trouwdo kleinen, een vrouw uit het volk
of schoolmeisjes. In don schouwburg zit
ten do vrouwen op allo plaatsen, maar toch'
hebben zij ook een galerij voor haar alleen
gereserveerd, waarvan do toe-gang aan man
nen is verboden.
Bij familicdiners ziot mon de dames wel
naast do boeren, maar zij mengen zich
over 't algemeen niet onder hen, on ple
gen niet aan hun gesprekken deel to ne
men. Hot zal ook nooit eon man invallen,
zijn vrouw naar con officieel diner mede
te nomen, behalve bij dio dor diplomatic,
daar men zich hier naai- do Europcescho
gebruiken umot schikken. Het onderscheid,
dat beide geslachten zoo schrap scheidt,
drukt zich ook in do verhouding tusschen
man on vrouw uit. Zij hebben elkander
natuurlijk liof, want liefde kent geen wetten
noch grenzen, maar men doet zijn best, het
niet te tooncn. Dikwijls ziet men in het
theater den man en do vrouw in afzonder
lijke loges, hij bij zijn vrienden, zij bij
baar vriendinnen. Een vrouw, die alleen,
zonder begeleiding eener dame, met haai
man naar het theater gaat, zou voor excen
triek doorgaan. Deze merkwaardige verhou
ding vertoont zich ook hij tochtjes, waar
men zich altijd in twee afzonderlijke groe
pen splitst.
HET HUIS KOEL' HOUDEN IN
DEN ZOllEll,
In moderne gehouwen, zooals groote
hotels en winterpaleizen, heeft men me-
cliantecho inrichtingen aangebracht, om do
temperatuur naar verkiezing lager te ma
ken dan zij buitenshuis is, maar in gewone
woonhuizen moet men tot andere middelen
zijn toevlucht nemen om er behoorlijke ven
tilatie in .te hebben, die hoog noodig is
voor de gezondheid, daar zij alle ziekte
kiemen verwijdert, onszelf koel houdt niet
alleen, maar spijzen cn dranken, als vlecsch,
visoh, boter en melk tegen bederf vrijwaart,
hetgeen zeker een groot voordeel is.
Men meel dus trachten in huis een ma
tigen luchtstroom te verkrijgen; men moet
echter dezen stroom of ventilatie niet ver
warren met tocht. Wij bedoelen niet, dat
er hevige wind moet blazen, bijv. van het
raam naar do deur, of omgekeerd, maar
dat er een zachte luchtstroom van hoven
het, raam naar den schoorsteen trekt.
Lang/amorlinnd komt bij ona ook de prac-
tische gewoonte in gebruik, bij het maken
van tensioni ze zóó in to richten, dat
het bovengedeelte der ramen kan worden
opengezet; dit is do eerste vcreisehte tot
het verkrijgen van frissche lucht. Dan moet
de huisvrouw er voor zorgen, dat de schoor
steen der huiskamer niet zoo zorgvuldig
geblokkeerd woedt als tegenwoordig maar
al te dikwijls Tiet geval is; de lucht, moet
zich vrij kunnen bewogen tusschen raam
en schoorsteen, en dit alles maakt de ka
mer goed.
Als deze wijze van ventilatie niet vol
doende is om het vertrek koel te krijgen,
moet men zijn toevlucht nemen tot water.
Een niet zeer fraaie, maar afdoemlo wijze
om koelte aan te brengen, is, buiten het
raam natie lakens te hangen; maar daar
menigeen hiertegen bezwaar zal hebben,
is het wellicht even afdoende, do jaloezieën
of rolluiken, die aan de buitenzijde hangen,
zorgvuldig neer te laten, zoolang do hitte
van den dag duurt. Des avonds late men,
ah de kamer niet bewoond is, de ramen
tegen elkander open, zoodat het er flink
door kan waaien.
Wie niet togen de moeite cn kosten op
ziet, kan nog veel tot verkoeling bijdragen
door gestampt ijs, met zout vermengd, tus
schen ramen en jabuzieën te leggen, want
de hoofdzaak is, dat het glas niet aan het
gloeien raakt; hoe koeler dit blijft door
afsluiting van zonnewarmte cn door ge
stadig vochtig houden, hoe frisscher het
in. do kamer zal zjjn.
's Nachts was ze weer op zee.
l)e roede Bvigitta had dien dag haar
huis niet meer vei laten. Toen zij den
volgenden morgen wakker werd, waren de
wonden reeds bijna geheel gesloten, maar
liet was te voorzien, dat de diepe lit-
toekeus baar gezicht nog lang, zoo niel al
tijd, zouden ontsieren.
Huilend en schreeuwend liep ze in den
namiddag met een verbonden hoofd naar
den ouden liassen om Dij hem haar beklag
te doen. Het was namelijk een oud gebruik
op het eilandje, dat de visschers hun ge
schillen onder elkaar uitmaakten en de hee-
ren in de stad met rust HoterwDe oudste
vissrlien spraken recht eu nooit nog was
het voorgekomen, dat iemand zich aan hun
uiilgiiaak had onttrokken.
Nib. wiens enkel leeds aaidig was ge
heeld, /at rechtop in het bed en Eli
mankte zwijgend de kamer schoon, toen
er iemand kwam en hen plechtig uituoo-
digde Dij Olasseu te verschijnen.
Nils keek somber voor zich. Ilij wist niet,
wat men van heul wilde, maai oen zuiver
geweten had hij blijkbaar niet. Eli zei
geen woord.
Tegen het vastgestelde uur veilieteu ze
hun hut. uur liet buis van.Lars O las sen
w.ui'u dt> v resellers reeds bijeen, Lars
de oudste, zal aan het einde van een lange
tab Jvoor /it h h.ul hij een hijhei, naast
welken twee kaarsen brandden, teneinde
eciiiee plechtigheid te geven aan hetgeen
komen zou.
A au den eenen kant van do tafel stond
lh, >ilhi, aan den anderen kant was, met
liet oog op zijn ziekte, voor Nils een
bank neergezet.
De tootle Brigitta verklaarde dat zij
door Eli mishandeld was en toonde als
bewijs het mes, dat Eli hiul laten vallen
NIEUWTJES VAN HIER EN DAAR.
Baron Ki-upp, de kanonnenkoning uit Es
sen, gebruikte als visitekaartjes zeer dun
uitgeroldo ijzeren plaatjes.
De heer Winans, oen Amerikaansch mil
lion-air, die niet lang geleden stierf, had
de gewoonte eens in do zcyou jaren zijn
rekeningen lo betalen.
In Japan is do neus hot eenigo lichaams
deel, dat de attentie trekt. De neus beslist
over de schoonheid of lieflijkheid van
het gelaat, al naarmate hij groot of klein
is. Dit is waarschijnlijk too to schrijven
aan het feit, dat het verschil in neuzen
do cenige onderscheiding is tusschen het
cenc Japanscbe gelaat en het andere. De
oogen zijn onveranderd zwart, de wang
beenderen hoog, do kin weggetrokken. Op
allo schilderijen, die mooie Japanscbe
vrouwen voorsteilen, maakt do schilder bi-
zondcr veel werk van den neus.
Do goudvelden in Nieuw-Guinea zijn zeer
ongezond voor do mijnwerkers. Keu ka
pitein van een boot, die onlangs veertig
v;ui deze lieden te vervoeren had, die
allen lijdende waren aan koorts en dysen
terie, verloor binnen veertien dagen zeven
der menschen,
Lord Salisbury was indertijd de eerste,
die in West-Europa aangetast werd door
influotiza. l)e ziekte werd hem overgebracht
door brieven uit St. Petersburg.
In Birma vragen do vrouwen de man
nen ten huwelijk, en wanneer zij elkaar
moe worden, kunnen zij ook echtscheiding
aanvragen.
Ossen en schapen kan men gemakkelijker
vetmesten wanneer men ze in gezelschap
brengt, dan in afzondering.
Op een groep van CC honderdjarigen
vindt men in Engeland 43 vrouwen en 23
mannen. Op do 213 in Frankrijk waren 147
vrouwen en G6 mannen.
Het beste rozenhout, waarvan men pijpen
maakt, wordt gevonden in Frankrijk c'n
Italië.
Groot Britrwnië gebruikt ongeveer vijftig
duizend glazen oogen per jaar.
ANECDOTEN.
„Wat, jo hebt een marmeren buste van
je vrouw laten maken en in je studeer
kamer geplaatst! Waarom heb jo dat ge
daan?"
„Opdat ik haar ten minste zoo nu en
dan in stomme houding genioten kan, en
haar do waarheid zeggon, zonder tegon-
gesproktm te worden."
WRAAK.
Zuster (boos)„Verbeeld jo eens, terwijl
ik door de gang loop, omhelst jo vriend
mij plotseling cn drukt mij een kus op
do lippen."
Broeder: „Daar zal hp voor bloeden
ik was toch al van plan geld van hem
te kenen."
EEN BRAAF ECHTGENOOT.
„Kom, Karei, ga mee naar 't café."
„Neen, sedert ik getrouwd ben, drink
ik niets meer."
„Zoo, cn waarom niet?"
„Mijn vrouw kan niets verdragen."
„Maar wjuirom drink jij dan niet?"
en dat op het heft een N en een G droeg.
„Hebt ge gedaan, Eli Garborg, waarvan
go beschuldigd wordt?" vroeg ernstig de
mulo Olassen.
„Ik heb het gedaan," antwoordde Eli
korL
„Waarom?"
„Zij is bij hem geweest en heeft voor
hem gekookt en.
„Dat is niet waar," riep Brigitta gauw,
voordat Eli den zin kon voltooien cn Nils,
die tevergeefs trachtte een woont te zeg
gen, schudde krachtig met bet hoofd.
„liet i s waar, zeide Eli kalm. „Ik heb
een getuige."
„Een getuige?" Lars keek eens rond.
„Heb jo een wit blad papier?"
Dat had Lars niet, maai' hij wist zich
to behelpen. Hij sloeg den bijbel open,
welks band van binnen met wit papier
beplakt was.
..I.aat haar een beetje achteruitgaan,"
zeide Eli. Voorzichtig haaldo ze een lin
nen lapje uit den zak. ontplooide het en
legde den inhoud op liet opengeslagen
boek.
Als oen vuurroode draad lag er iets op
het bijbelblad.
„Was is dat?" vioeg Eli.
„Een haar," zeiden de bijzitteis,
„Blond? Zwart?"
„Bood," zeide Lars en do andeien knikten
bevestigend.
„Wie is do eenigo in het don), die rood
haar heeft?" vroeg Eli verder.
Niemand antwoordde, maar aller blikken
wendden zich naar de roodo Brigitta.
„Dezo haar heb ik gisteren in do soep
gevonden."
„En toch is het niet waar," riep Brigitta
buiten zichzelf van woedo,
Eli liot haar ongemoeid, wendde zich
„Ja, a) wat ik' drink, elijgt haar n'a'ar hel
hoofd."- 1
LANGS OMWRGEN,
„Dierbars Emiliel lk spreek niet voor me
zelf, ik vraag slechtsdonk aan mijn broer
George; hij houdt zoo innig veel van u
on zou dus bedroefd zijn, als gij zijn ver
zoek zoudt afwijzen. Hjj is mijn eenigo
broer en staat alleen op de wereld. Ik
smeek u dus, antwoord mij' wilt gij zijn
schoonzuster worden?"
KINDERMONU.
Kind: „Tanto Doortje, hebt u ook zo-
melen in uw boenen, net als mijn pop?"
Tante: „Maar kind, hoe kom je aan
zoo'n domme vraag? En dan nog, hoe kom
jo ortoe, mij met die pop te vergelijken?
Ik begrijp niet, hoe je papa zulk een af
schuwelijk leoüjk ding heeft kunnen koo-
pen?"
Kind: „Dat vindt mama ook, maar pa
zoi, dat zo zoo sprekond op tante Doortjo
geleek, en lij ze daarom gekocht heeft."
ZIJN LIEFDE OP, DE TROEF GESTELD.
Een dentist werd op zekeren morgen
bezocht door een paar, dat hij al spoedig
voor verloofden hield. Het meisje had
tandpijn, en toen zij de kamor binnentra
den, zei de jemgo man: „Nu is bet ergste
voorbij, lieve, ga nu zitten, en dan is hij
er in een minuut uit."
„O," hijgdo zij, „ik kan niet.''
„Maar hot zal jo geen zeer doen."
„Daar bon ik toch werkcljjk bang voor."
„Hot kan niet Als het zeer dood, zou
ik er in een minuut een laten trekken."
„Ik geloof het niet."
„lic zou het toch heusch."
„Heeft zo een slechten tand?" vroeg de
dentist.
„Ja," antwoordde de jonge man, „zo
heeft al een week pijn gehad, en ik ben er
eindelijk in geslaagd haar hier to krijgen.
Kom, laat hem nu trekken!"
„Blaar ik kan niet."
„Je moot toc-h heusch."
„Ik kim de pijn niet uitstaan."
„Pijn? Nu, dan zal ik or een laten trek
ken om je to toonen, dat het geen zeer
doet."
Iiy ging in den stoel zitten, opende
zijn mond, en juist zou de dentist met
do operatie beginnen, toen het meisje
protesteerde.
„Houd op, 't is nu genoeg. Sta op, Har
ry, en ik zal mijn kies laten trekken."
Zij ging zitten, liet de kies zonder eenig
geluid trekken, en zei, toen zo weggin
gen, tot den jongen man:
„Nu kan ik je gelooven, als jo zegt, dat
je voor mij zoudt willen sterven."
En toch was zijn mond vol valscho tan
don.
VOOIt DAMES.
HET NAAIEN.
Allen moertere zouden we ernstig op 't
kart willen drukken, haar meisjes het
naaien te laten leeren, en allen meisjes
kan niet dringend genoeg worden aan
geraden, met vlijt en ijver zich in het
naaien te oefenen. Er is geen stand in
de maatschappij, waarin een vrouw zich
dezo gewichtige bekwaamheid niet ten
nutte ka,n maken. Zoo dikwijls men een
kleedingstuk wat veranderen wil, of er
iets aan kapot is, o weel als men dat
zelf niet doen kap, als men altijd een
naaister of andere dienst bare handen daar
voor noodig heeft.
To aanschaffing van onder- en bovcn-
kteoren kost heel veel geld, maar nog wel
naar haar man en zeide mot aangrijpende
stem, waarin ingehouden hartstocht
trilde
„Nils zal, dat weet ik, de waarheid zeg
gen, wanneer het hem door zijn vrienden
op eer en geweten gevraagd wordt,"
Nils was even in tweestrijd. Zou hij zijn
eer- of zijn schaamtgovool laten spreken?
Maar ontkennen zou hier niot haten en hoe
veel moeite dit ook kostte, hij besloot dc
waarheid to zeggen
„Ja, het is waar, zeide hij, maar ik
heb haar niet geroepen, zij is uit zich
zelf gekomen en hoeft me niet met rust
gelaten".
Lars wierp een korten blik op de bijzit
ters en ging toen staan.
„De zaak is in orde," zeido hij. „Jij,
Brigitta, zult het eiland moeten verlaten.
Wij zullen jo helpen cn zorgen, dat jo
in de stad een betrekking krijgt. Dan moet
jo jezelf maar redden. .Mensdien van jou
slag kunnen we hier niet gebruiken. Eli
Garborg gaat vrij uit. Zij is voor de eer
van haar huis opgekomen, Blaar," voegde
hij er met nadruk aan toe, „van Nils was
het slecht."
„Neen, neen, Bars Gissen," zeide Eli
snel. „Dat heb je inis. Nils is niet slecht,
bij is dom, zoo dom als allo mannen.
Kom Nils, ik dank jullie, mannen.../)
Den volgenden dag zat het paar zwijgend
aan tafel. Do soep was weer aangebrand
en do visch was stuk gekookt Maar het
smaakte hen voortreffelijk. Zij hadden bei
den het gevoel als zeevaarders op de volle
zee, als er een zwaar onweer «aan hen
voorbijgetrokken is on do eersto zonnestra
Ion door do donkoro svolkcnsluiors bre
ken.
dricpijajal zooveel 'als' mem eiken steek' er
aan Betalen moet
Eon bekwame vrouwenhand is oen ware
goudmijn, .want zij weet uit zooveel on-
ap-nzitmlijko, afgedankte dingen een mooi
en nuttig geheel te maken, en spaart tal
van onkosten uit, welke anders volstrekt
noodzakelijk waren. liet is ook altijd een
aardig gezicht als man oen meisje ziet
naaien. Wie moesten ook anders vlijtig
do naald Kantoeren als vrouwen cn meis
jes het niot deden? In de eersto plaats
beginno men met h'et naaien met het
aanzetten van een knoop, iets, Wat in h'et
dagclijksch' loven zoo dikwijls voorkomt,
eerst dan ga men over tot liet moei
lijke veis tel tel van het ondergoed on het
veranderen van oen japon, die niet goed
zit. Eerst als do meisjes dit kuimen (bui
tengewone aanleg hiervoor kan zich' later
in de praktijk ontwikkolen) mogen zij on
derwezen rvoixle.il in de fraaie handwerken.
Het nuttige dient als uitrusting voor
h'et practisclio leven, het overige is luxe,
dat mon naar willekeur kan booefenon.
VOOR KINDEREN.
OP, STELTEN.
Toen het in het stadje kermis was,
had Henk jongens cn meisjes op stelten
zien loopen on dansen. Hrj meende, dat
hij dal ook wel kon, llij hield' niet op
met vader om stelten to vragen, tot vader
hom eindelijk beloofde, er een paar bij
den timmerman te zullen laten maken.
't Gevolg hiorva.n was, dat Henk drie-,
viermaal daags naar dom timmerman ging,
otn te hooren of do stelten nog niet klaar
waren.
„Zij moeten nog groeien," zei dc tim
merman; maar met dat antwoord was
Henk niet tevreden. „Och' toe, haas Dirk-
sen, jnaak ze eens spoedig voor mij in
orde."
„Jawel," zei Dirksen, „overmorgen dan."
„lloo laat?"
„Om twaalf uur."
Maar wat er kwam om 12 uur, de
stelten niet- Nu werd Henk verdrietig cn
boos, en 's middags, vóór hij naar s-chool
ging, lie]) lig nog eens bij Dirksen aan.
„Het staat je lang niet mooi, baas Dirk
sen," zei hij', „dat jo wat belooft en hot
niet doet."
„Ik kan het niot helpen, jonge heer,"
zei do baas, „Hot is zoo druk aan den
winkel, d«at wij ze niet klaar konden krij
gen. Maar, hoo laat gaat je school uit?"
,„0m vier uur," zoi Henk.
„Nu, om vier uur zult ge ze vinden."
„Zeker?" vroeg Henk.
„Jo kunt er op rekenen."
Of Henk dien middag veel geleerd heeft,
durf ik niet zeggen. Ik weet wel, dat
hij, toen hij thuis kwam, riep: „Dag pa,
(lag moo, zijn de stelten al gekomen?"
„Kijk ma,«ar eens achter de deur," zei
vader.
Tweo lange stokken, met klampen, ee.n
eind boven den grond daaraan vastgespij
kerd, stonden op Henk te wachten. Hy
wilde zo dadelijk eens probceren.
„Hé, jongo heer," zei vader, als jo blieft
niet in de kamer. Wacht totdat we gege
ten hebben, en ga het dan buiten op' do
plaats probceren. Ik zal jo wel eens
helpen,"
Honk had dien middag niet veel eet
lust, zoo verlangde hij naar zijn stelten.
Maar hij moest natuurlijk wachten tot va
der cn moeder klaar waren mot eten; cn
dio hadden zoo'n verschrikkelijke h«1«ist
niet-
„Kom maar mee," zoi vader eindelijk.
„Zet die stokken schuin tegen den muur.
Sla nu de armen om de stokken heen;
ziezoo, stap eerst met den oenen voet op
een klam]), en dan met den andere. Voor
zichtig hoor, houd jo goed vast. Dan zal
ik jo van den muur nemen en van ach
teren vasthouden. Vooruit! één, twee, één
twee. Zal ik je nu eens loslaten,'?"
„O neen, als "t u blieft niet, vader."
„Komaan, vooruit dan maar wcor."
lederen dag hielden vader cn Henk oefe
ning, totdat hij het eindelijk alleen dorst
te wagen. "Weldra was hij oen heele baas
is het steltloopen; hij liep als een ooievaar
de sliaat op en neer. Maar dansen, dat
ging zoo vlot niet. Ecu paar minuten
O]) één stelt hinken kon hij wel, maar
dansen, neon, dat ging niet.
Gemengd Nieuws.
liadium-imiituut.
Den 14m dezer zal een nieuw Radium
Instituut to Londen geopend woiden voor
de opneming van patiënten.
Het gebouw is in twee aEdecüngeu ver
deeld, n.l. voor betalende en voor onbe
middelde lijders. Voor beide eategoriën.van
patiënten zal 'de geneeskundige behande
ling dezelfde zjjn.
Aan het instituut zijn laboratoria vei
bonden voor de verdere onderzoekingen
maar den invloed van radium op de cel
weefsels van het menscholijk lichaam.
Do voorraad radium, waarover het in
stiuuit kan beschikken, heeft een waarde
van 1GOO.OOO, en is volgens den voorzit
ter van het uitvoerend comité, sir Frede
rick Treves, zóó groot, dat men, tal van
elkander verschillende gevallen kan be
handelen, waarna i ito vorm niet kou wor
den gedacht.
Gaby Deslys.
De jonge en schoone Parijsdie, café®!,
tantzangcres, Gaby Deslys, het beken!
riendinnetje van ex-koning Manuel j i
zer dagen, naar do „Nor. -fe J
uit Londen verneemt, tegen en w'ekeliibi,
honorarium van circa 10,000 gulden 1-
gageerd voor een tournóe door Amerika j)'
koning zou haar, volgens dit blad, on r
tournéo vergezellen. Dit bericht schim
even weinig geloofwaardig als een
•olgens hetwelk de mooie Gaby de herbari
Je huwelijksaanzoeken van den ex-W
van Portugal en der Algarven zou 1
afgewezen. Daarentegen is hot voor nie„,J
een geheim, dat de jonge, onttroonde m
uarch nog steeds met hart cn ziel aan Gri
die tc Londen gastvoorstollingenJa'
gehecht ia en haar voortdurend door attcV
blijken geeft van zijn onveranderde liefde
Gaby verborg dit dan ook niet aim den ver'
slaggever van genoemd blad, dio haar
bezoek bracht. „Ik bezit een collectie
ien ter waarde van een millioen", verklaar
'lo zij, „maar het liefst dnine ik een collier'
da ik n Manuel Live,, en dat 60.0Gb
rostic, Om bnllaiiten geef ik niets." (V
raag, waar zij lmar kostbare collectie Lr
Ion bewaarde, riep zij haar kamenier, mj'u
dc blouse van deze open en haalde een kb
ren zakje te voorschijn, dat het „Kommer
kStzchen" om den hals droeg. „Uier M,i
mijn schat. Hij is zoo veilig bewaard",
klaarde de van een buitengewoon vertrou^i
blijk gevende diva. „Niemand zal ooit m i,ct
idee komen, dut mijn kamenier mijn jinu*.
Tnschat bewaart."
Gaby Deslys heeft, met liet oog op hw
«am-Jaande reis- naar Amerika, reeds vuor
f 120.0'Ql) aan toiletten besteld. Tniussckn
treedt zij eiken avond in hel Alhnmhra te
Londen op in „Les débuti do Ohichini'.
Zij verschijnt in deze kleine één-ader on niu'
ziek in een kostbaar negligé en rust op m
niet minder kostbaar pronkbed. Tkidc zij'
geschenken van koning Mmiucl, die timin
Ho voorstellingen achter de coulisse® bij
woont.
Alcohol in Zuid-Nigcria.
De gewezen correspondent van de 3.
mes" in Nigeria komt ia dat blad op tégon
liet streven van Kngekcho lnminiiitairen om
onmiddellijk een verbod uit te vaardigen op
liet verbruik van alcohol in Zn id-Nigeria.
Schrijver wijst er op, dat duur nu reed
kor verhooging van Invoerrechten tegen Int
euvel wordt geageerd en meent, dat'indien
liet ministerie van koloniën toegeeft aan den
aandrang van zekere zijde daarop eeocM,
overijlde maatregelen hoogst nadeelige gevol
gen zouden hebben.
„Keu hoofdelijke of hut-belasting, die 111
tien jaren van zorgzame voorbereiding en
proefnemingen wellicht mogelijk sul blijken,
«.ou, wanneer die onmiddellijk werd bij
voord ter vervanging van de inkomsten uit
alcohol, tot verzet aanleiding geven, met int
gevolg dat honderden onscliukfigen zulks
vullen en duizenden woningen vermeld zullen
worden. Verder zullen geheime stokerijen ah
paddestoelen uit den grond verrijzen, die
men voor het meerendecl niet zal kunnen
ontdekken, en door haar bestaan een groot.'
ramp over het land zullen brengen."
Tien toiletten per dag,
Wanneer men 1111*. Cliarles Kuranaun, ds
het als eigenaar van een. toonaangevende
modezaak in de Fifth Avenue te Ncw-Ybik
veten kun, gelooven mag, vindt de elegante
t'arijsche met betrekking tot dc behoef'':
mn luxe in toilettes laar gelijke niet in het
internationale rijk der mode.
Zij wisselt toch, naar de juist van oen
reis naar Kuropa teruggekeerde deskundige
■mn een persman inodedeclde, per dag tien
«mud van oortuum, terwijl elk daarvan op
gemiddeld G00 gulden geschat moet worden;
haar dagelijksche garderobe verlegemvoor-
digt dus een waarde van G000 gulden,
„Eij heeft een kostuum noodig voor den
morgenrit in het Bois do Boulogne, een
tweede voor liet dejeuner, dan volgen <1«
toiletten voor de boodschappen in de stad.
Ie uftenioon-tea, de visites, het diner, Je
Ij cru, liet souper, om liet kost linie negligé
liet te vergeten, waarmee zij zich voor lid
dn pen gaan tooit", voerde do lieer Kun-
nann tot bewijs van zijn gezegde aan. „1M
-eronderetelt voor de Parijsehc vrouw, die
en zekeren stand liceft op (e houden, lid
bcz.it van ongeveer zestig verschillende kos
tuums, wanneer zij aan alle ei&chfin wil he-
nitwoordoii, Welker vervulling haar eerst een
plaats in liet bedrijvige Pnrijscho uitgaan^
'even verschaft."
Koloniën.
Medewerking,
De nmjoor-Chinee.s te Femiirang heeft i»
iet belang der cholcnibc-tiijdnig 011 cuiitro'c
ren automobiel ter beschikking van den
lokter djawa ge.-tehl, in afwachting va1' p
reds oor Jat doel lierteh1"
mto. („ja va-Bode".)
He Regent ran Rembang.
Naar aanleiding van den in den Aledan
I'riajn vers» henen open brief (ook door om
mergenorae Red. „Beh. C't.") heeft de re
guit van Rembang een aanklacht tegen d'i
blad ingediend, meldt liet „Boer. Handels
blad".
- s;
