BINNENLAND.
V*
Qzmmmï Nieuws.
f
rM*
iez2LttiL' xo'jarjtitesuaeeo
oen flink salaris on ocne goede behandeling
te geven aan uwe spoorwegambtenaren en
onderwijzersdit hebt Gij verzuimd, en daar
door de eersten tot staking genoopt; du
eersten en laaUten in Je annen van de so
ciaal-democratie geworpen. "Wij moesten met
een zucht erkennen dat bier veel van waar
was.
Bij bel hoofdstuk Posterijen besprak de
heer lïabreelit wederom oeiw de commor-
c.ieelo boekhouding bij dit bedrijf en do ver
plichtingen die dr steeds toenemende nadoe-
lige saldo's in deze opleggen, en gaf ecnige
zeer nuttige wenken, speciaal ook op tele-
phoongebied, tot bezuiniging.
Rut nam niet weg dat menig ander lid
allerlei wenseben uitsprak, die op bel tegen
deel van bezuiniging zullen uitloopt?» de heer
irelsdiugen maakte zich wederom tot tolk
van de \elc verlangens tor loonsverhooging
voor het personeel, en hij was in deze niet
de eenige, ook de hoeren Van Nispen tot
Se venaer (Tlhedon), .Dolk en Srneenge, spra
ken in denzelfden geest.
Be Minister begon met zijne gmole onte
vredenheid over de houding van het perso
neel, in zijne actie voor loonsverhooging, uit
te sproken. Hij wees op bet adres aan de
Kamer van de verocniging „De Fo-t", die
dat niet alleen gedrukt bad met letters als
oliebollen, net alsof de Kamerleden geen ge
wonen druk lezen kunnen, maar die zich niet
ontzien had daarin „opzettelijke onjuisthe
den" to vermelden.
In dit adres wordt bijv. gezegd, dat do
Minister niets doet dart zorgen voor de
hoogere beambten en ecu verhoogiug voor
de lagere beambten weigerde, nieftegen
staande zijn voorganger zou hebben er-
kond .dat wegens de stijging van den prijs
tier levensmiddelen, verhooging voor hen
noodig was,
a.arbeid is echter, dat minister Be
vers juist de verhooging op grond van duur
dere levensmiddelen niet noodig achtte
Va ar he id is, dat deze minister de Irak-
temenlsiegeling, door minister Revers voor
de hoogere ambtenaren voorgesteld, met
bijna twee hm heeft verlaagd. Waarheid
is eindelijk, dat op tie gezamenlijke trak-
iemonten van de lagere ambtenaren bij de
regeling van 1905, een bedrag van f CGS 500
per jaar is opgegooid.
De hoeren konden het met deze mede-
deeling doen, die door de Kamer met in
stemming word aangehoord, zoodat zelfs
tie heer Van Holsclingon het noodig vond
le verklaren, dat hij do uitingen van „Do
Post/' niet voor zijn rekening wilde nemen
De w ij z e toch, waarop de lagere arnb
tenaren bij hot postwezen hun actie voor
Balansverbetering plegen in te richlen, iaat
bij velen van ben alles en nog wat te
wenseben over. Zo mogen het zich voor
gezegd houden.
De bcgrooting van Waterstaat werd pon
der hoofdelijke stemming aangenomen
Hoofdstuk Vtl B, d. i. Financiën, is nu
juist niet h"t hoofdstuk, dat bijzondere be
langstelling wekt. De heer Limburg be
treurde het, dat deze minisler, die de per-
soncele belasting voor de hotelhouders
gaat verlagen, niet ook inziet, dat dekof-
Eiehrishouders ten deze te zwaar worden
getroffen, maar kreeg van den minister
geen troost. Zijn wenseh, door den heer
Schaper gesteund, om de visschorij op do.
Oude en Nieuwe Maas niet langer !c ver
pachten aan een pachter-generaal, om hel
zoo maar te noemen, die op zijn buurt
die visschorij in onderpacht geeft, maar aan
do vissehers zelvcn, had niet veel succes;
de minister zag geen kans, in dezen, zoo
lang bestaanden, toestand in-te grijpen.
üe heer Schaper wilde bet verbod, om
rog te vissollen gedurende de 6 weken, dat
ook de kreeften visschorij verboden is, op
geheven zien, liet bleek, dal dit niet anders
kan, om don kreeftenleelt niet te scha
den. Aardig was het, dat toen de minis
ter schertsend aan den hoer Schapet vioeg,
■ueranBBDBircE'r.*
is ik misschien echter is het heter
dat ik maar niets zeg."
„Neen maar, liet is niet te gelooven,
hoe dozo meriseh tooneolspelen kan'"ver
baasde Stanford zich.
„Ik dank u, mister Holmes; maar ik be
twijfel of u beiden wel zoozeer bet gemis
aan vrouwelijken omgang mist!"
„Geloof hem toch niet," lachte Stanford.
Hij is een zoo ingeroeste jonggezel, dat
hij liever overal anders heengaat dan in
het gezelschap van jonge meisjes."
„Ik ben te oud daarvoor," antwoordde
Holmes zeer ernstig met zekeren nadruk,
„om mij met heel jonge muisjes te be
moeien; voor jou kan dat wel zijn bekoor
lijkheid hebben."
„Goed gebruld, leeuw," riep Stamford
vroolijk uit. „Nu dan, veel geluk, lieve
grootmoeder, nu hebt u immers de meeste
kansen."
„Stanford," schreeuwde Holmes meteen
vreeselijke stem, zonder vertier iets te kun
nen zeggen, terwijl miss Stanford den mis
dadiger met strenge, verwijtende blikken
bestrafte.
III.
Ken maand was voorbijgegaan, en men
zat eens op een middag weer in de wa
randa bij de thee. Miss Stanford babbelde,
levendig over alles, wat zij gedurende haar
bezoek in Launecston gezien en beleefd
hadde beide vrienden zaten in schande
lijke veronachtzaming 'van hun werk, lui
aan haar heide zijden. „Wat zijn jul
lie vandaag allebei buitengewoon stil,"
merkte miss Stanford plotseling op. „U
waarom deze zich zoo interesseerde voor
de kreeften, „die achteruit loopen", hij van
dezen ten antwoord kreeg, dat het was
„omdat ze rood zien, als zo gekookt zijn".
Meer succes had de heer Schaper niet
zijn opmerkingen over den nikkelen stui
ver, die geen genade vond in zijn oogen.
Ook de minister bleek heel weinig met
het „Haagsche kwartje'' op te hebben, en
zegde overweging \an een ander 5-cents
muntstukje toe, zoodat we mogen verwach
ten, dat het laatste uur van dit gedrochtje
is geslagen.
üe heer Heemskerk hield zijn maiden
speech (hij zal nog heel wat te leuren
hebben eer hij zijn broer, den minister,
evenaart) over bet betalen van belasting
en uitbetaling van pensioenen. Hij gaf in
deze zeker geen behartenswaardige wen
ken.
De kwestie van de Staatsloterij werd
behandeld door do hecreu Ketelaar en
Roodhxiij/.en. Bekend is het, dat er tegen
woordig een bepaald gebrek is aan loten,
en dat zij, die tijd noch lust hebben uren
lang voor het loterijkantoor tpieue tema
ken, althans in de groote steden, er wel
van kunnen afzien een „tientje" of „twin
tigje" in do „Slants" te spelen. De be
volking is in den loop der jaren meer
dan verdubbeld en 'het aantal loten is
hetzelfde gebleven. En vonden de men-
schen vroeger een debouehé voor hun
echt Gennaansche speelzucht in allerlei
loterijen, meestal van hoogst twijfelachtig
gehalte, sinds wij de Loterijwol van 1905
hebben, zijn deze zwcndelinriehtingeii uit
onze samenleving geweerd, en doet daar
door het gebrek aan loten zich dubbel
gevoelen.
Beide sprekers drongen aan op vermeer
dering van het aantal loten. De heer Rood-
Imijzen waarschuwde den minister voor
„Lolisico", tie maatschappij, die op so
lide grondslagen gebouwd, profiteerendc
van de bokking van den Slaat, reeds een
groot deel van de haten trekt, die ,dc
Staal had kunnen hebben, en die een nog
veel grooler gedeelte van het profijt, tol
zich zal nemen, als haar poging, om ook
1 /„o certificaten op haar polissen uit te
geven, niet door do uitspraak vau dc
rechterlijke macht worden gestuit.
De Minister bleek niet van uitbreiding
af koe rig, al zon hij voorshands langs an
deren weg i n den bestaanden nood trach
ten te voorzien, en wei door 10-percent
loten, die de collecteurs iu reserve mogen
hebben, direct onder de mensehen te bren
gen.
De Minister'noemde do Staatsloterij een
onschuldige liefhebberij, waarbij men
op zeer f a t s oen 1 ij ke manier gc-
holpen wordt aan hel voldoen
e e n e r behoefte, w a a r i n h ij niets
afkcuri' n s waardigs kon zie n. II ij
meende zei f s, dat de Staatslot e-
r ij afhoudt v a n v cel k w a ads e n
rl a a i'door een go e d c n i n v l o e d
oefent.
Tiet was goud waard, op de gezichten
der Kuyperianen te letten, toon de mi
nister zich op deze wijze uitliet over „de
volkszonde". Wie had dit ooit van een
„Christelijk" minister verwacht'?
I)e heer Patijn verklaarde met voel ge
noegen vernomen te hebben, dat het wets
ontwerp, tot verhoogiug van het tarief
voor invoerrechten met 30 percent, was
ingetrokken. Hij hoopte echter, dat de
ervaring met dit ontwerp een les zal zijn
voor de toekomst, en don minister af
houden van avontuurlijke politiek. Het
ontwerp toch heeft in den korten tijd van
zijn bestaan al veel kwaad gedaan. Bij
aanbestedingen van werken is met die 30
percent gerekend; het vertrouwen van het
buitenland in de beradenheid van onze
Nederlandsche politiek heeft een hevigen
schok gekregen.
zoudt nu kunnen zeggen, dat ik zoo vroe-
sclijk vee! verteld heb, dat ge in 't geheel
niet aan het woord komen kondt."
„Alsof ik zoo onbeleefd zou zijn," pro-
tesfeerd Stanford, „Ik geloof dat Holmes
dat niet eens zou doen." (Deze bromde
wat voor zich heen). Neen, het is on
gelukkig de gedachte, dat dit je laatste
bezoek hier is, vóór dal je weer op ïeis
gaat. Deze gedachte werpt een schaduw
van treurigheid op onze gewoonlijk vroo-
lijke gezichten."
Holmes zeide niets, gaf door een blik
te kennen, dat hij hot eens was met de
verzekering van zijn vriend.
,,.Te schijnt bijzonder hoffelijk to zijn
geworden, Harry," zeide miss Stanford
verbaasd. „Ik geloof haast, dat mister Hol-
mes jo onder handen genomen hoeft. Ik
hen werkelijk steeds weer geneigd, mijn
reis uit te stellen."
„Doe het. dan ook maar ongegeneerd,"
stelde Stanford voor, terwijl de oogen van
zijn vriend plotseling begonnen te schitte
ren, „dan zal ik schreien van louter vreug
de als ik tenminste mijn zakdoek vin
den kan,"
Hij zocht in zijn zak naar dit nuttig
vooi werp, maar in plaats daarvan haalde
hij een brief te voorschijn.
„Goede hemel, ik heb hem heelemaal
vergeten; hij is voor jou, Holmes ik
heb hem straks van den postbode ont
vangen."
„Beter laat dan nooit!" zeide Holmes,
den brief wegbergend. Miss Stanford ver
zocht hem echter den brief rustig tc lezen.
Hij scheurde cr dan ook de enveloppe af
Do Minister ontkende, dat h'et zoo erg
was. Hij wilde wel toegeven, dat er ecnige
moed noodig geweest was om hot in te
trekken, omdat men er om zou lachen,
maar hij had dien moed gehad. Enfin
daar de heer Kolkman wil laten lachen,
maar zeker niet to zijnen koste, mag
men veilig aannemen, dat hij de leering,
die voor hem uit liet voorgevallene is te
trekken, niet zal versmaden.
Ook deze begrooting werd zonder hoof
delijke stemming aangenomen.
En toon gingen wij aan Bhmenlandscho
Zaken. Jlet is opmerkelijk wat er hij zoo'n
begrooting al niet wordt omgehaald. Dc
heer Vliegen kwam op voor ouzo grond
wettige vrijheden in Nederland, en be
klaagde zich, dat men in onze katholieke
provincie de actie der sociaal-democraten
bemoeilijkte. We keuren dit natuurlijk ten
strengste af, en we hoekten wel gewild,
dat de Minister dat ook gedaan had,
althans in meer positieven vorm dan thans
het geval geweest is. Maar het moet ons
toch van het hart, dat het. al van heel
weinig tact getuigt, dal juist in Maastricht
en Breda als propagandisten voor de
sociaal-democratie twee gewezen katholie
ke priesters optreden, in easu do hoeren
Van Vorst en Yan dun Brink. Men moot
al zeer weinig van het katholieke geloof
op dc hoogte wezen, om niet te hegrijpen
dat zulks zeer grooten aanstoot moet
geven, en men vraagt zich af of het in
deze om propageeren of om uittarten to
doen is.
Wat of echter bij dit hoofdstuk tc ma
ken had een krasse aanval op den heer
Huijs, die daar hij de gemeenteraadsverkie
zingen zijn tegenstanders voor „varkens
op twee poolen" had uitgemaakt, mag
raadselachtig lieetcn 0, Thorbecke, hebt
gij u toon niet in vw graf omgedraaid?
Natuurlijk gaf deze aanval aanleiding tot
een heftige repartie van den heer Ru ijs,
wiens „Limburgsch bloed" warm liep, en
die zijn goed recht volhield om de bepaal
de tegenstanders, die hij op het oog bad
gehad, aldus te noemen. Yeol vermaak gaf
het, toen de heer Ruijs opmerkte, dat. als
men in Maastricht in de sociaal-demo
cratische actie niet bemoeilijkt wilde wor
den, men cr dan maar oen net cn fat
soenlijk propagandist hceri moest zenden,
dat de heer Duys op zijn vraag: „Wie
dan?" ten antwoord kreeg: „U bijv. mijn
heer Duys."
Do lieele discussie in dc avonilzitLing
onder leiding van den vice-vooijzitler, .Tbr.
van Nispen tot Sovcnaer uil Arnhem, ge
voerd, bewees, dat dc vooi^itlcrsnamcr
bij hem in uitstekende handen was, want
«te gemocileren waren erg warm.
We zullen ons niet ophouden met dc
kwestie of het bestuit van de gemeente
Breda tot aankoop van de Baronielaan
op goede gronden door do Kroon is ver
nietigd, welke scboone beschouwingen de
hoeren Tydoman en hlsinga hieiwer ook
ten beste gaven. De laatste haalde er zelfs
Groen van Prinsterer bij, om te bewijzen
dat Minisler Heemskerk de Kroon in deze
verkeerd had geadviseerd. Wij zullen den
juristen dezen kluif laten; wie er van
mee willen smullen, verwijzen wij naar do
Handelingen.
liet voornemen van do Ilcgeering, om
met 1' 15.000 de pogingen te steunen van
liet platteland, om verbetering te brengen
iu haar watervoorziening, vond algemcene
instemming. Op zijn gewone heldere cn
pittige wijze zette de heer Bos uiteen,hoe
in deze dc fiuancieele ondersteuning zijn
moet, dat ze er rekening mee houden moe
ten, dat in het begin dc inkomsten ge
ring zijn, omdat do toetreding op hol
platteland iti het begin zuinig is, wijl men
daar niet. gewend is voor „water" te be
talen, maar hoe of deze allengs toeneemt,
en vouwde den brief open. Een oogenblik
later z<«.g hij met een uitdrukking van ver-
ïassing op, toon las hij den brief nogmaals
zorgvuldig.
„Ja, nu, ik ben stotterde hij.
„Tot den strop veroordeeld?" vroeg
Stanford deelnemend.
„Neon, mijn beste, „gelukkig zou boter
passen, want het bericht is zeer goed."
Hij leunde achterover in zijn leuningstoel
en speelde in gedachten verzonken met
zijn pijp.
„Ik geloof, dat jo weet, Stanford, dat
ik vóór jaren eens hij do rechtbank als
advocaat toegelaten was
„Dat weet ik niet, dat verrast mij zoor,"
viel Stanford hom in de rede.
„Wees stil, Harry!" wierp miss Stan
ford daarlusschon. „Spreekt u als 't u
blieft vorder, mister IJolmcs I"
.„Ik verdedigde toentertijd een we
gens wisselvervalsching aangeklaagden
man."
„Arme vontl" zei Stanford medelijdend,
„hoelang kroeg hij?"
„Hij kwam er goed af, mijn sluwe vriend
werd vrijgesproken. Nu is hij, zooals ik
uit dozen brief zie, gestorven; en daar
hij geen nadere bloedverwanten h'ccft, laat
hij mij uit dankbaarheid voor mijn schit
terende vei'dediging zijn gold na."
Beide toehoorders wenschlen hom warm
geluk; en Stanford gaf uitdrukking aan do
iioop, dat de vervalsching oen zeer groote
mocht zijn geweest.
„0, neen! De vervalsching was maar
klein, maar dó erfenis is groot genoeg om
mij onafhankelijk to maken,
naarmate het groote belang van goed wa
ter meer algemeen wordt ingezien.
Op donzelfden gedenkwaardige 16en De
cember is eindelijk en ten leste, nadat de
Kamer deze zaak reeds driemaal onder
handen had genomen, over de zaak van
het Rijkskrankzinnigengesticht beslist. Hel
komt noch te Driebergen, noch te Harder
wijk, het komt heelemaal niet; het be
staande gesticht te Medemblik wordt ver
bouwd, en de Regeering heel't een con
tract gesloten met het provinciale gesticht
te Castricum, zoodat zij hij eventueel
plaatsgebrek in Medemblik over ceri hon
derd bedden aldaar beschikken kan.
De oplossing dunkt ons niet alleen zeer
gelukkig; oen Rijkskrankzinnigengesticht
met patiënten als Frans Rosier hoort niet
in een centrum; en financieel zijn wij op
;dezc manier het bcsL uit.
De heer Yan Yecn trachtte nog door
een amendement de beslissing te verdagen,
maar hol amendement werd met groote
meerderheid veitworpen.
De behandeling, van de Hooger Onder
wijswet gaf niet veel nieuws. De heer De
Savornin Lobman herinnerde aan hol ver-
loopen vau den l'atalon termijn van 3jaar,
bepaald bij de Hooger Onderwijswet van
1905, toon vastgesteld .werd, dat binnen
dien tijd do positie der theologische facul
teit zou worden geregeld. Ilij wees Mi
nister Heemskerk op hot. artikel iii dc
wet, dat den minister strafschuldig maakt,
die de besluiten van de Kamer niet uit
voert, maar deed dit natuurlijk lachende.
Het beste zal wezen, dat do beer Heems
kerk een voorstel doot, dat de Kamer hem
van deze belofte ontslaat, want het vraag
stuk is niet. geschikt om' de eendracht
in de coalitie te versterken.
Dc lieer Kuyper brak een lans voor
het juist niet-nieuwe denkbeeld om, waar
wij naar verhouding van onze bevolking
to veel Universiteiten hebben, aan elk
daarvan één faculteit tot den hoogslen
bloei te brengen.
Vrijdagmorgen begon mot de mededee-
ling van den voorzitter van hel overlijden
van den koning van België, en eenige pas
sende woorden uit zijn mond, naar aanlei
ding van die gebeurtenis, en toen ging
men ter afwisseling aan de bcgrooting der
Landsdrukkerij, die zoo hoog is, dat de
Kamer bij monde van de hoeren Van Nis
pen (Rlicden), Ter Laan en Vliegen aan
drong op een commissie van Toezicht, uit
deskundigen beslaande. De Minister zou
dit overwegen, als men deze commissie niet
uit „wantrouwen" vroeg, en toon hij zijn
argumenten als naar gewoonte met scheits
kruidde, verweet de lieer Vlieger hem,dat
hij zich met „een grapje" van de zaak
afmaakte.
Deze beschuldiging maakte den minister
geweldig hoos, en bat te meer, omdat hier
het verwijt herhaald werd, dat do hoor
Blom, *s ministers partijgenoot nog wel,
hem den vorigen dag had gedaan, die
hij daarvoor toen reeds een flinke repri
mande had toegediend.
Met groote verheffing van slem ver
jaarde do minister, dat, als de Kamer geen
scherts uit zijn mond wilde hooren, hij
dit zou laten, maar dat hij dat juist daar
om deed, om alle scherpte aan het debat
te ontnemen. Maar dat een grapje b ij iels
maken heel iels anders was dan een grapje
van iets maken, en dat hij zich dit niet
iiet zeggen.
Gij hebt gelijk, Excellentie, maar weet
go niet, dat de Genestet ons reeds de los
gaf
„Wees vooral niet aardig".
Consulaire dienst
Bij Kon. van 8 dezer is de lieer AE. R.
du Livio erkend en toegelaten als consul-
generaal van Frankrijk, tc Rotterdam, voor
„Dan zult ge thans wol alles ter zijde
leggen cn naar lnüs gaan?" vroeg Stanford
mei een lang gezicht.
„Zoodra je mij ontberen kunt zal ik dat
stellig doen," gaf Holmes loc. „Zoolang
echter do appels nog niet verzonden zijn,
zal ik nafnurlijk blijven."
„Ik zou ook eigenlijk wel graag zelfstan
dig willen zijn!" meende Stanford. „Aan
liet kleine aandeel in onze erfenis,
zoowel all aan het geld, dat wij voor
onzen oofttuin krijgen, zou ik genoeg heb
ben, om eenmaal te probcorcn, mij een
andere carrière to veroveren."
„Als je meer noodig mocht hebben,
I lurry, beschouw mij dan gerust als ,je
bankier. Ik hoop, dat jo niet te trotsch
zult zijn, van je eerwaarde grootmoeder
een kleine tegemoetkoming aan te nemen."
„Och, mijn lieve, goedo grootmoeder, je
bent eenigl" riep Harry, zich galant over
haar hand buigend. „Maar borgen, zal ik
eerst op hot laatste oogenblik." Daar hij
een ruiter voorbij zag komen, brak liij
plotseling af. „0, dat is mister Brown!
Dien moet ik noodzakelijk eens spreken.
Excuseert mij als 'L u blieft, een oogen
blik!" Met groote schreden liep hij' over
den Hof, don ruiter achterna.
De achtergeblevenen zaten een oogenblik
stil; toen begon Holmes eonigszins (ner
veus
„Ik verheug mij werkelijk buitengewoon
over deze erfenis, miss Stanford; niet al
leen tor wille van h'et gold, maar -omdat
het mij in staat stelt, mij zelfstandig te
maken, tenminste van positie te verande
ren, on clan Hief geraakte hij aan
Nederland en voor do Nederlandsche Antil
len en Suriname, op den voet van vreemd
onderdaan.
Ingevolge Kon. machtiging is do hoer
A. Sissingh Wzn., erkend en toegelaten
als vice-consul van Noorwegen te Delf
zijl, voor de stad Delfzijl cn omstreken en
de lcust van do Duitschc grens tot en met
Uithuizer Wad, op den voet van Neder-
landsch onderdaan. („Stct.")
Onze Marine.
Blijkens bij het departement van ma
rine ontvangen bericht is lit*. Ms. pantser-
dekschip „Noordbrabant", onder bevel
van den kapitein ter zee W. van Voss,
17 dezer van Manilla vertrokken.
(„Stct.")
Personalia.
Bij Kon. besluit vau 10 dozer is, met in
gang van 1 Januari, benoemd tot directeur
van *6 Rijks herbarium te Leiden, levens
lector in do faculteit der wis- en natuur
kunde unit dc Rijksuniversiteit aldaar, om
ouderwijs te geven in de systematische bota
nie, dr. J. W. Glir. Goethart, thans conser
vator aan 's Rijks herbarium.
Rechterlijke macht.
Bij Kon. besl. van 10 dezer is, met ingang
van 1 Januari, benoemd tot griffier bij liet
kantongerecht ie Wr.geuingen, mr. W. 1:1.
Moquette, thans griffier bij het kantonge
recht tc Oud-Boijcrland.
Bakkers nachtarbeid.
De Bakkerspatroonsvcreeniging „St. Ho
nolulu s", afdecling van den Ned. Brood-,
Koek- en Banketbakkersbond, te 's-Her-
togcnbosch, lieeft zich met algemcene
stemmen uitgesproken tegen het wetsont
werp tot afschaffing van nachtarbeid van
bakkers.
Vrouwenkiesrecht.
Het hoofdbestuur vau de Vcrceniging voor
Vrouwenkiesrecht beeft aan president Fal-
llères, aan den president van den Fnmsclien
ministerraad en nan den afgevaardigde Buis-
aon, instemming betuigd met liet wetsont
werp Dussaussay-Buis-on, waardoor het
rangstuk van het vrouwenkiesrecht in het
Fransche parlement wordt gebracht.
Kolonie dr. Fred, van Eeden.
Naar de „O. tl. Ct." verneemt, is dr.
Fred, van Eeden uit Amerika op wegnaar
Nederland, waarin hij tegen het einde der
volgende week wordt verwacht, ten einde
persoonlijk met zijn aanslaande kolonisten
overleg te plegen, voor hun vertrek naar
zijn thans in wording zijnde kolonie in
do Vereenigdc Staten.
Typografenstaking te Groningen geëindigd.
Men meldt uit Groningen:
Na aanneming van de door dc patroons
gestelde voorwaarden is gisteravond de
typografenstaking alhier geëindigd. Vijftien
van dc stakers, waaronder het raadslid
Kloetingli, zijn ontslagen.
Bankier aangehouden.
De bankier II., van do IHerengracht
to 's-G raven huge, die sedert ecnigen tijd
voortvluchtig was, is gisteravond door twee
Haagsche rechercheurs aan het spoorsta
tion to Dordrecht gearresteerd en naar
hier overgebracht, waar hij thans ter be
schikking van do justitie is gesteld en
in het Huis van Bewaring opgesloten.
Bel is thans gebleken, dal II. don laat-
stcn tijd te Antwerpen verblijf hield. Zijn
aanstaande, die ie Dordrecht woonachtig
was, had hem te Antwerpen een bezoek
gebracht. Toen ze naar huis Lcrugkeerdc,
vergezelde II. haar tot Dordrecht, met
hol plan niet een volgenden trein naar
België terug te keeren. Dc beide reeher-
hel stotteren en was iu doodelijke ver
legenheid, wat een goed getraind advocaat
eigenlijk niet zijn moet.
„Ja, mister Ifoimcs, oen nieuwe posi
tie vroeg, miss Stanford gelaten.
„Nu, kort gezegd, mijn compagnonschap
met Stanford zal nu spoedig een einde
nemen; en nu ben ik bezig een ander
op te richten."
„Werkelijk?" vroeg do dame, zich piet
haar hoed lucht toewaaiend.
„Is or liior kwestie van appelen-export
of komt do wet cr hij tc pas?"
„Geen van heide, maar een compagnon
schap voor liet loven I" Toen, in een plot
selinge opwelling greep hij haar handen
en kuste ze hartstochtelijk. Miss Stan
ford Roze wil jo Hij
was niet in staat zijn zin to beëindigen,
1 och begreep miss Stanford klaarblijkelijk
wat hij wilde. Zij vleide zich', gelukkig
glimlachend, in zijn armen, cn knikte hem
zachtjes een toestemmend antwoord toe.
Toen Stanford na eenige minuten terug
keerde en do twee heel dicht hij elkaar
zag zitten, vroeg hij mot een fijn glim
lachje: „Jullie schijnt wol over iets heel
gewichtigs to spreken?"
„0, ja," antwoordde Holmes glimlachend.
„Wij bespraken dc kwestie van con nieuw
belangrijk genootschap."
„Genootschap?" herhaalde Stanford.
„Menschenkind, moon je 'misschien
Holmes stond op en hoog.
,,Ik heb de zoor bijzondere oer, jo groot-
moedor tot vrouw te krijgen."
