Het irhaarlige testament.
Jaargang
Donderdag 12 Mei 1910
ïHö. 13300
Tweede Blad.
Deze courant verschijnt d a g e 15 K s, met uitzondering van Zon- en Feestdagen
iPrijs per kwartaal: Voor Sclnedam en Vlaardingen f 1.1 25 famco
"per post fl. 1.65.
Pjrirj3 per week: Voer Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
nar juin het bureau bezorgd zijn,
i Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven).
Prijs dor Advertentiën: Van 16 tegels fL 0.92; iedere regel meer
15 cents. Reclames 30 cent per regel, Groote letters naar do plaats die zij
innemen,
Advertentiën bij abonnement op voorde clige voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon
f voor de Redactie No. 123.
I voor de Administratie No. 103.
STADSNIEUWS.
Uit den gemeenteraad.
Hoeve! benoemingen in den regel niet die
punten der agenda's zijn, die de meeste dis
cussie veroorzaken zij liet ook dat in don
kitsten tijd de Raad nog wel uitzondering
op 'dien regel beeft geloond ditmaal kwam
cr een benoeming aan de orde, die aanlei
ding gaf tot een debat dat tamelijk vel in een
personenkwestie verliep en daardoor een on-
nangenamen indruk maakte bij den onpartij-
digen toehoorder. liet gold hier de benoe
ming van een
Onderwijzeres aan school B
Ier vervulling der vacature-mej. E. de Koning.
Op de voordracht van B. en W. waren ge
plaatst de dames J. H. Meijer, te Rotter
dam, W. II. Kiclstra, te Biielle, en M. J.
Koemand, te Edam.
De lieer mr. Jansen zegt dat hel zijn
aandacht heeft getrokken bip de lezing der
stukken die lc dezer zako voor de raadsleden
ter visie waren gelegd, dat er ditmaaL geen
overeenstemming althans aanvankelijk niet
- bestond tussclien B. en W,, hot. hoofd dor
school en den schoolopziener. Naar aanlei
ding daarvan had spr, die stukkon met wat
meer aandacht gelezen, dan dit anders wel
het geval is; over 't algemeen maken de
raadsleden liet B. en W, nog al niet lastig
bij benoemingen.
Maar bij de lezing dier stukken is iets
aan spr, gebleken dat hem niet bijzonder aan
genaam heeft aangedaan on dat betreft inzom-
derheid niet het rapport van B. en kV. mam-
dat van het schoolhoofd en van den schoolop
ziener.
Spr. acht den inhoud van die rapporten
un zooveel belang datfdaaiwer wol het oen en
nnder in liet publiek mag gezegd worden*.
Uit wot in die rappor ten gezegd wordt is
aan spr. gebleken dat cr bij liet schoolhoofd
een opinie bestond of liever dat cr onder
de sollicitanten vvaicn die bet schoolhoofd
niet begeerde.
Dat nu acht spr. een zeer verwerpelijk en
bedenkelijk stelselhot hoofd der school
beeft in deze niet te doen mot personen maar
uitsluitend met het onderwijs; al het overige
valt buiten haar beoordeeling"
Met het oog daarop is het spr. opgevat
Jon dat het schoolhoofd zeer handig haar
keuze verdedigd. Spr. heeft in haar rapport
gevonden dat het „niet zoo moeilijk (was)
uit het 8-tal dames een keuze to doen", en
adat mcj. Beuker» de oudste der sollicitanten
hi waardoor deze op den achtergrond trad".
In den aanvang van het rapport was n.l.
gezegd dat de te benoemen onderwijzeres jong
en ervaren moest zijn.
Hierbij komt nog, zoo schrijft hot. school-
l.oofd, dat in hot vieide leerjaar met Fransch
de onderwijzeres van liet
begonnen wordt;
Walter Holst had or steeds op gerekend,
dat hij de eenigo erfgenaam van zijn rijken
grootvader zou worden. Hij had dezen zoo
ntwijls hij kon bezocht en was altijd wel
willend on beleefd tegen den ouden man
geweest. Buiten hem kon nog één erfgenaam
'n aanmerking komen, een neef in den vier-
graad, maar die had zich nooit om
den ouden heer bekommerd.
Grootvader was echter niet altijd wel
willend tegen Walter geweest. Hij droef zelfs
,'i ijls den gpot met hem, omdat hij een
Paar maal voor, zijn examen was gezakt,
i aar dat kwam, er niet op aan, als je
-va» eei* rijken grootvader erven moet...
De oude heer Holst was tachtig jaar,
°en Ml uh Australië terugkwam. En hoe
pel hij nog drie volle jaren leefde, verliet
b no°it zijn woning, daar de jicht hem
aan huis bond. Van zijn reis had hij niets
anders medegebracht, dan een koffer en
881 praehtig-gesnedon kleine schrijftafel,
'e met porie d'amour en mozaïek ingelegd
oude meubelstuk bezat eon massa
ome vakjes en laadjes en de oude hoor
^rkondigdo meermalen, dat hij het nooit
s VWrkoopen, ook al wilde men hem het
wicht in goud ervoor betalen.
<j n don laatstcn tijd had de oude heer
'in .i,eiazoo'i cr dikwijls van beschuldigd,
at itsj 0p zjjn dood wachtto om van hem
1°<er^I3n- Dan lachle hij hem uit on zcide,
at hij meer respect voor hom zou hebben,
."Men hij oen geroutineerde schurk bleek
5e leerjaar bezit echter de akte Fransch'
niet, evenmin als twee onderwijzeressen in do
lageie klassen enz.
Op zichzelf beschouwd zou daarin reden
kunnen gevonden rijn, clie aanleiding gaf tot
de keuze door hot schoolhoofd gedaan. Spr.
beeft echter gehoord dat. vóór de opiocping
van sollicitanten met hot schoolhoofd is ge
sproken over de tc stollen eischen cn of ei'
speciale akten moesten geeiseht wenden. Zij
heeft toen geantwoord dat dit niot noodig was.'
Nog een tweede punt wil spr. opmerken.
Het schoolhoofd wil nu een jeugdige dame
benoemd zien, maar ook die eisch is niet in
de opiocping vermeld.
Spr. leest den inhoud dor oproeping van
sollicitanten, Voor,
Toch, zegt spr., neemt juffiouw van Andel
nis conditio sine qua non aan dat een jeug
dige sollicitante de voorkeur moet gegeven
worden.
Spr. vindt het bijzonder afkeurenswaardig
dat vooraf gevraagd is of de akte FVansch
nis eisch gesteld moest wordendal daarop
door mej. Van Ande! ontkennend is geantr
woord; maar dat nu toch de aanbeveling
steunt op liet bezit van de akte Fransch, ter'
wijl van do akte Engelsch, die mej. Beukers
bezit, geen nota genomen is.
Thans wat het rapport van den schoolopzie
ner betreft, waarvan het wol goed is eens iets
in het publiek mede tc deelen, hoewel die
rappoiten gewoonlijk niet in het publick be
sproken woulon cn sleolits voor de raadsleden
tor kennisneming woiden ter visie gelegd
Do Voorzitter: U zegt zelf dat .het
niet de gewoonte is om don inhoud dier rap
porten publiek te maken en waar B. en AV,
het nu niet noodig hebben geacht den Raad
mede te deelen waardoor er verschil bestond
tussclien het college, het scliooltoezicht en het
schoolhoofd, daar zoudt gij U thans op dc
plaats van het Collego gaan stellen, daarmede
doende als waart U wethouder.
Als U nu den inhoud van dat rnppoit
gaat pubbceoien, dat voor publicatie niet be
stemd is, dan doet U daarmede kwaad aan
hot onderwijs.
Als de samenstellers van een rapport aan
B. en AV. vernemen -dat hun adviezen ge
publiceerd worden, dan zullen zij voorzichtiger
woiden in hun uitingen.
Als ik dus toelaat dat U den inhoud pu
bliek maakt, dan ben ik bang dat U daar
mede liet ondeiwijs schade zult doen. De ge
woonte brengt mede dat, wat niet voor publi
catie bestemd is, niet in bet publiek gc-
braobt woult zonder dat de schrijver daar
van zijn toestemming daartoe gegeven heeft.
8pi. zou liet jammer vinden als men later
adviezen zou krijgen die niets zeggen. De
samenstellers kunnen dan immers zoo diplo
matiek zijn dat zij hun adviezen samenstellen
op een, wijze vvaauloot zij gedekt zijn tegen
over het publiek.
Spr. gelooft dat de lieer Jansen reeds vol
doende bereikt heeft wal hij zich voorstelde
cn dat verdere publicatie van de stukkón
kan achtoiwcge blijven. In het dossier, door
B. en W. overgelegd, hebben de raadsleden
gelegenheid geluid van allo stukken kennis te
nemen. Spr. herhaalt dat de heer Jansen in
do eerste plaats behoort te letten og do be-
laiigen van hot onderwijs.
De lieer mr. Jansen ïs het. niet met den
A oor/.stter eens. De schoolopziener is een
openbaar ambtenaar en zijn adviezen mogen
dus besproken worden. Spr. is echter bereid
uit diens rapport niets voor te lezen, maar
hij zal uit .het hoofd citeoren wat daarin
voorkomt en hij wil er bijvoegen dat er voor
hem geen enkele aanleiding bestaat om niet
deze openbare stukken te bespreken. Spr.
meent dat de belangen van het onderwijs be
vorderd zullen worden als de stukken in het
openbaar ter sprake komen.
Do schoolopziener heeft vier argumenten
genoemd om dc aanbeveling van het school-
hoofd te steunen
Tn dc eerste plaats omdat ook hij nu aan de
Pianseho akte op oen school v oor M. U. L. O.
ron belangrijke waarde toekent, ln het oog
van spr. heeft echter de akte Engelsch even
zeer waarde ah maatstaf voor ontwikkeling,
te meer waar die minder algemeen is. Dat
argument heeft dus voor spr. niet de minste
waarde.
In de tweede plaats beroept de schoolopzie
ner zich op de opinio van mej. Van Andel
ten opzichte der heooideeling van de sollici
tanten. Dat begrijpt spr., want de schoolop
ziener heeft dc proeflessen niet bijgewoond
en gaat dus af op dc meoming van mej. Aran
Andel. Maar deze heeft niet gezegd dat de
andere sollicitanten niet goed waren.
Ten derde z.egt de schoolopziener dat hij
gcemijnkele aanmerking heeft op de nanbe-
volenen. Dat gelooft spi. best, want de school
opziener kent de dames niet. Dat argument
is dus van nul en gecner waarde.
Ten vierde meent de .jüioolopziencr dat
het bedenkelijk is ccn onderwijzeres te be
noemen die het schoolhoofd niet begeert. Dat
wil dus zeggen dat de Raad zich heeft te on
derworpen aan de mcening van het school
hoofd, Dat noemt spr. een afkeurenswaardig
en betreurcnswnatdig standpunt. Op al deze
giondcn kan spr. zich niet met de voordracht
voiecnigcii cn zal hij bij wijze van protest
niet, zooals dat hier is voorgekomen, de ver-
gndeiing verlaten, maar hij zal stemmen in
blanco.
Spr. wil nog verklaren dat ook hij niets
liecit tegen de voorgedragen dames, maar
hij zal zijn stom op geen harcr uitbrengen,
alleen als protest.
Dc heer v. AV c s t c 'n dorp begrijpt niet
ik bedoeling van mr. Janscn's betoog. Deze
beeft niets tegen dc voorgedragenen en daar
om wil bij vragen: met welk doel heeft hij
dan gesproken?
De heer m r. J anscn gelooft dat hij het
duidelijk genoeg heeft gezegd. Hij vindt de
bonding van liet schoolhoofd en van den
schoolopziener ornerant woordelijk en bun
consideraties niet goed te keuren. Ilot gaat
mee aan dat een persoon geeenrteerd wordt
alleen omdat men haar niot begeert.
to zijn, en door eon of andore schelmen
streek bewees, dat er toch nog iets in
hem stak. Over 't algemeen was de groot
vader stekelig'on boos. Maar AValter ver
droog dat alles met een bewonderenswaar
dig geduld, want hij hoopte, dat door de
rijke erfenis al het kwaad, dat hij nu moest
verdragen, zou worden beloond.
Toen grootvader eindelijk overleden was
en het testament geopend werd, bleek, dat
de oude heer zijn geheelc, zeer groot ver
mogen aan do executeurs-testamentair had
toevertrouwd, met de bestemming, zijn
kleinzoon jaarlijks een som uit te betalen,
zoolang hij de schrijftafel „in onverander-
den staat" liet. Iedere week moest iemand
gaan kijken, of het oude meubelstuk nog
in denzelfdcn staat verkoelde. Wanneer ook
maar het minste spoor aanduidde, dat er
iemand aan de tafel geweest was, moest
hot geheelc vermogen op den neef in den
vierden graad overgaan benevens de
schrijftafel. Deze bepaling was zoo buiten
gewoon, dat Walter zich' er eerst niet meer
bij neerleggen wilde. Op aanraden van een
goeden vriend schikte hij zich evenwel in
hel onvermijdelijke.
Don dag na de begrafenis liet Walter
Ilolst do tafel naar zijn huis brengen. En
voortdurend brak hij zicli het hoofd er-
ovei, waarom zijn grootvader toch zoo op
hot oude meubelstuk gesteld was geweest,
't Word con idee fixe van hem, dat zich
in do schrijftafel een gclicim vakje moest
bevinden, waarin onschatbare kostbaarhe
den veiborgcn moesten zijn. Grootvader
was niet alleen in Australië, maar ook
in Indici geweest on daar nog wel in dienst
Dc heer v. AV e s t e n d o r p wonscht een
enkel woord te zeggen naar aanleiding van
wat mr. Jansen liecft gezegd.
Do heer Jansen veroorlooft ,zich hier
beschuldigingen uit lo spreken, die nogal
kras zijn. Men is trouwens wel gewend aan
krasse beschuldigingen van mr. Jansen.
Deze zegt nu:" het .schoolhoofd gaat een
persoon écarteeren, die zij niet begeert!
Mr. Jansen: Ik lees het uit de stuk
ken!
De heer V. Wie stendorp: Geef één
regel schrift van iemand, en men kan hem
doen hangen. Maar Spr. hoopt te betwij
felen dat het niet .wjaar is wat mr.
Jansen zegt.
Hoe is de kwestie?
Juffr. V. 'Andel vraagt een onderwijzeres.
Aan haar is toen gevraagd: Moet die on
derwijzeres talenactes hebben?, waarop
juffr. v. Andel heeft geantwoordNeen,
maar ik moet een „jonge" hebben. Aan die
wenschen liehben B. en AV. voldaanmen
zet echter niet in een advertentie dat een
jeugdig persoon gewenscht is.
Er zijn een zeker getal onderwijzeressen
gekomen ingevolge dien oproep, en onder
deze 'waren, cr met akte Engelsch, anderen
met akte Fransch, en ook zonder die akten.
Uit deze dames zija er eenigen gekozen
voor nadere beoordeeling.
Toen heeft juffr. v. Andel gezegdAV aar
er zoo velen zijn mèt akte Fransch, daar
stel ik er prijs op, dal iemand 'wordt be
noemd die deze akte heeft.
Dat is toch niot vreemd? Stel, dat in
den handel iemand een bediende viaagt
en bij dien oproep geen bepaalde eischen
stelt,, maar onder de sollicitanten zijn er
die oen akte bezit voor een vak waarvan
do kennis bij den te nemen bediende het
kantoor ten goede kan komen. Zal dan
de patroon den aktebczitter nemen of een
andere die die akte niet bezit, alleen om
dat hij die akte niet tot eiscb gesteld
hooft?
In dit geval Was bet bezit der F ram
scbe akte daarom zoo gewenscht, omdat
de onderwijzeres aan de 5c klasse, die
akte niet heeft en als nu die der 4o
klasse bij voorkomen kan invallen, dan
heeft dat daarom veel waarde, omdat an
dere twee klassen moeten stil zitten. Me
juffrouw de Koning, in wier plaats do te
benoemen onderwijzeres zal komen, is
meermalen op die wijze ingevallen. En
uit het feit, dat juffrouw1, do Koning, de
akte Fransch bezittende, aan die klasse
kwam, blijkt dat het vorige schoolhoofd
or precies zoo over heeft gedacht als het
tegonwooidige hoofd.
Het is toch ook waarlijk met zoo
vroemd, dat het schoolhoofd een onderwij
zeres wenscht mèt een akte Fransch, wan
neer daartoe de gelegenheid zich zoo voor
de hand aanbiedt.
AVaar nu toch eenmaal door mr. Jansen
de namen in het debat gebracht zijn, wil
van een inlandschen prins. En in Indic
waren diamanten, safiren, robijnen en an
dore kostbare edelgesteenten I AVic weet,
wat er in do schrijftafel verborgen lagl
AVat voor ccn leven grootvader m Indiê
en Australië geleid had, had niemand ooit
geweten. Een werkelijke toegenegenheid
voor zijn kleinzoon had de oude, booze
heer nooit gehad en waarschijnlijk had hij
die nare bepaling alleen in het testament
gezet om zijn kleinzoon te plagen.
Ilij had liem natuurlijk gedwongen, dc
schrijftafel onaangeroerd te laten, andere
verloor luj allo recht op do erfenis cn
zou hij geen cent van het zoo vurig ver
langde gold zien. Twaalf duizend gulden
inkomen 's jaarlijks dat had hij, maar
in de tafel lagen misschien kostbare stec-
nen, die waarschijnlijk een waaide van
eenige millioonen vertegenwoordigden!
Hot was afschuwelijk, wat grootvader be
dreven had! En als Walter er zich goed
indacht, dat hot zonde en schande van
den ouden man was om zulk een testa
ment te maken, inplaats van hem de er
fenis zonder eonig bezwaar na to laten,
dan vorwenschto hij zijn grootvader, zoo
veel hij maar kon.
Het idee fixe, dat er een waarde, die
millioonen vertegenwoordigde, in de schrijf
tafel verborgen lag, wortelde zich al vas
ter en vaster m Walter's hoofd. Ilij be
gon do tafel te meten om van huiten tc
kunnen vaststellen, of do hoogte, diepte
en breedte van het meubel mot hot bin
nenste overeenkwam.'Aran 's morgens vroeg
tot 's avonds laat was hij aan 't berekenen,
hij zocht en zocht naar een geheim vakje
of tenminste naar een spoor, dat tot een
geheim vakje zou leiden. Maar hoeveel
moeite hij ook deed, luj zond niets. I lij
kwam niets vertier, dan dat zijn hoofd
door het vele" meten en rekenen geheel
in de war geraakte en hij iederen keer
een ander resultaat kiecg.
Zoo verliepen er weken, terwijl hij den
geheelen dag niets deed dan rekenen en
meten
Een jaar was vcrloopen en in dien tijd
was AValter tot de overtuiging gekomen,
dal zijn grootvader een uiterst kwaadaardig
menseh was geweest, die het erop aan
gelegd had, óf zijn kleinzoon door waan
zinnige nieuwsgierigheid er toe tc krijgen
de schrijftafel tc openen, óf hem krank
zinnig te maken.
Maar ho<? wanhopig en buiten zich zelve
van woede de jonge man ook was, hij
kwam or niet toe dc tafel to beschadigen
want dc „spionnen", zooals hij de oxecu
tours-testamentair van zijn grootvadei
noemde kwamen hun plicht zoor nauw
gezet na.
Toen hij op zekeren dag weer in diep
gepeins verzonken was, kwam er plotse
ling een denkbeeld hij hem op.
Röntgenstralen I
Ila, die vernuftigo uitvinding zou liem
tol zijn dool brengen. Dc Röntgenstralen
zouden hem verraden, wat het geheime
geheime vakje was en wat het verborgen
hield.
Met koorlsachligen ijver begon hij zich
allo mogelijke brochures en hoeken over
deze uitvinding en hare toepassing aan te
schaffen.
spr. nog zeggen, dat juffr. Beukers de oud
ste der sollicitanten was en dus in idat
opzicht niet voldeed aan don vooropgestel-
den eisch van „jong".
Juffr. V. Andel is dus volkomen trouw
gebleven aan haar vooropgesteld slant!
punt. Mr. Jansen vindt het zoo afkeurens
waardig, dat aan die eischen de hand 's
gehouden en noemt het zelfs ccn „écar
teeren van een persoon die zij niot be
geert". Spr. heeft uiteengezet, dat oen eer
ste eisch was „jong" on dat, waar er vele
sollicitanten mèt akte Fransch waren, do
vooikeur werd gegeven aan de bezitsters
dier akte, en dat met hot oog op dc
belangen van het onderwijs.
Mej. Beukers is volstrekt niet achter
gesteld.
Aran den wethouder van onderwijs heeft
spr. do veiklaiing gehoord, dat or in tij
den niet zóóvele goede sollicitanten zich
hadden aangemeld.
Waar daaruit dus blijkt, dat er méér
goede sollicitanten .waren en daaruit de
keuze viel op haar, die het voorrecht der
jeugd blijkt te bezitten, mag daar gezegd
worden dat men iemand met opzet ócar-
leert?
Nu wat de schoolopziener' betreft. Diens
rapport is slechts een korte recapitulaüe
van een langdurige bespreking, die do
schoolopziener heeft gehad mot B. cn AAr.
Bij die bespreking heeft dc schoolopzie
ner gezegd, dat juffr. Beukers hoog hij
hem staat aangeschreven en dat hij haar
zeer zeker niet uit het oog zal verhezen.
Hier blijkt dus niets van ongenegenheid.
Dan schijnt mr. Jansen niet te begrij
pen, dal het schooltoezicht rekening houdt
mot wenschen van schoolhoofden, met wie
hij moet samenwerken, natuurlijk slechts
zoolang als hem blijkt, dat dit met de be
langen van het onderwijs samengaat cn
cr van protectie geen sprake is; tot zoo
lang dus zal luj zich vereenigen met de
aanbeveling voor een benoeming doorliet
schoolhoofd.
Spr. heeft ook nog nimmer bijgewoond
dat dc inhoud van adviezen van school
toezicht, cn schoolhoofd zijn gepubliceerd.
Maar wat spr. vooral van nu-. Jansen zeer
lcelijk vindt, is, dat hij den schijn op
juffr. van Andel tracht te werpen, dat
zij mej. Beukers zou hebben willen écar
teeren. Een dergelijke ernstige beschuldi
ging, door mr. Jansen hier geuit, zal hij,
na hetgeen spr. heeft medegedeeld, moeten
terug nomen.
Spr. heeft, toert hij bemerkte, dat deze
zaak nog al besproken Werd, aan juffr. v.
Andel nadrukkelijk gevraagd, of zij ook
cenige belofte had gedaan, maar zij heeft
daarop geantwoord: „Ik neem geen-woord
terug eu ben voor nuj zelf overtuigd, dat
ik eerlijk gehandeld licb."
Waar men dus daarvan overtuigd kan
zijn en het schooltoezicht zijn instemming
heeft betuigd mot dc aanbeveling, daar
Ilij bezat kennis genoeg om zelf een
Ronlgonapparaat te kunnen bedienen en bet
dutudo dan ook met lang, of bij had er
een in zijn bezit.
Toen begon het zoeken naar do edelge
steenten van grootvader opnieuw. De ge
heimzinnige stralen, die alles dooidringen,
toonden liem dan ook heel gauw, dat er
werkelijk ecu geheim vakje, zes centimeter
alng en vier breed aanwezig was. Maar
AAftvltcr keek niet naar het zoo lang ge
zochte vakje, maar naar den inhoud. En
die maakte, dat zijn hart geweldig begon
to kloppen. Ten eerste ontdekte hij een
ovaal voorwcip, dat waai schijnt ijk een mi
niatuur-portretje bevatte, ten tweede een
toegevouwen papier on ten laatste een
halsketting een halsketting, waarvan de
kleinste slecnen een centimeter doorsnede
hadden on die, tc oordcelen naar den vorm,
diamanten moesten zijn. Drie der steencn
waren veel giootor dan de andore on ieder
van hen moest ongeveer zoo groot zijn
als do wereldberoemde Kohinoor.
Als hel werkelyk eclito diamanten wa
ren, dan lag daar in het geheime Vakje
zeker wel voor oen waarde van honderd-
millioen. Don geheelon ketting zou geen
enkele juwelier kunnen koop en, zooveel
geld bezat natuurlijk geen hunner. Ilij zou
de steencn dus apart gaan verkoopen.
AAralter geraakte geheel van de wijs. Maar
hij dwong zich er toe, kalm to blijven..
Nadat hij oen weinig tot zich zelf geko
men was, begon hij zijn gestorven groot
vader opnieuw to vcnvenschcn, omdat hij
dezen kostbaren schat zoo verstopt had.
En toon hij eraan dacht, dat hij, wan-
SCHiEDAMSCHE COURANT
