is vooï den vreemdeling om alleen uit de 111e-
dedeelingen der Pers een juist inzicht te krij
gen in den loop van de hedendaagsche ge
beurtenissen. liet eerst vernomen, officieuze
bericht doet steeds zijn invloed gelden mi op
die wijze wordt vaak een legende gelx>ren,
die van dc werkelijkheid giooteüjks ver
schilt. Zoo kwam onder meer de sago in de
wereld dat Félix F au re een eenvoudig werk
man geweest wns en kreeg liet groote pu
bliek van dien President der Republiek een
gan&ehelijk van de waarheid afwijkenden in
druk. De jong-te spoorwegstaking le\eit
een dergelijk voorbeeld op. Onder de van het
jaar gekozen député's bevindt zich do socia
list Colly, die bekend staat als gewezen
„cheminot" of spoorwegman of ambtenaar.
Wanneer men hem in do Kamer over de
ellende der spoorwegwerkers hoort oreeren,
zou raon licht tot de gevolgtrekking kornen
met een specialist te doen te hebben, die op
dc hoogte kan zijn va" den tegenwoordigen
ocstand der arbeiders en uit medelijden met
zijn vroegere collega's voor hen te velde
nekt, welk laatste hij verleden 'weck niet
gemankeerd heeft serieus te doen, want hij
was de woesteling, die Biiand te lijf zou
zijn gegaan, indien de huissiers der Kamer
daarvoor geen stokje gesloken hadden. Zij
die een blik in 's mans leven hebben kun
nen slaan, weten dat het bn met het mede
lijden èn met de speciale kennis van hel
spoorwegwezen bij hem maar erg dun ge
steld is. Collv was een jaar of veertien go
leden inderdaad spoorvven beambte, doch hij
bleef dit slechts ongeveer vier maanden.
Bij gelegenheid van een poging tot staking
die eenïgen, waarvan hij een der heethoof
den Was, beproefd hadden, werd hij eenvou
dig door de Compagnie ontslagen. "Vandaar
zijn haat tegen het hooger spoorwegperso
neel. Toen moest hij wat anders doen en
zette hij een kleine drukkerij op, waaraan
een begrafenisbureau verironden was. Dat
zaakje bestuurde hij "enigo jaren en vervol
gens betrad 1 ij het veld der nolitiek, door
verkiezingsagent te worden voor den afge
vaardigde Millerand. Om zijn welsprekend
heid van een bijzonder soort werd hij zelf
ecnigen tijd later tot gemeenteraadslid ge
kozen en van den gemeenteraad kwam hij in
dc Kamer. Maar spoorwegkwesties en het
schelden op de menschontecrende handelin
gen der directién van de verschillende maat
schappijen, dat bleef altijd zijn specialiteit en
dc vlag waaronder hij gekozen werd. Van
liet begrafenisvezen,, waarvan hij waar
schifnlijk veel meer verstand had. is nooit
meer een woord eerept.
Zoo gaat het mot veel dingen. Deviezen,
leuzen, legenden, woorden in één woord, zijn
nog steeds belangrijke factoren in do tegen-
woordfee, en vooial in de sociale geschiede
nis, Het publiek, dat het wezen der dingen
niet kent, krijgt daarvoor een ontzag, dat zo
geenszins verdienen en de paarden die de
haver verdienen kriigen die niet.
JUVENTS.
Gemengd Nieuws.
Quasi-spiriüsfen ontrnaak er d.
De heer II. N. de Frcmery, de bekende
spiritist, schrijver van een aantal spiritis
tische werken, heeft onlangs in „Het Toe
komstig Leven", hot door hem geredigeerde
spiritistische blad uitvoerig beschreven hoe
hij te 's-Gravenhago bedriegers, die quasi
spiritistische séances hielden, heeft ont
maskerd. Hij woonde op 29 Sept. een séan
ce bij, ton huize van don heer S. A.
Scliut, waarnaar hij, daar z:jn belangstelling
door de berichten over materialisatievr-
schijnseleu op die séances was opgewekt,
reeds lang verlangd had. Hij vertelt zijn
wedervaren als volgt:
Om acht uur was het gezelschap vol
tallig en ging de zitting beginnen. Voor
hot medium was een soort van kabinet
gevormd door middel van de tusschen de
beide suite-kamers hangende gordijnen. Na
dat het medium door de dames van het
gezelschap aan den lijve onderzocht was
zij droog een losse japon over em com
bination en daaronder een hemd legde
zij zich gemakkelijk op liaa rechterzijde
in den leunstoel, de handen m haar school
Vóór het huis zijn huis hielden
ze stil.
Cobus wrong rich, los en duwde domen-
schen opzij.
Men maakte plaats voor bom.
Zonder om te zien, ging hij het huis
binnen. Op de trappen kwam hij een buur
vrouw tegen, die hom snikkende in. de
armen sloot.
„Ach, hemel, arm jochio, nou heb je
geen broertje meer."
„Zo hebben me allemaal thuisgebracht,"
zei hij, met do hand naar de menschen
vóór de deur wijzend.
Plotseling kromp hij ineen.
Hij drong zich tegen de buurvrouw arm
en begon - te snikken
„Een diender... buurvrouw
Den volgenden morgen hebben zo het
hom verteld.
't ÏJs had gekraakt en broer Gijs was
er door gezakt en verdronken.
Hij begreep or niet voel "van-
Hij wist alleen, dat .broer Gijs geen
glijbaantje meer met hem zou spelen en
niet meer met hem naar het ijs zou gaan
kijken.
„En toch kon er een paard met een
wagen Qverheenrijdcn," zei hij in ge-
dachten.
gevouwen, het gelaat naar ons toegekeerd.
Do achterkamer der suite werd afgesloten
en mij de sleutel toevertrouwd. Wij gingen
zitten in de voorkamer, de stoelen hoefijzer
vormig gerangschikt, rechts en links aan
sluitend bij het kabinet; ik in de bocht,
dus midden vóór het kabinet doch een
paar meter daarvan verwijderd. Toen het
gaslicht uitgedraaid werd, leek het eerst
zeer donker, maar geleidelijk gewenden onze
oogen aan de duisternis en ofschoon ik
niet op mijn horloge kon zien hoe laat
het was, konden toch personen en vooi-
werpen in do kamer behoorlijk onderschei
den worden. Een lichtbruin galon, waar
mede do reebruine suite-gordijnen waren
afgezet, was b.v. duidelijk te onderscheiden.
In het kabinet was het donkerder, dooi
de voorhangende gordijnen. Het gelaat van
het medium kon ik, wegens dc (laai op
vallen slagschaduw, niet meer onderschei
don en de in haar schoot gevouwen han
den vervaagden tot een grauwe vlek op een
pikzwarten achtergrond. Toon de gordijnen
gesloten waren, sprak een der aanwezigen
een eenvoudig, doch gevoelvol gebod uit.
Daarop werden veelstemmig verschillende
liederen gezongen, meest van godsdionsti-
gen aard.
Het duurde niet lang, of de kabinetgor
dijnen begonnen te bewegen; zij kierden
nu en dan open en werden eindelijk ,;van
de onderzijde naar weerskanten uiteenge
schoven, zoodat een langwerpig-driehoekige
opening ontstond, wijd genoeg om in hot
kabinet te zien, doch do daar hecrschonde
duisternis vergunde mij niet, het lichaam
van het medium te onderscheiden, of
schoon ik een grijze plek zag ter plaatse,
waar haar handen in haar schoot schonen
te rusten. De magnetiseur van het medium,
Timmorman, vroeg mij meer dan eens, ot
ik de handen van het medium wel zag,
doch ik antwoordde: „Ik zie wel een lich
ter gekleurde plek, maar ik zou er geen
eed op durven doen, dat ik beide handen
van het medium in haar schoot zie lig
gen."1
Weldra zagen wij, zoo 't scheen uit dc
linkerzijde van het medium, een wolkig
iets omhoog rijzen, dat meer en meer in
omvang toenam, hooger en hooger zich
verhief en in voortdurende beweging was
Het rees wel tot halve mensch-hoogte,
zonder echter een menschelijken voun aan
te nemen en kromp na een vijftal minuten
geleidelijk samen, als slurpte hot lichaam
van het medium de uitgestuwde slof weer
op. 'Volgens Timmerman was het „Maria";,
die een poging deed om zich te matenalisee-
ren, maar daarin niet slaagde.
Nu sloten rich de gordijnen. Ik meende,
dat het afgeloopen was, maar mijn buur
dame had hoop, dat er nog wel iets vol
gen zou, en zoo dacht Timmerman er ook
over. Het zingen weid met prijzonswaardi-
gen ijver voortgezet en zoowaar, daar gin
gen de gordijnen zich te tweeden male
openen, iets wits was daarachter te onder
scheiden en eindelijk zagen wij de gordijnen
resoluut openslaan en vertoonde zich een
sierlijk in witte lappen gedrapeerde gestalte
aan onze verbaa«de blikken. Een uitroep
van verwondering steeg op uit den kring.
Het hoofd van de gestalte was overhuifd
en omgeven van een sluier, die los over
de schouders afhing. De aimen leken bloot
en als het Overkleed teruggeslagen werd,
waren ook do boenen onder een korter on
derkleed tot halm wegen de kuiten zicht
baar. De gestalte bewoog zich statig in
het kabinet, nu eens zich hcenbuigende ovei
den stool, waarin (volgens dc naastbij-zit
tend en) het medium rustte, met de handen
nog steeds gevouwen in den schoot, dan
weer terugtredend en als op 'tpunt staan
de, de kamer in to treden en daartoe door
verschillende aanwezigen uitgenoodigd.
Doch door met dc vingers te knippen be
duidde zij ons, dat zulks haar niet mogelijk
was.
Weer vroeg Timmerman of ik de handen
van het medium wel zag. Jk antwoordde
als te voren. Toen stelde hij voor, met
mij van plaats te verwisselen, maar ik
weigerde, zeggende de orde in den kung
niet te willen verstoren. Daarop boog de
gestalte zich weer over den stoel heen
en scheen een dor handen van dc daarin
sluimerende gestalte op te heffen en weer
in haar schoot neer te vleien. Men was
opgetogen. De magnetiseur echter toonde
zich bezorgd over zijn medium, zeggende:
„Och, wat ziot ze or minnetjes uit: 't is
of er niets van haar is overgebleven."
„Geen wonder,"' gaf de gastvrouw ten
antwoord, die tegenover Timmerman bij
het kabinet gezeten was- „Er moet heel
wat stof van haar afgenomen zijn om zulk
een materialisatie op te bouwon. Het is
Jo, de overleden zuster van mijnheer Tim
merman."'
Do gestalte knipte ter bevestiging met
de vingers.
„Ik heb je nog nooit zoo mooi gemate
rialiseerd gezien, Jo,'1 zei de magnetiesur
bewonderend, waarop de gestalte z,ich even
buiten het kabinet boog en hem in jolige
speelsheid een paar malen op z'n dikke
wangen" tikte, welk blijk van zusterlijke
genegenheid in den kring zoer vroolijk op
genomen werd.
Het was een treffend en pakkend schouw
spel, dat die in sierlijke, blanke, als lich
tende draperieën gehulde gestalte daarin
't kabinet te bewonderen gaf. Mij verdroot
alleen, dat ik het medium, dat een zwarte
japon droeg, van mijn zitplaats af niet
voldoende kon onderscheiden om positief
te verklaren, medium on gematerialiseerde
gestalte to zamen to hebben gezien. Dat
betreurde ook de heer Schut en hij spoorde
mij aan, liet er maar op te wagen en wat
nader bij het kabinet te treden. Zijn vrouw
echter vond beter, „Jo's" toestemming te
vragen en voegde er bij: „Misschien mag
mijnheer De Frcmery dan ook een voet
van het medium betasten, zooals ik laatst
gedaan heb,"l
Toen nu de gestalte duidelijk hoorbaar
met dc viugers knipte, aarzelde ik niet
langer. Ik trad naderbij, zeer onder don
indruk van het oogenblik, dat mij de be
vestiging beloofde te brongen van de zoo
zeldzame ervaringen van anderen. Maar
tevens besloot ik mij nu terdege te over
tuigen: als ik dan het sluimerend medium
mocht aanraken, dan zou het niet haar
voet zijn, maar haar hand, die ik daar
in 't schemerdonker flauw meende te zien.
Ik boog mij voorover, stak schielijk een
hand uit on greep een met een zakdoek
opgevulde wit garen handschoen I Maar toen
'ik verder wilde tasten en roods voelde,
dat daar in den leunstoel alleen de japon
van hot medium lag, toen kreeg de gema
terialiseerde gestalte in eens de stem van
juf)rouw Van Noordt (ot, sinds zij van
haar man gescheiden is en met haar mag
netiseur samenwoont, van juffrouw Boo-
gaart, geloof ik), en beet mij toe: „Laat
los! Niet verder! Genoeg, genoeg! 0, God!"
en duwde mij uit het kabinet, bijgestaan
door Timmerman, die op baar alarmco-
icnde kreten was toegesprongen. Maar ik
had den opgevulde n handschoen to pak
ken (ik heb hem mee naar huis genomen
als een gedachtenis) en toonde dien aan
het gezelschap.
„Laten wij nu het gas opsteken en zien
hoe hot medium er uitziet!" riep ik uit,
"n stak reeds een lucifer aan. Tot mijn
zééi giooto bevreemding weid mij dat dooi
de gastvrouw verboden, maar het licht van
mijn lucifer had mij toch even veigund het
medium „en trés profond négligé"' le
aanschouwen. Schouderophalend blies ik
mijn lichtje uit, en meikte op: „Mij goed;
ik heb aan dien handschoen genoeg."1 Geen
blik in het kabinet werd ons meer vergund:
mevrouw Schut hield de kabinetgordijnen
zelfs krampachtig met beide handen dicht
en Timmerman bewaakte het heiligdom mat
angstvallige zorg. Zoodoende kon het me
dium (I?) zich weer do lappen om hot hj!'
winden, waarmede zij zich zoo sierlijk had
gedrapeerd en die door de haar aan den
lijve doch niet onder haar combina
tion! onderzoekende dames niet waren
ontdekt.
Er volgde een tooneel van onbeschrijfe
lijke verwarring. Uitroepen van verontwaar
diging, kreten van woede tegen die schaam*
telooze bedriegster, snikken over kwalijk
verheten teleurstelling, vervulden dc ka
mer van een groot rumoer. Timmei man
hield zich' leukweg van den domme en
maande tot kalmte aan. „Alles zal opge
holderd Worden," verklaarde hij en ik twij
fel er niet aan, of hij zal wel een hand
weten te doen passen in dien handschoen.
Hij wilde h'em zien en ik vertoonde hem
den mot oen zakdoek van juffrouw Van
Noordt (of Boogaart) opgestopten hand
schoen, clien niet beide handen vasthou
donde de begeerte om mij dat overtui
gingsstuk af te nemen mocht hem eens te
machtig wezen! en slak hem daarna
in mijn zak, zeggende: „Voor u zal er niet
veel nieuws aan te zien zijn."! Mevrouw
Schut toonde zich zeer bezorgd voorliet
medium (I?) dat wij hoorden vomecren.
„Zachts dat die er dat van heeft", kon ik
niet nalaten te zeggen tegen den heer De
Bruyne. Wij ontruimden do séance-kamer.
Er heerschte onder ons algemeenever
slagenheid. W"lk een pijnlijke teleurstel
ling had mijn ontdekking bezorgd aan hen,
die reeds zooveel zittingen bijgewoond had
den en zich van de echtheid der verschijn
selen overtuigd hielden. Maar ook: welk
een droevige ervaring voor mij, die tc
goeder trouw naar liet kabinet stapte,
verwachtende nu toch de materialisatie-
verschijnselen door eigen onderzoek tol
een voor mij voldongen feit te zullen ma
ken, en zoo bedrogen uitkwam.
Natuurlijk kan ik met deze onvrijwil
lige ontmaskering niet bewijzen, dat ook
op allo vorige séances door het tweetal
Timmerman-Van Nooidt (of Boogaart) ge
knoeid 'is. Maar als ik ile verslagen van
die zittingen lees, clan zijn zij /oo vol
komen kopie-uniform met de door mij
bijgewoonde vertooning, dat ik ook aan
hot op die zittingen voorgevallene elke
waarde ontzeg en niet aai zei, die juffrouw
W, F. van Noordt (of Boogaart) en haar
magnetiseur A. J. Timmerman te brand-
rneiken als een stel looze bedriegers, die
niet aarzelen spiritistische onderzoekers
om den tuin te leiden, daarbij misbruik
makende van do voor het plegen van be
drog zoo gunstige factoren, als duister
nis en gezang, en zich veilig voelend we
gens do fairness van dc onderzoekers, die
er niet licht too komen, het eens gegeven
woord van stil te blijven zitten en me
dium noch verschijning,1 aan te raken, te
verbreken. Deze beschuldiging durf ik to
vrijmoediger uiten, omdat mij, na do ont
maskering, door een der deelneemsters aan
de zittingen bijzonderheden zijn meege
deeld, welke een hoogst 'bezwarend getui
genis afleggen ten aanzien van juffrouw
Van Noordt (of Boogaart). Eu aangezien
z.ij en haar magnetiseur ook! munt pogen
te slaan uit de gave dor genezing; die
zij als sonnambulo heet le bezitten, acht
ik het mijn plicht, ook in dat opzicht
tegen hen te waarschuwen.
ALLERLEI.
't HEETTE BUIKSPREKEN.
Bij een varieteiten-voorstelling, die ten
hate van een volksinstelling gegeven werd,
zou een der nummers worden uitgevoerd
door een buikspreker. Daar die heer he
kend stond als een der bekwaamste man
nen van zijn vak, werd zijn optreden met
spanning tegemoet gezien.
Ten slotte kwam de beurt aan hem. De
tooneclknechls brachten, zooals gewoon
lijk, drie gekleede poppen, op stoelen geze
ten, op het tooneel. De „professor" volgde,
en gaf een verbazingwekkende voorstelling,
Niemand kon een spier van zijn gelaat
zien bewegen, gedurende do koddige dia
logen, en de stemvcranderingen grensden
aan het onmogelijke. Toen z.ijti voorstel
ling afgeloopen was, brak oen oorvcidoo
vend applaus los, en de buikspreker moest
nog eens^ en nog eens voor 't voetlicht
komen om het publiek voor zijn bijval
te danl en.
Eenige minuten later, toen de toeschou
wers elkaar nog vol verwondering afvroe
gen, hoe zoo iets mogelijk was, was iedei
een als door den bliksem getroffen, toen
men de drie poppen zag opstaan van hun
zetels on van hot tooneel afwandelen, en
als om getuigenis er van te geven, hoi
volkomen men gefopt was, weerklonk da
verend gelach.
De „professor" had drie zijner vrienden
de plaats laten innemen van zijn gewone
poppen, voor clien avond slechts, wel te
verstaan.
HOE KALE MENSCHEN AAN I1UN
PRUIKEN KOMEN.
Slechts weinig menschen beseffen, hoe
veel zorg, tijd en geld er besteed worden
voor het maken van kunstmatige hoofd
bedekking, en zij vermoeden in 't minst
niol, dat de pmik, die hun geliefkoosde
actrice draagt, eens het hoofd vei.sierde
van een jonge vrouw van 't een of undci
Zwitseisch, Duitsch of Fransch dorpje.
Een groot aantal haarkoopers vind lm en
op de markten, die jaarlijks in Frankrijk,
Zwitserland en Duitschland gehouden wor
den Die markten worden bijgewoond clooi
honderden vrouwen en meisjes, die oprijen-
stoelen zitten met loshangend haar, opdat
de koopers het kunnen onderzoeken.
Het mooiste haar komt uit Meidans, een
doip in het departement van de Lage
Pyreneeën. Hier worden, met geregelde
tusschenpoozcn, haarmarkten gehouden,
want de boerenmeisjes van het dorp laten
beur haar gioeien met het vooruitzicht het
to vorkoopen. De gemiddelde prijs voor het
haar van een hoofd is te Meidans 12 gul
den.
Het beste zwarte haar om penneclen tc
maken komt uit Bretagne. De prijs hier
voor betaald, is 5 francs per hoofd, maat
goudkleurig haar van een jong meisje
brengt de eigenares van 240 tot 1200 gulden
op. Dit haar is schaarsch, en wordt voor
namelijk gevonden op hoofden van boeren
meisjes in de doipen in Zwitserland,
Duitschland en Frankrijk.
Wit haar is bizonder kostbaar, on men
weet, dat albino-vrouwen meer dan 2-100
hondenl gulden ontvangen hebben voor het
haar van hour hoofd. Men verhaalt van
cx-koizerin Eugenie van Frankrijk, dat zij
bij zekere gelegenheid 1000 gulden betaalde
voor '2 ons Haar, dat zuiver wit was, en
fijn als zijde, dat bij haar eigen witte
lokken paste. De grootste vooiraad wit
haar komt uit Cincassia, een Russische
provincie, waar een heelo kolonie albino's
beslaat. Wit haar is evenwel zoo schaarsch,
dat handelaars de gewoonte hebben hon-
deiclen balen grijs haar te koopon, alleen
om één voor één do witte uit ,de grijze
haien te zoeken.
Het haar van verschillende landen is niet
gelijk in gewicht. Het gemiddelde gewicht
bijv. van het haar van een Fransch hoofd
is 5'/c ons, Italiaansch haar weegt 6 ons
en Duitsch 1 kilogram.
Do haren, die voor h'et maken van out)
pruik gebruikt worden, zijn vau 40 tot 70
c.M. lang in recht *haar, en van 20 tof
35 c.M. in golvend of gekruld baar De
giondcn voor dc beste piuiken woulen ge
maakt van haar van weinig waarde, en
daarna bedekt met ander van beter quali-
teit. Bij het niakon van pruiken wordt
haar, na schoongemaakt te zijn, door het
oog van een naald gestoken, en afzonder
lijk vastgeknoopt, totdat de pruik dik ge
noeg is. Dit wordt zonder uitzondering
met de band gedaan, en de knoopen wor
den zoo goed gelegd, dat zij, tot zekere
hoogte op de wortels van het haar ge
lijken.
Tot voor enkele jaren weid het boste
menschelijke baar gebruikt voor het ma
ken van pruiken voor advocaten, en wer
den ruim mot poeder bestrooid. Toen
evenwel de poeder belast werd, vond de
broederschap dat het niet mogelijk was,
de benoodigde poeder te betalen, en het
was niet geoorloofd in de gerechtszaal te
komen met ongepocderde pruiken. Toen
kwamen de pruikenmakers op den inval om
pruiken 1e maken van wit paardenhaar,
dat niet gepoederd behoefde te worden, en
minder kostbaar is. v
VREEMDE GEW.OONTEN VAN SOMMIGE
- MENSCHEN.
Er zijn heel veel menselien, die, hoewel
zij volstrekt niet krankzinnig zijn, toch in
sommige punten zeer vreemd kunnen han
delen, wat hun langzamorliatid tot een
manie geworden is.
Sommigen hunner kunnen zich slechts
met moeite weerhouden, z,ich voor een
aankomenden trein of onder een in bewe
ging zijnd voertuig te wei pen; anderen
weer durven niet in een afgrond te kijken
of op oen toren of ander hoog gebouw
te staan, uit vrees, dat zij do vei zoeking
niet kunnen weerstaan, om er in of er
af te springen.
Nog vreemder is de dwaze gewoonte
die oen dame eigen geworden is. Al.-, zij
iemand ziet, die een mand op het hoofd
draagt, krijgt zij oen onvveerstaanbaien aan
drang die er af tc worpen, wat dikwijls
op straat tot vreemde tooneelen aanlei
ding geeft. Niet lang geleden, aan den
overkant van den weg oen jongen ziende
gaan, met een mand vol eieren op zijn hoofd,
stapte zij do straat over en onthaalde de
verbaasde omstanders op het gezicht van
een paar honderd gebroken eieren, die over
den grond rolden. Toen zij aan haar ver
langen voldaan had, liep zij met den ver
schrikten jongen naar zijn baas en betaalde
glimlachend de schade, die zij aangericht
had, wat zij gewillig tederon keer doet.
In den laatsten tijd evenwol veigezelt
baar echtgenoot haar zooveel mogelijk,
daar haar vreemde manier van doen hem
wat duur to staan kent; ziet liij nu in
do straat iemand met een mand op bet
hoofd, dan gaal hij voort in do tegenover-
gestolde richting, zijn vrouw met zich
nemend.
Èen zekere lieer heeft oen andere vreem
de gewoonte. Hij kan nooit een (lood var
ken, een stuk wild of vlcesch, dat buiten
een slagerswinkel hangt, passeeren, of hij
geeft or met zijn stok of zijn lianu een
hardon slag op. Vele, zegt hij, zijn de ver
makelijke tooneelen, die hij, naar aanleiding
hiervan, al gehad heefi; jaren heeft bij
geli acht aan die verzoeking weerstand te
bieden, doch tevergeefs.
NIEUWTJES VAN MER EN DAAR.
In verhouding tot zijn giootte heefteen
paard kleiner maag, dan cenig ander vier
voetig dier.
Ongeveer 2000 zeilschepen met 12.000
menschen, gaan jaarlijks in dc diepte van
de zee verloten.
Onder den Engclschen adel is tien per
cent kinderloos.
Op een bruiloft in Noorwegen brengt
iedere gast voor de bruid eeu geschenk
mee. In heel voel plaatsen is een .vaatje
boter het gebruikelijke geschenk, en als
liet huwelijk in den winter pkuus heeft,
wordt er gezouten of bevroren vleesoh aan
geboden,
-Keker wel het vreemdste beroep, dat Le
kend is, wordt uitgeoefend door een man
te Berlijn, die bestaat door het telen van
ratten voor do vivisectie.
liet grootste zwaaui in bet Brilsche le
ger is dat van kapitein Oswald Amos, van
hel tweede regiment der lijfgaule; 11ij is
de grootste man in liet leger.
Denemarken staal aan ieder zijnet onder
danen, mannelijk of vrouwelijk, ate zij den
leeftijd van zestig jaar bereikt bobben, oen
klein pensioen toe.
De Fransche wet schrijft voor, dat een
lijk 48 uur na overlijden begraven moet
worden, als het met gebalsemd woidt.
Hot paard vat van allo dieren hel eerst
kou.
In Duitschland diagen alle gehuwde man
nen en vrouwen oen trouwring; die bot
langst in leven blijft, (haagt ze later
beide.
De soldaten in Italië krijgen dagelijks
bij bun rantsoen eten ook een zeker aan
tal sigaren.
Onder dc rcgecring van Karei I van En
geland droeg iedereen laarzen met sporen.
Onverschillig of hij paard reed of niet.
De gezondste plaats in de wereld schijnt
te zijn hot gehucht Aumonc, in Frankrijk.
Lfet teil slechts 40 inwoners, waarvan er
23 tachtig jaar oud zijn, en ééu zelfs ïuim
honden!.
In Rusland wordt 42 percent van do
geheide oppervlakte door bossehen inge
nomen; m Zweden 35 percent; in Oosten
rijk 33 percent; in Duitschland 2G per
cent; in Frankrijk 10 percent en in firoot-
Britannié en Ierland slechts vier percent.
ANECDOTEN.
„Dal is nu al liet zesde glas hier, dat
ik van avond drink, alleen omdat mijn
vrouw mij zoo boos gemaakt heeft; het is
toch verbazend, zooveel geld die vrouwen
kosten."1
„Altijd betalen als je heengaat,"1 zei een
oude mau tot zijn neef.
„Maar oom, veronderstel nu, dat ik niets
heb om te betalen."'
„Dan niet heengaan.
Toon men een ouden bluffer eens vroeg,
hoe ver noordelijk hij wel gereisd had,
antwoorddo hij: „Ik ben al zoover in het
Noorden doorgedrongen, dat de kooien, die
naast een glooiende kach'oi gemolken wer
den, rooni-ijs gaven."'
