No. 13358
63"" laargang
Woensdag 20 Juli 1910.
Beis-Abonnementen,
Hoberts droom.
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon-en. Feestdagen
Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25 franco
per post fl. 1.65.
Prigs per week': Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
uur aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven).
Prijs der Advertentiën: Van 1—6 regels fl. 0.92; iedere regel meer
15 cents. "Reclames 30 cent per regel. Groote letters naar de plaats "die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen,
In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
T voor de Redactie No, 123.
Interc, Telefoon voor (]0 Administratie No. 103.
Do administratie van de „Schiedamsche
Courant" is gaarne bereid om tegen ver
goeding van porto's aan haar abonné's
die voor korten of langen tijd op reis gaan,
do Courant aan hun tijdelijk adres te zen
den.
Ook abonnementen voor den tijd van
een halve of heele maand worden gedu
rende het reisseizoen gesloten.
hysse&zrr1
KENNISGEVING.
Burgemeester en Wethouders van
Schiedam,
Gezien de aanvrage van J. H. Vroo-
mans, houdende verzoek om! vergunning
voor het bon ,en van vier panden (8 wo
ningen) aan de Dwarsstraat en Van een
winkelhuis aan de Hagastraat op het per
ceel kadaster Sectie L. 1993;
Overwegende, dat het onderzoek! met
betrekking tot die aanvraag nog niet ge
ëindigd is;
Besluiten:
Op grond van artikel 164 der BouW-
verordening de beschikking op de aan
vrage te verdagen voor don tijd ,,vnn hoog
stens een maand.
Schiedam, 18 Juli 1910.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
M. A. BRANTS.
De Secretaris,
V. SICKENGA.
BUITENLAND.
generaal Wiokersham, hot hoofd der justitie,
als niet geldende voor kloo&terlanderijen
veiklaoid, omdat deze geen, ..publieke lande»
ijen" /iin iu den geest der wet! De suikei'-
tiust heeft door stroomarmen, afhankelijke
maatschappijen en op andere wijze 55.000
acres van dit land voor zidi weten te -verze
keren en wel voor ongeveer oen derde van den
door de regcering betaalden prijs. De heeren
Haveineyer, Senff en Welsh, alle drie direc
teuren der suikertrust, hebben volgens de
medcdeelingen van den geneiaal Edwards
van den genenden staf (het bestuur der
Pliilippijnen ressorteert onder het ministerie
van oorlog) de middelen voor den aanikoop
der betreffende landerijen geleverd. Een
zekere heer de Gersdorif, de advocaat, op
wiens advies de trust deze transactie volvoer
de, staat in nauwe relatie met Strong en
Cadmalader, een advocatenfirma, waarvan de
broeder van den president, Henry W. Taft,
het bestuurslid is.
Overigens moet de suikertrust vrij zeker
van zijn zaak zijn geweest,, want nog voor do
beslissing van liet ministerie van oorlog,
welke den verkoop dor landerijen wettigde,
gevallen was, had de trust daar reeds aan-
plantjngen gedaan. De heer Wickersham
was, voor hij lid van het ministerie werd,
lid der genoemde advocatenfirma.
Het Congres heeft reeds een commissie
ingesteld, welke de zaak ml onderzoeken.
In velband met de uitlatingen van den heer
Maxtin zal liet haar aan materiaal niet ont
breken.
ontvangst ten liove deel te nemen en het
bruidspaar geluk le wenschen.
Het Duatsehe partijbestuur is óver dit
alles hevig vertoornd en heeft een commu
niqué uitgegeven, waarin hot zegt dat het
optiedcn der Badensche Kamerfractie de be
langen der geheele partij schaadtj, terwijl het
partijbestuur daarin bovendien een zwaar
vergrijp ziet tegen de eenheid der sociaal
democratische partij.
De partijbladen, geven nog veel scherper
aan hun verontwaardiging lucht en dreigen
zelfs met afscheiding.
De vrijzinnige peis ziet in het optreden
der Badensche sociaal democraten een krach
tige herleving van het revisioniisme, dat,
kiijgt het eenmaal de oveifliand in de sociaal
democratische partij, deze minstens zal Ver
dubbelen, terwijl ze' in het verschiet reeds,
onder den zvvnren druk van het agrarisch-
clericaal verbond, een vereeniging ziet van
alle elementen, der linkerzijde tot een mach
tig „blok" tegen de uiterste reactie.
Een nieuw bewijs voor de herleving van
liet revisionisme i° Zaterdag te Stuttgart
geleverd. Daar is de zitting van den Wuri-
tembargschen Landdag gesloten met een ko
ninklijke boodschap, die de minister-presi
dent voorlas. Bij het hoeh op den koning
bleven ook hier de sociaal-democraten stoan-
GEMENGDE MED EDEELÏNGEN.
Schiedam, 18 Juli 1910.
YEREENIGDE STATEN.
In de New-Yorksche „World" heeft de
Congresafgevaatdigde Martin uit Coloiado
onthullingen gedaan over wat hij het tweede
groote schandaal gedurende het bewind van
president Tatt noemt. Het eerste schandaal
was de zaak-Ballinger, het tweede betrett den
aankoop \an kloosteilanderijen op de Pliilip
pijnen door de suikertrust.
De heer Martin schijnt heel zeker te zijn
van zijn beschuldigingen, hij komt mot cij
fers en feiten,. Volgens hem heeft de Ameri-
kaansche regcering van de katholieke otden
op den Philippijncnarchipel 400.000 acres
(is gelijk 162.000 II.A.) land gekocht, voor
namelijk met liet doel liet bezit in doode
hand aldaar te verkleinen en de Philippines
gelegenheid te geven zich op het kleine boe
renbedrijf toe te leggen. Het Congres had
reeds tevoren door een wet den venkoop van
meer dan 2500 acres aan een, of andere
aandeelen-of andere handelsmaatscliappij ver
boden. Deze wet is thans door den procureur-
(Slot
2)
Dauvers was weer alleen en weer dacht
hij aan zijn verleden. Hij herinnerde zich,
hoe hij, direct na het plegen van' het feit
besloten was voor zijn afschuwelijke daad
te boeten. Nu bleef zijn moeder voor de
schande bewaard; hoe verheugde hij zich
dat hij zich in zijn koortsachtig droomen
zelf niet had verraden. Lag het alleen aan
hem, dan was het voor hom eon heerlijke
voldoening geweest zichzelf bij de politic
aan te melden en te zoggen: „Mijnheer
Fuisel heeft zijn leven niet verloren bij
het spoorwegongeluk. Neen, ik Robert
Dauvers heb hem uit wraak vermoord."
Toevallig maar gelukkig tevens werd hij
in dezen gedachtengang gestoord door de
komst van Lijske, die een. kop bouillon
bracht Toen zij dichterbij kwam zag.hij,
dat haar oogen straalden, on dat zij mooi
donker haar en donkore wenkbrauwen had.
Zij lachte oventjes, bloosde toen hij haar
flink aankeek.
„Moeder vertelde me zooeven hoe'goed
en lief u voor mij geweest bent," zeide
hij. „Ik zou u daarvoor gaarno wjlleu be
danken, maar kan geen woorden vinden."
„Och toe, laat u dat toch," zoide zij
met een afwerend gebaar. „Maar och, ik
ben zoo blij dat u al weer zoo ver ge
nezen bent." i
Zij hiéld den koojp met bouillon aan
D UITSCHLAND.
De socialistische afgevaardigden van den
Badenschen Landdag hebben dezer dagen
iets gedaan, wat hun de verontwaardiging
hunner meer radicale partijgenooten op den'
hals heeft gebaald. Ze hebben nl. gestemd
voor de begrooting, waardoor ze zondigden
tegen een besluit, genomen op liet Neurenber-
gcr Congres. Ze hadden overigens alle reden
voor die daad. Wanneer zij nl. zich van stem
ming hadden onthouden, zouden centrum en
conservatieven de meeideiheid hebben gehad
om den in hun oogen „revolutionairen" mi-
nistei von Bodmann, die meermalen een wel
willende houding tegenover de sociaal-demo
craten heeft aangenomen, door verwei ping der
begiootmg ten val hebben gebracht. Men zou
kunnen /eggen, dat hier onder den drang der
omstandigheden is gehandeld.
Ei is evenwel nog een erger vergrijp tegen
de partijiegelen gepleegd, do socialistische
Kamerleden hebben ook de republikcmsohc
partijprincipes verloochend. Toen de zitting
an den Landdag gesloten werd, hebben tien
hunner, onder wie de leiders, deelgenomen
aan de slotvergadering, die, zooals ze wis
ten, met een „lioch" op den gi ootliertog zou
eindigen. Staande met de burgerlijke partijen
hebben zij deze hulde aan den landsvorst
aangelioord, Bovendien heeft de socialistische
Kameigioep uit haar midden twee leden be
noemd om in September bij gelegenheid van
de zilveren bruiloft van den vorst aan, de
Engeland.
Het departement Van posterijen en tele-
graphie heeft onlangs een onderzeeschen
telejihoonkabel van een nieuw soort doen,
leggen tusschen Dover en Kaap Grisnez, met
de bedoeling, om de gemeenschap van
Frankrijk met Engeland te verbeteren en
proeven te nemen in het spreken met Am
sterdam en zoo mogelijk met Berlijn en
andere plaatsen in Duitschland. De kabel
is de eeiste van dit type, die in open zee
is gelegd, een soortgelijke kabel is reeds ge
legd in liet meer van Constance.
De nieuwe kabel zal geregeld in gebruik
worden genomen, zoodra de aansluitende
Fiansche landlijnen voltooid zullen zijn. De
pioetnemingen hebben tot dusverre bevre
digende resultaten opgeleverd.
De Fransdie regeering is voornemens een
tweeden kabel aan te leggen, waardoor het
mogelijk zal woiden hot hoofd te bieden
aan het toenemend verkeer, dat te ver
wachten is door de verlaging der tarieven
tusschen Engeland en Frankrijk, die dan
in werking zal treden.
F r a n kr ij k.
President Fallières heeft gisteren in
plechtig gehoor ontvangen den maikies van
Northampton, die den president de troons
bestijging van koning George V mede
deelde, en daarbij do verzekering gaf, dat
de nieuwe vorst bezield is met even
vriendschappelijke gevoelens ten opzichte
van Frankrijk, als wijlen koning Edward,
en uit naam van zijn meester verklaarde,
dat de koning zich verheugd zou ach
ten, als de entente cordiale bleef stand
houden en weid versterkt.
President Fallières veiklaarde, dat Frank
rijk op koning George de gevoelens van
vriendschap zal overdragen, die het voor
wijlen diens vader koesterde en niet zal
verzuimen om de entente cordiale onge
stoord te bevestigen.
Het blijkt, dat de oud-minister Clamen-
eeau niets met de zaak-Rochette uitstaan
de heeft gehad. Bij zijn aankomst opZuid-
Amerikaanschen bodem, n.l. toMontevideo,
vond hij een telegram van het Argentijn-
sche blad „La Prensa", waarin hem! in
lichtingen werden geviaagd ojntrent zijn
rol in de zaak-Rochette. Hij seinde terug,
dat hij aan de verklaring van den pohtie-
prefect Lépine, in de vergadering van den
Parijschen gemeentel aad, mets heeft toe
te voegen. Daarin gaf deze beslist teken-
non, dat de naam van minister Clamen-
ceau ten onrechte in de zaak is genoemd.
De Matin" weet aan do verklaring van
Clemeneeau toe te voegen, dat deze inder
daad nooit aan den bureauchef van den
heer Lépine last heeft gegeven om als aan
klager op te treden, maar Wel, toen het
aantal klachten tegen de ondernemingen
van Rochette onrustbarend steeg, bevel gaf
bij de klagers te informeeren wie van hen
in het algemeen bereid zou zijn een
aanklacht bij de justitie te doen. Het blad
zegt deze bijzonderheden te hebben ver
nomen van een der ministers in het ka
li inet-Clemenceau.
Het nationale comité van spoorwegper
soneel heeft Zondagavond in beginsel de
algemeeno staking geproclameerd. Het heeft
het s'takingscomité opgedragen zoo spoe
dig mogelijk op een geschikt oogenbhk
het intreden der staking te proclameeren.
Eerst zal het nationale syndicaat echter
nog het besluit der machinisten en sto
kers afwachten, die einde Juli een con
gres houden, waarop hoofdzakelijk de sta
king zal worden besproken.
Over deu vorm der staking liet een
ingewijd spoorbeambte zich' aldus uitOp
een bepaalden dag, op een bepaald uur,
ongeveer tegen middernacht, zullen opeen
gegeven tecken alle treinen blijven staan.
De machinisten en stokers zullen de vuren
dooven en het water uit de reservoirs
laten loopen. Do conducteurs zullen op
do rails knalsignalen leggen om aanko
mende treinen bijtijds te doen stoppen. De
passagiers en vrachtgoederen zullen mid
den op den weg in den steek! worden
gelalen.
Het Fransche socialisten-congres, dat
voor de voorbereidende werkzaamheden
voor het aanstaande internationale con
gres te Kopenhagen heeft te zorgen, is
Vrijdag bijeengekomen. De belangrijkste
aangelegenheid, nj. de betrekkingen tus
schen de coöperatieve vereenigingen en
de politieke, werd voorloopig verdaagd,
omdat ze een zeer diepgaand onderzoek
eischt.
Bij de kwestie van het internationale
scheidsgerecht, waarbij de rapporteur Vail-
lant een direct tusscheribeidekomen van
het internationale socialistische bureau
aanbeval, merkte Jules Guesde op, dat deze
inm'enging van het internationale bureau
den dood der socialistische partij in de
beide twistende landen tengevolge zou heb
ben. Het congres besloot derhalve, dat
de inmenging van het internationale bu
reau slechts op den uitdrukkelijken Wensch
van een hij den oorlog direct geïnteresseerd
proletariaat mocht geschieden.
Bij de kwestie der ontwapening kwam
het tot een zeer heftige hotsing tusschen
de politieke socialisten en de Hervéisten.
De eersten erkenden de noodzakelijkheid
om de vredesbemoeiingen kracht.g te be
vorderen, de Hervéisten. echter noemden
het Haagsche scheidsgerecht een bedrie
gerij en bevalen in tijd van oorlog de
desertie aan. Hun theorie werd echter
met 292 tegen 34 stemmen verworpen.
zijn lippen en door eon plotselinge ingeving
bevangen, kuste hij haar hand.
„Is u hang voor me?" vroeg hij vrién
delijk, toen hij zag hoe zij bloosde.
„Hoe zou ik bang voor u kunnen zijn,"
antwoordde zij zacht, „ik die u zoo heb
zien lijden en mij nu zoo in uw beter
schap verheug. Wij uw moeder en ik
wij waren zoo bang
„Dat ik niet meer beter zon woiden,
hé?"
„Dat u ons niet meer zoudt kennen,"
zeide zij, en hij gevoelde hoe zij beefde.
„Toe, drink den kop uit," zeido zij be
lovend, ou hij gehoorzaamde.
En nadat hij gedronken had, zeide hij:
„U komt mij heelemaal niet vreemd voor,
het is alsof ik u, reeds sinds lang kon.
Waarom' Waart go zoo ver van mij af, toon
ik ontwaakte?"
„Ja, ziet u," antwoordde zij bedeesd,
„do dokter zei me, dat ge" uw, bewustzijn
zoudt terugkrijgen en nu dacht ik dat hot
dan voor u, niet aangenaam zou wezen
een geheel vreemd meisje zoo in eens in
uwe onmiddellijke nabijheid tc zien."
„Was het vroeger niemand anders aan
genaam in uw omgeving to zijn?"
„O, dat weet ik niet, ik heb' daarover
nooit gedacht." t
„U - zei toch, dat het mij niet aange
naam zou zijn geweest."
Ilij bemerkte hoé zij bloosde, wat haar
lief stond., 1
„Ik dacht dat ik dood was, in den he
mel was ontwaakt en u waart oen engel,"
fluisterde hy."
„Ik heb anders weinig engelachtigs over
mij," zeide zij bedaard.
„Uw moeder en de heer Atherton heb
ben mij dikwijls verteld, dat gij zelf steeds
goed eu vriendelijk tegen iedereen geweest
zijt."
„Wanneer u wist zei hij som
ber.
„U voelt u op 't oogenblik weer niet zoo
goed, neem mij niet kwalijk dat ik zoo
lang met u gesproken heb."
„Laat u me maar een paar minuten al
leen, dan zal het wel weer heter woiden,"
zeide hij zacht.
Zij stond op en ging.
Hij zag haar rijzige gestalte en bemerkte
hoe zijn hart klopte. .Hij beminde haar,
dat gevoelde hij nu reeds, maar de ge
dachte aan die liefde was hem onaange
naam. Ilij leed verschrikkelijk in dit kwar
tiertje. Zijn daad, ook al zou, zij nooit
ruchtbaar worden, zou de poorten Van dit
liefdesparadijs toch voor altijd voor hem
gesloten houden. Hij gevoelde lioe zijn
moeder in haar waaraclitigo liefde hem
dezen beschermengel gaarne toedacht en
hij doorzag haar goed in elkaar gezet plan
och als het zoo eens had kunnen
worden
„Dauvers, ouWo, beste jongen, dat is fa
meus lioor."
Dauvers had in zijn zwaarmoedig ge
peins in het geheel niet de komst van den
predikant gemerkt. Ilij schrok toen hij den
dominéé hoorde.
„Ik dank u, Waarde hoer Atherton,1' zei-
do hij, zijn krachten inspannende, „ik hoop
Denemarken.
Koning Fredenk heeft Zaterdag bij gele
genheid Aan het jubileum der stad Odense
op Funen een, naar men zegt geimprov iseer-
de, redevoering gehoulen. De hieronder Vol
gende zinsneden uit deze rede baren nogal
opzien. De koning zei o. m.
„Ik zie in de geestdrift Van de burgers een
bewijs dat men te Odense en op Funen niet
de afschaffing van het koningschap wcnscht.
Ieder, die mij kent, wee', dat "geen hart war-
mer voor ons geliefd vaderland, voor zijn
toekomst en voor het Deensehe volk klopt,
dan het mijne. Het is nog niet lang gele
den, dat het Deensehe volk bij de verkiezin
gen toonde, dat het niet uemseht, dat ons
geliefd vadeiland open ligt. Ik neem aan,
dat hier vele tegenstrijdige, politieke opvat-
tirigen vertegenwoordigd zijn, maar ik ben
overtuigd, dat iedereen het er over eens is,
dat de verkiezingen uiting hebben gegeven
aan den vasten wil van het Deensehe volk,
orn rust en vrede te handhaven. Dat de tijd
van innerlijke onrust en strijd voorbij moge
zijn
„Moge het Deensehe volk zich thans in vre
de, eendracht en kracht om de mannen scha
ren, die liet zelf gekozen heeft en die ik
gaarne tot mijn raadgevers benoemd heb.
De laatste jaren brachten moeilijke tijden
vooi mij, maar zij hebben het goede resul
taat gehad, dat ieder, ook de tegenwoordige
oppositie, gezien heeft, dat de koning van
Denemarken geen bezwaar maakt tegen ge
zonde democratische hervormingen, weïke
zijde zij ook komen."
dat ik nu weer geheel zal genezen. Ik
hoorde dat u steeds zoo belangstelling in
mij getoond hebt, ik dank u daarvoor."
„O laat dat," zeide de goede, oude man,
„ik heb u echter niet eenmaal mogen zien,
die kleine juffrouw Lijske liet niemand toe.
Zij is een uitstekend verpleegster, een be
tere hadt u, moeilijk kunnen krijgen. Zon
der haar"Was uw moeder radeloos geweest.
Zoo spoedig u kunt moet u alles met haar
goedmaken, maar juffrouw1 Lijske moet dat
ook doen met u."
De dominé knipte vergenoegd met de
oogen. Meer dan eens had hij ondervonden,
dat een aardige Verpleegster zich met een
patiënt verloofde en het was hem ondenk
baar dat een flinke man als Robert Dauvers
aan doze verleiding weerstand zou kunnen
bieden. Dauvers knikte ook, maar droef
geestig. Ilij had slechts een wensch, n.l.
om zijn ongelukkige geschiedenis aan den
dominé te vertellen, doch dc gedachte aan
zijn moeder weerhield hem.
Atherton vermoeddo echter niets van den
inwendigen strijd dien zijn jonge vriend
streed en kalm praatte hij ipaar verder.
„Uw moeder zal u wel Verteld hebben dat
Hendrik Fuisel hij dat spoorwegongeluk om
het loven is gekomen?"
„Ja, ze vertelde het mij."
„Hij verdronk geloof ik op denzelfden
tijd," zoo vervolgde de dominé. „Ik zag hom
vijf minuten voordat hij in do rivier reed
in een dolle vaart in zijn automobiel voor
bij mijn pastorie rijden,"
Dauvers vloog overeind.
„Was hij dan niet hij het spoorwegon-
Noorwegen.
De Duitsche keizer heeft door tusschen-
kornst van koning Haakon aan het Noorsclic
geluk dat ik in België heb meegemaakt?"
stamelde hij.
;,Neeii mijn jongen," zeide de dominé,
„hoe kon dat? Hij is immers denzelfden
nacht verdronken."
„Maar wie waren dan de andere rei
zigers in mijn waggon?" Vroeg Dauvers
opgewonden. De dominé keek hem verwon
derd aan.
„Je Waart de eenige reiziger in dien
Waggon en niemand heeft bij het ongeluk
zijn leven verloren."
Robert begon te vveenen.
„Ik dacht dat ik hem vermoord had. Ik
dacht dat hij en ik alleen in den waggon
waren, dat ik hem geworgd had."
„Niets dan een droom, mijn jongen," ant
woordde de dominé vriendelijk. „Toen je
je bewustzijn terugkreeg heb je je oen deel
van je ijlen herinnerd en je dacht dat
het Waarheid was." -
„Ik was steeds in de meening
„Stil nu maar, ik geloof dat je op den
besten weg bent om oen hemel op aarde
te krijgen," vervolgde de dominé, „daar
komt zij met je moeder."
„Geef mij tot steun uwt arm, waarde
heer, zeide hij, ik wil haar zelf tegemoet
gaan."
„Dat is een belofte voor de toekomst,"
zeide de dominé lachend.
En die belofte is vervuld.
COURAI IT.
