63"" Jaargang
£ondag 19 Februari 1911
No. 13540
Tweede Blad.
De Vrijzinnig Hervormden.
Krijgstoerustingen.
De Halfgod.
n.
SG!IIEDII\ ISCHE COURANT
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon-en Feestdagen'.
Rrijs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaardingen £1.1.26 franco
per post fl. 1.65.
Prijs per week: Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijk© nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór ©en
aur aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven).
i Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fL 0.92; iedere regel moots
15 cents. Reclames 30 cent per regel, Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen,
In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
yan 40 cents per advertentie, hij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Intercommunale Telefoon No. 103.
(Ingezonden.)
we tegenwoordig toch een
Wat beleven
merkwaardige tijd! \Yie had dut vijt-en-
twintig jaren geleden kunnen denken? Toen
was men het er algemeen over eens dat het
Christendom bad ulgedua.il, dat godsdienst
behoorde tot een vroeger stadium van ont
wikkeling, dat de mensheid voor goed te
hoven was. Wel wuren er nog sporen van
vroegere bloei, we! hield de kerk hier en
daar nog eonigc schijn van kracht, maar voor
tic mcnschen die op de hoogte van hun tijd
waren, behoorde toch de godsdienst tot een
overwonnen standpunt. Eu mocht er al ecu
enkele gevonden worden die door het verlies
van zooveel intiems uit zijn jeugd weemoedig
geriemd werd, dat deed aan de waarheid
niet af dat de mensheid in haar breedste lagen
aan de godsdienst, aan de kerk zich ontgroeid
achtte. De woordvoerders der liooge geleerd
heid 5n de schonen van handwerkers, de
mondaine levenskringen in groote steden èn
do plattelandsbevolking, arm cu rijk, zij lie
ten de kerk leeg staan voor zoover zij „mo
dern" wildon wezen. Onder de mannen van
kunst en litteratuur vond tic godsdienst nog
slechts aesthetisehe waardoering.
Wie had dat dan toch wel voorzien dat
onze lijd zoo gansch andere dingen brengen
zou! Nu weer een bijzondere in 't oog val
lende herleefde belangstelling in al wat hot
geestelijk en godsdienstig loven betreft.
De wetenschap heeft liet stelsel van liet theo
retisch materialisme moeten laten vallen en
gansch
andere houding nemen nu de
mannen van naam op wetenschappelijk ge
bied aan tegenover do dingen des geloofs.
In de studentenwereld, eertijds misschien
wel het mee&t radicaal in haar afkeer van
de godsdienst, bestaan nu verschillende ver-
eeingingen die zich ten doel stollen de beslu-
dceiing van de godsdienstige levensvragen;
en reotoms nuignifici Iconen hun gezagheb
bend woord tot aanprijzing van dat streven.
De mannen van het middelbaar en gym
nasiaal onderwijs komen in hot openbaar be
kennen dat het met de diepte van kounis en
mol do volheid van leven er niet beter op
geworden is sinds de kringen, waaruit zij
lum leerlingen recruleereu, aan alle bekend
heid met bijbel en geloofsleven z.iju gespeend.
De bockhandel kan getuigen van 't biezonder
groot debiet en de grage aftrek die weer vin
den de boeken eu geschriften, handelende
©ver godsdienstige onderwerpen.
Er kwam schier geen einde aan do dui
zendtallen waarin Bakels „Bouquetjc Dog
matiek" verdween. Er wordt debiet gevonden
voor series levensvragen, pro en contra. Van
wege do Ned. Prot. Bond gaan vooildurcnd
geschriften de wereld in en ze vinden lezers.
Preekbundels verschijnen en beleven in kor-
ten tijd een tweede druk. En waL ivijdt do
per» tegenwoordig haar aandacht aan al wat
er op kerkelijk en godsdieiisliu gebied phuits
grijpt.
De predikanten' iu groote steden kunnen
veitellen van meikwaardige ontmoetingen
met mannen en vrouwen van studie, die voor
een kwart eeuw er niet aan nadacht zouden
hebben een domiué te tellen onder de men-
sehen „waar je wat aan hebt" maar die nu
komen om voorlichting tot herstel van in de
jeugn gejhoegd verzuim. Ja zeil» ten plalte-
lando, dat altijd wat achteraan komt, wordt
do ommekeer reeds merkbaar.
De mannen die voortdurend zich bewegen
ouder dat volk dat eens dc kerk en do gods
dienst als zijn giootate vijand aanmerkt, zij
weten te vertellen van een duidelijk zicht
bare kentering in de houding die tegenover
de vroomheid wordt aangenomen; en niet
straffeloos meer kunnen de leiders zich vijan
digheden verooi loven tegenover de gods
dienst. Er worden opeiduchi bijeenkomsten
gehouden waar domino's spreken eu het pu
bliek roomt toe van heinde en ver. Debat-
at oi.uen worden georganiseerd over het voor
en tegen van de goddienst en er ia geen
voldoende zaalruimte beschikbaar.
En dat alles heelt niet plaats in orthodoxe
of ïoomsehe kringen, dat gebeurt niet onder
liet „uehleriiko'' behoudzuchtige deel van
ons volk, dat alles valt te constateeren onder
ile mannen van verlichting, onder do vooruit-
BÜevcnden, de mannen van wetenschappelijke
en politieke vrijzinnigheid, liet zijn de kin
deren van hel vorig geslacht dat over de
godsdienst heen wies, die nu weer beginnen
te bungeien naar wat Gods is. Wel een
merkwaardige tijd waarin de „Dageraad"
tot avondschemering gaat worden, nog slechts
het zwakke licht van voorbije tijd.
Maar ook voor hen die steeds bleven ver
trouwen in de toekomst, van wat men dc
„moderne richting" noemde, ook voor hen
is onze lijd bijzonder merkwaardig. Er zijn
dagen geweest, en zij werden niet de minst
glorierijk© geacht, dut do moderne richting
zich uithief boven alle godsdienstvorm en
kerkveiband. Wat door de historie als gewijde
handelingen was overgeleverd, vva» te missen,
vond geen vuumlcering. De toetreding tot
©enige keik geraakte in onbruik, de kinde
ren werden niet ten doop gebonden, bet
nvuiitdmual kon met moeite eens per jaar een
voldoende aantal om zich vergaderen. In die
vounen zat liet niet, zoo heette het, men kon
toch wel vroom zijn. Ja al» vorm stond dat
alles eigenlijk de vcreering in de geest in
de weg.
De verschillen van kerkgenootschap wer
den kleinzielig geacht. Men was niet meer
Hervormd, RemonstranUeh etc., wie nog
iet» voelde voor de viooniheid was „modern"
„vrij en vroom" en men vermeed zelfs het
gebiuik vuil de Christenimam.
De Prelcfaluntonbond ais iiiterolerieaal
lichaam had de toekomst. Deze voldeed aan
Met dc luinden in het haar rondo do
directeur Rienzi van de manege naar den
circus. Hij had een echt ongclukkigeu dag.
De voorstelling was reeds tot liet vijfde man
nier van liet programma gevorderd en
nog steeds wilde het publick zich niet uit
zijn koele onverschilligheid laten opschudden.
Geen applaus, geen bruvo-geroep liet zich
hooren. Geen hand roerde zich. Eu toch
als dc première niet trok, dun was het gan-
i-che seizoen als verloren te beschouwen.
Brandende hoepels, de geleerde poedel, dc
dansende pauvveveeren op den neus van den
down, ju, lieve hemel, td die kunsten had
liet publiek reeds honderdmaal aangegaapt.
Voor de honderd-cn-ccrste maal wilde men
ör niet eens meer naar kijken. August zette
vergeefs zijn bc»tc beentje voor. Zijn grap
pigheden misten volslagen do beoogde uil-
Werking. Vergeefs ook krabbelde de gom
elastieken juuu zich met den voet achter zijn
oor. Zelfs do galerij, dio anders dergelijke
intermezzi met geestdrift placht ie begroe
ien, onderscheidde zich door een tot ouder
licl vriespunt gedaalde terughoudendheid.
Den directeur brak liet angstzweet uit.
Den laatste en éónigc hoop hield Dij nog op
den voltige ut'Brown gevestigd. Of echter
deze bij machte blijken zou een zoo ver-
Wende cn vceleisehende menigte te bekoren?
Voor zwaar geld had de directeur Iticnzi hem
een concurrent voor den neus weggekaapt
doch sedert luid hij den „Kunstenaar" nog
de behoefte van de tijd, daar kende men
niet. die verschillen, noch die oude gebrui
ken. Daar was alles een en vele droomden
zich een tijd dat alle modernen zich in den
Bond zouden vereenigen. Eén groote mo
derne verceuiging.
Het wa» do strooming op godsdienstig
gebied die evenwijdig liep mot wat men op
ander levensterrein eosmopoiiti»me noemt.
Hier werd vaderlandsliefde toL chauvinisme,
daar liefde voor de eigen kerk tot bekrompen
kerkismo verklaard. Men veranderde van
kerk nog gemakkeliker dan van krant. Ja
men wist eigenlijk met heel do kerk geou raad
en menige predikant zag niet zonder afgunst
te Amsterdam gebeuren wat elders niet ge
lukken wilde vanwege het bekrompen cn
kerkismo dei- mccsten: dc stichting van een
„vrije gemeente". Eu de elites vonden een
uitweg hi hun Bondsafdeeling waar zij zich
een kerk maakte aan a! het kerkelijke
vreemd.
En ziet, in onze dagën moest het gebeu-
O O
ion dat Hugeuholtz een opvolger behoefde.
Toen kwamen zij liet openlijk verklaren de
jongerendat hun kerkbegrip hen verhinder
de voorganger te worden eener vrije gemeen
te. En terwijl er een tijd is geweest dat bijna
alle predikanten van de Renionstrantsche
B toedei schap van Ned. Hervormden huize
waren, is het onlangs gebeurd dat slechts
één (een Lutheraan) zich beschikbaar stelde
toen per advertentie gegadigden werden op-
geroepcu voor een vacature in ilic Broeder
schap. Een predikant kwam zeggen dat, hoe
zeer modern, hij toch iu de eerste plaats
Hervormd zich voelde. Nu kan het gebeuren
dat een luttel aantal Remonstranten in een
vrijzinnige Hervoimde gemeente een eigen
„kring" gaat vormen. En mocht a! iemand
chert-end vragen wat toch liet „evangelie
der Remonstranten" in onderscheiding van
„liet" evangelie is, dit doet aan hot onloo
chenbare feit niet af dat liet kerkbesef her
leeft in deze lijd. In deze laatste jaren moest
hot celmuren dat een Bondsafdeeling werd
o O
tot een Romoitólrautseho gemeente, terwijl an-
doieizijds de Üoidtsehe strijd ons toonde eon
versmading van Doopsgezinde Renionstrant
sche prediking door heil die niet onhieldon
vóór hun het evangelie werd verkondigd in
de Groote Keik. En voor deze Strijd, die
naar de vroegeie begrippen om beuzelingen
ging, had men dui/eiidon guldens over.
Alweer, het is een kentering op kerkelijk
gebat! die verwant is aan wat op ander le
vensterrein een leider der Duit.-ohe Socialis
ten deed zeggen dat een eventueel builen-
lund-eliö vijand de Duit.-chc socialisten ge
wapend aan de grenzen zou vindon, om het
vaderland te verdedigen.
Het zijn verwante stroomingen waaraan
liet nationaal besef en waaraan het kerk be
wustzijn, hun herleving danken.
Ook de vrijzinnigen van de tegenwoor-
digen tijd voelen zich weer behoorende bij
oen kerk eu het zal in verband hiermee te
verklaren zijn dat reeds hier en daar een
nooit ander dan dronken gezien. lutussclicn
-- het is den praktijk een bekende waarheid,
dut de „lappen" onder de eireusrijders in
den regel niet de slechlsten zijn.
Op liet programma volgde Brown, de Ko
ning der Völtigeurs, die op een wilden, in dc
pampa's van Batagoniü gevangen mustang
!en leeuwensproug zou vcitooncn.
Fanfares kondigden het verschijnen van
den held van den avond aancn zie alsof
er een elecirische stroom langs de zitban
ken was gevaren, zoo werd nu opeens dc
aandacht van het publiek levendig. Alle
binocles richtten zich naar den ingang
en in het volgende oogoublik reeds sprong
do Koning der Völtigeurs op een prach
tige» hengst naar binnen.
Een heerlijke gestalte een Riualdiiii in
jockey-kostuumOm zijn stouten kop flad
derden blauwzwarte lokken. Zijn bliksemen
de oogen schoten stralen vmt levenslust en
zijn- slanke lichaam vertoonde spieren van
staal.
Daar glijdt hij eensklaps van zijn paard
eu nadert con ijzeren pilaar in het midden
der rotonde. De directeur raakt met do
zweep even de neliterpooten van den schim
mel nan, die in duizelingwekkende vaart
rondloopt. Brown trekt zijn schouders te za-
ïiiun, als een tijger, die zich tot den sprong
gereedmaakt eu met een geweldigen aan
loop is hij op den rug van het paard.
Het ijs was gebroken. Een oorvci'dooveiul
applaus brak ios.
De voltigoui' galoppeert, met de voeten
nauwelijks het paard aanrakend, als een
vliegende Mereurius rond. Zijn slanke
lichaam wiegt hij coquet op do heupen, zijn
jockey-pet werpt hij in do lucht en vangt
emieuwde waardeering blijkt voor de histo-
ische vorm van doop en avondmaal etc. liet is
nu eenmaal een toeken des tijds dat men be
ter beseft, hoeveel beteekenis do liefde voor
zijn kerk en haar historie heeft voor ons
jodsdienstig leven."
Uit deze beide merkwaardige kenteekenen
"au onzen tijdde herleefde belangstelling
n zake godsdienst en de vernieuwde waar-
deering van eigen kerk, bobben wc te ver-
taan wat -we kennen als de actie der Vrij
zinnige Hervormden.
(Wordt vervolgd
Iiaar weder op, en zijn witte tanden laat hij
triomfantelijk blinkenHij is oen toonbeeld
van teugelooze kracht en "in gevaren een
welbehagen vindende dartelreid.
Het applaus zwelt tot oen orkaan!
Directeur Rienzi zou den man wel hebben
willen knsaen: want do goede uitslag van
den avond en van het seizoen was nu ver
zekerd. De volligour werkte, om dc geijkte
uitdrukking te bezigen, glad en zeker. Zijn
vwriehtingen, tot dusver door niemand ge-
eseuaaid, werden door liet publiek met steeds
klimmende belangstelling gevolgd.
In een loge zat een opmerkelijk jonge en
srhoono rouw aan de zijde van een afge-
lcefdeu gi ij-mud. liet was graaf Zaitay, do
gewezen Spaansche gezant, met zijn gemalin
Een gedistingeerd uitziende jonkman op de
galerij fluisterde zijn buurman toe: „Zij is
de dochter van een op de flcseli gegancn
baron, en zij heeft don oude, die haar groot
vader wel wezen kon, enkel om zijn geld ge
nomen. Het is een miserabel huwelijk. Het
jonge wijfje klaagt steen en been."
Dc graaf had ziin vrouw reeds den mantel
omgehangen en beiden maakten zich tot vei'
trekken gereed, toen de dame weder ging
zitten.
„Zullen wij niet heengaan, liefste?vroeg
do oude.
„Neen."
„Wil jc dan nog blijven?"
„Ja."
„Zooals je verkiest, liefste."
De gravin leunde in haar stoel achterover
eu plukte nerveus mui den kanten zoom
St.
D. B.
In een \orig mtikul wezen wij op het be
toog van den heer Van SLarkenborgh in de-
Eerste Kamer, dat de bemettelijko ziektcn-
wet onvoldoende is en dat vlugger aan haar
vernieuwing moet worden ©-©werkt. Wij
noemden enkele bepalingen, die bij die her
ziening zouden moeten worden voorgeschre
ven.
Onder die bepalingn behoort zeker in de
een-te plaats een regeling, die den burgemees
ter in staat stelt om bij gevaarlijke ziekten
de allerstrengste maatregelen ter isoleering
le nemen.
Doch niet minder gewichtig schijnen ons
nieuwe maatregelen tegen de verzwijging
van gevallen. Want het is onze overtuiging
dut die verzwijging veel voorkomt en onnoe
melijk veel schade kan veroorzaken.
Indien men eens achter de schermen had
kunnen kijken naar wat er gebeurd is, toen
ï.kele jaren geleden de pokken Groningen
bedreigden en, korter geleden, de cholera
Rotterdam, dan zou menongetwijfeld ver
steld hebben gestaan over de hoeveelheid
moed, die er voor de burgcniee.-ters dezer
beide rieden noodig is geweest om rustig te
doen wat hun plicht was en de ziekte mede
door openbaarheid te bestrijden. Hebben wij
int wel, dan zijn beide burgemeesters ach
teraf gehuldigd voor de vastberadenheid,
waarmee zij hebben standgehouden en hun
plicht gedaan.
Voor den burgemeester lijkt het ietwat
overdreven, dat men zooveel ophef' maakt
van eenvoudige plichtsbetrachting.
Doch als men eens ntfgaat, wat al invloe
den werkzaam moeten zijn om den burgemees
ter te weerhouden de ziekte in het openbaar
Ie ©t-iicimcn en te bestrijden, begrijpt men
wellicht beter die huldiging.
Heeft zich één geval van een gevreesde
besmettelijke ziekte ergens voorgedaan en
maakt men dat bekend, dan is de kans groot,
dat liet vreemdelingenverkeer onmiddellijk
zeer sterk vermindert en wordt het gevaar
voor vermindering van het handelsverkeer
zelfs gioot. Welke enorme muterieelc belan
gen daarbij betrokken zijn in een stad als
van haar geparfumeerd zakdoekje. Haar
oogen brandden van den walm der gaslich
ten haar hoofd dreigde te bersten van de
luidruchtige muziek. Maar do met zijn leven
spelende ruiter had haar beloovcrd met 011-
w eer» taan bare macht; en met stille voldoe
ning merkte zij op, hoe de schitterende
oogen van den voltigeer zich telkens bij liet
voorbij vliegen'op haar vestigden, cn hoe die
blikken vergezeld gingen van een galanten,
uitdagenden glimlach. Ilaar half gesloten
eogen matten vol welbehagen op de fiere ge
stalte van den jongen kerel; en wanneer zij
dan af en toe een zijdolingschea blik liet
dwalen naar don afgelcefden roué daar naast
haar, dan kwam er een schamper bitter trekje
om haar maïsolie lippen. Dit was de eerste
maul in haai* leven, dat zij verlokt werd tot
het inuk.cn vaneen veigelijking tussehen den
aristocraat met den oud-adellijken naam en
ten onbekenden kunstenmaker, en waar
lijk, deze vergelijking viel niet ten gunste van
den edelman uit. In het brein der jonge viouw
spookten dien avond velerlei wild revolutio
naire gedachten. Zij vergat alles om haar
heen eu zag slechts hem, die lachend met alle
gevaren den spot dreef en zijn slank lichaam
als gevleugeld door de lucht slingerde een
halfgod gelijk.
„Voel je- je niet wel, liefste?" vroeg de
oude graaf weer, die van de vertooning al
lang genoeg had. „Je zit daar zoo stil
Scheelt er wat mm?"
„Niets," luidde het bitse antwoord.
Zij ontwaakte eerst uit haar gemijmer
toen daverende losbarstingen van applaus
den volitgeui' terugriepen. Brown's donkere
oogen zochten de gravinon hoewel zij kalm
als een marmerbeeld, daar zal, mankte hij
b.v. Rotterdam, laat zich niet uitrekenen doch
slechts ramen. Dat bericht kan daar mis
schien voor duizenden werklieden verlies van
werk botcekenen en voor vele handelaars, car
gadoors, leveranciers van scheepsbenoodigd-
lieden enz. vele duizenden guldens verlies.
Nu staat daartegenover natuurlijk, dat oen
minder krasse, dus niet-openlijke, bestrij
ding van de ziekte wellicht tengevolge kan
hebben, dat de ziekte sterk toeneemt en dat
dus op den duur dc werklieden, dc handela
ren, de hcele stad nog heel, heel v eel meer te
lijden hoeft, gelijk b.v. Hamburg bij de laat
ste cliolera-epidemie. Doch evenals het spreek
woord luidt, dat één vogel iii de hand beter
is dan tien in de lucht, zoo is men voor de
bekendheid van die vele mogelijke ziektege
vallen van later Jang niet zoo bang ids voor
openbaarmaking van het eene dat er is.
Bovendien staat men klaar met een macht
van diogredenen, waarvan de voornaamste
natuurlijk de vrees voor autosuggestie is.
Beriiijd het eene geval krachtig, zoo wordt
gezegd, maar in stilte. Dan is de bestrij-
tig veel meer afdoende en roept gij niet
door angst andere gevallen iu het leven.
Ware hier nu een voor alle gevallen gel
dend duidelijk en eenvoudig voorschrift van
publiciteit denkbaar, dan zou de zaak veel
«heiper gc.rield zijn: publiceerde de burge
meester niet, dan deed hij in zulk een geval
hooi duidelijk zijn plicht niet. Doch zoo een
voudig is de zaak niet. Alleen bij pest en
cholera wordt mcdedeeling beslist voorge
schreven, afgezien van hef aantal gevallen.
Bij viektjphus en pokken, loeide toch ook
gevaarlijke en zeer besmettelijke ziekten, is
die mcdedeeling niet per se voorgeschreven.
Hier is dus veel aan de prudentie van den
burgemeester overgelaten. En deze moet dan
wel héél vast in zijn schoenen staan om
statui te houden tegenover den aandrang van
zoovelen, die bij het verzwijgen der gevallen
groote stoffelijke belangen hebben of in
veel gevallen meeiicn te hebben.
Geen wonder dan ook, dat men her
haaldelijk in het buitenland doch een en
kele maal ook m ons land liccft vernomen
|an pogingen om de zaak geheim te hou
den, om in stilte een gevreesde ziekte to bor
stlijden. Komen zoo iu een groote stad,
waar altijd wel een paar gevallen van ernstige
besmet lelijke ziekten zijn, eens een paar ge
vallen meer voor, dan is de verleiding groot
om te tuiehten ook die in stilte te bestrijden,
op gevaar af van besmettingshaalden ic
krijgen, die de besmetting snel verspreiden.
Daarbij komt dan nog, dat do dokiers
hier een moeilijke en verantwoordelijke taak
hebben. Zoo licht kunnen zij uiterlijk twij
felen, terwijl zij innerlijk al niet meer twij
felen, zoo licht kunnen zij een ziekte expres
voor een minder erge aanzien in do hoop,
dat liet huu gelukken zal de ziekte toch zóó'
te behandelen, dat er geen groot gevaar voor
besmetting is.
Zoo gemakkelijk kunnen zij zichzelf liiet'
om den tuin leiden, zoo gemakkelijk opzet-
ioeh een buiging naar haar loge, gelijk een
gladiator voor de Caesarin.
Graaf Zaitay, ofschoon reeds gewoon zijn
cchtgenoote ids een bedorven kind te behan
delen, bemerkte met leedwezen, hoe de gra
vin sedert dien avond, waarop zij den circus
bezocht had, van dag tot dag al zenuwach
tiger en prikkelbaarder werd. Haar mondje
trok zich telkens pijnlijk samen, en haar
oogen rustten vaak met een uitdrukking van
onuitsprekelijke minachting op haar gemaal.
Soms hield zij zich uren lang, zonder dat
iunand begreep waarom, in haar kamer op
gesloten.
Op de feeder bezorgde vragen van haar
echtgenoot gaf zij dan slechts vinnige, hef
tige antwoorden; en dc huisarts, die op den
ongclukkigeu until kwam, het vreemde ge
drag dergra\in op rekening te schuiven van
een aanslaande heugelijke gebeurtenis,
kreeg in vijf' minuten tijds meer grofheden
te hooren, dan hij op een gan.-chen dag den
patiënten van ziin armenbus naar het hoofd
placht te slingeren, hetgeen heel wat zeg
gen wil.
Zij was verbazend ongemakkelijk; zij vond
alles verkeerd, ellendig en verachtelijk.
Zij stond op voet van oorlog, met haar man,
met de gnnsche wereld cu met zich zelf.
Maar hel ergst was zij tegen den ouden
graaf, die, misbruik makend van haar on-
iioozelheid, en onervarcndheid als jong
meisje, haar voor haar gnnsclie leven aan
zich geketend had met knellende eu onver-
breekbare boeien.
Daarbij klonk haar voortdurend do uitge
laten vroolijkheid van den voltigeur in do
own. V oor lumr phmifasie verrees hij als een
halfgod.
