5
Beroepskeuze.
Naar ISToordland,
ALLERLEI.
n
t
A
waarde hecht aan de voorkeur van. kinderen.
Beide bezwaren spreken voor zichzelf.
Do school heeft niet uitsluitend tot tank
een kind, in enkele vakken, zooveel mogelijk
te leeren. Doch wel degelijk is de taak ook
algcmeene beschaving te geven en hot ka
rakter en den wil op to voeden. En bij die
opvoeding is het het spreekt vanzelf
van groot belang, dut het kind ook leert zijn
(bestuauden of vermeenden) afkoer \oor een
bepaald vak tc leeren overwinnen, te loeren
om belangstelling te krijgen voor iets, waar
voor nog geen belangstelling is, te leeren ten
slotte, dat de afkeer wellicht op vooroordeel
berustte en dat ook in een richting, die op
het eerste gezicht niet aangenaam scheen,
met volharding en zelfoverwinning groote
resultaten zijn te bereiken. Men bedenke
toch ook het loven, waarvoor het school
kind toch in de eefote plaats leert, geeft niet
ieder, ja geeft slechts betrekkelijk weinigen
do mogelijkheid om te werken in do richting,
waarvoor men een voorkeur had.
Verder verliezo men niet uit het oog, dat
de voorkeur voor bepaalde vakken Gij kinde
ren niet zelden weinig betcokent, vaak op
vooroordeel berust. Men hoeft toch waarlijk
niet to herinneren aan vee! oudere en groote
menschen, die zelf voor zichzelf op dal. puat
niet het juiste inzicht gelmd hebben, om te
betoogen, dat do voorkeur der kinderen dik
wijls, ja waarschijnlijk in de meeste geval
len, zoo verbazend weinig of geheel valsch
gemotiveerd is.
Het zou dus in den regel een onverstan
dig toegeven zijn aan ongemotiveerde wen-
sehen indien men hot van de kindoren,
kleine of wat grootere, liet afhangen Welke
les&cn 'rij hadden te nemen.
Aldus zij die bezwaar hebben, dat deze
eeuw voor het kind een eeuw v a n het
kind wordt, waarin.de wil van het kind wet
zou zijn.
Hot is, dunkt ons, niet ongewcnscht, dat
men ook aan deze bezwaren zijn aandacht
wijde.
De jongen heeft de school doorkropen, nu
moet voor hem gekozen worden wat hij zal
beginnen.
Die kous is moeilijk, hetzij de jongen van
do lagere school of van de middelbare
school komt, hetzij hij op, hot gymnasium
moet besluiten, dat hij a of h zal doen.
Natuurlijk zijn er uitzonderingenkinde
ren met een beslisten aanleg, welke in, de
gelegenheid zijn dien aanleg to ontwikkelen,
of kinderen, die het beroep van de ouders
volgen en clgl. Doch de groote meerderheid
is op dit gebied blank papier.
Nu beslist veelal het toeval, wat er zal ge
beuren. Bij de keuze tuw-chen ft en b op liet
gymnasium zal <le bizondere, aanleg niet zel
den gewicht iu de schaal leggen, doch bij de
Tloogere Burgerschool is het toeval vrij wel
uitsluitend aan het woord. Toevallig hebben
de ouders liet een of ander goeds van een of
ander vak gehoord, toevallig doet er zich "'een
gelegenheid voor, toevallig publiceert een of
ander blad eenig statistiekje of berichtje,
waaruit moet blijken dat hier of daar arbeids
kracht gevraagd wordt en al dergelijke
toevallen beslissen over de toekomst van
een kind.
Dat nu is verkeerd. En het blijft verkeerd,
ook al raadplegen de ouders den directeur
der inrichting of een of ander boekje,
waarin staat opgeteekend, wat men al zoo
worden kan na een gegeven ontwikkeling to
hebben 'doorgemaakt.
AVant hoezeer men na die raadpleging een
heter overzicht zal hebben over de verschil
lende mogelijkheden, de kous blijft even
moeilijk, omdat men onvoldoende gegevens
heeft voor de kans van slagen in een ge
geven richting.
Die gegeven-, zou men alleen hebben indien
men ongeveer kon weten hoevelen in een ge
geven soort betrekkingen werken en hoevelen
Dank je, ik behoef het, niet op het scho
teltje te hebben."
Pardon, Sorted."
Zij verbergt ha.ir verlegenheid achter de
koffiekan. Beiden zwijgen, Agneta vindt
haar man verbazend absent, en wonscht
opeens, dat de afwezigheid van pafimteu
nog maar een, daagje geduurd had.
„Woelt je wel, Agneta, dat zij mij ,uroeg
haair huisdokter te worden
„Zoo."
„Dat geeft ccnige hpndorden Per jaar!
Ik was beminnelijk, dait kan je geloovxm,
Vooral toen wij het hierover eens worden."
„Ik twijfel er niet aan,. Zij was zeker
ook Beminnelijk."
Soved streek het haar van' zijn voor
hoofd.
„Ja," antwoordt hij met een' zuchten
glimlach, „dat was zij, en daarbij een, bui
tengewone vrouw. Zij heeft een gelukkige
jeugd gehad en daairna veel geleden."
„Is zij getrouwd?"
„Gescheiden."
„Ach, daar heb ik geen sympathie Voor."
Agneta's kleine voelen bengelen heen en
weer onder de plooien, van haar- rok. -,
„Dat heb ik wel. Ik gevoel meer voor
mfcnsehpn, die iets achter den rug heb
ben, dan voor de alledaagsc-hcn, die noodt
iels beleefd hebben. Zij vervelen zoo gauw."
Zijn woorden waren geheel onpersoonlijk,
maar Agnota werd zeer hoos en, viel hef
tig uil: „Waarom heb je mij dan gevraagd?
Ik heb niets achter den rug."
„Nog niet tenminste. Maar wat cr op
dit oogenblik in je binnenste geschreven)
staat, moet bet leven nog aan den dag
batengen." Hij ste.ekt d,e, handen in zijn jas-
werken om zich speciaal voor die betrekkin
gen voor te bereiden. Nu is het niet onmoge
lijk enkele van die gegevens te krijgen
langs particulieren weg, doch een flink, ruim
overzicht zal men zich toch alleen hunnen
verschaffen, indien tie staat deze zaak lei
band neemt, en gegevens verschaft over do
behoefte aan werkkracht in de verschillende
beroepen.
Nu begrijpen wij wel, dat die gegevens
niet dadelijk volledig en niet dadelijk voor
elk beroep afdoende zullen zijn. Doch wij
willen ook niet het onderste uit de kan heb
ben en zouden al tevreden zijn als de staat
de gegevens, welke hij heelt, deed bewerken,
groepeeren en die aldus bewerkte gegevens
den directeuren der onderwijsinrichtingen
mededeelde. Kon men nu met die bewerking
gepaard doen gaan een meer stelselmatig on
derzoek naar de betrekkingen, welke door de
jongens en meisjes die do school verlaten,
worden geambieerd, en een stelselmatige be
werking van dc resultaten van dat onder
zoek. dan zou men den vader toch al een
Hinken steun kunnen geven bij de uiterst
moeilijke keuze, waarvoor hij op zulk een
oogcnbilk gesteld wordt. En het is voor den
staat toch ook inderdaad van groot belang,
dat de vader verstandig kiest, dat er geen
arbeidskracht gedeeltelijk nutteloos verspild
wordt en dat de aanvoer van werkkrachten
uit dc school in dc juiste kanalen geleid
wordt.
En wat waar is voor de middelbare scholen
en den ciiat, is niet minder waar voor de
lagere scholen en voor den staat, maar ook
voor de gemeente. Hier is het veld beperk
ter, hier is liet dus betrekkelijk gemakkelijker
om een inzicht te krijgen in de bezetting
der verschillende beroepen en in de verdee-
ling van elke lichting schooljeugd over de be
roepen. Daarbij komt, dat liet toeval ge
woonlijk hier nog mter imloed heeft, de
keuze nog beperkter is en de kiezer niet zel
den gebrek zal hebben aan voldoende objec
tiviteit.
Doch er is meer. Er doen zich hier in
den laatsten tijd wel eens invloeden gelden,
die met de beste bedoeling uitgeoefend
toch tot, strekking hebben om dc vrijheid
van keus op ongowenschtc wijze aan banden
te leggen.
Acht b.v. het bestuur van oenige vakver-
eeniging het in het belang van_.de loontoc-
standen in zijn vak om den toevloed van
jonge werkkrachten in dat vak tegen te hou
den of zooveel mogelijk geheel te stoppen,
dan nemen zij de vrijheid de ouders te
waarschuwen en oefenen zij niet zelden op
de hoofden der scholen een invloed uit, die
met „ongewcnscht" wel wat slap gekarakte
riseerd is. Feitelijk beperken zij zoodoende
de vrijheid van beroepskeuze. En al stuift dit
kwaad zich zelf, doordat natuurlijk andere
\akvereenigingen al spoedig het gegeven
voorbeeld volgen, toch maken al dergelijke
invloeden het kiezen, Van een beroep steeda
moeilijker.
Daarom ware het gewenscht, dat van ge
meentewege eveneens een statistisch overzicht
van het aantal werkers in de verschillendo
beroepen gegeven werd en van den ^eregel
den toevloed van de uit de school komende
kinderen, zoodat de verzorgers der kinderen
objectief en kijkend met eigen oogen, niet
met de oogen van belanghebbenden of een
zijdig ingolichten, zouden kunnen waarnemen
in welke richting hun kindereu met do beste
kansen aan het werk zouden kunnen komen.
Die beroepsstatistieken, speciaal van oud
scholieren, bestaan in enkele groote steden
van Duitsehland en moeten daar zeer nuttig
werken. Het zou zeker overweging verdienen
om iets dergelijks ook in ons vaderland in te
voeren.
VI. (Slot.)
Het eerste gedeelte van den weg van
Assen naar Groningen over Norg is beslist
zakken en. ziet onderzoekend, maar toch
zacht op haar neer. Langzaam komt dan
verwijtend: „Dat je nu jalocrsch wordtop
mijn eerste patiënt."
„Ja, dat is slecht van mij," zegt zij treu
rig, tcnvijl zij haar handen om haar knieën
slaat. Zij probeert haar tranen te bedwin
gen, en als haar stem weer vast is, zegt
zij: „lk wilde, dat ik ook een zelfstandi
gen werkkring had, die mij in de gele
genheid stelde met velen oan te gaan. Man
woerdt ziekelijk angstig voor zijn geluk, wan
neer men alleen zit en or ovöl* denkt wat
liet zou kunnen bederven, en dat er mis
schien omstandigheden zouden kunnen ko
men, die hot geheel wegstalen,"
liana- open, argeloos gezicht, bleek door
do Voor haai; zoo moeilijke bekentenis,
maakte hem plotseling week en hij trok
haar op zijn knie en noemde haai; zijn
klein meisje.
Ilaair hoofd verborg zich tuin zijn boist
en nu vroeg hij: „Heb je je, hier angstig
zitten maken, dat ik je ontrouw zou wor-
•don? Of wat dacht jc eigenlijk?"
„Ik weet 'het niet goed. Ik begreep, dat
zij mooi was, on ik dacht, dat je haar
moest onderzoeken."
Sewed, greep rijn, vrouws fijne vingers
on stede ernstig: r
„Voor die onschuldige vrouwcnfantaisic
beware ons dc goedie. God. Zij was mooi,
on ik ben geen heilige. Ik heb veel mooie
vrouwen gezien in mijn leven, cn niet! ailieen
gezien, maar ook wel eens iets er voor
gevoeld. Maar jou heb ik beloofd lipf te
hebben mijn leven lang, en dait is mijn voor
nomen vandaag oven als altijd. Is je dat
genoeg?"
niet mooi. Een kanaal langs en weer een
kanaal langs en daarbij onze tochtgenoot
weer jn somber zwijgen vervallen, bang
voor bloedvergiftiging en nieuwe punctures.
Doch langzamerhand begon de ttnooie na
tuur haar invloed te doen gelden. Mooie
heiden met aardige zandhoopen werden
woldra gevolgd door het dónkere loof van
hoogopgnande bosschen, waarin het zich
ook te fiets zoo heerlijk dwalen liet. Een
eind verder Norg, een alleraardigst dorp
met een stemmige kerk op een stemmigen
brink, een uitgekozen plaats voor herrio-
ontvluchtendc stadsbewoners, die men hier
blijkbaar stadjors noemt. En weer verder
Itoden, met werkelijk prachtige bosschen
bij een stemmige ridderhofstede. Wie heeft
nu ooit van Roden gehoord als van iets
moois. En toch, wat een heerlijke boseh-
stemming, wat een rustig, achlerafsch dorp
je, Hoo hot komt weet ik niet, maar men
krijgt hier den induik van de hemel weet
hoever van alle modem leven te zijn. Er
is geen tram, geen spoor, geen auto, niets
En toch is Groningen niet ver meer, een
anderhalf uur zegt men ons.
Deze anderhalf uur hebben wij gereden
met een man van dit land, die heel wat
beschaafder was dan hij er uitzag. Het
scheen dat wij zijn welwillendheid had
den opgewekt door oen kleine beleefd
heid, aan een oud boerinnetje bewezen.
Ton minste de man deed klaarblijkelijk zijn
best .ons ter wille tc wezen eu ons zoo
goed mogelijk in te lichten. Anti hem heb
ben wij het dan ook tc danken, dat wij
een mooicn weg over Pcize, Patorswoldc,
Haren, ,gerec!ea hebben, dat wij een zeer
bijzondeien kijk hebben gekregen op iets,
wat wij in Nederland ailennmst gezocht
hadden, cn dat wij den lezers een stukje
kunnen aanbieden, in hoofdzaak gemaakt
van uitdrukkingen, die door de Groningers
gebezigd worden wanneer zij Nederlandsch
mecnen tc spreken.
Wat den weg aangaat, die was bepaald
mooi. Speciaal een laantje dat men van
den straatweg Eelde Peize bereikt door
links af te slaan en dat ten slotle uitkomt
op een zandweg, die achter het builen
van liet Eerste Kameilid Schollen, paral-
lol loopt met den sUaalwog, was een ju
weeltje naar het hart van Theophilc de
Bock. Wij hebben heusch zelden zoo'n
mooi laantje gezien. Daarna voerde onze
gids ons langs een landweg, die langs het
Patcrswohlermeer loopt cn waar de van
vocht verzadigde atinosphcor een too ver
licht gaf, dat zij het ietwat Blinder bruin,
wat lichter en parclmoerachtiger de
groote clntxme. is van het Zuid-IIollandsche
landschap. Overigens heeft men hier in
het Noorden dc mooie Zuid-IIollandsche
atmospheer niet. In de verte de torens
van Gioningcn. Koil daarop, daar had je
zoowaar de Hondsrug weer, die wij vanaf
Borger kwijt waren. Je kunt liousch een
oogcnblik merken, dat je den berg opgaat.
Het eerste cn eenigc Nederlaiulsche
gebergte onderscheidt zich liter inderdaad
van een walletje langs een greppel door
zijn mecrdeie breedte cn hoogte. Op don
top van den heuvel aangekomen, bereikten
wij den straatweg naar Groningen, die iet
wat minder leelijk becottagcd is dan ge-
lijksooitige hoofdtoegangen van steden el
ders in ons lieve vaderland en daar bui-
ton. Of dat komt, omdat men hier te veel
smaak; heeft om die opzichtige, leelijke par-
venuachtigo chuktemakeis neer te zetten,
dan wel of de leden is, dat men über
haupt met veel aan bouwkunst cn dus
ook niet aan slechte bouwkunst in dit
Noordscbe Athcen doet, kunnen wij niet
uitmaken.
Ten slotte kwamen wij, na een paar
rustig-voorname landhuizen cn een paar
wat minder voorname tc zijn gepasseerd,
aan het wonderlijk genaamde dorp van
Helpman, en daarna in de stad, die altijd
iedereen meevalt.
„Ja, zch-er. Ik ben dom geweest). Nu gaan
wij uit. m laten den Mssöhen wind alle
naro gedachten wegwaaien."
Agnota staat rustig, waardig op. Hij zou
nooit moei; zien, dat haar hart vol was
van gevoelens, die hij geringschattend vrou-
wonfanlaisie noemde. Hij hield van'haair
met de eigenaardige liefde van dein man.
Zij had hciin lief met haan; gobeele ziel. Om
dat hij haar gevoel niet begreep, moest zij
vooa- haar geluk beven.
Toen zij haar ecuvoudigen blauwen man
tol aandeed, dacht zij aan den geparfumcer-
den pelsmantel. Eens zou misschien dc lijd
komen, dat zij er ook een kocht, als haar
man beroemd was 011 de patiënten, meest
dames, zich verdrongen in de wachlkamei.
Zij had reeds vandaag een denkbeeld gekre
gen van zijn ondoorgrondelijkheid tegen
over haar, wat zijn beroep betrof. Dat zal
zij dan iwleren dag ondervinden, zijn glad,
wit voorhoofd zal zich rimpelen, zijn don
ker haar grijs worden. Zij maakt de naalden
in haar mat,rozenhoedje vast. cn lacht in
den spiegel tegen haar frisch, jong gelaat,
dat zij weet, dat hij. teeder zal kussen, pu
lrij den lijd heeft, nu zij zoo- arm zijn, dat
zij slechts elkander bezitten en de wereld
vxaagt.: „Wie zijn de, stakkers, die daar
samen gaan?"
0, rijke armoeAol Zij wendt zich. plot
seling om. „Is mijn vrouwtje klaar?" vraagt
Soved in do deur. „Ja, dadelijk. 0, ik ver
gat, dat de- wasch straks thuis komt. Ik
geloof nicf, dat ik geld heb."
„Ziedaar!" en hij legt eon van, de twee
goudstukken in haar hand.
Vertaald uit het Zwecdsch dooa
A. C. v. d. T.
Waarom of men toch eigenlijk altijd zoo'n
min idee van deze stad heeft, is ons niet
recht^ duidelijk. Of men moest bedoelen,
dat Groningen niet het pietepeuterige heeft,
dat ook velen van onze schilderachtigste,
oude steden eigen "is en dat in enkele
hoofdstraten van het „vorstelijk" 's-Graven-
hage zoo opvalt. Niet alleen in 'de entree
van Groningen, ,in den Hinken en gedeel
telijk bijzonder mooien Heereweg en in den
hreedon kijk van het station is veel on
verwachts flinks als men niet op een
noodviaductjc let, dat werkelijk heneden
elke critiok is doch ook de Heerestraat,
de Ebbingestraat en de markten hebben
ieds ruims en potigs, dat in vele andere,
Ilollandaohe steden ver te zoeken is.
Maar daar gaan we Groningen beschrij
ven, en dat is nu toch waarlijk ook niet
noodig. Wij verwijzen naar eiken reisgids,
die het noodigo over deze eigenaardige en
geheel op zichzelf staande stad met zijn
merkwaardige geschiedenis en zijn potig
en pittig heden meedeelt. De Nederlandsche
staat is bezig er een poesmooie Academie
tc zotten met een namaak-toren van wat
ben jo me. Do prachtige Martinitoren en
de niet zeer bevallige maar uiterst ka
rakteristieke en eerlijke A kerk to ren hebben
in de lucht een collega-vol-au-vent gekre
gen, een ding van louter schijn, een toren
van niets dan kap, een die als een keuken
prinses alles doet om mooi en „hoog" to
schijnen, doch van binnen niet dan wind
is. Een mooi symbool van do wetenschap!
Onze gids vertelde ons, dat Groningen nog
zoo'n staatskaptoren gekregen heeft boven
een postkantoor, dat aan onze waarneming
is ontsnapt doch dat ligt in een 'straat
met een eigenaardigen naam: Munnike-
hohn. Trouwens vole straten hebben hoe
kige, donker-Noordsche klanken in hun
namen.
Maar al weer genoeg over Groningen,
waar wij met genoegen een paar dagen
geweest zijn. Wij hebben onzen tijd ver
praat en moeten verder. Misschien vertol
len wij u dus bij gelegenheid nog wel eens
iöts uit de woordenlijst van onzen gids
en uit zijn beschouwingen over de posi
tie van Groningen in Nederland, die wer
kelijk doen geloovuii aan een vrij diep wor
telend particularisme, dat wij m ons va-
deadand niet gezocht hadden. Doch nu gaan
wij gauw op do fiets, gauw over de hob
belige straten van Groningen weer langs
den Heereweg dc stad uit. Eerst een mooi
gericht van de kam van ons merkwaardig
gebergte, cn daarna komen wij, schoon nog
altijd op het gebergte, weer in de vlakte.
Dan gaan wij wfoer omhoog en omlaag. In
db verte glinstert liet Zuicllaardermeer.
Zuidlaren is alleraardigst. Dc weg wordt
steeds romantischer, bepaald mooi. Ileel
mooi ook Gieten, vol stemming en of
schoon in bet bezit Van een spoorstation
toch rustig en zonder de zomergastenher-
rie. Sneller gaat nu onze pen over Borger
on Odoofrn naar SI een cn Oosterhesselen,
dorpen, die met hun mooie lanen en hun
prachtig hout werkelijk alleen een uitvoe
rige reisbeschrijving overwaard zijn. Zoo
iels moois en echts als deze, in hetve'rre
Zuiden v'rijwel onbekende oorden, is er nfeit
Voel te vinden. Doch wij moeten Wrdcr.
Spoedig hebben wij Iloogeveen bOreikt. En
waarlijk, na eenigen tijd wachten is daar
wke'r de lange afstands-trein, met de ms-
tond.o menschen en de rollende n's. De
conducteurs zingen hun Hoogevéóéén,
Hpóóógeveen, ca spoedig daalrop vliegen
wij Zuidwaarts. Daar is Meppel, Zwolle
zijn wij voorbij. Wat een hei, wat een
hei! Doch nu begint de „bewoonde; we
reld" tc komen, dc Hollandsche lijn Amers
foort. Ziezoo we zijn weer thuis in ons
Holland, dat ook in hot vdrro Noordland
als een ander land wordt beschouwd. Wij
stappen nu over'in zoo'n treintram, waar
in de menschen wippcrig ziitien, omdat de
afstand haast niet do moeite is. En spoe
dig slikt daarop de reusachtige kap van
het Westeaniokstalion ons op.
Wij zijn weer in hc/t gewone, drukke le
ven, een herinnering, rijker aa,n een geheet
eigen, ka'ra(kteiristieik, niet verslapt en niet
doc/r reismodes bedorven lajnd, da,t ons
spoedig tcfrug zaj zien. Want wij gaan gauw
nog cons kijken, biyng, dat met hot gocd-
koope spoofrwegvc,rvoor va,ti tegenwoordig
meerderen dergelijke ontdekkingen zullen
doen als wij en dat dan de stilte ban do
Dlrcnteclie hei ovci; het Groninger lajid in
dc koude zee zaj' worcicn gejaagd, waar,
a,an de overzijde Groenland en Spitsber
gen liggen.
Tot weerziens, Noordland, moge gij nog
huig uzelf blijvein.
BIJGELOOF BIJ HUWELIJKEN.
Een bruid mag aan haar trouwjapon
pooit spelden gebruiken.
jn Schotland ;wordt do 31e December
yoor een bizonder _geiukkige trouwdag ge
houden.
Een bruid, mag nooit groen dragen. Die
kleur Voorspelt .Veel kwaad.
In Yorkshire (Engehmd) giet dc keuken
,mcid heet water over de stoep, nadat het
jonge paar vertrokken is, om den drempel
\varm te houden voor een andere braid.
DE WANDELENDE CACTUS.
Do wandelende cactus van Califoirniö is
een ronde, compacte massa, en rolt gedu
rende 8 of negen 'maanden van heit jaar
pvpr de oppervlakte van de woestijn, heen
palifoxnië's zandige uitgestrektheden waait'
Bij het aanbreken van den regentijd, of |ie
ver gezegd, do wolkbreuken, die do
woestijn
t
I f
le
a
ft
!üd
in de lente tijsteren, schiet deze cactus
'wortel op dc plaats, waar de laatste wind
.waarvan ze do sp.eolbal was, h'aar gebracht
heeft, en begint dadelijk aan alle" kajj'
haar 'kleine loten uit te spreiden, die on
haar beurt cactussen worden, evenals
moederplant. Deze jongp planten, nem™
snel in omvang toe, terwijl ze haar vocht
guigon uit de moederplant en, de 0mrk.
gende aarde. De wortels dringen, niet dien
in den grond, maar verspreiden, zich ia
pon kring, die dikwijls, meer dan 10 vod
groot is. De wortels Zfcjn klein, maar w«-
Jeelp: ontelbaar, en halen uit den "rond I
dien zij bedekken, «al hot vocht opVoed'. :K
sel, dat er ie krijgen is, L1,
i:ï
i ffi
WAAR KATTEN, IN DE MODE ZIJN, 1 f«
Als go in, Bngelsch-hndnë woont ong&a
Jcat hebt, hebt ge slechts aan het gouver-
pement aan to vragen, cn ge krijgt een,paar. 1
Als dit paar meer jongen krijgt, dan gé
wonscht te houden, moet ge ze niet ver-
(Binken, maar ze op uw beunt weggeven,
pt dc overtollige beesten weer 'naar hei
gouvernement zenden, dat er wel een nieuw
tehuis Voor vindt.
De reden, dat men in Indië zooveel zorg
draagt voor de kat, terwijl men in andere
landen de kleine katjes hij hoepen ver
drinkt, ligt in het nieuw ontdekte feit, dat
katten het verspreiden van besmettelijke s
ziekten tegengaan.
Gedurende langen tijd is het bekend, 1®
{lat de ratten in Indië en elders voor een
groot deel verantwoordelijk zijn voor het
yersprcidcn van builenpest en cholera,
maar om in Indië de ratten to dooden is
bizonder moeilijk.
De godsdienst van den Manvani ver
biedt hem ratten te dooden; zelfs wan
neer de gezondheids-commissie ham ver-
jplt, dat de ratten in. zijn huis verantwoor
delijk zija voor dc pest, en bevel geslt
,ze te dooden, weigert hij' hot to gclooven
,of do knaagdieren te dooden.
Om den inboorling, ten spijt van zija
godsdienstige gevoelen, te redden, kwam
heit gouvernement op het gelukkige idee
om katten te kwekken. De inboorling heeft
niets tegen katlcu; de Mohomcdaanscho
godsdienst vereert ze zelfs hoog. Da Mar-
.wari, olscboon hij' liever wou sterven, dan
een ra't kwaad doen, kan er toch bijslaap
cn zien dat zijn kat alles doodt, wat ze
.wil.
Zoo wordt poesje dat aangemoedigd 5
pm in '4 groot ratten to dooden, ea ze
js zoo wijs, do besmette knaagdieren niet
od «te eten. 1
{hl
t 0
i,
f®
lei
[El
1)
f
si
I
|6t
blei
f
htr
at
ia»
jnl
SE
Bal
:f|i
Tl
ini
D
tal
fsa!
VERSTANDIGE KRANKZINNIGEN.
Een Van, de vreemdste verschijnselen bij
krankzinnigheid is, dat dikwijls één zin'
tuig, 't zij liet gezicht, liet gehoor, de
j-euk, de smaak of het gevoel bijzonder
ontwikkeld, zijn. Sommige krankzinnige por- 'i
sonon, die ongevoelig zijn voor «alle andere
indrukken, hebben een bepaalden smaak
voor muziek, cn kunnen een aria onthou
den, dat zij slechts ééns gehoord hebben.
Anderen hebben een uitstekend geheugen
voor vorm en kleur, en daardoor «aanleg
voor schilderen, terwijl men meermalen 1
een inwoner van een gesticht aantreft, die
speciaal geheugen lieeft voor figuren, dato, 1
eigen namen cn woorden in, '4 algemeen.
Zoo wordt er bijv. melding gemaakt van
een krankzinnige, dje op zeven en] twintig-
jarigen leeftijd, zulk een, bijzonder geheu-
gen had, dat hij de moeilijkste vraagstuk
ken in rekenkunde en algebra kon oplos-
.sen, en woord' voor woord lange verzen
herhalen als hij zo ééns had hooren lezen.
In eeai aMdpr geVal Kon con jongen van
veertien jaar mot gestoorde geestvermogens,
die de grootste moeite had om te loeren
lezen, als het hom toegestaan ward twee
of drie maal een pagina, in een vreemde
taal gedrukt, over te lozien, uit het go-
heugen oven juist de wcorden herbal®,
alsof heit boek vóór hem lag«
Zeer vreemd was ook heit geval vaneen
andoren man, 'die zidh van lederen persoon,
die in de laatste vijf en dertig jaar in de
plaats zijner inwoning gestorven was, den
dag herinneren ken, waarop deze begia-
vc.n was, en 'tevens met ongeëvenaarde
juistheid., don naam en leeftijd van den
overledene kon herhalen. En toch was hij
volslagen krankzinnig, en kon op geen en
kele vraag een verstandig antwoord geven, 1
ja, kon zich zelfs njat alleen voeden.
In een gesticht to Earlswood in Engeland
gaan verhalen van krankzinnigen, die mot
alleen nauwkeurig één oE incer bladzijden
uit een boek, dat zij jaren geleden gelezen
hadden, konden herhalen, zelfs ofschoon
zij het boek in '1 minst niet begrepen,
maar ook van oen krankzinnige, die van
achter af kon herhalen, wat hij juist ge
lezen had.
Een van de merkwaardigste gevallen is
wol dat van Julia B'raoo, een vrouwelijke
doofstomme krankzinnige, die de overige
verpleegden door den reuk kon onderschei
den, cn door hetzelfde orgaan iemand, dien
zij slechts eens ontmoet had, kon te-
kennen.
"GR'OOTE FAMILIES.
Canada is misschien het eenige land
terwereld, waar een staatspromie gegeven
wordt a«nn groote huisgezinnen.
Dat is nog een overblijfsel uit "den Ui'
toen Canada een Eranscho kolonie was.
i?n weer geslingerd door den wind, die j Onder de, regeermg van Bodewijk XIVwerd
gedurende deze maanden mot kracht over I een wc-t uitgevaardigd, welke aan ieder®1
hu
kif
as i
kei
iel
aen
J
at
ftd
hoe
Ec
jelcj
ieiij
tena
iger
if
kt
1101
Op
„2
Ha
Jan
wt
m
tt (1
f
S
Mc
sche
■ifafii
toet
Be
miirc
Euro
Va
De
e l
1219
Do
kom
.tja.
De
beker
Griel
fttris
Do
