Zijn stem.
zondag 8 Januari 1911
No. 13504
Derde Blad.
63bw Jaargang
1.—
Deze courant verschijnt dagelijks, rnet uitzondering van Zon-en. Feestdagen.
Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25 franco
per post fl. 1.65.
Prijs per week: Voor Schiedam cn Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeien des middags vóór een
uur aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven).
Prijs der Advertentiën: Van 1—6 regels fl. 0.92; iedere regel meer
15 cents. Reclames 30 cent per regel Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn gratis aan bet Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
ïnterc. Telefoon
voor de Redactie No. 123.
voor de Administratie No. 103.
Kennisgeving.
NATIONALE MILITIE.
Do Burgemeester van Schiedam,
brengt ter kennis van geestelijken, bedienaren
van den godsdienst, zendelmgleeraren en brneders-
diakonen van eeno godsdienstige vereeniging, als
mede van studenten in de godgeleerdheid en
zendelingkweekelingen, die aan een;; inrichting van
onderwijs tot geestelijken, bedienaren van den gods
dienst of zendehngleeraron woiden opgeleid, proef
broeders, die tot broeder-diakouen van eene gods
dienstige veieemging woiden opgeleid, en Roomsih-
Katliohcke oidebioedcrs, die tot eene binnen het
Rijk gevestigde kloosterinrichting bchooren, in deze
gemeente, voor de lichting van 1911, voor de militie
hebben geloot en door den militieraad voor den dienst
mochten zijn aangewezen of bereids in voor
gaande jaren bij de militie zijn ingelijfd en kiauh-
tens ait. 113, eerste zinsnede der Militiewet 1901,
reeds voor één jaar van den weikelijken dienst zijn
ontheven:
M. L. IIONNERLAGE GRETE.
Kennis gering.
Naar iiot Duitsch.
„U wemelt dus mijn stem?"
Pardanski, de groote tenor, richtte glim
lachend deze vraag tot het kleine wel
gedane heertje, dat met eerbied naar hem
opkook.
„Juist, mijnheer. We zouden hot als een
hooge eer beschouwen. Wij hebben op onze
platen reeds vele beroemdheden
„Zoo. Do eer is mooi, maar u weet, ik
ben handelswaar hoe slaat het daar
mee?"
Do zanger wreef zijn duim van de rech
terhand tegen den wijsvinger.
„Natuurlijk betalen wij den hoopten prijs.
Onder één voorwaarde, n.l. deze, dat u
zich verbindt uw stem alleen aan ons te
geven."
„Waardoor do prijs natuurlijk nog hoo-
ger wordt," merkte de tenor glimlachend
op. „Nu, ik wil er .wel eens over donken
en er met mijn manager over spreken. Komt
u overmorgen eens terug?"
„Graag. Ik hoop, dat ik dan een gunstig
antwoord zal mogen ontvangen," zeide de
heer beleefd, terwijl hij als een knipmes
voor den beroemden zanger hoog.
Maar zoo heel gemakkelijk werd die hoop
niet vervuld. De zanger en zijn manager
waren trotseh. en koel als een vorst en
zijn generaal en niet tot toegeven bereid.
Tenslotte werd men' het echter eens
voor een rouzonsom zong de zanger cenigc
zijner bravouro-s Lukken in don trechter. Hoe
heerlijk' klonk die stem, hoe jubelde de
hooge C, wolk een loovermacht zal er in
do keel van dezen man!
Toen hij de muziek der platen hoorde,
jvas Pardanski ten zeerste tevreden; hij
Burgemeester en Wethouders van Schie
dam,
Doen te weten:
le. Dat de Raad der gemeente in zijne
openbare vergadering van den löden No
vember 1910 heeft vastgesteld (le vol
gende
VERORDENING tot wijziging der
verordening op de heffing van
legesgelden in de Gemeente
Schiedam (Gemeenteblad no. 40
van 1900).
Artikel 1.
Art. 1 sub A G der genoemde verorde
ning wordt gelezenVoor attestatie» de vita
niet vullende onder art. 2 verklarin
gen van goed gedrag, diiplioudrwaocinatie-
he wij ze n, gunstige beschikkingen on ver
zoekschriften, vergunningen om in de Ge-
mccntcwatcren te mogen visschcn, afschrif
ten van akten van verhuring, verpachting
en aanbesteding, voor iedere beschreven of
gedeeltelijk gedrukte bladzijde f.20.
Art. 2.
Art. 1 sub C 14 wordt gelezen als volgt:
Voor het aanvragen aan andere Gemeen
ten in Nederland van extracten of afschrif
ten van akten van den Burgerlijken Stand
voor elk extract of akte 10'.
Voor het aanvragen van legalisatie van die
akten door binnenlandsche autoriteiten, voor
elke akte 10, een cn ander, behalve do
kosten van frankeering em die van zegel,
leges en registratie aan die Gemeente to vol
doen.
Art. 3.
In art. 1 sub C 15 vervallen de woorden
,,0p het Raadhuis aanwezige."
Art. 4.
Art. 1 sub- C 16 wordt gelezen als volgt:
Voor elke inlichting uit de bevolkings
registers
a. in abonnement (voor 100 inlichtingen)
f3.—,
b. in abonnement (voor 50 inlichtingen)
ƒ2.
e, buiten abonnement (voor elke inlich
ting) .10.
Voor instellingen van algemeen nut, als
kerkgenootschappen, instellingen van welda
digheid, van ziekenverpleging, scholen en
andere, ter bcoordocling van Burgemeester
en Wethouders:
a. in abonnemenl (voor 100 inlichtingen)
ƒ1.50;
b. in abonnement (voor 50 inlichtingen)
c. buiten abonnement (voor elke inlich
ting) .05.
liet abonnement is een iaar geldig, gere
kend van den dng waarop het is genomen.
Art. 5.
Aan Art. 1 sub C wordt toegevoegd:
17. Voor geregeld uit te geven opgaven,
vermeldende de alhier aangegeven geborenen,
overledenen, ondertrouwden en gehuwden;
n. voor die, welke dagelijks worden ver
strekt 20.per jaar;
b. voor die, welke tweemaal per week wor
den verstrekt 10.per jaar;
c. voor die. welke eenmaal per week wor
den verstrekt 5.per jaar.
Art. 6.
Art. 2 der vorengenoemde verordening
wordt gelezen als volgt
Geen leges worden geheven voor:
a. Attestation de vita, tot het ontvangen
van pensioen of -lijfrente ten lase van het
Rijk, de Provincie of de Gemeente;
b. De zoogenaamde „Trouwboekjes" welke
na het voltrekken van ieder huwelijk wor
den uitgereikt;
c. Stukken, inlichtingen of nasporingen,
welke ambtshalve ter voldoening aan wette
lijke of/ administratieve voorschriften moe
ten worden gegeven;
d. Stukken, inlichtingen of nasporingen,
ten behoeve van onvermogenden in hun per
soonlijk belang, indien dat onvermogen wordt
bewezen door een verklaring, afgegeven door
den Burgemeester hunner wponplaate (hier
onder niet begrepen de stukken, bedoeld on
der C 17 on de inlichtingen in abonnement
bedoeld onder C 16)
e. Bevelschriften van betaling;
f. Zoodanige vergunningen welke uit an
deren hoofde tot eenige betaling aan de Ge
meentekas aanleiding geven.
Art. 7.
Deze verordening treedt in werking met
1 Januari 1911.
2e. dat deze verordening is goedgekeurd
hij Koninklijk Besluit van den 29sten De
cember 1910 no. 23.
En is hiervan afkondiging geschied, waar
het behoort, den 7den Januari 1911.
Burgemeester en Weihouders voornoemd,
H. L. HONNERLAGE GRETE.
De Secretaris,
Y. SICKENGA.
sprak do ondernemers vriendelijk toe en
prees do uitstekende weergave van zijn
liederen.
Spoedig daarop begon hij een groote tour-
nér door Amerika. Een geweldige reclame,
aardige en handig te pas gebrachte anec-
doten in do couranten enz. zorgden er voor
dat 'de toeloop van het publiek enorm was,
en dat er ongewoon hooge toegangsprijzen
kondenn worden gevraagd. Milliardairs wa
rén blij als hij tegen een schitterend hono
rarium op hun feesten wilde verschijnen
en er epn lied zingen. Het gold stroomde
hem toe. Maar zij, die meenden, dat er
veel van in zijn handen bleef, hadden liet
mis. Zijn vorstelijke levenswijze, de kosten
voor dc reclame, zijn omgeving en zijn
reizen verslonden schatten, zoodat hij wel
een overdadig leventje leidde, doch niets
overhield. Maar was voor hem het sparen
ook wol noodig? Had hij niet zijn zeld
zame stem, welke voor hem,als in hot
sprookje, allo schatten der aarde ontsloot?
Na een jaar lang buitengewoon veel suc
ces behaald to hebben, keerde hij naar
Europa terug als triumphat&r. Tevergeefs
werden hem fabelachtige honoraria gebo
den door do directies der eerste opera
gezelschappon. Hij haalde voor dergelijke
aanbiedingen slechts de schouders op cn
vervulde gastrollen, trok van de eeno stad
naar de andere, van land tot land, werd
overal bewierookt en verafgood
Eens op een avond was zijn stom niet
zoo helder en 'zuiver als gewoonlijk on
vooral de hooge tonen kwamen er een
beeotjé benopen uil. Het pubhek merkte
het niet, dat wilde slechts den betoomden
gast gehoord hebben. In enkele kritieken
werd gezegd, dat de zanger niet erg goed
gedisponeerd was. Hij zelf hechtte weinig
gewicht aan het verschijnsel cn reisde ver
der. De verandering van lucht zou hom
De voorwaarden liggen ter lezing ter
gemeente-secretarie (afdeeling A).
De gezegelde insehrijvingsbiljetten moe
ten in een gesloten enveloppe, waarop
een aanduiding, dat zij oen inschrijvings
biljet bevat, vrachtvrij worden ingeleverd
in de ten Rnadhuize aanwezige gesloten
bus, vóór of op (19 Januari a.s.,
des middags 1 uur.
Nadere inlichtingen zijn iederen werkdag
tusschcn 9 en 10 uur te .verkrijgen ten
kantore van de Gemeentewerken, terwijl
aanwijzing der perceelen dagelijks ge
schiedt door den boschwachter.
FRANSCHE BRIEFEN.
Terkoop Mandemnakersteeii.
Burgemeester en Wethouders van Schio-
dam,
zijn voornemens bij openbare inschrij
ving te verkoopen een partij van onge
veer
2000 bos luandcnmakerstcpn in 5 pereeelen,
liggende aan hot vaarwater langs het
Storrcbosch.
goed doen. Maar hij vergistte zich. Zijn
stem werd inderdaad minder. De toehoor
ders merkten het, de kritieken begonnen
er duidelijker over te spreken. Hij beproefde
huismiddeltjes en toon deze niet baatten,
riep hij do hulp van een dokter in.
„liet heeft niets te betcekencn," ver
klaarde deze. „U heeft wat to veel van
uw stembanden gevergd, dat is alles. Rust
en nog eens rust!"
Pardanski trad eenige weken niet op en
volgde de voorgeschreven levenswijze. Toen
dit niet hielp zond de dokter hem naar een
badplaats. Na zes weken zong hij weer,
had wel succes, maar moest hooren, dat
zijn stem veel van haar schoonheid verlo
ren had.
Een beroemd specialiteit, die geraad
pleegd word, schreef hem een driemaandsch
verblijf in een sanatorium voor, dieet, mas
sage, water-, lucht- cn zonnenbaden enz.
Pardanski, die nerveus geworden was,
onderwierp zich gelaten aan de veel-
cischende behandeling van zijn lichaam. Hij
mocht in dien tijd niet zingen en bedwong
zich, hoeveel moeite hot hein ook kostte.
Gold het hier niet zijn heerlijk orgaan?
Na afloop der drie maanden sloot hij
zich in zijn kamer op, zong eerst zacht,
dan luider cn was wanhopig. Woedend
ging hij naar den specialiteit, die hem
kalmpjes opmerkte, dat hij met zijn verwij
ten aan het verkeerde adres was, dat hij
de natuur moest aanklagen, omdat mcnschc-
lijke hulp hier niet kon baten.
Met trillende stem vröeg hij: „Is er dan
nergonns hulp te vinden?"
„Probeert u het eens in Egypte, de zui
vere, droge lucht heeft er wel eens won
deren gedaan."
Iljj ging en woonde een half jaar lang
in een duur hotel. De zon verbrandde zijn
gelaat dat was het eenige resultaat van
Parijs, 31 December 1910.
Voor de laatste maal een schrijven van
bovenvermeld jaarcijfer voorziende, komt
onwillekeurig do vraag op, of het jaar,
dat weldra vervlogen zal zijn, in het alge
meen genomen, gelukkig of noodlottig ge
weest is.
Do Parijzenaars, die daarop antwoord
moeten geven zullen, naar ik vrees, tot
pessimisme overhellen. Ze zijn nog ver
vuld van de herinneringen, verbonden aan
den wintervloed van 1.1. Januari en niet
geheel en al gerust aangaande hetgeen
het nieuwe voorjaar hun in dit opzicht
zal brengen.
Zij, die hun heil zoeken in don vooruit
gang der technische wetenschappen, heb
ben evenmin reden tot juichen. Juist in
do laatste week van het jaar kunnen zij
tot de droevige ervaring geraken dat op
werktuigkundig gebied die vooruitgang,
voor het minst, zeer betrekkelijk te noe
men fs. In drie dagen tijds beeft do avia
tiek, kunst der toekomst en reeds van
het heden, weer drie nieuwe slachtoffers
geëischt, waaronder twee, die als volleerde
„vRegelingen" bekend stonden. De stuur
man Laffont en dc dragonderofficier de
Caumont hebben het jaar 1911 niet mogen
begroeten en leveren een bijdrage tot het
bewijs, dat de zoo hoog geroemde reuzen
schreden der vliegkunst inderdaad nog wei
nig beteekencn. Van die waarheid het jonge
geslacht te willen overtuigen, wiens geest
drift voor de luchtvaart geen grenzen kent,
lijkt mij evenwol een gewaagde onderne
ming. Het jonge geslacht werpt u terstond
al de records, die in de laatste dagen
gemaakt zijn, naar het hoofd en ge kunt
niet anders doen dan dit buigen onder
die massa van in alle richtingen door het
gansche uitspansel heen afgelegde kilo
meters.
Het schijnt waarlijk, of ieder, die niet
vleugellam is, do Laatste dageu van het
het kostbare verblijf. En nu had hij' do
vreeselijke zekerheidhij was zijn stem
voor altijd kwijt.
En ook zrjn geld was weg.
Toen hij in zijn vaderland terugkeerde,
was hij een verloren, gebroken man, zon
der beroep, zonder werk. Vóór de heerlijke
gave van zijn stem ontdekt was, was hij
winkelbediende geweest, maar wie zou
hem nu als zoodanig willen nemen? En
hij schaamde zich ook.
Maar honger doet pijn en tenslotte was
hij "blij, dat hij in een grooten muziekhandel
als notenschrijver een karig betaald baantje
kreeg. Van den morgén tot don avond zat
hij in een klein vertrekje partituren te co-
pieeren en liederen te transponeeren. Vaak
kwamen de tijden van weleer hom voor
den geest en de herinnering daaraan deed
hem pijn. Dan kwam hij zich als een wan
delend lijk voor. En ook in de wereld,
waarin eens zijn roem naar allo windrich
tingen was gebazuind, sprak 'men niet meer
van hem. Eons had hij in een courant een
correspondentie gelezen, waarin een lezer,
die naar hem gevraagd had, ten antwoord
had gekregen, dat do beroemde tenor Par
danski al lang dood was.
Op een goeden avond bleef hij toevallig
voor een nieuw geopend koffiehuis staan,
j Zijn oog viel op een groot bord, waarop
met reuzenletters als attractie een grammo
foonvoorstelling werd aangekondigd. Plot
seling, als door een electrisehcn stroom
getroffen, kromp hij ineen. Hij had zijn
eigen naam gelezen. Daar stond het: „groo
te aria van den beroemden tenor Pardanski,
en daaronder „idem van denzelfden".
Als door een onziehtbami macht werd hij
in hel lokaal getrokken, zal, zonder dat
liet goed tol hem doordrong, acljter een
tafeltje met een glas bier vóór zich, keek
toen angstig naar den grooten metalen
jaar heeft willen benutten om een prijs
te halen, die anders onherroepelijk zelf
zou wegvliegen. In weerwil daarvan heeft
niemand onzert landgenoot Wijnmalen do
1ÖQ.000 francs kunnen rooven, die hem
den lsten Januari wachten voor zijn vlucht
Brussel—Parijs, heen en weer. Laffont en
zijn tochtgenoot hebben hun poging daar
toe te Issy met den dood bekocht en
niemand van. de zestien voor don wed
strijd ingeschrevenen is er overgebleven,
die nog den tijd heeft
Terwijl ik deze woorden neerschrijf,
brengt men mij een tweede editie van het
avondblad „La Presse", waarin met dikke
lettors wordt aangekondigd dat Moisant
(o. a. beroemd om zijn vaart Parijs—Lon
den) heden, in Nieuw-Orloans, van een
hoogte van 850 meter neervallende, even
eens den dood heeft gevonden. Terwijl het
te bezien slaat of (gelijk het bloed der mar
telaren het zaad der Kerk geworden is)
uit deze hecatombe eenmaal een onfeilbaar
vervoermiddel geboren zal worden, is een
les van voorzichtigheid voor de beoefena
ren der luchtsport, niet overbodig.
Doch wie heeft die, bij den steeds snel
ler vloeienden stroom van het sociale leven
niet noodig? In Frankrijk voorzeker niet
het minst de kapitalisten, die meer en
meer door de syndikalistische beweging
bedreigd worden. En in zekeren graad ook
die syndikalisten zelf, die ongetwijfeld nog
vaak de ervaring zullen opdoen, dat zij
zich niet mogen laten meesleepen door
onverantwoordelijke volksmenners. „Les
conseilleurs ne sont pas les payeurs", ge
lijk men hier zegt, en de ellende, die er
voor den werkman uit zooveel, op loszin
nige wijd begonnen, slakingen gesproten is,
doet voor velen haar naweeën gevoelen.
Getuige de schromelijke verwarring, die er
nog steeds op het Noordemet heerscht
bij het goederenvervoer. De fabrikanten
in ganscli Frankrijk en de groot-, zoo goed
als de kleinhandelaren tc Panjs klagen
daarover steen en been, terwijl van den
anderen kant de ontslagen beambten en
werklieden, wier nooden natuurlijk niet in
zulk een ruimen kring bekend worden,
hun positie verloren hebben.
Al die, en nog meer andere, donkere
wolken aan den oudejaarshorizon, hebben
den Parijzenaars echter niet belet op do
traditioncele manier Kerstmis te vieren.
De vrijdenkers hebben weliswaar beweerd,
dat elk religieus idee hij die viering uit
gesloten was, maar ze hebben zich niet
temin de vacantie en de stjuilpartijen, die
met den „Noël" gepaard gaan, laten wel
gevallen. De oude Révcillon is in alle Pa-
rijschc cafe's met de gewone opgewektheid
gehouden, ook al was dit jaar in vcrschil-
trechter, die achter in de zaal stond, hoorde
eerst pianospel, toen een komische voor
dracht en eindelijk 'den zanger Pardanski.
Hij hield den adem in en luisterde met
gebogen hoofd. Waarachtig! Daar klonken
ze als vroeger, do heerlijke klanken van
zijn heldere en mooi getimbreerde tenor,
maclitig-indrukwekkend, meeslepend, ont
roerend. En nauwelijks waren de laatste
klanken weggestorven of do vereelte han
den van de eenvoudige toehoorders applau
disseerden, alsof men in een theater in
plaats vr in een café was.
„Tja, tja,zei een dikke oude heer, „dat
was Pardanski. Niemand evenaart hem.
'k Heb hem indertijd gehoord nee maai' 1"
„Zingt hij niet inecer?" vroeg een diepe
bierbas.
„Nee heeft z'n stem verloren is
in Egypte gestorven uit."
De arme stille notenschrijver had wel
willen schaterlachen! Haal Uit!! stem ver
loren!! Bestond zijn stom niet meer? Was
hierevon nog niet het bewijs geleverd, dat
ze onvergankelijk was? Had hij niet zelf
kunnen waarnemen, dat zjj nog boeide als
voorheen?
Maar hij zei niemendal, dronk zijn biertje
en ging naar huis, met veerkrachtigeu tred.
Wat kon het schelen, dat hij in afzonde
ring leefde, ja, dat hij vroeg of laat zou
sterven? Z(jn stem leefde, zou blijven le
ven, was onvergankelijk, onsterfelijk
En met die heerlijke zekerheid voor
bogen, vond hij zijn treurig lot minder hard
dan voorheen en hij verheugde zich reeds
op den avond, waarop hij weer hel genot
zou kunnen smaken, ongemerkt bewonderd
cn toegejuicht te worden.
SCHIEDAMSCHE COURANT
ONTHEFFING van den WE REELIJKEN
DIENST
ingevolge art. 113, eerste zinsnede, der Militiewet
1901,
dat volgens art. 80 van het Koninklijk besluit
van 2 December 1901 {Staatsblad no. 230),
de AANVRAGEN om ontheffing van den vverkelijken
dienst, vermeld in de eerste zinsnede van art. 113
der wet en gericht aan II, M. de Koningin,
door de dienstplichtigen, die ontheffing wenschen te
bekomen, eigenhandig omlerleekem! met het VER-
EtSGHTE BEWIJSSTUK moeten worden inge
diend bij den Rurgeinoester der gemeente, binnen
welke zij voor de militie zijn ingeschieven, en wel:
lo. in de laatste tien dagen van Januari door hen,
bedoeld in de eerste zinsnede vanait 90, onder
1 o. der wet en m de laatste tien dagen van
Maait door hen, beioeld in die zinsnede onder
-°-1
2o door hen, die op een ander tijdstip ter inlijving
bij de militie moeten woiden afgeleverd, binnen
tien dagen na de dagteekeningvan den oproepiugs-
briel
3o door hen, die opnieuw van den vverkelijken dienst
wenschen ontheven te woiden, in de laatste tien
dagen der mittnd, op één na voorafgaande aan
de maand waarin de duui van do verleende of
laatstelijk verleende ontheffing eindigt;
4o dooi de ingelijfden bij' de militie, die voor het
eeist voor ontheffing in aanmeikmg wenschen
te komen, zoodra zij meeneii op ontheffing aan
spraak te kunnen maken.
Belanghebbenden vvouian er voorts op gewezen
dat het boven bedoelde bewijsstuk niet vioegermag
afgegeven zijn dan tien dagen vóór de inlevering
van bet verzoek <un ontheffing bij den Ituigemeester
en dat de aanvrage op ongezegeld papier kan Wor
den geschreven.
En i.s hietvnti afkondiging gesciiu d, waar het
belmoit, den 7den Januari 19)1.
De Burgemeester voornoemd,
