63"* Jaargang,
Zondag 11 September 1910
No. 13403
Derde Blad
I
De geest van den ouden
schaapherder.
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon-en Feestdagen.
Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en VI aard in gen 11.1.25 franco
per post £1.1.65.
Prijs per week: oor Schiedam en Vlaardingen 10 oent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Ad verten tien voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
uur aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven).
ALLERLEI.
ALTIJD GOED VOOR THEATER.
MENSCHEN.
Madame Tetrazzini, een beroemde zange
res, vertelt een vermakelijke geschiedenis
uit haar jongere jaren, toen zij en haar
zuster, nu ook een gevierde zangeres, nog
maar weinig verdienden, en zeer eenvou
dige kamers bewoonden. Toen zij uit een
plaats vertrokken en haar hospita, die
vriendelijker en voorkomender voor haar
geweest was dan do meeste anderen, vrien
delijk voor haar goede zorgen bedankten,
keek deze van haar waschtobbe op en zei
met goedige toegevendheid: ,,'t Is in ordo,
meisjes. Ik ben altijd goed voor theater-
menschen, want ik weet nooit, waar mijn
eigen kir doren toe kunnen komen."
TOEKOMSTIGE EUROPEESCIIE
VORSTEN.
Niets berust op grooter dwaling, dan het
idee, dat de kinderen van vorsten ver-
troeteldo wezentjes zijn. Ofschoon zij in
hoogen rang geboren zijn, volgt hier vol
strekt niet uit, dat zij in een atmosfeer
van enkel weelde leven. Wprkelijk wor
den in de meeste gevallen de toekomstige
koningen en koninginnen vrij wat eenvoudi
ger en met meer discipline opgevoed dan
honderden kinderen van lager stand.
Zoo bijv. prins Edward van Wales, die
voor 't oogenblik zijn opvoeding ontvangt
in het Dartmouth-College. Het is het idee
van zijn ouders om er een Hinken prins
van te maken, en daarom zijn er instruc
ties gegeven, dat hij juist op 'dezelfde wijze
behandeld moet worden als al de andere
cadets, met dezelfde studie-uren, hetzelfde
voedsel, een shilling zakgeld per week.
Do Duitsche keizer is, zooals algemeen
bekend is, een streng opvoeder, en de Duit
sche kroonprins is vast besloten, dat zijn
zoontje, dat nu vier jaar is, op dezelfde
vrije, gezonde manier, met eenvoudig voed
sel en veel werk zal grootgebracht worden
Kroonprinses Cccilio is or ook niet voor,
haar jongens te bedorven; zij wil, dat zij
toegerust zullen zijn voor de groote rol
die zij ia de maatschappij te spelen zullen
hebben en houdt ze daarom niet in
weelderige kinderkamers, maar laat ze het
flinke en gezonde leven leiden van het
normale middenstandskind.
Gedurende de eerste twee jaren hield de
moeder haar kleinen jongen geheel voor
zichzelvc; maai' sinds zijn tweeden Verjaar
dag is 'dat alles veranderd. De prins wordt
nu beschouwd als het eigendom van do
vorstelijke familie en onderworpen aan
do bevelen van den keizer. Hij zal nu
voortaan grootgebracht worden met dezelf
de discipline, waarin de keizer zelf en zijn
Wild, koud en nukkig blies de Novem-
storm om het gehucht. Hij nikte een
boom om, sloeg pannen van de daken,
doch' tegen de oude muien van het heo-
renhuis in Canzenburg kon hij niets bo
ginnen. In dit gevoel van zekerheid zaten
in een ruim© kamer van h'et huis acht
personen bijeen. Grondbezitters uit de om
geving met hun dames, die elk'aar ont
moet hadden in Ganzenburg en zichWcs-
terbcrg's wijn en punch goed lieten sma
ken. Men sprak van de tweegevechten)
in de middeleeuwen, k\vani toen op den
modernen tijd en ten slotte op persoon
lijken moed.
Gierend joeg de storm; do wateiketel
zoemde; knetterend lekten de vlammen in
den haard aan de versoho blokken hout.
Hoo h'et kwam, wist naderhand niemand,
plotseling sprak' men over spiritisme en
hot bezweren .van geesten. Toen zei de
vrouw! des huizen, zoo gewoonweg: „Ileo-
ren, laten wij een ander thema uitkiezen,
do overste kan vannacht niet slapen.'
- Allen lachton. Do overste, een oudo ijzer
vreter, zou bang ziju voor spoken?Men
keek liein eens aan.
Hij lachte mot.
zoons, en al de Duitsche prinsen gedurende
geslachten, zijn opgevoed.
Do zevenjarige prins Olaf, de kroonprins
van Noorwegen, wordt, evenals zijn neef
Edmond van Wales, op een eenvoudige,
flinke manier grootgebracht. Zijp ouders
staan hem toe zooveel mogelijk in de open
lucht to leven, en hij is nooit zoo ge
lukkig als wanneer hij schaatsen rijdt of
ski-loopt. Hij is bijzonder populair bij zijn
vaders onderdanen, want hij is een een
voudig, vxoolijk kereltje, dat, hoewel hel
eens bekende heel graag met koningen oin
te gaan, opgevoed wordt mot het idee
eerst een man, en dan oen koning van
hem te maken.
Het is vreomd, dat de koning van Italië
en do czaar van Rusland beiden naar het
buitenland gegaan zijn om een gouvernante
voor huil kinderen. In het laatste geval
was het een Amerikaansche dame, die ge-,
durende eenige jaren bij de Russische
prinsesjes als opvoedster dienst deed, en
zij heeft beschreven welk een prettig le
ven zij geleid heeft op een speciale boer
derij, die voor haar verblijf was ingericht.
De prinsesjes waren er vrij en konden naar
hartelust buiten zijn, wat liaar tot ge
zonde kinderen doet opgroeien.
De zusters van den Italiaanschen troons-
opvolger, die nu zes jaar oud is, hebben
altijd een Engelsche gouvernante gehad en
toen do kleine Humbcrta geboren werd.
kwam er oen Engelsche dok teres bij.
Koningin Elena is eon van de weinige
koninginnen, die haar kinderen zelf ge
voed heeft. Koning Victor Emanuöl wist
allo bezwaren, die in dit opzicht volgens
de eticjuette bestonden, te overwinnen,
en waarschijnlijk is dit wol de reden dat
de kleine prins van Piedmont en zijn
zusjes zulke iu-gezonde, mooie kinderen
zijn.
WAAR BLIJFT HET GOUD?
Noord-Amerika is het eldorado voor
tandmeesters. Dr. Tanner schat het goud,
jaarlijks bonoodigd voor liet plombeeren
van holle kiezen, op een half millioen
dollars (1.250.000 gulden). Gaat dat zoo
voort, dan zal het in de Vorcenigde Sta
ten in omloop zijnde goud binnen drie
honderd jaar door do holle kiezen verslon
den zijn. Genoemde geleerde heeft verder
berekend, dat in de Vcreenigde Staten
drie millioen valsche tanden jaarlijks wor
den ingezet, en van de acht personen
gemiddeld slechts één in het bezit is van
een echt gebit.
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92; iedere regel meet
15 cents. Reclames 30 cent per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op vooideelige voorwaarden, Tarieven
Liervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen:,
In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon
voor de Eedactie No. 123.
voor de Administratie No. 103.
IIAD ZIJ HET MAAR GEWE'PEjN.
Ik was niet lang getrouwd, of ik ont
dekte dat mijn vrouw bohobt was mot de
gewone mate van vrouwelijke nieuwsgie
righeid.
Op zekeren dag dat ik uit was, nam
zij do gelegenheid waar om het slot van
mijn koffer open te breken. Ik woet niet,
wat zij dacht to zullen vinden, maar mij
„Nu ja, als jullie het weten wilt; je
kunt mij 10.000 gulden bieden, als ik om
middernacht over een keikboE of door een
hollen weg zal gaan. Ik doe het nietl'
Thans lachten do anderen eerst flink
want zij hielden de zaak voor een zeer
goed gelukte grap.
„Hij gaat geschikt te wprk," meende de
oude dorpsdokter, „de dooden halen nie
mand, en de geesten ook niet,"
„Do dooden hebben reeds menigeen ge
haald," zeide de overste, ernstig, „zij heb
ben eens mijn liefsten kameraad gehaald 1'
„Do dooden?"
„Ja, de dooden! Zij hebben hem go
haald, omdat hij lion sloren wilde!"
Het werd plotseling heel stil. AUcn za
gen den overste aan.
„Vertellen 1"
„Och ja, alstublieft."
Vooral de dames smeekten zoo dringend
Do ovorsto dronk in snelle teugen zijn
glas wijn leeg en vertelde:
•„Ik stond als jong luitenant bjj de roo
de huzaren in Werkstadt, het kleine, god
Vergeten nest boven aan de grens. Uit
verveling wisten wij tenslotte niet meer
wat WO doen zouden. Do dienst was niet
al to streng en zoo hielden wij ons, ten
minste eon gedeelte van ons, bezig met
het doorgronden van diepe en bovenzinne
ljjke problemen.
Vooral mijn liefste kameraad, Koert van
Rjabitz, een piepjong ventje, dat juist of
ficier geworden Was, ontwikkelde mei nog
een kameraad, do' meost grenzonlooze fre-
dunkt, dat zij zeer teleurgesteld moet ge
weest zijn, toen zij er niets anders in
vond dan beschuiten.
Toen ik 's avonds thuiskwam, zeide ze:
„George, wat beteokenen al die beschuiten,
welke ik vandaag in je koffer gevonden
heb?"
Ik antwoordde: „Daar we nu toch ge
trouwd zijn, kan ik je de waarheid wel
vertellen. Toen wij geëngageerd waren, toe
kende ik ioderen keer, als ik je een leu
gentje vertelde (dat wel eens noodig was)
het in een boekje op. Als ik dan naar
huis ging, deed ik een beschuit in mijn
koffer. Voor iedere leugen één beschuit
Vertelde ik je dus in den loop van den
dag zes leugens, dan deed ik 's avonds
een half dozijn beschuiten in den koffer.
Dus vortegcnwooidigen deze beschuiten het
juiste aantal leugens, dat ik je gedurende
ons engagement verteld heb."
En rij zeide: „Mijn beste jongen, dat
had ik moeten weten, dan had ik voor
iedere leugen, die ik je verteld heb, een
stukje kaas gegeven, dan hadden we ze
ker nu voor ons hoele loven' beschuit en
kaas genoeg.
GENEZING VOOR HUILENDE KINDEREN.
Alen zegt dat kinderen niet zouden, hui
len, als zij zich eens konden hooren, als
de bui over is. Dit is eens beproefd met
een meisje van twaalf jaar, te Washing
ton, die veel aan huilbuien leed. Er werd
een fonograaf gebruikt om haar kreten
op te vangen, en toén zij weer kalm was,
moest zij die aanhooren. Het middel hielp
goed, en ze huilt nu niet moer.
WRAAK.
Een Paiijsch journalist schroef eens een
tamelijk ongunstige critiek over de voor
stelling van een welbekende actrice.
Do dame was hierover zeer gebelgd en
veilangde naar het oogenblik om zich te
kunnen wreken. Op zekeren avond was
zij met een jongen vriend hij do voor
stelling van een variëteitengexeisehaptoen
zij den journalist onder het publiek op-
meikto. Zij had een pakje bij zich, dat
zij haren vriend verzocht persoonlijk voor
haar te willen overhandigen.
Hot jonge menscli stond op, en het pakje
nemende, ging hij er mee naar den jour
nalist, die met vrienden zat te praten,
zeggende: ,,Bc dame, die uw talent be
wondert, lieoft mij gevraagd, u dit aan te
bieden als souvenir." Hij (aam hot -pakje
aan en opende het in bijzijn zijnor vrien
den, die gehoord hadden, wat het jonge
mcnsch gezegd had, Hot bevatte een dozijn
ganzopennen, wat natuurlijk algemeen ge
lach verwekte.
Maar do journalist hot zich niet zoo
gemakkelijk uit het veld slaan en zeido
tot den boodschapper: „Breng mijn dank
betuiging over aan de jonge dame, voor
deze mooie voeren en zeg er bij, dat ik
wel wist, dat zij haar bewonderaars
plukte, maar niet, dat zij hot deed ten
mijnen bate."
NIEUWTJES VAN HIER EN DAAR.
Een Chineesch uitgever is van plan het
eerste Chineesclie avondblad te gaan uit
geven. Het zal gedrukt worden m rood, als
het symbool van liet geluk.
Spanje krijgt meer zonneschijn daneenig
ander land in Europa. Gemiddeld heeft het
3000 zonnige uren per jaar, terwijl er bijv.
in Engeland maar 1400 zijn.
liet kostbaarste standbeeld ter wereld is
dat van den god Daibutsu, in Yokohama,
Japan. Hot staat 63x/2 voet boog, weegt 450
ton en bevat 500 pond zuiver goud.
De werklieden van de firma Krupp te
Essen zijn herkenbaar aan de dasspelden,
die zij dragen in den vorm van een minia
tuur artillerie-granaat, die van platina ge
maakt is, in zilver gevat. Iedere werkman
krijgt er een, als hij op de fabriek komt,
en hot wordt als ecu eer beschouwd het
altijd te dragen. Na vijf en twintig jarigen
dienst wordt de zilveren speld vervangen
door een gouden van hetzelfde model.
De overheid van de deftige Berlijnsche
voorstad Schöneberg heeft besloten aan
gemeente-werklieden met groote gezinnen
een ex tra-u itkeering te doen. Bij hun ge
woon loon krijgen de hoofden van families
met drie kinderen een extra niaandelijk-
sche toelage van 6 gulden; voor vier kin
deren f 7.50vijf kinderen 9 guldenzes
kinderen f 10.50, en voor zeven kinderen of
meer 12 gulden.
AI. Trevot, een arme werkman te Parijs,
heeft den kleinsten electrischen motor van
do wereld samengesteld. Hij weegt ongeveer
een kwart ons en gaat in een gewonen
vingerhoed. De dikte van don draad van
de klo&sen is een löOObte deel van een
Engelschen duim. Deze kleine dynamo heeft
onlangs gewerkt voor dc leden der Acadé
mie de Science, gedreven door 3Vs volt.
llij loopt heel zacht, en brengt een stroom
vooil vair 7 watts.
Do oudste zoon van den Zwitsersehen
ingenieur Brandt, die de Simplon-lunnel
maakte, en in 1908 als rarllionail stierf,
was zeer verheugd en verrast, dat hij een
boete moest betalen aan de overheid te
Zurich, van 1 millioen 2 honderd duizend
gulden, omdat zijn vader niet opgegeven
had, dat hij in Rusland eigendommen had
ter waarde van ruim 7 millioen. De jonge
man, die met dit extraatje ook niet bekend
was, heeft met pleizicr de hoogc boete
betaald, daar hij er 6 millioen mee ver
dient.
langstelling voor het duistere gebied. Wij
andereu vatten de zaak iu den regel van
de humoristische zijde op en maakten grap
pen over don „geestenkijker", zooals wij
Rabitz noemden.
Het was altijd een waar feest voor ons,
als oen der grondbezitters uit de buurt
ons uitnoodigde om aan een jachtpartij
deel te nemen. We gaven altijd aan de
uitnoodiging gehoor. Op een goeden dag
waren Rabitz, twee anderen en ik, weer
door een bevriend heer uitgenood igd, Don
boelen dag hadden we door de velden ge
zworven eu 'savonds zaten we "gezellig
bijeen te pimpelen. Het was een donkere
nacht oir de wind huilde en gierde irr
den schoorsteen. Hel was nog veel erger
dan vandaag. Weldra kwamen we op het
zelfde thema als nu ook.
Eenige dagen geleden was in liet dorp
do oude herder Kroszinsky gestorven, die
wijd en zijd bekend stond als oen geduchte
heksenmeester en wc .rzegger. Niemand der
dorpelingen waagd'. het 's nachts langs het
kerkhof ie gaan. We spraken over den
ouden herder eu zijn bijgeloovige gcmcenlo
en ik kon niet nalaten to zeggen:
„Koert, dat was iets voor jou, wil je
niet probeeron «rot liom in verbinding to
komen?"
Het was alsof de kameraden op dit ge
zegde gewacht hadden, want nu barstten
zo los:
„Rabitz, goestenoproeper toe, roep den
ouden herder eens tot ons!"
Rajutz Ijnakle de schouders op en zei:
„Drijf er niet den spot mee, laat den
ouden man met rust,"
Het scheen dat het gesprek hem zeer
onaangenaam was. Toen zei do lange
Borck
„Jongen, Rabitz, je hoele wetenschap is
totaal onzin geen denken aan, dat je
zoo'n ouden schaapherdersgeest kunt op
roepen? I"
Do gastheer, die nog al vrij wat gedron
ken had, wierp ook een duit in het zakje
en riep lachende:
„Weet je dan niet, hoeren, dat de oudo
Hannes niet meer kon loopen; als we
Iienr willen spreken, moeten we hem wel
opzoeken 1"
Onder vroolijk gelach stemden we daar
in allen toe. Borck meende nog: „Ja kin
deren, maar wij hebben geen verstand van
zulk soort dingen, en Rabitz is de eenige:
die ons kan geleidon. Ataar dien kan men
geloof ik, tienduizend gulden bicden, hij
gaat niet!"
Rabitz keek op een eigenaardige manier
„Waarom zou ik ook gaan laat do
dooden rusten 1"
Nu twijfelde er iemand aan zijn persoon
lijken moed. En Borck sprong weder op
cn riep: „Wie wedt met mij om 10.000
mark dat Rabitz te middernacht niet naar
den ouden schaapherder gaatl"
Ik had mcdeljjden met mijn vriend. Om
liein niet aan do spotternijen prijs lo
geven, zei ik snel: „Ik houd de wedden
schap."
Voor 1000 pi ark wildon dc anderen ook
ANECDOTEN.
Drogist (tot zijn dikke wederhelft)„Kom
ia 's hemels naam voorloopig niet inden
winkel. Ik ben op het punt zes fleschjes
van mijn ontrcttings-middel te verkoopen."
Echtgenoot: „Ik geloof, dat ik aan het
droomen was, liefste!"
Vrouw: „Ja, maar waarom noemde je
mij Alarie, als ik toch Betsy heet?*'
Rechter: „Hoe is uw naam?'r
Jonge vrouw: „Carolina Augusta Em
ma 1"
Rechter: „En hoe wordt u gewoonlijk
genoemd?'1'
Jonge vrouw (verlegen): „Afijn lieve
poes."''
Oom: „Je bent een aardig, klein meisje,
om me te vragen of ik nog wat soep wil.
Waarom wil je dat zoo graag ?'f
Nichtje: „Omdat u dan misschien min
der eet van de kip dan u den vorigen
keer deedt."
Hoeveel is je aanstaande waard?" vroeg
de degelijke vader aan zijn romantische
dochter.
antwoordde bet opgewonden meis
je, „mijn Fred is millioenen en mülioenert
waard."
„Natuurlijk; maar ik bedoel, hoeveel is
hij waard in baar gold?"
„Nu, hij heeft 18 gulden op de post
spaarbank."
„Zou je mama je twee stukken, taart
geven, als je thuis was, Wjllie?'1' vroeg zijn
gastvrouw.
„Neen, mevrouw I"
„Zoo, en zou je denken, dat ze het goed
vond, dat je er hier twee kreeg?'1'
„Ze zal or niet om geven, mevrouw, want
het is haar taart niet."
Criticus (als do componist hem zijn laat
ste stuk voorspeelt)„Inderdaad heel mooi.
Alaar wat is dat gedeelte, waar het koude
zweet jc over den rug loopt?'1'
Componist„Dat is, waar den wandelaar
zijn hotelrekening gebracht wordt."
Vijand (bij de manoeuvres): „Ge zijl mijn
gevangene."
Sergeant Bink: „NonsensI Hoe kwam je
hier?"
Vijand: „Over de brug."
Sergeant: „Dan, mijn beste kerel, ben je
verdronken; we lieten de brug gisteren in
de lucht vliegen."
„Waar stierf hij aan?"
„Een klein verschil van meening, zoover
gaan. Rabitz zag mij van ter zij do aan;
hij was zeer bleek, toen zeide hij„Je hebt
het gewild Ilans, ik zal gaan."
Borck zag naar de klok. Het is een
kwartier over elf om IWaalf uur ga
jo driemaal rondom den ouden Kroszplins-
ïri, of hoe de vent heet; als hij je dan
niet verschijnt, is me je weddenschap geen
knip voor den neus waard. Alijn wedden
schap heb ik niettemin verloren."
De gastheer beschreef uitvoerig de lig
ging van het graf; het moest aan zijn
houten hek gemakkelijk te herkennen zijn-
Toen werd het gesprek uitgolatener dan
ooit. AJleen Koert was stil; ik zag dat
hij zich slechts met moeite baheorschte,
Tc kwart vooï twaalf braken wij op,
dicht in onze mantels gehuld, Koert,
Borck, Klessow en ik.
Nukkig rukte do wind aan onze mantels
en duwde ons opeen. De natte sneeuw
sloeg ons ia het gezicht; daarbij was het
pikdonker cn men trad ieder oogenblik
in een plas, struikelde op dea doorweekten
weg en moest wel drommels balanceeron,
om niet to vallen.
Het vrceselijko onweer ontnuchterde ons
spoedig. Klessow" zag h'ot oorst het onzin
nige in van onze handelwijze. Plotseling
drong van den kerktoren, die als een schim
voor ons oprees, do scliroouwi van edn
kerkuil tot onze ooren door. Rabitz' ver
schrok zoo hevig, dat hij zich aan mjjn
ami vasthield.
„Ga niet Koert," fluisterdo ik liom toe,
„ik betaal gaarne de jycdRepscliapji
COURANT.
