Zondag 15 November 1908
52* Jaargang,
No. 12849
Derde Blad.
Nog meer Kamers.
Wie was de schrijver?
FRA.NSCIIE BRIEVEN.
SCHIEDAMSCHE COURANT
peze courant verschijnt d a g c 1 ij k s, mot uitzondering van Zon- en Feestdagen
Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaardingen £1.1.25.Firanco
post fl. 1.6ö.
Prijs per week: Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
tor aan het bureau bezorgd zijn.
Burean: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven.)
PARIJS, 7 November 19OS.,
Een schouwspel, dat men dezer dagen niet
relden te Parijs genieten kan, is _do aanblik
tun bestuurbare luchtballons. Van tijd tot
tijd komen de reusachtige bruinvisschen do
Parijzennars met een tochtje boven hun ge
liefde stad verrassen. Met gerekton hals en
in den wind gestoken neus staart alles, wat
rich op straat of aan het venster be\ indt,
let met groote zekerheid en schijnbaar ge
mak evoluecrcnde vaartuig aan. Men behoeft
niet eens tot de spreekwoordelijk geworden
Pirijsehe ,,badatids" te behooren, om belang
fs stellen in een luchtschip, waarvan de
samenstelling' tegenwoordig minder moeite
schijnt te kosten dan die, welke vereischt
nrdt voor het vormen van een paar zinnen,
in stoat een einde te maken aan het Fransch-
Duitsche geschil over bet gebeurde te Ctwi-
blanea. Wanneer bovendien, gelijk „verleden
Zondag met den nieuwen ballon Clémcnt-
Bavard het geval was, het luchtschip door de
stralen der zon beschenen, als het ware, tob
een gouden tooverschip wordt; wanneer hel
niet al te hoog, een paar honderd meter bij
voorbeeld, boven den beganen grond vaart,
zoodat schepelingen, schroef en stuurwiel
duidelijk zichtbaar zijn wanneer men het
gevaarte, den stoven nu coim omhoog, dan
we-er naar do laagte gewend, even behendig
allerlei bewegingen ziet uitvoeren als een
koetsier op den boulevard of een automobilist
in de Avenue des Champs Elysóes; wanneer
men liet snorren van den motor hoort en
bijna de uniform kan onderscheiden van den
bestuurder, dan kan men zich ongeveer een
denkbeeld vormen van den aanblik, dien Pa
rijs na tientallen van jaren, of misschien
nog eerder, zal bicden en heeft men het recht
bewonderend en met open mond' versteld te
staan van do vlucht, die (in figmulijken
an ditmaal) door do Fransche industrie ge
nomen wordt. Alleen heeft aren slechts een
weinig op te passen, ten einde hetgeen zich
op vasten bodem bevindt niet geheel en al
uit het oog te verliezen, anders zon het kun
nen gebeuren dat men terstond door een auto
ander product van de vindingrijkheid der
Franscher, overreden werd. Indien, wat men
mag veronderstellen, daarenboven binnen
eenigen tijd de vlicgmenschen, in aéronluncn
gezeten, met de luchtschepen zullen concur
reren en een luchtvloot, gelijk een door tor-
pedobooton omgeven pnnlseischip van de
Notre-Dnmc naar het Panthéon zal varen,
dan zal men mogen beweren dat de wiekslag
ran het raensclielijk geslacht dit t°t onbe
grensde hoogte staat op te voeren en dat
Icarus Phoebus Apollo heeft overwonnen
Tenzij de luchtvaart steeds skichloffers
eischt, gelijk er reeds zooveel moderne Tennis
sen gevallen zijn. Zoo stortte noc oonige jaren
geleden de Braziliaan Severn met zijn machi
nist van een hoogte van honderdon motors
in do Avenue Duinaino te Parijs. De motor
van zijn ballon was in brand geraakt. Maar
van dergelijke mogelijkheden willen de tegen
woordige protagonisten der nieuwe kunst niet
hooren spreken. Volgens hen is de luchtvaart
het verplaatsingsmiddel dor toekomst en het
algemeen gevoelen van het publiek knnit. met
het hunne overeen, zonder dat men daarbij
beteekenis behoeft te hechten aan do carica-
turen der toekomstige maatschappij, die zoo
wel in beeld als in de revue's op hot looneel
thans in de mode zijn. Zij, die bedoelde tij
den niet meer zullen beleven, kunnen even
wel heengaan mol bet denkbeeld dat hun
kindskinderen boodschappen zullen doen met
den luchtomnibus en dat er in plaats van
automobiel- en paardenrennen over een jaar
of vijftig wedstrijden mot vliegmachines ge-
london zullen worden. En zoolang zal men
niet eoim behoeven te wachten. De stad Nizza
beeft althans voor een volgend seizoen reeds
dergelijke courses in de lucht georganiseerd.
TVat meer zegt, is er in de Rue de la
Chaussée d'Antin, op geen vijftig pas af
stand van do plaats waar ik deze regelen
schrijf, een nieuwe winkel, jsvaar men alle
onderdooien kan koopen, benoodigd voor de
f-nmenstelling van een nóroplano of vlieg
machine, precies op dezellüe wijze als onge
veer vjjltien jaar geleden magazijnen verrezen,
waar men alle losto stukken kon verkrijgen
voor het vervaardigen van' een fiets. Of ge
zegd magazijn van bonoodigdhoden voor viieg-
wordt, is nog nooit met zoo groote eenslem-
migheid in de wereld aangeheven.
Die droom van volmaking, waaraan de
technici voortdurend onderhevig zijn, loopt
gevaar op eens verstoord to worden door
een leelijke nachtmerrie. Idealisten, die nog
aan iets anders denken dun de reuzenschre
den door de natuurkundige wetenschappen
in de laatste jaren gemaakt, hebben dat nach
telijk spook evengoed aanschouwd. Al heeft
immers de oorlog niet beslist voor "3c deur
gestaan, zoo mag men toch zeggen dat hij
afgehangen heeft, cn zelfs op het oogonblik
dat ik deze regelen schrijf nog afhangt, van
het al of niet vinden van een grammaticale
beleefdheidsformule, Waardoor de Duitsche en
Fransche diplomaten een einde kunnen ma
ken aan het incident te, Casablanca. Een
kwestie van woorden derhalve, misschien
zelfs onder zekere omstandigheden, een enkele
komma, is in slaat een Europeeschen krijg te
doen ontbranden, die miilioenen menschen-
lcvons zou kunnen kosten. Voor niets anders
was men in barbaarscho tijden, waarvan het
tegenwoordig geslacht zoo verschrikkelijk ver
afstaat, gewoon dc wapenen aan te gorden.
Nog altijd berusten dc grootste drama's op
kleinigheden, om om met 'A. R. C. Wallis,
dc schrijfster van Yoistengunst, te spieken,
op „een misverstand". Waar is thans uw
Vooruitgang? mogen bovenbedoelde idealis
ten met het voEto recht aan dc mannen der
wetenschap vragen. De Icarus, dien ik zoo
even noemde, heeft wel de loef afgestoken aan
den Zonnegod, maar waartoe dient hem dit?
Prijs der Advertenliën: Van 1—6 regels fl. 0.92; iedere regel meer
15 cents. Reclames 30 oents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
in nomen.
A d ver ten li ën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te hekomen.
In de nummers, die Di nsdag-, D on der d a g-en Z ater da g avo n d
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 4b' cents per advertentie, l>ij vooniitbetaling aan het Bureau te voldoen.
,n j voor do Redactie No. 123.
Intcrc. clefoon j roor Administratie No. 103.
terwijl de gezel in beide gevallen met 25
jaar kan volstaan.
Opgemerkt dient te Worden, dat dus een
gezel alleen kiest als zijn patroon lid is
van de bedoelde verecniging. Bovendien
is liet opmerkelijk, dat de aldus gevormde
kamers zich ook zullen bemoeien met den
groothandel en de groote nijverheid, voor
zoover zo ook daar het leerlingwezen re
gelen enz., zonder dat öf de patroons óf
de gezellen uit dien handel en die nijver
heid eenigen invloed zullen oefenen op do
samenstelling der middenstanclskamers. Im
mers hij die kamers hooren alleen dc pa
troons (en hun gezelten), die minder dan
20 werklieden in dienst hebben en wier
bedrijven niet „grootendeels fabriekmatig
worden gedreven". Tcekenen wij verder
hierbij aan, dat mannen en vrouwen ten
aanzien van doze wet over het geheel ge
lijk worden gesteld. Om middenstandspa-
Iraon te zijn moet men bovendien o.a. Ion
minslo 000 gulden 's janrs inkomen uit
bedrijf hebben.
Een opmerkelijke nieuwigheid, die zeker
tot heel wat discussie aanleiding zal geven,
is de invoering van het instituut van rc-
gecringscoinmissaris. Deze commissaris is
de officicole dwarskijker, die desnoods een
machines al een druk dngclijksch debiet Hij blijft, arm sterveling, diehij is, afhanke
lijk van do gril van oen vorst, van de kwa'de
luim van een diplomaat, van een onvoorzien
incident, van het toeval, van, in een woord,
het Lot, bestuurd door de menschelijko nel
gingen cn zwakheden. Waar is .inderdaad,
heeft, zou ik editor niet durven verzekeren.
Maar de winkel beslaat cn dat"reeds is veel
zeggend. Ook was er al spiake van dat een
huizenbezitter op de Boulevard Bonne Nou
velle het dak van een nieuw huis. hetwelk
hij gebouwd had, zoodanig had laten inrich-1 de hooggeroemde vooruitgang, incllon, even-
ten, dat het, zoo noodig, pasklaar gemaakt als duizenden jaren geleden, miilioenen
zou kunnen worden voor station of aanleg
plaats van luchtschepen cn vliegmachines.
Dodi die bewering is een aardigheid ge
bleken. Voor liet oogonblik beeft men te Pa
rijs, gelukkig, genoeg aan de omnibus-
bnrcautjes op het plaveisel en aan do metro
stations onder den grond. De drukte, welke
gewoonlijk op die pleisterplaatsen hoersoht,
schepselen hun leven zien afgesneden tegen
hun wil, zonder dat zij iets misdaan hebben
en zonder dat ziekte of gebrek er de oorzaak
van is. Waarlijk, aldus riep Mr. Labori. ge
wezen verdediger van Dreyfus, verleden week
ter gelegenheid van het debat over de hand
having der doodstraf in de Kamer uit, waar
lijk. men behoeft zulk een omslag niet te ma-
doet niettemin met ontzetting denken aan het ken, om tot heil der maatschappij, het hoofd
gewoel dat er eenmaal aan de op daken of van een enkelen nfscliuwelijken Apache af
pilaren gevestigde luchtstations zal ontslaan, te snijden, wanneer men bedenkt, hoe, altijd
door, do dood om ons waart, en vaak volko
men onschuldigon treft. En, ofschoon geen
bijzonder afdoend argument tegen dc afschaf
fing der doodstraf kwam het mij, onder den
druk der actualiteit niet zonder gewicht voor.
Toch is, in het bijzonder wat Frankrijk en
Purij'zenaars betreft, eenige vooruitgang
Voor het. minst belooft ieder daar een ver
heven wezen te worden en de nimfen, die
jnen thans dikwijls in de omnibussen en in
de mciin aantreft, zullen daardoor met één
slag tot gevleugelde luchtnimfen gepromo
veerd zijn. Op alle mogelijke wijze isdc voor
uitgang onmiskenbaar. De oorlog zul voortaan
(roods dadelijk bij de geboorte der luchtvaart! althans, in den edelen zin des woords, niet
heeft men die mogelijkheid op het oog gehad) j t0 miskennen. Vijf-en-twintig jaar geleden
zouden zij, onder dezelfde gebeurtenissen,
terstond in vuur en vlam geraakt zijn
Jïari:] Smit trok zoo hard aan do hei van
Jjn villa dat het- dienstmeisje en de huis
knecht doodclijk verschrikt overeind vlogen,
ii de meening, dal er brand was m's"
schien nog wel iets ergors. Dit bleek evenwel
niet liet geval te zijn, want het was de hui*-
™r, die thuis kwam, en zijn sleutels ver
aten had. Vergeten? neen, zij zaten kalm
W Jen zak van zijn prachtige pelsjus bij
Jlin zijden foulard en zijn sigarettenkoker,
kfoar, het was den dichter le lastig geweest,
nch hiervan te overtuigen.
Een druk op een knopje cn 't prachtige
'rappenhuis met zijn Florontijnsche mozaïek
to Parijsch brons, vlamde op in den glans
ton ontelbare elcctrische lichtjes, die kun
stig waren aangebracht.
«Hier, pak aan, mijn hoed, mijn pels!
Forel, denk je, dat ik ecuwig met dien uat-
'8n fonimel wil blijven staan?"
Re huisknecht nam, een on al verbazing,
voorwerpen ann; zoo slecht, geluimd had
zijn heer nu nog nooit zien thuis komen.
Boze was intusschen met een paar stappen
öar zijn studeerkamer geloopon. Alles stil,
dies donker. Alleen in den haard nog een
enkele glimmende kool, en buiten het een
eiig gelek, van de weer tot water gesmolten
sneeuw
niet meer op zee of op den grond, maar in
lioogo sfeeron gevoerd worden. Dat vooral
is een toeken en een bewijs yan dc groote j
vorderingen, die het menscheiijk geslacht
met de vliegkunst cn de bestuurbaarheid der
ballons gemaakt heeft. Tiet. Excelsior, dat
daarmede" noodzakelijkerwijze ieders leuze
In 't donker vond hij den weg naar den
sclwor,-teen, waarop hij zich in zijn 'olie
lengte uitstrekte. Wal is het hier rustig en
stik Dat doet. goed. Nu komen de zenuwen
tot rust. Na al dat licht en leven Ja, het
leven in een groote stud vermoeit. Ieder jaar avond."
i *1.1
in den jaro 1908 zijn zc kalm gebleven.
Dat zegt wellicht, nog meer dan de reizen
met de dirigoables en de vliegmachines van
Wright.
JUVENIS.
Oppervlakkig gesproken, zou men kun
nen zeggen, dat onze ervaring, met allerlei
ka mc«s opgedaan, niet naar nog meer ka
mers doet verlangen. Wij hebben om
nu natuurlijk van d e kamers niet te spre
ken vooral de Kamers van Koophandel
en de kamers van arbeid. Geen van beide
categoriün voldoen aan de verwachtingen,
die men daarvan waarschijnlijk heeft ge
koesterd. De Kamers van Koophandel wach
ten op een reorganisatie en de Kamers van
iVrboid op do werkelijke belangstelling van
liet groote, daarbij betrokken publiek.
Bij deze kamers cousLatceren wij overi
gens hetzelfde verschijnsel: dat er'n enkele
maal flink werk wordt gedaan als er een
flinke secretaris (en een flinke voorzitter)
is en dat, speciaal bij enkele kamers van
arbeid, de t'hnkc seei clarissen veel meer
vermogen clan dc kamer met het gehecle,
duin bij belmoren de kiezersvolk.
Hoe hel zij, de miJdenstandscommlssiö
wil toch het aantal soorten kamers mol
één vermeerderen: met 31 i delens tan i s-
k a in e r s.
Die kamers zullen volgens het onlwerp-
wel dat de commissie bij wijze van samen
vatting vari haar voorstellen heeft inge
diend, groote lichamen zijn, wier werk
zaamheid over de grenzen der provincies
gaat (de commissie wil vier kamers voor
de 8 zuidelijke provincies cn één voor de
3 noordelijke, in het geheel 'dus vijf kamers)
en wier budget van ieder een f30.000 zal
bedragen.
Behalve enqucleercn en adviseeron en
verslag geven, moeten zij het leerling
wezen regelen on nagaan, zorgen voor ge
zellen- en meesters examens (gedeeltelijk)
cn mogen.' zij initiatief nemen lot be
vordering van ilo ontwikkeling van patroons
en werklieden, tot onderlinge samenwerking
en het instellen van onderzoekingen, waar
van o.a. provincie- en gemeentebesturen,
hun c. q. het materiaal moeten, leveren.
De kamers bestaan in den regel uiteen
20-tal leden, 'die ieder een groep van „klein
nijverheid" of kleinhandel vertegenwoordi
gen. Zij worden gekozen door do patroons-
veroonigingen, welke zich ten doel stel
Ion de bevordering van de bedrijfsbelan
gen van nijverheid cn handel (of door do
besturen dier verecniging) en kiezen zelf
een bestuur van vijf leden, benevens een
secretaris buiten de loden.
Bovendien is er een gezelloncominissic,
die haar medewerking hooft te vcrleenen.
hij alle maatregelen Ion aanzien van het
leerlingwezen. De loden daarvan worden
(uit elke groep vvCor één) gekozen dooi
de gezellen,' die werkzaam zijn bij de pa-
roons, leden dor bovenbedoelde vereen!
gingen.
MeikWaurdigerwijs moet de patroonkie-
zcr 21, dc patroongekozene 30 j;un' zijn
vergadering der Kamer kan bijeenroepen,
do taak der gezellencommissie kan over
nemen, de besluiten ter vernietiging kan
voordragen en bovendien permissie geeft
om de deuren' te sluiten, om met weinig
leden te vergaderen enz. enz.
Of zoo'n exotisch adviseur-schap in den
smaak van de betrokken personen in dit
vrije land zal vallen, staat sterk te bezien.
Ook de wijze waarop de Kamer haar
uitgaven zal bestrijden, die gelijk wij
boven zeiden op f 30.000 worden ger-
raanul, is hoogst origineel. Zij krijgt staats
subsidie, heft examengelden en kan op
centen heffen op den aanslag in de be
drijfsbelasting van de patroons, voorzoo-
ver deze aanslag is geschied wegens het
belastbaar inkomen uit bedrijf. Die opcen
ten kan ze echter ook heffen (wanneer,
een evontueelc maatregel uitsluitend is in
liet belang van een of meer bepaalde tak
ken van bedrijf) van de patroons, die in
dat bedrijf werkzaam zijn.
Tn elk geval betalen alle middenstands
patroons daarin mee, niet alleen maar de
patroons, die leden der bovenbedoelde ver-
ecnigingen zijn en dus invloed op de sa
menstelling der Kamers hebben.
Zoo is in' het zeer kort de hoofd
inhoud van het voorontwerp van wet,
waarin de middenstandscommissie haar ge
dachten die naar vorm, zoowel als naar
Inhoud een Duitsch tintje hebben heeft
nedergelcgd.
had afgeluisterd, want reeds hoorde hij haar
lichten tred en geen seconde later, schoof ze
de portióre op zij.
„Ben je daar, Karei?"
„Ja, vrouwtje, ik ben hier, goedea
werd hij gevoeliger, na ieder seizoen prik
kelbaarder Honderd mijlen ver wenschte
hij zich, alles achterlatend, den hcelen :om-
niclj dien men „gezelligheid en comfort
noemt. Terug naar de natuur, ocn\oudig
leven Gelukkig, die het kan Vandaag
nog, of overmorgen, of met een week, zoo
dra Sophie maar moe wil Ja, zijn lievr
vrouw, met haar akelig sterke zenuwen,
die lag nu natuurlijk reeds lang te lied,
en sliep Zij slaapt cn droomt niet eens,
of hoogstens van do kinJcrwasch cn net
nieuwste kookboek. Ja, zoo is het. IIoo
is toch hij, de fijngevoelige dichter, nan
die vrouw gekomen? Als hij nu zijn plan
volvoerde en niet haar naar buiten trok,
lioo"- naar hel Noorden of over de Alpen
maar hij kan immers niet mot haar praten.
Zij begrijpt, niets van zijn innerlijk leven,
integendeel, zij houdt .altijd zulke vreemde
redoneoriugon, waarop je niets kunt antwoor-
«nrta CTegQgegcKrawyQaAZiC wagagB
Jammer, maar wat heli je toen gedaan?
Je bent niet dadelijk thuis gekomen.
„llad ik het. maar gedaan En kwam even
wel iets tuspchen."
Hier zwoeg hij een oogonblik en stak ee
sigaret aan.
„Herinner je je nog, vrouwtje, dat een
half jaar geleden de post een manuscript
bracht?"
„Dal gebeurt immers zoo dikwijls, Karei;
de mensdien plagen je bijna voortdurend om
hun stukken te lezen."
„Ja, ja maar bij die gelegenheid
was er een bi/oiidero omstandigheid bij. Het
manuscript zag er zoo netjes uit, was met
de schrijfmachine geschreven en maakte da
delijk een preltigon induik. En dan was er
,,En in hot pikdonker. Zal ik liet licht op
draaien?"
„Goed, maar heel, heel laag, want mijn
oogen doen zeer."
Ze ontstak een kleine lamp op de schrijf
tafel, waarvan zo het licht nog met. een ioode
kap temperde. Een rose schijnsel viel op do
slanke gestalte in de witte morgenjapon
waarop de dikke, donkere vlechten zwaar
naar beneden vielen.
„Heb je al geslapen, kindje?'
„Ik werd wakker, toep je thuis kwam. Je 0ok 'n aandoenlijken, ammicmeu brief bij, zoo
hebt immers gebeld?" boel anders als de gewone brieven. Weet
je er niets meer van, Fietje?"
„Jn, ik had geen sleutel, of ._ik kon
hem niet vinden, of eigenlijk ik was
uit mijn humeur."
„Ik geloof, dat je dat nog bent, is je iets
overkomen?"
„Wel neen, hoe kom je or aan."
„Toe. vertel me nu eens wat."
Ze schoof een fauteuil bij en vleide zich
den En° daarbij is ze onzinnig ouder- gemakkelijk in de zachte kussens.
wetscli in haar opvattingen. Haar ontbreekt
absoluut do smaak voor de ktinrtlrillingen
van den togonwoordigen tijd. O, Rofie,
Sofic, nis je nu tenminste vanavond eens
wat langer was opgebleven, om met. je vlugge
en me
dan zou ik
,,Jat nu herinnerde ik het me vaag.
„Maar je moet hel- toch nog weten, want
ik heb het je uitvoerig verteld. Maar, lor
zake. Ik las het. ding; het was oen klucht
spel, in drie bedrijven. Niets bizonders, «oin»
zelfs vrceselijk onbeholpen en dan zoo mulct'-
wetscli. Maar ik had modelijden met den
vermoedelijk nog jongen schrijver, en gaf het
stuk aan den directeur van een twoede-rangs
den schouw burg geweest, om da vijftigste j schouwburg. Daarvoor was hef juist goed gc-
van je drama hij te wonen? Dat
„Goed, vertel me eens wat. Ben je naar
T_ i' 1 luindies thee voor me to Mton en me aan
m de eetkamer laat juist, do pendule clt J 00„c
'gen hooren. tc k,Jkon I11Pl F
»Eas elf uur, ik d'acht dat het minstens
Un of twee
uur was,
te kijken
me nu niet zoo ellendig voelen.
'I Was alsof de jonge vrouw dien wenseh
opvoering
was immers je plan?"
„Ja, het was wel mijn plan, maar daar is
het ook hij gebleven. Onderweg zag ik al
de bekende roodc affiches. Berends was ziek
en kon niet meespelenze moesten dus -vat
anders geven."
rtoeg en zou wel oen dozijn opvoeringen Kun
nen beleven. Het. heette: „Een etrichc
vraag" nu herinner jn je het toch zeker
wel?"
De jonge vrouw wierp met een flinke be
weging liet lmar nmir achtcien en sprak:
„Ja, nu herinner ik het mij.
„Goed. Zooals ik je dus zei, gaf ik het
stuk aan den dikken Muller en dacht er
niet meer aan tot vanavond half zeven.
Ik stond nog bij mij zeiven te overleggen:
waar ik heen zou gaan, nu mijn vijftigste
afgewimpeld was, en daar valt mijn oog op
de „première" in den Grooten Schouwburg.
Je weet, dat daar onze beste troep speelt, en
ik zou er mijn stukken ook laten opvoeren,
als ik niet op voet van oorlog was met den
directeur. Ik las dus: „Groote Schouwburg"
hedenVoor de eerste maat „CliviaToo-
neelstuk van A, Horn," en daaronderver
heeld je, vrouwtje daaronder alle personen
uit het stuk, dat ik aan Muller gegeven heb.
Ik er natuurlijk heen, on verneem van don
regisseur clnt het mijn stuk is, of liever,
het stuk, dat ik heb aanbevolen. Den titel
hebben zij alleen veranderd."
De jonge vrouw trommelde met haar noox
vingertjes op do leuning van den sloel. „En
hoe ging het verder?"
„Zoo, begint het je nu ook te interossec-
renT" Maar het wordt nog gekker. liet is
een prul, waar ik geen dubbeltje voor zou
geven. Maar het publiek, dat onberekenbare,
duizendkoppige monster, dat. de boston laat
verdrinken en dc stumperds naar .boven
stuwt.
„Zij hebben het uitgefloten?"
„Uitgefloten? Gejubeld hebben ze: storm
achtig geapplaudiseord. Zc hebben zich als
gekken gedragen en gelachen dat de stoelen
kraalden. En'toen de regisseur ten slotte ver
klaarde, dat ook lnj den waren naam van
don schrijver niet kende, waven do mensehea
als geëleetriseerd.
