fc" Jaargang
Zondag 12 Juni ï9lö
13326
Derde Blad.
I
u,
lat),
DeBrusselsche Tentoonstelling.
EEN PROEF.
op re,,^
FRANSCHE BRIEFES.
°P alle
®Vü uur,
"ijgbaar
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon-en Feestdaeea
p^s pcx kwartaal: Voor Schiedam en Vlaardingen fl.1.25 fSLcó
»r post tl. 1.65.
Prijs per week: Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór ©en
m jan het bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven).
Prijs, der Advertentiën: Van 1—6 regels fL 0.92; iedere regel meer
15 cents. Reclames 80 cent per regel. Groot© letters naar de plaats die zij
innemen,
Advertentiën bij abonnement op Ycordeelige voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen, i
In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschenen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
m i j f voor de Redactie No. 123.
Interc. Telefoon 4 voor de Administratie No. 103.
(Pa^iculiere correspondentie.)
V1LI.
Zou. Een wanne, oploopende weg. Een ne
ger in een schreeuwend rood en blauw pak.
jïn daarna groen, eerst wallen van groen, ver
(oor ons uit, hoog aan weerskanten boven den
rechten weg. En daarna de plechtige zalen
èr hoogc beukenlmssehen, bruin bevloerd,
de rustig© rust der groene jonge bosschen, ln-t
onder dicht, groen begroeide open br>M-h, bet
sok'imzinnige dennenwoud, llel al in oncin-
fe verscheidenheid, uren ver zicli uitetrck-
tcwl in majestueuze stilte, waartegen het vo-
|kngezang uitkomt als wit kantwerk tegen
«i, donkeren aehtergiond.
Twintig minuten later: Een oogvennoeiond
gekletter en geklater van kleuren. Een ge
kust van goed aangedane menschen over met
dik, fijn, grijs steenslag bedekte paden en
door eindelooze hallen vol japonnen, doozen,
potten, fleschjes, machines, locomotieven. De
cake walk. Wagentjes in dolle vaarl schietend
oxcr smalle sporen die in allerlei richtingen
rijn opgehangen aan hoogc ijzeren gevaarten.
Menschen in draaiende doozen rond<ïchosl
over een hellenden vloer van een reusachtig
Russisch biljart. Menschen in nagemaakte,
atitocluiirjcs dobberend over een nagemaak
te ijzeren zee. En dan weer bierhuizon en
wijnhuizen en een Dussehlorl'sch marktplein
en Sonegalsche negers en Congonegers en
dan weer dezelfde neger, (een Fruriselie kolo
niaal) in blauw en rood.
De neger lacht tegen ons een dontmen
lach. Als zoo'n neger eens niet dom ware
Want wél is de gegeven tegenstelling
enorm. liet eerste bedrijf toch spoedt in liet
lonicrbosob, beter bekend «is liet Eorêt. de
5oigties buiten Boilsfort (Boschvoordo heet
lot ook maar noemt men bet niet) waar zoo
wel de neger als wij tijdens de tentoonstel
ling een onderdak vinden. Het tweede bedrijf
lö minuten later te Brussel on de grootste
tentoonstelling der wereld, die alleen door St.
muis in opppi vlakte, maar door geen nadere
tentoonstelling in aantal exposanten word't
overtroffen. (25.000 zegt, men, terwijl er 5000
ujit afgezegd doch de Belgen houden van
groote, ronde getallen). O rooter belungstel-
hng is dan ook haast niet denkbaar. En toch
hgt er maar 10 minuten tramtuens tussohen
en gaat dc tram overdag ten minste elke 15
nimtiton, Boschvoorde ligt dun ook (ovc.n ten
tan Brussel) verrukkelijk voor een be-
fflek aan de tentoonstelling. Men hoeft wet-
,:t') geen vijf minuten te loopon om van
"l plein van het dorp in bet mooiste bosch
Novelle van
ADALBERT VON CllAMfSSO.
Als ik thans iets meedeel omtrent een
cuio ervaring, die ik vele jaren geleden
s buitenstaander kon opdoen, dan ge-
nut en voordeel van alle
?®e_ maunen> die in de strikken van eeri
oone geviülen zijn. Nu weet ik wel dat
=®we raadgevingen op dit punt maar al
i ^iig helpen. Want dan moest men
„ffftijd schitterende jonge oogen kun-
n 'n»kcn en heete, jonge harten kim-
n afkoelen als oen verhit voorhoofd.
sar misschien kan toch de ware gesehieile-
s van bet tragikomische lot, dat aaderen
vil hcoft' oadcr duizend in den ban
'wachtende slachtoffers óén enkele hel-
zichzelf le bevrijden, vóór dat hij met
dj3"11". .en z'e' offer geworden is van
Snlligen. kleinen God.
zwvi(öen ^"SLlslusa,Vond, loen een doffe
m 1e °P aD° zinnen drukte en mij zwaar-
v**»*. trad mijn bediende mijn
a;m ei.r lllnen en m©ldde den hofraad X.
i j e' tóa'g° verbazing ontving ik den
pf'v d'on 'k eerst kort geleden in een
flint ontmoet had. De nog jonge,
v e niaa scheen zich in een toestand
'zame verwarring te bevinden, be
en I °VC1: 01lverscbilligc dingen te pralen
(en 0tf'1 'lCm vrooS» of ik hem met het
e. nnder van nut kou zijn, haalde hij
en v -u?.t zijn zak, reikte het mij over
zwiJ06? "v'j om mij'1 oordeel. Jk bladerde
den i en nadeilkend in het boek van
eabekenden schrijver en wist niet, hoe
2aak zou afloopen.
te zijn, dat men maar wensehen kan en waar
het althans nu nog heerlijk rustig is. Het is
waar; het bosch is niet rijk aan breken. Ver
der moe! men 's avonds Iaat in zulke grooto
bosschen in de omgeving van groote steden
niet alleen, ongewapend gaan wandelen. Doch
overigens is het oen van de mooiste en meest
uitgestrekte Ixjeschcn die wij kennen.
En van de tentoonstelling is men minder
ver weg dan in liet overgrootu deel der Brus
selsche agglomeratie. Tien minuten trammen
brengt u aan het hek, naast het Hollandschc
•niviljoeii, welke ingang vrij algemeen „Sec
tion Allemande" genoemd wordt (de Duitbche
aideeb'ng is er namelijk niet ver van daan).
De tram i.- goedkoop en van deze zijde ko
mend in den regel niet vol. En tramt men
(voor hetzelfde gold) 15 minuten verder,
dan is men aan de Naimisclie Poort en dus
vrij dicht bij het hart van Biussel.
Voor lien, die dus de tentoonstelling wil
len zien en toch nog oen beetje buitenlucht
en boschlucht willen hebben, is Boschvoorde
do aangewezen plaats, naar het ons schijnt.
Er is muar één bezwaar. De kamerruimte is
er beperkt en die zal vooral in-dezen zomer
zéér beperkt zijn, omdat natuurlijk wel meer
menschen, die de buurt kennen, do opmer
king hebben gemaakt en zullen maken, dat er
zomers eigenlijk geen mooier gelegenheid is
om oen bezoek aan de tentoonstelling te ver
binden met een buitengewoon aangenaam bui
tenverblijf dan juist dit Boitsfort geelt.
Nog één opmerking voor lezers, die aan
oriënloeiingszucht lijden, een nieuwe ziekte,
die den lijder geen rust geeft voordat hij het
topografische naadje van de kous weet. Te
voet. of per rijtuig guat men van Bru-sel dooi
de Avenue Ireuise en liet Bois de Ia Gam
ble (Ter Knmemuboscli) naar het Zoniën-
toscli en Bosch voorde. Doch de tram neemt
een minder smakelijkiai weg, die dwars dooi
de tentoonstelling heen gaal. Er loont name
lijk een gewone voorstadsstraat dwars door de
tenoonstelling, waarvan de gemiddelde be
zoeker geen Ahnung heeft, zóó handig heeft
men die straat weggestopt. Die straat gaat
Utsschen Holland en Spanje door, „dooitun-
r.elt" dan geheel onzichtbaar den hoofdweg
tussehen de beide groote tuinpleinen, ver
dwijnt achter het smalle Fransche gedeelte
cu tunnelt dan nog tussehen Frankrijk en
Engeland door. Speciaal die laatste moeilijk
heid hebben de handige tentoonstellingsarchi
tecten weten te maken tot een aantrekkelijk
heid. Zij hebben de beele straat op de grens
der beide groote afdcelingen ovetbouwd met
trappen, die aan liet eind der Engelschc af-
deeliag en aan het eind van de hoofdzaal
der Frnnsche afdeeling buitengewoon inooi
decoratief doea en een aangename afwisseling
zijn op'l eeuwig-eentonige van altijd weer in
elkaar loopende tentoonstellingshallen.
Curieus is hier weer de tegenstelling met
hetinwendige van het Ncderlandst-he pavil
joen, waarvan de trappen zeker niet het mooie
aspect verhoogen. Dat is hier een goede-eigen-
Plolseliug zei de hofraad zachtjes„lk
wil u nu niet langer voor den gek hou
den. Die verhalen daar zijn mij even on
verschillig. als u. Ik bon in verbouwen
op uw vriendelijkheid hier gekomen, daar
men mij gezegd heeft, dat ge een onbe-
driegclijk gevoel had voor aangelegenheden
het hart betreffende."
Ik weerde hem glimlachend af, maar hij
bleef zijn ernst volkomen bewaren en
meende, ik moest nu eenmaal zijn ge
schiedenis aanhooren en hem terstond zon
der omwegen daarover mijn oordeel mee
deden.
Bij trad aan het openstaande venster,
keek een oogenblik naar builen, naar den
rachtelijken hemel, waar bet nu en dan
weerlichtte, en wendde zich toen om, docli
b'eef bij het venster staan, toen bij begon
te spreken.
Hij* was sedert drie maanden vervuld van
een hartstocht voor de bekoorlijke gravin
v. M„ die hem alle kalmte ontnomen had.
Ik mocht mij met al mijn diehlersfaulasie,
alle martelingen van een ongelukkige lief-
do voois tellen, ik zou toch nooit ook maar
een schaduw van zijn verdriet begrijpen.
Ilij was zelfs afkecrig geworden van bel
leven, 'dat hij tot nu, toe geleid bad.
Daar hij een oogenblik stilhield en weer
naar den nachtolijken hemel opza- woog
ik of hij dan geen hoop op verhooring
had.
Hij lachte en zeide, dat dit juist zijn
lijden uitmaakte, dal hij begunstigd werd;
of ik <le gravin kende? Neon? Nu dan wist
ik niet wat bekoring was.
„Maar aclij in deze fee," riep hij zuch
tend uit, „wier oogea zoo vol rust zijn als
het blauw, van don hemel, wier .wangen
schapsfout naast een nationale fout. Wat ver
staan de Belgen goed de kunst mooie trap
pen en deuren te maken, een kunst, die in
Nederland heel wat minder tot haar recht
komt, al zoude dit toch ook wel een zaak
zijn, waarin onze kleine natie groot zou kun
nen zijn. Maar tor zake. liet. Nederlandsche
gebouw is mooi en indrukwekkend, maar
niet vooral geschikt voor tentoonstellings-
uiimle en zeker niet geschikt voor zulk een
ruimte, waaraan steeds toenemende eischen
zijn gesteld. In dat gebouw moest Nederland
en Indië samengebracht worden. Het la© dus
voor de hand, dat. men beide afdcelingen
scheidde door in het midden een open trap to
maken, die leidt naar een platform en ver
volgens naar de galetijea der eerste verdie
ping. Was nu het gebouw reusachtig geweest
met wijde ruimte voor etalages, dan zou dat
platform, in het midden een inooien kijk ge
geven hebben. Doch nu draagt het nog weer
bij tot den indruk van "-edrongenheid, die
de Neder] a ml .-cl ie afdeeling van binnen aan
zoovelen geeft.
Het platform toist twee mooie Utrechtsche
inzendingen. Fraai is de stand van de be
kende firma G. J. Begeer met buitengewoon
mooi zilverwerk, waarvan een stuk voor mid-
dtltafelver.-iering bizonder opvalt. Van de
zelfde fi'rma is op de gaanderij ook nog een
mooie collectie penningen, terwijl wij in het
Palais du Ciiupumtomiire denzelfden naam
met niet minder genoegen zullen ontmoeten.
Tegenover de uitstalling van de firma Begeer
is er een van de firma Jan li. Brom te
Ulrecht, die exen/eer alle aandacht verdient,
liet is een vitrine met mooie voorwerpen van
edelsmeedkunst,, vooral op het gebied der kor
kelijke kunstnijverheid, terwijl ook elders op
ander gebied nog verdienstelijk werk (reliefs)
van deze firma te zien is. Ilier op het plat
form kunnen wij nu het oog eens laten wij
den over de vele pyramides van glazen, flcs-
.-clien, blikjes, pakjes enz. en/.., die voor ons
le bete eken is van Nederland bezingen als
vei zorget' van den inwendigen mcnsch. En
dan treft ons dadelijk een symphonic van
geel, waarin het kokosgeel der grondklee-
den, als behoorlijk is, de bas aangeeft. Uit
dn! stemmige geel rijst dan eerst de reusach
tige en mooie etalage van de Fransch-ITol-
landsche oliefnbrieken Cah'é—-Delft met een
onnoemelijk aantal gele oliefleschjes vlak
xoor de reuzen-brandkast van Lips op, ons
herinnerend aan een betrekkelijk nieuwe in
dustrie, die mot moderne methodes in korten
tijd een groote uitbreiding heeft gekregen.
Naast dit gele alle gro con brio winden wij in
do mooie etalage van dc lieeren Plu van Perl-
stein en Zn. te Doetinchcni het zachte an
dante van het geel der fijne verduurzaam
de advocaat dezer firma. Vroolijk lichtgeel
Inchon dnartusschen als losse trillertjes de lin
ten van Hulskamp en Zoon en Molijn's krui
ken oude genover, waarbij een gele guirlande
den litinnonisehen achtergrond geeft. De gelo
asperges van deze uitstekende fabriek, do
\r. Kenncmej-lttiid te Alkmaar, waar men
gansch buitengexvone zorg besteedt min oe
voorlteii'olijklieid van het materiaal, zoodat
rnen met vele medailles prijkt, geven te mid
den van dit gele geschetter een zachten en
toeren xvenk, die dooi onze tong maar al 1e zeer
wordt vei staan, vooral nu snrakelijke groene
erwten en roodgele worteltjes hun stemmetjes
paren aan dat lieve geel der asperges en het
tot een drieklank van klour brengen. Doch
stil daar komt. van de met oranje versier
de etalage van Lumny's maagbitter van de
firma M. T. Goosscns le Yeulo o zeker
een herinnering aan haar goede produc
ten, maar ook die stem die in het vaderland,
maar vooral ook daarbuiten zoo luide tot het
harte vrn den Nederlander spreekt en die in
een Oranje hoven onze gele symphonic dr* t
uitklinken.
Wij hebben den lezer meer te xertellen
over den inwendigen mensch op de Neder
landsche afdeeling van de groote Brusselsche
tentoonstelling, doch voordat wij dat doen
vervolgen wij even onzen tocht naar boven om
iets zeer uitwendings maar zeer interessants
te bewonderende stand van de bekende
Anisterdamschu juxveliersfimia J. A. Hoo
ting. Wat een bizonder mooie bonbon-
doo-jes, email op goud, met zoo prachtige rib
betjes bewerkt, mei zoo'n achevé, met zoo'n
rijkdom van enutilkleur, dat wij ons een
oogenblik hebben afgevraagd of wii hier wel
in het zoo naar binnen levende en voor
den inxvendigen mensch zorgende Neder
land waren.
Ja -— wij waren in Nederland, in Amster
dam. En die bonbondoosjes waren mooi. Ze
kostten trouxveas een kleine pauze,
lczei - 2500 francs het stuk.
„Nederlander», die zulke doosjes koopen
Men gaf ons toe, dat zij niet xeel voorko
men. „Wij werken dan ook vooral voor liet
buitenland. Al het fijnere goed in Parijs en
Wconen is van ons. Let u maar eens op!"
Dat x\ as xvat nieuws voor ons, die vroeger
in Weenun weliswaar oud email zoo
hebben bewonderd. Nu xxij zijn op de ten
toonstelling aan het zoeken gegaan. Duitsch-
land o, mum, geen sprake, geen sprake
van. Het email daar en dit email er
gaapt een afgrond t usee hen. In België, in
Frankrijk dachten wij ons fortuinlijker, zoo
niet gelukkiger. Maar gelukkig: neenWij
hebben beier, even mooi gezocht en
niet gevonden. Het i» werkelijk bizonder
mooi. Ook overigens is het niet zoo'n heel
erg wonder, dat men ons de waarde der in
deze kleine vitrine tentoongestelde waren op
tonnen gouds schutte. Men ga maar eens kij
ken. En lette eens op dat ronde, lichtpaar-
sche doosje
PARIJS, 5 Juni 1910.
Dezer dagen kreeg ik van mijn zestien
jarigen zoon (ik moet tot mijn schando
zoo zacht en week zijn als kinderwangen,
heeft een booze geest zijn zetel opgesla
gen."
Daarop vroeg hij: „Gelooft gij dat men
twee menschen tegelijk liefhebben kan?"
Ik haalcle do schouders op, want een
antwoord verlangde hij natuurlijk niet.
„Nu, de gravin kan het tenminste
zij zegt het. Zij heeft verklaard dat ze mij
en kapitein K. van de dragonders in haar
hart heeft gesloten. Zij heeft aan mij de
bruine oogen boven alles lief maar ook
van blonde haren houdt ze; en die heb ik
niet, maar helaas de kapitein. Zij vindt
liet verrukkelijk iu kleine gedichten bezon
gen te xx'ordcu. Nu heb' ik haar ontelbtne
gedichten aan do voeten gelegd en zij heeft
ze alle bewaard in con kistje, dat mot
groene zijde bespannen is. De kapileinnu
kan weer wel op een dollen hengst rijden,
maar niet op den Pegasus. Dat gaat dus
tot zoover voortreffelijk. Maar hij is een
krijgsman, één, die er zoo recht op los
gaat, en de sch'oone gravin zegt, alleen
een krijgsman zal haar naar het altaar
geleiden.
„In 't kort," on de hofraad liep wan
hopig in do kamer op en neer, „zij kan
nu eenmaal geen besluit nemen en yoert
ons als twee bravo hondjes aan een touxv
ach Ier zich aan'. Zij bemint ons beiden en
wil toch slecbfs één; zij zou een krijgshaftig
dichter, een bruinoogigen blonde willen
hebben; zij zoekt een natuurxvouder. En
zij heeft ons thans \"oor 4 wreken uit haar
oogen verbannen, met. het bexrel, een uitweg
uit de verwarring te vinden.
„En nu moet ik vermoedelijk," zeide ik
glimlachend, ,,u mijn raad geven. Ja mijn
beste, daarvoor bestaat slechts, één middel.
Ge verzoekt uw schoono, des avonds aan
tiet venster te verschijnen. Dan gaat ge
beiden in den tuin en brengt haar een
serenade, of wel ge doet om beurten lief
desverklaringen. Dan moet zij een beslis
sing nemen afgaande op de stemmen. Want
als men de gestalten niet meer onder
scheidt, dan krijgen de woorden een eigen,
zeldzaam leven en de betoovcring van do
stom is grootcr dan alle bekoringen yan
betoog. Ik geloof, dat de jonge dame dan
spoedig zal weten wie de rechte Jozef is.
Zij zal zeggen, hij is hel, uit xviens mond
alle diepe klanken van het verlangen en
van den hartstocht geklonken hebben; liet
gefluister van zijn liefde wil ik weer hoo-
ren, als het de dag van mijn huwelijk
is. Doch dit laatste zal zij, denk ik, niet
uitspreken, maar alleen denken en mis
schien erbij blozen."
De hofraad had stilzwijgend naar mij
geluisterd, toen drukte hij mij de hand
en zeide
„Uw rand is goed,, we zullen hom op
volgen. Want de kapitein heeft, god zij
dank, door het commandeeren een krij-
sehende stem gekregen."
O dxx'aasheid dor liefde, die in hot schit
terende slof op de vleugcis van een
vlinder alle heerlijkheid der wereld ziet
lichten!
Ik ging eonige dagen na dit merkwaar
dige gesprek op reis en kwam eerst twee
maanden later terug.
Mijn bediende deelde mij mede, dat do
hofraad in de afgeloopen weck herhaalde
lijk bij mijn deur geweest was en gezegd
had morgen weer te k'omeu.
Ik Pad dc- goheelo zaak reeds vergeten,
doch was nu toch, naar ik meende als
bekennen dat hij geen Hollandsch spreekt)
do volgende opmerking te hooren: Papa,
tu es ua adversaire du progrès. Die mee
ning was, behalve door mijn afkeer jegens
vliegmachines, uitgelokt door mijn bewe
ring, dat het verkeerd was onderzoesche
booten te gebruiken en met 27 zeelieden
te bemannen, zoolang men niet de mid
delen bezat, in geval van aanvaring of
andere ongelukken, den schepelingen tij
dig te hulp te komen, althans het gezon
ken vaartuig te lichten binnen een tijiL
verloop, in staat hoop over te laten op
redding van de equipages. Natuurlijk was
de ramp van de „Pluviose" de aanleiding
tot dit gesprek van groote actualiteit.
Mijn beloog, dat voornamelijk gegrond
was op het modelijden, hetwelk ieder ster
veling behourt te gevoelen met het lot
der ongelukkigen, die nog steeds in hun
metalen doodkist op den bodem der zee
rusten, had stof gevonden in hot opmer
kelijk feit, dat de Ftansche Pers, zelfs
die der oppositie, aikleis zoo vaardig tot
kritiek, bij deze gelegenheid weinig of geren
verwijten tot de autoriteiten gericht had
wegens gebrek aan voorzorg.
In hi I algemeen heeft men in Frankrijk
de ramp namelijk toegeschreven aan liet
noodlot. Wellicht heeft daartoe het feL
bijgedragen dat ook de zooxreel beter ge
organiseerde Engelsche marine meerdere
kartaslrofes van bedoelden aard te be
treuren beeft gehad. Niettemin bestaat bij
den onpartijdigen opmerker reilen te over
do vraag te -lellen, waarom de, op elk
gebied alle» rcglemcnteeren.de autoriteiten
niet voorkomen, dat een onderzcesch vaar
tuig zich aan den ingang van een haven
bevindt joist in de vaartlijn van een op
periodieke tijdstippen vertrekkende kanaal
boot. Zonder mijn opinie voor iets anders
te willen geven dan het inzicht van een
leek, meen ik, tot bewijsvoering van hot
tegendeel, dat het zoo hoog geroemde,
streven naar „vooruitgang" ondergeschikt
behoort te zijn aan alle menschelijkerxvijs
te nemen voorzorgsmaatregelen voor het
leven van hen, die beschouwd kunnen
worden als de dienaren van dien voor
uitgang.
Niets is zoo heilig als een mcnschcn-
lexren. Alleen indien men. die stelling toe
past mag men zijn medemenschen wagon
aan levensgevaarlijke proefnemingen. Maar
de Fianschen, hoe goedhartig en me
delijdend van aard ze mogen zijn en hoe
zeer ze hot ongeluk betreuren, zijn iti den
grond dos harten trotsch op den -tralen-
krans, welke hun omgekomen landslieden,
trouwens zeer te recht, komt omringen.
De in do gegeven omstandigheden vrij nut-
teloozo dood hunner zeelieden brengt een
steentje aan tot den ouden roem van
Frankrijk. Ilij doet de kritiek verstommen.
Het „dulce pro patria mori" is nog meer
op de lippen dor overlevenden dan op
uitx-inder van de gelukkige oplossing, zeer
nieuwsgierig, hoe dc wedstrijd der stemmen
xvas afgeloopen,
O wee, den volgenden avond verscheen
de hofraad, bij mij met een bleek ge
laat, geheel het toonbeeld van een overwon
nen man.
„Man des ongeluks," riep ik hem tegen,
„zij jieeft aan den kapitein de voorkeur
gegeven."
Op zijn treurig gezicht was iets als
leedvermaak to zien en hij schudde zijn
hoofd.
„Neen, zij heeft den kapitein niet de voor
keur gegeven en den hofraad niet. Zij heeft
xvel met oen goede vriendin van uit haar
venster onze nachtelijke stommen gekeurd
en dat is x-oor de dames een groot p'tei-
zier goxveest- En toen heeft ze plechtig
verkondigd, dat zij nu geheel met liaar hart
in het reine was en een vast besluit ge
nomen had; binnen acht dagen zou ze ons
haar besluit doen weten 1"
„En toen
De hofraad zuchtte eu zeide langzaam:
„Zij heeft na acht dagen, zoo waar ik
hier sta, een derde genomen. Geen krijgs
man, maar een jurist Geen bruinoogige,
maar eon grysoogigo. Bij den hemel, zijn
haren zijn niet blond, maar kastanje
bruin
En ik' heb' uit zijn eigen mond gehoord,
dat als hij zijn loven moest redden 'door een
zelfgemaakt vers hij reddeloos xrerloren, \x-as.
De gravin bemint hem afgodisch.
Wij zaten langen tijd stilzwijgend in dc
schomermg bijeen. En ik herkende met
schaamte, dal ik als een stumper gepro
beerd had, vrouwenliefde te doorgronden.
