62"° Jaargang.
Zondag 14 Maart 1909,
No. 12948
Tweede Blad
Uit de Tweede Earner.
De verstuikte voet.
L.
SCHIEDAMSCHE COURANT
D*>ze courant verschijnt d a g e 1 ij k a, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaai-dingen £1,1.25.Franco
per post fl. 1.65.
Prijs per «eek: Voor Schiedam en VIaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
uur aan het bureau bezorgd zijn.
BureauLange Haven No. 141 (hoek Korte Haven.)
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92; iedere regel meer
15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naai de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven
biervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavomi
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te rokteen
Interc. Telefoon
voor de Redactie No. 123.
voor de Administratie No. 103.
We willen liet gewicht van eene motie
als die van den lieer Schaper omtrent, den
10-urigen arbeidsdag niet o v e r schatten,
maar net is goed zc toch ook niet te o n-
derschatten en zich behoorlijk rekenschap
te geven van hare beteckenis.
Zeker, formeel is de waarde van eene
motie gering. De Begcering wordt or niet
door gebonden en kan zc naast zieli neer
leggen zonder meer, maar men zou toch eene
regcering, die eene motie, met groote meer
derheid door de Tweede Kamer aangeno
men, aldus zou behandelen, wel aan het ver
stand brengen bij de eerste gelegenheid de
boste, dat zulks haar niet geraden was.
Ileeft dus eene motie geene b inde n d e
kracht, do discussies over de motie-Schaper,
dikwijls met zooveel heftigheid gevoerd, heb
ben doen zien, dat de Kamer zeer goed be
greep wat hare aanneming of verwerping
zou willen zeggen.
Wij zijn er natuurlijk niet blind voor,
dat zoo dicht bij dc verkiezingen do vaarde
van elk*woord, van iedere stem bedenkelijk
verhoogd wordt, door hot gebruik dat. de
tegenpartij er weldra van zal maken, on d.n
dit de Kamerlucht met elcctrieiteit vult; wij
kunnen helaas niet ontkennen, dat de heer
Schaper met name in zijn tweeden termijn,
nog al'aardig hoeft meegewerkt om het pro
pagandistische in het debat te brengen, maar
het gaat daarom toch niet aan de molic-Scha-
pcr eene verkïezingsnianoouvre te noemen,
reeds het jaar van indiening, 190G, verbiedt
zulks.
De groote kwestie in deze is of het aan
gaat volwassen mannen te beperken in him
arbeidsduur. Dat is de principieels
kwestie. Dn er ztin er die deze wans ont-
kennend beantwoorden. Willen deze nog we
ten van beperking van vrouwomuheid en van
kinderarbeid, en verdedigen ze die beper
king op grond dat men dan met. zwakken
en onmondigen te doen hoeft, de volwassen
man moet zelf maar weten, wnl hij wil doen
of laten.
Wij erkennen dat deze grauwe theorie in
onze Tweede Kamer minder on minder bele
den wordt, dat ze slechts aarzelend haaf kopje
om den hoek durft steken, dat zelfs tic
lieer Van Karnebeek moest toegeven, dat
a 1 s uit onderzoek- bleek dat een werkdag
van langer dan 10 uren in bepaalde bedrij
ven schadelijk werkt, men wettelijk zal moe
ten ingrijpen. De heer Van Karnebeek zal
ons echter wel willen toegeven, dat op zijn
standpunt van eene wettelijke regeling van
don arbeidsduur niets komt, en dat het in
de practjjk vrijwel hetzelfde is of men zicli
tegen alle regeling verzot. Trouwens die
Door F. SIWFFARTIl.
„Lina, do ramen van den erker moeten
vandaag gedaan worden 1"
•„Jawel, mevrouw. Ik zal or dadelijk mee
beginnen."
Hot dienstmeisje .sloopt" do overigons
in 'L geheel niet zware trapladder aan,
daarbij iets onverstaanbaars mopperend.
Daarna wordt eon not porccloinon em
mertje, con spons on con zoemonlap ge
haald en het schoonmaken noemt een aan
vang. Lina wiegt daarbij uiterst bevallig
°P do treden van den ladder heen en
wcor on hoeft voel meer oog voor dc straat
dan voor do ruilen. Geen wonder trou
wens, want daar beneden staal dc knappe
oppasser van den majoor, die in 't zelfde
huis woont, on 'trekt allerlei grappige ge
zichten. Daar hoort men plotseling een
knarsend, krassend geluid on do ladder
glijdt onderuit en Lina weet zich nog tijdig,
overdreven gegil uitstootend, lo red
den. Daar zij op don vierden sport van
onderon stond, was do sprong, dien zij
•Vagen" moosf, noch hoog, noch gevaar
lijk; maar Lina omklemt jammerlijk hel
vensterkruis en bowcort, dat zij 'den voel
g&hrokon heeft.
Mevrouw Poters is doodolijk verschrikt.
Wei begrijpt zij niet goed, hoe die gemak
kelijke sprong een beenbreuk kan veroor
zaakt hebben, maar onmogelijk is het toch
met. Zij ijlt nader.
ifim 's homels wil, boe kon nu zoo
theorie van dien volwassen arbeider, die zelf
maar moet weten wilt hij wil, is absoluut
vaLch, Xet of die volwassen arbeider voor
de \rijc keuze staat tujwchon drie of vier
soorten van arbeid, net alsof bij niet als
regel heeft te schikken hl de voorwaarden,
hem voorgeschreven»
F.r zijn anderen, die zeggen dat de vast
stelling van don arbeidsduur moet opkomen
uit het bedrijf zelf. T3at door onderlinge
samenweiking van werkgever en werknemer
moet vastgesteld nordon, hoc lang er ge
werkt zal worden, rekening houdende niet dc
eischon van hel bedrijf en met minder met
do eischon van gezondheid en zedelijkheid.
Daar i-, zeker veel voor te zoggen. Wie ken
nen hot bedrijf heter dan de werkgever en
de arbeider, wie zijn boter in staat dan zij
beiden, te beoordeelen wat in deze kan ge
daan worden en inoot gedaan worden? Haar
in do piactijk gaat dit niet op. De verhou
ding is dikwijls alles behalve ïoos-kleurig en
do vakactic is ten onzent lang niet krachtig
genoog om door een enkel woord den meest
billijken wensch kracht bij te zetten. Work-
staking on nog eens werkstaking ligt op
dezen weg, en wie mot ons eens is. dat dc
werkstaking oen tweesnijdend zwaard is,'
oven gevaarlijk voor hen die hot hanteert nis
voor hem togen wien bet gehanteerd wordt,
zal dien weg liever niet betreden. IJene wet
telijke regeling chmkl ons da.uom do beste.
Men heeft echter onder eene wettelijke
regeling van den 10 uren-dag niet te ver
staan, dat er op een bepaald «ogenblik eene
wet zal afgekondigd worden, die een ieder
verbiedt, in welk bedrijf ook, langer dan 10
uur to werken. Eeu wetgever die zoo optrad,
zou rijp zijn voor het gekkenhuis, en zulk
eene wetgever werd ook door don hoor Scha
per allerminst gowenscht. De industrie zal
zich geleidelijk hebben aan te passen, er zul
len dus overgangsbepalingen moeten wezen,
er zal tijd moeten worden gelaten om zich
in do nieuwe acra iti tc welken. En or zul
len ook uitzonderingsbepalingen moeten we
zen er zijn nu eenmaal bedrijven, waarin
hot feitelijk ónmogelijk is den eisch van 10
uren dftnga vol te houden, waar don oenen
dag wat meer, den andoren dag wal minder
zal moeten worden gearbeid, en waar men
dus boter zal doen te spreken van 0 0 ure n
pel' week, dan van lOurcn d a a gs. Dit
alles werd trouwens dooi- den voorsteller /elf
ia hoofdzaak toegegeven, al stond het nu
niet direct in zijne motie te lezen.
De voorsteller kroeg hulp van allo kanten.
Niet alleen zooals wij dc vorige week reeds
vermeldden van do hecien Aalberse en TTcls-
dingen, ook van de vveikmnnsafgovnardigden
Passtoors, Do Klerk on Nolting, als het ten
minste aangaat den heer Pastoor» sinds hij
het edelachtbare ambt van burgemeester van
Ginneken bekleedt, nog altijd vv e r k m a n s-
iols gebeuren? De ladder is altijd zonder
gevaar kunnen gebruikt worden. Stond hij
wel in den baak? i
„In tiert baak? Neon!"
„Wat 'tl ongehoorde nalatigheid I F.n dan
stolt men nog do menscbcn aansprakelijk,
als een meid door eigen schuld nadeel
lijdt." Mevrouw Peters is, dit zeggende,
neergeknield en beweegt den voet heen
en weer.
„Doet dat pijn?"
„Neen, niet erg."
„Nu, dan is er gelukkig niets gebroken.
Leun maar op mij, dan zal ik je naar je
kamer brengen ik z.nl om den dokier
sturen."
Lina steunt on strompelt vvel-is-waar op
oen jammerlijke manier bij bol loopen,
maar komt dun toch in haar kamertje.
Daar legt zij zich' le lied en mevrouw zelf
gaat dadelijk naar den dokter, die geluk
kig vlak bij woont en die dan ook terstond
mee komt om den voet te onderzoeken.
Lina vergiet Iranen met tuiten, jammert
verschrikkelijk on vraagt onderwijl den dok
ter, of zij wol ooit weer gewoon zal kun
nen loopen. De doktor Licht hg ar in hour
gezicht uit.
,,'t Is maar een heel lichte verstuiking,
die onmogelijk zoo pijnlijk kan zijn, als
jij ons wilt doen geloovon Laai don voet
vandaag wat rust houden en leg er koude
omslagen op van Goulard water; volgons
mijn ervaring is morgenvioog alles weder
in orde."
Mevrouw nam van 't oogenblik af de
werkzaamheden van Lina op zich en ging
voor het middagmaal zorgen. Het dienst
meisje genoot de meost zorgvolle voi'plo-
afgevaardigdo lo noemen. Uit eigen ervaring
konden deze mannen medcdcelen, hoe te
lange arbeidsduur lichamelijk en zedelijk
slecht op den arbeider werkt, met vele voor
beelden konden zij aantoonen boe publieke
en particuliere werkgevers meer en meer
begonnen in te zien, dat het in hun eigen
belang is geen overmatigen arbeidsduur te
eischon. JTcl is natuurlijk, dc boog kan niet
altijd gespannen zijn. En daarnaast kwam
prof. Drucker, die een koit en degelijk over
zicht gaf van de wetgeving in het buiten
land op dit stuk; die ons liet zien hoé aldaar
dc aanvankelijke noes, dat deze zaak niet
wettelijk te regelen was. door de uitkomst
schitterend was gelogenstraft. Hij gaf den
voorsteller echter in overweging, om, ten ein
de allen twijfel over de beteckenis van zijne
motie weg tc nemen, daarin eene zinsnede
op te nemen, die het onomwonden zou uit
sproken, dat overgangibapalingen en uit
zonderingen noodzakelijk waren.
Dc groote strijd tegen do motie kwam
van do Christelijk-Historischcn en anti->
revolutionairen- Dr. Dc Visser wil van
„wettelijke" regeling niet weten, en bracht
do zaak op politiek terrein, toen hij er aan
herinnerde dat er Hechts éénc partij in ons
land is, die de 10 uren-dag op haar pro
gram hoeft, nl. dc vrijzinnig-democratische.
Dit bezorgde hem naderhand de ondeugende
opmerking van prof. Druekor, dat het dezen
predikant, die uit don aard der zaak met
politiek weinig op had, wel moeite gekost
moest hebben haar bij deze ontwerpen binnen
te halen. Daverend gelach van do gohecle
Kamer ten koste van den afgevaardigde voor
Leiden, die van onderen tot boven vol poli
tiek zit. De heer Dc Visser, die vorder be
weerd had dat. deze gchoele zaak nog niet rijp
was, dat er coivt, een onderzoek plaats moest
hebben, kwam nog moer in do verdrukking^
toen do heer Nolting hem verweet, dat hij,
die nog wel eorc-voorzitier was van het
..Christelijke nationale "Werkliedenverbond'',
allerlei excepties zocht om aan de/c zaak te
ontkomen. En hel werd er niet beter op
toen de heer Schaper bekend maakte d a t
ditzelfde C k v i s t e 1 ij k e natio
nale V ft 1' k 11 e d e n h o n d zich op
ij n laatste congres juist voor
den I 0 ure n~d a g ver k laar d h a d.
Tableau.
De werkmaus-afcevaatdigde Van Vliet,
Pntrinionium's voorzitter, bleef zwijgen, en
liet de bestrijding van de motie aan den
heei'v. <1. Molen over, die natuurlijk het Ivuy-
ppiinausche systeem verdedigde, d. i. rege
ling voor ieder bedrijf op zichzelf, daaren
boven mocht men volgons den afgevaardigde
voor Rliedrecht niet lot beperking van don
arbeidsduur overgaan, als men niet tegelijk
oen minimum-loon vaststelde. Dit laatele ver
schuift natuurlijk de geheolo zaak naar St.
•Itutemis, want oen mini mum-loon in de wet
vast te stellen, daar is geen menaCh die iets
af weet van de praetijk van het arbeiders
leven, of hij weet dat zulks onmogelijk is;
er is „zelfs geen sociaal-democraat, die daar
van nog droomt.
En minister Talma? Hij was ook dezen
keer niet gelukkig, en dat verwonderde nie
mand, hij moet op dat oogenblik alle
vloek, alle ellende gevoeld hebben van de
coalitie, waarvan hij het ministerieele pro
duct is. Hij, dc demoeraat, had nu eene
rede te houden, die tegelijk Lobman en Pas-
stoors rnoest bevredigen, men moet daar maar
voor staan. Hij koos den uitweg zich zoo
veel mogelijk op de vlakte te houden, de
Regecring kon de motie niet aanvaarden,
voordat een voorafgaand onderzoek zou
hebben aangetoond, dat wettelijke regeling
noodig was, en vee! verder kwam hij niet.
En die gereserveerde bonding werd niet
verinten, ook niet toen de heer Aalberse eene
Uveede motie had ingediend, waarin uitdruk
kelijk vermeld werd, dat die 10-urige ar
beidsdag wenschclijk was, behoudens
dringend noodzakelijke uitzon
dering en o v e r g a n g s b e p a I i n-
g e n. We kregen niet tc hooren of dc Mi
nister zicli dan met deze motie kon ver
eenigen. En dat kregen wij ook niet, toen
de hecren De Savornin Lobman en De Vis
ser met eene motie kwamen, om op een on
derzoek in deze materie aan te dringen,
daar de gegevens voor liet vaststellen van
eene dergelijke regeling ontbreken.
De heer Schaper kwam in tweeden ter
mijn zijn tegenstanders van repliek dienen
en toen spatten er vonken. Hier kwam de
gewezen werkman op voor zijn klassegenoo-
ten met al do frissche spontaniteit, waar
door de afgevaardigde van Appingedam het
oor der Kamer heeft. Is hij Woensdag 1.1.
wol eens wat ver gegaan, zoodat de Kamer
meer dan éón oogenblik zicli niet op haar
waardigst vertoonde, we willen niet verge
ten, dat hij door herhaalde interruption, ten
sterkste werd geprikkeld. Of hij echter door
de groote vaardigheid, waarmede hij Links
en Rechts slagen uitdeelde, en dooi den
teugel, dien hij aan zijn spcelsch vernuft
vierde, zijn zaak goed heeft gedaan, wagon
wij te betwijfelen.
Dr. de Visser en de heer Van der Molen
kregen er ongemakkelijk van langs, en er
werd een vergelijking gemaakt, tusselien de
houding van de Katholieken tegen dit ont
werp met 'die der anti-revolutionairen, die
voor de laatsten allesbehalve vleiend was.
Kan het zijn, zoo vroeg do heer Schaper
ondeugend, dat do Katholieken in deze
meer vrij zijn, omdat hun Paus zoo heel
ver weg woont, „heclemaal in Italië, ter
wijl de anti-revolutionaire Paus dichtbij
zit, in de Kanaalstraat. (Woonplaats van
dr. Kuvper.)
Nu, dat gaf een leven als een oordeel.
Do anti-revolutionairen houden niet veel
ging. Hel eten on drinken smaakten haar
voortreffelijk, gelukkig.
Toen meviouw Peters den avond van
dien dag in hare slaapkamer, die pp de
binnenplaats uitkomt, het een en ander
regelde, klonk haar een gespick tegemoet,
dat beneden van het eeue keukenraam naar
het andere werd gevoerd.
Juffrouw Jetje!"
„Wat is er, juffrouw Hanna?" heet het
van de andere zijde.
„Hebt u al gehoord van liet ongeluk,
dat juffrouw Lina gehad hoeft?"
„Gunst nee! Wat. is er dan gebeurd?"
„Zij is bij 't ruiten zoemen van den lad
der gevallen 't zal wol 'n oud, wankel
ding geweest zijn! en hooft op twee
plaatsen den voel gebroken. Mijnheer Linke
(dal is meneer de oppasser van den ma
joor) heeft hel gezien."
i„llcoiom'iüijdnogtoo daarvandaan
dat ik vanmorgen zoo'n ijselijken gil ge
hoord heb dat was zeker van juffrouw
Lina."
„Natuurlijk. F.n begrijp nu eens, do Pe
tersen hebben haar niet eens dadelijk naar
hot Ziekenhuis laten brengen, maar kwak-
zalvercn nu zelf wat met haar heen."
„Nou, maar dat is toch al to org! Ik
zou me dat niet laten welgevallen wat
mooi er nu worden, van dat panne wurm,
als ze den voet verknoeien en er komt
koud vuur bij en hel lioelo [been moet
haar worden afgezet?"
„VerschrikkelijkI Natuurlijk moeten dc
Petersen haar volgens luin stand haar le
venlang onderhouden ik geloof zelfs,
met do nieuwe Ongevallenwet, ook haar
heole familie."
„Nu, dat zou voor zulke lui piets jam
mer zijn! Maar die arme juffrouw Lina
dan mot haar ééno boon. v0ch lieve
deugd, haar Karei zal haar dan wel laten
loopen. Is 't niet allerverschrikkelijkst, on
dan door zoo'n ongeluk!"
„En nog al door dc scliukl van jelui!
Ja, ja, wij moeten er maar voor bloeden!"
echoot „juffrouw" Jettc op- zalvenden toon
terug.
Mevrouw Peters is verontwaardigd. Toch
gaat zij uit voorzorg nog eens naar Lina
kijken en vraagt, of zij erg pijn heeft. Lina
ligt gemakkelijk in do kussens geleund,
leest den nieuwsten colportcursroman „Het
lijk" en antwoordt, dat de voet haar nog
altijd erg pijn doet.
Den volgenden morgen komt do doktor
nog eens kijken. Hij zelf lhcld „dat voor
overbodig, maar mevrouw Peters had hot
bepaald verlangd. Volgens zijn mcening is
do voet, nu de lichte zwelling zelfs alweer
verdwenen is, volkomen gezond en kan
Lina best weer aan 't werk gaan. Maar
„juffrouw" Lina zinkt, bij de eerste poging
om op te staan, klagend in do kussens
terug en verklaart, dat hot haar on
mogelijk is, vandaag er uit te komen, en
dat 'l met den voet erger is dan gisteren.
De dokter is op 't punt, boos te worden;
maar 'mevrouw Poters legt, denkond aan
het, .gesprek, dat zij op de keukenplaats
hoeft aangehoord, kalmeerend haar hand
op zijri arm. „Laat haar maar, dokter;
Lina mag haat voet nog wel wat rust
gunnen; ik zal haar werk wel doen."
„IIoo kunt u dat meisje zoo verwennen 1"
bromt hij, toen zij huiten de kamer waren.
„Ik zog u, zij is gezond en mankeert niets
van zulke grappten, de heer Regout riep
den heer Schaper toe„Kijk naai uw eigen
Paus, achter u," (dc heer Troelstra zit in
de Kamer vlak achter zijn partijgenoot Scha
per); de heer van Nispen tot Sevenaer, uit
Nijmegen, de socialislenvieter bij uitne
mendheid, galmde door de Kamer: „Iwan
de Verschrikkelijke!", doelende op de af
beelding van mr. Troclstra, als zoodanig,
sinds hij do Tribune-mannen uit zijn partij
deed zetten, en de Kamer onderstreepte
deze uitroepen met gelach on zelfs niet
handgeklap. t
Des voorzitters hamer had het hard te
verantwoorden. De heer Schaper trachtte
uit het feit, dat bij do behandeling zijner
motie de zitting tot tweemalen verdaagd
had moeten worden, wegens de onvoltallig-
hcid der leden, te bewijzen, dat de be
langstelling voor deze „arbeidei szaak" ge
ring was. „Da.t is Motserij", beet de heer
Van der Molen hem weinig parlementair
toe. „Als ge „kletserij" wilt genieten, lees
dan nog eens uw eigen redevoenng over,"
riep dc heer Schaper grof. En zoo ging
het door, en de Kamer raakte geheel op
hol. Ook do heer Schaper, want hij be
weerde, dat het feit, dat de Kamer wél
eens onvoltallig is, bewijst, dat haar zelfs
een vijfurige arbeidsdag te veel is. De goe
gemeente zal hier wellicht uit opmaken,
dal dil niet aanwezige Kamerleden op dat
bepaalde moment gezamenlijk in een of
ander café zaten to fuiven, en het z>m
ons niet to zeer verbazen, als zulks op
de meeting werd geuit Wie beter op de
hoogte is, weet, dat de meeste Kamerle
den naast hun Kamerlidmaatschap, andere
zeer drukke bezigheden hebben, en dat dit
in hoofdzaak de oorzaak is van de kwaal
dor afwezigheid. Zeker, dit is slechts ver
zachtende omstandigheid, geen excuus,
maar het is toch jammer, dat het Ka
merlidmaatschap zóó den geheelen inensch
eischt, dat tal van bekwame mannen, die
daar zeer op hun plaats zonden zijn. er
niet meer aan denken kunnen, een can-
didatuur te aanvaarden. Als wij nagaan
hoevcie Kanferleden zich ook thans weel
bij de periodieke aftreding op dien grond
niet meer beschikbaar stellen, komen wij
tot de conclusie, dat het parlementarisme
zich ook Ion onzent in verkenden zin
ontwikkelt.
Maar wij zouden afdwalen Na den op
zet van den heer Sehuner was de rust
uit do Kamer weg Zelfs de oude heer
van Karnebeek ging zoo druk aan liet m-
terrumpeeien, dat hij tot tweemaal toe iet
de orde moest geroepen weiden d >or zijn
ouden vriend Roell. Laat de Ie te» ei om
denken, dat hier beide koeien het woord
oud niet is toegepast in den bolocthgen-
den zin, die Dr. Knyper emis deed spre
ken van de „seniele aftakeling" van onze
nicer. En dat blijft maar in bed en laat
zich bedienen en voor haar werken, 't is
fraai!"
Mevrouw lacht flauwtjes.
„Ja, beste dokter, wij „de lui", mogen
ons dat niet veroorloven!"
Lina ligt. de geheolo week „ziek". Da
gelijks komen de meisjes uit do buurt vra
gen, hoe het met „juftromv" Lina gaat. De
oppasser van den majoor vereert haar
zelfs mot een ruiker en liet deelnemend
vragen, „wanneer de voet zou moeten wor
den afgezet".
Zaterdags verklaarde Lina, dat het al
voet boter ging, stond op on vei richtte
mei roerende zelfopoffering, nog erg hin
kend, haar werk. Zondagochtend was ook
dat hinken niet meer noodig, en des mid
dags trekt zij haar beste pak aan, want
zij heeft namelijk „haar Zondag".
,,Ik denk wol dat het gaan zal, mevrouw.
Men wil toch wel eens de lucht in na
hot lange liggen."
Mevrouw heeft die voorbereiding eigenlijk
niet noodig. Ook verwondert het haal niet,
den volgenden morgen op de keukenplaats
uil den mond van meneer Linke, don op
passer, de bewonderende verzekering te
hooren
„Non, dames, wat waar is, is waar! Jelui
dans! allen goed; maar tegen juffrouw Lina
kunt ii niet opl Alle tliommels, dat was
gisteravond een galop met haar!"
Fm juffrouw ITanna voegt or zonder nijd
en met gevoel aan toe:
,,'t ts focli maar gelukkig, dat haar voet
niet behoefde te worden afgezet."
