63"'" Jaargang
Woensdag 5 Januari 1910
13194
Tweede Blad.
VERDRIET.
STADSNIEUWS.
SCHEEDAMSCHI! COURANT
Deze courant verschijnt dag el ij Es, mot uitzondering van Zon- en Fecstdageïi.
Trijs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaardingcn II. 1,25 franco
per post fl. 1.G5.
Prijs per week': Voor Schiedam on Vlaardingcn 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advcrtcntiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
uur aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Ilaven No. 141 (hoek Korte Haven).
Prijs' der Advcrtcntiën: Van 1—6 rogels fl. 0.92; iedere, regel meer
15 cents. Reclames 30 cent per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op vooideclige voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In do nummers, die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents por advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Intcrc. Telefoon
voor do Redactie No. 123.
voor de Administratie No. 103.
*.,w^i<raaciarTTM'riW[*ii—nPtti wmmmaiB
Dg vergadering !n «Constantie".
Een bijzondci! talrijk publiek vulde gis
teravond de vergaderzaal van Constantie,
woafc de hoer It. J. Van Vorst zou spre
ken; wellicht voor een niet gering deel
het gevolg van do reclame door oen aan
tal katholieke leden dor S. O. V. voor
deze vergadering gemaakt, door het be
stuur der S. O. V. over te halen om aan
de afdeoling der S. D. A. P. voor deze
vergadering de zaal te ontzeggen. Deze
daad, meende de voorzitter, dl*. .1. v.
Leeuwen, zal zich wreken. Dat van ka
tholieke zijde geschuwd wordt, dat iemand
als v. Vorst de verhouding dor katholieke
kerk tot liet kapitalisme uiteenzet, was
i. op indirecte wijze propaganda ma
ken voor diens zaak. Door dat weigeren
der zaal, waarhij, zeidc spr., de vrijzin
nige leden van het bestuur der S. O. V.
zich als handlangers van die domperstak-
tiek hadden laten gebruiken, was hoven-
dien indirect een daad van vijandschap te
genover het georganiseerd .proletariaat ge
pleegd.
Wijl de burgerlijke pers de „Roker" ne
geert, maar wel van de openbare verga
deringen verslag geeft, had spr. gemeend
bovenstaande in deze vergadering even
te moeten rcloveercn.
Ook deelde hij mee, dat zwarte posten
waren gesignaleerd in 'tduister eenor na
burige katholieke smederij,
Spr. heette vervolgens den heer Van
Vorst hartelijk welkom, als oen dier moe
dige strijders, die.al les hebben opgeofferd
om den strijd voor de vrijmaking van hol
proletariaat lo dienen.
Do hMd v. Vorst begon, naar aanlei
ding van do medededing van den voor
zitter, dal door do kalliolk'kcn huilen hef
gebouw posten waren gezel om de bimten-
gaandeu te conlroleeren. met de opmer
king, dat men van die zijde, zooeenigszins
mogelijk, posten zou willen zeilen aanbel,
hoofd van eiken arbeider afzonderlijk,
opdat geen enkele verlichte gedachte tol
hem door zat dringen, .tuist dal belemme
ren van den gang der ideeën bewerk),
meende hij, dat er inzicht gaat komen in
de hoofden dor arbeiders zelf. Die zaal
weigering en dat zotten van posion gaven
spr. reden te verklaren, dat de katholieken
zich niet in staal, achten Ie weerleggen
wat hier gesproken wordt en dal de waar
heid bij sprekers partij is to zoeken.
Na deze uiteenzelling ging spr. lot hc!
onderwerp, dat hij eigenlijk behandelen
wilde, over, n.l. de christelijke polilick.
(Schetsje naar hot Fraiiscli.)
Zijn conclusie was, dat christelijkheid ge
woonlijk verre van de christelijke politiek
is te zooken. In die politiek zag spr. de
groote christelijke beginselen van rechtvaar
digheid en naastenliefde, welke we reeds
als algemeeno menschelijke beginselen in
do harten van allen aantreffen, verlooche
nen. Uit lioofde van die beginselen be
hoorden de christelijke partijen hot prole
tariaat niL zijn ellende op te heffen en
zijn leed te verzachten, b.vv door instelling
van een 10-urigon arbeidsdag, staatspen
sioen, enz. A fa ar wat zien we van dit
alles?.Do 10-urige werkdag is in de Kamer
•»P "de lange baan geschoven ca het staats
pensioen wil men den arbeider zelf laten
betalen, zijn schamel loon dus verminderen,
zijn ellende dus nog vergrooten. Spr.
achtte hot billijk, dat de arbeider, die ge
werkt heeft voor de vermeerdering dor
maal schappelijke welvaart, op zekeren lecf-
lijd op pensioen wordt gesteld. "Daarvoor
zijn echter, volgons hem, de chrislelijken
niet le vinden. Ze zijn er integendeel op
uit om de berusting in de ellende, welke
onder een groot .deel der arbeidersklasse
voorkomt, stelselmatig le onderhouden.
Dat ontbreken van naastenliefde hij de
clericalen voor liet proletariaat, zag spr.
ook in do verhooging van den drankaccijns,
hel exploiteeren van do drankzucht, in
plaats van deze volkszonde uil le roeien,
hel geven van milJioencn voor legeren vloot
in plaats deze te besteden voor de geeste
lijke en slotlebjke welvaart der arbeidende
klasse.
Vervolgens woes spr. op de eeuwenoude
lakliek der kerk om iedere kwestie, waar
over verschil van mooning beslaat, over
le brengen op geloofsterren). Maar, zoovaak
hoef! zij daarbij, zooals spr. met enkele
voorbeelden, aantoonde, hel bewijs gegeven,
dat zij zich vergiste, dat spr. de democra
tie aanraadde, alles maar zelfs te onderzoe
ken, des te moer omdat, zooals spr. meende
tc hebben aangetoond, do kerk uit eigen
belang do instandhoudïng van liet kapi
talisme sl en ut.
Tenslotte wees spr. er op, hoe de kerko-
lijkcii hun eigen find loochenen, wanneer
zo zeggen, dat God de niensehen beeft ge
plaatst in don stand waarin zo zijn. zoo
als de arbeiders in hun. eilendigett staal.
Zelf durven ze, meende spr., zich de schuld
daarvan niet geven. Als we, aldus besloot
bij, inzien, dat dit het gevolg is van men-
schenwerk, laai liet dan ook inensrhen-
werk zijn. om dien toestand le veranderen.
De spreker werd luide toegejuicht.
Debat bad niet plaats.
De voorzitter sloot daarop de vergade
ring met een woord van dank aan "den
spreker. Hij constaloerde, "dal, hoewel de
S. O. V. lmar zaal geweigerd had omdat
de reilc van den heer v. Vorst voor een
groot aantal barer leden stuitend, zou zijn,
deze rede alleen sluitend was gebleken
voor hol kapitalistisch karakter der cleri-
kalo partijen. Jlij deelde derhalve mee,
dezen spreker spoedig nog eens uit te
zullen noodigen, cn dan weer de zaal der
S. O. V. te vragen.
Voorts constateerde spr., flat de katholie
ken zich alleen hadden laten vertegenwoor
digen door posten buiten het. gebouw, die
aanlcekeningen hadden gemaakt, waarvan
wellicht een enkele aanwezige later de ge
volgen zou ondervinden.
Incidenten doden zich niet voor.
Na afioop der vergadering verzamelden
zich cenigc groepjes voor het gebouw,
welke echter door de politie werden ver
spreid.
Concert Toonkunst Zalsman Quartet.
liet is met de zangverecniging van onze
Toonkunstafdceling niet goed gegaan. Reeds
in do laatste jaren, nog onder directie van
Brants Buijs, openbaarde zich de haciL
dor decadentie. Lusteloosheid en verval
van krachten, cn ten laatste wel in die
mate, dal èu dirigent cn bestuur het boter
keurden, voovloopig de uitvoeringen te sta
ken. Het bestuur begreep .terecht, dat
deze toestand niet kon blijven; immers, een
afdeoling van Toonkunst zonder zangver
ecniging beantwoordt toch niet aanhaar
roeping, cn (hot is nu ongeveer zes jaar
geleden) allo pogingen werden in het werk
gestold ,om de vereeniging te doen her
leven. Inderdaad, men slaagde hijzonder.
Van do oude getrouwe koorleden stelden
zich' weder velen, beschikbaar en jonge
krachten voegden zich daarbij, le zaaien
een voldoend getal vormend, om onder
leiding van den inmiddels aangosteklen
nieuwen dirigent, George Rijken, met fris-
sclieu moed de zangverecniging tot groo-
ten bloei te brengen. Voorlöopig met veel
succes, want enkele goed geslaagde uit
voeringen, zelfs met orkest, konden plaats
vinden (Redemption, St'hupfung, Paulns,
enz.) en alles scheen een krach lig leven
Le voorspellen.
Doch, „es war zu schim gewescn"; de
animo was niet. van blijvenden aard, en
langzamerhand vertoonden zich weder de
oude kwalen. Getrouw de repetition hij te
wonen, ldcek le veel gevergdom de minst
geldige redenen werden deze verzuimd, cn,
do goeden niet te na gesproken, ontbrak
liet aan ambitie en toewijding hij de in
studeering. Ook die hoeren, die bij andere
vnrcenigingen lid zijn, vonden hun avon
den le veel door zang in beslag genomen.
Slechts met moeite en met behulp van
vreemde krachten kwamen de laatste uit
voeringen tot stand, en aangezien er wei
nig verbetering te wachten is, kon de lieer
Rijken de verantwoording voor een uitvoe-
Aan Kaar klein raampje, dal. met een
paar bloempotten was versierd, zat dag
in dag uit do bejaarde juffer en peuterde
aan haar handwerkje. Des ochtends om
negen uur zat zij daar reeds; vlak over
haar hing de kooi met den tjilprtiden ka
narievogel. Wie tumr tiet raam zag, ont
waarde het smalle, bleoke, zachte gezichtje
van de oudo, waarboven de dunne, grij
zend elokken waren saanigestrcngehl lol
een soort van coiffure, waarin geen
zweem van behaagzucht was te ontwaren.
En het gele vogeltje sprong onverdroten
van zijn stokje naar het etensbakje, en vice
versa. Soms bleef liet diertje wat langer
zitten en licgon le slaan. Met hot rondo
kopje, waarin twee oogcu als gitzwarte
kraaltjes schitterden, was hij naar zijn
meesteres gekeerd. Dan opende hij het
spitse snaveltje cn bracht haar een vroo-
lijke serenade. En telkens, wanneer de
vogel haar aldus verlustigde, zag do an
dere eventjes op en knikte glimlachend
togen haar gezel in het kooitje, spitste
haar dunne, blocdelooze lippen lol oen
vriendelijk „Piet.I Piet!" en Piel was zeer
gevoelig voor deze heuschhetd, want dai\
kwinkeleerde hij nog meer opgewondener
dan even te voren.
Zij had weinig bezoek. Haar loven ging
zoo stil, zoo kalm, zoo rustig voorhij. Des
avonds zat zij nog altijd op hetzelfde
plekje, mol een theekopje voor zich. En
wanneer het donker word, dan zonk het
smalle, magere gezicht, een c aid je achter
uil; dan zette zij zich gemakkelijk in haar
armstoel; ook de kanarievogel had zijn
kop in de voeren gestoken un was een
wollig, onbeweeglijk propje, geworden. Fm
zóó rustte zij in vreedzame slittc, terwijl
slechts het kleine, houten klokje aan den
muur 'n bescheiden, geduldig tikken deed
hooren.
Ik was toen even voor do achttien.
Vader en moeder woonden in hetzelfde
huis, een verdieping lager dan juffrouw
Susaut. Een enkele maal bezocht ik haar
wel, cn dan praatten wij soms een uur
tje. Zij knikte mij maar voortdurend toe
niet dat onderworpen-meegaande glim
lachje, waarin al de aandoeningen van
haar kalm zieltje schonen te zijn weer
gegeven, Alles aan haar was even kalm
cn rustig. Al haar bewegingen waren zon
der ecnig gedruisch. Als zij een kopje voor
den flag haalde om mij wal in le schenken,
dan hoorde men haar niet gaan door de
kleine kamer. Mol, haar broodmagere vin
gertjes raakte zij nauwelijks tien sleutel
van het kastje aan. Alles stond precies
op zijn plaats. Onwillekeurig ging cr een
gevoel van rustigheid uit van die om
geving. Wanneer zij praatte, dan was 't
altijd in zachte, goedkeurende, sussende
woorden. Zij bewonderde iedereen cn al
les. Zij was mei ieder 'evredeu. Dadelijk
stond zij gereed om lof te schenken;
wanneer ik eens iels leetijks van iemand
vertelde, dan Avist zij' er bodemaat niets op
te antwoorden. En 't zou niet in mij zijn
opgekomen, om over erg akelige dingen
met haar lo praten. Dal .ou mij een go-
voel hebben gegeven, alsof ik een lief,
zacht kind doodsbang maakte.
ring in dit seizoen niet op zieli nemen
en besloot het bestuur thans voor de
tweede maal, do repetition te staken.
Zóó ongeveer is do lijdensgeschiedenis
gedurende de laatste tien jaren van de
afdeeiingszangvereeniging, het eertijds zoo
bloeiende en geliefde Euterpe"!
Om in de leemte van geen zanguitvoe
ring te voorzien, werd gisteravond den
leden een conceit van hel bekende Zals-
man Quartet uit Amsterdam aangeboden,
een uitmuntende vervanging, want deze
avond heeft oogennlikkcn van zeer groot
genot gegeven, en wij twijfelen niet. of
allo leden zullen zeker genoegen hebben
genomen met deze keuze.
De vier uitvoerenden, de dames Joh.
v. d. Linde, sopraan; Ilcrm. Schotten, alt:
do hoeren ,T, van Kempen, tenor cn G.
Zalsman, lias, wier stemmen, waf limine
en kbun* betreft, bijzonder goed bij el-
knnd. r passen, vormen een geheel, dat
door zuiverheid en klankschoonheid uit
munt.
Het concert werd geopend met drie kwar
tetten van Brahms, van welke liet laatste
,0. scliöue Nacht", het meest V>ld<vd
meer dank werd ingeoogsf met het la kende
„Ave Ycrum", van Mozart, en het gees
tige „Den 'lTil", van Diepcnbrock, een om
de kunstige stemvoering zeer interessante
compositie. Maar in de „Zigeuner Liedei"
van Brahms, kwamen der zangers bij
zondere talenten op dit moeilijk gebied der
zangkunst ten volle uit. .lammer, «lat deze
zoo van uitvoerders als van hoorders veel
vergende liederen, op 't allerlaatst kwa
men, want de gehoorzenuwen hadden reed-,
veel verwerkt, en Bialnns, van wie wij
rijkelijk veel genoten, is toch al niet toe
schietelijk. De vierhandige pianopartij klonk
soms Avat te sterk.
Elk dor zangers heeft ruimschoots ge
legenheid gegeven zich als solist ie doen
hooren. Mej, d. Linden had ook haar
keuze voor twee liederen bij Brahms ge
zocht, Avelke met groote bezieling en klank
vol geluid werden voorgedragen, evenals
de liederen van Schubert en Strauss.
Eu Avic kent hiel* Zalsman niet? De be
gaafde zanger met zijn edel en vol ge
luid. dat zoo mooi hij Sdmbert, zoo warm
en geestdriftig in de liederen van Andrics-
sen klonk.
Een zeer sympathiek, krachtig lenorge-
luld heeft de, lieer Jacq. v. Kempen; wolk»
groote A'oldocning gaf hij in hot zeer mooie
lied van Bern. Zivecrs!
Bijzondere voorliefde A*oor de liederen
van Th. Loots, blijkt tnej. 31. Schollen te
bezitten; een goede keuze, Avnni onderdil
Hollandse lie elftal waren hijzonder pittige,
geestige liedjes, die, Aviilen ze tot hun
recht komen, een losse, wijze en muzikale
voordracht eist-hen, en. in dil opzicht munt
deze allzangeres uil. Maar ook in zulke van
ander karakter, zooals „ïn 'tVoud", een
prachtig lied, kwam dit volle, zuivere alt-
geluid hm beste uit. De componist bege
leidde de zangeres aan 'tklavier, Avat zeker
niemand heter kon doen.
De lieer Willem Andriesscn, verschafte
een zeer Avelkome afwisseling met zijn
moostuilijk, zoo technisch als muzikaal
zeer 'hoog staand pianospol. In afwijking
van het programma, gat hij „Rapsodie",
(ook) van Brahnm en het Hondo van Beet
hoven, bekend als „der Wirth iiber den
verlorne G rosschen".
Ook met de klavierbegeleiding maakte
de beur Andricssen zich veidieiistelijk, ter
wijl de van hem gezongen liederen van
niet geringe compositietalent getuigden.
Vooral „Hel Lievelingskind" met de vir
tuose partij voldeed bijzonder.
Een concert dus, 'Lil vee! succon ten
deel viel. doch Avaaiv.m het progiainma
te ovetladen was. en men ten lange laat
st» Ie veel van liet goede kreeg.
D» concerlgevcr.s zongen in een wel zeer
roni.mti-.the. finch minder p:i«sundo omge
ving: aihler heit, een prachtig kasteel me'
bosch en Avaterpnilijboven du hoofden
het geraamte van een decoiatie: balken
en getiunnerio.
De Hanze.
Gisteravond is de avondcursus, opge
richt door de R. K, Middenstandsverevni-
ging ,,De Ilanze", geopend, welke opening
np eenigszins feestelijke wijze heeft plaats
gehad.
Daarbij a\ aren tegenwoordig, behalve liet
hoofu §n de leeraren voor dezen cursus,
het bestuur van de afd. Schiedam van
„De Hanze", de voorzitter van de dioce
sane Hanze in het bisdom Haarlem cn
vertegenwoordigers van afdeidingen uit an
dere plaatsen en van de Neutrale Algemoonc
Middenstnndsvereeniging, bencA'uns de gees
telijk adviseur ATin de afdeeling, jinstoor
Verhoeven.
De lieer Smit. A'iee-voorzitter der af
deeling, hield oen korte openingsrede, daar
bij er op wijzende, dat de middenstanders
werden gevormd toe,n in de Middeleeuwen
de leeuhooriaeii tot vrije poorters werden
verheven, die zich scheidden in handiverks-
lieden en neringdoenden. Reeds spoedig
werd overgegaan tol aaneensluiting: de
weikliedeu vormden de gilden, de nering
doenden de Hanze. Deze laatste Avist zich
zoodanig uit te breiden, dat zij er in
slaagde vier belangrijke havensteden tot
viije rijkssteden le doen verheffen. Maar,
zooals hef in .alles waar te nemen is, men
had een periode A*au Avording, van bloei,
van a" nicht dragen en a-.iii winterslaap, en
die laatste periode vertoonde zich gedu-
Zij was do nederigheid in peisoon, de
goede, oude juffrouw Susaut, die hoven
ons Avoondc, zoovele jaren lang. Er zal
geen sterveling geweest zijn, die iets op
haar Avist af te dingen. En zelfs de liïj
digstc, drittigstc gebuur moest tegenover
dat glimlachende, beleefde, onderdanige,
eenvoudige zieltje voorkomend zijn. Zij was
in het groote huis, waar zoovele nien
sehen AYOondcn, in het Tarijsche huis met
zijn zes verdiepingen en zijn woelige ge
schiedenis van don dag precies als hel
kanarievogeltje, dat hij haar in zijn kooi
rondhuppelde: rein, niet bereikbaar voor
hartstocht of besmetting; een wezentje, dat
zijn simpel leven leidde, zonder zich om
iels ter Averekl te bekommeren.
Wanneer ik aan juffrouw Susaut donk,
dan komt cr een gevoel van weemoed in
mij op, als hij hot herdenken \*an pen
liefelijk plekje uit mijn kinderjaren, waar
ik gespeeld heb in dartele zorgeloos
heid; een plekje, ergens buiten, hij oen
mooieii vijver met blanke zwanen en dui
kelende eendjes
Dien avond, toen ik in mijn Avanh'oop
weer gevlucht avus, zonder eigenlijk zelf
(o avoten waarom cu hoe ik er was ge
komen naar het stille kamertje (van
juffrouw Susaut dien avond avus het
storm in mijn ziel.
Ik schaamde mij toen ik own* haar
zal eu voelde hoe liet in mijn binnenste
woelde cu kookle, hoe de tranen naar
uitbarsting drongen. Ik vond liet een ake
lig contrast, die wilde droefheid te brengen
in dat paradijsje van altijd-eouvorinige be
daardheid en berusting.
•Anders babbelde ik steeds door, van
den kak op den tak-springend, rusteloos,
over allerlei dingen, mijzclvo telkens in
do rode vallend. Zij volgde mij dan met
onuitputtelijk geduld eu knikte maar altijd
door met dat glimlachje, mij nooit dur
vende terugbrengen op een onderwerp, dat
ik Avoer plotseling had losgelaten; veel
te blij dal er iemand kwam om haar
eens op tc zoeken.
Ik had willen heengaan, wegvluchten;
ik vond liet 1 aag en gemeen om de goe
de juffrouw Susaut te gaan verschrikken
mei mijn smart.
En nog zie ik liet nog zie ik het
voor mij. hoe zij de oogjes c\-en toekneep
en mij met haar grijs hoofdje naar zich
toe Avcnkte, toen ik haar, terwijl zij mij
poogde bezig to honden, avcI oen halt nnr
lang met '.roole, strakke, droefgeestige
oogen had zitten aankijken. Mijn lippen
begonnen le beven, toen ik eensklaps
bemerkte, dat ze had begrepen hoe er
iets aan haperde.
Maar weer knikte zij mei gesloten oog
jes, om bij haar te komen, terwijl het mij
voorkwam, dat er een uitdrukking, die ik
nooit in die fianw-grijze oogen had ge
zien, iti haar blik kwam.
Eensklaps klampte ik mij toen aan haar
hoekig, nietig lichaampje vast! Ik, de
zware meid van achltion jaar, Avierp mij
mot een wilüo beweging van smachtende
behoefte naar Iroösl, op hel leere, lijfje
van mijn oude vriendin. Ik voelde een
paar knokige armpjes, om mijn hals slaan,
en haar becnigc, rimpelige kin werd te
gen mijn gloeiende wang gedrukt.
Zoo ierwijl het donker w-erd in do
kamer; terwijl slechts de theepot zach
tjes zong cn lichte rookpluimen Avierp uil
de luit zoo vertelde ik haar hoi tend
cn stoolend, te midden van krampachtig
snikken, nu en dan niet uit mijn woorden
komend van vordriot, Het romannetje van
mijn bedrogen liefde. Toen zocht hot jonge
hart, dat zoo vroeg een eerste maar bloe
dende wond had gekregen, heil bij het
nienschje, dat dadelijk begrepen had, hoe
er iets moest gebeurd zijn sinds mijn
laatste bezoek. Want aa'cI had ik haar atoc-
gcr het groote, groote geheim, dat daar
als een schat opgesloten avus geweest in
mijn gemoed en waaraan ik nauwelijks
had durven raken, waarvan ik nauwelijks
waagde te spreken, zoo heilig en zoo
buitengewoon hoog en edel was '1 voor mij
gcAveest, alleen geschikt, om er aan te
denken en van t» droomon, had ik het
haar vroeger eens medegedeeld, Duiste
rend, terwijl ik mijn hoofd op haar schou
der had gelegd, heel zachtjes, alsof zelfs
dc arme, bescheiden, kanarievogel 't niet
mocht hooren. Want behalve Avij hei
den, Avas er toch niemand in de kamer
toen 1
Nadat ik alles verleid liad en nog steeds
lag to snikken, streek zij even een paar
malen over mijn Avang. Ik voelde, dat
haar handje beefde. Eindelijk sprak zij,
terwijl er een zonderlingen toon, die ik
nog nooit van haar had gehoord, in haar
stem weerklonk:
„Het zal wel overgaan, mijn engel. Ge
duld, berusting en de tijd.o, die doen
zooveel 1 l)ie doen zooveel 1 In het eerst
is hel erg akelig zoo iets, maar langzamer
hand
Ik zag haar aan. De wijze, Avaarop zij
dit zeide, was zóó ernstig; er leefden zulk
eon weemoed, zulk een A-astheid van over
tuiging ook, en toch' zocwcel diep mede
gevoel in die woorden, dat ik mijn besehreid
gezicht ophief en haar eA-en aanzag.
Terwijl zij mij iets vaster tegen zich
