64*te Jaargang
Zondag 1 October 1911
No. 13727
Tweede Blad
Het „recht" van den sterke.
Kennisgeving.
Stads-Ziekenliuts.
Het portretje.
Deze courant verschijnt dagelijks, mot *itz*nderi»g va* Zoa- Feestdagen.
Prijs per kwartaal: Voor. Schiedam en Vlaardiage* fi.LËS Jfeuaeo
per post fl. 1.65.
Prijs per week: Voor Schiedam ea Ylaardiage* 1® cent
Afzonderlijke nummers cent.
Abonnementen worden dagelijks aaagenomo».
Advorlentiën voor het oorstrolgaad aum*«r jmRÖtt. <W vfir mt
uur aan kot Buroau bezorgd zija.
Bureau: Lange Havea N». 141 (koek Kerte Baren).
Prjjs der Advortentiëa: Vaa 1—6 regels fl.0.82; iedere tegel mtm
15 cents. Reclames 80 cent per regel. Gieot® letters naar de plaat» die zij
innemen.
Advortentiëa bij abonnement op voordeelige Teecwaafdw. XtóeTev.
hiervan zijn gratis aan het Bnroau ta bekome*.
In fle nummers, dia Dinsdag-, Donderdr.g- en Zaterdagavond,
veroohjjuf*, wordon zoogenaamde kleine advertentiön opgenomen tot den prjjs
van 40 tnft per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te volde»*.
Intercommunale Telefoon No. 108.
Drankwet.
Burgemeester en Wethouders van Schie
dam,
Gelet op de arlt. 12 en 15 der Dtankwet,
Brengen ter openbare kennis, dat bij hon
een verzoek is ingekomen van de Wed. K.
C. VAN DOORNNijs, om vergunning voor
den verkoep van sterken in hei klein voor
gebruik ter plaatse van verkoop in het
benedenlokaal van het perceel, gelegen aan
de Bakkerstraat no. 6;
on herinneren, dat binnen 2 weken na
deze bekendmaking tegen het verlecnen van
dc vergunning schriftelijk bij hun College
bezwaren kunnen worden ingebracht.
Schiedam, 29 September 1911.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
M. L. HONNERLAGE GRETE.
De Secretaris,
V. S1CKENGA.
Aanbesteding.
De Commissie van Administratie van het
Stacb-Ziekcnhuis te Schiedam, zal op Vrijdag
27 October 1911, aanbesteden de levering
van
30 HECTOLITER AARDAPPE
LEN, TEN DIENSTE VAN DAT
GESTICHT.
De monsters moeten op den dag der aan
besteding voor 's morgens 9 uur aan het
Ziekenhuis bezorgd zijn.
Do voorwaarden van aanbesteding liggen
inmiddels aldaar ter lezing oj> iederen werk
dag, des morgens van 9 tot 12 uur.
De CornniL-sie voornoemd
M. L. HONNERLAGE GRETE,
Voorzitter.
Mr. M. M. v. VELZEN,
Secr.-Pcnn.
To Emden zijn twee hoeren gevangen
gezet, die men voor Engelsehe spionnen
hield. Deze hoeren waren met een jacht in
do haven van Delfzijl gekomen, waren
overgevaren naar Emden en hadden daar
blijkbaar heel nauwkeurig rond gekeken.
Dat laatste had de aandacht der Uuilsclic
politie getrokken on de hoeren waren da
dolijk in verhoor genomen. Intusschcn
eenig bewijs, dat men hier werkelijk met
spionnen te doen had, kon men niet krij
gen, eenige aanwijzing was er ook niet.
Men liet zo dus gaan, bespionneerde hen,
nam hen nog eens gevangen en stuurde
inmiddels een politicboot naar Delfzijl om
eens te zien hoe bet jacht der hoeren
er uitzag en of men met dat jacht of met
den schipper iets wijzer worden kon. Doch
tie schipper vertoonde geen neiging met de
politie in nadere besprekingen te trede?),
dc bestuurder van de politieboot had voor
een Duitschen politieboolbestmmler opmer
kelijk fijne rechtsbegrippen, zoodat hij niet
„tóch maar" onderzocht recht of geen
recht en zoo geschiedde het, dat do boot
onverrichterzake te Emden terugkwam en
dat men de hoeren wel bij gebrek aan
bewijs moest loslaten.
De heeren wérden los gelaten.
liet spreekt van zelf, dat een cn ander
velen Duitschers niet naar den zin is
en laten wij or maar dadelijk bijvoegen
dat liet velen Franschen en Engelschen
evenmin naar den zin zou zijn cn dat
zij evenzeer verontwaardigd zouden zijn.
dat Delfzijl daar lag, als Emden Fransch,
respectievelijk Engelsch gebied was.
In dit geval hebben wij nu echter met
Duitschers te doen en kunnen dus alleen
op Duitschers de psyche van den groot-
land-bewoner in dit opzicht bestudeoren.
En wij kunnen dat werkelijk besludeeren,
omdat wij van die verontwaardiging een
manifestatie hebben in de „Deutsche Ta-
geszeitung". Als dagblad beleekent deze
courant wei;- Doch als orgaan van de
agrarische jonkers, die nog altijd in Prul
-sen cn dus in Duitschland een eerst;
viool spelen, beteekent dc „Tageszeitung"
wèl wat.
In dit blad staat nu een als hoofdartikel
opgenomen stuk van een graaf von Re-
ventlow over deze kwestie. En uit dat
hoofdartikel kan men den geest proeven
van vele echt-Duitsche mannen gelijk
die hoeren zich naar illustre Russische
voorbeelden niet ongaarne noemen. Dc
schrijver is hevig verontwaardigd, dat En
gelschen de Ncdcrlanclsche kust als ope-
ratiebassis voor hun spionnen gebruiken.
Daaraan zoo meent lii; moet een
eind komen. Wij (Nederland) mogen geen
hulpmiddel voor Engeland zijn en die En
gelsehe aanmatiging niet dulden welke
aanmatiging nota bene hierin bestaat, dal
twee Engelsehe hoeren met een jachtje in
Delfzijl liggen. Zulke inenschen moeten wij
over do grenzen zetten.
Ook zouden wij die verdachte schepen
kunnen onderzoeken. 'Doch voldoende is dit
den hoofdarlikelaar niet. Wij moeten Duit-
schc autoriteiten in onze eigen havens een
onderzoek laten instellen dat moet ons
maar eens gauw als onze plicht voorgelegd
worden.
Doch uit het verde" verloop van het
artikel blijkt voldoende dat ook dit den
schrijver eigenlijk nog niet voldoende is.,
Do Eemsmond moet Duitsch zijn. En ver
moedelijk moeten dan Delfzijl en alle Ne-
derlandsche plaatsen aan dien mond ook
maar Duitsch worden.
Wij willen heden niel op dezo kwestm
ingaan. Evenals de Schelde heeft de Eoms
haar kwestie, die nog volstrekt niet opge
lost is. Doch wij hebben die kwestie
heelemaal niet noodig om de enormiteiten
van den heer von Reventlow tot haar
recht te doea komen.
Deze wil klaarblijkelijk Nederland dwin
gen om iemand, die door den een of an
dere Duitsche political!toiitcit verdacht
wordt van spionnage, maar dadelijk over
de grenzen to zetten.
IiUusschen het is nog denkbaar, dat
men menschen, tegen wie de ernstige ver
denking bestaat, dat zij spionnon in een
vreemden staat zijn, als ongewenschtc
vreemdelingen over de grenzen zet. Doch
nu denkt deze schrijver erover of het niet
mogelijk zou zijn, dat wij om een mis
drijf, dat hier waarschijnlijk niet straf
baar is en in elk geval niet op de ge
wone wijze is aangebracht, een instruc
tie gingen openen en clan toch zeker de
bewijsmiddelen en den dader maar aan
Duitschland overgaven. En ook dit vindt
de heer von Reventlow onvoldoende: het
beste was, dat wij de Duitsche politie
op ons eigen gebied huiszoeking lieten
doen.
Inderdaad maller kan het niet. Dat
zou wat nieuws zijn, dat wij om een
daad, die alléén Duitschland aangaat en
die door de meeste Duitschers zelf ethisch
niet als gewone misdaad wordt be
schouwd, onze eigen souvereiniteitsrechten
gingen opbergen en Duitsche politiemannen
geven, die wij den onzen niet dan noode
cn niet dan met vele waarborgen tegen
misbruik toekennen: het recht om binnen
te dringen in een bewoond huis of schip.
Dat nu zulke gedachten opkomen in het
brein van een of anderen onveranlwoor-
delijkcn politiekcn tinnegieter, zou niets
wonderlijk zijn. Doch dat een groote cou
rant al is hot dan ook de „Tages
'eitung" z.ulke betoogen als hoofdar-
uko 1 opneemt, is toch waarlijk wel tee
kenend voor den geest van dit soort Duit
schers, die, zoodra het sterke Duitschland
met een zwakkere mogendheid in aanra
king 'komt, dadelijk alle gedachten aan
recht op zij zetten.
En laten wij er weer bijvoegen: hetzelf
de zou ziker evenzeer het geval zijn met
zeker soort Franschen, Engelschen en t. q.
Hon is er bij internationale verhoudingen
nog zoo weinig aan gewond om met jeins-
overwegingen te rekenen, wanneer men
tot de machtigen der aarde behoort.
ceren, van wie ten tot het Nederlundsch-
Indische leger behoort en een marine-officier,
do Volgende week Maandag naar Londen
zal komen en den volgenden dag naar New-
Castle zal vertrekken om de fabrieken van
Armst rome te bezoeken.
Nederland en Rusland.
Reuter seint uit Petersburg
De vertegenwoordiger van het ministerie
van Buitenlandsche Zaken, Nerntow, en de
Nederlnndsche gezant, baion Sweeils dc
Land as Wyborgh, ondet teekenden dc con
ventie betreffende vederzijd.sche erkenning
door Rusland en Nederland van mmni'oo/c
vennootschappen, commercicele, industrieels
en financieeJc maatschappijen.
Men heeft wel eens beweerd, dat de
Japanners do Franschen van het Oosten
2ijn. Dat kan in enkele opzichten zoo zijn,
maar in andere punten verschillen zij
toch grootclijks van elkaar.
Al liocl spoedig, na de geboorte, zal
oen Fransch meisje de handjes uitsteken
naar een spiegel om baar lief gezichtje
en bevallige bewegingen te bewonderen.
Deze aangeboren liefde voor dit voorwerp
wordt grooter, naarmate het kind zich ont
wikkelt, en voordat het meisje haar ze
ventiende jaar hoeft bereikt, is haar hoog
ste ideaal zich te bewegen in een kamer
vol spiegels.
In het Japanschc dorpje Yowenski daar
entegen was een spiegel een geheel on
bekend iets en de meisjes wisten niet hoe
ze er uitzagen, behalve als zij door haar
beminden haar schoonheid hoorden be
schrijven.
Nu gebeurde het eens, dat een jonge
Japanner, die dagelijks voor een jnrinska
liep, op straat een klein spiegeltje vond,
dat waarschijnlijk aan een Engelsehe toe-
.riste had toebehoord.
Hel was natuurlijk voor den eersten keer,
dat Shiki Tsum zoo'n ding ,zag. Hij keek
er zeer aandachtig naar, en tot zijn groo
te verbazing zag hij een bruin gezicht met
een paar pittige oogen, waarin een uit
drukking van angstige verwondering stond
te lezen.
Sliiki Tsum ging op zijn knieën zitten
en keek er hoogst ernstig naar en Huis-
terdo toen bij zichzelf: „Het is mijn va
der. Hoe kan zijn portret hier gekomen
zijn? Is het misschien de een of andere
voorspelling?"
Voorzichtig borg hy zijn schat in een
doek en stak het in den zak.
Toen hij 's avonds naar huis ging, stopte
hij het in een vaas, die bijna altijd on
aangeroerd bleef staan; dit was do beste
plaats, welke hij er voor bedenken kon
Hij zeido er niets van aan zijn vrouw, want,
dacht hij bij zichzelf: „vrouwen zijn
nieuwsgierig, en dan, soms kunnen ze ook
wel babbelachtig zijn," en Shiki Tsum vond
deze zaak te heilig dan dat er met de
buren over gesproken zou worden.
De volgende dagen was Shiki Tsum in
een opgewonden stemming, llij dacht voort
durend aan het portretje en telkens liep
hij van zijn werk en verscheen plotseling
thuis om een blik te werpen op zijn
schat.
't Gevolg biervan was, dal Lili Tsec,
tic vrouw van Shiki Tsum, niet begreep,
waarom haar man zoo dikwijls thuis kwam.
Hij gaf haar trouw, telkens als hij kwam,
een kus; en in 't begir stelde hij haar
gerust met te zeggen, f alleen maar
even in kwam loopen om haar lief gezichtje
to zien, Hoewel zij dit in den 'beginne
BIM'EK LAM
Een mlllialre missie naar Jugelnnd.
De Londensche berichtgever van liet
llbl." seint, dut een commissie van vijf
hoofdofficieren uit Nederland, samengesteld
uit twee genieofficieren, twee artillerie-offi-
geloofde, werd zij ten slotte toch achter
dochtig en door haar man te bespieden,
merkte zij, dat hij nooit weg ging vóór
dat hij een poosje alleen was geweest in
do kleine achterkamer.
Dag aan dag doorzocht zo nu het ka
mertje, maar zo vond niets bizonders.
Eens op een dag echter kwam ze bin
nen cn zag haar man de blauwe vaas ver
zetten, waarin zij haar rozcblaadjes bewaar
de. Hij redde zich door te zeggen, dat hij
do vaas recht zette. Ze nam oogenschijn-
lijk mot deze verklaring genoegen, maar
nauwelijks was hij weg, of ze keek er
in, en alles was haar duidelijk.
Wat of ze wel zag?
Wel, liet portret van eon vrouw, en ze
had nog al gedacht, dat Shiki Tsum zoo
goed en zoo trouw was. Haar droefheid
was eerst te diep voor woorden. Ze zat
maar op den grond, met het vrceselijke
portret op haar schoot.
Op eens werd ze aangegrepen door een
halstochlelijke woede, en ze keek weer naar
hot spicgelljo. Ze zag hetzelfde gelaat,
maar ze kon zich niet begrijpen, dat haar
man zoo'n gezicht kon bewonderen, zoo
boosaardig keken de donkere oogen.
Zo had geen lust om iets uit te voeren,
en verzuimde het avondmaal voor haar
man klaar te maken. Ze bleet maar op den
grond zitten, met liet portret in de hand.
Toen Shiki Tsum thuis kwam, was hij
hoogst verwonderd, dat liet avondeten niet
klaar stond, en zijn vrouw niet in de
kamer was, Hij liop door naar do anderQ
De groote legermanoeuTres.
Hot ,,Vad." schrijft:
Nu de groote manoeuvres afgcloopcn zijn
en zij ditmaal beter aan het doel hebben be
antwoord dan vroeger, mag het, zonder in het
minst aan de verdiensten van den tegen-
woordigen titularis te kort te doen, toen nog
wel eens gezegd wordon dat de opzet er an
geheel het werk is geweest van den afgetre
den minister Cocl.
liet ontwerp voor de manoeuvres, in
hoofdzaak zooals die thans gehouden zijn.
is door hem in overleg met den commandant
van het veldleger, generaal De Moester,
vastgesteld. Zelfs had de heer Cool, naar ons
van goed ingelichte zijde wordt medegedeeld,
in den ministerraad de portefeuille-kwestie
gesteld, voor liet geval zijn inzichten in dezen
niet werden gevolgd.
Van antirevolutionnnirc zijde was den mi
nister nl. een amendement aangekondigd,
een zoodanige adeilating van het betrekken
aitikel broogend. dat daarmede de zaak ge
heel in duigen zou zijn gevallen. Naar aan
leiding daarvan moet de lieer Cool loon in
den ministerraad te kennen hebbigegeven,
dat hij zou heengaan, indien het bedoelde
amendement zou worden aangenomen.
Zooals men weel viel de minister op de
kwestie van het opnemen der officiorspon-ioe-
11011 in zijn voorstel betreffende de verbete
ring der officierstractemontei). De op zijn
begrooting uitgetrokken post van -175,000
voor de manoeuvres werd op fijn aandrang
echter door den minister Heemskerk besten
digd, en de begrooting zonder dat van
het bedoelde amendement vorder iets verno
men werd aangenomen.
Het groote verschil met de vroegere in
richting der manoeuvres is, zooals bekend
mag worden verondersteld, dat nu grooterc
legereenheden (divisies) tegenover elkander
werden geplaatst, en dat zoowel wat de i-cuc-
gingen als wat de huisvesting en verzorging
der troepen betreft, meer dan tot dusverre
in overeenstemming met den werkelijken
oorlogstoestand werd gehandeld.
Alg. Ned. Politiehond
Jhr. mr. Yan Humalda van Eijsinga, bur
gemeester van Wormerveer, heeft om per
soonlijke redenen bedankt .als president van
den Algemeenen Nederlandschen Politie
bond.
Vrijzinnig democr. Bond.
Door het hoofdbestuur van deu. Vrijzin-
nig-Democïatisclicn Bond is, mede op ver
zoek van verschillende comité's, die hun
actie nog niet konden beëindigen, en in
overleg met het ccntiaal bestuur van het
A. -I. Weikliedenverhond, besloten net
kic-i echt-adres, uitgaande van de beide
voiec-nigingen, eerst in het laatst van De
cember ter bestemder plaatse in te dienen.
De afdeelingen zijn nu uitgenoodigd om'
de resteerendc drie maanden, die juist in'
het voigaderseizoen vallen, te gebruiken om
in nog breeder kring dan tot nu reeds
hei geval was, de propaganda voor het
Algemeen Kiesrecht te voeren, om velen,
die het helaas nog verzuimden, op te wek
ken door hun handteekening onder liet
adres mede klem bij te zetten aan de actie,
om het eerste burgerrecht aan allen, dio
het niet onwaardig zijn, te doen verschaf
fen.
Nog een Rotterdamsch „rolksblud''?
„Reeds eenige maanden gaat door Rot
terdam een gerucht zoo lezen wij in „Het
Volk" dat den laatsten tijd vaster vorm
aanneemt, n.l. dat dc- „Nieuwe Rotterdam-
hche Courant" voornemens zou zijn naast
haar groote en deftige uitgave ook een
„volksblad" to gain exploiteeren, Een
soort Rotterdamsche „Echo" of „Courant"
dus, een aftreksel van de „N. R. Ct.", ge
reedgemaakt voor Jan Boezeroen; een po
ging wellicht om het oud-liberalismc te
populariseereu en tevens een nieuw winst
gevend zaakje aan de oude firma te ver
binden."
De „N. R. Ct.", b -venstaand overnemend,
voegt daaraan boe:
Ofschoon wij niet gewoon zijn malle ge-
itiehlen tegen le spreken, zelfs niel malle'
.geruchten" met „vasten vormV. meenen
wij dezen keer een uitzondering te moeten
maken. „Het Volk" kan gerust zijn. Plan
nen, als door het blad bij geruchte verno
men. zijn liij ons zelfs niet m embryo aan
wezig.
Middenstand en uionwo tariefwet.
Het bestuur van den Middenstandsbond
heeft een circulaire aan de secretarissen
der aangesloten vercenigingen verzonden,
waarin gezegd wordt:
„2 September 1.1. is bii het Bondsseore-
tnriaat ingekomen een aanvraag van de
Arnhemsche Verecnïging voor Handel en
Nijverheid, gesteund door 3-i andere ver
cenigingen, over het houden van een bui
tengewone algemcene vergadering van den
bond, teneinde daarin de Tariefwet te be
spreken en een uitspraak over het prin
cipe te doen.
Dit schrijven heeft in onzo vergadering
van 12 dezer het onderwerp van een be
spreking uitgemaakt en naar aanleiding
hiervan is door ons besloten een buiten
gewone algemeene vergadering te houden
kamer en was spoedig op de hoogte van
den ongewonen slaat van zaken.
„Dat is dus de liefde en de trouw, die
jo mij beloofd hebt; behandel je me
zoo, nog eer we een jaar getrouwd zijn?"
„Wat bedoel je, Lili Tsee?" vroeg haar
man, die niet anders dacht of zijn vrouw
was krank? enig geworden.
„Wat of ik bedoel? Wat bedoel jij? Om
portretten te bewaren in mijn rozcblaadjes
vaas. Hier, neem aan, cn bewaar het, want
ik heb het niet noodig; die slechte, slechte
vrouw," riep Lili Tsec in tranen uitbar
stende.
„Ik begrijp jo niet," zei haar echtgenoot
verbaasd.
„01 je bergijpt me niet," zei ze sarcas
tisch lachend.
„Lili Tsee, wat bedoel je toch?" vroeg
haar man, die nu. ook boos en driftig
werd. „Dat portret is van mijn armen va
der. Ik heb het laatst op straat gevon
den, en heb hel in die vaas gelegd om
het goed te bewaren."
Lili Tsec's oogen fonkelden van veront
waardiging over deze lage leugen.
„Hoor eens," schreeuwde ze bijna, „hij
wil me vertellen, dat ik geen gezicht van
een man van dat van een vrouw kan on
derscheiden."
'Shiki Tsum kookte van veron'waardiging
on de tivist begon ernsi te worden. De
voordeur stond half open, zoodal de lui
de, boozc woorden de aandacht trokken
van een bonse (ecu Japanschen priester)
die toevallig voorbij ging,
„Kinderen, zei hij, zijn hoofd tusscben
de deur stekend, „waarvoor zoo'n schan
delijke twist?"
„Vader," antwoordde Shiki Tsum, „mijn
vrouw is gek gewed u."
„Dat zijn alle vrouwen min of meer,"
viel do bonse in. „Je hebt je vergist,
als je op volmaaktheid hadt gerekend, en
je moet nu bij je koopje blijven."
„Maar ze liegt."
„Het is niet waar," riep Lili Tsee uit.
„Mijn man heeft het portret van een
vrouw en ik heb het verstopt gevonden in
mijn rozeblaadjesvaas."
„Ik zweer, dat ik geen ander dan dat
van mijn gestorven vader heb," sprak haar
echtgenoot gegriefd.
„Mijn kinderen, mijn kinderen," zei dc
heilige bonse plechtig, „laat mij die por
tretten eens zien."
„Hier is het; er is er slechts één, maar
hel is er eea te veel," zei Lili Tsee sarcas-
iisch.
Do bonse nam het spiegeltje en hekeek
het ernstig.
„Het is het portret van een heiligen,
oei waarden bonse. Ik begrijp niet, hoe jo
je in zoo'n heilig gelaat kunt vergissen.
Ik moet liet mee nemen en onder de kost
bare reliquiën van onze kerk bewaren."
Zoo sprekende, bief de bonse zijn han
den op, zegende het eehipnur en ging
langzaam heen, met het spiegeltje, dat
zooveel kwaad berokkend had. bij zich.
SQHIEDAMSCHE COURANT.
O O
