„breed als een plank, nu rijzend, dan da-
„lend, door zwarte rotspunten onderbro-
„ken, strekt de kam zich daar uit. Links
„en rechls storten zich de sneeuwwoudeu
„zeshonderd meter steil in de diepte. Een
„oogenblik bleef ik staan om alles te over-
„zicn en daarna betraden wij het enge, op
„een dakvorst gelijkende pad."
Op een dakvorst! Waarom gaat deze
schrijver heel naar Oostenrijk zoo zal
men vragen om het plezier van cea
dakvorstwandeling? Er zal toch ook in De
venter wel een dakvorst zijn op de groote
kerk. Waarom zich daarmee niet ^'eCon
tent eerd en de ontbrekende 560 meter
diepte zich er bij gedacht?
De schrijver kan hiertegen niet eens de
noodzakelijkheid van die dakvorst wande
ling pleiten met het oog op zijn doel. Want
zjjn doel, de Ortlertop, is op voel eenvou
diger wijze langs den koeienweg, gelijk
de echte klimmers dien betrekkelijk ge-
makkelijken weg noemen te bereiken.
En toch hebben, wie zoo vragen, niet
voor alle gevallen gelijk. Hei bes'te middel
om ben van hun ongelijk te- overtuigen,,
ware hun. een retourtje Mürren of Ril'folalp
te sturen. Kon de Nederlandsclie jVlpen-
Vereoniging dit, propagandamiddel toepas
sen, zij zou ongetwijfeld met elk kaartje
een. lid en een Alpensportbewonde,raar van
gen. Want eenmaal tegenover de gown!
digo, starve massa van den Jungfrau ge
voelt men tegelijk het beangstigend gi-oot-
scho cm het. aantrekkelijke van hot hoog
gebergte. Men begrijpt dan, dat er een hoog
genot in moet zijn om te trachten die
massa te overwinnen en den top te be
reiken, om de vete moeilijkheden te bo
ven te koiiwu en ten slotte te triumfeeren.
En als men wel eens (bescheiden) berg
tochten hneft meegemaakt, herinnert mail
zich de ongewone pracht van die gewel
dige natuur en de heerlijke bevrediging,
watmerr men in die opwekkende nltnos-
pileer ernstige bezwaren heeft overwonnen,
liet is opnieuw strijd. Doch het is
een opwekkende en versterkende strijd,, dio
vaak heerlijke overwinningen, geeft.
En het is ten slotte een strijd, die door
lederen mensch begeert wordt. Of beeft
u cpm. driejarig broekomamietje nooit
een kiezelhoop aan den weg tot beklim
ming verleid? Of hebt gij, op geacciden
teerd 'terrein of in de duinen wandelend;
nooit de eigenaardige aantrekkingskracht
gevoeld, die juist die hooge toppen bp u
uitoefenen? En zijt gij, qua. gezond mensch,
in heuvel streken .vertoevend, teruggekeerd
zonder de hoogste toppen bezocht to heb
ben?
Do aantrekkingskracht der hooge punten
gevoelt wel iedereen. Waarom clan hun,
die do middelen daarvoor hebben, de ge
legenheid misgund om het krachtig, inspan
nend e.u versterkend genot te smaken der
hooge bergtooren. De menschen, die aldus
doen, zijn toch waarlijk heel wat minder
hinderlijk, dan cle, automobilisten, dio hel
genot zoeken in do groote snelheid, ten
koste van ons comfort e,n onze veiligheid.
En nu is het be-rgstijgon wel dikwijls
gevaarlijk, tlueh degenen, die dit deen,
1
f
i
Ij C
z
1
i
t
af
re
cli
m
bi
zi
1 ar
be
de
vc
ve
de
in
tn
va
ov
ZOi
bij
i ste
vei
bai
i
