CL'
Vaarwel, Madrid, vaarwel met uw wel
en uw wee, uw licht en uw schaduw,
vaarwel! We keeren naar Holland weer
't lief vaderland!
Madrilecners, we danken u voor uw ver
rassende vriendelijkheid en onovertroffen
gastvrij onthaal. Wat zijt ge do vijf een
voudige Hollandsche arbeiders op hun tocht
in den vreemde welwillend en hartelijk
tegemoet getreden
Dank, duizendmaal dank!
ALLERLEI.
WONDERBAARLIJK GENEZEN.
De Engelscho dr. Hill, een hoogst be
kwaam heelkundige en bovendien een zeer
beschaafd en geestig man, was in twist
geraakt met de leden der Koninklijke Aca
demie, zoodat dezen hem niet als hun
lid wilden opnemen. Hierover besloot hij
zich to wreken. Kort nadat bisschop Ber
keley zijn werk over dc verwonderlijke go-
neeskracht van tecrwater had uitgngevm,
schreef Hill aan den secretaris der Aca
demie eon brief, waarin hij zich voordeed
als een plattelands-heelmeester, en in bij
zonderheden een genezing meedeelde, die
hij zou bewerkstelligd hebben.
„Een zeeman," zoo schreef hij, „had zijn
been gebroken en riep mijn hulp in. Ik
bond de gebroken deolon aan elkaar en
bestreek zo met het vermaarde teerv, ator.
Bijna oogenblikkelijk bemerkte de zeeman
de voortreffelijke uilwerking van dit mid
del, en het duurde niet lang, of zijn been
was voor goed geheeld."
De brief werd in een vergadering der
Koninklijke Academie gelezen en gaf tot
groot verschil van gevoelen aanleiding.
Men schreef verhandelingen vóór en tegen
het tecrwater en hot herstelde heen, tot
dat er een tweede brief inkwam van den
(zoogenaantden) plattelandsdokter van den
volgendon inhoud
„In mijn laatste schrijven vergat ik u
mee te deelen, dat het gebroken been van
den zeeman een houten was."
heid bedankt. Of Dobora dat ook gedaan
heelt, weet ik niet."
DE BEDRIEGER BEDROGEN.
De hertog van Orleans stapte eens op
zijn reis, door een kleiig stadje, jhj een
kastelein af, en gebruikte alleen een kop
bouillon, waarvoor de man hem maar 250
gulden in rekening bracht. Do hertog maak
te geen enkele tegenwerping, doch liet den
burgemeester van hot plaatsje bij zich ko
men en gaf dezen 500 gulden ,voor dc ar
men, met verzoek, dat hij daarvan pok den
gebruikten kop bouillon voor hem beta
len zou. De maire was een |„goed ver
staander" die aan een „half woord" ge
noeg bad; hij betaalde don hebzuchtigen
kasteleinoen rijksdaalder, en gaf het
overige geld aan do armen.
AL TE BELEEFD.
Ue rechter Fornold van Santa Barbara
had den naam, do beleefdste man uit Ca-
lifornië to zijn. Ilij liet nooit een gelegen
heid voorbij gaan, om zijn hoed af to ne
men. of reizendon of trekkenden dames
en hoeren kleine oplettendheden te bewij
zen.
Op zekeren dag was hij op het punt
den trein naar San Francisco in te slap
pen;^ hij stond reeds op do trede van het
rijtuig, toen er een jong geestelijke naderde,
„Na u," zeide dc beleefde rechter, ter
wijl hij met een beleefde buiging van de
trede afging.
„De ouderdom gaat voor," antwoordde
de geestelijke met een beleefde handbe
weging.
„Neen, gij gaat voor," hernam de rech
ter, terwijl hij nog een stap achteruit deed,
met den hoed in den hand.
„Ik doe het stellig niet," hernam de
geestelijke, weder diep buigende.
Het gevolg van lmn beider beleefdheid
was, dat geen van beiden een stap verder
kwam en de trein vertrok, de beide hoe
ren buigende on glimlachend achterlatend,
tot groot vermaak van de omstanders.
MICHEL ADANSON.
Michel Adanson, een der beroemdste
botanisten van Europa, die van 1727 tot
1S0G leefde, was een leerling van den groo-
ten natuurkundige Róauinur. Hij werd te
Aix, in Provcnie, geboren, uit ouders van
Schotsche afkomst. Na tc Darijs gestudeerd
te hebben, ondernam hij op den leeftijd van
21 jaar een ontdekkingsreis naar Senegal,
een toenmaals onbekend lajid op de pvesl-
kust van Afrika.
Vijf jaar lang bleef hij in .dat brandend
boet en ongezond klimaat, en deed er na
tuurkundige proeren en onderzoekingen van
allerlei aard, waarover hij hoogst belang
rijke werken schreef. Dc Parijsche Acade
mie benoemde hem lot lid. Engeland, Oos
tenrijk, Rusland en Spanje boden hem ach
tereenvolgens gelde lijken onderstand aan,
iti verband met zijn plan, om pp Afrika's
westkust een kolonie te stichten; doch zijn
nationaliteitsgevoel deed hem de hulp van
vreemden weigeren.
De grootc revolutie ontroofde hem alles,
behalve zijn moed en zijn lust .tot onder
zoek en arbeid. Ruim veertig jaar oud,
had hij gebrek aan het hoog noocligo, en
zelfs geen schoenen om de zittingen der
Academie bij te wonen. Zoolang hij den
ken en schrijven kon, bleef hij evenwel op
gewekt aan den arbeid. Na zijn dood vond
men zijn uitersten wil, den wonscli hehol-
zeude, dat men zijn lijkbaar eenvoudig zou
versieren niet een bloemenkrans, samen
gesteld uit de achtenvijftig door hem ont
dekte bloemsoorten.
wordt een nieuw dagboek begonnen en het
oude gesloten in een brandkast, waarvan
de keizer alleen de sleutels heeft.
ARECDOTEN.
„Wal bracht je hier op deze plaats,
goede vriend?" vroeg iemand, 'die de ge
vangenis bezocht, aan een veroordeelde.
„Een-klein verschil van mteoning', mijn
heer!"
„Onmogelijk!"
,,'t Is toch werkelijk zoo, mijnheer, ik was
van mcening, dat ik onschuldig was, ter
wijl do rechters, het schuldig over mij uit
spraken. Dat is alles."
WAAR DE KIKVORSCII HEENGING.
Do leerlingen van een voornaam pro
fessor in do zoölogie een heer met
veel eigenaardigheden zagen op een
middag dat zij voor het lunch naar huis
gingen, op de lessenaar van hun onder
wijzer twee kleine pakjes liggen. Bij hun
terugkeer naar hot labatorium, dien mid
dag, zagen zij er nog maar één. Toen do
professor de les opende, nam hij dit voor
zichtig in zijn hand.
„Bij de studie van het wervelbeen heb
ben wij de kilcvorsch als type aangeno
men. Laten wij na in deze verder gaan
mot ons onderzoek."
Dit zeggende, maakte de professor het
touwtje los van het pakje en bracht een
broodje met ham en een gekookt ei te
voorschijn. „Maar ik heb toch mijn twaalf
uurtje gehad", zei de geleerde man ver
bijsterd.
HUWELIJKSIDEAAL.
Dame: „Wat is uw hoogste ideaal van
een gelukkig huwelijk?"
Heer: „Dagelijks drie stevige maaltijden,
en het eten goed toebereid."
HEEL PRACTISCII.
Dienstmeisje: „Compliment van me
vrouw, cn die laat vragen, hoe mijnheer
Muller het maakt."
Mevrouw Muller: „Het gaat heel slecht
met mijn man, en het zal wel spoedig
afloopen."
Dienstmeisje: „Wil ik dan misschien nog
een oogonblik wachten?"
Juffrouw A.„Mijn jongen heeft een
dubbeltje ingeslikt, zouclt ge den dokter
even willen halen?"
Juffrouw B.„Mensch, waar denk je
EEN NIET ALLEDAAGS CUE TROUW-
IIISTORIE.
Ik maakte eens verhaalde een Ame
rikaan een aardig meisje hot hof. Zij
heette Debora Hawkins, en ik vatte bot
voornemen op, haar to trouwen.
Toen wij echter mot elkander naar den
predikant gingen, trapte ik onvoorziens in
een plas en bespatte Debora's nieuwe
japon, van boven tot beneden.
Toen wij bij den predikant kwamen,
vroeg hij aan Debora, of zij mij tot haar
wettigen echtgenoot wilde nemen.
„Neen," sprak zij, „dat wil ik niet."
„Maar om 's hemels wil, waarom niet?"
vroeg ik.
„Och," zeide zij, „ik heb nu eenmaal
een hekel aan jc gekregen."
Ik dacht, dat het nu uit zou zijn tus-
sehen ons beiden; maar ik gaf haar een
paarlen halssnoer, eenige kussen, sprak
haar weer toe, en kreeg haar weer mode.
Wij gingen ton tweeden male naar den
predikant. Ik had mij voorgenomen, dit
maal met Lobora af te rekenen, en toen
do predikant mij vroeg of ik haar tot mijn
wettige vrouw wilde hebben, .zei ik„Neen,
dat wil ik niet."
„Maar om 's hemels wil, waarom dan
niet?" riep Debora uit.
„Och, zei ik," ik heb nu eenmaal een
hekel aan je gekregen."
Dus nu was het alweer uit. Ik gaf haar
echter een nieuwe broche, en eenige an
dere kleinigheden, cn wij gingen ten derden
male naar den predikant, om ons te laten
trouwen.
Thans verwachtten wij zóó vast aaneen
gesmeed te zullen worden, dat geen men-
schelijke macht ons van. elkaar zou kun
nen. rukken. Maar toen wij den geestelijken
heer vroegon, of hij ons wilde trouwen,
zei hij: „Neen, dat wil ik -niet."
„Maar om 's hemels wil, waarom dan
niet?" Vroegen wij.
„Wel,:' zeide hij, „ik heb nu eenmaal
een hekel aan u beiden gekregen
Debora begon luid te weenende predi-
dikant begon luid te razen, ik (begon luid
te lachen. Maar later heb ik, ,toen ik een
andere, een beminnelijke vrouw vond. dik
wijls den predikant voor zijn eigenzinnig-
ELEL1 RIC11 Eil IN IIEJ' MENSCHELIJK j aan? Den dokter een gulden betalen, waar
je een dubbeltje voor terugkrijgt."
UIT KRACHT VAN GEWOONTE.
Professor H. moest naar een verwijderde
stad. Daar hij een coupé voor zich alleen
had, en een lange reis voor zich, ontdeed
hij zich van zijn overvloedige klecren en
legde zich neer om to slapen. Toen hij
den volgenden morgen ontwaakte, keek hij
tevergeefs naar zijn schoenen, toen hij zich
LICHAAM.
Een zeker Engelschman heeft een be
schrijving uitgegeven van zijn onderzoc-
kingsreis in het westelijk deel van Midden-
Afrika, waaraan de volgende merkwaar
dige aanteekening is ontleend:
„ir zijn in deze streken negers, die ge
geeseld worden met riemen, waaraan zich
nog koehaar bevindt, en bij eiken slag
clectrische vonken van zich afgeven. Het
zelfde verschijnsel doet zich voor, wanneer PlotsGing herinnerde, dat hij ze in zijn
tie huid dier mensehen eenigen tijd een- verstrooidheid, uit kracht der gewoonte,
voudig met den vinger wordt gewreven, °P de treeplank buiten het rijtuig gezet
De proef gelukt oven wel niet bij allen. Het had' waarvan ze natuurlijk in dien tusschen-
schijnt, dat negers met flegmatisch tempo- I verdwenen waren.
rament, er onvatbaar voor zijn.
NIEUWTJES VAN HIER EN DAAR
In ons land en Engeland zijn de bruids-
Zij: „Go zegt, Karei, dat ge alles voor
rap doen wilt."
Hij„Dat is ook zoo, lieveling."
Zij: „Je weet, hoe vreesclijk rood mijn
kransen samengesteld uit oranje-bloesem, haar is, Iaat het jouwe nu ook rood
in üuitschland uit myrtho, in Italië uit
witte rozen, in Spanje uit roode rozen'
in Griekenland uit wijngaard-bladeren cn in
Bohcmen uit roosmarijn.
ver
ven, dan hebben we elkaar niets te ver
wijten."
VOOR DAMES.
zeg
^Zijden hoeden werden voor het eerst in
1795 te Parijs gedragen.
Dc kat werd als een heilig dier be
schouwd door de oude bewoners van Ite-
liopolis, Egypte. Als een van deze die
ren in een particuliere woning stiei-f, I uw verontschuldiging ie zeggen?"
scheerden de bewoners de wenkbrauwen af. Gevangene„Ja, mijnheer de rechter, ik
beken, dat ik een vagebond en een dief
Een vindingrijk chemist in Oostenrijk I l)e)L'. maar ge moot toch dankbaar zijn,
heeft een zelfaanstckende sigaar uitgevon- 'h hier ben en mij een lichte straf
Bezoeker: „Wilt ge aan mijnheer
gen, dat ik geweest ben, meisje?"
Dienstbode: „Ja, mijnheer, wie moet ik
zeggen, dat er geweest is?"
Bezoeker: „Mijnheer hoeft mijn naam
niet te weten; hij kent me heel goed.'
Rechter: „Gevangene, hebt ge nog iets
opleggen.'
Rechter: „En waarom?"
Gevangene: „Stel u eons voor, dat wij
werkstaking hielden, en eerlijke, bravo m"n-
schen werden, waar zoudt gij dan den kost
mee verdienen?"
Rechter (streng): „Hm, vijf jaar dwang
arbeid."
den. Ze wordt in een chemisch preparaat
gedoopt, en wanneer ze togen eon hard
voorwerp, bijv. een muur of do zool van
een schoen gewreven wordt, gaat ze aan
als een lucifer.
Als een deel van het schoolonderwijs,
wordt don meisjes in België het huishou
den en het inkoopen op de markt geleerd.
Nadat de politie tevergeefs getracht had
Under de eerste draadnagels, die door zaal te ontruimen, stond er een heer
de menschen gebruikt werden, behoorden °P> met de aankondiging: „Er zal een
de doorns van den accaciaboom. Sommige collecte gehouden worden," cn in minder
van deze waren acht inches lang en zoo 'dan geen tijd was de zaal ledig,
hard als ijzer. Het gebruik van graten
voor dit doel was reeds vóór Noach in
zwang. 1
Mevrouw (tot do keukenmeid): „Sluit
toch do keukendeur; de reuk van de go-
braden gans verspreidt zich over de ge-
hcole straat, daar is nu al de dci*dc
Een verstandig landbouwer te Gónève
heeft een horloge samengesteld, waaraan soldaat, die je wenscht tc spreken,
een kleine phonograaf verbonden is, die
in staat is dc uren aan te kondigen. liet
geluid is hard genoeg, om op een afstand
van twintig voet gehoord te worden.
Klant: „Ik wou wat boter hebben."
Knecht (laatstelijk in een sigarenwinkel):
Licht, middelsoort of zwaar?"
De keizer van Oostenrijk is een groot Dokter (tot patiënt)„Uw geval is heel
moker, maar zijn smaak in die richting ernstig mijnheer, en ik geloof, dat we goed
is zeer eenvoudig, daar hij niet anders als deden, met een consult te houden,
goedkoope en volstrekt geen geurige si- j Patiënt (te ziek om ergens om te geven):
garen rookt. „Heel goed, dokter, neem zooveel mede-
j plichtigen als go w'ilt.'
Do keizerin van Duitschland houdt een
dagboek, waarin ze allo gebeurtenissen van
den dag schrijft. Dit ziet niemand anders
dan de keizer. Aan het eind van het jaar
MODE.
De nieuwe voorjaarstoiletten zullen over
ocnigo Weken in de uitstalkasten der groote
magazijnen geëtaleerd worden, en reeds nu
kunnen we onzen lezeressen cr het con en
ander over moedcelen.
In do eerste plaats hebben de tailleur-
costuums ecu groote wijziging ondergaan.
Zonder onderscheid zijn de rokken van een
sleep voorzien, wat, weliswaar, niet prac
tise!] is, maar toch in elk geval goed
staat. Do mantels zijn lang, maar yerschil-
lond van vorm, on men zal zoowel de
directoire-modellen, als dc half aangesloten
paletot dragen. De afstekende en witte man-
telvoeringen, behooren tot het verleden;
men voert do mantels mot zijde yan de
zelfde kleur als de stof.
Blouses, met rokken en ceintuur, zooals
die tot nu toe bij de tailleurcostuums
gedragen werden, gaan niet meer voor mo
dern door. De robe-princesso heeft dc ge
wone blouse vervangen en de ceintuur over
bodig gemaakt.
Voor de nieuwe toiletten, die eenvoudig
van model zijn, bestaat de luxe in de gar-
necring, zoodra er althans sprake is van
gelegenheidsjaponncn. Do tuniques worden
namelijk op rokken gewerkt, die met bor
duursel of kant incrustatie versierd zijn.
Men ziet zelfs rokken van geborduurde tule
in de kleur dor stof, waardoor een harmo
nieus golicol verkregen wordt. Hel spreekt
van zelf, dat die tule dan ook voor mou
wen en halsinzot wordt gebezigd. Zulk een
toilet is alleen voor gelegenheden binnens
huis le gebruiken, cn kan niet voor wan
delingen of visites, die men te voet aflegt,
gedragen worden.
Voor die gekleede- of gelegenhcidsjapon-
nen, bezigt men tegenwoordig zeer veel
zijden cachemire. De garneering bestaat
hoofdzakelijk in broderie en tweekleurige
soutache, wel in dezelfde kleur van de
stof, maar in verschillende nuance.
Meer eenvoudige japonnen, die daarom
niet minder elegant zijn, en bij alle ge
legenheden, zoowel als op straat, gedra
gen kunnen worden, vervaardigt men van
soepel wollen of zijden cachemire, armurc,
crêpe, mélangó, en satijn laken. Dc rok
ken zijn dan geheel zonder garneering, en
de chic is afhankelijk van het model. In
zet en ondermouwen worden in den regel
van mousseline de soie, tule of kant in
gericht.
De bruidsjaponnen zijn, evenals de andere,
glad en nauwsluitend. Ter hoogte van de
knieën krijgt de rok een bevallige wijdte,
om daardoor de sloep, die rond wordt bij
geknipt, behoorlijk te doen vallen, want
niets is minder sierlijk dan een rok, die
de bewegingen der draagster belemmert.
Dc slepen der bruidsjaponnen zijn overi
gens minder wijd en korter dan 'yroeger;
de rok mag in het achtermidden jioogstens
50 c.M, langer zijn dan van voren.
Ais stof voor bruidsjaponnen kunnen
bijna alle soepele weefsels gebruikt wor
den. Zeer elegant kienden crêpe-de-chinc,
satijn liberty, mousseline en oelienne. Men
ziet ook bruidstoiletten van mousseline
do soie op satijnen onderrokken, wat een
bekoorlijk effect maakt. De halsinzetten en
mouwen worden gewoonlijk van geplooide
tule gemaakt, terwijl men voor dc korte
overmouw, een broeden, 'kanton volant
bezigt.
De bruidssluiers worden met een kroon
op hot kapsel gojdooid, en hangen uitslui
tend van achteren; ze moeien even lang zijn
als de sleep dor japon.
TOOK KINDEREN.
LEËUW'S MANIEREN.
„0, kijk eens naar dien grooton hond
riep Rob.
„Blijf daar staan," beval zijn moeder.
„Hij mocht je eens bijlen."
„Hij ziet er niet naar uit," sprak Rob.
En toon zijn moeder het langzaam voort
schrijdende dier, met breeden kop en goe
dige oogon eens terdege opnam, moest ze
het wel met Rob eens zijn. Hij zag er
volstrekt niet uit ais een kwade hond.
Het huis der familie Harrison stond aan
do kust, dicht bij den waterkant. Een. halve
mijl verder stond een kleine vuurtoren. De
groote hond behoorde aan den wachter van
den vuurtoren, dus zag Rob hem (dikwijls.
In don beginne deed do jongen den hond
geen kwaad. Maar Rob had zelf nooit oen
hond gehad, on or was iets voornaams cn
onverschilligs in dit dier, wat do jongen
niet prettig vond. Eens "gooide hij .stokjes
in het water, en commandeerde: „HalenI
Halen!' maar do hond sloeg er geen acht
op. „Stommoiik!sprak Rob, en gooide
naar den hond met een steen, (die hem in
de ribben trof. Hot beest keek (Rob eens
ernstig aan, en ging toen met .statigen tred
vorder. Rob was geen wreede jongen, maar
hij had niet geleerd om vriendelijk -te zijn
tegen dieren. Op zekeren morgen, dat Rob
op de pier speelde, en stukjes hout in het
water wierp, gooido hij er een met teveel
kracht, waardoor hij het evenwicht ver
loor en in het water viel. -Gelukkig had
hij geen schoenen aan, en 'kon 'hij een
beetje zwemmen. Hij hield zijn hoofd bo-
ven water en riep om hulp; maar niemand
scheen hom te hooren en het tij sleepte
hom moe, Toon, als een wervelwind, kwam
do hond van den vuurtoren don heuvel af
rennen. Hij sprong in het water, zwom naar
Rob, pakte hem bij zijn jasje, cn zwom
naar de kust torug. Zij werden nog een
eind door het tij meegenomen, maar be
reikten toch eindelijk het land. Rob
half krankzinnig van schrik, maar toen lui
weer op zijn beenen stond, trachtte hij den
hond to strelen, die dicht bij ,hem stend
„Goede hond! Goede hond 1"preveldehii'
Maar terwijl hij sprak, bromde het diet
wat in zijn baard, en verwijderde zich
Daar Rob weer naderbij kwam, schudde
hot dier zich, totdal het water paar alle
kanton spatte, en liep toen weg, zonder nn™
eens o n te kijken. Rob volgde hem cn
klom den heuvel op naar den .vuurtoren
Do hond lag in do zon voor de deur. Toen
Rob naderde, stond hij op on ,don jongen
aankijkend, begon hij te brommen. Iefs
eigenaardigs in zijn blik maakte Rob aar-
stig; hij stond dus stil cn riep den wachter.
Toen de wachter verscheen, vertelde Roti
hem do geschiedenis. Do wachter, knikte.
„Ik heb je eens of tweemaal Leeuw zien
plagen," sprak hij. „Nu "heeft hij ,je lever-
gered. Jc bent niet de eerste, jongen. En
wil hij geen vriendschap met jo sluiten?
Als hij een mensch was, zou hij misschien
bereid zijn om te „vergeven en vergeten"
maar, ofschoon hij gevoel heeft, is hij maar
een dier. Er valt dus niet met hem te pra
ten." De wachter keek Rob doordringend
aan. „Kom eens hier, Leeuw," ging hij
voort, en de hond kwam naderbij. „Deze
jongen heeft spijt van wat hij deed, en hij
wil hot weer goed maken! Hoe denk gij
er over, ouwe jongen?"
Rob keek angstig naar den hond ea voel
de zich beschaamd. Maar Leeuw, zijn mees
ter bosuilffolond, koek don jongen nog eens
aan en keerde hem toen zijn rug toe.
„Jo ziet," sprak de wachter langzaam,
„ofschoon bot maar een dier is, vertrouwt
hij je toch nog niet. Je moet er nog maar
eons over nadenken, later zal bij misschien
wel toegeven, maar hij is er nu nog niet
toe bereid." Bij deze woorden verwijderde
ook de wachter zich. De kleine jongen moest
dus don heuvel weer afloopen, zijn lippen
trilden en steeds dacht hij er aan, dat,
hoewel men dikwijls erg spijt heeft over hef
kwaad, dat men gedaan heeft, men het
anderen nog niet dadelijk kon doen ge-
looven.
Ingezonden MededeelIngen.
Genezing" van een stoker.
Dank zij de Pink Pillen verlost hij zich vsn
vrceselijke maagpijnen die zijn leven
in gevaar brachten.
De lieer Isaac Uoogonboom, 29 jaren,
Acditerkloosicr -il, te Rotterdam, schrijft
ons het. volgende
„Gedurende meer dun zeven jaren heb
ik aan dc maag geleden, en wat zonderling
was, ik leed hei- meest in dc tijdruimte
van Oclober tot Mei, gedurende welke onge
lukkigerwijze mijn work juist het zwaarst en
het moeielijkst was. I Tel ir mij dan ook dik-
vv ijls genoeg gebeurd dat ik verplicht was
mijn werk door een ander te laten doei'.
Zoo zou ik heel wat kosieu bespaard hebben,
indjen ik eerder dc Pink Pillen gebruikt
had. Wanneer ik aan tafel was, werd ik
dikwerf overvallen door walgingen en hoofd
pijn die gepaard gingen met benauwdheid
en hartkloppingen, cn waarop dan einde
lijk brakingen volgden. Ik "had geen wil
van mijn voedsel, vermagerde org cn had
geen krachten meer. IJ ct werd noodig dat
daaraan een einde kwam, want ik kon lil
het geheel niet meer werken. Dc Pink Pil
len hebben een einde gemaakt aan -lien treu-
rigen tocsiand. Ik had gedurende die 7
jaren hcc! wat geneesmiddelen gebruikt, zon
der eenigen uitslag; daarom moet. ik wel er
toe besluiten dat de Pink Pillen een zeer
merkwaardig geneesmiddel zijn, daar zij mij
hebben kunnen genezen, terwijl alle andere
middelen niets kondon uitrichten. Nu heb
ik mijn krachten geheel teruggekregen en
werk ik van d uren 's morgens lot 10 uren
's aVonds."
Slechts een woord willen willen wij aan dat
welsprekende getuigschrift toevoegen, om te
zoggen dat alleen do geneesmiddelen die op
het bloed werken, een duurzame genezing
dor maagziekten kunnen geven.
De Pink Pillen zijn dc krachtigste her-
steller van het bloed, zij zijn eveneens oen
volmaakte versterker van het zenuwstelsel,
cn danken aan de saamwerking dier beide
kostbare eigenschappen, de talrijke genezin
gen van bloedarmoede, bleekzucht, nlgo-
meene zwakte, schele hoofdpijn, zenuwpijnen,
rheumatiek, neurasthenie.
Verkrijgbaar bij alle goede drogisten en bij
Snabilió, Iloofddepöthouder 7 Groote Marlri,
Rotterdam. Prijs f 1.75 per 'doos; f per 6
doozen. Depóthouder voor Schiedam en em-
streken Knppelhof on Ilovingh, K. Dam on
Van der Sman, Hoogstraat 115.
De heer Isaac Hoogenbóom.
