63"* laargang. Vrijdag 2 Juli 1909 No. 13037 OM DEN NAAM. Kennisgeving. BUITENLAND. Perzië. BINNENLAND, SCHIEDAMSCHE COURANT Deze courant verschijnt d a g e 1 ij k s, met uitzondering van Zon- en Feestdagen. Prijs per kwartaal: Voor S clïied a m, en V laar dingen fl. 1.25. Franco per post fl. 1.65. Prigs per week: Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cent Afzonderlijke nummers 2 cent. Abonnementen worden dagelijks* aangenomen. Advertentiëu voor bet eerstvolgend nummer moeten des middags vóór oen „ar aan het bureau bezorgd zijn. Bureau: Lango Haven No. 141 (hoek Korte Haven.) Prijs dor Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92; iedere regel meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij innemen. Advertontiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven biervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen, In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag- ©n Zaterdagavond verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen. Interc. Telefoon i voor de Redactie No. 123. voor de Administratie No. 103. Burgemeester en Wethouders van Schiedam, Gelet op art. 18 der wet van den 4den December 1872 (Staatsblad no. 134), tot voorziening tegen besmettelijke ziekten; Brengen bij deze ter kennis van do in gezetenen, dat ten huize van 'den gemeentx> geinieeshoeï, den lieer N. F. EiLZEVT ER- DOM aan den Singel no. 70, driemaan delijks en wel op den eersten Dins dag van elk kwartaal op de gewone spreekuren gelegenheid zal bestaan tot kostelooxc Inënting cn lierlnëntlng tegen pokken. Schiedam, den Ion .Tuil 1909. Burgmeester en Wethouders voornor M. A. BRANTS. Be Secretaris V. SIQKENGA. Schiedam, 1 duli 1909. DUITSCIILAND. De Duitsche rijkskanselier, Fürst Bern- hard von Bülow, die den 3en Mei j.l. onder zooveel belangstelling zijn GOsten verjaar dag vierde, gaat heen, tenminste na de af- handeling der financieelc wetsontwerpen. De Duitsche pers rankt er niet. over uitgepraat en wijdt dag aan dag lange beschouwingen over deze gebeurtenis. Men had hot zien aankomen, liet punt, waar de gebeolo kwes tie om draaide, was de wil der conservatie ven in den Rijksdag om den band met de liberalen, die liet? werk vnn den kanselier was, te breken en oen nieuw bloc met het centrum 1c vormen, waarbij de invloed van den rijkskanselier en die van den Bondsraad, waarin de Duitsche bondsstaten worden ver tegenwoordigd, geheel in hei niet verviel. Wilde Bülow zich aan het bloe onderwerpen, goed, men had er niets op legen, zoo niet, dan zou men geen vinger uilsteken om den kanselier tc houden. Ilct was ditmaal de eerste keer dat een parlementaire meerder heid over liet lot van den rijkskanselier be schikte. De conservatieven, in vereeniging met het centrum, waven daarvan de be werkers. Do korte, nog tc verwachten rest van de vierde kansclior.-periodc, verhindert niet nu roods hot resultaat ervan na tc gaan. Tc benijden in elk persoonlijk opzicht is prins Billow ongetwijfeld. ITii heeft ocri groote historische rol gespeeld en gaat heen om er in kalmte op terug te zien, om in tc gaan een kostelijk tijdperk van rust na volbrachten arbeid. Hem wacht een geluk- Roman naar liet Duitse h van II. VON MEE1UIEIMB. kig, zij het ook niet met kinderen gezegend familieleven, een groote kring van vrienden uit 'twee rijken, hij is in het voile bezit van die middelen, welke de meir-clieti econo misch onafhankelijk maken. Zal hij er niet met voldoening op terugzien, dat do „Schin- dorei" (gekuel) hij zelf herhaalde dit door een IJatnlnirgsch koopman gebruikte woord thans ophoudt? Prins Bülow heeft dikwijls geglimlacht, wanneer men hem kwaadaardig te kennen gaf, dat hii geen staatsman van het gehalte van Bismarck was. Dat wist hii zelf heter dan zijti aanvallers meenden, cn dat behoef de hem ook niemand te zoggen waar was echter de man, die aan zulke cischen kon oldoen? Toch was ook voor een staatsman van zijn kracht een groote en eervolle taak weggelegd. Maar hel. was ook een moeilijke. Hij stond tussohen do vurige, patriottische wensehen van een geestelijk rijkbogaafden teizer en de noodzakelijkheid deze op do dikwijls zoo taaie, weerspannige dingen, op de door hun eigen belangen en dikwijls door uitgesproken vijandigheid bemoeilijkte be trekkingen tot buitenlandselie staten, op een vreemd publiek over te brengen. Op deze moeilijkheid heeft ziin voorganger, Cnprivi, schipbreuk geleden, terwijl Tlohenlohe ze meer sarcastisch wist-te schilderen, dan to overwinnen. Biilow heeft vele jaren er met succes mee gestreden en ten slotte op een cri- tiek moment een voor langen tijd bestemde overeenkomst gevonden. Het eigenlijke terrein van prins Bülow was de buitenlandsche politiek. Met stillen, noesten ijver hooft hij daaraan gewerkt. Toon liet wantrouwen tegen Duitschland's groeien de macht oude, vroeger onverzoenlijke te fattetnmlera als Engeland en Frankrijk, En geland en Rusland samenbracht, moest het steeds weer het intriguennct der legenstan- iioofd der Duitsche diplomatic steeds'en dors verscheuren en de wereld van de rede lijkheid der Duitsche politiek overtuigen. Dat men het reusachtige vat van don haat gelijk een Duitsch blad in schoone beeld spraak opmerkt had kunnen leegschep pen, was uitgesloten, liet kwam er slcclus op aan ziin kvvaiiiken inhoud onschadelijk m maken. Hoe goed dat tenslotte is gelukt, blijkt uit de verklaring van do overeenstem ming tan Rusland met de Duitsche opvat ting over het bijleggen van de Balkankwestie. Hot zal voor den rijkskanselier oen voldoe ning zijn, dat dit mooie resultaat kort voor zijn aftreding is bereikt. In de biiincnhiiwLclio politiek wns hij min der thuis en door hem werd het werk vol bracht, wanrin liet vrijhandelsgczinde deel van hei. Duitsche volk een ongeluk voor Duitschli <d ziet, n.l. liet nieuwe tarief voor invoerrechten cn de verslechtering der handelsverdragen. Hij was over 't geheel geen vakman in de belasting- en econo mische politiek, doelt in do diplomatie. Toch wordt ook van vrijzinnigen kant erkend, dut prins Biilow niet alleen in uiterlijk- heden milder en verzoenende!' is opgetreden, dan de achter hem opdringen® conservatie ven. Van hem ging dc poging uit ont door het liberaal-conservutio.ve hloc den libe ralen ten minste cenigen invloed op do regee ring te verschaffen. Maar juist dit heeft hem zijn kaïiscliei-scliap gekost. De slakende werklieden ran den stads- reinigingsdienst te Kiel hebben Maandag nacht een gro 4 met materiaal en werktui gen van den reinigingsdienst gevuld gebouw niet petroleum begoten on in brand gesto ken. Het gehccie gebouw is tot den grond afgebrand, en ongelukkiglijk kwam ook nog een man, die tengevolge van de snelle uit breiding van de vlammen zicli niet snel genoeg uit de voelen kon maken, om bet leven. GEMENGDE MEDEDEELINGEN. Engeland. Oj) liet laatste oogemdik is in de bijeen komst van den "crzocningsraad voor bet stecnk'olrnbeJrijf, die gisteren to Cardiff bijeenkwam, een schikking getroffen. Waar in die bestaat, melden de telegrammen nog niet, maar zeer zeker mag men narnemen, dal de minister van Koophandel, Chur chill, die als scheidsrechter werd benoemd, daarin een groot aandeel hoeft gehad. Door dit vergelijk is de algcmcenè staking in hol Engelsehe koleivbedrijf voorkomen, dio niet alleen Van enorme bctcekeinas voor Engeland zou zijn, maar ook voor daar buiten, Ons land alleen voerde in 190S uit Impel and cn Schotland in 2,160,140 ton kolen, tot een waarde van 1,203,691 naar Java weid uitgevoerd van hier 31,450 ton tor waarde van 27,311, naar de overige Ned.-Iud. bezittingen 11,714 ton, ter waarde van 8477. Als ven klein bewijs van de gevolgen ecner staking in de kolenmijnen diene bijv. dat Nederland in 190S aan „steam coat" tiii Ei\gSni kreeg 396.850 lom maar in 1904, toen daar ook een mijnwarkersstaking was, slechts 225,921 en i,n 1907, toen er staking was in du Duitsche mijnen, G9O.073 ton. Na een debat van zes dagen in het Lagerhuis over het eerste artikel van do wel op de middelen, stelde minister Lloyd George gisteren de slniHng der Uthallen voor. Onder protest van de oppositie werd met 260 tegen lit stommen tot sluiting besloten. Hel artikel werd daarop met 29G legen 112 stemmen aangenomen. Het ar tikel werd tijdens do langdurige bcraadr slaging niet ingrijpend geamendeerd. Rusland. De keizerlijke familie is gisteren van hel bezoek aan Zweden in do 'Finsehe haven Pitkapaasi teruggekeerd. De stoker Coyne van het Engelsehe hout- vrachtschip de „Woodburn", die, zooals men weet, gewond word bij het beschie ten van dat vaartuig door een Russisch oorlogschip, heeft geweigerd, de 200 ;oe- bel, hem door den tsaar geschonken, aan te nemen. Rusland is aan het werk gegaan om de russificatie van Finland tot stand te bren gen, ondanks het verzet der Finnen, die op de onafhankelijkheid van hun vorsten dom blijven staan. Daarheen moeten ook leiden de werkzaamheden der llussisch- Finscho commissie, die gisteren is bijeen gekomen. liet lid van den Rijksraad, Kharilonoff, opende de vergadering niet een redovoe-- ring, waarin hij mededeelde, dat door de in de laatsle jaren gewijzigde regeling van do wetgeving in liet Rijk een verandering van de Russiseh-Finsche verhouding niet onlgaan kon worden. Een Finschc vertegenwoo.diger, aarts bisschop Johannson, verklaarde in liet Finsch, dat het Finschc volk naast het Evangelie hel meest gesteld was op zijn grondwet. Hij zette dus voorop, dat bij een wijziging van de Finschc wetgeving geen inbreuk mocht worden gemaakt op de Fin- sclio grondwet en de Finsche religieuze principes. Hot 'Rijksraadsüd Dietrich antwoordde in naam der Russische leden, dat, volgens Russische opvatting Finland een on- scheid b a a r deel v a n het Huss i- s c h e R ij k is en dat het niet dan yoor binnanlandsehe aangelegenheden eeneigon wetgeving heeft. Op dezen grondslag moeten do onderhandelingen volgens Dietrich ge voerd worden, wil men tot een resultaat komen. Toen bleek, dat de Finsche leden geen Russisch verstonden, werd eenstemmig be sloten, hen tot September c. k, tijd te ver- Iccncn om hun standpunt schriftelijk uit een tc zetten. Te Petersburg is bericht ontvangen, dat de tegenstanders van den sjah, d. z. de nationalisten voreenigd mot du Bachliaren, van vier zijden tegelijk op Teheran aanruk ken en voortdurend uit alle doelen van liet land versterking ontvangen, do belegering van de hoofdstad zou zelfs reeds jon vol dongen feit. zijn. Den IVlersburgschen correspondent van het ..Berliner Tagebiatt" werd aan liet ministerie van buitenhindsclie zaken mede- godeek!. dat de 4 bataljons Russische troe pen, die uit Perzié waren teruggeroepen, order hebben gekregen weer terug ie koeren. De Russische regeering beschouwt den toe stand in Perzie als hopeloos. Vereenigde Staten. Uit Pittsburg komt het bericht, da,l meer dan tienduizend arbeiders en beambten van American Sheet Tinplate Company, die verschillende fabrieken bezit in Penn- sylvanië, Ohio, West Virginia en Indiana, hedennacht zouden staken, zoodra het be sluit van de maatschappij om zoowel on georganiseerde en georganiseerde werk krachten in dienst te nemen, tot uitvoe ring komt. De stakers zi,n leden van de Amalag. Association of Iron, Steel and Tin- workers. De Tinplate Company maakt deel uit van de Steel Corporation, zij en ook de arbeidersbond schijnen voor den strijd vol komen toegenist. 24) Kurt sprak namelijk ai heel weinig; Sophie moest er steeds aan denken, Idat zo zoo lang nu van Eva <zou zijn geschei den; Wicharrl zag er behuild uit; Korts mededceling, dal hij naar dc kadettan- pchool zou worden gestuurd, had hem ten Izeerslc opgewonden. Zoodra do bediende de kamer had |Vcr- lafon, barstte hij dan ook los. „Is dat waar, mama?" „W.U moet waar zijn, mijn jongen. Maar val een volgende maal mijnheer Chim- liowsky niet weer zoo ruw in ,dc rede." 'Maar Chimbowsky scheen dit intermezzo niet zoo heel onaangenaam te vinden, >daar hjj nu, gelegenheid had gekregen zich (eens tot Eva te wenden. l „Is hot waar, dat u me naar do cadet tenschool wilt zenden," vervolgde Wie-hard hoos. i j „Er is om een plaats voor jou, verzocht. Ik had het je later zelf .willen vertellen, maar Kurt schijnt me voor tc zijn geweest." „Of Wiehard het vandaag of morgen hoort, dat zal toch wel precies .gelijk zijn," meende Kurt, „Waarom moot ik daar heen? Het is nooit papa's wonsch geweest en ik wil het ook niet," riep Wjchard uit. „Nau welijks is hij gestorven of alles is hier reeds veranderd heL is onuitstaan baar „Als je je zelf niet wat kunt bcheerschau is het boter, dat je pns verlaat," hernam mevrouw von Thun kortaf. Ze stond op om do anderen voor te gaan naar het aan grenzend vertrek. Een gedwongen stilte volgde. Kurt keek voor zich uit zonder partij te trekken, of schoon hij medelijden met zijn broer ge voelde. Evn eti Sophie waagden het niet zich in de kwestie le mengen, maar op lmur ge bint stond duidelijk haar opinie te lezen. „En bij welk regiment wordt ik dan ingedeeld?" viel Wichartl weer ontevreden uit. j,Vanaf de cadettenschool kun men dat niet verkiezen en wordt men gestuurd naar plaatsen, waar niemand vrijwillig heengaat," „Dat beeft don tijd nog," merkte Ivurt op. „Neon, dat hoeft niet den tijd," klonk Wiclmrd's heftig antwoord. „Als je weer zoo Jang over elke klas biijft doen, dan wei," lie weerde mevrouw von Thun. ,,!k wil Dij papa's regiment worden inge deeld, bij de garde-ol'ficicren. Alle Tliuiis hebben daartoe behoord Ivurt ook aan vankelijk." „Die positie is op liet «ogenblik voor onzen ïinancioclea toestand veel te duur, Wichartl." „En papa heeft altijd geld voor ons ge had altijd! Papa zou mij daar heen heb ben gestuurd, dat" weet ik zeker." „Ja, dat is altijd mijnhcors wonsch ge weest," mengde nu ook Virginia zich in het gesprek. Ze kon Wichnrd' niet zien hui len zonder luinr woede tc uilen legen hem of haar, die dit leed luid veroorzaakt. „Mijnheer verlangde er altijd naar zijn jongsten zoon in die mooie uniform le zien dut. lieol't hij wel dikwijls gezegd. Me vrouw moet toeii niet uit liet oog verliezen hoe hard liet \oor do kinderen is zulk oer goeden vader tc verliezen. Als u nu ook nog geen hunner wen sol en inwilligt! „Juffrouw Lebrun, zooitra ik meen uw raad ncxxlig te hebben, zal ik daarom wel vragen. Tot zoo lans -'crzoek ik u uw mce- tiing voor u te boude.., daar deze foeh altijd in sfrijd is met do mijne." Op Virginia's wangen gloeiden donker roode vlekken van opwinding. „Mijnheer wilde altijd wel naar mijn woorden luisteren. Altijd ook had hij een goed woord voon me over. Maar nu „Ja, het is bepaald zeer wreed zooals manui ons behandelt, Virginic!" riep Wiehard1 uit. t'liimhowsky bewonderde mevrouw von Tlum's zell'bohccrsching onder al deze on- aangename, scherpe opmerkingen aan haar adres, llij zou liet niob meer dan wonsclie- 1 ijk en heel natuurlijk hebben gevonden als ze dien jongen benevens die oude heks de kamer luid uitgestuurd. Virginic verheugde zich niet in Chim bowsky's giuret. Llij vermoedde terecht, in haar een hem tegenwerkend iemand ,,U neemt liet hoop ik. liet kwalijk, dat ii getuige hebt moeten zijn van deze familie- scène zeide mevrouw von Thun. „Dat op spelen mijner kinderen is helaas voor mij niets ongewoons, maar verandert, biels aan mijn eens genomen besluiten. Ik zou steun moeien vinden bij jnijn, oudsten aoon, ma'ar „Wiclmrds' toon was inderdaad onge past," stemde Kurt onverschillig toe, „maar Oostenrijk. Ook Oostenrijk heeft met de Agrariërs in zijn volksvertegenwooreliging degelijk rekening te houden. Ze hebben er wel niet de macht in handen, zooals in Duitsch- land, maar laten hun tegenwoordigheid toch duchtig voelen. Zoo ook nu weer. Ten einde de behandeling van het handelsver drag met Roemenië en van dc wet tot machtiging van de regeering om handels verdragen mei de Balkanstalen te sluiten te beletten, hebben de Tsjechische Agra riërs cn de Slovenen 61 obstructionistische moties ingediend. Door den distrietsprocureiH' is bij het lvanselarij-hof van Clay County een aan vrage ingediend om voor altijd te .bepa len, dat de Standard Oil Company niet meer jn Mississipi zal mogen werken en de oisch gesteld, boeten tot een bedrag van S 11.000,000 op to leggen, uit hoofde van do antirastwetlen in Mississippi. Prins Knni. liet perron van liet llollandsclie Spoorsta tion: te VÜtavcnhiige stond bij de wacht kamer le kl. gi.-feren vel van inensclicn, die nieuwsgierig waven om den Japansehen prins en de prinses, die sedert j.l. Vrijdag in de residentie dooibrachten, bij hun vertrek naar Engeland (e zien. Naar het station begeleid door kamerheer haren Tacts van Amerongen en adjudant jhr. Van Midden, toefde het. keizerlijk echt paar niet» gevolg nog eenigen tijd in een der salons, alwaar aan TUL K.K. H.Tl. een afscheidsgroet, gebracht werd door den op perstalmeester baron Bentinck, den wethou der Jansen, waarnemend burgemeester, den vaam. gouverneur der residentie, genernal- maioor De Meester. Alvorens den tc hunner beschikking'' gc- stcklen salon wagen van den trein te besrij- ik heb, wat de zaak zelve betreft, te veel medelijden met hem dan dat ik hein zou kun nen veroordeelcn." „Toe Wiehard." probeerde nu Sophie den jongen te kalmeoren, „wees mt bedaard, ik zal je later wel helpen." „Och wat, als jij trouwt, is het daarmee toch ook gedaan en Evn Heeft ook alleen gedachten voor haar luitenant." „En nu gebied ik ie stil le zijn, Wiehard," beval mevrouw' von Th'.m streng. „Geen woord wil ik meer van je hooreti." Ze keek Chimbowsky van ter zijde aan om te weten of hij Wiehard's woorden zou hebben verstaan. Dit schoen gelukkig niet het geval te zijn in elk geval hechtte hij er anders weinig waarde aan, want met onveranderde, verlief de blikken staarde hij Eva aan, die haar ge laat steeds meer afwendde. Eindelijk ge voelde Chimbowsky, dat het boter was de twistende familie maar onder elkaar te laten en daarom mini hij weldra afscheid en ver trok met een pak papier onder don arm. De warme dank, waarmee mevrouw von Thun hem overlaadde scheen hem de koele houding van Evn te moeten vergoeden. HOOFDSTUK X. s Tiet was zeer stil geworden op Wosonstoin na Kurts en Sophie's vertrek. Eva en Sophie namen onder veie tranon afscheid van elkaar. Tot tui toe waren ze nog nooit lang gescheiden'geweest. Wegens zuinigheid' liet mevrouw von Thun al de mooie, groote veil rekken slui ten en richtte zich naast haar slaapkamer een klein schrijfvertrekje in, terwijl Eva haar kamer met Virginic deelde en slechts bij de maaltijden haai* moeder ontmoette. Mevrouw von Thun had het zoo druk met zaken cn de huishouding, dat ze zich niet aan haar dochter kon wijden en daar om liet ze de oude Francaise voorioopig nog in huis blijven. Zoodra er echter wat meer orde op zaken zou zijn gesteld, wilde ze haar ontslaan. Dan zou ze eindelijk haar doch'er eens hcelcmaal voor zich zelf hebben en liet zou haar zeker gelukken Eva's liefde en vertrouwen te winnen. Anno Eva! Behalve het verdriet over haar vadeis dood, haar verhingen naar de broers en zusters on naar het. gehoole vroe gere vroolijke leven, werd ze dagelijks meer gekweld door den twijfel aan Konigs- bruuks liefde, zou lil haar werkelijk zoo gauw zijn vergeten? Had hij haar zoo zon der een enkel woord laten schieten, omdat ze niet zoo lijk wns als hij luid gedacht. Dat kon en wilde ze ook niet golooven. Ataai- boe zou zijn houding anders kunnen wor den verklaard? Sedert dien bevvuslen Sep temberdag in liet- oude jnehlsloi, zag en hoor de zo niets meer van hem. Zelfs was hij niet eens voor de begrafenis van haar vader uit Berlijn overgekomen; hij had slechts een brief aan haar moeder gezonden, waarin hij verzocht aan het slot. ook zijn deelneming aan Eva te willen betuigen. Mevrouw von Thun had Eva dien brief te lezen gegeven s, v zonder er verder een woord over te spreken. Langzaam en eentonig verliepen de lange winterdagen. Wegens den rouvvtijd Was er natuurlijk geen sprake van uitgaan of van bezoek ontvangen. 'Wordt vervolgd

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1909 | | pagina 1