63*" jaargang Dit mer bestaat ait DRIE MaSei Eerste Blad. OM DEN NAAM, Zondag 25 Juli 1909. No. 13057 Keis-ATboimemeiiten. Kennisgeving. NATIONALE MILITIE. BUITENLAND. SCHIEDAMSCHE COURANT Doze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en VI aar dingen fl. 1.25. Franco per post f 1.1.85. Prijs per week- Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cent Afzonder! ij1:7 i \nmers 2 cent Abonnem worden dagelijks aangenomen. Advortcn or het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur aan het bureau bezorgd zijn. Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven.) De administratie van de „Schiedamsche Courant" is gaarne bereid om tegen ver goeding van porto's aan haar abonné's die voor korten of langen tijd op reis gaan, de Courant aau hun tijdelijk adres te zendon. Ook abonnementen voor den tijd van een halve of heele maand worden gedurende liet roisseizoen verstrekt. De Burgemeester van Schiedam, Gezien art. 24 der Militiewct 1901; Brengt bij deze ter openbare kennis: dat het inschrijvingsregister der Natio nale Militie voor de lichting van 1910, en een daaruit opgemaakte alphabetischo naamlijst, van heden, gedurende acht dagen, op do gemcente-secretaiie, afdcc- ling Militie (voormalig Kantongexvchtsgc- bouw Schoolstraat 12), voor elk ter lezing is nedergelogd; en dat tegen bovengenoemd register en naamlijst, binnen voormelden, termijn, door z ij n t u s s c h e n k o m' s t, bezwaar kan worden ingebracht bij den heer Staatsraad i. b. d., Commissaris der Koningin in deze provincie. Do bezwaren moeten worden in gediend door middel van een door de noo- dige bewijsstukken gestaafd, ongezegeld ver zoekschrift, ondcrtcckend door hem of baar, die ze inbrengt. En is hiervan afkondiging geschied, waar het behoort, don 24sten Juli 1909. De Burgemeester voornoemd, M. L I10NNERLAGE GRETE, W B. Sobiedam, 24 .Tulii 1909. VENEZUELA. De voormalige president van Venezuela, Cipriano Castro, kan maar niet tot rust komen. Het gaat hem alts, de troostelooste minnaar, die het verlies van zijn eetnig liefje n-iet te boven kan komen on nietis onbeproefd baat om haar weer te naderen of do verloren liefde te herwinnen. Zoo Roman naar het Duitse b van H. YON MEERHEIMB. Prijs der Ad vol* ten tië rt: Van 1G regels fi. 0.92; iedere regel meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zi, innemen. Ad ver ten t iën bij abonnement op voordeelige voorwaarden, Tarieven hiervan zijn gratis aan" bet Bureau te bekomen. In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen totdenprij» van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Buieau te voldoen. Interc. Telefoon voor do Redactie No. 123. voor de Administratie No. 103. tna max/urn te, HmwinMjnm angagas y»*? rim- rryn t r heeft Castro thans in zijn onvrijwillig- vrij willig verbanningsoord Santander een rechtvaardiging geschreven, welke, gebon den in een blauwen omslag, een „blauw boek" genoemd zou kunnen worden. Castro verklaart wel in de, met den datum 23 Juni 1909 verschenen brochure, dat hij thans n'iot meer naar Venezuela zou lerugkearen, zdlfs wanneer de Venezolancn op hun knieën hem daarom smeekten, maar door bet geheel® verdedigingssclrrijven klinkt zoo iets ate eeu zoet verlangen naar de Vene- zokanischo vleosohpotten. Slrennge critici zullen hot aan den „Ciu- dadono Presidente (dus Gomez) y demas membros dol congreso national" gewijde boekje met een „qui 'sexcusé, 's accuse" af doen, doch veel uiteenzettingen van Castro verdienen toch do aandacht en leveren een interessante bijdrage tot de regeemmgs- periode van den ex-dictator. Castio noemt zijn brochure; „mi ultima, polabra de hornbro publico" vrij vertaald: de laat ste snik van een gevallen grootheid. In oen aischeidsdocuiment neemt hij echter geen blad voor den mond en deelt links en rechts felle slagen uit. Vooral de Fransohon schijnen bet hij hom verkorven te hebben. Op zekeren dag, vertelt Gastro, komt de Fra.nschc gezant, monsieur Vicner, bij me, en verlangt van nvo 86 millioen, die Venezuela nog aan de Faranisehon schuldig was. Eerst, vervolgt Castro, was ik sprakeloos. Toen echter ver zocht ik den gezant om mij eens duidelijk to maken, hoe Venezuela aan de Franschon oen bedrag van SG mtillioen schuldig kon zijn, terwijl het gezamenlijk bezit der in Venezuela wonende Fzanschcn. niet eens 6 millioon bedroeg. Castro beeft zijn „exposition", zooals hij zijn Schrijven noemt, in drie deelen verdeeld, die zijn gehoelen regeringstijd omvatten. Deel I behandelt, do revolutie, welke Castro na den slag bij Tichara aan het hoofd der regccring bracht. Castro verdedigt i.n dit hoofdstuk zelfs het bloedige oorlogshond werk, ten minste voor Vcnc- zufci», want hij verklaart: Hoewel de nor- log steeds door droevige en noodlottige naweeën wordt vergezeld, blijft hij voor ons land oen noodzakelijk kwaad. Het is het eenigo middel, waardoor moeilijke kwes ties tot het welzijn der republiek kunnen' worden opgelost. Castro noemt deze revo lutie „Revolution Libertadora" en geeft zich tevens zelf uit voor een „volksver beteraar". Hij beweert zelfs, dat bij voor do natie door de overwinning bij Bolivar 340 millioon heeft gered. Scherp veroordeelt Castro den ondank van dein tegenwoordigen president Gomez en verklaart heel open hartig, dat hij' in Gonreiz een slang aan zijn boezem heeft gekoesterd. Ilij bespreekt Vervolgens den „verschrikkclijken" lödon 44) „Maar ik moet zien, dat ik met mijn stukken wat vendien, Dus mevrouw, werkt u het slot om -slechts bij wijze van proef. Ik zend u dan deze weck nog het contract." „Ik zou mijn stuk met opzet slechter ma ker? Dat is hard 1" i,Nict zoo hard als voor mij eeu tekort bij de uitvoering." El li nor keek nadenkend voor zich uit. „Goed, ik zal het slot naar uw idee omwer ken," zei ze eindelijk. Met een bekoorlijk lachje gaf ze den direc teur de hand. „Maar wanneer het stuk bij do uitvoering dan niet bevalt, geeft u hot nog eens met mijn eerste slot? Eventueel met een andere rolbezetting wat Saffo be treft?" „Wanneer ik daarvoor Nova Winkler krijg ja!" De directeur hield haar smalle hand vast. Zijn suamgeknepon oogen glin sterden listig. „Misschienantwoordde Ellinor lang zaam. ,,Dat hangt niet van mij alleen af. Maar ik denk do bracht den zin niet tot een einde, maar rolde vlug het manuscript op. Mangold hielp haar. „Binnen cenigc dagen kan ik het stuk wel terug hebben, me vrouw?" „Wanneer denkt u, dat de opvoering zal plaats vinden?" ((Spoedig; eerst geven we nog maar een paar oude draken, daarna gaan wc aan do klassieken, danrlussehen schuif ik de prc- niiöre in." „Mijn adres weet u?" „Zeker. Eltlingcn, Rijnstraat. Tot z.iens mevrouw." Ilij begeleidde Ellinor beleefd tot aan de deur. Ze daalde dc wenteltrap af. Een paar diepe zuchten kwamen uit baar borst. Dat was vlugger gelukt, dan ze ia haar stoutste droomen had durven hopen, want ze wist maar al te goed, welk een overvloed van stukken steeds op dc schrijftafel der schouw burgdirecteuren opgestapeld liggen. Van de honderd werd er nauwelijks één aangenomen En nu gelukte liet haar reeds bij de eerste poging! Ze had luid kunnen juichen. Wan neer ze nu maar iemand bail, die zich met haar kon verheugen Zo keek om zich heen. Was er niet op straat een arme, die ze oen aalmoes kon geven? Neen, geen bedelaar of marskramer was te zien. Maar dicht bij haar voor een banketbakkerswinkel persten een paar kin deren hun neusjes tegen de ramen, om de heerlijkheden daarachter te bekijken. Ellinor ging vast besloten den winkel bin nen, en kocht Verscheiden zakjes met koekjes cn bonbons, die ze de verbaasde kinderen voorhield. Do stralond'c gezichtjes waarmee de kleinen de zakjes in ontvangst namen, waren haar beste dank. Langzaam liep ze weer voort. Hot was op 't oogcnhlik stil aan den broeden waterkant. Vrachtbooten cn plezicrbooten lagen in de haven cn vele kleine motorbootjes vlogen ovoi' 't water. Een witgovérfde zeilboot kwam statig aanzeilen. Iloog boven dc gebouwen stak de trotscho grauwe toren van den dom uit, December 190S, do o verwinning der revo lutie m Venezuela, en beweert, dat op een dag „duizenden geslacht werden on stroo men Venezolaanse!) bloed bobben ge vloeid." In heit tweede gedeelte van zijn brochure behandelt Castro de politieke en diploma tieke geschiedenis van zijn regeeringsljijd en poogt zich daarbij van elke schuld schoon to wasschen. 1 In het laatste hoofdstuk spreekt Castro over zijn economischen on administratie» ven hervomvingsarbeid, brengt zijn iandge- nooten nog eenmaal onder het oog, wal iiij al niet voor hen gedaan heeft en ver klaart ten slotte: „Ik klaag niemand aan en verwijt niemand iets. Ook streef ik naar geen macht meer, doch nog slechls om mijn dagen in rust te kunnen eindigen. Ik meen er recht op te kunnen, hebben om na, een driejarige werkzaamheid, waarin ik bet vaderland groote offers bracht en doorvele teleurstellingen werd bezocht, me in het oarticuliero leven te kannen terugtrekken. Slechts één wen stil bezielt me: Dat alle Venezolancn de eer cn room der republiek hooghouden en getrouw aan de leuze: Perdon y Unionmogen leven." De vroegere Amerikaanscbe gezant in Argentinië, William Buchanan, die namens zijn rcigecring met Venezuela heeft onder handeld, is door een Duiitsch krantenman, geïnterviewd. Ilij ontkende met groote be slistheid, dat er in het land ontevredenheid zou licerschen over president Gomez en schetste dezen als een energieke persoon lijkbeiid, bezield met de beste bedoelingen, die hot volte vertrouwen, zoowel van zijn raadslieden als van het volk, geniet, en in den korten tijd, dat hij do teugels van het bewind voert, er reeds in geslaagd is on der de verschillende partijen een eensge zindheid te bewerken, die ten tijde van Castro ver te zooken was. Bovendien heeft hij door zijn bezadigd hciid het daarheen weten te lolden, dat de diplomatieke betrekkingen met verschillen de stalen, die Castro door zijn onbetame lijk optreden tegen zich en zijn huid in 't harnas had gejaagd, weder hex-steld zijn. GEMENGDE MEDEDEEL1XGEN. F r a n k r ij k. De lieer Briand, de minister van justi tie onder Clemenoeau, heeft de opdracht om een nieuw kabinet te vormen, aange nomen. Dc portefeuilles in hot nieuwe ka binet, znlllen als volgl veidoehl zijn: Aristido Briand, minister-president, biu- nenlandscbe zaken en cex-ediensten; Bar- lltou, justitie; Piebon, buiienlandsche za ken; Millorand, openbare werken, post en telegrafie; Doumerguo, onderwijs cn schoo- Ecn droomorige stemming lag over de O O oude sagendad nun den Rijn. Ellinor ging op een bank zitten en keek in gedachten voor zich uit. De woorden van den schouwburgdirecteur hoorde zo nog eens in haar ooren klinken. Ze moest een ander slot vinden. Haar eigen lot en dat van haar heldin was voor haar één. Wanneer ze haar eigen leven ,nog eeu andere richting wist te geven, dan zou zo daarmee tegelijk het ge- wenschtc slot voor haar stuk vindon. Waar om liet ze zich tot nu toe ook zoo zonder weerstand te bieden van haar plaats verdrin gen? Wanncor ze ernstig moeite deed, moest het haar gemakkelijk vallen in den strijd overwinnaer te blijven. Had zo den toestand eigenlijk niet voel te ernstig opge nomen? Sophie was jong en aardig, en Koert, niettegenstaande zijn uiterlijke koolheid, had vurig bloedt Ze had de twee den gehoelen mooion Zomer door samen laten rijden, rotien cn wandelen zooveel zo maar wilden, fn haar oogenblikkeiijke door het succes nog verhoogd moedige stemming, begreep ze de koude berusting niet meor, waarin ze zoo apat.ise.h de ontwikkeling der dingen, het groeien van dozen luu'tstocht aan haar schrijf tafel had kunnen zien, en slechts al de smar telijke zielsaandoeningen hij zich en anderen ontleedde, om ze met de pen te kunnen vast houden. Het avondrood verbleekte langzaam. Een kooltje streek over liet water. Ellinor kool op haar horloge. Wanneer zo den laatsten trein naar Eltlingcn nog wilde hnlon, moest ze opstappen. De tocht in den sneltrein, die drie uur duurde, viel haar niet lang. Ze had niet ge zegd, wanneer ze precies terug zou komen ne kunsten; Couchery, financiën; Ruau, 'andbouw; Viviani, arbeid; Jean Dupuy handel, -en Ti'ouillot koloniën. Voor oor log en marine zijn nog geon ministers be noemd. Het ondersecretariaat der poste rijen en telegrafie wordt opgeheven. Bij het departement van financiën wordt ingesteld een onder-seerctarinat, dat toever trouwd wordt aan Rcné Renault. Ondersecretaris voor marine wordt Al- hert Sarraut. Chéron en Dujavdin Beau- motz blijven ondersecretaris ï'esp. van oor log en van schoone kunsten. In „La Guorro Sociale" deelt Ifervé, de leider der Fransche anti-militaristen mode, dat de geheime bond, die het bevel tot vernieling der telegraaflijnen had uitge vaardigd, het wachtwoord heeft uitgegeven bet saboteeren te slaken, totdat bekend zal zijn, welke houding het nieuwe ministerie zal aannemen tegenover de 800 ontslagen postbeambten. In de gezinnen van deze laatste heerscht buitengewone ellende, nu de kassen, waaruit zij tot dusverre onder steuning genoten, uitgeput zijn. T u r k ij e. .Dc dag van gisteren, de verjaardag van de instelling der grondwet, is als een na tionale feestdag beschouwd. De sultan hield inspectie over 15,000 man voor den Vrij- heidslieuvel en legde den eersten steen voor bet gedenkleeken dat op dien heuvel zal worden opgericht ter eere van de sol daten, die bij dc vermeestering van Kon stantinopel gevallen zijn. De sultan werd met geestdriftige ovaties ontvangen; het volk juichte hem toe als Mohammed de Goede. 's Avonds was de stad schitterend ver licht. Het comité voor eenheid en vooruitgang hoeft een banket gegeven in Jildiz Kiosk, waaraan door 300 voorname Turksche en buitcnlandsche gasten werd deelgenomen Marokko, De Spaansohe bladen hebben van de regecring order gekregen geen andere dan officieelc berichten over de gebeurtenissen aan het Rif weer te geven. De censuur zal mcdedeelingen over lroepenbewegingen on derdrukken. De telcphonische verbindingen van de provinciale bladen zijn verbroken IIol republikoinsche blad „El Dn is" is in beslag genomen. Dit ingrijpen der Madiileensche re gecring versterkt een vermoeden, dat de wonderbaaxriijko eensluidendheid van alle in de buitenlandschc pers over den strijd in 't Rif voorkomende berichten had doen rijzen cn wol, dat de censuur met grooten ijveren nauwgezetheid allle mededeelingeu overliet gebeurde snoeit en in overeenstemming brengt met de oveiigens schaarschc offi cieel)1 gegevens. Deze officieelc gegevéns spreken voortdurend van zeer heftigen stujd, dikwijls van man tegen man ,en legen een vijand, die van moderne vuurwa penen is voorzien. Het trekt de aandacht, Gat aan Spuansche zijde een betrekkelijk, althans klein aantal dooden en gewonden wordl gemeld, terwijl toch reeds oen over do. eon majoor, eenigo kapiteins en ette lijke luitenants gevallen zijn Beide hoofd- oflieieren zijn in een handgemeen, toen do Mooren trachtten een kanon mede te nemen, gesneuveld, volgens berichten, die de eensuur hebben gepasseerd Tenzij Sief sprake is van slecht beleid, hetgeen niet uitgesloten is, moet een der gelijke strijd aan Sjmansche zijde meer slachtoffers geeischl hebben, dan gemeld werd. Kei kan den aandachtigen toeschouwer ui et ontgaan zijn, dat hier iets niet in orde is. In Spanje bestaal geen algemeene dienst plicht, zelfs geen persoonlijke. De minst bezittende klassen Wgrdeu naar het oor logsterrein gezonden en worden opgeofferd voor belangen, die zeker niet in de aller eerste plaats de hunne zijn en waarvan zij hot allerlaatste zullen profiteered. Men vraagt zich af of hef bloedai-me Spanje, dat de exploitatie van eigen bodem aan vreemde krachten, aan vreemde kapitalis ten moet overlaten, dat zijn koloniën op weergalooze wijze verwaarloosd heeft, in derdaad gewichtige oeconomische belan gen op het Rif kan hebben, die aanleiding geven tot pen zoo dure en gevaarlijke expeditie. De onlusten bij het vertrek der expedi tie-troepen, wjjzen er op, dat de politiek der regeering in zekere kringen niet popu lair is. En het komt ons voor. dat de re- geering niet voor den dag wil en durft komen met al hetgeen op de Noord-Af ii- kaansche kust gebeurt in de vrees, dat dit koloniale avontuur nog minder populair zal woxvlen dan het reeds is. Er is sprake van 50.000 man naar het Rit te zenden. Voorloopig zal het zeer moeilijk zijn rich een juiste voorstelling te vormen van het geen in waarheid plaats heeft, en men za' wel doexij. alle berichten, als voor de .Spanjaaiden hl een zeer gunstig daglicht gesteld, te beschouwen. Zomeravonden zijn niet geheel donker. Ze kon dus den weg tot aan de Rijnstraat best alleen afleggen, want Eltüngen was een solied, om dezen tijd reeds .slaapdronken stadje. Ze liep snel door de spaarzaam verlichte straten. Een paar jongens slenterden voor haar uit. Met den arm om den schouder van hun meisje, lachten en spraken ze luid. Nu stemde een het oude volkslied in „Meiu Sohn, mein Sohn, geh nicht an den Rein, Mein Sohn, ich rate dir gut De anderen violen in, juichend gelach volgde, toen begonnen ze weer te zingen. De woorden klonken haar nog in de ooren, toen ze de oever van den Rijn bereikte, en het zachte geruisch der golven hoorde. Geh nicht an den Rho.in, Mein Sohn, ioh rale dir glifcf "1 Daar achter de platanen schemerde ï-oeds liet welbekende kleine huis. Hoe nader ze kwam, dos te langzamer begon ze te loo- pon. Thans stond zo in don schaduw der fluisterende bootueii er voor. Ze behoefde slechts de hand uit te strekken en z.e had de leuning van het balkon kunnen be reiken. Haar man en Sophie zalen naast elkaar aan tafel. IIol licht brandde rustig. Koert had zeker juist voorgelezen, want hij hield de hand tusschou de bladeren van hot voor hem liggende boek. Sophie boog liet hoofd over haar werk. Ze zeiden niets. Tusselicn hou lag het behaag- A b e s s y n i Abcssynié is op het «Ogenblik hef tno- ueel van een burgerkrijg De negus is ai sederl weken zwaar ziele. Keizerin Tartn, dien al dien lijd den scepter voerde, sch-jat niel van zins baar eenmaal verkregen macht Ie laten varen en doet wit zo kan om haar hoer en gemaal op het ziekbed to houden. Reeds sedert weken verzet ze zich met kracht IWegen oen geneeskundige Le lijke zwijgen, dat voortspruii uit. een diep innerlijk elkaar begrijpen. Wolk een lieflijk beeld mui huiselijk geluk was dit. goheol In het. midden van de tatel stond een groote kristallen vaas met ïozen, daarachter het aardige bruine meisjeskopje en het. fraaie mannenproiicl. Ellinor boog zich voorover. Het bloed sui-de in inuvr ooren. Toen ving ze brok stukken van bet nu beginnend gesprek op. Over Wesoustein ging het natuurlijk, over Eva's veiTUÊ-em! snel besluit om met Chim- bowskv te trouwen. ,.lk kreeg pas een brief van Eva, die klonk als oen enkele lange smartkreet", klaagde Sophie. ..ITot arme kind heeft heimwee," vond Koert. „Chimbowsky wil Wiehard voor de herfst- vacantia uitnoodigen onze oude Virginia voor den winter. Het, is een goed nienscli. de kleine zal het wel" met hem weten te inden." Sophie schudde het hoofd. „Eva kan Hans Kouigsbvuck niet vergoten. Geloof me, ik kon haar beter dan jij. Daar komt ze nooit overheen." „Ze moet er overheen komen," ant woordde Koert bitter. „Men moot zoo dikwijls afstand van hel liefste doen." Sophie keek verschrikt naar hem op. In haar oogen lag cm angstige vraag. Reeds vaker had Ellinor in den laatsten tijd deze schuwe vragende blik bij haar opgemerkt. Sophie vocht schijnbaar dof legen oen haar tot nu toe onbekend gevoel i_an smart. (Wordt vervolgd.)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1909 | | pagina 1