hoogste gebaat zij a en het vervoer te land
over het Noorden en een gedeelte van
het Westernet dan aanmerkelijk ontlast
worden. Doch zulk een nieuwe waterweg
de Hollanders weten er vanmee te
praten - is geen kleinigheid. Eer er
anders dan in de revue's der Musiehall's
een „Paris-Port de Mer" bestaat, kunnen
er nog tal van goederen in de bergplaatsen
der spoorwegmaatschappijen verloren ra
ken of vernietigd worden.
„Paris-Port de Mer"? heeft dan ook een
Nurks reeds uitgeroepen: „Is Paris Lac-de-
Boué" niet genoeg? De man heeft met die
uitdrukking willen wijzen op de verschrik
kelijke gesteldheid der Parysche straten,
wanneer een kwakkelwinter, als we er tot
nu in het gezegend jaar 1911 beleefden,
met zijn regen en gesmolten sneeuw een
wandelaar of zelfs hei», die niet anders
dan een boodschap buitenshuis te doen
heeft, in een modderklced hult, hetwelk
hem belet zich voor een fatsoenlijk mensch
te vertoonen. Ook op het gebied der straat
reiniging hebben inderdaad de Parijsche
autoriteiten het kruit niet uitgevonden. De
werkzaamheden der straatopbrekers, die
hier altijd in vollen gang zijn (dit is even
wel een euphemismc, want ze bepalen zich
meestal tot hel opbreken en versperren
van den openbaren weg) en het nooit op
houdend gerij van autobussen en andere
motorkarren (.die er anders op los rijden
dan de te laat vertrekkende en aankomen
de spoortreinen) brengen nog het hunne bij
tot die bemoddering van den ongelukkige,
die er geen equipage op na kan houden.
Dit bewijst alweer dai de goede Seine-
S,tad gemaakt is voor multi-millionairs. En
het woord mulli is hier niet overbodig,
want men moet zich niet verheelden dat
een eenvoudig bezitter van een millioen
(ranken zich hier de weelde van een equi
page hetzij een automobiele dan wel
een hippomobiele kan veroorloven. Daar
toe behoort een grooter fortuin, hetgeen
ahvee? niet belet dat tal van lieden toch
een eigen rijtuig hebben. Maar men vrage
niet voor hoelang en op welk een manier.
Wat het bij de maand in huur hebben van
een automobiel betreft, is dit ongetwijfeld
goedkooper, maar de prijs is toch nog hoog
genoeg om hem boven menigeens finan-
cieele draagkracht to plaatsen. Men kan
voor 1200 'frs. per maand, zeggen 14.400
frs. in het jaar, zich het uitsluitend en
permanent gebruik van een auto-coupó ver
zekeren. Het is dus gemakkelijk in te zien
dat iemand, die slechts 50.000 'frs. inko
men heeft, buiten zijn boekje gaat, wan
neer hij meer dan hét vierde gedeelte .daar
van voor het stadsvervoer van zijn belang
rijke persoonlijkheid besteedt.
De meeste stervelingen zijn dus in de
noodzakelijkheid dagelijks 'de kennis te her
nieuwen met de schade- en onheilbren
gende microben, die het Parijsche winter-
slijk aankleven. Tenzij men een geboren
Parisienne is, wie de kunst werd aange
boren zich in het moeras, waarin haar
goede stad verkeerd wordt wanneer het
regent, te bewegen zonder een spatje op
te doen van de modder, waarin ze haar,
inderdaad, mooie voetjes zet. Dat ligt aan
haar manier van loopen, aan haar démar
che, zeggen de kenners. En ik geloof dat
dezen het bij het rechte eind hebben. Do
„handigheid", die hot hoofdkenmerk van
haar bestaan vormt, uit zich stellig even
goed in haar voeten en de kunst deze te
bewegen, als in de gansche houding van
haar lichaam. Doch, ik merk dat ik van
mjjn onderwerp afdwaal. Gelukkig evenwel
indien het, zooals in. dit gevat, betreft een
lofuiting te doen hooren in het samenstel
vaij afkeuringen en jammerklachten, het
welk, naar ik erkennen moot, onwillekeu
rig hoofdinhoud van een Parijschen brief
wordt.
In het vervolg hoop ik er dan ook naar
to streven in de kritiek (waartoe men des
te gemakkelijker vervalt, daar de stemmen
der Fransche publieke opinie daartoe zelf
het voorbeeld geven) zóóveel lof rijks te
vlechten, als de omstandigheden on de on
partijdigheid slechts toelaten. Ik wil ter
stond op den goeden weg- voortvaren door
te zeggen, dat het met Pakijs gaat, als
met de ondeugende kinderen, die den toorn
hunner ouders gaande maken, of als met
een paar gelieven, die elkaar den rug toe-
keeren. Men is erg ontstemd, ernstig boos
zelfs, en men heeft elkaar in den grond
des harten toch zoo lief! Zoo blijven vaak
ook zij, die het hardst op Parijs af te
geven hebben, het bewijs leveren dat zij
eigenlijk niet huiten die stad kunnen. In
allen geval verlaten zij haar niet en ge
beurt dit al, dan is het dikwijls om zich
ergens anders ongelukkig te gevoelen en
den tjjd te betreuren, waarin de blik be
grensd werd door de Madeleine en de Bas
tille of den Eifeltoren en het Panthéon.
In gedachten der menschen zweeft Pa
rijs steeds in een apothéose. Het dage-
lijksch loven met al zijn lasten en onge
rieflijkheden Ï3 niet in staat den glans to
dooden dek weelde, die er van afstraalt,
noch den schat te rooven der vrijheidj die
elk menscheukind er genieten kan.
JUVENIS.
BINNENLAND,
Onze Marine.
Elpens bjj liet departement van marine
ontvangen bericht, ligt het in het voor
nemen van den commandant van Ilr. Ms.
pantserschip Utrecht, den kapitein ter zoo
,W>. T. de Booy, 21 dezer roet zijn ouden.
hebbenden bodem van Bermuda te vertrek
ken, met bestemming naar Curasao.
Ridderorde
Bij Kon. besluit van 19 dezer is benoemd
tot ridder in de orde van Oranje-Niuss.au, de
controleur bij het binnenlandsch bestuur in
de bezittingen buiten Java en Madoera G.
J. van Dongen, en tot broeder te de orde
van den Neclcrkndschen Leeuw, de gegagcer-
de korporaal-schrijver van het leger in Nc-
derlandseh-Indië B. J. Klaassen, thans
klerk bij de Credetbank „Moesi Illir".
X*m«rwlTezl«g to Sneek.
De districtsfederatie Sneek, der 8. D. A,
P., heeft, volgens het „Yok", behoudens na
dere goedkeuring van het Partijbestuur, can
didal gesteld (vacature-Colijn) den heer da.
A. van der Heide, te Britswerd.
Het fort by Vlieslngen.
De militaire medewerker van het „Jour
nal des Débats, Charle» Malo, geeft heden
avond over hot fort bij VJissingen een bestu
deerd, gematigd en objectef gesteld artikel,
dat onzo rechten erkent, ons geen dwaze'
bedoelingen toeschrijft en ons niet® opdringt.
Het slotoordeel van Malo is, dat het plan
niet in Nederlands voordcel is.
FrauscU-HoIIandsch lnclde*t
In afwachting van nadere bijzonderheden
omtrent het incident, dat volgens de „Ma-
tin" zou hebben plaats gevonden te Tandzjer
naar aanleiding, van een Fransch-Neder-
landsch eigendomsgesohil, kunnen wij het
volgende mededeelen, dal wellicht verband
houdt met het gebeurde, indien er althans
iets gebeurd is, wat een incident mag heeten.
Sedert midden 1909 bestond er tc
Tandzjer een geschil tusschon den Nederlan
der Ilooglandt en den Fransehen onderdaan
G'autscii over een terrein, dat de eerste be
zat. Het geschil werd niet aanhangig ge
maakt voor cenigo consulaire rechtbank daar
ter plaatse, daar het onder de competentie
viel van een Moorschc rechtbank, de Shraa.
Na een jaar is de uitspraak van dien in-
iandschen rechter gevallen ten nadeele van
den Nederlander.
Aangezien de tenuitvoerlegging van dit
Moorschc \onis begrijpelijkerwijs niet ge
schieden kon vanwege den Nederlandschen
consul-generaal,, en de Marokkaan&ehe over
heid, de uitspraken.van haar rechters niet
executceren kan tegenover vreemdelingen, is
een door do Shraa geveld vonnis, waaraan
partijen zich niet goedschiks onderwerpen,
een document, waaraan men niet zoo heel
veel heeft.
Tot zoover do feiten. De veronderstel
ling is hierna niet zoo gewaagd, da de in
het gelijk gestelde partij zich verder zelve
recht verschaft heeft en, met het vonnis
van den Moorschen rechter gewapend, zich
daadwerkelijk in het bezit stelde van het
betwiste terrein. Hierop is waarschijnlijk de
in zijn bezit gestoorde Nederlander zijner
zijds overgegaan tot daden, die hem weer in
de heerschappij over zijn erf hebben hersteld.
Dat" deze handeling - zoo zij werkelijk
heeft plaats gehad en de zaken zich hebben
toe-gedrngen, als abovcn wordt verondersteld
zou hebben plaats gehad op de door de
Matin'" beschreven wijze, n.l. met behulp
van 25 tot de tanden, gewapendo Spanjaar
den, is vrijwel onmogelijk, als men. bedenkt,
dat een zeer talrijk Marokkannsch politie
korps, onder Fransche officieren in de on
middellijke nabijheid van Tandzjer gelegerd
is en de Spftamsehe bevolking dier stad zel
den of nooit aanleiding geeft tot wanorde
lijkheden in de diplomatieke hoofdstad van
het Cheriffijnsche Rijk.
Dat aan de betrekkelijke gezantschappen
klachten zijn ingediend naar aanleiding van
do tenuitvoerlegging of verijdeling der ten
uitvoerlegging van het vonnis, dat uitspraak
deed in het geschil tusschen den Nederlan
der en den Franschmmi, is zeer wel moge
lijk. Doch van zooveel beteekenis, als de
Matin" wil, zal het geharrewar wel niet
.geweest zijn, dnnr tot nu toe geen bericht
van onzen gezant te Tandzjer over deze aan
gelegenheid is ontvangen aan liet Ministerie
van Buitcnlandsche Zaken.
(„N. R. Ct.")
Yereenlglng- van liet Eereteeken t. Mensch-
lievend Hulpbetoon „Prin» Hendrik".
Op de buitengewone ledenvergadering
van bovengenoemde vereeniging, gister
avond onder leiding van den waarnemenden
voorzitter, den heer C. D. P. Ruck er t, ge
houden, is de heer J. T. Cremer, oud-
mniister van koloniën, tot eere-voorzitter
der vereeniging benoemd. Met woorden van
erkentelijkheid voor 'deze onderscheiding en
lioogo waardeering voor de moedige
mannen, die de vereeniging hebben
opgericht en die haar vormen, zcide 'de heer
Cremer dank, tevens de hoop uitend dat
door de jongeren het goede voorbeeld der
ouderen moge worden nagevolgd, en zij het
lichaam zoo zullen oefenen, dat het in
staat is te doen wat in ©ogenblikken van
gevaar Kot hart hun ingeeft.
Daverend applaus volgdo op deze woor
den. 1
Kunst en Wetenschap.
Zangwedstrijd.
Het in den lande welbekende kwartet
„Loreley", te Haarlem, dat nog steeds uit
dezelfde zangers bestaat als bij de oprich
ting, hoopt 2 Juni a.s. zijn 25-jarig jubi
leum te herdenken. Het wcnscht dit te vie
ren met liet houden van een zangwedstrijd,
op Zaterdag 2 en Zondag 3 September a,s.
voor: man neuk wartetten, dubbel muunoiv
kwartetten en dubbel gemengde kwartetten
waarvoor op aanvrage reglementen verkrijg
baar worden gesteld.
Kerk en School.
Ned. Herv. Kerk
Beroepen to Brings (Gr.) ds. A. E.
T. de Boer, te Lippenhuizen en Hemrik
Fr»); te Harmelon, ds. J. \Vj. 1L Kalk
man, emeritus te Hilversum.
Ingezonden Mededeelingen.
Verwaarloost uw nieren niet.
Zij ziju de belangrijkste organen van het
lichaam.
Het is ellendig om iederen morgen met
hevige pijn in uw rug op te staan, ellendig
om stekende pijn in uw rug te voelen wan
neer gij u bukt, rheumatische pijnen te krij
gen wanneer gij u wendt of draait, last te
hebben van waterzucht, voortdurende hoofd
pijn, ur'mesteornissen, schrijnende loozipg,
enz.
Verdenkt gij uw nieren wel?
Iedere drie minuten van uw leven passeert
al het bloed door de nieren om gefiltreerd en
gezuiverd te worden. Wanneer het de nieren
bereikt, is het donker van kleur en onzuiver.
Als het de nieren verlaat, zijn alle onzui
verheden eraan onttrokken.
Doch wanneer de nieren traag werken of
ziek zijn, kunnen zij dit uiteret belangrijk
werk niet behoorlijk verrichten. De onzuiver
heden blijven dan in het bloed achter en het
onzuivere bloed, dat naar alle deelen van uw
lichaam wordt gevoerd, veroorzaakt verschijn
selen als de bovenstaande.
Een goed-doorgevoerde kuur met Foster's
Rugpijn Nieren Pillen voert de nieren zachtjes
tot kracht en gezondheid terug. En wanneer
de nieren weer gezond zijp, worden de onzui
verheden uit liet bloed geregeld afgevoerd en
is het onmogelijk, dat zij in het lichaam ach
terblijven. Op die manier genezen Foster's
Rugpijn Nieren Pillen de werkelijke ooi
zaak van nier- en blaaskwalen en zijn de
genezingen daarom van blijvenden aard.
Let er evenwel op dat-gij de echte Fos
ter's Rugpijn Nieren Pillen, krijgt. Op iedere
echte doos komt de naam voluit voor bene
vens de handteekening van James Foster.
'Zij zijn te Schiedam verkrijgbaar bij de hoe
ren Kappeihoff Hovingh. Toezending ge
schiedt franco na ontvangst van postwissel
èi ƒ1.75 voor één, of ƒ10.voor zies
doozen.
Sport.
Roeien.
De witte vlag met hot doorloopend rood
kruis waait de volgende maand zestig jaar
aan do Maas. Dit feit zal voor de Konink
lijke Roei- en Zeilvereeniging „De Maas"
niet onopgemerkt voorbijgaan. Don 27sten
Fobrnari toch zal het 60-jarig bestaan, her
dacht worden op een diner, dat ter eere
hiervan gegeven wordt, terwijl in den zomer
een internationale roeiwedstrijd en zeil
wedstrijd georganiseerd zal worden.
Gemengd Nieuws.
De Haagsche inkomstenbelasting.
Het bestuur der Vereeniging voor don
Haagfcchen Geld- en Effectenhandel heeft
20 Jan. 1.1. de volgende circulaire aan be
langhebbenden verzonden
„Door B. en W. van 's-Gravenhage is
aan tal van werkgevers het verzoek gericht,
om, met het oog op de controle dor gemeen
tebelastingen, opgave te doen. van de namen
der aan de „zaak of inrichting" verbonden
personen, met vermelding van de bezoldiging.
Dit verzoek heeft velen zeer onaange
naam getroffen en heeft aanleiding gegeven
tot vragen door verschillende medeleden,
tot ons gericht.
In de laatste bestuursvergadering is een
stemmig besloten als onze meening uit te
spreken, dat het voldoen aan gemeld ver
zoek van Burgemeester en Wethouders,
tegenover ons personeel van een zeer onge-
wenseht gebrek aan vertrouwen zou doen
blijken en dat patioons zich niet moeten
laten overhalen als controleur der belastingen
dienst te doen."
Het verzoek bovenbedoeld van B. en W.
was afzonderlijk gevoegd bij de beaohrijvings-
biljetten voor de inkomstenbelasting die
dezer dagen zijn uitgereikt.
Dreigbrief schrijver.
Naar wij vernemen, is te Amsterdam
aangehouden en ter beschikking van. de
Haagscho politie gesteld een ongeveer 30-
jarig man, die aan den Minister van Ma
rine een dreigbrief schreef, waarin hij den
Minister oen zekere som gelds vroeg, op
een bepaalden tijd en plaats te zenden,
onder bedreiging, dat de schrijver anders
een misdrijf tegen hot leven, van den Mi
nister zou plegen of zijn huis irt brand
steken.
De man is oud-matroos, indertijd afgo-
keurd, en, ontevreden omdat hem geen,
pensioen bf toelage is toegekend. Hij ver
toefde reeds meermalen in de Rijkswerk
inrichting.
Men heeft den indruk, dat do aangehou
dene den brief heeft geschreven, teneinde
in de gevangenis te komen.
Zwendel.
In den Gelderschen Achterhoek worden
in de laatste dagen bij voorkeur katholieken
door personen bezocht, die roet schilderijen
vonten, waarvoor zij 2 A 3 gulden per stuk
vragen, onder voorgeven daartoe te zijn ge
zonden door de R.-Kath'. St. Jozefvereeni-
ging te Boxmeer, welke de Fransche kioos-
torszusters, die zich' daar vestigen, wil hel
pen om een klooster te bouwen.
Bij onderzoek bleek het verhaal onwaar.
Do schilderijen zijn hoogstens eenige dub
beltjes Waard.
Strandroof.
Op den 7en Mei 1910 is in den Nieu
wen Waterweg aan den grond gevaren het
inkomende Duitsche stoomschip „Düssel-
dorf", geladen met haver, komende van
Riga, met bestemming naar Rotterdam. De
lossing en het afbrengen van dit stoom
schip is aangenomen door de berging-
maatschappij „Holland", directeur de heer
W. A. van den Tak, te Rotterdam.
Aan de lossing uit het schip hebben
ruim een veertigtal visschersvaartuigenuit
de gemeenten Goedereede, Ouddorp en
Stellendam deelgenomen. Terwijl deze zaak
zich geheel heeft afgewikkeld en het berg
loon reeds aan de schippers is uitbetaald
geworden, heeft thans de rijkspolitie, op
vermoeden van ontvreemding van haver uit
gemeld stoomschip, in den laatsten tijd
een uitgebreid onderzoek ingesteld, zoo
wel bij de schippers der blazerschuiten
die daarbij betrokken zijn geweest, als bij
enkele landbouwers, kooplieden en ande
deren, door wie van do schippers haver,
heikomstig van het gestrande schip „Diis-
seldorf", werd gekocht.
In verband met dit onderzoek zijn M-
d. L. en K. K., te Stellendam, reeds respec
tievelijk in hun kwaliteit van gemeente
veldwachter en buitengewoon veldwachter
van Stellendam, op vermoeden daarbij
betrokken te zijn, door den commissaris
der Koningin in deze provincie geschorst.
v Oranje Ka.
Uit Utrecht schrijft men aan. het „N.
v. d. D.":
Ka Blommers is dood. Ruim 70 jaren
ia zij geworden en al dien tijd heeft ze
het Oranjehuis gediend. Altijd, naar haar
eigen zeggen,
Oranje-Ka woonde in wijk C, de oranje-
wijk bij uitnemendheid. Tot op hoogen
ouderdom „hield" ze een „logement" voor
kostgangers, die zij aanmoedigde Koningin
en vaderland lief te hebben. Zelf gaf zo
het voorbeeld door op nationale feestdagen
haar „hotel" te illumineeren met oranje
lampions en zichzelf te steken in, een ge
waad van oranje-katoen.
Ka Blommers was een "Utrechtsch type.
Velen kenden haar en hebben haar ont
moet
Twintig jaren terug, aan den vooravond
van een oranjefeest, toen Utrecht in het
algemeen en in wijkC in het bijzonder
zich in feestgewaad had gestoken, heb
ben niet-plaatselijk bekende socialisten, on
der leiding van F. v. d. Goes, de onhan
digheid gehad in wijk C een propaganda-
vergadering te beleggen. Maar Ka gordde
zich de oranjesjerp om de lendenen, vuur
de in eigen persoon haar „jongens" aan,
beloofde een „goed slokkie" en in minder
dan geen tijd was geen ruit meer heel in
het armelijk zaaltje, waar Van der Goes
redeneerde over de gelijke rechten dor
burgers.
't Heugt me als de dag van gisteren.,
dat we, onder politiegeleido, werden thuis
bezorgd, wjj, dagbladverslaggevers, ende
heeren socialisten, en dat wo werden na
gejouwd en een leege flcsch over onze
hoofden suisde.
Ka had een vriendin, de heldin van liet
paling-oproer te Amsterdam, een matrone
als zij, dragende een grootè bronzen me
daille aan een veelkleurig lint op haar
linkerborst.
Met die vriendin en haar jongsten zoon
te zamen heeft Ka eens een bezoek ge
bracht op het 3tadhuis, rondgaande van
„bero tot bero". En als dat, dat 11011
was de vrouw van het paling-oproer, de
vrouw die een „pelisie inspecteur" had
gered. Enne... dat was haar jongste zoon,
wiens eenige bijzonderheid bleek te zijn
het majestueus hanteeren van de meer
schuimen pijp.
IIoo Ka op dio gedachte was gekomen
heeft niemand ooit begrepen en het ge
heim heeft zo meegenomen in het graf.
En in het graf heeft zo ook meegenomen
het geheim om met haar „jongens" om
to gaan. Men moest haar eens zien als
do attestaties de vita werden uitgedeeld,
hoe zij met Argusoogon de kudde be
waakte, en zorgde, dat allen hun plicht
vervulden en de „cinten veilig in haar
zak" belandden.
Hier met een vloek, ginder met een groot-
aardigen glimlach, elders met een paar
„schrapers" voor een „slokkie", wist ze
haar doel te bereiken en de niet altijd
gewillige „oud-kolonialen" tot hun plicht
te brengen.
Maar met welke middelen ook, Ka had
er den wind .onder en haar mannetjes
keken haar naar de oogen.
Eens was er een. man bij Kaar gestor
ven. In de rij dor matrassen, boven op
den zolder van |Ka's hotel, kon hij niet
worden geduld en bij gebrek aan „bu„-
conten" moest hij maar van den arme
worden begraven, 't Was toen, dat ik qua-
litato qua haar huis ben rondgeleid en do
„logies" van haar „jongens" heb mogen
bewonderen, 't Was er netjes en helder,
en uit alles bleek, dat Ka niet to hoog
opgaf als ze vertelde van liet ontzag, dat
zo inboezemde.
Benden i n cep gang stond hot lijk van
den overleden koloniaal, die, „niervaar
meneer, toch niet blijven kan, hoven bii
zijn levendige slaapies?"
En nu is Ka ook heengegaan, haar hotel
nalatende aan een zoon en een dochter-
Met Oranje-Ka is wijk O een type armer
geworden.
In dié op het Bezmdenhout,
Een Javaansche meid, in Europeescho
kleerdracht, loopt met twee kleino penters
aan de hand op 't Bczuidenh'out te 's-Gra-
venhc^ge. Stap voor stap, precies zooals
in liet warme Indië, uiterst langzaam. Een
voorbijgaande dame, ook in Indië geweest
ziet het den peuters aan, dat ze verkleumen
van do kou en beduidt do baboe in 't Ma.
leiseh, dat ze wat vlugger moet loepen
in het belang van de kindertjes.
„Alaah, meprou, roept de baboe
kaan niet warm worden gier, allo daken
maneschijn!"
Zij, die hekend zijn met Indië, zullen deze
aardigf vergelijking van 't Hollandsche zon-
netje met het Indische maanlicht verklaar
baar vinden.
Onvoorzichtig.
To Sneek speelde oen leerling van de
IIB. S. onder do les met een ledigen huls
van een revolverpatroon.
Het voorwerp dicht hij zijn oog hou
dende, onderzocht hij met een speld of
er zich nog slagpoeder in bevond.
Plotseling ontbrandde dit met het treu
rig gevolg, dat de jongen, de volle vlam
in 't oog kxeeg.
Volgens den oogarts is 't hoornvlies ern
stig beschadigd en moet de toestand van
't oog zeer zorgwekkend zijn.
Weer siende geworden.
(William Stone, een timmerman te Fres
no, Engeland, heeft, na 25 jaren geheel
blind te zijn g«wccst, op merkwaardige
wijze het gebriik van een oog terugge
kregen.
Dertig jaren geleden word hij door een
ongeluk blind aan het linker oog en eenige
jaren later begaf hem ook zijn rechteroog,
ondanks alles wat in verscheidene groote
ziekenhuizen daartegen werd gedaan.
Dezer dagen, terwijl hij bezig was zijn
aangezicht te wasschen, kwam zijn voor
vinger in vrij onzachte aanraking met zijn
rechteroog, en terstond kon Stone er mee
zien. Hij onderscheidde allerlei voorwerpen
in de kamer, maar viel toen flauw, door
aandoening overmand.
Later las hij opschriften aan den over
kant der straat en hij zag voor het eerst
van zijn leven een automobiel. Hij heeft
nog moeite personen te onderscheiden,
maar hij is dankbaar en gelukkig dat hij
tenminste weer wat kan zien.
Een bewogen leven
Dezer dagen overleed, arm en vergeten,
in ©en „tehuis" to Vésinet, de voormalige
marketentster van het eerste regiment
Franscho huzaren, madame Le Breton. Do
vrouw, die 81 jaar oud geworden is,
maakte 3 jaar geleden nog een veldtocht
in Marokko mee, waarbij zij gewond en
eenige weken door do Marokkanen in ge
vangenschap gehouden werd. Zij nam in
haar leven deel aan 5 veldtochten, werd
tweemaal gewond en driemaal gedecoreerd.
Do „moeder der Zouavon" werd in pen
Algerijnsch fort geboren als dochter van
een marketentster, die wegens betoonde
dapperheid met het legioen van eer ge
decoreerd was. Op 15-jarigen leeftijd trouw
de zjj met een Zouaaf en trad bij diens
regiment als marketentster in dienst. Zij
ontving den vuurdoop in de Krim, ging
met haar regiment naar Italië, werd na
Solferino gedecoreerd en maakte den Mexi-
caanschen oorlog meo. In den oorlog van
1870/71 nam zij aan verschillende veldsla
gen deel en werd door do Duitschers ge
vangen genomen.
Madame Le Breton was nog verwant
aan het Zweedsche vorstenhuis. Haar va
der namelijk, do majoor der artillerie Ber-
nadotte, was familie van den veldmaar
schalk Bcrnadotte, die als Karei XIV den
Zweedschen troon besteeg.
Carusiosa.
Voor rekening van de „Simplissimus"
Toen de zanger Caruso op Kerstavond
met zijn laatste inkoopen naar huis snelde,
leidde zijn weg hem voorbij een blinden-
gesticht. Bij de gedachte aan deze ongeluk-
kigen werd zijn oog vochtig, en terwijl een
traan langs zijn wang drupte, riep hij uit:
„O, hoe dankbaar ben ik, dat ik degavo
bezit, dezen ongelukkigen, die het gezicht
jnoeten missen, het oor te kunnen stroo
ien 1" Hij trad het gebouw binnen en vond
do blinden verzameld in een zaal, waar
zjj zich' gereed maakten, het Kerstfeest
to vieren. Do pleegzuster had nauwelijks
den lijd den beroemden bezoeker te her
kennen, als reeds de heerlijkste tonen de
ruimte vulden. Caruso zong het: „Stille
Nacht Heilige NachtI", met al de zoeto
volheid van zijn tenorgeluid.
Doch' nog luider en machtiger klonk de
stem van een der blinden:
„Smijt toch dien vervelende fonograaf
do deur uit, wo hebben dat ding al dik
wijls genoeg gehoord!". („Hbl.")
Prinses Juliana naar Indië om te vliegen.
'De >N, A. C." meldt als historisch:
Dienstbode, snelt ontsteld de kamer bin
nen, met de N. A Ct. in de handmevrouw,
mevrouw; denk eens aan, onze Prinses gaat
naar Indië om te vliegen
Mevr,Och kom, malligheid. Je hebt je
wat laten wijsmaken.
