Zondag 19 Maart
No. 13564
63 iaargarsj
Berde Blad
De staat en de zelftucht.
Deze courant verschijnt dagelijks., met uitzondering van Zon-ea Feestdagen.
Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en Ylaardïngen fl,1.25 franco
per post fl. 1.65.
Prijs per week': Voor Schiedam en Vïaardingen 10 oent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen. ,j
Advertenttën voor het eerstvolgend nummer moeten dea middags vóór een
nur aan het Bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven), I
Prijs der Advertentiën: Van 1—6 regels fL 0.92; iedere regel meer
16 cents. Reclames 30 cent per regel, Groote letters naar de plaats die zij
innemen,
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 oeats per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen,
Intercommunale Telefoon No. 103.
Wij hebben er gisteren op gewezen, dat
overal is op te merken een reactie tegen de
tuchteloosheid, die een kenmerk is van onzen
tijd en die lrii ons volk zeker niet minder
erg aan liet licht komt dan elders.
Die reactie begroeten wij over het geheel
met instemming. Doch met verbazing con-
statroren wij, dat de organen utn den staat
hier niet overal voldoende meewerken.
liet i& waar de staat heeft persoonlijken
dienstplicht ingevoerd en laat zoodoende
den aanstaanden burger een strenge tucht-
kuur doormaken, die op den duur niet an
ders dan heilzaam kan werken voor zijn ze
delijke gezindheid als staatsburger, voor zijn
beoefening van zelftucht. Doch hier staat als
doel meer de rijksverdediging dan burgcrop-
voeding op den voorgrond.
Overigens werken .de staat, de gemeente
enz. niet voldoende mee. En wel vooral om
dat zij niet voldoende in 't oog houden van
hoeveel gewicht het voor den burger is te
veten wat van hem verlangd wordt, hoe hij
zich dus te godragen heeft om mode de orde
te hamlliaven, om zelftucht uit te oefenen.
In het algemeen belang moet de individu
zijn egoïsme breidelen. De strafwet, de bur
gerlijke wet zorgen met de grootst mogelijke
"nauwgezetheid, dat de burger precies weet
hoever hij op die gebieden gaan kan. Doch
nauwelijks verlaten wij het gebied van dit
„hoogere" iccht, komen vrij in de meer alle
daagse he rechtssferen, of die preciese richt
snoer gaat te loor. En nu in toch wel de eer
itc veneischle voor den nienseh, die zelftucht
wil uitoefenen: te weten welke houding zoo
wel hot voorschrift van de overheid als het
gewone fatsoen hem voorschrijven.
De algemeenc zoowel als'de plaatselijke
overheid zondigen hier in velerlei opzicht en
wel voorzoover wij kunnen zien op deze pun
ten
lo. De voorschriften zijn niet altijd duide
lijk en eenvoudig genoeg.
2o. Zij worden niet alle o- dezelfde wijze
gehandhaafd.
3o. Zij worden niet voldoende algemeen
bekend gemankt.
do. De overheid gaat soms te work mol
een willekeurigheid, die het publiek niet be
grijpt.
5o. Men wil soms het publiek ineens
dwingen terwij) het meer geleidelijk gewend
moet worden aan zekere maatregelen.
Ad lum. Bij het maken van wetten en
verordeningen moet moor dan tot nu toe ge
rekend worden met het feit, dat de fatsoen
lijke, eenvoudige burger, die zich gaarne
precies aan liet voorschrift wil houden, dat
voorschrift precies moet kunnen begrijpen
en toepassen, liet woult tegenwoordig veelal
de gewoonte van den wetgever om de moei
lijkheid van het geven van een nauwkeurig,
duidelijk voorschrift te ontgaan door een
vage omschrijving te geven, die de rechfei
dan maar moet interpreteeren. Dat is een
groote fout. Want op deze manier maakt men
het den burger eenvoudig onmogelijk ,,de
wet" te kennen. Men kan toch van den bur-
gor niet eischen, dut hij èn de wet de ju
risprudentie kent, dat hij allerlei vage be-
- grippen kan interpreteeren. Een zeer tref
fend voorbeeld van slechte wetgeving op dit
gebied is b.v. do motor- en rijwielwet, die
verbiedt zoodanig te rijden, dat men de
„vrijheid of veiligheid van liet verkeer" in
gevaar brengt. Men moet op een fiets bellen,
wareneer de „veiligheid" in gevaar wordt
gebracht.
Ziedaar Ie vage aanduidingen, die den
burger, welke zelftucht wil toepassen, te wei
nig houvast geven.
Ad 2um. Een tweede fout is, dat men de
Verschillende voorschriften niet met "gelijke
gestrengheid handhaaft, een fout die vooral
weer treft, waar het regelingen betreft, mot
wie iéder voortdurend in aanraking komt.
Men neme b.v. de bedoelde motor- en rij-
vielwet. Daar wordt voorgeschreven: onder
zekere omstandigheden Licht' aan en beifcn.
Het tweede is over liet geheel nog veel noo-
ihgci' dan het eerste, omdat het gedurende de
.gelipolc 24 uur van don dng noodig is en in
do stad evenzeer als op liet land. Toch
wordt wegens liet eerste 10, 20 maal meer
„bekeurd" als wegens liet laatste. Dit ia in
caau nu wel een gevolg van de fout sub lo.
doch dit niet bekeuren le'dt er natuurlijk
toe, dat men Het liehtgebod uls iets zeer era-
stigs gaat beschouwen, het nog veel nood-
t zakelijker bei-gebod als een tweede- of
derile-rangs voorschrift dat eigenlijk niet be
hoeft te worden opgevolgd.
Ad 3cm. Het bezwaar van onvoldoende
publiciteit geldt vooral de gemeente-w;oidc-
ningon, De gemeenten meenen genoeg te
tkxn met de verordening te maken. Ten on
rechte. Men moet die voor het publiek zoo
toegankelijk mogelijk maken, opdat ieder,
die van goeden wille is, zich zulk oen ver
ordening gemakkelijk zal kunnen aanselmf-
fen en zich daarnaar za! kunnen gedragen.
Ad -lum. De overheid gaat soms met te
groote willekeurigheid te werk. Wij kunnen
hier slechts dén voorbeeld noemen, het aan
den lezer overlatend dat, naar welgevalten
aan te vullen. Er is een rijkshoofdweg met
een rijwielpad. Die weg loont door een ge
hucht. In dat gehucht is het rijwielpad op
dezelfde wijze aangelegd als elders. De rij
weg zelf echter is iets breeder en hier ver
deeld in een. middengedeelte met keien en
een voetpad van klinkers, terwijl do rijweg
buiten uitsluitend van klinkers ie. Nu schept
men voor wandelaars en wielrijders een steeds
voortdurend dubium. Het klinkerpad is
klaarblijkelijk bedoeld als wandelpad, doch
waar voor het rijwielpad niet meer het bc-
kendo bordje rijwielpad staat, is dit
eigenlijk geen rijwielpad, zoodat de wielrij
ders ook heel veel het klinkerpad gebruiken.
De weg wordt druk begaan en dus is de on
zekerheid groot. Naar ons inzien moesten do
autoriteiten die onzekerheid vermijden om zoo
doende het publiek aan vaste regelen te ge
wennen.
Ad 5um. Ook van dit geval kunnen wij
slechts één teekenend vooi beeld noemen, dat
heel gemakkelijk met gelijksortigc kan
worden aangevuld. Op een gegeven spoorweg
station is het- verkeer op een voste manier
geregeld. Wondt het nu extra drek, dan voert
men ineens een geheel andere regeling in
en verooivaakt daardoor botsingen, dio men
juist in. zulke omstandigheden dubbelzou
moeten vermijden. Terwijl juist de overheid
en ook een groot verkeerslicluuim als deze
poorwegmaatscliappij liet publiek aan re
gelmaat en zelftucht moet wonnen, werkt zij
op deze manier do tuchteloosheid in de
hand.
Wij zouden heel veel meer voorbeelden
kunnen geven. Doch de beperkte plaatsruim
te noopt ons het hierbij te laten.
Genoeg intusschen om te doen zien, dnt
de overheid in Nederland niet overal vol
doende medewerkt om de zelftucht to ver-
hoogen. Het zal voor den nieergcnoomden
tuchtbond oen belangrijke zaak zijn om ook
in dezen de overheid tot medewerking te be
wegen.
moeten komen weer een zwenking naar
rechts te maken en zijn toevlucht te nemen
tot Briaml of een staatsman van zijn kleur
en gematigdheid. Inmiddels heeft laatstge
noemde met andere groote politici van vroe
ger en later dit gemeen, dat hij door som
mige zijner tegenstanders danig door liet slijk
gehaald is. Qustave Téiy, doelde polemist,
die als werktuig gediend heeft tot den aan-
al op den t ooneerichrijver Bernstein, was ge
woon in zijn weekblaadje, of li over week-'
boekje „l'Oeuvre" - de verschrikkelijkste
dingen ran den Minister-President te ver
tellen. De „Humanité", het blad van Jau-
,v
FItANSCIIE BRIEVEN.
oen doornenkroon, die zwaar drukt en
verwondt. Draagt de mierenkoningin ge
duldig haar door het noodlot toebedeeld
leven, dan zijn de mieren trouwe en aan
hankelijke ondeidanen. Sterft een mieicn-
koningin, dan verzamelen de werksters
vinden kon, tusschen den troep journalisten
vallen en vroeg zeer bedeesd naar .,la ca
binet Do historie vermeldt niet of men
haar de deur van Monis gewezen heeft.
Hot is bekend dat men te Pa rij.- gewend
is mot de ernstigste dingen den drank te
steken en die gewoonte snieselt zich -ok af 'zich om het lijk, betasten haar niet haar
in de couranten. Wc-llicht heblmn deze vulhoo.n., en geven op allerlei wijze haar
ditmaal cenigszins meer dan gewoonlijk er-1 deelneming te kennen. Een anderen koer
dreven, en heeft do "formatie van het Kaïn-j w'd het lijk van een mieren jkoningin
net op ernstiger wijze nliud.-. gehad, dan oa- door de mieren meegesleept op al haar
der de journalisten verteld werd. Niettemin} zwerftochten, totdat het in stukken viel.
maakt het een wonderlijken indruk, wanneer
men ziet dat Cruppi, die zijn leven lang'
i'A eveneens, doch dit was nog wat ruwer j rechtsgeleerde en, een blauwen Maandag mi-
m zijn aanvallen dan Téry, die altijd een nister van Handel geweest is, than» den
meer 1 iLe.ni.fren toon tracht aan te slaan. 1 voor gansch Europa alk-rgewichtigsten ]>o-t
Bij liet aftreden van Briand was het öo- I van Minister van buitenlandsche Zakon in
cialistisch
vroolijk
de liet eenigaziiis zijn gewone scheldpartij.;] heeft, is daarentegen aan het hoofd van hot
i orgaan natuurlijk buitengewoon Frankrijk bekleedt. Delcaseé, die jaren lang
gestemd en zoodoende verwaarloos- l'rnnknjk's butenlaadsclie Staatkunde geleid
Voor de eerste maal van zijn achtjarig be
staan gaf het blijk van een humor, die, met
recht, galgenhumor genoemd mag worden,
maar niet onaardig was. Het heengaan van
Briand werd, in een klein rubriekje van
aardigheden, vergeleken bij een executie,
Marine-departement 'geplaatst. Een gewezen
kapitein van de jagers te .voet is Minister
van Koloniën en Malv, de jeugdige dópnté,
dio fielast is geweest met het houden van do
anti-clericnle interpellatie, welko Briand
moest omverwerpen, hoeft tot belooning een
Om acht uur, zoo heette het. cring men naar! ondersecretarinnt gekregen, wat men met
cel van den veroordeelde, die nog sliep, li een ministoiszetel gelijk kan stellen, of-
De procureur maakte, hem den arm schud
dend, wakker, zeggende: „Briand, do Presi
dent der Republiek heeft uw ontslag aange
nomen Ge moet moed hebben,"
Dat zal ik," antwoordde hij. En li ijl
stond op, zonder dat iemand hem behoefde-'
to helpen. Hij deed het bruine pakje aan,
dat hij droeg toen hij zich in het ministerie,
geïnstalleerd luid. Men wilde hem een glansjo
rhum geien, maar hij nam dat niet aan. Wel;
een sigaret, die hij met neuoegen oprookte,
Toen hij zijn das aandeed, zei hij,,'t Is"
onrechtvaardig. De President had mij genade-
moeten schenken. Ik zon" groote dingen ge-
daun hebben „Toen men hem vroeg of;
hij soms onthullingen to doen luid, gaf hij
ten antwoord„Zeker, bijv. over de Quenza-;
geschiedenisMaar daarvoor is nu geon
tijd meer." Do mis wilde "hij niet hooien,
maar hij omhelsde dan gevangenispriester,
daarmee een bewijs gevende van „apnrie-*
ment". Zachtjes herhaalde hij nog een paar
maalIs jammer,' jammer. Toen iroog hij
een pen en inkt om een brief te schrijven
aan Jonnart. Hij gaf dien aan den priester
en mompelde dio Mahy, die MalvyEin-'
delijk doeg hot langzaam negen uur op
Saint-Philippe du Roule.' En droevig zette
de stoet zich in beweging. Briand was
blootshoofds, erg bleek, maar zijn gang vrij
schoon er maar-' de helft van een ininisters-
tractoment aan 'verbonden is. Doch eerst
gisteren heeft men een werkkring voor hem
gevonden. Dit alles geeft een vreemden kijk
op het politieke leven in Frankrijk. Het
neemt echter niet weg dat het nieuwe mi-
nisterio enigen tijd leven en zelfs ten nutte
van het land werkzaam wezen kan, indien de
President du conseil er aleehts nnar streeft
de gematigdheid te betrachten, die Briand
als politieken leefregel had aangenomen. Dit
heet, wel is wnür, in het Fransch „ména-
ger k chèvre et le choux", maar voor de
natuur d<-r Franschen ia dit nog het beste,
althans langst durende "régime gebleken.
JUVENÏS.
ALLERLEI.
HOFiÉTIKETTE BIJ DE MIEREN.
Wo hebben reeds veel van do kunsten,
bekwaamheden en eigenaardigheden der
mieren gehoord, dat bij itaar steden, brug
gen, straten bouwen, huisdieren on slaven
houden, oorlog voeren, kortom, dat bij
h'aar veel „ccnrane choz nous" is.
Dat zij echter ook een strenge hoftóti
kette hebben^ Waardoor zij haar koningin;
beheerschen, wisten velen nog niet De;
plicht dor mierenkoningin'is ■eieren te leg
vast. Naargeestig klonken de passen in de" j Sen> veel eieren, om den staat op zijn
lange corridors. Eindelijk kwam men aan do i hoogte
AANKWEKKEN VAN KUNSTVERMAAK.
Thomas Beecham is door zijn ervarin
gen, opgf daan met zijn opera onderneming,
tot de overtuiging gekomen, dat het Lon-
densche publiek voor de groote opera moet
worden, „opgevoed". Dit aankweeken van
ernstrgen kunstmin doet hij evenwel op
een eenigszins vreemde manier: eiken
avond geeft hij namelijk m een variété-)
theater om! opvoering van het tweede be-
ririjC van Tanliauser. liet publiek geniet
daar in zonderlinge omlijstig van acro
baten, excentrios, clowns, coupletzangers
enz., een fragment uit Wagner's opera,
en naar men zegt met veel succes. Of
het pubhek daarbij Beccham's inrentio
waardeert en er van profiteert? Wij den
ken van niet.
EEN MAN, DIE GOUD KAN RUIKEN.
Do speciale afgevaardigde van de Yer-
eenigde Staten bij de aanslaande kroning
van koning George van Engeland, de lieer
John Hays Hammond, was eens de hoogst
gesalarieerde man ter Wereld.
„Zij hebben daar in Amerika een man,
die op een afstand van duizend mijlen
een goudmijn kan ruiken. Laten, wij dien
man laten komen." Deze. woorden -onge
veer moet Barney Barnato jaren geleden
ob zekeren dag te Londen tot "zijn broer
gesproken hebben. Men zond om Hammond
en hij bewees onschatbare diensten aan
Barnato en Cecil Rhodes, terwijl zijn jaar-
lijksch inkomen als chef ingenieur van.'do
Guggenheim Maatschappij
den was.
1.200.00J gul-
PARUS, 11 Maart 1911
Sinds mijn laatste schrijven is Frankrijk
in het bezit van een nieuw Ministerie, daar
liet vorige afgetreden is, ofschoon er, uit
constitutioneel - oogpunt, geen roden be
stond tot het neerleggen der portefeuilles.
Dat Briand daaitoo toch is overgegaan
bewijst dat hij niet zoozeer aan het minis
terschap gehecht ri als het groote publiek
zich doorgaans verbeeldt dat met F ranse he
ministers het geval is. Briand is heenge
gaan, omdat hij de tegenwerking on de
scheldwoorden zijner vroegere vrienden, de
socialisten moe was, maar or was niets, wal
hem dwong zich reeds nu terug te trekken.;
Zijn besluit was daarom niet van ocnige
ridderlijkheid ontbloot en men is dan ook
van oordeel dat zijn loopbaan aLs bewindsman
hiermede niet is afgesloten. Zijn eerste work
is gcvrccit op reis le gaan met een jacht}
aan booid van hetwelk hij zich aan zijn lief,
hebbciij. de edele vischvangst, kan wijden!
Daarna zal hij wollieht gaan denken over
het beginnen van een kruistocht 'in een an
der vaartuig, namelijk de bekende „liuwb
Hjksboot". Tot nu toch, is hij vrijgezel g<v
bleven, maar men begrijpt dat hij niet zal bel
hoeven uit te zien, naar hetgeen men gewoon
is „een goede partij" te noemen. I
Hij zal evenmin behoeven te zoeken naar
een compensatie voor de 60,000 i'rca trak
tement, die hij verliest, ,Dc IIoLlaudsclie im-
'pressaria Solnimvan heeft hem immers reeds
300,0CO francs voor een' tournée voorlezin
gen in de voornaamste steden van Europa
en Amerika aangeboden, maar Briand heeft
gcweigeid, waarschijnlijk om niet "nl te' veo.
op Glémencetiu te gaan lijken. Niettemin
zal het nog wel eenigen tijd duren eer hij
weer een werkzaam aandeed noemt aan de za
ken der Republiek.
Als deze, onder het anti-ciericaler en stel
lig veel radicaler bestuur van Monis-Ber-
teaux-CaillftUX nog wat meer in de war .ge
groete deur, die opendraaide. De portier nam'
zijn pet af en boog. De schildwachten pre-}
senteerden het geweer. Toen hij de machine
gewaar werd, die vlak tegen het trottoir
stond, schrikte Briand een oogenblik terug.
Maai- terstond daarop viel de treeplank. Men
duwde hem vooruit en heesch hem in een
te behouden. Alle andere hui set
lijke- en regeeringsbezigheden worden haar
door de loyale onderdanen afgenomen; zij
moet niets doen dan, in de -meest 'letter
lijke beteckenis des woords, moeder zijn.-
Dat bevalt der mierenmoeder niet altijd. Zij
wil soms staken, wil emancipeeren en haar'
eigen weg gaan. Dat gedongen echter de
loopen zullen zijn, zal men er echter wel toe
oogwenk binnen do auto, die dadelijk in lie- haar omringende hovelingen niet, die een
weging ging. Drie seconden lang hoorde men I lijfwacht vormen, minder tot bescherming
het doffe geluid der machine. Toen was alles dcr koningin, dan om te beletten, dat
ai'geloopen. Gerechtigheid was gedaan. Da I ZÜ °P dwaalwegen gaat, en liaar lands-1
executie had slechts twee en t wint re secon- j moederlijke plichten verwaarloost. Do bo
den geduurd. In de Rue de Valois had' in vclingenschaar omringt de koningin steeds,
schijn een begrafenis plaats, want de pro Dit verveelt deze menigmaal. Zij tracht een
grosstston hadden het lijk opgei-richt anderen weg in te slaan dan den door
Dit brokje Fr arische en, socialistische d.° hovelingen verlangde. Een der hove-
gecstigheid is vrij onschuldig, maar het is I ''nSflri raakt haar dan zachtjes aan, als
eeri Staaltje, van de vreugde, die er in het w'ldo hij zeggen
leger van Jaur&s on consorten gehee recht 1 „Majesteit, daar niet!
DRIE EN EEN HALVE TON -JAARLIJKS
VOOR KLEEREN.
Een juist naar de mode gokleede Pari-I
sienne hoeft voor haar wandelkostuum
met toebehooren -oen som noodig van
240 duizend gulden. Het is werkelijk gen
constateerd, dat door rijke Amorikaanseho
ouders jaarlijks 120 duizend gulden aan
klecrcn voor ieder liarer dochters besteed
wordt. Een zelfde som was nauwelijks ge
noeg om de kosten te dekken voor het uiti
zet van Lord Dccics' bruid. Mevrouw, Ho-
wan! Could heeft verklaard, dat zij jaar
lijks van ICO tot 120 duizend gulden vóór
haar toilet noodig heeft.
Bij den eersten oogopslag lijkt het on-«
mogelijk voor een vrouw1 om rond to loo
pen in'een uitrusting, die bijna 2Va .ton
kost; maar die som wordt gemakkelijk
bereikt. Do 'hoed bijv. met zijn driedub
bele aigrette kost 720 gulden; het zorgvul
dig opgemaakte coiffure 500 gulden; het
fluweelen kostuum met groote bloemen
geborduurd, vertegenwoordigt het bagatel
van 700 gulden; een blouse, zijden onder-
kleeren, kousen en schoenen insgelijks 700
gulden. Maar we komen eerst aan do
groote cijfers, als we den zeb hne mantel
naderen. Dit kostbare voortbrengsel" .van
heeft over Briand's heengaan.°Wat" het M'iar Majesteit wil niet voor niets koj menschelijk vernuft kost 120 duizend gul-
knbinel zijner opvolgers betreft, is dit, naar j ninSin ziin» vervolgt haar eigen weg,
hol schijnt, even snel en onregelmatig tot
stand gekomen, als dat van Briand gevallen
is. De «president Monis had te Darijs als se
nator geon vaste" woning, logeerde altijd iri
het Hotel Continental. Daar hehlieii dus
de" besprekingen met do oandidaton plaats
gehad. De corridors wemelden gedurende
dien tijd van journalisten, zoovel als van
af- en annJoopcnde staatslieden tot ver
bazing of vroolijkhoid van Engelrehe' en
Ajnerikannsche misses. Soms hoorde men in
Dan krijgt zij een stoot, en als dat niet
helpt, -vat een derde haar bij de hoorns
en leidt haar terug in den door het hof
gew'enschten weg. j
is het conflict zoover gekomen, dan
verdringt zich liet gohecle hof om haar,
verspert haar den weg, dien zij gaan wil,
dringt haar op een andere, en is dat
nog niet voldóende, dan wordt er geweld
gebruikt; men- keert haar eenvoudig om.
Tenslotte zegep aalt de hof ótikotte: doko
den gang, naast Monis' appartement, wat er «ingin moet zich schikken in haar lot.
verhandeld werd. Alen writ dat er maar Eöis gelukte het evenwol een koningin
geèn minister van Buitenlandsche Zaken te to ontsnappen. „Laat mij do gouden vrij
vinden was. Bijna luid men een annonce in j beid genieten, laat mij een kind zijn," ju
do „Martin" geplaatst om cr oen te vragen, j belde zij. Geen hoveling rondom haarl
Op eens verscheen, terwijl al de andere'mi- I Zij was vrij. Voort jj'.vlo zij, bmhaar plot-t
niters in spe reeds biieeu waren, Cruppi. Ala I soling hervonden gouden vrijheid te ge
uit één mond riepen de journalisten „Zié- nieten. Maar kort slechts duurde haar
daar do man. voor Buitenkndtoho Zaken", roes. Zij was nog niet ver, toen vcr-
En werkelijk (misschien was de raad go- volgde ,haar do lijfwacht,'» omringde haaf,
hoord) was Cruppi cenig «ogenblikken latei j greep haar op allesbehalve hoffelijke ma-
tot "Minister van Buitenlnndsche Zaken go
promovcerd. En terwijl de nieuwe ministers
nog aan'het debatteeren waren, kwam er een
Engelsche dame, die blijkbaar den weg niet
mor aan en vergeefs was haar weer
stand trok haar in haar koningsslot,
haar kerker, terug.
Ach, ook do mieren koninginitekroon is
den. Wat do juweelcn aangaat do een
voudigste paarlen ketting, do kleine, scha
kelarmband en gouden beursje komen op
72 duizend gulden.
Do. uitgaande dame heeft'bijna iedere
week een nieuwe japon noodig, en dikwijls
wordt van 120 tot 300' gulden per et
betaald voor een japon, dio niet; meer
dan eens of tweemaal gedragen .wordt.
Een zekere damn draagt een japon -eens,
of, zoo ze bijzonder kostbaar geweest is,
twee keer, maar dan moet degeheel^
garneering veranderd worden, voor ze "do
japon voor de tweede maal aandoet. Een
paar jaar geleden was diezelfde1 dame be
tast op een stuk Lyonsehe zijde, sneeuw
wit en versierd met bloemen, vogels eii
bladeren in relief. Zij wilde het .hebben
voor een japon, maar veranderde van moo
ning en liet ca: een gordijn van maken. Dit.
kostbare weefsel word betaald met f3G0
per meter. Het is evenwel een uitgemaakte
zaak, dat geen. vrouw1 meer geld aan haar
toilet bcsteodt. dan do Amorikaanseho, en
iemand, dio het weten "kanj heeft gecon
stateerd, dat er 100 vrouwen in New-York-
zijn, ilia elk 3'/a ton pea* jaar voor haar
LI iiurtxicil Villi .LXriiLTlU V» Ho II CL yth- I zui
V» I.
