63"* laargang.
Vrijdag 2 Juli 1909
No. 13037
OM DEN NAAM.
Kennisgeving.
BUITENLAND.
Perzië.
BINNENLAND,
SCHIEDAMSCHE COURANT
Deze courant verschijnt d a g e 1 ij k s, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal: Voor S clïied a m, en V laar dingen fl. 1.25. Franco
per post fl. 1.65.
Prigs per week: Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cent
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks* aangenomen.
Advertentiëu voor bet eerstvolgend nummer moeten des middags vóór oen
„ar aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lango Haven No. 141 (hoek Korte Haven.)
Prijs dor Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92; iedere regel meer
15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertontiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven
biervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen,
In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag- ©n Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon
i voor de Redactie No. 123.
voor de Administratie No. 103.
Burgemeester en Wethouders
van Schiedam,
Gelet op art. 18 der wet van den 4den
December 1872 (Staatsblad no. 134), tot
voorziening tegen besmettelijke ziekten;
Brengen bij deze ter kennis van do in
gezetenen, dat ten huize van 'den gemeentx>
geinieeshoeï, den lieer N. F. EiLZEVT ER-
DOM aan den Singel no. 70, driemaan
delijks en wel op den eersten Dins
dag van elk kwartaal op de gewone
spreekuren gelegenheid zal bestaan tot
kostelooxc Inënting cn lierlnëntlng
tegen pokken.
Schiedam, den Ion .Tuil 1909.
Burgmeester en Wethouders voornor
M. A. BRANTS.
Be Secretaris
V. SIQKENGA.
Schiedam, 1 duli 1909.
DUITSCIILAND.
De Duitsche rijkskanselier, Fürst Bern-
hard von Bülow, die den 3en Mei j.l. onder
zooveel belangstelling zijn GOsten verjaar
dag vierde, gaat heen, tenminste na de af-
handeling der financieelc wetsontwerpen. De
Duitsche pers rankt er niet. over uitgepraat
en wijdt dag aan dag lange beschouwingen
over deze gebeurtenis. Men had hot zien
aankomen, liet punt, waar de gebeolo kwes
tie om draaide, was de wil der conservatie
ven in den Rijksdag om den band met de
liberalen, die liet? werk vnn den kanselier
was, te breken en oen nieuw bloc met het
centrum 1c vormen, waarbij de invloed van
den rijkskanselier en die van den Bondsraad,
waarin de Duitsche bondsstaten worden ver
tegenwoordigd, geheel in hei niet verviel.
Wilde Bülow zich aan het bloe onderwerpen,
goed, men had er niets op legen, zoo niet,
dan zou men geen vinger uilsteken om den
kanselier tc houden. Ilct was ditmaal de
eerste keer dat een parlementaire meerder
heid over liet lot van den rijkskanselier be
schikte. De conservatieven, in vereeniging
met het centrum, waven daarvan de be
werkers.
Do korte, nog tc verwachten rest van de
vierde kansclior.-periodc, verhindert niet
nu roods hot resultaat ervan na tc gaan.
Tc benijden in elk persoonlijk opzicht is
prins Billow ongetwijfeld. ITii heeft ocri
groote historische rol gespeeld en gaat heen
om er in kalmte op terug te zien, om in
tc gaan een kostelijk tijdperk van rust na
volbrachten arbeid. Hem wacht een geluk-
Roman naar liet Duitse h van
II. VON MEE1UIEIMB.
kig, zij het ook niet met kinderen gezegend
familieleven, een groote kring van vrienden
uit 'twee rijken, hij is in het voile bezit
van die middelen, welke de meir-clieti econo
misch onafhankelijk maken. Zal hij er niet
met voldoening op terugzien, dat do „Schin-
dorei" (gekuel) hij zelf herhaalde dit
door een IJatnlnirgsch koopman gebruikte
woord thans ophoudt?
Prins Bülow heeft dikwijls geglimlacht,
wanneer men hem kwaadaardig te kennen
gaf, dat hii geen staatsman van het gehalte
van Bismarck was. Dat wist hii zelf heter
dan zijti aanvallers meenden, cn dat behoef
de hem ook niemand te zoggen waar was
echter de man, die aan zulke cischen kon
oldoen? Toch was ook voor een staatsman
van zijn kracht een groote en eervolle taak
weggelegd. Maar hel. was ook een moeilijke.
Hij stond tussohen do vurige, patriottische
wensehen van een geestelijk rijkbogaafden
teizer en de noodzakelijkheid deze op do
dikwijls zoo taaie, weerspannige dingen, op
de door hun eigen belangen en dikwijls door
uitgesproken vijandigheid bemoeilijkte be
trekkingen tot buitenlandselie staten, op
een vreemd publiek over te brengen. Op deze
moeilijkheid heeft ziin voorganger, Cnprivi,
schipbreuk geleden, terwijl Tlohenlohe ze
meer sarcastisch wist-te schilderen, dan to
overwinnen. Biilow heeft vele jaren er met
succes mee gestreden en ten slotte op een cri-
tiek moment een voor langen tijd bestemde
overeenkomst gevonden.
Het eigenlijke terrein van prins Bülow was
de buitenlandsche politiek. Met stillen,
noesten ijver hooft hij daaraan gewerkt. Toon
liet wantrouwen tegen Duitschland's groeien
de macht oude, vroeger onverzoenlijke te
fattetnmlera als Engeland en Frankrijk, En
geland en Rusland samenbracht, moest het
steeds weer het intriguennct der legenstan-
iioofd der Duitsche diplomatic steeds'en
dors verscheuren en de wereld van de rede
lijkheid der Duitsche politiek overtuigen.
Dat men het reusachtige vat van don haat
gelijk een Duitsch blad in schoone beeld
spraak opmerkt had kunnen leegschep
pen, was uitgesloten, liet kwam er slcclus
op aan ziin kvvaiiiken inhoud onschadelijk
m maken. Hoe goed dat tenslotte is gelukt,
blijkt uit de verklaring van do overeenstem
ming tan Rusland met de Duitsche opvat
ting over het bijleggen van de Balkankwestie.
Hot zal voor den rijkskanselier oen voldoe
ning zijn, dat dit mooie resultaat kort voor
zijn aftreding is bereikt.
In de biiincnhiiwLclio politiek wns hij min
der thuis en door hem werd het werk vol
bracht, wanrin liet vrijhandelsgczinde deel
van hei. Duitsche volk een ongeluk voor
Duitschli <d ziet, n.l. liet nieuwe tarief
voor invoerrechten cn de verslechtering der
handelsverdragen. Hij was over 't geheel
geen vakman in de belasting- en econo
mische politiek, doelt in do diplomatie. Toch
wordt ook van vrijzinnigen kant erkend,
dut prins Biilow niet alleen in uiterlijk-
heden milder en verzoenende!' is opgetreden,
dan de achter hem opdringen® conservatie
ven. Van hem ging dc poging uit ont door
het liberaal-conservutio.ve hloc den libe
ralen ten minste cenigen invloed op do regee
ring te verschaffen. Maar juist dit heeft hem
zijn kaïiscliei-scliap gekost.
De slakende werklieden ran den stads-
reinigingsdienst te Kiel hebben Maandag
nacht een gro 4 met materiaal en werktui
gen van den reinigingsdienst gevuld gebouw
niet petroleum begoten on in brand gesto
ken. Het gehccie gebouw is tot den grond
afgebrand, en ongelukkiglijk kwam ook nog
een man, die tengevolge van de snelle uit
breiding van de vlammen zicli niet snel
genoeg uit de voelen kon maken, om bet
leven.
GEMENGDE MEDEDEELINGEN.
Engeland.
Oj) liet laatste oogemdik is in de bijeen
komst van den "crzocningsraad voor bet
stecnk'olrnbeJrijf, die gisteren to Cardiff
bijeenkwam, een schikking getroffen. Waar
in die bestaat, melden de telegrammen nog
niet, maar zeer zeker mag men narnemen,
dal de minister van Koophandel, Chur
chill, die als scheidsrechter werd benoemd,
daarin een groot aandeel hoeft gehad. Door
dit vergelijk is de algcmcenè staking in
hol Engelsehe koleivbedrijf voorkomen, dio
niet alleen Van enorme bctcekeinas voor
Engeland zou zijn, maar ook voor daar
buiten, Ons land alleen voerde in 190S
uit Impel and cn Schotland in 2,160,140
ton kolen, tot een waarde van 1,203,691
naar Java weid uitgevoerd van hier 31,450
ton tor waarde van 27,311, naar de
overige Ned.-Iud. bezittingen 11,714 ton,
ter waarde van 8477.
Als ven klein bewijs van de gevolgen
ecner staking in de kolenmijnen diene bijv.
dat Nederland in 190S aan „steam coat"
tiii Ei\gSni kreeg 396.850 lom maar in
1904, toen daar ook een mijnwarkersstaking
was, slechts 225,921 en i,n 1907, toen er
staking was in du Duitsche mijnen, G9O.073
ton.
Na een debat van zes dagen in het
Lagerhuis over het eerste artikel van do
wel op de middelen, stelde minister Lloyd
George gisteren de slniHng der Uthallen
voor. Onder protest van de oppositie werd
met 260 tegen lit stommen tot sluiting
besloten. Hel artikel werd daarop met 29G
legen 112 stemmen aangenomen. Het ar
tikel werd tijdens do langdurige bcraadr
slaging niet ingrijpend geamendeerd.
Rusland.
De keizerlijke familie is gisteren van
hel bezoek aan Zweden in do 'Finsehe haven
Pitkapaasi teruggekeerd.
De stoker Coyne van het Engelsehe hout-
vrachtschip de „Woodburn", die, zooals
men weet, gewond word bij het beschie
ten van dat vaartuig door een Russisch
oorlogschip, heeft geweigerd, de 200 ;oe-
bel, hem door den tsaar geschonken, aan
te nemen.
Rusland is aan het werk gegaan om de
russificatie van Finland tot stand te bren
gen, ondanks het verzet der Finnen, die
op de onafhankelijkheid van hun vorsten
dom blijven staan. Daarheen moeten ook
leiden de werkzaamheden der llussisch-
Finscho commissie, die gisteren is bijeen
gekomen.
liet lid van den Rijksraad, Kharilonoff,
opende de vergadering niet een redovoe--
ring, waarin hij mededeelde, dat door de
in de laatsle jaren gewijzigde regeling van
do wetgeving in liet Rijk een verandering
van de Russiseh-Finsche verhouding niet
onlgaan kon worden.
Een Finschc vertegenwoo.diger, aarts
bisschop Johannson, verklaarde in liet
Finsch, dat het Finschc volk naast het
Evangelie hel meest gesteld was op zijn
grondwet. Hij zette dus voorop, dat bij een
wijziging van de Finschc wetgeving geen
inbreuk mocht worden gemaakt op de Fin-
sclio grondwet en de Finsche religieuze
principes.
Hot 'Rijksraadsüd Dietrich antwoordde in
naam der Russische leden, dat, volgens
Russische opvatting Finland een on-
scheid b a a r deel v a n het Huss i-
s c h e R ij k is en dat het niet dan yoor
binnanlandsehe aangelegenheden eeneigon
wetgeving heeft. Op dezen grondslag moeten
do onderhandelingen volgens Dietrich ge
voerd worden, wil men tot een resultaat
komen.
Toen bleek, dat de Finsche leden geen
Russisch verstonden, werd eenstemmig be
sloten, hen tot September c. k, tijd te ver-
Iccncn om hun standpunt schriftelijk uit
een tc zetten.
Te Petersburg is bericht ontvangen, dat
de tegenstanders van den sjah, d. z. de
nationalisten voreenigd mot du Bachliaren,
van vier zijden tegelijk op Teheran aanruk
ken en voortdurend uit alle doelen van liet
land versterking ontvangen, do belegering
van de hoofdstad zou zelfs reeds jon vol
dongen feit. zijn.
Den IVlersburgschen correspondent van
het ..Berliner Tagebiatt" werd aan liet
ministerie van buitenhindsclie zaken mede-
godeek!. dat de 4 bataljons Russische troe
pen, die uit Perzié waren teruggeroepen,
order hebben gekregen weer terug ie koeren.
De Russische regeering beschouwt den toe
stand in Perzie als hopeloos.
Vereenigde Staten.
Uit Pittsburg komt het bericht, da,l meer
dan tienduizend arbeiders en beambten
van American Sheet Tinplate Company,
die verschillende fabrieken bezit in Penn-
sylvanië, Ohio, West Virginia en Indiana,
hedennacht zouden staken, zoodra het be
sluit van de maatschappij om zoowel on
georganiseerde en georganiseerde werk
krachten in dienst te nemen, tot uitvoe
ring komt. De stakers zi,n leden van de
Amalag. Association of Iron, Steel and Tin-
workers.
De Tinplate Company maakt deel uit
van de Steel Corporation, zij en ook de
arbeidersbond schijnen voor den strijd vol
komen toegenist.
24)
Kurt sprak namelijk ai heel weinig;
Sophie moest er steeds aan denken, Idat
zo zoo lang nu van Eva <zou zijn geschei
den; Wicharrl zag er behuild uit; Korts
mededceling, dal hij naar dc kadettan-
pchool zou worden gestuurd, had hem ten
Izeerslc opgewonden.
Zoodra do bediende de kamer had |Vcr-
lafon, barstte hij dan ook los.
„Is dat waar, mama?"
„W.U moet waar zijn, mijn jongen. Maar
val een volgende maal mijnheer Chim-
liowsky niet weer zoo ruw in ,dc rede."
'Maar Chimbowsky scheen dit intermezzo
niet zoo heel onaangenaam te vinden, >daar
hjj nu, gelegenheid had gekregen zich (eens
tot Eva te wenden. l
„Is hot waar, dat u me naar do cadet
tenschool wilt zenden," vervolgde Wie-hard
hoos. i j
„Er is om een plaats voor jou, verzocht.
Ik had het je later zelf .willen vertellen,
maar Kurt schijnt me voor tc zijn geweest."
„Of Wiehard het vandaag of morgen
hoort, dat zal toch wel precies .gelijk zijn,"
meende Kurt,
„Waarom moot ik daar heen? Het is
nooit papa's wonsch geweest en ik wil
het ook niet," riep Wjchard uit. „Nau
welijks is hij gestorven of alles is hier
reeds veranderd heL is onuitstaan
baar
„Als je je zelf niet wat kunt bcheerschau
is het boter, dat je pns verlaat," hernam
mevrouw von Thun kortaf. Ze stond op
om do anderen voor te gaan naar het aan
grenzend vertrek.
Een gedwongen stilte volgde. Kurt keek
voor zich uit zonder partij te trekken, of
schoon hij medelijden met zijn broer ge
voelde.
Evn eti Sophie waagden het niet zich in
de kwestie le mengen, maar op lmur ge
bint stond duidelijk haar opinie te lezen.
„En bij welk regiment wordt ik dan
ingedeeld?" viel Wichartl weer ontevreden
uit. j,Vanaf de cadettenschool kun men dat
niet verkiezen en wordt men gestuurd naar
plaatsen, waar niemand vrijwillig heengaat,"
„Dat beeft don tijd nog," merkte Ivurt op.
„Neon, dat hoeft niet den tijd," klonk
Wiclmrd's heftig antwoord.
„Als je weer zoo Jang over elke klas biijft
doen, dan wei," lie weerde mevrouw von
Thun.
,,!k wil Dij papa's regiment worden inge
deeld, bij de garde-ol'ficicren. Alle Tliuiis
hebben daartoe behoord Ivurt ook aan
vankelijk."
„Die positie is op liet «ogenblik voor
onzen ïinancioclea toestand veel te duur,
Wichartl."
„En papa heeft altijd geld voor ons ge
had altijd! Papa zou mij daar heen heb
ben gestuurd, dat" weet ik zeker."
„Ja, dat is altijd mijnhcors wonsch ge
weest," mengde nu ook Virginia zich in
het gesprek. Ze kon Wichnrd' niet zien hui
len zonder luinr woede tc uilen legen hem
of haar, die dit leed luid veroorzaakt.
„Mijnheer verlangde er altijd naar zijn
jongsten zoon in die mooie uniform le zien
dut. lieol't hij wel dikwijls gezegd. Me
vrouw moet toeii niet uit liet oog verliezen
hoe hard liet \oor do kinderen is zulk oer
goeden vader tc verliezen. Als u nu ook
nog geen hunner wen sol en inwilligt!
„Juffrouw Lebrun, zooitra ik meen uw
raad ncxxlig te hebben, zal ik daarom wel
vragen. Tot zoo lans -'crzoek ik u uw mce-
tiing voor u te boude.., daar deze foeh altijd
in sfrijd is met do mijne."
Op Virginia's wangen gloeiden donker
roode vlekken van opwinding. „Mijnheer
wilde altijd wel naar mijn woorden luisteren.
Altijd ook had hij een goed woord voon me
over. Maar nu
„Ja, het is bepaald zeer wreed zooals
manui ons behandelt, Virginic!" riep
Wiehard1 uit.
t'liimhowsky bewonderde mevrouw von
Tlum's zell'bohccrsching onder al deze on-
aangename, scherpe opmerkingen aan haar
adres, llij zou liet niob meer dan wonsclie-
1 ijk en heel natuurlijk hebben gevonden als
ze dien jongen benevens die oude heks de
kamer luid uitgestuurd.
Virginic verheugde zich niet in Chim
bowsky's giuret. Llij vermoedde terecht, in
haar een hem tegenwerkend iemand
,,U neemt liet hoop ik. liet kwalijk, dat
ii getuige hebt moeten zijn van deze familie-
scène zeide mevrouw von Thun. „Dat op
spelen mijner kinderen is helaas voor mij
niets ongewoons, maar verandert, biels aan
mijn eens genomen besluiten. Ik zou steun
moeien vinden bij jnijn, oudsten aoon,
ma'ar
„Wiclmrds' toon was inderdaad onge
past," stemde Kurt onverschillig toe, „maar
Oostenrijk.
Ook Oostenrijk heeft met de Agrariërs
in zijn volksvertegenwooreliging degelijk
rekening te houden. Ze hebben er wel
niet de macht in handen, zooals in Duitsch-
land, maar laten hun tegenwoordigheid
toch duchtig voelen. Zoo ook nu weer. Ten
einde de behandeling van het handelsver
drag met Roemenië en van dc wet tot
machtiging van de regeering om handels
verdragen mei de Balkanstalen te sluiten
te beletten, hebben de Tsjechische Agra
riërs cn de Slovenen 61 obstructionistische
moties ingediend.
Door den distrietsprocureiH' is bij het
lvanselarij-hof van Clay County een aan
vrage ingediend om voor altijd te .bepa
len, dat de Standard Oil Company niet
meer jn Mississipi zal mogen werken en
de oisch gesteld, boeten tot een bedrag van
S 11.000,000 op to leggen, uit hoofde van
do antirastwetlen in Mississippi.
Prins Knni.
liet perron van liet llollandsclie Spoorsta
tion: te VÜtavcnhiige stond bij de wacht
kamer le kl. gi.-feren vel van inensclicn, die
nieuwsgierig waven om den Japansehen prins
en de prinses, die sedert j.l. Vrijdag in de
residentie dooibrachten, bij hun vertrek
naar Engeland (e zien.
Naar het station begeleid door kamerheer
haren Tacts van Amerongen en adjudant
jhr. Van Midden, toefde het. keizerlijk echt
paar niet» gevolg nog eenigen tijd in een der
salons, alwaar aan TUL K.K. H.Tl. een
afscheidsgroet, gebracht werd door den op
perstalmeester baron Bentinck, den wethou
der Jansen, waarnemend burgemeester, den
vaam. gouverneur der residentie, genernal-
maioor De Meester.
Alvorens den tc hunner beschikking'' gc-
stcklen salon wagen van den trein te besrij-
ik heb, wat de zaak zelve betreft, te veel
medelijden met hem dan dat ik hein zou kun
nen veroordeelcn."
„Toe Wiehard." probeerde nu Sophie den
jongen te kalmeoren, „wees mt bedaard, ik
zal je later wel helpen."
„Och wat, als jij trouwt, is het daarmee
toch ook gedaan en Evn Heeft ook alleen
gedachten voor haar luitenant."
„En nu gebied ik ie stil le zijn,
Wiehard," beval mevrouw' von Th'.m streng.
„Geen woord wil ik meer van je hooreti."
Ze keek Chimbowsky van ter zijde aan
om te weten of hij Wiehard's woorden zou
hebben verstaan.
Dit schoen gelukkig niet het geval te zijn
in elk geval hechtte hij er anders weinig
waarde aan, want met onveranderde, verlief
de blikken staarde hij Eva aan, die haar ge
laat steeds meer afwendde. Eindelijk ge
voelde Chimbowsky, dat het boter was de
twistende familie maar onder elkaar te laten
en daarom mini hij weldra afscheid en ver
trok met een pak papier onder don arm.
De warme dank, waarmee mevrouw von
Thun hem overlaadde scheen hem de koele
houding van Evn te moeten vergoeden.
HOOFDSTUK X.
s
Tiet was zeer stil geworden op Wosonstoin
na Kurts en Sophie's vertrek. Eva en
Sophie namen onder veie tranon afscheid
van elkaar. Tot tui toe waren ze nog nooit
lang gescheiden'geweest.
Wegens zuinigheid' liet mevrouw von
Thun al de mooie, groote veil rekken slui
ten en richtte zich naast haar slaapkamer
een klein schrijfvertrekje in, terwijl Eva
haar kamer met Virginic deelde en slechts
bij de maaltijden haai* moeder ontmoette.
Mevrouw von Thun had het zoo druk
met zaken cn de huishouding, dat ze zich
niet aan haar dochter kon wijden en daar
om liet ze de oude Francaise voorioopig
nog in huis blijven. Zoodra er echter wat
meer orde op zaken zou zijn gesteld, wilde
ze haar ontslaan. Dan zou ze eindelijk haar
doch'er eens hcelcmaal voor zich zelf hebben
en liet zou haar zeker gelukken Eva's liefde
en vertrouwen te winnen.
Anno Eva! Behalve het verdriet over
haar vadeis dood, haar verhingen naar de
broers en zusters on naar het. gehoole vroe
gere vroolijke leven, werd ze dagelijks
meer gekweld door den twijfel aan Konigs-
bruuks liefde, zou lil haar werkelijk zoo
gauw zijn vergeten? Had hij haar zoo zon
der een enkel woord laten schieten, omdat
ze niet zoo lijk wns als hij luid gedacht.
Dat kon en wilde ze ook niet golooven. Ataai-
boe zou zijn houding anders kunnen wor
den verklaard? Sedert dien bevvuslen Sep
temberdag in liet- oude jnehlsloi, zag en hoor
de zo niets meer van hem. Zelfs was hij niet
eens voor de begrafenis van haar vader
uit Berlijn overgekomen; hij had slechts een
brief aan haar moeder gezonden, waarin hij
verzocht aan het slot. ook zijn deelneming
aan Eva te willen betuigen. Mevrouw von
Thun had Eva dien brief te lezen gegeven
s, v
zonder er verder een woord over te spreken.
Langzaam en eentonig verliepen de lange
winterdagen. Wegens den rouvvtijd Was er
natuurlijk geen sprake van uitgaan of van
bezoek ontvangen.
'Wordt vervolgd