allerlei.
Soldaten-genoegens in het kamp bij Tripolis.
OORZAAK DER BABYLONISCHE
SPR A AK VERWARRING.
Een architect werd bij een getuigenver
hoor ondervraagd door een advocaat, die-
alle pogingen in het werk stelde om de
getuigenverklaringen te verzwakken.
„Gij rijt een bouwer, nietwaar?" vroeg
de advocaat.
„Neen, mijnheer, geen bouwer, ik hen
architect,"-
„Nu, goed, houwer of architect, archi
tect of houwer, dat ri vrijwel hetzelfde,
zou ik denken."
,,Ik vraag wol excuus, dat is tang niet
hetzelfde."
„Zoo Misschien wilt ge. wel zoo goed
zijn, te verklaren waarin dat groote on
derscheid bestaat?"
„Een arcliitect, mijnheel-, ïuaakf het. u ril-
Averp, boieidt pkuinen voor en toekent do
bijzonderheden; knvlom, hij is de man,
die den geest vertegenwoordigt. De houwer
is alleen de machine. De architect is de
kracht, dié do mariiiue in clkaiwlet- zet
en aan den gang brengt."
„O, dank n wel, mijnheer de architect,
'dat is voldoende. Een zeer vernuftige on
derscheiding, zonder twijfel. Weet u soms,
,wio do architect van den toren van Babeï
jvas?"
„Daar was geen architect, mijnheer; van
daar- de verwarring."
HOE MEN EEN ALPHABET
KAN MAKEN.
Men zegt, dat de Cberokuzen-Indiarren!
van Noord-Amerika het eenige voorbeeld
in de nieuwere tijden opleveren, dat een
volk eon alphabet uitvindt. Dit geschiedde
'dom- een halfbloed Indiaan, Se quay ah ge
naamd, maar misschien beter al» George
Guess bekend. Tot ongeveer een paar
jaar vóór hot grootseho denkbeeld in zijn
brein opkwam, verstond hij geen enkele
lettor. Toen hij arm eu afgezonderd van
zijn Mum levende den opperhoofden
Vei telde, dat hij een boek gemaakt had,
berispten zij hem over zijn ijdelliejd. Hij
liet zicli echter niet ontmoedigen, maai stu
deerde harder dan ooit. Zijn naburen hiel
den hem vooi krankzinnig en zijn vrouw
dacht <n* eveneens zoo over, want zij ver
nielde zijn papier, zoo dikwijls als zij maar
kon. In T eerst trachtte hij voor ieder
Woord in dé Aurokeeschc taai een letter-
teeken uit to denken, maar die poging gaf
hij spoedig op. Toen ging hij het aantal
klanken in die taai na. l>ezc bleken B8
in getal te zijn. Voor olken klank nam hij
een letterteekcn aan, en bijeengevoegd
vormden de ietterteekens, die het alpha
bet uitmaakten, woorden. Toen hij een
maal zoover gekomen was, riep hij zijn
buren bij elkaar en zei lien, dftt hij een
hoek kon maken. Wederom weigerden zij
hem te gelooven. Om hen te overtuigen!,
vei zocht hij ieder hunner, een redevoering
te houden, die hij mulei bet uitspreken
opschreef. Daarna las hij ieder zijn eigen
redevoering voor. en allen n\oe.den erken
nen, dal hij werkelijk een hoek kon maken,
En aldiii werden in verloop van tijd
do Cherokuwn van de oostelijke prai
riën der Veiwuigde Staten een lezend
volk. Ofschoon de tol toetrok ens in dit al
phabet talrijker zjpi dan in tiet Romein-
sche, kan een fherukusche jongen door
middel daai van m twee maanden leeren
lezen, terwijl Item dit twee jaar zon ge
kost hebben mei behulp van gewone letters
EEN SMOKK KLAARSTER,
lil het reisseizoen is het nu eenmaal de
gewoonte, duf verscheidene families haar
eigen grenzen ovetirekken, en hij den terug
keer naar het vaderland is vooi menigeen
de verleiding Ie sterk, en tracht men een
of ander artikel, dat met invoerrecht be
last is, binnen te smokkelen, zonder den
fiscus 01 voor te geven, wal hem toekomt.
Of het nu juist om hel kleine geldelijfcq
voordeel is, dal men de kans waagt zich
aan onaangenaamheden bloot te stellen,
is voor de meeste reizende dames en hee-
In de diepte van. Haar hart gevoelde
Ellen weer iets van die bewondering, die
zij vroeger voor Ove koesterde. En met
een kleinen schrik want zij had toch
getoefd, dat zij nu eindelijk tot rust zou
komen met een kleinen schink had zij
er zich over verbaasd, dat zij ter wille van
Ejgil met Ove gebroken had, met. dezen
oleganten, slanken jongen man met de
bruine, levendige oogen en tiet zwarte
haar. Eerst nu bemerkte zij hui verend,
dat. Ejgil teel ijk wn». Hoe had zij hem
kunnen verkiezenhem met het dikke,
bteeke gezicht, met 'n eersten aanleg van
embonpoint 1
..Krijg ik nu liet. portret!" i-Ocg zij
eindelijk met haar allprzac.ht.--te stem, ter.
wijl zij haar blik op Ove liet rusten.
„Ja," antwoordde Ove. Hij voelde, dat
hij op dit oogenbtik haar slaaf was. ...In."
herbaalde hij. ,.lk za! het sturen."
„Dankje!" zei Ellen. En Indien hij de
trap, drukte zij lang en warm de liand.
Ove Borek liep den geheelen dag rond
als in een roes. Maar hij vergat liet por
tret te sturen, in de hoop, dat. Ellen
nog eens zou bezoeken.
En die Koop bleek niet ijdel.
if j 1
V
Jn don tijd van aeroplanes en draadloos»
telegrafie gaat alles snel.
ren niet aan te nemen; de zucht naar het
verbodene zal er wel de voornaamste rol
in spelen.
Hoe dit ook zij, in den vorigen zomer
maakte een Franschü artiste zich aan
smokkelarij schuldig. .Zij kwam met de
hooi, die geregeld tusschen Jersey en Gra-
intllo vaart, van het eerstgenoemde eiland.
Liefhebster van een lijne sigaret te, bad
zrj op Jersey een tamelijke hoeveelheid
lichte tabak gekocht, die daar tegen ma
tigen prijs te bekomen is, 'terwijl lfot ar-
fikei in Frankrijk duur betaald moet wor
den. Zij dioeg de tabak in een handkorfje
mee. Rij het landen op de Franscho kust
waren natuurlijk de beambten der douane
op hun qui-vive, en een van hen, op do
artiste afkomende, richtte de gewone vraag
lot baar:
„Hebt n niets te declameren?" j
„Neen, mijnheer," luidde het antwoord.
„Maar wilt u, dat ik mijn koffer open
maak?"
Op bef toestemmend gebaar van den be
ambte, zei de artiste: „Och, zoudt u dan
zoo goed willen zijn, even dit koifje vaat
Ie bonden? Eén oogenblik maai-."
En terwijl zij den koffer opende, clic
niets dan linnengoed bevatte, hield de be
leefde douane-ambtenaar de contrabanda
in zijn hand.
Dat. was hel, juist, wat de artiste het
meeste vermaak gaf, „Stel u voor," zei
ze, 'toen zij later het geval verhaalde, „eii
was 2 kilo tabak in mijn korfje 1"
Ja, ja, de lust tot het verb'odonc is nog
altijd sterk in ons, nienschen.
CIIINEESCHK DIERENLIEFDE.
Do Chineezen zij buitengewoon wieed
ten opzichte van de dieren, vooral als zij
moeten 'dienen om hun veihemelte te stre
len. Zoo zetten zij bijv. boter in een pan
op het vuur en hebben allerlei kruiden,
zooals peper, zout, sago, enz. bij de hand.
Nu nemen zij een kip, eend of gans, en
houden die levend boven de pan, zoodat
de pooten baar even aanraken. De groote
latto 'doet de pooten van liet arme dier1
zwellen en al liet bloed trekt daarheen.
Na een of twee minuten doopt men do
pooten in de specerijen en houdt ze weer
boven 'de pan. Terwijl men dit herhaal
delijk doet, stroomt al het bloed uit hel
lichaam in de poolen, waardoor deze na
verloop van eenigen tijd opgezwollen en
daarbij gelijktijdig gekruid worden. De
pooten alleen worden gegeten.
Met zet een Jagen muur op van leem,
met een tussehenmimte vanbinnen van
twee tot drie voet, richt op een afstand
van twee voet een tweeden muur op en
zet in de binnenvakken pannen met wijn,
azijn, soya, enz. Nu wordt in de binnenste
ruimte een flink vuur aangemaakt, in de
buitenste een levend lam opgesloten. Dit
wordt "natuurlijk door de groote hitte dorstig
en drinkt de pannen met de verschillende
vloei stoften ledig. Zijn de specerijen op
gedronken en in het vleesch overgegaan,
dan wordt het dier afgemat, valt dood
neer en is in korten tijd gebraden. Ook
schildpadden worden op dezelfde wijze
toebereid; men zet ze in eon pan op bet
vuur; in liet deksel bevindt zich een
opening, -waardoor het dier juist zijn kop
kan steken. Zoodra hel water heet wordt,
Dacht de schildpad den kop in de frissche
lucht Ie brengen en wordt md gekruid en
wijn en azijn gedrenkt, die het begeevig
inslikt Dit duuri zoolang, als het dier de
klacht heeft, den kop buiten te houden",
en daai een schildpad oen zeer taai leven
heeft, zoo eindigt deze marteling meestal
eoi-at wanneer lijj bijna gekookt is
Dit zal wel voldoende zijn om aan te
toon-en, dat de damesleden der Dierenbe
scherming daar handen vol werk zouden
hebben.
NIEUWTJES VAN UIER EN DAAR.
Een rechter te Chicago gaf den uitvinder
van een haarmiddel bevel, de deugdelijk
heid van zijn uitvinding te bewjjzen door
het toe te passen op hot kale hoofd van
een pohtie-agent.
Na Ellens cere te bezoek bij Ove stond
do hleeke Ejgil haar steeds meer tegen
en haar gedrag tegenover hem Was zoo,
dat hij op een goeden dag met Kaar brak.
En dat wilde zij juist.
Zij was begonnen, na te deiiken over
haar vole verloringen en daarover, wat
do nienschen er ten slotte wel van zei
den. En nu meende zij, dat, als het dit
maal Ejgil was, die de verloving afmaakte,
do menscheii tiaar geert wispelturigheid
konden verwijten. Ergo: Ejgil brak met
haar.
Een maand later waren Ove an Ellen
ondertrouwd.
Ellen huwde Ov'e, en Ove Werd geluk
kig. En als Ove wat gebeurde zag,
hoe El tons oogen koket teerend in die van
andere mannen speelden, dan maakte hij
zich niet ongerust.
Nu was zij immers zijn vrouw. En el-
ken avond knikte hij dank haai- liet por
tret toe, dat hem zijn liefste had weerge
geven. i
En vergat dat hij leefde in den tijd
van aeroplanes en, auto's en in den
tjjd der, echtscheidingen
K
test -
De door het slechte j aargetijde gedurende
den winter onderbroken krijgsverrichtingen
der Italianen Worden, nu de lento weer
in het land komt, weer opgevat.
In den zonder roemruchtige dagen verstre
ken tijd verveelden de Italiaansche solda
ten zich dikwijls danig; er was geen
vijand te zien en or was niets to doen.
Daarom gaven zij zich aan de genoegens
en verstrooiingen, die zij in hun vader
land huldigden, over; tot zelfs op do vent
vooruitgeschoven posten kon men do Ita
lianen bezig zien met hun nationale .ipe-
ien.
De onderwijzers van de openbare scho
len te New-York moeten aan do Vereeniging
voor Opvoeding berichten, welke theaters
zij bezoeken, welke boeken zij lezen, en
wat zij in hun vrije uren doen. Yan hun
antwoord hangt hun salaris at".
Onder de onopgeëischte voorwerpen in
de wachtkamers en de depots der South-
Eastern-Railway achtergelaten en onlangs
publiek verkocht, waren twintig balen meel,
een roeiboot, een brandkast en een veeg-
machine.
Ren invitatie voor een diner, gegeven
door den Mannen-Bond van do hervormde
kerk te Belle Ville, in Nevv-Yersey, ging
vergezeld van hel volgend schrijven: „Wij
hebben bij dit diner geen lasschenkomst.
noodig van vrouwen. Wij koken zelf, be
dienen en wasschen de vaten. De vrou
wen komen alleen manr om te eten.
Ia de Riviera wordt het di-agen van
armbanden door mannen meer en meer
algemeen. Vroeger was het mode één en
kele bracelet te dragen, maar nu dragen
rij er meer. In het restaurant van een deftig
hotel kan men dagelijks een Russisch groot
vorst zien, die verscheidene, van diaman
ten voorziene, armbanden om zijn pols
heelt.
In Basula-latfd doen de vrouwen, wan
neer zij trouwen, in plaats van den g'ebrui-
kelijken ring om den vinger, een koperen
band om den hals. Alle getrouwde vrou
wen in Basufa-land dragen zulk een band
als teeken harer waardigheid. Do banden
zijn aan den achterkant van een gleuf voor
zien om ze af te kunnen doen.
Dooi een Eng eist-hm an is een anti-zee-
ziekte-stoel uitgevonden, fnplaafs van op
pooten rast de stoet op spiraal voeren, en
hoe hard het schip ook slingert, de gebrui
ker van den stoel ondervindt er niet den
minsten last van. Er zijn verschillende pioc-
ven mee genomen, en liet resultaat moet
zijn, dat ze zeer goed voldoen.
groot, zal zijn, dat het hom waarschijnlijk
zal dooden, zullen we het hem in 't ge
heel niet hebben uit le betalen."
EEN VERGISSING AAN BEIDE ZIJDEN.
Een Hollander en een Franse htnnn eton
den op het dek van een stoomboot naast
elkaar naar do zee te turen. Toon bij hem
gebruiken wilde," miste de Hollander zijn
zakdoek, en beschuldigde den Fraöschman,
dat deze hem gestolen had.
Deze zei niets en keerde zich om. Even
later vond de verstrooide Hollander den
zakdoek in zijn hoed en maakte bonder 1
excuses tegen den Fransclnnan.
„Geen excuses," zei deze, „bet was een
vergissing aan beide zijden jij hieldt
mij voor oen dief, en ik u voor een
gentleman."
JACHTSUCCES.
„Rij de gisteren gehouden groote drijf
jacht had de eigenaar van het prachtige
kasteel, baron A., het gelpk, geen enkelen
'drijver en geen der genoodigde gasten te
treffen."
VERDACHT.
„Zeg, is jouw groote zus geëngageerd?"
„Neen, maar 't scheelt niet veel."
„Hoe weet je dat?"
„Ik krjjg iederen avond wat, als ik de
kamer uitga."
ANECDOTES,
Hij„Annie, ik bemin u!"
Zij: „Gelukkig nienxch, gij hebt iemand
die "go bemint, ik nog niet."
ONZE JEUGD.
Kleine Bertus: „Hoor eens, je zusje be
valt mo hèel goed. Je moet bij gelegenheid
pens aan jo pa vragen, hoeveel zo mee
krijgt."
ONDER DAMES.
Juffrouw Leed: „Ik herinner me den
een-sten keer, dat ik verliefd was."
Juffrouw Wreed: „Wat zou ik er voor ge
ven, om zoo'n geheugen te hebbon."
OUDE JONGEJUFFROUW.
„Wat 'wil je? Wie ben je, dal je me
zoo onbeschaamd aankijkt?"
Heer: „Ik ben oudheidkenner, juffrouw."
Boer: „Hoeveel kost 't om m'n jonges te
laten pottcgraleeren?"
Uhotograaf; „Een daalder de twaalf."
Boer: „Dan kom ik nog wel eens terug,
want ik heb er non pas elf."
DE PIANO-MACHINE.
„Wat een zwendel," zei boer Wurk ver
ontwaardigd. „Daar koop ik me nou een
Schrijfmachien, in de. gedachte, dal het net
jes, zonder taalfouten, voor me schrijven
zal, en daar meik ik, dat hol ding niét
werkt als je er geen piano op speelt."
EEN MÖOLE.
De 'groothertog van Weihbiirg-Dilligen
was eeri eigenaardig persoon,
Onlangs bereikte in zijn gebied een zijner
oud-ministers zijn lOOen geboortedag, en
men diende een voorstel i^. om zijn pen
sioen met 100 niark te verhoögen.
„Neen," sprak Zijne Hoogheid, „honderd
mark is niet genoeg. Ik wil zijn pensioen
met 'duizend mark verhoogen, en daar ik
hang ben, dat zijn verwondering zóó
VOOR DAMES.
HET INNERLIJKE. EVENWICHT.
Wilt gii u rnders voordoen, dan gij zijt,
dee u dan vroolijker voor, dan gij n in
werkelijkheid gevoelt. Breng u zelf kunst
matig in een vroolijke stemming, beschouw
het onaangename nog van den besten kant
en zoek voor alles de zonzijde. Roep in
li die opgewekte, luchthartige stemming
der jeugd wakkei-, die slechts een vluch
tige traan wijdt aan moeilijkheden en zoo
spoedig weer tot vreugde overgaat. Blijmoe
digheid en gelijkmatigheid van humeur
■zijn dan in korten tijd een gewoonte. Dal
is do overwinning des geestos op detreu-
rigo macht uwer menschelijke zwakheden,
dat is do weg naar een blijmocdigon en
hooghn ouderdom. De mensch heeft het
voor oen groot, gedeelte in zijn eigen hand
of hij vreet kommer en verdriet te I ij den
heeft. Heb tg ij' u vroeg gewend liet on
aangename met onverstoorbare opgeruimd
heid tegemoet te gaan, zoo zult gij u
ook eens gemakkelijker over de ongemak
ken van -den ouderdom kunnen heenzei ten.
Waar anderen bij onaangename en smar
telijke gebeurtenissen hun bedachtzaam
heid verliezen en de moeilijkheden, zooals
zij ze opnemen, erger inzien dan ze in
werkelijkheid zijn, zult gij veel beter in
staat zijn door rustig te beraadslagen, spo-e-
Aiger het doeltreffende middel te vinden en
aan te wenden om de gevolgen van oen
ongeluk, dat niet meer ongedaan gemaakt
kan worden, te verminderen. Terwijl pn-1
deren prikkelbaar, wankelmoedig en eigen
zinnig zjjn, zult gij uw Vera tand laten'
sproken en anderen uw tegenspoed niet;
laten ontgelden.
HET WAS3CHEN VAN ZOMERBLOUSES
Nu de zomer weer langzamerhand iii
het land komt, willen wij onzen dames-
lezeressen een middel aan de hand doen
om haar blouses te wasschen.
Men begint met er alle stof uit
le
schudden; dan. tegl men ze een uur in
schoon kond water, waarin men, om de
kleur to behouden, een handvol zout doei.
Zoo mogelijk neemt men, lielder regen
water. Dan maakt men een sopje van
fijn geschaafde, goede, witte zeep (Maf
s-eiHe-zeep is uitstekend), geweekt in warm
water; het moet zoo heet zijn, dat men er
nauwelijks do hand in kan steken, enlegl
do blouse in deze oplossing. Zeer vuile
gedeelten worden met zeep ingewreven,
overigens is een flink drukken en schud
den voldoende om alle vuil te verwijde
ren; nu wordt met water goed nagespoeld.
Wanneer de kleur door het wasschen go-
leden heeft, legt men de blouses een uur
lang in schoon koud water, waarbij men
eenige lepels witten azijn heeft gegoten.
Stijve katoenen en piqué-blouses behoe
ven niet geheel en al gesteven to worden.
Het is voldoende als men kraag, man
chetten en voorstukken in de stijfselop-
lossing d,oopt. Het mengsel (goede tarwe-
sLijfsel, vermengd met oen in borax opge-
losten theelepel arabische gom) is hetzelt-
de als voor hecrenhemden. Aten legt nu
de gesteven blouse in een handdoek,
wringt ze losjes uit en laat ze ingerold,
em half uur liggen, waarna zij klaar is om
gestreken te worden. Rij doorschijnende,
dunne stoffen moet de. blouse, dadelijk na
het uitspoelen, in warme stijfsel worden
gedoopt en tusschen de plooien van een
schoenen linnen doek worden uitgewron
gen. i
VOOR KINDEREN.
GESTRAFTE HOOGMOED.
(Vervolg en slot.)
Bij twee, drie treden tegelijk de trap
afsmeltend, bereikte zij in enkele seconden
den tuin, en stond bevende voor de gravin,
die haar met woedende blikken aankeek.
„Ik kom terug, genadige gravin, omdat
het voor u van hot grootste belang is,
dat u met mo meegaat en mijn vader
gehoord hebt, vóór hij misschien sterft.
Mevrouw de gravin, uw overleden moeder
dit heeft vader mij opgedragen u te zeg
gen heeft, toen de oorlog uitbrak, uit
vrees voor den vijand, een groot deel der
familio-sieradiën, gouden en zilveren wer
ken en een aantal papieren vaan, groote
waarde, van liet grafelijk geslacht, waartoe
u behoort, op een alleen aan haar en mijn
vader bekende plaats laten inmetselen en
hem een eed laten afleggen, dat hij zulks
niet bekend zou maken, vóór u in het
huwelijk tradt, of hij zou sterven, Haast
u dus, genadige gravin, voordat vader ge-
stom-en is. Nu .is hel misschien nog rijd."
Plotseling was het gedaan met den trots
der gravin. In koortsige haast kleedde zij
zich aan, na last gegeven te hebben, een
rijtuig in te spannen. Een woord van dank
voor het bravo meisje kwam echter niet
over haar lippen, daar dacht zij zelfs
niet. aan.
Toen het rijtuig vóór kwam, wees zij
het meisje de plaats op don bok hij den
koetsier aan, en stapte er zcLf in, riep
den koetsier een „haast je" toe, en trok
het portier dicht.
Maar do rechtvaardige straf voor haar
hoovaardigheid bleef niet uit. Toen zij in
do kamer van den metselaar kwam, was
deze reeds gestorven, het belangrijke ge
heim met zich in het graf nemend.
Zoodia zij op het knste-el was teruggo-
keeid, stelde zij zelve een onderzoek .in
op alle plaatsen, waar het mogelijk kon
zjjn, dat de schat verborgen was; maar
hoewel zij dat vele dagen voortzette, vond
zij niets.
Toen tiet zij de voornaamste bouwkun
digen uit, het land kotnen om na te gaan.
of er in het kasteel hier of daar eeir
dubbele muur of geheime bergplaats was.
Er werd vcct afgebroken en weer opge
bouwd, er werden geen onkosten gespaard,
maar er was niets to vinden.
Haar geheele verdere leven werd verbit
terd door do gedachte: Als ik niet zoo
Irotsch was geweest en dadelijk met het
meisje was meegegaan, zou de brave man
misschien nog in staat zijn geweest, mij
de plaats te kunnen noemen. Het is mijn
eigen schuld, dat al die kostbaarheden en
familiepapieren voor mij verloren zijn ge
gaan. Als na verloop van eemven dit kas
teel in verval raakt en hei wordt afge
broken, dan komen de sieraden en papie
ren in handen van sloopers.
't AVas wel een harde, maar goede straf
Voor haar hoogmoed. i
g*»»»
