L
53"" Jaargang
Zondag 9 Januari 1910
m.
M,
No. 13198
I
Derde Blad
Een gelukkig' initiatief,
De kleine detective.
cite
OU'
IN,
van
op
op
i in
ink,
iën
iCt,
een
ijn,
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering vanZon-enFeestdageïï.
prijs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaardingen fl. 1,25 franco
Ber post fl. 1.65.
prijs per week: Voor Schiedam en Vlaardingen. 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
A<1 vertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
aur aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven).
Prijs der Advertentiën: Van 1—6 regels fL 0.92; iedere regel meer
15 cents. Reclames 30 cent per regel Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën hij abonnement op voordeelige voorwaarden, i arm ven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den pnjs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon
voor do Hedactïe No. 123.
voor de Administratie No. 103.
FRANSCHE BRIEVEN.
Parijs, 2 Januari 1910.
Sinds jaren constateer iic, bij het opma
ken van een soort van marode jaarbalans,
hetzelfde verschijnsel. De Franschen worden,
hoezeer zij cr zieli ook tegen trachten te ver
zetten, meer cn meer cosmopolitisch. Hun
bijzondere karaktertrekken stompen af. Hun
eigenaardigheden, vooral die betrekking heb
ben op, de publieke zaak, gaan langzamer
hand verloren. Een sterk individualisme,
wond zijn oorsprong vindende m de eiscben
des levens en in do zucht naai' rijkdom als
hiun van weelde, komt, in de plaats van het
nationalisme, in den laatsten tijd op, don
loorgroncl. Daarvan is van zelf het gevolg
dat er, over het algemeen, lauwheid, om niet
te zeggen onverschilligheid gaaft hecrschen
omtrent alles wat hot politieke loven aan
gaat. De vtoegero dagen van enthousiasme
Jiet partij kiezen voor hetgeen men, to recht
of ten onrechte, de waarheid achtte, zijn
vooibij, liet laatste heeft men er voorbeelden
van gezien in de Dreyfuszaak. Sedert, hot
einde van dien strijd is het alsof de Iransch-
man maar dén doel meer kent"dat van in de
wereld vooruit te komen en zoo spoedig mo
gelijk stil te gaan leven. Het is verre van
me die neiging, welke over eenigen (tijd de
Fransche zeden geheel en al gewijzigd zal
hebben, te veroordeelcn, Maai' er dient op
gewezen ten einde den gang dor gebeurtenis
sen van politicken aard te verklaren.
In het aanstaande voorjaar, waarvan liet
hoofdmoment gevormd zal worden door don
verkiezingsstrijd, aal men zich op die wijze
nief te verwonderen hebben, dat dc harts
tochten uit een Eransch oogpunt, al zeel' be
daard zullen voorkomen. Wat met name
Parijs betreft, ontmoet men eiken dag meer
lieden, die rondweg verklaren dat zij zich
om de groote vraagstukken der politiek van
onzen tijd oven veel bekommeren als hun.
slof. Wat hun ter harte gaat is voor zich
en de hunnen con goede uositie te verwerven.
Om kort te gaan wordt do behartiging deg
publieke zaak meer en meer het doel van de
klasse dor beroepspolitici. Misschien is hot
zelfs daaraan toe te schrijven dat dc huidige
Republiek, na de zoo veelvuldige omwente
lingen der laatste honderd jaren, veertig jaren
lang, zonder noemenswaardige bchokken
doorstaan te hebben, is blijven bestaan, en
dat zij, menscholijkerwijs gesproken, thans
voor goed in den Galischen bodem vastgewor-
teld schijnt.
Op het oogenbliik toch kan men meer dan
dén sociaal-politiek geschil, waaraan Frank
rijk jaren lang geleden heeft, ruls beslecht
beschouwen. De kerkelijke kwestie, die on-
der de verschillende vormen zooveel onrtist
heeft gesticht, is door dc scheiding van Kerk
en Staat en door de Wet op de congregatiën,
voor goed geregeld en zelfs van de tegen
standers hoort men weinig khch-en meer
over die regeling. Antiropublikeinsclie par
tijen bchooren, als propagandistische of revo
lutionaire^ elementen, lot het verleden. De
sociale wetten van allerlei aard, die in den
loon der laatste jaren door het Parlement
zijn aangenomen, zijn, al moet men van haar
onmiddellijke, pracüsche gevolgen ook niet Ie
veel verwachten, een doekje voor het bloeden
van het piolelarinat. Voor liet oogenblik al
thans kan die zich ermee vergenoegen cn laat
het zich niet van do wijs brengen door de
ontijdige revindication van enkele socialis
tische volksmenners, die vooral eigen reclame
en persoonlijk voordeel heoogen. Het onder'-
scheid met dertig jaar geleden is dus groot.
De strijd lusschen de verschillende elementen
der maatschappij is bijna uitsluitend terug
gebracht tot economische mededinging, an
dei's gezegd struggle for life. Verschil van
stand tusschen demokreten en aristokraten
bestaat or bijna niet meer, Wie een groot
fortuin heeft en overeenkomstig zijn rijk
dom loeft, wordt overal ontvangen.
Frankrijk is derhalve inderdaad veran
derd en de Parijzen aar van heden lijkt al
heel weinig op dien van veertig jaren ge
leden, Parijs zelf is een goldstad geworden,
in dien zin dat alleen do hoeveelheid hank
biljetten, waarover men beschikt, do levens
wijze en de uiterlijke vormen der samen
leving tusschen een kleunen kring van indi
viduen bepaalt.
Revolution zijn idus in de eerste tien
tallen van jaren niet tc verwachten. Die
in dc zeden hebben een zoo langzaam ver
loop, dat daarin van een eigenlijke omwen
teling geen sprake kan zijn. Zoo hebben,
niettegenstaande de scheiding van Kerk en
Staat (die in de uitingen van hot gods
dienstig leven trouwens al heel weinig ver
nndcring heeft gebracht) weer tal van Pa-
rijzenaars in de afgeloopen weck de „messe
de minuit" bijgewoond. Maar in legenstel
g mot vroeger moest men thans in dc
meeste kerken betalen om or plaats te vin
den, evenals of het een schouwburgvoorstelr
ling gold. En nog grooter is liet getal ge
weest van die Parijzen nails, die don „réveil-
lon" gevierd hebben, zonder naar de kerk
te gaan, dat wil zeggen, alleen door buitens
huis een Lucullisch souper te houden. In do
meeste restaurants van eenige beicekenis was
geen plaats te krijgen, indien men niet dagen
le voren zijn tafeltje besproken had. Wan
neer men bedenkt dat men voor één per
soon op dien révcillon-avoncl al heel spoedig
vijftig of zestig francs kwijt is, zonder no,
in een gelegenheid te gaan waar een flesch
„American-Flag" (zooals bij Maxim's) dor
tig of veertig francs kost, komt men er1 on
willekeurig toe to besluiten, dat „do tijden
zoo slecht nog niet zijn". Dit belet geons
zins, dat in een stad als Parijs de grtoote
ellende, die fn sommige klassen heci'scht,
zich op zoo'n, bijna nationalen feestavond
erger doet gevoelen dan elders. Het aantal dor
on gelukkigen, die van honger omkomen
er stellig grooter dan ergens anders, Lon
den wellicht uitgezonderd. Doch ook deze
mtst-cn hebben zicli dit iaar, zoo mogelijk
niet bijzonder to beklagen. De temperatuur
ten minste, is lnin al zeer genadig. De eerste
agen van bet jaar hebben een weer ge
bracht, dat haast lenteweer zou mogen heeten.
Die lauwheid der temperatuur is geheel en
in overeenstemming met dc gematigde
bedaarde manieren, waarvan de Parijzenaars
allengs blijk gaan geven.
Wat in dc' Fransche Hoofdstad echter
niet verandert is de criminaliteit. De misdat
den nemen eer toe dan af. Het rapport van
den heer Aehille Fould, over de Begi'ooling
van de Prefectuur van Politie geeft dienaan
gaande merkwaardige bijzonderheden. Er
zijn 409 moorden en doodslagen gepleegd en
200 personen zijn 's nachts aangerand. Dit
-cijfer is betrekkelijk gering te achten. Maar
3216 individuen zijn er aangehouden we
gens weerspannigheid jegens de politic. Wan
neer men evenwel nagaat dat te Parijs al
tijd de een of andere staking heersoht.
begrijpt men dat er zoovelon geweest zijn,
di" geen gehoor gegeven hebben aan het
,Circülez" van II.II. agenten van politie.
Onder de gearresteerden bevinden zich, in
ireonstemming daarmee, 1392 machinis
ten, 505 aard werkers, 7378 daglooners en
400 drukkers. Helaas, ben ik geneigd tc
geloovcn dat, indien ieder, die een misdrijf,
grilligste uitingen nabootsen, wordt door al
die zaken, die haar ontknooping te Parijs
gevonden hebben, werkelijk bewaarheid.
Zietdaar, voor het minst, vier drama's, die
ruimschoots stof leveren voor een roman van
Xavier dc Montépin. Geen wonder dat de
Parijsche bevolking zich 's morgens met be
langstelling op de couranten werpt. De chro-
nicpic criminellc althans vindt in de groote
Stad lieden ten dage oneindig meer belang
stelling dan de politiek.
JUVENIS.
Tc Brussel wij zeiden het reeds aal
een conferentie bijeenkomen van aanzienlijke
mannen uit de drie Noordelijke Staten en
Nederland, België en Zwitserland ten einde
te overwegen hoe een interparlementaire
commissie uit de kleine Staten van West-
Europa de kwestie der toenadering van die
Staten zou kunnen hestudecren.
Het lijkt ons een heugelijke gebeurtenii
waarbij wij slechts één bedenking van on
dergeschikten aard trouwens hebbendat
men dc zaak wat re officieel maakt door de
parlementsleden op den voorgrond te stellen.
Waar die conferentie in de eerste plaats
is voorbereid door den Belgischen joumalifel
Eugéiie Baie, den schepper van de Belgisch-
waarop straf gesteld is, op zijn geweten
heeft, aangehouden was, het aantal nog wel
ïvoudigd zou zijn. Dc doodstraf, die
sinds eenige maanden in Frankrijk weer be
hoorlijk wordt toegepast cn ook ten uitvoer
gelogd, schijnt niet de minste werking op
liet gemoed dei' misdadigers uit te oefenen.
Juist aan het einde des iaars is Parijs weer
verontrust door eenige moorden, die door de
omstandigheden, waarmede zo gepaard zijn
bijzonder opzien gebaard hebben.
Over alle toch, ligt nog een waas van ge
heimzinnigheid gespreid, die de publieke
opinie ten zeerste bozig houdt en de ontdek
king der daders niet weinig bemoeilijkt.
Vooreerst de dood der rijke mevrouw Gouin,
drie en-vijftig-jarige weduwe van een gewe
zen regent der Banque de France, die dood
gevonden is tusschen Melun en Parijs, cn,
voorzoover men tot heden liceft kunnen na
gaan, in dien trein vermoord cn oaarna op
den spoorweg geworpen is. Dan de eerst
eenige dagen geleden aon den da,
vergiftiging van den tenor dor Opera Godard,
die het slachtoffer geworden schijnt van een
vrouwelijke wraak, welke op een vriend van
hem gemunt was. Dan een kinderlijkje, dat
men in verschillende stukken gesneden^
vindt. Eindelijk de zelfmoord met behulp
van cyankalium door den Rus Guilevitch,
gepleegd onder de oogon van de inspecteurs
van politic, die hem gevangen genomen
hadden tor zake van een afschuwelijken
moord, tc Moscou door hein gepleegd. De
stolling van Oscar Wilde (die Parijs ook
van alle kanten kende), dat het leven sorns
niets anders doet dan de verbeelding in haar
goede komen. Waar de groote mogendheden
steeds meer hun grenzen sluiten en Engeland
op het punt staat dat ook te doen, moeten
do kleine staten wel in vereeniging macht
zoeken, opdat zij economisch niet tc gronde
gaan in de botsingen der gTooten.
Zoo was onze redeneer,ing. En wij hoop
ten die toenadering te krijgen door propa
ganda onder de intelectueelen eerst, onder
het volk later, door bezoeken in menigte, con
gressen, tentoonstellingen, couranten-verbon
den enz.
De heer Baie zet de economische en com-
mercieele momenten op den voorgrond. Dit
heeft tegen, dat men dan in deze boomen
het gclieelc bosch zou kunnen afkeuren, dat
men de gchecle beweging zou kunnen ter
zijde schuiven, omdat de naar voren gebrachte
voordeden der beweging niet tegen een nader
onderzoek bestand waren. Ook dc heer Baie
meent namelijk niet, dat zijn concrete punten
van samenwerking reeds vaststaan. Ook hij
wil daarover nog een onderzoek.
Doch het Voordeel van de methode Baie is,
dat men het belang der toenadering beter be
grijpt, dat de groote menigte duidelijker in
ziet, hoezeer de persoonlijke, rnaterieele belan
gen onzer handelaren, onzer landbouwers,
onzer werklieden en industrieelen gebaat zou
den worden door die toenadering.
Een voorbeeld. Iedereen weet, welk een
verderfelijke!! invloed de duurte van het
geld van eenigen tijd geleden gehad heeft op
IJollandsche toenaderingsplanncn, is liet van
belang te weten, hoe deze schrijver over de (]e zaken, op de loonen, op de arbeidsmarkt,
toenadering denkt. Dit is te vinden in een Welhaast alle handelaren en zaken-mannen
artikel an het Decembernummer van de
Revue Economique de Internationale".
Daarin treft ons al dadelijk eenig versoliil
met onze aanbeveling dier toenadering.
Wij hebben bij de aanbeveling van deze
plannen altijd meer het ideëele op den voor
grond gezet, de Belg is reëeler.
Wij hebben geredeneerdin de kleine
staten, leeft bij enkelen, die wat verder door
denken dan de massa, do overtuiging, dat
een toenadering van de kleine staten groote
morecle en commercieelo voordeelen kan heb
ben. Die voordeden, wij zochten ze in -de
eerste plaats in het scheppen van oen milieu,
waarin het op de spits gedreven militarisme
der groote mogendheden onbekend zou zijip
waar men de dingen der geliccle wereld en
den beschavingsgang objectiever zou kunnen
zien dan in de groote landen, in welke men
altijd door een atmospheer van te ver gedre
ven nationalisme, van chauvinisme heeft
heen te kijken. Werden de kleine staten
meer één, dan zon een gezond kosmopolitisme
boter wijkplaats op aarde liebben dan het
thans heeft.
Er zou een gevoel van solidariteit tusschen
de kleine naties ontstaan, dat zijn invloed
zou doen gelden ook zonder militair verbond.
Waar nu de kleine volkeren altijd het oog
gericht hebben op enkele hoofdsteden dor
groote staten, en elkaar alleen zien via de
persorganen dier steden, zouden zij direct met
elkaar in verbinding komen. Dit zou het
vreemdelingenverkeer, hot handelsverkeer ten
en alle verder doordenkende weklieden, zou
den den heer Baie dus moeten steunen, indien
hij een middel wist om dergelijke crises
tegen te gaan.
Welnude heer Baie stelt zich klaarblijke
lijk van die toenadering, die voor hem den
vorm zou krijgen van een economisch kartel,
zeer zeker een verzaclititug van zulk een
crisis voor de kleine staten voor.
De kleine staten, aldus de Brusselsche
journalist., hebben, verecnigd, een groote
economische la-acht, waarmee men de na
weeën van gcldcrisissen kan verminderen en
zich zal kunnen verzetten tegen de al te
groote eiscben der groote liquidatie-centra.
„Voor dc bescherming van hun buitenland-
sclie geldbelegging, voor hun beurzen, voor
de eiscben der emissie, voor hun metaal reser
ves zouden de kleine staten dezelfde begin
selen kunnen aannemen, waardoor een dam
zou zijn opgeworpen tegen de goud-drainage
en de groote concentratie-neigingen der
groote staten." Gezamenlijk zouden zij zich.
kunnen doen gelden bij do hernieuwing der
handelstractaten. Gezamenlijk zouden zij ein
delijk in de hooge politiek dc stem kunnen
doen hoeren van de werkende, eenvoudige
democratie, die wars is van veroveringszucht
of militarisme. In de eerste plaats wil 'de heer
Baie de kleine staten laten samenwerken op
het gebied van internationaal privaat-recht
(ook handelsrecht natuurlijk) van arbeids
recht, auteursrechten, vermindering van ta
rieven van invoerrechten, uitvoerbaarver-
De regen kletterde op zekeren dag in
Maart togen de ruiten van liet ziekenhuis.
Ik had juist do ronde gedaan, en zette
mij neer naast Martha (een der verpleeg
den), die op oen treurigen dag als deze
zokor wol behoefte zon hebben aan een
gezellig praatje. Ik h'ad evenwel nog geen
vijf minuten naast haar gezeten, of ik be
merkte, dat zij bijzonder zenuwachtig was
Kaar oogen schitterden, haar handen gloei
den en Haar polsslag was zeer gejaagd.
Na do gewone inleiding zei ik-;
„Wat is er, Martha? Wat hebt gij van
daag tocli? Toch geen pijn of nieuwe zor
gen?" i
„Neen, mijnheer," antwoordde zij, „maar
mijn gedachten laten mil vandaag niet met
rust 'tis, heden een gedenkdag." Hier
•kon zij niet verder. Haar mooio oogen vul
den zicli met tranen en zij had allo moeite
om zich' goed to houden.
„Vertel mij eens iets omtrent dien ge
denkdag," vroeg ik-haar.
„Het is vandaag juist twaalf jaar ge
leden, dat ik mijn echtgenoot, Joan Lou-
vain, voor liet corst zag, en onze ontmoe
ting h'ad onder zeer bijzondere omstandig-
'heden plaats. Ik werd uitgezonden om een
.schuldige, die men meende dat een vrouw
was, op te sporen, en ik moest mij naar
de Riviera begeven, ton einde h'aar te
1 zoeken. Ik was ia het hospitaal ,St. Ja-
cobus geweost om een man te spreken,
dio mij inlichtingen zou kunnen verstrek
ken, naar ik dacht, on daar kwaxn ik plot
seling op het denkbeeld, dat het kleed
van een zuster van barmhartigheid al een
zeer goede vermomming voor mij wezen
zou. Ik verliet Parijs tijdig, om' 's morgens
vroeg te Marseille te kunnen zijn. Daar
begaf ik mij naar hot huis van een
vriendin, waar ik van klccren verwisselde,
en toen ik mij aan het station in den
spiegel bekeek, herkende ik mijzelvcnau
welijks. Er kwam geen haartje te voor
schijn, cn de witte kraag en groote kap
gaven aan mijn gelaat oen geheel ander
voorkomen. Ik had een taschjc gekocht,
juist zooals do zustors altijd hij zich dra
gen, waarin ik de zaken, die ik holmeest
noodig h'ad, geborgen had; mijn papieren
zaten in mijn kleed genaaid. Ik was toen
nog jong, en ik steido zooveel belang in
mijn zaken, dat ik dikwijls heole nachten
lag te peinzen, wat uitputting en vele aan
vallen van hoofdpijn tengevolge had.
Om de slapeloosheid te voorkomen en
do hoofdpijn te verzaoliton, droeg ik altijd
een flcschjo ether en ecu kleine hoeveel
heid chloroform bij mij, uit voorzorg elk
in een doosje mot watten verpakt."
„O, ik begrijp hot al," viel ik haar in
do rode, „de persoon, die go moest op
sporen, vond, dezo fleschjcs cn gebruikte
den inhoud om u te bedwelmen."
„Pardon, mijnheer 1" hernam zij, „maar
mijn verhaal is heel anders 1 Te Marseille
stapto ik in oen coupé, waaruit verschei
den menschen kwamen. Er zat nu nog al
leen een man in, die mij' trachtte te ver
hinderen binnen te gaan; maar ik keek
hem scherp aan en verkreeg toch een
plaats. Ilij ging toen mot gekruiste armen
voor het portier staan en verliet zijn
plaats niet, vóór do trein liet station ver
laten had. Toen ging hij zitten in den
hock, die het vorst van mij af was, cn
wierp den langen mantel, dien hij droeg, af.
Tot mijn groote verbazing on schrik be
merkte ik, dat hij gedeeltelijk als een vrouw
gekleed was. Vei-,volgens nam hij vanon
der de bank een tasch, zooals die, waarin
de werklui doorgaans hun gereedschap
borgen, cn zette kalm zijn toilet voort.
Natuurlijk keek ik naar hem. llij was klein
cn fijn gebouwd, en toen hij zijn jas on
vest en vervolgens zijn kraag en das af
deed, zag ik ccn groot litteeken, dat van
zijn linkeroor onder zijn kin doorliep.
Ik herkende hem dadelijk; liet was Cu
rette, de man, dien ik veilig in de ge
vangenis to Toulon waandehij was de
hoofdman van een dievenbende, die gedu
rende drie jaar te Parijs onveilig gemaakt
had, on dien men gelukkig drie maanden
geleden had kunnen snappen. Degene, die
hem had gevangengenomen, had voor die
moedige daad 2500 gulden bclooning ge
had; cn nu >vas hij weer vrij, on hier
vóór mij in do kleine ruimte 1
Ilij hield een oogenblik op mot hot ma
ken van zijn toilet, en zei met zijn kalme,
heldere stem, die ik wist, dat een zijner
karaktertrekken was:
„Luister, het is om mijn leven tc doen.
Ik ben zeer aan liet loven gehecht, en om
vrij tc komen, zal ik niets ontzien
begrijpt ge dat? Niets 1"
Dit zoggendo, haalde hij uit zijn tasch
een groot, scherp mes, zooals do schoen
makers geliruiken, én legde dat op' dc
bank naast zich. Ge kunt begrijpen, mijn
heer, hoe ik te moede was. Maar de ge
dachten gaan snel, en gedurende mijn
korte reis hadden zich in mijn hoofd aller
lei denkbeelden gevormd.
Hier was Durette; als ik er slechts in
kon slagen, hem! weer gevangen te nemen,
zou de bolooning, die ik voor die daad
ontving, mijn oude zieke moeder eenrus-
tigon ouden dag bezorgen. Ik moest, het
dus beproeven en zat na te denken, zon
der den moed op te geven. Maar wat te
doen? Bij zijn woorden had ik mij zoo
ver mogelijk van hem verwijderd; ik beef
de, en de tranen kwamen mij in dc oogon,
toen ik heni smeekend aanzag.
,,"VVces_.meL bang, zuster," zei hij spot
tend; „als gij maar doet wat ik u zeg,
hebt gij niets tc vreezen. Ik zal den trein
to Toulon verlaten, en als do conducteur
komt, moet gij mot mij' praten, alsof ik
naar mijn familie ga cn gij te Lyon reeds
kennis mot mij gemaakt luidt."
Natuurlijk beloofde ik hem dat, en hij
ging door met zijn toilet. Zijn haar was
kort geknipt, maar hij zette ccn zwarte
vrouwenpruik op eu deed ringetjes in zijn
ooren; hij had eeii band om zijn midden,
dien hij losmaakte. Toen liet hij inij een
wit chemiscl vastmaken en trok hij een
lijfje aan, dat ik dicht moest rijgen. Gij
kunt begrijpen, mijnheer, hoe mijn gedach
ten waren 1 Mijn handen heefden van op
gewondenheid; de trein snelde maar steeds
voort, cn het is wel een uur stoomens
van Marseille naar Toulon.
Hij praatte druk ik geloof, dat hij liet
prettig vond, na een tijd eenzame opslui
ting weer eens te kunnen, spreken. Hij
steido mij nog eens gerust, en zeide mij
geen kwaad te zullen doen, als ik Hem
strikt gehoorzaamde. Hij liet mij bij het
kruis, dat ik droeg, zóveren, dat ik met
niemand een woord over hem zou. spreken.
„En ik zal uw trein nakijken, zuster,"
voegde hij er bij.
Toen ik hem gekleed had, ging ik naar
mijn plaats terug en lachte. Hij keek mij
boos aan, en vroeg mij waarom ik zoo
bespottelijk deed. Ik zei hem, dat zijn
gelaat zoo bleek was, en dat dit hij zijn
zwarte haar geheel niet paste; hij zon
dadelijk opgemerkt worden. Hij zat zoo'n
beetje in zichzelf tc brommen en schold
mij voor ideoot, maar bracht, toch" onder
wijl een fleschje met verf en een borstel
te voorschijn en begon zijn handen te kleu
ren, Het wilde evenwel niet vloeien, en
hoe zij het fleschje ook schudde, het ble
ven stukjes.
„Ik zou wat spiritus noodig hebben,"
zei hij nijdig, daarbij verschrikkelijke vloe
ken uitend.
Ik hoefde toon werkelijk van angst, want
het was een hachelijke toestand, waarin
ik mij bevond. Toen kwam ik op een goe
den inval en zei: „Cognac heb' ik niet
hij mij, maar ik gebruik zoo nu cn dan
ccn medicijn, die spiritus bevat, cn die
heb ik altijd bij mij." Ik schonk wat van
do ether in zijn fleschje en schudde het.
Dal hielp, en er.'ontstond een bruine vloei
stof. Nauwelijks gaf hij zich' den tijd mij
to bedanken, maar begon ijverig zijn ban-
ties
[uei
