63"" Jaargang
aterdag 28 Januari 1911
No. 13521
I
Het Boek van Paracelsus,
Kennisgeving.
Aanbesteding.
Deze courant verschijnt dagelij Ks, met uitzondering van Zon- en FeesMagdö.
Ergs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaardingen fl.1.26 franco
per post fl. 1.65.
Prijs per week: Voor Schiedam en Vlaardineen 10 cent
Afzonderlijke nummers 2 cent. S
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Ad verten tien voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
uur aan het Bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven).
Pirn's der Advertentiën: Van 16 regels fL 0.92; iedere regel meer
15 cents. Reclames 30 cent per regel, Groote letters naar de plaats die zjj
innemen,
Advertentiën bjj abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven
hiervan zjjn gratis aan het Bureau te. bekomen,
In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon
voor de Eedactie No. 123.
voor de Administratie No. 103.
mms
Inrichtingen welke gevaar, schade
ef hinder kunnen veroorzaken.
Burgemeester en Wethouders van
Schiedam,
Gezien het verzoek van K. BURGER Jz
om vergunning tot oprichting eener
broodbakker q met dubbelen
heetelucht-oven in het pand staande
aan de Hoofdstraat no. 1592-4, kadaster sectie
L nos, 1250 en 1251.
Gelet op de bepalingen der Hinderwet;
Doen te weten
dat voormeld verzoek met da bijlagen
op de secretarie der gemeente is ter visie
gelegd
dat op Donderdag den 9 Februari a.s., des
namiddags ten 2 ure, ten raadhuize gele
genheid zal worden gegeven om bezwaren
tegen het toestaan van dat verzoek in te
brengen en die mondeling of schriftelijk toe
te lichten
dat gedurende drie dagenvóór het tijd
stip hierboven genoemd, op de secretarie der
gemeente, van de schrifturen, die ter zake
mochten zijn ingekomen, kennis kan worden
genomenen
•lat volgens de bestaande jurisprudentie
nies tot beroep op eene beslissirg ingevolge
de Hinderwet gerechtigd zijn zjj, die niet
overeenkomstig art, 7 dier Wet voor het
Gemeentebestuur of een of meer zijner leden
zjjn verschenen, ten einde hun bezwaren
mondeling toe te lichten.
En is hiervan afkondiging geschied, waar
het behoort, den 26 Januari 4911,
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
M. L. HONNERLAGE GRETE.
De Secretaris,
V. SICKENGA.
Burgemeester en Wethouders van
Schiedam,
zijn voornemens op Donderdag 16 Februari
a s's namiddags 2 uur, ten Raadhuize aldaar
in het openbaar aan te besteden
de levering van Waalstraatklinkers,
in het jaar 1911in 5 perceelen.
Hei Bestek is ii f 0.25 (per post f 0.30)
verkrijgbaar ter Gemeente-Secretarie (afd. A.)
BUITENLAND.
Schiedam, 27 Jan. 1911.
DDITSCHLAND.
In den Rijksdag is gisteren in eerste le
zing gekomen liet wetsontwerp inzake con
grondwet voor Elzas-Lotharingen. Ilct ont
werp wil aan den reeds lang gekocstcrden
wensch der bewonc,rs van hot Rijkstand tege
moet komen en hun in zekere mate zelfbe
stuur geven. Zij zullen onder een door den
Naar het Duitsch
van
FRIEDRICH JACOBSEN.
28)
„Maar dien eersten brief, dien met het
doodsbericht, dien heeft zij toch wèl ge
kregen, niet?"
„Die is tenminste niet teruggekomen,"
zei de directeur zacht.
Kranich stond op en maakte zich ge
reed om afscheid van den viendelijken
gevangenisdirecteur te nemen. Eén ding
stond nu voor hem vast. Als het waar
was, dat Marjon, de vrouw van Titus, en
de verdwenen vrouw van Dubois dezelfde
Waren, dan was Mar jon hertrouwd, in de
vaste overtuiging, dat haar eerste man over
leden was. Zij kon niet anders weten, want
zij had wel zijn overlijdensbericht, maar
niet do tegenspraak daarvan ontvangen.
Dat was voor Kranich' opnieuw een be
langrijk gezichtspunt.
Maar er was nog één zaak vast te stollen.
„Ik ben u zeer dankbaar voor uw mede-
deelingen, mencor," zei Kranich'. „Zoudt
u mij misschien nu ook nug kunnen zeg-
nen zeggen, weikon vorm het lidteokenhad
op het voorhoofd van Dubois?"
„O, ja," antwoordde de directeur leven
dig. „Het te-Ken had den vorm van een
op den rug liggende halve maan. Onze
dokter maakte een studio van den men-
keizer te benoemen stadhouder blijven,
maar die stadhouder zal, altijd volgens het
ontwerp, macht krijgen om met de tc her
vormen vertegenwoordiging wetten voor
EJzas-Lotharingon te maken. De Rijkswet-
gevmg, welke tot nog toe in hoogste instan
tie Inuir goedkeuring hieraan moet geven,
zal worden uitgeschakeld.
In de plaats van de notabelenkamers zal
een volksvertegenwoordiging komen, bestaan
de uit twee kamers. De tweede Kamer zal
gekozen worden bij algemeene directe verkie
zingen, slechs verzwakt door het meervoudig
stemrecht, naar gelang van dcu leeftijd der
kiezers. De Eerste Kamer zal een steun voor
de Rijksregeering zijn, daar de helft van
haar leden door den keizer zullen worden
benoemd.
Dit in 't kort over den inhoud van het
ontwerp, dat in Elzas-Lotharingen nogal
teleurstelling heeft gehaard, wegens hot niet
verkenen van stemrecht aan het Rijksiand in
den Bondsraad en andore zaken, die door de
sprekers in den Rijksdag ongetwijfeld aange
haald zullen worden. Van de afgevaardigden.
\an het Rijksiand hadden zich als sprekers
laten inschrijven de hoeren: v. d. Scheep
Preiss, lloeffel, Hatiss, Emmel en Gré-
goire.
De staatssecretaris Delbriick leidde het
ontwerp gisteren in met een lange redevoe
ring, waarin hij de vraagstukken, welke
daarin geregeld zijn afzonderlijk besprak. Hij
deed in de eerste plaats opmerken, dat de
huidige constitutioneele toestand van Elzas-
Lotharingen steeds verder ontwikkelt en dat
niemand heeft willen beweren, dat de rechtss
toestand, aldus geschapen, een definitieve
zou zijn. De wensch der bevolking om aan
dien voorloopigcn toestand een einde te ma
ken is begrijpelijk en man kan ze niet af
wijzen. Het is een kwestie, die het gehcele
Rijk interesseert, want Elzas-Lotharingen is
gemeenschappelijk eigendom van de Bonds
staten.
De spreker gaf vervolgens een historisch
overzicht der constitutioneele kwestie, waar
van prins Bismarck zelf den abnormalcn toe
stand heeft aangetoond. Elzas-Lotharingen
is op 't oogonblik zoo verklaarde Del-
brück rijp om zonder reserve plaats te
nemen onder de verbonden staten.
Over de bepalingen in 't ontwerp afzon
derlijk sprekend, verklaarde hij, dat de in
stelling van. ecu Hoogerhuis in de eerste
plaats berust op de noodzakelijkheid, om de
werking van liet algemeen kiesrecht te ver
zwakken, dat, zooals dc orva' ng leert, han
del, industrie en ambacht niet tot hun,
recht laat komen, en bovendien op de nood
zakelijkheid om het tot nog toe door den
Bondsraad uitgeoefende toezicht mm het Hoo
gerhuis over te dragen.
Dc staatssecretaris besprak ,.trna de
positie van den keizerijken stadhouder en
de kwestie van de vertegenwoordiging van
Elzas-Lotharingen in den Bondsraad. Hij
wees erop, dat het niet aangaat een stad
houder voor het leven het benoemen, wijl
scholijkon schedel. Ook het hoofd van Du
bois vond hij zeer interessant en hij
trachtte gevolgtrekkingen to maken uit den
vorm van het lidteeken."
„En wat was dan zijn conclusie?"
„Hij meende dat hij Jacques Dubois be
paalde gedeelten in de hersens gekwetst
waren, n.l. die deel en, die op het geheu
gen betrekking hebben. Onze gevangene
toonde dan ook inderdaad op enkele pun
ten een zwak geheugen to hebben."
„Geen algemeene geheugenzwakte?"
„Neen dat is juist het eigenaardige.
Hij herinnerde zich alles uit het verleden,
maar zoodra hij aan zijn vlucht toekwam
on aan alles wat daarmee in verband
stond, dan wist hij niets meer. Hij kon
zich niet herinneren, dat hij de ijzers had
stuk gemaakt, hij wist ook niet hoe hij
zich had neergelaten. Maar toen wij hem
er over spraken, zoi hij, dat het wel zoo
gebeurd zou zijn als wij het beschreven.
Hij heriimordo zich ook precies wat op
den dag vóór zijn vlucht gebeurd was,
maar verder gelukte het niet hem te bren
gen. Wat zegt go daarvan, meneer?"
„Ik heb wel eens van iets dergelijks ge
hoord," antwoordde Kranich nadenkend.
„Ja onze dokter gaf er ook een ver
klaring voor. Hij vergeleek het mensche-
lijk brein met een klavier met vele toet
sen; door den val zouden er nu eenige
lam zijn geworden en zij zouden geen toon
meer voort kunnen brengen. Zij nemen rust
en geen stemmen maakt zo weer goed."
Het onderhoud was ten einde en Kra
nich' vroeg alleen nog om dien brief, dio
daardoor de invloed van den keizer op de
verhoudingen in Elzas-Lotharingen geheel
en al zou worden uitgeschakeld. Hot moet
niet kunnen voorkomen, dat de stadhouder
den vertegenwoordiger van Elzas-Lotharin-
gem in den Bondsraad andere instructies
geeft, dart die, welke de Pruisisohe verte
genwoordigers krijgen. Iedere andere vorm
van vertegenwoordiging zou immers invloed
oefenen op de stemmenverhoudingen in den
Bondsraad ten nadeele van Pruisen. Boven
dien is het gevoel, meende de heer Delbriick,
dat Elzas-Lotharingon onafscheidelijk ver
bonden is met het Rijk, welk gevoel immers
de grondslag voor dc positie van Bondstaat
vormt, nog niet heel sterk ontwikkeld juist
in die kringen, welke het luidst vragen om
autonomie.
De Elzasische afgevaardigde Von der
Scheer verklaarde, dat Elzas-Lotharingers
nog steeds beroofd waren van de eerste bur
gerschapsrechten, Een dergelijke zedelijke
vernedering kon z. i. slechts de vijandschap
vergrooten. Vervolgens roemde hij den rid
derlijken geest van den keizer ten opzichte
van het Ilijkaland. Spr. wenschte een stad
houder voor het leven, benoemd door het
keizerrijk on niet door Pruisen ook kon hij
in geen geval een Eerste Kamer goedkeu
ren, zooals in het ontwerp werd voorgesteld.
De socialistische afgevaardigde voor Mfd-
hausen meende, dat de kwestio heel gemak
kelijk was op ie lossen in don zin van een
vredesovereenkomst met Frankrijk „Geef
Elzas-Lotluiringen zijn onafhankelijkheid en
er is geen kwestie meer. De Elzas-Lotharin
gers zijn Du.iteehers on zullen dat blijven,
indien men hen met rust laat en hun die
rechten geeft, welke hun toekomen, doch de
geheele bevolkng wil tot geen enkelen prijs
vorpruist worden. Wij vragen den republi-
ktinsehen regeeringsvorm. Wij zullen tot
het uiterste de Eerste Kamer bestrijden."
De spreker besloot met het verzoek om het
ontwerp naar een commissie van ■acht-on-
tvintig leden te verwijzen.
GEMENGDE MBDEDEELINGEN.
B olg'i
Do toestand in het Luiksche kolenbekken
toen Dubois herstelde was verzonden, eens
te mogen zien.
„De zaak is daarom voor mij van zoo
veel belang," zei hij met de bedoeling om
den argwaan weg te nemen, „omdat mijn
opdracht is aan de dame in kwestie een
erfenis uit te keeren en ik overal tever
geefs haar verblijf zoek."
Ook zonder dit leugentje zou de direc
teur echter aan zijn verzoek voldaan heb
ben. De brief kwam voor den dag. Hij
was nog niet geopend en zag er dus nog
precies zoo uit, zooals hij indertijd was
terugontvangen. Het adres luidde: „Madame
Dubois, Ruo Saint-Germain 25, Paris." Op
den achterkant van den brief was door
de post geschreven„onbestelbaar, ver
trokken, „onbekend waarheen",
In wat sombere stemming keerde Kranich
naar Parijs terug. Toch was zijn reis niet
geheel tevergeefs geweest, want hij had
tweo dingen bereikt. Ten eerste de zeker
heid, dat Dubois en Lenoir dezelfde per
soon waren, en ten tweede dat Dubois'
vrouw hem voor dood had beschouwd. Al
het overige bleef vermoeden. Waarschijnlijk
was echter, dat de vrouw naar Duitschland
gegaan was en kort daarna professor Titus
getrouwd had; daarna had Dubois het por
tret van zijn vrouw bij Tirnrn Grote ge
zien, hij had haar adres gezocht en was
naar Hamburg gegaan maar al die ver
moedens eischteu nadere bovestiging, wil
den zjj werkelijk iets bijdragen tot oen
spoedige oplossing van het raadsel, inge
wikkeld was het raadsel in hoogc mato
verbetert gaandeweg. In sommige mijnen
duurt de staking weliswaar nog voort,
doch de terugkeerenden zijn dagelijks tal
rijker.
Bij een referendum te St. Gilles stem
den er op de 1113 mijnwerkers inmid
dels nog 775 voor de staking tot het
uiterste.
De afgevaardigden der „Vrije Mijnwer
kers" hebben een nieuw onderhoud gehad
met den minister van arbeid, een onder
houd, dat niet minder dan drie uren duur
de. De afgevaardigden bespraken niet al
leen den huidigen toestand, maar ook de
kwestie der mijnwerkerspensioenen, de
voorwaarden van neerdaling en opstijging
en andere punten.
Tenslotte heeft de minister beloofd po
gingen aan te wenden, opdat bij de sta
king geen slachtoffers zouden vallen.
F r a n k r ij k.
De regeering en de afgevaardigden van
het departement Champagne zijn het eens ge
worden over een wetsontwerp, dat rekening
houdt zoowel met dc eischen der wijnboeren
als met die der vereeniging van wijnhande
laren. Men vermoedt dat nu aan de woelin
gen een einde zal komen.
De pl.m. 15.000 francs Vergoeding der
Kamerleden is'gisteren in de Kamer een
oogonblik bedreigd geweest. Er word nl. een
motie behandeld, waarin de venschcJijkheid
werd uitgesproken van vermindering dier
royale vergoeding.
Do minister-president Briand verzocht de
Kamer de motie te verwerpen, als zijnde
heneden de waardigheid der vergadering
mi van het land. Met 316 tegen 210 stem
men werd de motie verworpen, en de 15.000
waren gered.
De Senaat heeft gisteren beraadslaagd
over het voorstel, reeds in 1898 door de Ka-
mor aangenomen, waarbij de wettelijke Fran-
sche tijd werd gewijzigd om haar in overeen
stemming te brengen met het zóne-stelsel.
De Fransche tijd zou daardoor dezelfde wor
den als de Engelsehe. De urgent verklaring
van het voorstel, door de commissie ge
vraagd, werd door de regeoring afgewezen.
Het oenig artikel weid hij eerste lezing aan
genomen.
O o s t o n r ij k.
Het blijkt nu tenslotte, dat het nieuwe
kabinet-Von Bienerth zich in een nog slech
tere positie bevindt dan het vorige.
Zooals men weet hebben de Duitsche en
Tsjechische partijen, verklaard, dat ze het
ministerie slechts onder bepaalde voorwaar
den zouden steunen. Thans zijn ook de Po
len met hun plannen voor den dag gekomen.
Hun leider in den Rijksraad, Lazarski,
heeft meegedeeld, dat de Polen erop reke
nen, dat de regeeririg het niet zal laten bij
beloften, maar ook werkelijk zal overgaan
tot den aanleg van waterwegen. Zooals mon
en het maakte Kranich' onrustig, dat hij
zich dit bekennen moest. Hij moest zijn
hoop stellen op een dier toevalligheden,
dio den detective soms gunstig zijn, maar
dat bevredigde hem, den scherpen denker,
geenszins.
Zoodra hij in Parijs aankwam, begaf hij
zich naar de Rue Saint-Germain.
Hij wilde het huis, waarin Dubois voor
zijn arrestatie gewoond "had, eens opzoe
ken en daar eens informeeren of men nog
iets van den vroegeren bewoner wist.
Veelb stelde hij zich hier echter niet
van voor. Het is in Parijs oneindig veel
moeilijker om iemand op te sporen, dan
in Hamburg of een andere Duitsche plaats.
In Duitschland wordt nauwkeurig aantee-
kening gehouden van de kleinste verhui
zingen. In Parijs wordt daar niet op gelet
en de politie bemoeit zich alleen met per
sonen, die wegens eenige overtreding of
misdaad voor de justitie van belang zijn.
Het huisnummer 25 was oud en ondui
delijk leesbaar. Het was h'eelemaal een
ouderwetsch gebouw en het wekte het ver
moeden, dat er niet dikwijls andere be-
-woners in kwamen. De huisbowaarder zat
in den korridor, een dor, klein mannetje
met blauwen bril, dat het eerzaam be
drijf van schoenmaker uitoefende. Hij was
niet zoo mededeelzaam als de directeur
van do gevangenis, maar hij herinnerde
zich toch do familie Dubois nog wel. Toen
Kranich het verhaal van de erfenis voor
de tweede maal opdischto, werd hij wat
belangstellender.
„Och, meneer," zei bjj, „dat zou een
weet, heeft echter juist de kanaalkwestie
aanleiding gegeven tot de jongste kabinets
crisis. De financieele toestand des Rijles ver
zet zich echter tegen de wenschen der Po
len. zoodat de regtering zich op 't oogen-
Llik in een benarde positie bevindt.
G r i e k o n 1 and.
Een telegram uit Athene meldt hot een
en ander over het voorontwerp tot herzie
ning der Grieksche Grondwet. In de eerste
plaats wordt daarin bepleit het herstel van
den Raad van State, instelling van het ambt
van minister-president zonder portefeuille,
onderzoek der geloofsbrieven, van Kamer
leden door het Hof van Cassatie en -wijzi
ging van de bepalingen,, die betrekking heb
ben op een eventueeie wijziging van de
Grondwet.
Zuid-Af rika.
Onder de blanke bevolking van Zuid-
Afrika heerscht reeds sedert eenige dagen
een toenemende ontstemming tegen den
gouverneur-generaal, lord Gladstone^ om
dat deze het doodvonnis, uitgesproken te
gen een inboorling van Rhodesia, die een
blanke vrouw had overvallen, had veran
derd in levenslange gevangenisstraf. Te
Boeloewajo o. a. werd Woensdag een mon
stermeeting gehouden, waar de inmenging
van den gouverneur-generaal in de scherp
ste bewoordingen werd gegispt cn ten
slotte een motie werd aangenomen, die
strenge afkeuring uitspreekt over de wijze,
waarop Z. Excell. de wet heeft gehand
haafd.
De bladen in. Kaapstad veroordeelen het
optreden van lord Gladstone even sterk als
die uit het binnenland en schrijven de
verzachting van het vonnis toe aan te
ver gedreven gevoeligheid.
Vereen. Staten en Perkte,
De „New-York Times" publiceert het vol
gende telegram van zijn correspondent te
Washington: „Handelende op aandringen
van den Perzischcn gezant, die verklaarde,
dat zijn regeering zich gelukkig zou achten,
indien de Amerikaansche geldmannen er
in zouden toestemmen orde te brengen
in de Perzische douane en het innen der
binnenlandsche inkomsten, heeft de Ame
rikaansche minister van buitcnlandsche
zaken, Knox, daarop een onderhoud gehad
met Mac. Veagh, minister van financiën,
die hem vijf namen heeft genoemd, die
weldra aan de goedkeuring van den Per-
zischen gezant zullen worden onderwor
pen. De Amerikaansche financiers zouden
gedurende 5 jaren controle uitoefenen op
alle Perzische douanen, behalve o.p die in
de havens der Kaspische Zee, terwijl het
systeem tot inning der binnenlandsche in
komsten op Amerikaansche leest geschoeid
zou worden."
Mexico.
Een telegram uit Casas Grande meldt, dat
geluk voor de arme vrouw zijn. Zij had
het niet breed, betaalde de huur tot de
laatste cent en ging toen heen, niemand
weet waarheen. Ik denk, dat zij in een
ander land haar brood verdient. Zij was
een ontwikkelde dame en had heel wat
geleerd."
Gedurende dit korte onderhoud kon Kra
nich een gevoel van onbehaaglijkheid niet
onderdrukken. De oude man had iets on
zekers over zich, van het begin dat Kranich
met hem gesproken had af. Hij was niet
opgestaan en hanteerde slechts langzaam
zijn gereedschap.
Het kleine mannetje had, zooals gezegd,
oen blauwen bril op en daardoor was niets
van zijn oogen te zien, zijn stem klonk ver
moeid en scheen van veel lijden te spreken.
„Ik heb eou portret van de dome in kwes
tie," zei Kranich, „of ik ben in staa t u
ctn portret van haar te laten zien. Zoudt u
mevrouw Dubois daarop nog herkennen?"
„"Voor mij zijn er geen portretten meer.
Reeds toen mevrouw Dubois dit huis ver
liet, had ik een oogziekte en thans ben ik
zo o goed -als blind. Ilct zeer weinige, dat ik
nog zie, stelt mij nog ia staat mijn hand
werk met veel moeite te beoefenen mot
een half jaar zal dat ook wel onmogelijk
worden."
Kranich sprak zijn deelneming met hot
lol van den oude uit en ging heen.
liet was een dag van succes en een dag
van tegenslag geweest maar van tegen
slag toch het meest,
(Wordt vervolgd.)
