63",n laargang-
Zaterdag 18 Februari 1911
No. 13539
Het Boek van Paracelsus.
ézd&et:
WAARSCHUWING.
Belasting op het houden van Honden.
BUTTENLAm
SCHIEDAMSCHE COURANT
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon-cn Feestdagen.
Pïijs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaardingen fl.1.25 franco
per post fl. 1.65.
Prijs per week: Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertenfiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
uur aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven).
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fL 0.92; iedere regel meer
15 cents. Reclames 30 cent per regeL Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Ad vertentiën hij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen-
In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Intercommunale Telefoon No. 103.
Burgemeester en Wethouders van Schie
dam;
brengen lor algomccno kennis, dat inge
volge het bepaalde in artikel 3 der ver
ordening op de invordering der belasting
op de honden, gehouden in de Gemeente
Schiedam (Gemeenteblad no. 12) do 1ste
lijst voor het dienstjaar 1911, bevattende
de namen van de houders van honden
binnen deze gemeente vanaf heden voor
een ieder gedurende acht dagen ter Ge
meentesecretarie (nfdecling financiën) ter
inzage is nedcrgclcgd, en dat gedurende
twaalf achtereenvolgende dagen, na ge
noemd tijdstip, schriftelijk' bezwaren tegen
den aanslag hij Burgemeester en Weihou
ders kunnen worden ingebracht; zullen
de op later ingebrachte 1) cz w a-
ren geen verandering van aan
slag wor d en vc r I ccd.
En is hiervan afkondiging geschied, waar
het behoort, den 17dcn Februari 1911.
Burgemeester en Wethouders voorssm")
M. L. IIONNERLAGE GRETE,
Do Secretaris,
V. SICKENGA.
Schiedam, 17 Folm. 1911.
YEREENIGDE STATEN.
Zeer uitvoerig hebben de Engelschebla
den zich laten tclcgrafceren over de Dins
dag gehouden rede van den democrat!-
schcn leider Frank Champ Clark, in liet
Huis van Afgevaardigden to Washington,
waarin deze openhartig de samenvoeging
van Canada bij do Vcrccnigde Staten als
het schitterendste doel van de Amerikaan-
scho staatkunde voorstelde. Clark schilder
de, hoe in do lockomst de sterren on
strecpen over het gchcelo Noord-Amen-
kaanscho continent tot aan de Nooidpool
zouden waaien. Toen hij geëindigd had,
sprongen, zoo melden de Londcnscho bla
den, do afgevaardigden op en gaven aan
hun geestdrift lucht minuten achtereen en
op de luidruchtigste manier. Vervolgeus
richtte Norris, de leider der rcpublikcinsclie
insurgenten, de vraag tot Clark, wat En
geland hierop wel zou zeggen, en of hij
meende of de samensmelting wel tot het
behoud van den vrede zou bijdragen. „Zeer
zeker zal zij dat," antwoordde do leider
dor democraten, zonder zich lang te be
denken. „Engeland zal blij zijn, wanneer
do noordelijke „dominion" een deel van
onze republiek' wordt."
Naar het Duitsch
van
FRIEDRICII JACOBSEN.
Engeland echter blijkt over het gebeurde
in de volksvertegenwoordiging te Washing
ton weinig gesticht. Dal bewijzen, zoo het
eonig bewijs behoeft, de opschriften in
de Londcnscho morgenbladen boven de
Washinglonscho telegrammen, waarin een
krasse verbazing tot uiting komt. Boven
dien treft de teruggohoudenhcid, welke de
pers tegenover de zoo vrijmoedig geuite
Amerikaanscho annexatieplannen aan den
dag legt.
Do heer Champ Clark is een der grool-
sto democratische politici der Vereenigde
Staten. Ilij is de voorzitter van liet nieuw-
gekozen democratische congres, dal tegen
het einde van dit jaar bijeenkomt, en zijn
naam wordt veelvuldig genoemd onder die,
wclko voor de volgende presidentsverkie
zing in aanmerking komen. Wat hij in liet
Huis van Afgevaardigden zegl, zou dus als
een deel van liet program van zijn partij
kunnen gelden. Toch bevat, de Engelsche
peis geen .afkeurend wooid voor hem.
Zooals gezegd, slechts verbazing drukt zich
uit in de opschriften, alle andere gevoelens
worden voorzichtig vei zwegen. Slechts één
Londensch blad, de „Morningpost", bo-
spieckt de Aniorikaansche annexatieplan
nen in oen hoofdartikel, en waarschuwt
do Engelsche regeering niet met de con
stitutie to spelen, d. w. z. geen hervorming
van liet Hoogerlnijf door le zetten,
thatis, ,,nu liet rijk in gevaar is".
Niet lil Engeland alleen, maar ook in
do Vereenigde Stalen zelf moet Claik's
ïcdevoering groote verbazing hebben jjc-
wekt. De „New-York Herald" zegt, dat
Clark in ziji! redevoeringen heel vaak blij
ken gecfL van aan een soort annexalie-
manio tö lijden, maar het In werkelijk
heid zoo kwaad niet meent. De meeste
Ncw-Yorksche bladen nemen zijn woorden
dan ook tiiei au serieux, cn drijven er
een weinig den spot mede, terwijl zij het
bejammeren, dat Claik's „dwaasheid" wel
licht een wapen ia do hand zal geven aan
do tegenstanders van liet rcciprpcileilsvcr-
drng.
President Tatt is er ook weinig over ge
slicht. Hij heeft telegrafisch den staats
secretaris voor hui ten landselic zaken,
Knox, opgedragen om niet nadruk te ont
kennen, dal. de Unie oenigo plannen voor
een dergelijke annexatie voedt. TafI zelf
verklaart, dat de overeenkomst, mot Canada
absoluut geen poKückn strekking heeft en
dat noch door Canada, noch door de Unie
een oogenhlik aan zoo'n annexatie ge
dacht is.
GEMENGDE MEDEDEEL1NGEN.
Wij «eten nu, dat de verklaring, in 1908
gedaan over do contracten voor den bouw
van l)uil<clie schepen in 1909 cn 1910, al
leen geschied was oni redenen van finaii-
eicdcn aard, cn met liet Oog op de capa-
cileit van do werven, cn dat de bedoeling
niet wtfe» de schepen van 1903/1909 en
1909/1910 sneller te bouwiB,, maar duurder
schepen te bouwen. DuUschland heeft niet
het plan zijn schepen van stapel te laten
Icopei jaren vóór het tijdstip, daarvoor aan
genomen.
Gelukkig hen ik, zoo besloot Mc Kenna,
in het bezit van de officiecle opgave der
data, waarop verwacht, wordt, dat- de Duit-
sclie .-diepen van stapel zullen loopen.
F r a n k r ij k.
De ontvangst, den vrijgelaten Durand te
Havre bereid, is voor hem een groot suc
ces geweest. Door oen ontzaglijke menigte
aan 't station opgewacht, word hij in
iiSmf naar het Volkshuis gebracht, waar
een duizendtal arbeiders bijeengekomen
waren om den secretaris hunner vereeni-
ging met stormachtig gejubel te ontvangen,
Dm and trad als leider der vergadering op.
In een toespraak sprak hij zijn dank uit
voor do ten zijner behoeve genomen stap
pen, en drong cr bij do arbeiders oj> aan,
aan liet vakvoreenigingsleven vast te
honden.
Te NiniiPt» hebben 113 van de 153 bakkers
hei werk gestaaktomdat de burgemeester
weigerde den broodprijs le verhoogen.
Hef gemeentelw'.stmir heeft onmiddellijk
maatiogelen genomen om brood te betrek
ken lit de omliggende plaatsen, zoodal er
geen vrees behoeft te bestaan, dat de be
woners van dit noodzakelijk voedsel versto
ken behoeven le blijven.
F. n g e 1 a li |l.
In antwoord op oen interpellatie omtrent,
de beweerde bespoediging van het DwiLehe
sehcepJiouwprograiiuiia, zcide minister Ale
Kenna gi.-teren in hot Lagerhuis, ia den loop
van zijn repliek
46)
Bij zijn vraag keerde zij met moeite het
hoofd om, koek hem vreemd aan en zei
ruw
„Ga weg!" 1
„Het is niet zoo ver naar hel station.
11c kan je nog wel wat gezelschap hou
den," zei hij op zijn horloge kijkend.
„Ga nu maar!" herhaalde zij ongedul
dig. „Laat toch geen tijd verloren gaan
want cr kon eens iemand komen om
jo je buit te ontroovcn. Er wordt immers
zooveel gestolen. Ik begrijp niet dat je
neg niet weg bent, naar je eerlijk ver
diende geld."
Marjons1 toon was scherp en hatelijk,
maar Dubois lachte luid.
„Nu, daarvoor ben ik niet. bang," zei
hij. „Ilct geld is daar goed geborgen. Haar
ik hen blij, dat-jij je zoo bezorgd maakt
over mijn zn,ken. Nu kunnen wij gerust
do toekomst tegemoet ga au. Overal kan
nen wij wonen, wij kunnen ruim leven,
wij zijn rijk...."
Plotseling zweeg hij en greep naar zijn
roistasch'.. Hij wondde het hoofd om alsof
bij scherp haar iets luisterde.
„Marjan?" i
„Wat?"
„Zei je iets van het boek, ik vei stond
liet niet goed?"
/,Neen."
„Dat is vreemd. Ik hoor steeds in do
laatste dagen iemand zeggen, dat ik hot
'hoek zoeken moet, dat ik hot hebben moet.
En ik weet niet wie het is, die mij dat
zegt. Zei je niets, Mnrjon? Zei je niet,
dat ik het boek halen moet, omdat het
een zeer groote 'waarde heeft?"
„Neen."
Marjan maakte weer een ongeduldige be
weging.
„Laat dut hoek toch rusten. .Tc zult. do
trein nog missen als je nog langer erover
donkl."
.„Neen, neon cr is nog lijd genoeg.
Gesteld eens, dat de professor weigert mij
hol boek vrijwillig af te slaan, Marjon?"
„Ga toch weg," zei zij nogmaals driftig.
Dubois gevoelde zich niet meer op zijn
gemak. 11 ij begreep, dat langer praten niet
zijn vrouw lot erger looncclen aanleiding
zou geven. Dus besloot hij te gaan. ij
ging naar dc lade, waar het gold van
professor Titus lag, dat hij uit de villa
aan de Priel meegenomen had. Hij Irok
de lade open, -.terwijl Marjon hem gade
sloeg.
„Wal, wil jo?" vroeg ze.
„Ik moet wat reisgeld hebben."
„Goed daaraan had ik niet gedacht.
Maar neem niet meer mee dan noodig is
voor do Heenreis. In Basel vindt jo im
mers genoog gold om een reis om de we
reld te maken.".
„Natuurlijk," lachte hij. „Nu, adieu dan,
Marjon. Na vier on twintig uur hen ik
D u i t s c h 1 a n d.
Zooals een kort telegram gisteren meldde,
heeft de RijkMagcomm if® e voor do Elzas-
Lotharingsehe begrootingskwestic haar werk-
zaamheden tot onbepnalden tijd verdaagd.
Voor dit belli it werd genomen, gaf minis
ter Delbrück namens den rijkskanselier de
volgende verklaring„Dc onderhandelingen
in de commissie hebben con ander verloop
genomen, dun de verbonden regceriiigen had
den verwacht. In dc volle Rij kringvergade
ring is reeds door de sprekers der groote
partijen hun bereidwilligheid uitgedrukt om
op den basis van liet rcgcoringsontwcrp aan
het grondwctsplan mede le werken. De tot
nog toe genomen besluiten zijn echter voor
dc verbonden regceriiigen on a a n n eni e-
1 ijk, eveneens dc nog te beslissen voorstellen.
Dc rijkskanselier koestert om deze roden den
wenscli zich vooraf met de verbonden regoc-
ringen nader te verstaan, en verzoekt de
commissie tot nader orde te verdagen."
Welke gevolgen deze verklaring zal heb
ben, is op 't oogenhlik nog niet te zeggen.
De regeering is het er zelf nog niet over
eens. Slecht dit schijnt zeker, dat dc rijks
kanselier het ontwerp niet zonder nieuwe on
derhandelingen wil laten schipbreuk lijden.
ITel cent rum. welks meerderheid den doorslag
gaf tot de der regeering onwelgevallige be
sluiten, rekent reeds vast op deze nieuwe on
derhandelingen, zoonis uit zijn persorganen
blijkt.
Bij dc beraadslagingen over de marine-
begrootingen in don Rijksdag verklaarde
gisteren minister Von Tirpitz: Wij belem
meren de arbeiders niet om zich te ver-
eenigen, maar wij willen de overheerscliing
der arbeiders door den sociaal-democra-
tischen Metaalbevverkersbond beletten. De
staatssecretaris sprak dan over de organi
satie der werven. Dc werven zijn in de
allereerste plaats bestemd voor de mo
bielmaking, in de tweede plaats vroor de
samentrekking van alle krachten voor den
herstellingsarbeid na den slag. We zullen
steeds hot eerst in het oog houden het
doel der werven in geval van oorlog of
oorlogstoestanden. Aan liet hoofd ervan
moot dus, als in andere landen, een zee
officier staan. Aan het hoofd der ver
schillende afdeeliryjen staan technici.
De marinebegrooting is thans in tweede
lozing aangenomen.
Italië.
Tiet bezoek van den koning van Servië
aan hel Italiaansche hof heeft eonige po
Titicko beteckcnis en derhalve wijden de
voornaamste bladen artikelen aan dit be
zoek. Het rcgecringsorgaan, de „Tribuna",
schrijft: „Italië verricht door Servië te
helpen in zijn ontwikkeling, oen politiek
werk bij uitnemendheid. Zonder te den
ken aan "de mogelijkheid van een conflict
tusschon Servië en hot naburig koninkrijk
(Bulgarije), dat zijn weg naar het oosten
vervolgt, zijn er toch redenen te over om
de pogingen van Servië, teneinde zijn in
vloed op den Balkan te vermeerderen, te
steunen."
Do „Giornale d'Italia" zegt, dat Servië
hot met Italië eens is over de handh'a-
ing van den Balkan-Status. De Italiaan
sche Balkanpolitiek moet ten doel heb
ben, het verhinderen van de vestjging van
een groote militaire mogendheid aan do
Albaneesche kust, cn moet wenschen dat
de Albaneezen een beter lot deelachtig
worden, wat niet vereenigbaar is met het
voortbestaan van de integriteit van het Ot-
tomaansehü rijk.-
Tn dit jubeljaar (het 50-jarig bestaan van
bet koninkrijk) zullen van April tot Octo
ber niet minder dan 50 congressen te Rome
vergaderen. Twee-en-dertig congressen heb
ben een internationaal karakter, en aange
zien nog voortdurend nieuwe mededcelingen
van wetenschappelijke en artistieke vereeni-
gingen inkomen, zal liet totaal aantal wel tot
75 stijgen.
Portugal.
Tc Oporto hebben "Woensdagnacht de twis
ten tusschon koningsgezinde en republikeinen
geleid tot ongeregeldheden, waarbij revol
verschoten werden gewisseld cn monschen ge
wond. Twee katholieke clubgebouwen werden
door liet gepeupel vernield, liet monarchis
tische blad „Palavia" is geschorst, haar jier-
soneel gevangen. De stedelijke gouverneur is
onmachtig om krachtig in te grijpen en heeft
ontslag aangevraagd, ITet grauw blijft door
de straten kruisen, de PoiTugueza zingend.
terug. Ga to bed, kind, het onweer is over."
Hij maakte nog een beweging naar (1e
sofa, maar zij had zich' omgedraaid en
lag met het gezicht naar den muur cn
scheen te willen slapen.
Toen nam hij zijn lascli op en verliet
op do tee.nen het huis. Even later viel
do deur beneden dicht en terstond daarop
gleed Marjon van dc sofa, liep door do
kamer en opende hot venster.
Stil en doodscli' was het in de straat.
Dc schreden van haar man klonken alleen
nog zacld, maar verwijderden zich snel
en stierven toen wbg. Een kerkklok daar
vlak bij sloeg halftwee hel omveer was
voorbij. In hel huis klonk nergens eonig
gerucht.
Na ccnigcn tijd verliet Marjan het venster
cn naar een Hoerenkast gaande, nam zij
daaruit (le donkere japon, waarin men haar
het laatst in Borby gezien had, en hegon
zich to verklecden. Vóór zij de japon aan
deed, sneert z.ij met een klein mesje het
stukje doek los, waarop de letters M. T.
stonden, daarop gestikt loon zij nog den
naam van professor Titus aan den haren
verbood.
Toon nam zij hoi geld, dat nog in do
lade lag, cn lel do. het. Van do driedui
zend gulden waren zevenhonderd verbruikt.
Zij stak, het geld in eon enveloppe, die
zij adresseerde aan professor Titus in Ham
burg. Nu wierp zij een zwarten sluier om
het hoofd en verliet het huis. Twee uur
Was hot en in '1 Oosten begon liet reeds
licht to worden. 1
Eerst ging zij naar een brievenbus inliet
midden van de stad cn postte den brief.
Schijnbaar doelloos liep zij rond licli
ter en lichter werd liet. Een uur verliep
Zoo af en toe bleet zij staan op bruggen
cn leunend over den kant keek zij lang
in het waterdan ging zij weer verder.
Er begonnen monschen te komen't
werd dag, Parijs was ontwaakt.
Mnrjon ging verder cn kwam in de La-
tijnscho wijk. In do rue Bonaparte zocht
zij het hotel, wam zij wist dat professor
Titus toefde. Zij belde en vroeg den sla-
perigen porfier naar (len geteerde.
Do man was verwonderd on zei dat de
professor hiér inderdaad een kamer had.
Ilij verbaasde zich nog meer toen Marjon
vroeg
„Zoudt u zoo goed willen zijn straks den
professor to zeggen, dat de bedelares van
do Pont des Arts er geweest is cn hem
wenscht tc spreken? Zij zal hem op haar
gewone plaats opwachten."
De portier beloofde hot.
Professor Titus had tot laat in den nacht
over zijn zeldzaam boek gebogen gezeten.
Hot bleek inderdaad een kostbare schat tc
zijn, dien hij in handen had gekregen en de
vijfduizend francs, die hij aan den ouden
Clinton voor het boek betaald luid, vond hij
eigenlijk oen bagatel in vergelijking met de
waarde vim hel werk.
Hij was blij dat hij dit geld voor hot boek
betaald had, want nu kon tenminste nie
mand hem verwijten, dat hij hot book op
imroehtmatigo wijze gekregen lind. De ge
leerde wereld zou hem zeker zeer benijden
als het ruchtbaar werd dat hij dit boek had
gevonden.
Titus wilde oen bewerking van liet hoek
Denemarken en IJsland.
Eenige maanden geleden werd in een
druk bezochte politieke vergadering te Rey
kjavik op IJsland met algemeenc stommen
een motie aangenomen, verklarende dat
de betrekkingen tusschen IJsland cn De
nemarken geen ander karakter behoorden
te dragen dan van een persoonlijke unie.
Do IJslandsclie minister Björn Jonsson,
die juist te Kopenhagen vertoefde, gaf
toen te kennen, dat deze verklaring van
geen belang was en dat de IJslanders niets
liever wilden dan met Denemarken verbon
den blijven.
Deze uitspraak werd hem op IJsland
hoogst kwalijk genomen en sprekers in
verscnillendc kiezersvergaderingen gingen
lief tig tegen hem te keer. In een der laat
ste vergaderingen werd met 632 Legen 59S
stemmen een motie aangenomen, waarin
ontevredenheid over de houding van den
minister inzake de betrekkingen tusschon
IJsland en Denemarken werd uitgespro
ken en in een andere vergadering word
zelfs een votum van wantrouwen tegen
hem uitgebracht.
Men verwacht, wanneer de volksverte
genwoordiging van hel eiland, het. Alting,
weer bijeenkomt, een heftigeu partijstrijd
over deze kwestie.
van Baraeolsus leveren en hij wilde daarvoor
zei is hot dikke boek. dut hij bezig was te
vemmrdiatïH, laten liggen.
wö
Toon liij in bed lag, overdacht hij zijn
plan nog steeds. Het onweer woedde daar
buiten en verhinderde hem ook in te slapen.
En zoo woelde hij in zijn bed oin, dacht,
aai. zijn boeken te Hamburg, aan Borby en
daarna aan Marjon en liet eenzame huisje
aan de Priel. Het was toon ook een zwoele
nacht geweest zooals deze en niets had
liij vermoed ran wat hem boven het hoofd
hing. Professor Titus ging na wat zij het
laatst- samen gedaan luidden. Te bespreken
luidden zij niet veel, het was te warm ge
weest oni te welken en zij hadden daarop
een spannende noiclle van Wilhelm Hauft
gelezen „De bedelares van de Pont- des
Arts", die in Parijs speelde. Er was een
plaat hij de novelle waar de schoone onbe
kende op te zien was. Zij had zeer eigenaar
dige oogen en de professor herinnerde zich
dat liij gezegd had
„Zij lijkt veel op jou, Marjon."
En nu gebeurde er iels zeldzaams.
Na zeer onritetigen slaap stond de pro
fessor vra\g op. Men bracht hem koffie en
teven.- oen eigenaardige boodschap.
„De bedelares van de Pont des Arts is c.r
geweest. Zij wacht, u op luinr gewone, plaats."
Wat moest dat botcekcnon nu, juist
nadat Ilij aan die bedelares gedacht had?
Chord nicht van gedachten? Zou Marjon mis
schien
(Wordt vervolgd.)
