En Amerika hoeft niot het monopolio
van deze kostbare artikelen in. huismeu
belen en decoratie. In het beroemde Ila-
müton-Palaco in Engeland werd, toon de
schatten van den overleden hertog verkocht
worden voor de kapitale som van 50 mil-
lioen gulden, voor één tafel 72.000 gulden
betaald; een van doze, die grage koopers
vonden, voor 132.000 gulden. Honderddui
zend dollar was de prijs, betaald vooreen
half dozijn Louis XIV-stoelon, overtrokken
met gobelin, welke oorspronkelijk gemaakt
werden voor Mario Antoinette; terwijl een
stoel, toebehoorend aan den shah van Per-
zië, een kolossaal meubel vol diamanten,
robijnen, paarlen on saffieren, geschat wordt
een waarde te hebben van C millioen.
EEN GLAZEN KASTJE VOOR EEN -
WONDERKIND.
De kleiae Max Darewski, de dertienjarige
componist, die in Engeland voor verschil
lende vorstelijke personen is opgetreden
en reeds vele beroemde militaire kapellen
geleid heeft, componeerde zijn eerste mu
ziekstuk, toen hij zes jaar oud was I liet
was een wals, „La Rève" genaamd, en
hij leidde zelf het Dan Godfrey's orkest te
Portsmouth, hij gelegenheid dat zijn eer
ste compositie gespeeld werd.
Sedert dien tijd heeft hij liederen gecom
poneerd voor volc beroemdheden, waar
onder Patti en Melba, en marschen voor
vele groote orchesten.
Toen Patti hem voor het eerst had hoo-
ren spelen, wendde ze zich tot zijn vader
en zei: „Als hij van mij was, zou ik hem
in een glazen kastje zetten."
DE WACHTENDE KOETSIER.
Svi William Draggs is zelfs in het land
vnp het spleen als zeer excentriek bekend.
In den vorigen herfst wilde hij op zijn
nieuw jacht een kleine proefvaart maken,
en nam een rijtuigje om naar de haven
van Brighton te rijnen, waar zijn jacht lug.
„Wacht hier," zei hij lot den koetsier,
en lief zich toen naar zijn schip brengen.
Hij had eigenlijk maar een uur willen uit
blijven, maar het jacht liep zoo heerlijk,
't was zulk prachtig weer en sir William
vond het zóó behaaglijk aan boord, dat
hij besloot volsüekt niet meer aan land
te gaan, maar dadelijk do wereld om te
varen.
En nu de koetsier aan het strand te
Brighton. Wat deed die? Hij wachtte! Don
volgenden dag en de daaropvolgende da
gen reed hij voor niets heen en weer. Toen
voizocht hij permissie een soort schuil
plaats voor zich en zijn paard te bouwen.
Het jaar verliep. De koetsier wachtte;
hij zat op den drempel zijner hut, rookte
1 zijn pijp cn hield de zweep in zijn hand.
Ook het paard was voortdurend aange
spannen en werd van het staan van dag
lot dag vetter.
Daar, op zekeren dag, werd het jacht
van sir William in de haven gesignaleerd.
Hot keerde van zijn reis om de wereld
terug. Den eersten persoon, dien sir Wil
liam in hot zicht kreeg, toon hij aan land
ging, was zijn wachtenden koetsier. De sir
gaf geen blijk van verbazing.
„Allright!" sprak hij. „Hoeveel is het?"
De ander haalde zijn zorgvuldig bijge
houden rekening voor den dag. Zij bedroeg
ongeveer 25.000 gulden. Zonder oen spier
tc vertrekken, trok sir William oen blaadje
uit zijn ehèque-boek, vulde het in cn over
handigde het den koetsier. Toen liet hij
zich naar zijn hotel brengen en wilde daar
binnengaan. Maar do koetsier hield hem
terug, zeggende: „Do vracht nogl".
„Dat is waar ook." En hij gaf den Koet
sier f 1.70.
EEN CARUSO-llONORARIUM.
De beroemde tenor Caruso woonde op
zekeren dag te New-York in het Nc,v-
Fields-Theater, met zijn vriend en collega,
den tenor Salezos, een voorstelling hij. In
den loop van. den avond kwam een be
diende naar Caruso toe met een opdracht
van den. een of anderen xnillionair der
Vijfde Avenue, met het verzoek, of Caruso
onmiddellijk bij zijn meester wilde komen,
om voor hem to zingen.
Caruso stond op, verliet het theater, en
nauwelijks was ecu uur vcrloopen, of hij
was S000 gulden rijker.
EEN RAAD VOOR REIZIGERS.
„Ik heb verschillende zeeën bevaren en
alle landen bezocht," zegt een oud reizi
ger, „maar heb nooit last gehad van zee
ziekte; daarom heb ik getracht mijn eigen
ervaring te boek to stellen in vereeniging
met den raad van andere reizigers, zoodat
ik nu in staat ben, eenigo zeer goede voor
schriften te geven om zeeziekte te voor
komen.
„Do voornaamste regel, waarbij de an
dere maar kleinigheden zijn, is: Denk niet
over uw gestel na. Iemand, die volkomen
gezond is, maar er een uur over nadenkt
op welke manier hij ademhaalt, of op welke
wijze do oogen hun dienst verrichten, zal
spoedig een onaangenaam gevoel hebben
in longen of oogen, en kan dat alleen
verhelpen door de gedachten eraan tever-
banaen. Vermijd daarom deze zelfbeschou
wing en houd den geost bezig met opwek
kende gedachten, een vroolijk gesp; ek met
aangenaam gezelschap, een prettig spel, of
do wondervolle daden van den een of an
deren romanheld.
„Denk nooit aan uw keel of maag, ver
geet liefst geheel, dat die lichaamsdeelen
es taan. Blijf zoo lang mogelijk, warm aan
gekleed, op hot dek, om de frissche zee
lucht in te ademen. Sta niet op een plaats,
waar ge do lucht van olie kunt ruiken, en
hebt ge dan nog last van zeeziekte, ga
dan stil in uw bed liggen met'het patrijs
poortje open, en tracht te slapen,"
NIEUWTJES VAN HIER EN DAAR.
Een ongebruikt exemplaar van oen 5
ponds Engelsch postzegel, oranje op blauw
papier, van de rogecring van koningin Vic
toria, bracht onlangs op een verkooping
750 gulden op. Dit is Engelands zeldzaam
ste postzegel.
De schroef van het stoomschip „Synia"
ving onlangs op oen reis door hot Suez-
kana'al een haai. Toen de visch geopend
werd, was de equipage zeer verschrikt
hot hoofd van een man, drie strooien hoe
den, twee vogels, en een groote hoeveel
heid heenderen in de maag van het dier
te vinden. De lengte van den haai was
16 voet en hij woog 800 pond.
Terwijl een man onder de hoornen van
een park to Chichester wandelde, werd hij
aangevallen door een uil. Het bleek dat
er een uiltje uit het nest in een dor hoo
rnen gevallen was, maar het was een ho
peloos iets do moeder-uil aan het verstand
te brengen, dat de ongelukkige man met
het ongeval niets te maken had.
Een flesch, bevattende de overblijfselen
van wijn, die bijna twee duizend jaar oud
is, is onlangs te Bordeaux ontdekt naast
een geraamte van een Romeinscho sarco-
phaag van omstreeks de eerste eeuw onzer
jaartelling. Daar men verklaard heeft dat
de flesch van Syrischen oorsprong is, is
het waarschijnlijk dat zo een van do Syri
sche wijnsoorten bevat, die naar Bordeaux
uitgevoerd werd, tusschen welke steden een
levendige handel bestond.
Thomas Morris, een honderdjarige, die
onlangs te 01dh.il!, Rowley, Staffs, over
leed, was de vader van 21 kinderen. Zijn
geheele getal afstammelingen bedroeg b'jna
300. In zün jonge dagen was Morris spij
kermaker, en men zegt, dat hij met succes
een aap africhtte, die de blaasbalg trok
om het vuur aan te blazen. Morris trok
zich niet uit zijn werk terug, vóór hij in
de tachtig was.
Een raadsel voor Europeesche doktoren
was een advocaat, die onlangs in Rusland
stierf. Dit vreemde schepsel had nauwe
lijks eeu oogenblik slaap genoten, sinds hij
zes jaar geleden bij een treinbotsing zijn
schedel brak. Gedurende verscheidene we
ken was hij op den rand van het graf,
maar zijn sterke constitutie behaalde de
overhand en hij herstelde, zoodat hij als
genezen uit het hospitaal werd ontslagen.
Toon deed zich een vreemd verschijnsel
voor. Hij ontdekte, dat hij niet kon sla
pen, maar dat het hem niet hinderde, daar
hij er geen behoefte aan had.
ANECDOTEN.
„En nu, mannen,1' riep do moedige kapi
tein, „vecht als helden totdat je kruit op
is, en zet het dan op een loopen. Ik heb
een ongemak aan mijn voet, ik ga nu al
vast maar."
Toen gevraagd werd een kort opstel to
maken over een belangrijk iets, dat men
ondervonden had, overhandigde Tommy na
hard werken het volgende aan zijn meester
„Tweelingen is èén kind, maar ze zijn
dubbel. Als tweelingen iets niet goed ge
daan hebben, weet de moedor niet .welke
van de twee zo straffen moet, maar dan
straft ze ze beiden, om zeker van baar
zaak te zijn. Wij hebben thuis tweelin
gen, maar ik zou zo den een of anderen
dag wel willen ruilen voor witte muizen
of marmotten."
Jan Smit viel onlangs van de kelder
trap en brak zijn linker been, zijn rechter
arm, twee ribbon, zijn neus, ontwrichtte
zijn enkel en viel zijn schouder uit het lid.
Maar hij begon zich eerst werkelijk onbe
haaglijk te voelen, toen zijn vrouw hem
vroeg, of hij zich ook bezeerd had.
Vrouw A.„Lieve hemel, zie jc clan niet,
dat je man aan 't vechten is?"
Vrouw B.: „Waarom zou hij niet? Hij
heeft toch niet voor niets vacantie?"
Dokter (tot rijke dame, die van een ern
stige ziekte herstellende is): „Hebt u nu
geen lieve vrienden, die wat bij u zouden
kunnen komen logecren?"
Dame: „O, ja, maar ze zouden alles
behalve lief zijn, als ze hoorden, dat ik
herstellende was."
A.„Men zegt, dat een nar. en een vrouw
op elkaar gaan gelijken, als ze een jaar
of wat getrouwd zijn. Nu zijn mijn vrouw
en ik al tien jaar getrouwd. Vindt je, dat
wij op elkaar lijken?"
B.„Ja. stellig I Jullie hebt beiden de
zelfde droevige uitdrukking."
„Ja," sprak H„ „ik heb' haar getrouwd,
omdat ik meende, dat zij de meest gelijk
matig gehumeurde vrouw was, die ik ooit
ontmoette
„Er. nu ge haar kent, is ze dat niet?"
vroeg zijn vriend.
„Dat juist niet ze is erg gelijkmatig
van humeur, altijd boos over 't een
of ander."
Het was een aardig compliment, dat een
Fransch ambassadeur te Londen onlangs
maakte aan een dame, die wel een uur
met hem gesproken had.
De dame zei: „U moet maar denken, dat
ik' heel graag mijn eigen stem hoor."
Do Franschman antwoordde: „Ik wist
wel, dat u veel van muziek hleldt."
„Pa," zei Willy in gedachten, ^,ik geloof
dat ik weet, waar de dominee op zin-
spoelde, toen hij zei: „Het is zaliger fce
geven dan te ontvangen."
„Zoo," antwoordde zijn vader, „en wat
donk je dan wel, dat hij bedoelde?"
„Wonderolie, pal"
Dokter: „Wel Jan, hoe gaat het van
daag?"
Jan: „Heel slecht, heel slecht! Ik wou
dat de voorzienigheid zich maar over mij
ontfermde en mij opnam I"
Vrouw van Jan: „Hoe kan je dat nu
verwachten als je het drankje van den
dokter niet inneemt?"
ZIJN MAN GEVONDEN.
Het concert was afgeloopon, en do voor
stellers, die een volle zaal, en daardoor
een goede recette gehad hadden, vertelden
elkaar van hun vroegere ondervindingen,
waarvan sommigen wel wat hoog gekleurd
waren.
„Ik zong eens een aardig liedje," sprak
er een. „Het heette: „Roeit, broeders,
roeit, de rivier stroomt snel", en toon ik
halverwege was, ging het publiek voor-
en achterover, alsof het in werkelijkheid
roeide."
„Dat is nog niets," sprak con andere
zanger. „Op een concert, dat ik onlangs
gaf, zong ik „do laatste post", en het ge-
heelt publiek begon aan denkbeeldige post
zegels te likken, en liep naar do eerste
de beste brievenbus, om de laatste lich
ting niet te missen."
VOOR DAMES.
DE KUNST DER ZELFBEIIEERSCIHNG.
„Onze daden, goed of slecht, gaan als
trouwe schaduwen steeds met ons mede".
Dezo eenvoudige woorden reeds wijzen
op de noodzakelijkheid der zelfbehoer-
sching, ten eerste omdat eigene ik meestal
zeer oppervlakkig gekend en bestudeerd
-Evordt en men niet org geneigd is, menige
schaduwzijde in zijn persoon te erkennen.
Ten tweede omdat het ontegenzeggelijk
oen zware kunst is, een temperament te
beteugelen, liefgoworden eigenschappen en
natuurlijke gebreken te onderdrukken en
een enei-gieken strijd met hen op te nemen.
Ten derde, omdat het meestal tusschen
de vier muren niet de moeite waard
schijnt, zich oenigen dwang op te leggen
en door het voorbeeld van eigen zolfbe-
heorsching opvoedend op onze omgeving
to werken. Daarbuiten, in betrekking, in
gezellig verkeer en den omgang met ande
ren, moet men zich als beschaafd menseh
reeds genoeg bedwingen, waartoe dan nog
die bizondere zolfbeheersching in do fa
milie? Zoo denkt menigeen en toch is deze
kunst eigenlijk nergens noodzakelijker dan
juist thuis, waar men bij elkaar is. Ande
ren onder zijn luimen laten lijden, onder
zijn heftigheid of zelfs toorn to laten zuch
ten, is een onrecht, dat helaas 1 niot zel
den geschiedt, hoeveel tirannie vcibcrgt
zich onder de uitvlucht van prikkelbaar
heid, van er niets aan te kunnen doen!
Gebrek aan zelfbeheersching is een teer
punt in hot familieleven, veel vervreem
ding komt daardoor alleen.
Evenals bij allo intieme gevallen, moeten
het ook hier weer^ de vrouwen zijn, die
mol goed voorbeeld voorgaan. Als men
maar eerst een begin gemaakt heeft, dan
zal do zeltbeheersching spoedig een vaste
gewoonte worden. Heelt zij zich in een
huis reeds ingeburgerd, zoo zullen spoedig
al die onovorlegde daden en woorden niet
meer voorkomen, die do opgewondenheid
zoo menigmaal op haar geweten heeft.
Niot, alsof toorn en ergernis uit de we
rcld zouden weg te ruimen zijn, ach
neenl maar haar gevolgen kunnen door
zelfbeheersching veel verzacht worden.
Laten wij er eens een ernstige poging toe
doen! Zoo zullen wij zelf ondervinden,
dat wij veel strijd en onaangenaamheden
vermijden, als wij er ons best toe doen
en dat onze vermaningen en zelfs billijke
verwijten en noodzakelijke terechtwijzingen,
als ze in kalmte worden gegeven, veel
meer indruk zullen maken. Nergens
schaadt blinde ijver meer dan in hot snel
opbruisen Van een cholerisch temperament.
Neemt men zich vast voor, zich niet door
toorr te laten beheerschen, dan blijft men
heer en meester van het terrein.
Teugellooze menschon zullen 'ooit den
indruk van ware beschaving maken; zij
kunnen doen verschrikken, overbluffen,
maar daar zij zelf slaven zijn van hun
hartstocht, zullen geestelijk rijpen aan hun
uitvallen nooit dat gewicht hechten, het
welk zij van hun bulderen verwachten.
Men noemt do zelfbeheersching niet voor
niets een kunst; zij kost inderdaad in
spanning, maar zij draagt vruchten, die hij
jde opvoeding van kinderen onontbeerlijk
izijn, want onopvoedkundig is hot, kinde
ren in opwinding to straffen, want niet
ieder is rechtvaardig en onpartijdig in zijn
toom.
Wolken indruk' moet hot op do kinderen
maken, als hun ouders bij twisten onder-
elkander zich' van alle zelfbeheersching
ontbloot toorren. Een kind zal bij zulke
gelegenheden er zijn gedachten ioVer laten
gaanl
Redenen genoeg dus voor iedere zorg
volle moeder om deze gedachten, die haar
gezag en den kinderlijken eerbied niet tot
voordeel strekken, zooveel mogelijk tc ver-
nrjjden en do kunst der zelfbeheersching
.ernstig to beoefenen.
EEN PRAATJE 'OVER THEE.
Het zetten van goede thee is een kunst,
die lang niet iedereen verstaat. Theebla
den komen uit verschillende landen en
worden derhalve op verschillende wijze ge
droogd, het gevolg hiervan is, dat zo dus
ook op verschillende wijze moeten ge
bruikt worden.
Bedient men zich' van zware thee, dan
moet goed kokend water, juist aan de kook,
op de thee geschonken worden en dient
in 't oog gehouden te worden, dat met
water, wat lang gekookt heeft, geen goede
drank kan worden verkregen.
Ook moet de thee hoogstens acht minu
ten trekken, liefst in een porceleinen pot,;
daarna wordt de vloeistof afgegoten. Men
doe slechts zooveel thee in den pot als
noodig is, en bedenke, dat warm water,
lang op de bladeren staande, het looizuur-
vrij maakt, wat beslist moet vermeden
worden. Ook moet de suiker goed opge
lost zijn, vóór de melk bij de thee gedaan
wordt.
Bij groene thee dient men in acht te
nemen, dat men een olieachtigon drank
niet scherp, maar zacht van smaak inoet
bereiden. Al te heet water neemt bijna allen
geui en smaak weg, omdat het de vluch
tige oliën uit het blad drijft.
Dc lekkerste thee verkrijgt men door
don trekpot niet op vuur, maar bij voor
keur onder eert theemuts to zetten.
YOOR JUNDERE2Ï.
TWEE LEVEND BEGRAVEN
KINDEREN.
Twee meisjes van elf en twaalf jaar
wilden op een winterdag Haar bloedver
wanten, die in een naburig dorp woonden,
bezoeken. De breikous in de hand gingen
zij uit haar dorpje door het woud den berg
pp, en letten niet bizonder op de sneeuw
vlokken, die steeds veelvuldigcr en dichter
op haar neervielen, want zij waren spoedig
halfweg, en aan den anderen kant van het
dennenwoud, dat wisten zij, kon men het
dorp, waarin de bloedverwanten woonden,
reeds zien. Maar terwijl zij nu boven op
do hoogte en midden in het woud waren,
werd de sneeuwbui zoo hevig, dat da ar
me kinderen geen weg imeer zagen en
niot vóór- of* achteruit konden. In een
holte van den weg, in oen soort gang die
ontstaan was door het vallen van de
sneeuw op lage denneboompjes, drongen
zij zich' tegen olkaaa- aan, nadat zij' eerst
haar breiwerken in elkaar gestoken hadden,
zoodat er een soort van stang ontstond,
waaraan zij een rood doekje bevestigden,
dat zij als noodsein op het dak van haar
sneouwhuisje plaatste. Toen nu de nacht
kwam en het sneeuwen steeds erger werd,
zoodat spoedig de heele ingang van de
gang dichtgesneeuwd was, en men door de
sneeuw hot huilen van do uil en het
gieren van den wind in de hoornen niet
meer hooren kon, zal het den kinderen Wel
bang te moede geworden zijn.
Maar juist door do sneeuw waren zij
goed bewaakt tegen de wilde dieren cn
do dood aanbrengende vorst, on dicht op
elkaar gedrongen, sliepen zij eindelijk in.
Ook haar ouders thuis genoten een rus*
tigen slaap, want zij dachten, dat de kin
deren bij de bloedverwanten goed opge
borgen waren. Toen zij ovenwei den vol
genden morgen iemand uitzoaden om do
meisjes te halen, cn deze haar niet vond,
toon ging dadelijk iedereen, die maar bee-
nen had, met schoppen en spaden aan het
loopen om de meisjes to zooken. Bij het
zoeken kwam men ook aan den hollen
weg, en daar zag men het noodsein der
kleinen, de twee in elkaar gestoken brei
werken met hot roode doekje, dat juist
nog een eindje uit de sneeuw stak. Toen
begreep men, dat de meisjes ook niet ver-
van deze plaats verborgen konden zijn,
daarom riep en schreeuwde men heel hard.
En de kinderen, binnen in haar koude ka
mer, konden hot hooren; zij antwoordden
er op en beproefden dadelijk met haar
banden zich er uit te werken. Dat zou haar
evenwel onmogelijk geweest zijn, als niet
do mannen buiten, met schoppen de groo
te sneeuwhoop, die om! de meisjes lag,
weggedaan hadden, want de geheele holle
weg was gedurende den nacht toege-
sneeuwd en het was maar goed, dat de
kleine denneboompjes het zware dak van
sneeuw nog zoo goed gedragen hadden, an
ders waren de beide kinderen gestikt. Zoo
ovcnwel kwamen zij weer behouden in
do vrije natuur. Geen der beide kinderen
had last gehad van de vorst, want de
sneeuw had zo tegen den scherpen wind
beschut, en de een had zich aan de ander-
gewarmd. De ouders en alle lieden uit hot
dorp verheugden zich zeer over de won
derbaarlijke redding dor beide kinderen.
Koloniën.
De cholera.
Volgens opgave van het cholera-burenu
kwamen C Juni voor 8 gevallen, waaronder
2 Europeanen, 1 Europeesch kind en 5 in
landers, van welke den volgenden dag 3 reeds
gestorven waren. Den 7en Juli tot 2 uur
kwamen 6 gevallen voor, allo bij inlander*,
waarvan 3 overleden waren.
In het stadsverband kwam 1 lijder binnen
en overleed 1.
In het militair hospitaal werden 2 Euro
pennen binnengebracht. Er blijven 9 Euro
peanen en 1 inlander over, die het allen goed
maken. („Java-Bode".)
Bij gouvernementsbesuit ia een ordonnan
tie vastgesteld, houdende wijziging van do
samenstelling van den gcwestelijken raad van
Batavia. („Java-Bode".)
Klacht bij een vreemden consul.
Het „Soorab. Ilbl." meldt, lezen wij in de
„Java-Bode"
Door een Engelschman, administrateur
van een suikerfabriek op Formosa, is bij
den consul zijner natie alhier een klacht in
gediend naar aanleiding van het volgende:
Vrijdag i Juli begaf hij zich van Badoeng
naar Socrabaia. Reizende met vromv cn
dochter, wikle hij aan het station orio biljet
ten 2e klasse per express koopen cn telde
daarvoor aan het bestemde loket 5 sovereigns
neer. Een opmerking van zijn dochter bracht
hem er echter toe, biljetten le klasse Ie
vragen, waarop hij noe 4 sovereigns, dus in
't geheel 9, ter waarde van ongeveer 108
gulden, voor den bureaulist deponeerde. Deze
sprak geen Engelsch, terwijl onze Brit geen
Nedeilandsch kende. Toen een Hollander,
die zijn intermediair had verleend, was weg-
geloopen, overhandigde dc bureaulist den
Engelschman 4 biljetten en gaf hem lö
terug.
Onze reiziger dacht, dat hot in orde was ca
9tapto in den trein, doch al spoedig bleek
hem, dat hij t spoorbiljet mot 1 toeslag-
biljet te weinig had ontvangen. Het hielp
niets: hij moest 34 bijbetalen. Van Tjibn-
toe werd nog naar Bandoen geseind, maar
dit baatte niet.
Te Socrabaia werd nota genomen van do
klacht van den Engelschman, doch het bij
betaalde kon men hem niet re»titUoei*en.
Daarop wendde hij zich tot den Britsehen
consul alhier.
Men vraagt zich af, of de bureaulist, die
de kaartjes verkocht, te goeder trouw is ge
weest. Een onderzoek zal dit uitmaken.
De opmciking is zeker niet overbodig,
dat op stations als Bandoeng, waarlangs de
stroom vfin vreemdelingen zich richt, bureau
listen geplaatst worden die vreemde tulen
spreken.
De werving-.
In de „Java-Bode" komt het volgende
voor
Te Klenteng werden ten huize van hadji
Saleh weer 16 Jtivaansehc koelies aange
houden, die naar Singapore gebracht zouden
worden. Ook de hadji werd aangehouden.
Ook te Blandongan bij hadji Embran werd
oen ander factuurtje aangehouden. De men
sehen hebben het hun geleerde lesje goed
onthouden, zoodat er weinig aan tc doen is.
Naar aanleiding van dit aanhouden van
koelies ging een inlarnlsche wijkmeester voor
de rol, die op eigen gezag de passen van in
landers van en naar Singapore afleckende,
zonder er aan 't politiekantoor kennis van
te geven.
Te Tandjong Priok wei-den 3 Juli veer
45 Javaansche koelies aangehouden, die naar
Singapore zouden gebracht worden. Daar do
menschon bij hun voornomen volhardden cn
verklaarden geheel vrijwillig derwaarts te
trekken, moest men hen wol laten gaan.
Een nieuw sanatorinm op de Hoogvlakte.
Te Brnstngi, zoo meldt de „Sum. Post",
wordt nu ook door de Tabak-maatschappij
Aiendsburg een sanatorium gebouwd, ten
behoeve van haar personeel.
Binnenkort zullen daar dus drie maat
schappijen Arcndsbunt, Dcli-Mij. en Ba-
tnafsehe ecu vncantieoord hebben,
De Poetdiefstal In Bengkoelon.
Naar wij vernemen, beslaat bij de regee-
ring het voornomen tc Moeara Aman, dc
hoofdplaats der afdeeling, waarin Lebong
Denok en het. hoofdkwartier der mïjnbouw-
ninatselmp;.)) ^eJigun is, een postkantoor op
tc richten.
Te Ix-bong Denok, dat op een kwartier aF-
stands van Moeara Aman is gelegen, gaat op
het gebied van postzaken boel wat om, en
het bedrag van den jaarlijkschen omzet
rechtvaardigt volkomen dc opening van een
postkantoor ter plaatse of in do onmiddel
lijke nabijheid.
Naar aanleiding van den voorgevallen
portdicfstal (waarbij een postwagen op weg
van Lebong Soelit naar Benkoelen werd
overvallen en de koetsier verwond. Later
blonk dat de hulppost commies 7,., naar hij
reeds bekend heeft, om eeu tekort in kas te
verbergen dien roof op touw had gezet en
doen uitvoeren. Red. „Sch. Ct."), is, naar
wij verder nog vernemen, het bestuur der
posterijen mot de mijnbouvmaatschappij
overeengekomen, de geldzendingen van hot
hulppostkaiiitooi' voortaan per wissel door
bemiddeling der maatschappij te doen plaats
hebben.
Hierdoor komen de in een nog onontgoiir
non streek als do binnenlanden wm Beug-
koelen steeds cenigszins gevaarlijke geldzen
dingen te vervallen. liet geld wordt le Moe-
ara Aman aan de maatschappij overgedragen,
die steeds klein geld noodig heeft voor do
traktementencn dezo betaalt den wissel te
Batavia aan de posterijen uit. Zoo is ieder
een tevreden. („Javnbodc.")
