I
1S
„Je moet het me zeggen, Marie, het is
je plicht."'
.Neen, zij zij zij zeide, dat zij
niet gelooft, dat je van jno houdt."
„O, kwel me daarover niet. Je weet wol
heter."
„Maar ik Had zoo graag, dat zij er van
overtuigd was."
„Dat kan ik begrijpen, schat; maar wat
kunnen we eraan doen?"
„Wel, ik wenschte, dat je jaJoersch1 op
me waart."
„Hoe zou ik dat kunnen? Je geeft er
immers geen aanleiding toe?"
„Ik wil ook niet, dat je werkelijk ja-
loersch' bent, alleen maar, dat je er den
schijn van aanneemt."
„Wel, hesto Mm ie, waarover zou ik me
jaloersch kunnen toonen?"
,,'k Weet 't niet; maar er is misschien
wel iets op te vinden. Als ik bijvoorbeeld
eons aan een van de jongens vroeg ergens
met mij heen te gaan, dan zou jij je
geweldig boos kunnen liouden."
„Uifstekend," zei hij, lachend, „ga je
gang maar-."
„Het kan me niet schelen, waar ik Heen
ga, maar ik denk, dat ik Ilcnri Hets vraag,
om mij mee naaf de opera te nomen, als
hij dat tenminste wil."
„Ik zal het hem zelf vragen."
„0, neen. Je moet er geen woord met
hem over sproken. Je moet je houden, als
of je hoos daarom bent."
„Goed, goed, kleine."
En zoo slaagde Hendrik er, in, den glim
lach op Marie's lief gezichtje terng te roe
pen. Inderdaad glimlachte zij, zelfs nadat
hij haar goeden avond gekust had, en ver
trokken was. En zij glimlachte weer, toen
zij nog eens het. briefje van Henri Hets
overlas, dat zij dien morgen ontvangen had
en waarin hij haar uilnoodigde, met hem
naar de opera te gaan.
„Ik geloof, dat ik or dat al Keel aardig
afgebracht heb voor oen jong meisje," zei
Mario glimlachend tot zichzelve.
TURKSCHE VROUWEN.
Do slavernij der Turksche vrouwen be
slaat niet alleen in opsluiting, maar in
duizenderlei vormen van dwang, die z ij
zichzelve moeten opleggen.
Zoo bijv. worden op bet gebied der
kleeding, do vorm van het hoofddeksel
en de dikte van den sluier; bepaald (door
een Xéman (edict) van den sultan zelf.
Noch bont, noch eenig ander soort van
garneering mag haar straatkleeren versie
ren 011 ongehoorzame draagsters zouden
zich blootstellen aan arrestatie door de po
litie. Vrouwen mogen niet wandelen of
rijden dan bij paren en gevolgd door sla
ven; zij moeten binnenshuis zijn bij zons
ondergang, behalve wanneer zij in een
rijtuig zitten met gewapend escorte. Bij de
thuiskomst der dames geeft de opzichter,
wiens taak het was, met haar uit te gaan,
den huisheer een volledig verslag van elke
plaats, waar zij geweest zijn. Daar de sla
ven zich vrij bewegen rondom jnm meeste
ressen, luisterend naar alles wat zij zeg
gen en waken over al haar handelingen,
zijn zij buitengewoon goed geschikt voor
dit soort van huiselijke spionnage." Do
vrouwen hebben geen verlof de deuren
van haai- slaapkamers te sluiten; zij heb
ben geen hoekje of gaatje, waar zij vrij
zijn voor do loerende' blikken der slaven.
Alle brieven, gericht aan de dames van een
Turksche huishouding, worden eerst ter
hand gesteld aan den heer des huizes,
die ze aan haar uitdeelt, na eerst ken
nis te hebben genomen van don inhoud van
eiken brief, dio zijn nieuwsgierigheid heeft
opgewekt.
Tot zulke dwaasheden leidt deze arg
wanende wijzo van handelen, dat de vrou
wen des huizes haar rekeningen met sla
ger, bakker en kaarsenmaker moeten af
maken door een tuimelraam in do keuken
deur, waarachter de dame zit met een
noteldoekschen sluier over het gelaat, uit
vrees, dat de leveranciers van eetwaren
en brandstoffen een vlucliligen blik op haar
trekken zullen werpen.
Een treurig (even voorwaar!
HOE OUD IS DE NIAGARA?
in den begiimo dacht men, dat de Nia
gara was ontstaan door veranderingen in
de oppervlakte vaii hot land rond de groote
meren, omstreeks 55 duizend jaar geleden,
maar later werd dit teruggebracht op 12
duizend jaar her. De heer Charles Lyell
deed dit getal weer tot 35 duizend stijgen;
later evenwel verlaagde men het weer tot
9 duizend jaar. De laatsto schatting even
wel is nu 32 duizend jaar, en die van den
waterval 31 duizend jaar. Op zeker tijdstip
bedroog de hoogte vaa den val "420 voet.
Hcdg keek op; toen ze zijn vergenoegd
gezicht zag, begon zo te stotteren„lk
heb toch volstrekt geen
Hij liet haar niet uitspieken, maar boeg
zich nog een weinig verder tot haar over.
„Zal ik u de kaart eens beschrijven,
juffrouw Iledo? Mijn. naam stond er wel
iswaar niet op, die had het geheel bedor
ven zoo tusschcn dio poppetjes met pijl
kokers en gouden vleugels
Hedo schrikte. De mooie kaart met de
goede wensclion, de veto rozen en ai nor-
beeldjes was dus van hcni?
Zij -kon hem niet eens bedanken, zoo
beefde zij plotseling.
Rij werd ernstiger en liep Heel langzaam
naast haar voort.
„Wat heeft do kerstman u eigenlijk ge
bracht, juffrouw Rede, geen rijwiel?"
„Neen
„Goddank."
„Waarom Goddank? Ik was heel graag
met Truus meegereden."
„Zoo," sprak hij langzaam, „laat u dat
liever. Ik zou hei van u niet graag zien 1
En dan, juffrouw Ilede, uw vriendin wordt
door haar ouders, dunkt me, zeer verwond.
Ik ken do menschen reeds lang; ik weet,
dat de oudste zoon toelagen krijgt voor
zijn studiën; dat do moeder hoeden gar
neert voor dames, en dan krijgt de doch
ter een fiets zeker ten koste van do
gezamenlijke geschenken der anderen
Jammer. De man, dio dat meisjo eens
trouwt, moet veel geld verdienen, wil hij
gelukkig zijn."
Iledo's hoofd was bijzonder diep voor
overgebogen. De handen hield zij kramp
achtig in haar mof saamgedrukt bij cle
EEN GOUDEN VLOER.
Kouipg George R was oens ten eten ge
vraagd bij con rijken cn zonderlingen her
tog, dio blijkbaar zooveel geld had, dat
hij niet wist, wat er mee te doen. Bij
deze gelegenheid wilde hij den koning
eenig denkbeeld geven van zijn schatten,
en had daarom den grond van de eetzaal,
van hot begin tot het einde, laten beleg
gen met goudstukken, den kop boven. Ieder
muntstuk was gedompeld in een soort van
lijm, dio spoedig droogde, zoodat men voor
diefstal niot behoefde te vi'eczen. Toen de
koning kwam en men hem liet zien, wat
men ter zijner eer gedaan had, kende zijn
verbazing geen grenzen, en het kostte eeni-
ge moeite den koning te overreden zijn
voet to zetten op dezen gouden vloer.
NIEUWTJES VAN HIER EN DAAR.
Kinderen in Beieren wordt bierdrinken
geleerd, als zij ongeveer een jaar oud zijn.
Doofheid is meer algemeen in koude dan
in warme landen, daar liet oor zeer ge
voelig is voor atmosferische .naderin
gen.
De muren van. menig huis in Mexico
zijn van drio ,tot zes voet dik, om aard
bevingen te kunnen weerstaan.
Het zwaard van kapitein John Eootc,
die bet Britsche corvet „Conflict" com
mandeerde, e-n met vier zeelui in April
1854 in do haven van Memel verdronk,
is in die haven teruggevonden. De keizer
hooft het laten opzenden aan den zoon
van kapitein Eoote, den vice-admiraal
In Spanje gaat niemand in of uit een
spoorwegcoupé, zonder beleefd de overige
reizigers te groeten, en de persoon, die
een winkel binnenkomt en vraagt, wat hij
verlangt, zonder eerst don winkelier te
groeten, wordt voor zeer ongemanierd ge
houden.
Een weddenschap om 240 gulden aan
gaande, dat hij „do juffrouw van het buffet
geen huwelijksaanzoek dorst te doen", won
een spoonveg-ambtenaar te Lcbean, Zuid-
üakota, in den tijd van 2 minuten 25
seconden hart cn hand van genoemde
dame.
Een machine om lucifers te snijden, is
een automatische nieuwigheid. Ze snijdt
10 millioen stokjes per dag, en rangschikt
zo dnn in een vat, waar met bekwamen
spoed de koppen er aan gebracht wor
den.
De overleden juffrouw Granjean te Pa
rijs, heeft eea testament nagelaten, waarbij
zo aan ieder barer twee honderd beesten
gedurende hun leven een klein jaargeld
ernstige woorden van den man aan haar
zijde. En voortdurend dacht zij: „als moe
der haar zijden japon niet gekregen had,
zeu hij „net zoo over mij sproken, net zoo."
Midden op straat bleef zij staan cn
sprak: „Ik moet naar de naaister, mijn
heer Jager."
„Ik zou gaarne hier op u wachten, maar
ik moet nog naar een vergadering. Ons
bal-masqué is den 2Gsten. Weet u dat al?
Ik ben in de commissie. Maar ik zon daar
omtrent graag uw raad inwinnen; vrou
wen kunnen over kostuums beter oor-
deelcn dan mannen. Kunnen wij morgen
niet ergens samenkomen, juffrouw Rede?'
Nu begon hij ook te stotteren.
„Ik dacht, dat u morgen een fietstocht
moest maken," sprak het meisje.
„Xa, maar ik heb er geen lust iu. Ik
zou liever wat wandelen. Morgen is het
stellig mooi weer, ziet u maar, do ster
ren komen al aan de lucht.
„Gelooft u ook niet, dat morgen do zon
schijnt, juffrouw Hedo?"
„Ja," sprak ze.
„En bent u morgen om drie uur aan
de beurs?"
Zij weifelde nog. Mocht zij dat wel?
Voor do eerste maal alleen, zonder broer,
zonder ouders, zonder vriendin, alleen
met Kern?
„Klein, blond meisjo, zog ja!"
Toen lachte zij, terwijl zij naar zijn
trouw, open gelaat keek.
En zij liep de vijf trappen naar de
naaister op, die moeders zijden japon zon
naaien, als bestelde zij heden reeds baar
trouwjapon, t
nalaat. Vijf cn tachtig cent por dag voor
haar honden en vijf en, dertig cent voor
haar vogels.
In Rusland, hebben fotograais de gewoon
te de portretten van klanten, die niet
willen betalen, met hot hoofd naar, hene
den op con good zichtbare plaats in den
winkel te hangen.
Als in Duitsclrland een machinist zijn
locomotief tien jaar zonder ongeluk gere
den heeft, krijgt hij van den staat een
gouden medaille en 2000 mark belooning.
In Engeland zijn 200.000 paarden, die
alleen gebruikt w'orden voor do jacht.
ANECDOTEN.
„Jan," vroeg een dame aan haar' echt
genoot, „als de een of andere slechte kerel
mij gevangen zou nemen, zou jij dan ccrr
belooning uitloven?"'
„Natuurlijk," antwoordde de man, „ik
beloon altijd degenen, die mij een dienst
bewijzen."
Rechter (tot gevangene)„Heb jij wer
kelijk dezen mijnheer gisteravond een ouden
dwaas genoemd?"
Gevangene (zijn gedachten trachtend te
verzamelen): „Hoe langer ik hem aankijk,
hoe waarschijnlijker het mij voorkomt, dat
ik het deed."
Zij: „O, Tom, papa zal ons een wissel
geven bij pns huwelijk, in plaats vaneen
cadeau."
Rij: „Dat is goed, dan moot de plechtig
heid maar- om twaalf, in plaats van om
vijt uur plaats hebben."
Zij: „Waarom?"
Rij: „Omdat do bankinstellingen om
drie uur sluiten."
Hij had al de afgedragen klecrcn zijns
vaders gedragen, zonder te morren, van
do jassen tot de dassen, maar nu von
den zij hem toch' huilend in een hoek
zitten. i
„Wat is er, lieve?" vroeg zijn moeder.
„Ilcb jo je bezeerd?"
„Neen," snikte hij, „maar vader lrceft zijn
baard af laten scheren en nu ben ik bang,
dat ik die oude, gele bakkebaarden ook zal
moeten dragen."
Mevrouw* A.„Ik' heb de kousen van de
kinderen opgehangen. Nu ben ik benieuwd
of Sinter Klaas er wat in zal brengen."
Mevrouw B.„Als hij ze heel goed be
kijkt, zal hij wel maaswol en naalden bren
gen."
„Wel, heeft hij je betaald?" vroeg do
vrouw van ccn dentist, dio uit was ge
weest, om hot gold to innen van een
compleet gebit, dat bij ruim een jaar, ge
leden geloArerd had.
„Mij betaald!" bromde dé dentist. „Niet
alleen weigerde hij te betalen, maar hij
had nog de brutaliteit, om te knarsen
op mijn tanden."
Een zeker sergeant moest een dozijn
roeraten drillen, cn, nadat hij dat een paar
dagen gedaan had, kwam liij tot de minder
aangename ontdekking, dat hij niet de min
ste vordering met hen gemaakt had. Rij
besloot hen ccn verhaaltje te vertellen, dat
luidde als volgt:
„Toen ik een jongen was, kocht mijn
moeder mij een doos mot een dozijn hou
ten soldaten, die ik drilde en trachtte te
onderwijzen, maar natuurlijk zonder eenig
resultaat.Toen raakte ik ze een voor ccn
kwijt, en nu heb ik jullie weergevonden,
jullie houten suffers."
„Er waren vandaag maar drie jongens
op school, die ccn vraag konden beant
woorden, die do meester ons deed," zei ccn
jongen tot zijn moeder.
„En ik hoop, dat mijn jongen een vali
dio drie was," sprak de liefhebbende moe
der.
„Dat was ik ook," antwoordde' de knaap.
„Ik hen heel blij; het doet je moeder
trotscli op je zijn. Welke vraag stolde de
meester jo, Jan?"
Rij vroeg: „Wie heeft de ruit gebro
ken?"
A.„Ik bon van meening, dat iemand
nooit do gelegenheid moet laten voorhij-
gaan, otn zijn geest te veredelen. Ik wil
niet verwaand zijn, maar ik moet eerlijk
bekennen, dat ik als jonge man reeds be
gon met mijn geest te veredelen, en dat ik
er sinds dien tijd steeds mee door ben
gegaan."
B. (peinzend): „Goede hemel, in welk
een toestand moet je geest dan geweest
zijn, teen jo er mee begon,"
DRIEMAAL DENKEN.
Do onderwijzer had Jantje op h'ct hart
gedrukt, toch vooral niet te gauw te
spreken.
„Denk toch eerst na, voor je spreekt,
jongen; denk driemaal, vóór jo begint jo
mond open te doen."'
Een paar dagen later zag hij zijn vader
voor do kachel staan, met don rug cr naar
toe. Vader was verdiept in een pas ont
vangen brief.
„Vader," zei Jantje, „ik denk vader
hoort u, ik' denk, vader, ik donk
Eensklaps sprong Jantjes vader bijna
tegen de zoldering en stiet eon vervaarlijk
geluid ait on yiol toon, op den gr,ond on
rolde er overheen en. ging toen met eeti
gelaat, zoo bleek als de dood, zitten, en
keek zijn zoontje aan.
„Leolijke jongen 1 Zag jij liet, dat mijn
jas van achter in brand, stond on zei je
niets?"
„Zoo kan ik liet niemand naaf den zin
maken," sprak de jongen beteuterd. „De
meester heeft toch gezegd, dat ik drie
keer moest denken cn dan eerst spie
ken."- i
VOOR DAMES.
MODE.
De wintermode heeft op 't oogenblik htm*
toppunt bereikt. Dagelijks ziet men nieuwe
toiletten en dito hoeden, wat haar oorzaak,
vindt in het feit, dat onze modeduines in het
begin van elk seizoen haar veranderde en op
geknapte kostuums dragen en met het bestel
len van nieuwe de allerlaatste nouveauté's
afwachten, onder- voorwendsel, daardoor lan
ger in de mode te zijn. liet is echter maai
de viaag of zij door dien maatregel in alle
opzichten gebaat zijn. De licdendaagsche
mode toch is niet zóó tiranniek, als men
haar wel verwijt, hetgeen blijkt uit de vel
schillende modellen, welke alle voor modern
gelden.
Als men nu de allerlaatste nouveauté's
accepteert, zonder af te wachten of deze op
gang maken, loopt men steeds de kans exen-
triok le zijn, want liet is bekend, dat er
massa's créaties gebracht worden, welke wei
nig of in 't geheel niet inslaan.
Een \enAandigc vrouw moet daarom de
modes rustig afwachten, doch ze in geen ge
val vooi uit loopen, noch in toepassing bten-
gen, zoodra ze Acr&chijncn.
Alleen viike vrouwen kunnen de mode :n
al haar captices algen, omdat liet er voor
haar niet op aankomt, of ze zich iets aan
schaft, dat ze weinig of in 't geheel niet
draagt.
De elegante vrouw, die over bescheiden
middelen beschikt, moet er slechts op uit
zijn, nimmer iets aan te schaffen, dal al 'c
\ecl do aandacht trekt door originaliteit van
model of opvallende kleur; zij zal haar klee
deren dan nog wel kunnen afdragen. De
taillcur-costuums blijven nog steeds de mode
beheerschen, voor zoover er sprake is van
straattoiletten. In de morgenuren draagt men
de z.g. kleine tailleurs van serge of cheviot,
zonder garneersel, ook de praktische Engcl-
schc stoffen komen daarvoor in aanmerking,
üc jacqeiten worden dan ook tamelijk wijd
on half lang genomen, terwijl cr geen andere
knoopeti aan zijn dan die, welke als sluiting
gebruikt worden.
Voor gekieode tailleurs maakt men gebruik
van al wat cr in passementerieën gebracht
wordt, als: galons, tres, franjes, knoopen,
soutache enz. Een gekleedo mantel, waarop
twee 5 drio honderd meter tres genaaid is,
is volstrekt geen zeldzaamheid. De eigen
lijke lengte der jacquetten is zeer verschil
lend. Sommige Eransche huizen brengen
het korte jacquet, andere het half lange,
weer andere don langen mantel.
De richting der mode wijst op liet verkor
ten van den mantel. Zoolanger echter nog in
nllc kleuren gefabriceerd worden, kan iedere
viouw datgene kiezen, wat haar figuur op
het voordeeligst doet uitkomen. Slanke ge
stalten zijn met de kortere modellen het best
af, doch de kleine vrouwtjes moeten niet
aarzelen den langen mantel te kiezen.
Wat de kleuren aangaat, die zijn veel ver
anderd. Tïet bruin en de kakikleur, welke
nuancen in den afgeloopen zomer tot do groot
ste nouveauté's behoorden, zijn van liet too-
ncel verdwenen. Daarvoor in de plaats ziet
men thans: violet, groen, marine, granaat,
ravcnblauw, ja zelfs zwa-t.
I
„Laten 'we eens iets heel stouts doen,'1
stelde Hans voor; hij was bijna zes jaar, maar
nog niet zoo heel verstandig.
„Ilé jaHé jariep 't jongere tweetal
eenstemmig.
,,lk zie wat, en ik weet wal," kondigde
Luusje aan.
Wat ze zag, was jufs naaimandje, en wat
zo wist, was alles er uit te halen en te ver-
stoppen.
Dat was nu toch ccn heerlijk ptetje!
's Middags was juf beier; iante Lucie was
beneden in de voorkamer en mama had ge
zegd, dat de kinderen een hall uurtje vóór
't eten binnen mochten komen.
Nu, dat vonden ze heel gezellig. Licht,
dat ze er een koekje of beschuitje opdeden,
of wie weet, had taille Lucie niet wat lek-
kers voor hen meegebracht.
„Wacht, eerst moet ik jullie opknappen,"
ze' juf., „Zus, je moet een nieuw haarlintje
hebbenhier is het rolletje ik zal er een
stukje afknippen. Ilans, geef me mijn schaar
eens uit mijn mandje. Jongen, wat zie je er
uit, alweer do band uit je blouse; ik zal er
even een andere in maken, Edu laat me
eens kijken of jij in orde bent. Twee knoo
pen van je schoenenjelui hebt zeker erg
geravot, van ochtend waren ze er aan. Nu,
dal is niets, ik zal ze er wel aanmaken.
Toe nu, ITiuis, geef mijn mandje."
Toon kwam 't uil. liet mandje stond cr
niet, on toen juf liet eindelijk achter de pa-
piet mand vond, was het leeg. Jai 't was een
gek geval, 'maar juf kon de kindeten niet
nam heneden laten gaan, vóór alles terecht
was.
En dat duurde boel, lang, zoodat er dien
middag niets kwam van vroeger naar bene
den gaan en tante Lucie geen aardigen in
druk kiceg Aan de Montertjes in de kinder
kamer.
w*<
igl
M
p.
e 1Pj_
ze
De grootste chic voor taillcur-costuums is
gelegen in het fluweelen wie zich deze
uitgave kan veroorloven, baden wc aan het
Engelsehc fluweel (e kiezen, dat, hoewel
niet geheel van zijde, uiterst solide in hot
dragon is en ongeveer 2 gulden 50 cent per
meter kost.
YOOR KINDEREN.
IHT DE KINDERKAMER.
Noen, maar zoo'n pret als dien middag,
hadden ze in do kinderkamer nog nooit ge
luid. Ze gierden liet uit van louter pleizier cn
lachten, dat ze schaterden, 't Was dan ook
ontzettend leuk; Juf had hoofdpijn, maar
dat was niet het leuke, maar toen was ze een
uurtje gaan liggen. Mama moest tante van
den trein halen en Rika moest strijken.
De drie kinderen waren dus aan hun lol
overgelaten Hans mot een bouwdoos, Luusje
met haar mooiste pop en Edu op zijn hob
belpaard, en alle drie hadden zo lieusoh be
loofd om zoet te zijn, heel zoet, zoo zoel
als zc nog nooit gewerd, waren. Juf luid ze
ieder een hoek a an de kamer aangewezen,
dus zouden ze elkaar niet in den weg zitten.
Vijf' minuten lang ging het goed, toen
kwam er een kleine verslapping in liet zoet-
zijilLuusje vond haar pop opeens stout en
draaide haar, voor haar straf, een paar keer
aan haai' armen door de lucht. Dat vond
mama Luusje altijd zoo geschikt, maar Edu
riep vanaf zijn hobbelpaard„Niet doen,
niet doen, 't is vaLscb."
En llans gooide zijn bomvdoos om en zei
plechtig": ,,'t Kind moet rusten", en zeker
om de rust te bevoidoren, Avicrp hij de pop
in den vierden hoek.
Luusje bad wel lust om boos te worden,
maar ze Aond het wel zoo gemakkelijk er
maar om le lachen. En toen deden Ilans cn
Edu mee.
De stemming Averd zoo jolig, dat zc heuscli
niet aaeer elk iu hun hoekje konden gaan
spelen,
ADYERTENTIEN.
Een gelukkig Nieuwjaar wensch' ik aan
mijn begunstigers on stadgenootcn.
A. v. d. BERG,
Niouwsticlit 20.
JOIIa. II. NAUMAN,
Modiste.
L'. JURGENS,
Hoofdstraat 189.
Handel in Rijwielen en Onderdeden.
HerstelplaalsHoofdstraat 185/1.
Vf-
J. JO. ItXTTJEM,
Mr. Schoen- en Laarzenmaker,
Villastraat No. 11.
wcnscht begunstigers on stadgenootcn,
vrienden en bekenden een gelukkig nieuAV-
jaar.
de
Een zegenrijk jaar toegOAvenscht aan fa-
milio, vrienden cn begunstigers.
Si. ISOOKHAW,
VleeschhouAvcr en Spekslager.
Grocnelaan 54, hoek Visschorstraat.
J. irjSRUOECKX,
Buitcnhavomveg 8G,
Ilandel in Kolonialo cn G ruitersAvaren,
Tabak cn Sigaren.
Ecnigst adres in geoliede goederen.
Pf
31MNKMAN Co-,
Rijwielhandel. Hoogstraat.
Schiedam.
p. f.
Ondergotcckcndc wcnsclit zijn coachten
eliênt&lo en stadgenootcn een gezegend
Nieuwjaar.
Aanbevelend,
JOH. v. d. BURG,
Kreupelslrant 18.
ij. c. rooBvnAir,
Grocnelaan 83.
Firmn «BZ. WILLEMS,
in Manufacturen.
Hoogstraat.
p\T. SRRUIJT,
Aardappclhandel. Hoofdstraat 183.
V- f-
ÏFed. ,T. V. SOItJEii'X'Xtn,
Singel 103,
S c li o c n- o n L a a r z c 11 m a g a z ij n.
A. VAN NOORT,
Nicmv straal.
Melk, Boter, Kaas en fijne
Vleeschwarcn.
p. f.
Nieuwjaarsgroet aan begunstigers, vrien
den en A'erdcre stadgenootcn.
Dankend voor de genoten begunstiging
beveelt hij zich weder beleefdelijk aan.
UEd, D\V. Dienaar,
J. M. ST0LX
„Ja."
W(
stl
c
