Rotterdamsche Muziekschool
Warm Bad-Waschtafel-
Spoelwater.
m
Qnx zeker te zijn, dat de aarde in den
„ot droogis, on de plant water noodig
h'ccft, klopt men met den vinger tegen den
l0| is do daardoor te voorschijn geroepen
toon Heldert klinkend, zoo is dat een toeken,
go fiarde nog voldoende met voch't
verzadigd en geen gieten voor Het oogenblik
noodig is. Kan iemand op deze wijze de
behoefte aan water niet vaststellen, dan
nl0et men do aarde met den vinger on-
(Icizoeken. Zoo zij tot op zekere diepte
droog is, moet men begieten, is de aarde
«liter nog tamelijk vochtig, zoo begiet men
ho volstrekt niet. Er zijn planton, die in j
don tijd van het weelderige groeien, vol
strekt niet te veel water kunnen krijgen,
die echter tegen den rast tijd zeer gevoelig
voor vocht zijn. In den tijd van den opgc-
welden grooitijd, is het heel best mogelijk,
dat een plant, die fles morgens rijkelijk
begoten werd, des middags nog cons water
moet hebben. Uit een cn ander ziet men
dus dat, als men met de bloernkwcekcrij
succes wil Hebben, men er maar niet ge
dachteloos op los mag gieten.
nieuwtjes VAN IIIER EN DAAR,
Te Bellijn beeft zich een verceniging
gevormd, die zich ten doel stolt, het mi
litair saluut voor burgers in to voeren.
Wanneer een Engelsch bankbiljet aan
de bank terugkomt, wordt het nooit weer
voor den tweedon keer in omloop gebracht.
Hot wordt vernietigd door er de hand
tekening van don chef-kassier af te
scheuren.
Een raaf in den zoölogischen tuin to
Londen Werd onlangs van liet cataract
geopereerd, en voorzien van een bril, die
met een soort van, hoed aan zijn kop be
vestigd Werd.
Nu Rusland, Turkije en Servië alle een
constitutioneel bestuur hebben, zijn er nog
slechts drie landen ter Wereld zonder par
lement. Het zijn China, Marokko en het
kleine vorstendom Monaco.
Ia Zwitserland worden tegenwoordig
klokken gemaakt, die een wijzerplaat noch
wijzers noodig hebben. De tijdaangever
slaat in do hall, en ge drukt op een
knop. Door middel van een fonograaf hoort
ge dan zeggen: „half zes", of „vijf mi
nuten voor negen", al naar hot geval is.
Een faisant, die klaarblijkelijk door oen
havik achtervolgd werd, vloog tegen oen
mit te Beaufort-Castle, Beouby, met zulk
een kracht, dat de glazen plaat brak en
vervolgens tegen een deur aan de overzijde
van de kamer terechtkwam, liet glas was
nauwelijks te breken door een korfbal,
maar de faisant was ongedeerd.
Een walros, die verleden jaar October
inden zoölogischen tuin to Londen gebracht
werd, is gestorven. Hij had do gewoonte,
ongeveer vijftig pond kabeljauw per dag
lo eten, wat, als hij een jaar geloefd had,
3GOO galden zou gekost hebben.
Do schoolmeester van de gemengde
school lo Munzensehwii, in hot canton Ar-
govië, werd onaangenaam getroffen door
do ontdekking, dat zijn leerlingen, zoowel
jongens als meisjes, dicht bij school siga
retten rookten. Bij het begin van do les
zond hij een knecht uit om een aantal
zw'aro Zwitsersche sigaren te koopen, en
loon do los afgeloopen was, deelde hij
do sigaren uit onder do scholieren, en
om ze een goede les te geven, noodzaakte
liij hen, zo in zijn tegenwoordigheid op
to rooken. Velen der scholieren van heide
sccten gingen ziek naar huis en hun
ouders hebben een vervolging ingesteld.
oen photogra.fio van Freda het oog ge
slagen, en hij dacht or over na hoe jong
on frisch zij er uitzag, en hoe jammer
kot was, dat niet zij, maar miss Quin
dat legaat had gekregen. Dat was onver
standig, want de overledene peettante had
Freda nooit in haar loven gezien.
>Jk zal u een extra, sterk kopje thee
geven I" zei miss Quin verlegen, toen de
meid de kamer uit was.
„U is altijd zeer vriendelijk voor mij,
lieve juffrouw Quin!" antwoordde Baggs,
maar hij Was nog bijzonder gedrukt.
Achter de theetafel kostte liet miss Quin
goon moeite het fleschjc leeg te gieten
111 het kopje, dat voor den predikant, was
Gestemd. Hij had er niets van gemerkt cn
dronk een slokje. Eonige oogcnblikkon blo
wn zij beiden zwijgen. Hij ging voort met
drinken en proefde oen vreemd, naar
smaakje.
ijls het. nri-'t sterk genoeg?" vroeg miss
Quia.
■■O ja, heerlijk I" antwoordde Baggs en
°P hetzelfde oogenblik, terwijl zijn gast-
vrouw even h'et hoofd omwendde, goot hij
den inhoud van zijn kopje in een
bloempot, die naast hem stond. Miss Quin
vertelde van de tennismalcn en van den
zar, die weldra gehouden zou worden ten
voordeele van do kerk; ook informeerde
nj even, hoe het met do benoodigdo golden
j'oor Ren nieuwen toren stond. Baggs gaf
korte* antwoorden, afgewisseld .door zuch
ten,
»Nog oen kopje?" vroeg miss Quia uit
nodigend. „Hot zal uw hoofd goed docnl"
j schudde datzelfde hoofd droevig.
pProbcer eens met een koekje 1"
'ANECDOTEN,
Vrouw: „Je weet, dat een boom ieder
jaar nieuwe klecrcn krijgt, hoed, para
sol, alles."
Echtgenoot: „Ja, Hoveling 011 hij
maakt zc allo zelf."
„Vóór ons huwelijk was hij altijd ge
woon mij in iederen tunnel te kussen,"
zei do kloino vrouw, met droevige over
peinzingen.
„En doet hij dat nu niet meer?" vroeg
haar boezemvriendin.
„Neon, hij drinkt nu telkens wat."'
Dokter: „Ik geloof niet, dat nwi geval
ernstig is, maar u zult minstens veertien
dagen in bed moeten blijven."
Patiënt: „Maar Weel u wel, dokter, dat
ik in dit hotel 10 gulden per dag be
taal?"
Dokter: „Ja, en ik ben een vriend van
den eigenaar."
AAN EEN SPOORWEGCOUPÉ.
Conducteur: „Er uit, mannetje. Deze
coupé is uitsluitend voor vrouwen."
Boer (tot zijn vrouw): „Nu, hoor je
het, dat je ongelijk hebt, als je tegen me
zegt, dat ik een oud-wijf ben."
Bedelaar: „Geef mij ,ccn kleinigheid,
mijn vrouw is gestorven."
Narlis: „Kerel, wat wit je nog meer?"
NIET CrALANT.
..Waarom gelooft u, professor, dat wij,
vrouwen, aanleg hebben voor het beroep
van veearts?"
„Omdat door een vrouw reeds menige
ezel genezen is,"
EEN MüNCIHIAUSEN.
Een baron verhaalde, ton bewijze van
den heldenmoed zijns overgrootvaders, dat,
toon dezen zijn beide boenen werden af
geschoten, hij in do hitte des gevechts
daarvan niets bespreurdo, maar alleen bij
zich zelvon. do opmerking maakte, dat hij
zoo kloin geworden was.
Twee kleine negerjongens hadden om
langs ruzie. Do leelijke Woorden, die zij
elkaar naar liet hoofd wierpen, werden
ten slotte bekroond door de volgende op-
mmking: „Wat jij? Je bont zWart genoeg
om naakt naar een begrafenis te gaan."
PERZISCHE AARDIGHEDEN.
Do sjah van Perzië wandelde eens door
zijn paleis en kwam daarbij ook ia de
kouken, waar zijn kok stond. De man
draaide een gebraad aan het spit. Daal
de kok den sjah nog nooit gezien had,
was hij in den waan, eori bediende voor
zich te hebben, cn riep„Ueila, help me
eens een handje hij het draaien I"
„Graag," zei de sjah, en trad naderbij.
Doch hot gelukte hem niet, het spit mot
den schapebóut regelmatig te blijven om
draaien.
„,To bent een stommerik! Je ken niksP'
riep de kok woedend uit, terwijl do sjah
het gebraad in het vuur liet vallen.)
„Dat weet ik!" antwoordde de sjali
lachend, „daarom hebben ze me ook sjah
gemaakt."
V
Tot een man, die buitengewoon ic-elijk
was, zeiden eens zijn vrienden:
,,Jo bont een aardige kerel, maar je
zoudt ons tweemaal zoo goed bevallen,
als jc neus niet zoo groot was."
„Vrienden," antwoordde de man daur-
°Pj «1° moet over dergelijke kleinigheden
niet zoo vallen, want ik kan er toch ook
niets aan doen. Ik heb er me toch ook
nooit over beklaagd, dat jullie to kleine
hersens had tl"
Op zekeren morgen ging een denrisch
„Neen, dank u, ik kan niet eten .Ik.0
miss Quin Barbaraziet u hel dan
niet
Miss Quin stond op; zij was vrecselijk
geagiteerd. „Is u ziek, mijn vriend?" sprak
zij met trillende lippen. liet was voor 't
cersl van zijn loven, dat hij haar Barbara
noemde. Alles dwarrelde haar voor de
oogen, zij begreep dat hij op het punt was,
zich te deelareeren. Deze methode was
totaal nieuw voor haar, dat is zoo. Kapi
tein Baldwin was alRjd heel kalm gebleven,
hij sprak zijn liefdesverklaring mei een
soort waardigheid uit.
„Neen, lieve Barbara!" kermde de pre
dikant, terwijl hij haar hand vatte. „Licha
melijk ziek ben ik niet, h'et is lietde
vurige, eerbiedige liefde, die ik u tot nu
too niet heb durven bekennen."
Hij zeidc nog veel meer in dienzclfdon
geest en miss Quin vond al wat hij sprak
schoon, welsprekend, romantisch on be
wonderenswaardig. Pas na zijn vertrek, cn
toer. waren zij wat men noemt geëngageerd,
pas na zijn vertrek dacht miss Quin aan
den liefdedrank cn hot begon haar onaan
genaam te moede te worden.
Langzamerhand nam dal onaangename
gevoel too, het werd angst en haar angst
word doodelijke onrust. Ilaar geweten ver
weet haar, dat zij verkeerd had gehandeld
cn van geen liefdedranken gebruik h'art
mogen maken. Met toenemende afschuw
herinnerde zij zich' allo bijzonderheden van
haar bezoek bij madame Ziska. E11 zij
maakte zich verschrikkelijk ongerust. Zij
wilde Freda niet onder do oogen komen
en beweerde, dat zij hoofdpijn had en
naar lied moest, maar de zegen van ver
door Bagdad en vroeg om' giften. Toen
hij voorbij liet huis van een rijke kwam,
riep deze hem, en zeide, zonder hem iets
te geven: 1
„116 daar, breng mijn schoen eens naar
don schoenmaker. Hier is het geld, zeg
hem, dat hij mij knelt."
De dorwisch maakte een' afwerende bc-
w'eging met de hand:
„Dat is niet noodig," sprak hij, „wie
geld hoeft, dien knelt geen schoen."
VOOR DAMES.
WAT ,DE VROUW NIET KAN.
Een vrouw een steea te zien werpen naar
een doel, dat zij nooit bereikt, is een der
vermakelijkstc schouwspellen, die deze
aarde oplevert.
Hot schijnt in tiaar aard en bouw te
liggen.
Dat een vrouw of meisje niet kan ho
pen het ,ooit zoo ver in het werpen te
brengen als een jongen, ligt aan de vorming
van haar schouders.
Een Engolschc geneeskundige is, na een
grondig en Jangdurig onderzoek van die
qnaestie, tot flat resultaat gekomen.
„Het is een physieke onmogelijkheid voor
een meisje," zegt de dokter, „even krach-
lig en juist te werpen, als con jongen
werpt."
„Een meisje werpt met een gestreklen
arm en er is voor tiaar geen sprake van
een vrije beweging, zooals mogelijk is voor
een jongen, omdat haar sleutelbeen grooter
is en lager zit dan dat van een jongen.
„In andere sport, waar die beweging niet
wordt vereischt, kan de vrouw misschien
uitmunten; maar zij moet allo hoop opge
ven, dat zij ooit goed zal leeren werpen."
Men kan bij deze pudding een warme
vanille-saus prescntecrcn.
YOOR KINDEREN.
VOOR DE KEUKEN.
Boonenprirco niet witte saus.
Hiervoor zijn benoodigd: Va I'. bruine-,
witte boonen of linzen, eonige lepels melk,
1 eierdooier, nootmuscaat, foelie, zout, be
schuit, boter.
Aroor de paus: 1 takje thym, peterselie,
1 worteltje, 1/2 L. melk, boter, 1 kleine le
pel bloem, zout.
Aren bereidt jiet op do volgende wijze:
Men kookt bruine- of witte boonen of linzen
zeer gaar, wrijft zc door een zeef, zoodal
de schillen achterblijven. Deze puree ver
mengt men met een paar lepels melk, een
eierdooier, notenmuscaat, con stukje foelie
on eon weinig zout, bestrooit ze vervol
gens mot gestampte beschuit, legt or een
paar klontjes boter op en laat ze in den
oven lichtbruin jyorden.
Witte saus: Men laat een takje thym,
wat peterselie, een worteltje, in een halven
liter molk, gedurende een half uur trekken.
Dan giet jncn de melk door een zeef. Men
kneedt oen stukje boter met oen dessert
lepel bloem, zet het op 't vuur en giet
er langzaam, steeds roerend, de melk hij.
Ook wat zout voor smaak. Do saus moet
zachtjes tien minuten koken.
Warme pudding van brood mot appelen.
Bonoodigdheden: 200 gr. oud brood, zon
der korst, 2óü gr. zure appelen, 150 gr.
rozijnen, 100 gr. suiker, 75 gr. boter, 2
eieren, geraspte citroenschil, wat kaneel.
Bereiding: liet brood fijn raspen of krui
melen en in een kom doen met de ge
snipperde zure appelen, do suiker, deont-
steolde eti goed gewnsschcn rozijnen, de
kaneel, de gesmolten boter on de even ge
klopte eierdooiers. Dit alles goed dooreen
mengen cn daarna liet stijfgeklopte eiwit
er luchtig doorroeren.
Een blikken puddingvorm mot boter in
wrijven, mei een dun laagje gestampte
beschuit bestrooien, hierin dc gercedge-
mankle massa doen on den vorm 2 uur
in eon pan niet kokend water laten koken.
getolheid in den slaap werd haar ontzegd.
Den geheclen langen nacht door worstelde
miss Quin te vergeefs met haar oproerig
geweten. Toen de dageraad aanbrak, voel
de zij zich diep ongelukkig cn afgetobd.
Want in de stille nachtelijke uren had zij
bij zich zclven moeten erkennen, dat zij
den predikant door tooverkracht gewonnen
had. Ofschoon zij geen bepaalden koop
had gesloten mot do machten der duis
ternis, toch vreesde zij, haar ziel in ge
vaar gebracht le hebben.
liet daglicht bracht de arme vrouw geen
verlichting aan. Zij vond hot nog veel
gemakkelijker, naar de beschuldigende stem
van haar geweten to luisteren, dan open
lijk haar schuld te bekennen. De meeste
misdadigers hebben deze moeilijkheid on
dervonden.
Zij bleef in bed dn terwijl zij maar voort
durend haar bekentenis uitstelde, verspreid
de zich' do lijding van baar engagement
als een loopond vuurtje door geheel Port-
dale; het nieuwtje dompelde zeker een
vijftigtal jonge meisjes cn weduwen, die
den bleeken predikant liefhadden, in die
pen rouw.
Do slechte tijding bereikte 's middags do
ooren van Freda; zonder een oogenblik
tc aarzelen, steeg zij op haar fiets en ging
raad vragen bij kapitein Baldwin.
„Is Hot waar?" vroeg de kapitein op
doffen toon.
„Ja 1" zei Freda.
„Ik begrijp bet niet. liet is onverwacht
als een donderslag voor mij. Ik kan hot
haast niet geloovcn. Ik b'cn verslagen door
dit bericht totaal verslagen, mijn lieve I"
Toen vertelde zij hom van liet legaat en
DE VROUW IN DE ZEE.
(Vervolg.)
Na korten tijd riep de vader weer van
den tuin uit: „Liselil" en luisterde naar
het antwoord van zijn dochtertje.
„Liselil Liselil" riep hij nogmaals har
der. Maar toon er altijd nog geen antwoord
volgde, liet hij den klopper vallen cn liep
het huis in. Door angst voortgejaagd, sprong
hij de trappen op en opende do kanier. Ze
was loog.
Doodsbleek en door een vrccsclijk ver
moeden gedreven, liep de arme vader naar
het venstor en koek er uit. Daar zag bij
beneden den bal zijner lieveling op de gol
ven heen en weer gaan.
Toon werd het hem duidelijk, dat dc
vrouw in dc zee haar offer gehaald had.
Rauw van angst en smart liep hij den luin
in, riep en zocht nogmaals, cn toen hij
geen antwoord kroeg, deed hij den grendel
van het tuinhek, sprong in dc boot en
maakte den ketting van den ring los. Met
sterke armen roeide hij in de zee, 011 keek
overboord ol hij tenminste het doodc
lichaam van zijn dochtertje niet op de gol
ven zou zien drijven, maar vergeefs!
Toen hij 's avonds laat huiswaarts keer
de, dwarrelden allerlei gedachten hom door
h'et hoofd. Hij hurkte aan den oever in
het zand neer cn bleef den ganschcn nacht
in deze Houding zitten, sprak onsamenhan
gende woorden of sloeg met de roeispaan
in het opspattende water, 's Morgens spoel
den do golven met do branding hem het
schortje en de pantoffeltjes van Liscli voor
do voeten. Hij nam ze op, sloot ze in een
kist, on zat don geheclen dag wccnend er
voor.
Zoo deed hij iederen dag. Zijn werkplaats
stond loeg. De klanten bleven weg. Op
straat zag men hem haast niet meer.
Daar lachten en speelden do kinderen
weer voor dc deuren, en dat wilde hij
niet zien, want hij miste onder dc vroolijko
schaar zijn blondkopje, zijn Liseli.
Wie don boklagenswnariligen man zien
wilde, moest 's nachts langs (1e zee gaan
of h'et oog over den blanken spiegel van
hol water laten glijden. Daar kon hij den
meester Gebhardt in zijn boot op de golven
zien drijven. Scherp toekende zijn figuur
zich legen don nachtolijkon hemel af, en
do slippen van zijn jas omfladderden hem
als grootc Hodermuisvleugels. Sedert hom
hol ongeluk getroffen had, was do zeldzame
man monschensclmw geworden. In zijn
hoofd had zich het denkbeeld vastgezet,
dat hij den een of anderen dag zijn Liseli
weer uit do zoo zou ophalen. Op zijn nach
telijke tochten nam hij daarom steeds een
groot vischnct mee, dat hij aan de boot
bevestigde en achter zich aan in zee sleep
te. Daarbij staarde hij de maan aan, keek
in de jagende wolken of in dc spattende
zee on zong zelfgemaakte wijsjes. Eerst
als de morgenschemering in het oosten
ontwaakte, stuurde hij huiswaarts en
bracht den dag door in zijn huisje aan
den looierschans. Op zekeren nacht voer
hij weer zeewaarts. De maan kwam op;'
Kaar eerste stralen kwamen tusschen de
twijgen der boomen te vooischijn. De
sneeuwtoppen der Zwitsersche alpenbergen
schitterden in blauw-willcn glans. De ha
venlichten van Rroginz waren zichtbaar.
Een stoomboot ging voorbij cn zette koers
naar Frederiks ha ven. De rook uil den
schoorsteen steeg kaarsrecht in de hoogte.
Er was volkomen windstilte. Van uit Con-
stans kon men do avondklok hooren luiden.
De fluiten van voorbijvarendesloomboo-
ten vermengden zich or mee tot een vredig
nachtgezang. Meester Gebhardt sleepte
doelde liaar vermoeden mede, dat de pre
dikant dit bericht vernomen had. Zij was
overtuigd, zeide zij, dat Baggs haar tante
niet lief had. De oude Baldwin stak een
pijp op en dacht er ernstig over na. Daar
herinnerde hij zich, dal hij Baggs het ge
rechtshof had zien uilkomen; het dool van
dit bezoek begon hem duidelijk to worden.
„Ik geloof, dat hij onderzoek gedaan heeft
naar het testament," riep hij uit.
„Daar is hij verstandig genoeg voort
zeide Freda zuchtend.
Baldwin sprong overeind van zijn slool
en vouwde do courant open. Zijn opge
wondenheid deelde zich aan Freda mede.
„Wat is er?" vroeg zij haastig. „Heeft 11
oen plan in h'et hoofd?"
De kapitein knikte bevestigend. „Wij zul
len den slïmmon bedrieger ontgoochelen.
Lees dit artikel 1"
„Ik begrijp er niets van. Wat heeft het
failliet van een bouwmaatschappij daar nu
mee te maken."
Vertel aan den predikant, dat uw tante
al haar vermogen, das wil zeggen hol ge-
h'eelo legaat, in die onderneming gestoken
had."
Freda's blauwe oogen schilferden. Zij
noemde don kapitein een knappen, ouden
man, en zij ging zelfs zoo ver, hem oen
kus tc geven, ofschoon hij vergeten had,
zich te scheren.
„Ik zal h'em do ongelukkige tijding in
een briefje mcdedoelon, cn hij hom nfge
ven als ik er zoo aanstonds langs kom."
Samen maakten zij don inhoud van dit
briefje op; loon steeg Freda op haar fiets
en reed weg.
Nog geen vier en twintig uur, nadut hij
weer zijn net achter zich en zong oen zijner
zwaarmoedige melodieën.
Eonige meeuwen omfladderden zijn vaar
tuig, toen zij evenwel bemerkten, dat hier
niets te halen was, scheerden zij -net kras
send geschreeuw verder. Flaar zilvergrauwe
vleugels worden nog eens zichtbaar, dan
waren zij in de nachtelijke duisternis ver
dwenen.
Meester Gebhardt keek haar vlucht 11a.
Toen bespeurde hij plotseling een licht
trekken aan zijn net. „Weer een wente
laar voor mijn, Liselil" bromde hij on
willig en trok het net met woest gebaar
uit het water. Maar zie, daar blonk hem
een wit lijf tegen, net als de sneeuw op
de Alpen. Een hoofd dook op, goud glan
zend Haar viel over de mazen van het
net, een paar blanke, volle armen omvat
ten den rand van de boot, en hieven een
mooi vrouwenlichaam half uit het water,
terwijl liet overige deel van het tichaam
in het water bleef.
MeeMer Gebhardt staarde mot wijd open
gesperde oogen in het gelaat van de vrouw.
„Vanwaar komt ge?" vroeg hij.
„Uit de zeel" antwoordde de vrouw met
langzame, eentonig zangerige stem.
„Kent ge mijn Liscli?"
„Ja, ik ken haar!" antwoordde dc vrouw.
„Waar is mijn dochter?" ging meester
Gebhardt in grootc opgewondenheid voort.
„Bij de visscheti in het water 1" ant
woordde do vrouw.
„Weet ge, hoe hot haar gaat, of zo leeft
of dood is?"
„Zij leeft!"
„Wie heeft zo mij ontnomen?"
„De vrouw in de zee!"
„Wie is dat?" roep meester Gebhardt,
buiten zichzelf van smart bij de herin
nering aan het verlies van zijn doch
tertje. „Waar is die vrouw?"
(Wordt vervolgd.)
ABYE31TENTIEN.
Muziek-imtrumenthandel.
Aert v. Nesstraat 102. D. TIEHEIJER, Dir.
Alle vakken Mnziek-onderwjjs (ook buiten
R'dam), Alle Instrumenten voorhanden, ook op
gemakkelijke voorwaarden zonder verplicht
les te nemen. Vraagt Prospectussen.
Een prachtige verrassing ontvangt
elke bezitter van een spreekmachine
of zij die er zich een wenschen aan
te schaffen.
Geef daarom Uw naam en adres,
onder lett. N. N., aan het Bureau der
Schied. Crt., Lange Haven 141.
Geen badkachels, geen gas, geen extra
brandstof. Geschikt voor particuliere huizen,
villa's, hotels, gestichten enz enz.
Goedkoop in aanschaffing. Geen onderhond.
In werking te zien.
Elk systeem badkachel of geyser wordt
billijk ingeruild.
Inlichtingen Ingenieurs Bureau VAN
KEEISE Cz., 1 Hoofdstraat, Schiedam.
Freda's briefje ontvangen h'ad, schroef
Baggs miss Quin een langen brief, dio
hem veel hoofdbreken cn zeker wel een
katerntje postpapier had gekost. Niet man
nelijke welsprekendheid betuigde hij, dat
zijn geweten Jiem geen minuut rast gunde
van het oogenblik af aan dat hij aan do
verzoeking dos vlocschcs had toegegeven
en naar den bitteren kroot van zijn een
zaam hart had geluisterd. Hij koestorde noig
steeds do teederste gevoelens voor zijn
dierbare vriendin, {lo vrouw die hij het
moest had liefgehad maar do kerk
eischic zijn onverdeelde toewijding, zijn
plicht schreeuwde luide toe, dat hij onge
trouwd moest blijven.
De anno miss Quin stortte tranen bij
het ontvangen van dien wclsprekonden,
brief, maar zij verzclte zich' niet tegen dc
zichtbare leiding van de Voorzienigheid.
Zij was ten volle overtuigd, dat de liefde
drank spoedig zijn uitwerking had verloren,
wauL zij is cr nooit achter gekomen, dat
Baggs zijn kopje geleegd had in dccaout-
choucplant.
Op St. Valontijn nam zij hot huwelijka-
nanzoch van Jiapitein Baldwin aan. Het
feil, dat de Weleerwaarde heer Gril Baggs
in dien tusschentijd was weggeloopon met
haar gezonde en stevige nicht, lieoft mis
schien invloed gehad op haar besluit.
Maar zij was h'eol gelukkig met (lon
ouden Baldwin ea bewaarde tot h'et einde
van haar levensdagen oen vast geloof aan
tooverkracht.
li
10
MS
feteramü!
f ,a
