jaargang.
Zondag 11 Juni 1911
No.113632
64"w
Tweede Blad
Uit de Tweede Kamer.
De wraak van de Grang-Oetangs.
SCHIIIDAMSCHE COURANT
Deze cov.dnt verschijnt d a g e 1 (j k s, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs 'T kwartaalVoor. Schiedam en V1 a a r d i n g e n fl. 1.25 franco
per post fl. 1.66.
Prijs per week: Voor Schiodam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 3 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Adverter.tiön voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
uur aan het Bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange HaV«n No. 141 (hoek Korte Haven).
Prijjs der Advertentiën: Van 1—6 regels f 1.0.92; iedere tegel meer
16 cents. Reclames 30 cent per regel. Groote letters naar do plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Laneven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag- er Zaterdagav ond
verschenen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, hij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Intercommunale Telefoon No. 103.
De behandeling van het cedawetje heeft
nog den geluwlen Woensdag en een deel
van den Donderdag in beslag genomen.
Daar wik in de eerste phiats liet iimende-
nient-Troclbtm c.s. om iedereen, die v er-
klaart gemoedsbezwaren le hebben tegen liet
afleggen van een eed, daarvan vrij te stel
len, en genoegen te nemen met zijne belofte
ol' verklaring. (Wat later in dezen zin door
den voorsteller werd gewijzigd, dat die vrij
heid alleen gegeven zou worden aan lien,
die aU getuigen in burgerlijke en strafzaken
optreden.)
De afgevaardigde voor Amsterdam 111
noemde dit een amendement. In zoo
verre nis daaronder oorspronkelijk bedeeld
raag zijn eene „geringe wijziging van liet
door de Regcering voorgestelde", kon het
geen de lieer Troelstra wilde al heel weinig
op don naam van amendement aanspraak
maken, llier werd toch niet alleen voorge
steld, wat de Minister in zijn oorspronkelijk',
voor dat deel teruggenomen, wetsontwerp
had gewild, maar het ging nog heel wat ver
der. In het oorspronkelijk ontwerp toch
werd men alleen dan op grond van gemoedi
bezwaren van den eed vrijgesteld, als men
die naar het genoegen van den rechter kan
ontwikkelen; als inen dezen de o\ertuiging
kan geven, dat liet geon gemoedsbezwaren
„pour le grap" waren.
De Voorzitter zou echter, al twijfelde hij
of dit amendement toelaatbaar was, daarover
geene stemming vragen. Dit verwekte oenig
gelach, omdat het op dat oogenblik hoogst
twijfelachtig was, ol do veroischte 51* leden
aanwezig waren om de stemming te doem,
liouden. En de Minister, die blijkbaar weinig
trek lmd in eene discussie, die hem eigenlijk
terug hou brengen in de bespreking van het
oorspronkelijk ontwerp, gaf als zijne opinie
te kennen, dut het amendement tegen de
Grondwet was.
Tegen do Grondwet! dat is het
wachtwoord, waarmee men in de Kamer
schermt, als men iets niet wil. In dit geval
was er mee Ixxlxdd, dat, als hot anieiulenient-
Troolstra werd aangenomen, het wetsont
werp geheel vuil natuur zou veranderd zijn,
en dut men dan zott gezondigd hebben
togen art. 95 van de Grondwet, dat eischt
dut dc Raad van State over alle vooretellen
vóór ze in dc Kamer in behandeling komen
zijn advies aan de Kroon zal uitbrengen.
Nu is dezo stelling niet houdbaar. Hield
men daaraan vast, dan zou ieder amen
dement eerst gekeurd moeten \Vordcn, o!
hot ook te diep' ingreep, en in dat geval
niet worden toegelaten. Rn dan daaren
boven, hoeveel wijzigingen worden niet
door do Regeering zelve in haar wets-
Een vertelling uit Engelsoh'-Indië.
't Was te Boekit-Tongah, op het schier
eiland Malakka. Een eenzaam huis in het
bergland, twee uren te paard van de
zee gelegen. De weg naar dat 'huis leidt
dikwijls door dichte wouden. Dat was
de plaats, waar liet volgende drama werd,]
afgespeeld. 1 1
Do streek om Boekil-Tengah is vol wilde
dieren; dat er zich' evenwel ook orang-
ootans ophielden, was mij tot dien tijd
toe onbekend. Toen ik destijds eens mol
mijn bediende Pain ba to paard van een
verren tocht terugkeerde, zag ik mij plot
reling, en wel in de nabijheid van mijn
huis, tegenover een groot aantal van deze
ongure dierenzij zaten bij elkander te
janken en stieten zulke oorverscheurende
geluiden uit, nis alleen orang-octungs kun
nen voortbrengen.
J»! die Pamba! Tom had mij indertijd,
loon ik hem in mijn dienst zou nemen,
van hem medegedeeld, dat hij een ridder
-•saus peur et sa na roprocho" was, en ik
wilde liet gaarne gelooven, want Pamba's
-''zicht was door nerven doorploegd, achter
gebleven sporen van een hevigen strijd
met een gcvlekten tijger, die zich had vcr-
■Mout ongevraagd een van Pamba's bokken
l'd maaltijd uit te kiezen. De Huid van het
nier prijkte thans op den vloer van Pamba's
huisvertrek.
Nog stond ik verwonderd naar de nf-
oniwerpen gebracht, zonder dat over deze
de Raad van State is gehoord. Waarlijk,
als men het aineiulemeut-Troelstm niot had
toegelaten om liet grondwettelijk be
zwaar, dan luid men een precedent ge
steld, dat zeer vórs trekkende gevolgen zou
kunnen hebben. Trouwens att. 112 dei
"h'ondwet hooit aan de Kamer onbeperkt
het recht toegekend wijzigingen aan te
brengen in voorstellen van de Kroon.
I j "i
De heer Troelstra bedoelde met zijn
amendement op te komen voor do mot
ieden van kerkgenootschappen, die de Mi
nister in zijn gewijzigd ontwerp hoeft los
gelaten als dakloozen. Spreker beriep zich
ten deze op den advocaat-generaal Rotbaan
Uacaré, die van oordeel was, dat na liet
bekende arrest van den lloogen Raar! niet-
'eden van kerkgenootschappen geen vol-
vaardige getuigen meer zijn, omdat zij
|oen eed kunnen afleggen.
Om het standpunt van den afgevaardigde
lit Amsterdam III goed te begrijpen, boude
nen tweeërlei in het oog. In de oude
vet ging men van de fictie uit, dat iedor
en tot een kerkgenootschap df gezindheid
behoorde; behalve de doopsgezinde, wiens
;ezindheid ,of kerkgenootschap liet afleg-
;cn van een oed verbiedt, was iedereen
daartoe verplicht, en do weigeraars wer
den gestraft. Dat is nu 'door liet arrest
van den lloogen Raad, waarbij do oeds
weigeraar is vrijgesproken alles anders ge
A-orden; daardoor is een dubbele, leemte
ontstaan. De eerste leemte is, dat nu niet
meer zeker is, dat de wetgever van icder-
•en een eed kan vergen; de tweede dat
het formulier van den eed niet meer vasl-
tnat, want tal van kerkgenootschappen
hebben daaromtrent nooit iels bepaald. Nu
-oorziet do Minister in do tweede leemte,
want hij stelt bij zijn wet het formulier
vast voor iedereen, wiens gezindheid geen
ander formulier kent, maar door uit zijn
ontwerp niet te nemen do bepaling dat
dj, die hun gemoedsbezwaren tegen het
afleggen van een eed naar genoegen van
don rechter kunnen ontwikkelen van de
iflogging daarvan zullen worden vrijge
steld, is do eerste leemte volgens den
lieer Troelstra blijven bestaan; vandaal
.ijn amendement.
1 1 1
1 1
Het spreekt vanzelf, dat dit amendement
',ocr weinig kans bad, daar liet vertier
<ing dan wat de Minister oorspronkelijk
.beoogd had, en waartegen reeds zoo vc
erlei verzet was gekomen. IJot stemmen
vt'ór liet amendement werd dan ook niet
anders dan een bloot getuigen, dat men
•rich niet kon vercenigen met den alge-
meencn eedsdwang, dien de Minister thans
plegt. Men was alleen zeer benieuwd,
hoe de lieer De Savomin Lobman zou
temmen; zou hij, die in do Kamer altijd
zoo krachtige strijder is voor den plicht
van den Staat om de gemoedsbezwaren
taHHMBMHDDBRIflHHIHHiMBIMHBMMmMI
«huwelijke, behaarde lichamen der apen
.net hun lange onbeholpen armen en hec-
ncn te kijken, toen deze plotseling allen te
zinnen op oenen, die zich als een gevangene
m hun midden bevond, losstormden en hem
tan stukken begonnen te scheuren. De
-miuvtkretm van het anno dier geleken op
'iet aiigslgcschrei van een doodelijk ver-
eluikto vrouw. Slechts een halve minuut
duurde hettoen wits alles voorbij.
Bamba tuid kalm op don troep apen toe
en vuurde een paar schoten op hen af,
Jnmiddellijk stoof de gehcolc troep uit el
kander en vlood met gillende kroten het
«x-cli in; slechts één bleef gewond achter.
Poon wij nader kwamen, wist zich evenwel
ook dit dier van den grond op te heffen en
verdween in hot dichte kreupelhout. Pamtni
;!aclito Woud in onseh bang geworden. Niets
afweten van vuurwapenen." Toon ik goed
en wel vim mijn verbazing bekomen was,
gaf ik Pntnba oen duchtige sohrobbcoring
voor zijn on voorzichtigheid. Waren de vluch
telingen teruggekomen, onze huisgenooten
hadden voor altijd op onzen terugkomst kun
nen wachten! Eenmaal in huis, was de ge
schiedenis echter spoedig vergeten. Mijn
vrouw liet zich evenwel hot recht niot. ont
nemen om Pnmbn eens gevoelig de los te
lezen, dat hij mijn leven zoo roekeloos in de
waagschaal had gesteld. Zijn leven had min
der waarde, voegde zij er in haar boosheid
aan toeDc Malcier knikte met het hoofd
en bekende volmondig, dat hij als een gek
luid gehandeld.
Zooals gezegd, was ik het voorval reeds
lang vergelen, toen mij een paar maanden
later de tijding werd gebracht, dat men in
van de burgers te ontzien, zijn stern aan
het a mendomen t-Troels tra geven? Men
bleef niet lang in onzekerheid, want de
afgevaaridgde voor Goes verklaarde, dat
hij van de erkenning van die gemoeds
leven aan den gang. De heer Drucker snel
de naar het spreekgestoelte, en merkte op,
dat de heer Lobman in zeer uitvoerige
nabetrachtingen trad over een amendement,
dat gisteren reeds was afgehandeld, en hij
bezwaren niet wilde weten, als de rechter zou spreker op dien weg niet volgen, om
niet de bevoegdheid kroeg to beoordee-
len, of die gefingeerd waren of niet. Hot
amendoment-Troelstra werd met 40 togen
21 stemmen verworpen; tegen geheel do
Rechterzijde, plus van Links de hoeren De
Beaufort, Van Doom en Roodhuijzón.
Het amendement-van Hamel, om dezo wet
niet langer dan lot 1 Januari 1913 te la-
dat hij vreesde, dat zulks ti e m
n ,i e t zou w o r d e n t o e g e 1 a t e n.
Deze directe toespeling op bot teil, hot
onsmiskenbaro feit, dat de lieer Lobman
zich nu en dan meer veroorlooft, dan oen
ander (wij herinneren in dit verhand er
aan, dat hij de rede van don lieer l'.tlijn
over de van Ileeckcren-zaak. deze dooi
den afgevaardigde voor Goes in de rede
vaderland ware bekend geweest, mant' do
meu-chen waren eenmaal door de berichten
de bladen toch ontrust. En dat de Eti-
gol-rhe ïcgoermg met Imre preventieve nmat-
n gelen in de Btrnits PettlemenU eerder go-
woe-t i.- dan de onze op Java, moge eene
w.mi-chew ing' zijn voor liet vervolg. Hoofd
zaal, dankt on.- echter is dat uit de zeer uit-
oei me mededeel ingen \an den Minister
dal men than- op den goeden weg is,
wat ook dooi den intoipellaiit dankbaar werd
erkend. )i hol daarom noo'lïg w.is. flat de
ISoga.ii'di. plu- rovulmte pnn le roi,
ren lolzurg a.iuliii'l met het doel vn-t te stol
len, dat or "een enkele roden voor kritiek
ten gelden, werd door den voorsteller zeer gevallen werd, die midden in dien» ictlu
breed en met talent verdedigdhij zette
daarbij uiteen, hoe of liet toch niet aan
ging algemeencn eedsdwang op te leggen;
hoe vooral deze Minister, die zich daar
tegen verklaard had, niet hot recht had
met dit noodwetje tevreden te zijn. En
waar tal van leden van de Kamer finaio
oplossing van het vraagstuk wenschten, was
het goed een termijn in dc wet te schrij
ven, die toch zeker voor dozen jongen
en ijverigen minister mot zijn kundige
ambtenaren niet te erg genomen was.
Zijne Excellentie liet dit compliment stil-
eeu voorstel deed om den spieker liet woord
te ontnemen), viel als een vonk in een
kruitvat. Vele afgevaardigden lieten een
,zeer juist" hooren. De arme vooizitter,
die telkens meer laat blijken, dat hij een
groot offer gebracht heeft, toen hij in het
eergestoelte plaats nam, trachtte le bewe
ren, dat er niet de minste "reden voor hem
was geweest den hoer Lobman tegen tc hou
den, wat natuurlijk een hopeloos pogen was.
Eu do heer dc Savornin Loïunan liep
als gewoonlijk direct zeer warm, en be
weerde op heftigen toon, dat hij geen
lotjes naast zich liggen, en hield vol, dat oogenblik buiten de orde geweest was. Of
hij vóór dien datum niet met een wets
ontwerp gereed kon zijn, en de Kamer
verwierp het amendement-van Hamel met
39 tegen 20 stemmen. De voorstemmers
waren wederom allen van Links, onder de
tegenstemmers waren van Links dc heeren
Smidt, de Beaufort on Kanicbeek.
Rij de behandeling van dit amendement
had er een klein incident plaats. Of de
lieer do Savomin Lobman het niet Dost
zetten kon, dat er nog 21 ledèn van Links
op de „gemoedsbezwaren" van den heer
Troelstra waren ingegaan, en aldus een
veld hadden betreden, waarop hij in den
regel als eerste en ecnige kampioen wordt
aangetroffen, vermogen wij niet te zeggen.
Dit is zeker, dat hij, toon hij als voor
zitter van de Commissie van Rappoiteurs
het oordeel van die Commissie over het
amendement-van Hamel aan dc Kamer
moest mcdedeclen, van deze gelegenheid
gebruik maakte, juister gezegd misbruik
maakte, otn die 21 voorstemmers van bet
amendement,-jTroelstra een vinnigen steek
to geven. Men wilde nan de Linkerzijde
wel gemoedsbezwaren tegen den eed erken
nen, aldus de heer Lobman, maar niet tegen
den eed op de successie. )Vat natuurlijk
do bedoeling had der Linkerzijde te ver
hij er den volgenden dag nog zóó over
gedacht heeft?
Het ontwerp zelf is met 49 tegen 15 stem
men aangenomen. Tegen de sociaal-demo
eraten, en 8 Unioliberalen.
De interpellatie, die dc lieer De Meester
zou gehouden hebben over de maatregelen
ter be.-trijding van tie post op Java genomen
of te nemen, werd wegen» ongesteldheid van
den afgevaardigde voor den Helder door
den heer Roodlmyzen opgenomen. Daar Het
bekend was, dat de afgevaardigde voor
Rrielle deze zaak niet alleen op zich nam.
om zijn polilieken vriend De Mooter van
dienst te zijn, maar ook op verzoek der Re-
geering, die gaarne in de gelegenheid werd
gesteld mede te doelen nat op Java tegen
de pest was gedaan, kreeg tie interpellatie
Inardixir reed» iets bijzonder vriendschappe
lijk». De viaag liep dan in hoofdzaak <xvk
slecht» hierover, of de Regeering tijdig ge
noeg door don Gouverneur-Utwraiil was in
gelicht, en of men met preventieve maat
regelen niet te laat is gevee-t. liet kan
toch zeker geen prettigen indruk maken,
dat de Regcering hier te lande nog geen en
kel bericht had, toen «c uit de binden kon
den lezen, dat er zich op Java tal van ver
dachte ziektegevallen hadden voorgedaan, die
wijten, rfat, als liet 0111 de duiten te doen j men vreesde dat pestgovallen waren, Of het
is, zij aan gemoedsbezwaren „maling" heeft
om in den stijl van den hoer Schaper tc
spreken. Hol is toch hekend dat velen aan
de Linkerzijde den oed bij de successie
niet willen missen, omdat zo daarin den
heston waarborg zien voor juiste opgaven.
nu een geheel onaanvechtbaar Mand punt van
den Gouverneur-Generaal is, dat bij niets
naar Holland meende te moeten seinen, vóór
dat het vaststond, dat men werkelijk met
pest te doen had, 0111 de menschen niet tc de pauze de voorzitter de mededceling deed,
voronruatcn, is zeer de vraag. Dit zou op- I dat liet zijn voornemen was, om, als het
Nu, deze manier van doen maakte, het gaan, als er geen woord van de zaak in het Eindverslag over de Mililicvvet tijdig went
Hel linoldcvónemonL van de week is echter
geweest de aanneming van liet voorstel van
i!« n lieer Kolen», om de Milltiowel niet meer
in de/.e zitting te behandelen. Dit ia een ko-
ln-v-aal échec voor de Regeerng. In de laat-
,e weken i.» met een zeer doorzichtig doel
bel nieuw» veibreid, dal de Commissie van
Eappoitem» zoo hard mogelijk voortmaakte
•m met het Yooiloopig Verslag over de Mi-
litiowet gereed te komen; de ..Standaard"
■chreoi. dut het zeker niet aan „onzen
l'oliju" zou liggen, als het ontwerp niet nog
in deze zitting kan behandeld worden. En
het verbaasde de Kamer dan ook niet, zoo-
ii.- andere het geval zou geweest zijn, toen
in 10 dagen tijd» de Mini-tor van Oorlog
gereed was met dc behandeling van het zeer
iitvoeiig Yoorloopig Yerelag, n.l is dit een
voorbeeld van weikkmcht. dat ver Ixwen
onzen lof verheven is.
Men wist dan ook niet Heter, dan dat
de Rechterzijde zou doordrijven, dat de
maand Juli zou besleed worden aan de
Mililiewct, wat a! dadelijk dit groot be
zwaar had, dat men niet de minste zeker
heid had, dat men er niet in zou blijven
steken. De behandelirig van de Militiewet
in 1901 heeft, geloeid, dat een dergelijke
wet weken vordert voor riehtige afdoening;
zou men zóó tijdig gereed komen, dat ook
dc Eerste Kamer nog vóór 1 September
de wet zou kunnen aannemen. Dit zou
toch liet geval moeten zijn, wilde het doel
van dc koortsachtige haast bereikt vvoi'-
den, n.l. om de nieuwe wet nog op 1
iiiuari t191"2 in le voeren.
Maar wat hielp deze o,venveging. waar
het 59 tegen 41 staat; als men een Kamer
lid van Links sprak, hoorde men: Me moe
ten in Juli vergeefsch vveik gaan doen,
het is niet anders.
Edoch, als de nood het hoogst is, is
de redding liet meest nabij. Het was reeds
opgevallen, dat er den geheelen NV oensdag
zeer ernstige gesprekken om niet te zeggen
conferenties, aan do Rechterzijde niet van
de lucht waren; en toen nu Donderdag na
het dichte boscli, dat mijn huis omringde,
weer ecu groot aantal orang-octangs had ge
zien. Mocht dit feit op zichzelf ook geen
reden wezen om zich ongerust te maken,
tocli deed mij liet bericht onaangenaam aan,
en ik gaf mijn bedienden last een oog in liet
zeil tc houden en zich niet tc ver van luiis
tc verwijderen, en vooral niet alleen of on-
- gewapend uit te gaan.
Op zekeren dag, liet liep tegen de scheme
ring, liep mij Pamba en wees mij aan den
rond van liet bosch tegenover ons huis een
aantal apen, die op een rij naast elkander
Monden, terwijl vóór hen een groolc grijsge-
haarde mannelijke aap slond, die met allerlei
geschreeuw en gebaren hen op ons huis op
merkzaam maakte, waarheen hij dan ook
herhaaldelijk wees. Zijn eene arm was gebro
ken en hing hem slap langs het lijf blijk
baar tengevolge van het schot van Pamba.
In do meaning, dat het nu niet kwaad
was den dieren nog eens ecu gevoelige waar
schuwing to geven, trad ik, met een ge
weer gewapend, gevolgd door Pamba, die
eveneens een geweer hij zich had, door de
huisdeur naar buiten. Maar nauwelijks had
den dc dieren ons bemerkt, of, een hevigen
kreet uitstootend, snelden zij het donkere
boseli in, vóór wij nog konden vuren. „Woud-
ii.enseli hang voor vuurwapens. Denken aan
voor korten tijd," meende Pamba.
Een tijd lang bleven do orang-octangs weg.
Toen evenwel vond men op zekeren dag
een kind van een mijner bedienden miwurgd
aan zijn hals waren sporcn vnn scherpe vin
gernagels merkbaar! Natuurlijk geraakten
wij door dit voorval- in hevige opgewonden
heid en verbittering en vuurden onmiddel
lijk op de apen, zoodra wij ze maar bespeur
den. Op deze wijze bleven dc dieren ver van
ons huis verwijderd.
Middelerwijl was do toestand mijner
vrouw, die reeds gedurende geruimen tijd
lijdende was, voortdurend ongunstiger gewor
den. Koorts en aanvallen van duizeligheid
sloopten haar krachten en hielden haar go-
heele dagen aan liet ziekbed gekluisterd. Ik
besloot daarom niet langer te wachten en
haar naar Pinang te zenden, vanwaar /.ij met
de eerste bootgelegenlieid naar Engeland
zou kunnen vertrekken. Op een Zaterdag
namiddag tegen o ure, ik herinner liet mij
nog duidelijk, hield onze dogcart \oor mijn
huis stil. Ik liet slechts één koffer voor mijn
vrouw opladende rest wilde ik zelf mede-
nemen wanneer ik naar Europa terug
keerde.
Voor wij afreden verzocht Pamba mij
onder vier oogen iets te mogen zeggen.
O *-
„Wanneer mijnheer ven-tandigt handelt,
mijnheer wachten moet tot morgen en om
het woud heenrijden. Korte weg is «'echt en
vol wilde dieren," zei de hij. „Ei wat, Pam
ba," antwoordde ik, „wie is ooit bij hcldei
lichten dag door een wild dier aangevallen,
en vooral als hij bovendien vuurwapens bi;
zich hadSpring achterop, man, en noem
Charles mijn zoontje hij je; mijn vrouw en
ik nemen de kleinste bij ons op de worst»
bank."
„Mijnheer moet weten; voor mevrouw
was beter, wanneer zij in een draagstoel nun
zes man reisde. Er zijn vele gevaren in het
Wond, zooals mijnheer weet."
„Nu nu, Pnmbn, ik geloof werkelijk, da!
go voor do woudmenschen bang zijl gewor
den," antwoordde ik lachend. „Herinnert ge
u dan niet., hoe zij voor de vuurwapens op
dc vlucht gingen?"
Pamba zag mij kalm. met va-ten Mik aan,
en antwoordde daarop bedaard„Neen,
Pamba vreest niet l"
De toon waarop hij dit zoido en dc herin
nering aan de bewijzen mui dapperheid, die
mijn bediende reed» had gegeven, deden hot
mij berouwen eenig.-/.in den -pot met hem
h hebben, gedreven. Eu nnleidnad. maar
al te spoedig zou ik voldoende lii'ttij/eil
omvangen, dm Pamba. »K hel er op min
kwam een moed aan den dag wi.-l te leggen,
die de linpjHM.-re man hom mocht benijden!
Wij reden du» al. Het een-te half uur
ging het door do dichte schaduwen van het
vvoiul, ik beken hel, niet zonder een eeitig»-
zins heklnuinmul gevoel van angst voor liet
gevaar, dat mijn dierbare panden boven liet
hoohl zweefde. Doch boe verder wij reden,
iles ie meer vatten vvii moed, omdat wij
niets verdachts ontdekten. De weg was on
effen en moeilijk te berijden. Zoo konden
wij slechts langzaam voortkomen. Bamba
zat zwijgend achter op het voortuig. Ouder
zijn hoofddoek spiedden zijn groote bruine
oogen scherp en behoedzaam rond. Ik ont
dekte, dat hij. behalve de pistolen, nog een
kris Hij zich droog, het tweesnijdend vlam
mend wapen, scherp nis oen scheemies. waar
van de Maleiore zich bij voorkeur bedienen.
Wij waren thans nagenoeg op de helft,
van den af te leggen weg gekomen. Nog
ren goed uur en wij zouden do plaats berei
ken, waar do kleine jonk lag, die ons het
smalle water zou overvoeren, dal Pinang
van het vasteland scheidt.
