65"" Jaargang.
Saterdag 19 October 1912.
Tweede Blad.
Uit de Tweede Kamer.
Inschrijvingen Brandassurantie
Deze courant versera dagelijks, mot uitzondering van Zon- on Feestdagen
Prifs per kwartaal: Voor Schiedam en VI aar dingen fl. 125 franco
per post fl. 1.65.
Prijs per week: Voor Schio'dam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen. i t
Advertcntiën voor hot eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
uur aan bet Bureau b'ezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 (boek Korte Ilaven).
Prijs der Advertontiën: Van 16 regels f 10.92; iedere regel meer
15 cents. Reclames 30 cent por regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen,
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarie-vcn
hiervan zijn gratis aan hot Bureau te bekomen.
In do nummers Üio Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertenliej bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Intercommunale Telefoon No. 103.
Burgemeester en Wethouders van Schie
dam
maken bekend, dat tot en met 13
November 1912 voor gegadigden de
gelegenheid openstaat, tot het doen van
aanbiedingen tot het verzekeren van de
eigendommen der gemeente Schiedam, tegen
brandschade gedurende een vijfjarig tijd
perk,- ingaande 1 Januari 1913.
Do noodige gegevens zijn tegcu betaling
der kosten (f0.50, per post £0.55), ver
krijgbaar ter Gemeente-secretarie.
Schiedam, 19 October 1912.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
M. L. HONNERLAGE GRETE.
1 De Secretaris
V. SICKENGA.
Het begon al heel weinig verkwikkelijk
in den morgen van 15 October 1.1., en wol,
om'dat vóór de behandeling van de Invali-
diteits- en Ouderdomsverzekering een aan
vang nam', de heer Duijs gelegenheid kreeg
het woord te voeren over het bekende per-
soonijkle feit, de beschuldiging, hem door
den heer Duymaer van Twist aangewre
ven, dat hij zijn stenogram zou heb
ben vervalscht, door daarin in te voegen
een sommatie aan het adres van Steen-
wijk's afgevaardigde, onwaar tc maken
waar en wan nee r hij zou hebben ge
vloekt, volgens den beschuldiger, om dan
later te kunnen zeggen, dat zijn tegenstan
der aan deze sommatie niet had voldaan.
Wij blijven bij ons oordeel, dat ook het
oordeel is van bladen van Rechts, zooals
„De Maasbode" bijv., dat de heer Duymaer
van Twist veel beter had gedaan, deze
zaak niet ter sprake te brengen; dat hij in
alle gevallen zich niet heeft, aan tc matigen
het censorschap over de uitingen van zijn
medeleden, vooral als do gesproken woor
den noch door de Handelingen, noch door
het Analytisch verslag, noch door de Pers
gemeen goed zijn geworden. Maar dit neemt
met weg, dat, nu de zaak eenmaal in de
Kamer is gekomen, en het duel-Duys—Duy
maer van Twist heeft plaats gehad, ieder
onbevangen toehoorder zal moeten toe
geven, dat Zaandam's afgevaardigde er
slecht is" afgekomen. Hij heeft geen ver
klaring kunnen geven van het feit, dat noch
in de stenographischo aanteekeningon, noch
in het Analytisch verslag, noch in eenig
persverslag, ook in „Het Volk" niet, iets
van de door hem ingevoegde woorden wordt
teruggevonden. En in de tweede plaats heeft
hij niet kunnen ontkennen, dat hij in de
rumoerige zitting van 20 Sept. 1911, toen
de sociaal-democraten tot kookhitte waren
gebracht door het voorstel-Lohman, oiïi
Troelstra's kiesrechtparagraaf ongezien naai
den prullenmand te verwijzen, der Rech
terzijde heeft toegevoegd: „G. v. d., wan
neer Jezus hier in do Kamer was, zou
hij jelui niet met touwtjes, maar met ka
beltouwen: uit de "Kamer jagen Dit laat
ste is zelfs voor Zaandam's afgevaardigde
van ongekende grofheid en wordt alleen
overtroffen door het feit, dat hij liet niet
0fius de moeito waard vond voor dit record
van onhebbelijkheid aan do Kamer zijn
excuses aan "te bieden.
Allo hansworsterij, alle gevatheid van den
heer Duys kunnen deze zaak evenmin van
hora afwasschen, als het water dor zoo.
Want, gevat is hij, cn zijn wijze van uit-
drukken is van dien aard, dat wij zijn reu-
^nsucces in do meeting levendig begrij
pen, al moge dat dan ook een succes zijn,
waar ieder hoogstaand maar zich voor zou
schamen'. Als do Rechtorzijdo hij zijn rode
gedeeltelijk de zaal verlaat, terwijl ecnan-
oer gedeelte niet do minste notitie van
jjojh woorden neemt, verzoekt hij haar op
houden met haar „bidianengchuil"; en
de voorzitter hom er opmerkzaam op
®aakt, dat hij dergelijke uitdrukkingen niet
an toelaten, antwoordt hij onverstoorbaar,
at het waarschijnlijk aan zijn muzikale
"«mis zal liggen, dat hij het „geschreeuw"
|e h u i 1 heeft genoemd, maar dat Sigrid
Möoldson toch anders zingt," En als den
lieer Duymaer van Twist op zijn beurt er j
oen verwijt van gemaakt is, dat' hij 10 jaar j
geleden in een meoiing le Steenwijk
zou hebben gevloekt, en deze als bewijs,
dat zulks niet waar is, een aflest van
een gereformeerd predikant overlegt komt
de heer Duys verklaren, dat hij, na de
ervaring, in deze door hom' opgedaan,
iemand van dozen stand niet als getuige
kan aanvaarden. Om, wanneer hij dani-
voor tot de orde geroepen wordt, zich niet
le ontzien, enkele namen van predikanten
ie noemen, wien hij meer in het bijzonder
zijn vertrouwen ontzegt. Over welk mis
bruik van de parlementaire onschendbaar
heid de hoor Ankennan zich begrijpelijker
wijze zeer boos maakte, wat hem tot de
interruptie bracht: „Dat moet u eens 'in
het openbaar zeggen," waartoe de heer
Duy.s zich direct bereid verklaarde, den
eersten keer den beste, dat lïarlingen's af
gevaardigde met hem zou komen debat-
teeren.
i I i. i i
Maar genoeg om te doen zien hoe de
heer Duys te keer ging, en wat we niet
aarzelen jammer, zeer jammer to noemen.
Niet alleen voor hel prestige der Kamer,
dat door een groot doel van het publiek
niet wordt afgemeten naar de 99, die zich
goed gedragen, maar wel naar den hon
derdste, die zich misdroeg, maar ook voor
den man zeiven. Ziehier een jongeman mol
onmiskenbare talenten, van groote werk
kracht en bekwaamheid, maar die totaal
zichzelf vermoordt door alle gemis aan
zelfbehcersching, en zijn weorgalooze ijdcl-
hcid, die het tot levensbehoefte voor hem
maakt, dal hij van zich laat spreken. Goed
of kwaad, or moet van hem gesproken
worden; wij zijn overtuigd, dat deze He
rostratus-natuur een doodzwijgen door de
Pers niet zou overleven, In zooverre doen
wij misschien niet goed, zooveel aandacht
aan zijn gesties te wijdon, maar een over
zichtschrijver is nu eenmaal gebonden aan
zijn plicht.
Gelukkig, dat de Voorzitter bij dit inci
dent bijzonder op zijn qui-vive was, en
het zaakje met zeer vaste hand leidde;
onder meer goedig bestuur lag er in dil
incident heel veel wat uitstekend geschikt
was,- om betreurenswaardige foonoeleu uit
te lokken. Trouwens, van de sociaal-de
mocraten zou het rumoer niet gekomen
zijn, zij geven ons den indruk, dat zeniet
liet figuur van den hoer Duijs ietwat ver
legen waren, cn steunden hem op geen
enkele wijze.
En toen kon men beginnen aan de In
validiteits- en Ouderdomsverzekering, waar
bij do heer de Jong, het nieuwgekozen
Kamerlid voor Hoorn, zijn maidenspeech
hield, en als eerste spreker optrad, ineen
rede van dtie uren. Eerst werd uitvoe
rig er op gewezen, dat tal van mannen
Van Rechts, Dr. Kuyper in de eerste plaats,
vroeger tegen verplichte verzekering wa
ren; verzekering zelve is trouwens jaren
lang door de kleine luyden onder de anti
revolutionairen uit den booze geacht, om
dat in Job slaat te lezen, „dat alleen de
boozen hun verzekerd hebben". Later is
daar verandering in gekomen, die, naar
bet ons wil voorkomen, niet weinig verband
houdt met de overweging, dat hel toch
niet aanging de groote winsten, die mei
levensverzekering en brandverzekering wer
den gemaakt, alleen in do paganistischcj
zakken te laten vlooien.-Maar wal de vcr-
zering van dit ontwerp betreft, do zaak
moet er nu eenmaal door, oil Dr. Kuyper
hooft ook in.deze alle oude plunje weg
geworpen. Overgaande van politieke be
schouwingen op liet ontwerp zelf, betoogde
do spreker achtereenvolgens dat de loo-
ncn jn doorslag te laag zijn om cr premie
van tc heffen; dat ook daarom Staatspen
sionneering de voorkeur verdient, daarge
laten, dat dc arbeider daarbij op veel een
voudiger en zeker niet duurdere wijze,- dan
Talma's ontwerp aangeeft, zal worden ge
holpen. "Uitvoerig werden de bekende ar
gumenten legen de Engelsche zoowel als
dc Deenselie wet weerlegd, om te eindi
gen met do verklaring,dat dit ontwerp
geen bevrediging zal brengen en dat spre
ker onvermoeid den strijd zal voortzetten
voor liet eenig rechtvaardig stelsel.
Wat zidlen wij van de redo van den heer
do' Jong zeggen? Ons dunkt, dat wij liet
billijkst zullen doen, als wij hem lof bren
gen voor het door hom geleverde werk,
maar hem tevens aanraden ter dege ken
nis te nemen van wat de bladen, ook do
bladen der tegenpartij, aan critiek opzijn
rode hebben te berde gebracht. Want, doet
hij dil, dan kan hij zeker op den duur
een eervolle plaats in de Kamer innemen.
Zijn rode getuigde van veel studie, de stof
was goed verdeeld, en werd heel dikwijls
op bijzonder gelukkige wijze voorgedragen.
Dat de rede drie uur duurde, moge hem
niet le euvel worden geduid, naardemaal
het onderwerp zich nu eenmaal niet voor
korte redevoeringen leent, en deze afge-
vanrrügde het wijs inzicht gehad hooft om
vóór het reces geen deel te nemen aan de
debatten, cn dat is geweest twee maanden
lang. In dat opzicht kan hij dc vergelij
king met zoovele anderen glansrijk door
staan. Maar bij is nog niet op de
hoogte van het onderscheid tusschen de
politieke meeting cn de Kamer. Het ging
toch voor hem als jong lid niet aan, den
voormannen der Rechterzijde zoo aan te
vallen over hun politiek, en menig sner
pend en sarcastisch woord over de volte-
facos van Dr. Kuyper mot de voorziening
van den ouden dag verwacht men, hoe
verdiend ook, nu juist niet uit een mond,,
die in het parlement, voor hol eerst open
gaat. Maar, zooals we zeiden, in dit alles
kan verbetering komen.
De heer Schaper kwam op de hem eigen
frisschc wijze verklaren, waarom de so
ciaal-democraten, die voortdurend in en
buiten de Kamer gestreden hebben voor do
pcnsionneerlng van ouden van dagen, hun
stom aan dit ontwerp moesten onthouden,
ook al was dit dan niet voor hun genoe
gen. Maar het ging niet aan, en dat to
moor niet om dc voortdurende stijging der
eerste levensbehoeften, van bet lage loon
van ilon Ilollandsc.hcn arbeider nog een
premie Le heffen voor den ouden dag, tc
erger, waar lief, percentage van do pre
mie daalt naarmate liet loon stijgt. Daar
naast is sprekers groote grief, dat dit ont
werp niets doet voor de duizenden niet-
arboiders, die het even hard hebben als de
arbeider; die niet-arbeiders, die de helft
van de premie, als zij kleine baasjes zijn,
voor 'hun knecht moeten betalen, en wien
dc oude dag met zijn dringende armoede
zal blijven legongrijnzen. Ziedaar, zoo zei
sprchei, dc hulp, die de kleine middenstand
van deze Regeering geniet, van deze meer
derheid, die het den sociaal-democraten
verwijt, dat zo alleen oog hebben voor de
arbeiders cn niet voor de kleine burgerij1.
Ook spr. eindigde niet een warm pleidooi
voor staatspensionnecring, al wil hij als
sociaal-democraat op dit gebied ook wij
der stap zeiten clan de voorstanders daar
van onder dc burgerlijke partijen. Maar
daarnaast wilde hij do arbeiders dadelijk
helpen door een uilkeering van f3 a f4
aan tie 65-jarigen of ouder, op Staats
kosten.
Waar uit den aard der zaak de lieer Scha
per niet geheel vrij kan blijven van nu
cn dan le hei halen, wat de heer De—i(png
reeds had gezegd, had zijne rede niet ge
heel die aandacht, waarvan Appingedam's
afgevaardigde anders verzekerd is. Trou
wens, dc Kamer is dezer dagen zeer slecht
bezocht, en Rechts schittert bijna algemeen
door afwezigheid. Men heeft blijkbaar aan
dien kant het parool gegeven, om maar toe
te laten praten, wellicht hopende, dat, bij
gebrek aan meer werk, dc Linkerzijde haar
verzet wel zal opgeven. Eeno begrijpelijke
tactiek, cn, mn zoo te zeggen aangewezen,
voor hen die bereid zijn alles te slikken
zonder kauwen, maar die zeker het aan
zien van het Parlement niet zal vorhoogen.
Misschien ligt cr in de houding van do
Rechterzijde ook iets van: We geven U
thans, o Talma, uit politieke overwogingen
dia verplichte Ouderdoms- cn Invaliditeits
verzekering, verg niet van ons, dat wij die
nu ook nog verdedigen tegen de aanvallen
vair hare .bestrijders, maar haal zelf uwe
kastanjes uit het vuur. Het laatste komt
ons te meer waarschijnlijk voor, omdat er
oogcnblikkon waren, waarop zich geen 10
man van Rcchis in do vergaderzaal bevon
den. zelfs niel onder do rode van don heer
Trcub. Wc loggen juist daarom den nadruk
hierop, omdat Prof. Trcub do onverzoen
lijke vijand van do Staatspensionnoring,
op dit oogenblik een politiek fortuintje mag
genoemd worden voor de Rechterzijde in
het algemeen, en voor den heer Talma in
het bijzonder, maai' zelfs daaraan schijnt
do Rogecringsmcordcrbeid weinig waarde te
hechten; zij behoeft dergelijke winstjes im
mers niet, waar de aanneming van het ont
werp toch verzekerd is,
M i 1 1 i
Wij kunnen niet zeggen, dat wjj den heer
Treub dezen keer met genoegen gehoord
hebben, en naar het ons wil voorkomen,
zullen zijne partijgenoolen wel dezelfde
meening daarover hebben. Dat, niettegen
staande de ook in Vrijzinnig-Democratische
kringen steeds toenemende liefde voot
Staatspensionneering, Treub daaivau niets
weten wil, wie zou hem dal euvel duiden?
Wie heeft niet altijd veel sympathie voor
den man, die staan blijft als alles om liem
heen valt, al is hij dan ook dc laatste der
Mohicanon? Maar cn dat is juist ons be
zwaar, deze man .uit één stuk is na het
besluit van zijne partij, die zich naar do
getuigenis van één haver voormannen, mi,
H. J. Tasman, zoo goed als voor Staats
pensionneering verklaarde, over dal vraag
stuk vrijwel aan het zeilen geraakt. Wat
toch is het principieele en evenluecle ver
schil tusschen de verplichte verzekering en
de Slaatspensionnering? Dit toch zeker, dat
bij dc eerste de kosten der voorziening be
taald worden door de belanghebbenden, in
dit geval werkgevers en arbeiders, en dat
bij de tweede de Slaat een gratis bedrag
verstrekt op zekeren leeftijd aan lien, die
dat noodig beeft, en zulks uit de overwe
ging, dat het een staatsbelang is, dat die
groote categorie van mensdien, wier in
komen het hun absoluut onmogelijk maakt
voor den ouden dag te zorgen, niet op don
dag dat spieren en pezen hun dienst wei
geren, worden aangewezen op de openbare
of kerkelijke liefdadigheid.
Wie dus, als de heer Treub, voor vrijstel
ling van premiebetaling pleit voor de lage
loonen, is eigenlijk reeds allen grond onder
do voeten kwijt als tegenstander van Slaats
pensionnering. Zoo hebben in het Buiten
land de voorstanders van verplichte ver
zekering dan ook altijd de zaak begrepen.
Het Duitsche Centrum b.v. heeft nooit wil
len weten van een pensioen waarvoor niets
was betaald, cn zon zich dan ook verzeilen
legert art. 357 van Talma's ontwerp,
dat na aanneming van de wet direct het
pensioen aan de 70-jarigen wil geven.
Prof. Treub stond dus niet in makkelijke
conditie, en van het volharden tol den
einde toe, trots alles en allen, was aller
minst sprake. Maar... hij begon mol te
klaren, dat, al stond hij nog1 op het stand
punt van 1898 (zonderling, een man als
Treub to hooren verklaren, dat de bijzonder
groote evolutie, die in, die denkbeelden over
deze materie in cle laatste jaren heeft plaats
gegrepen, zoo goed, als geheel aan liem'voor
bij is gegaan), toch de steeds toenemende
beweging voor Staatspensionneering hern,
den hoogleeraar, aanleiding liad gegeven
zijn standpunt nog eens principieel te over
wegen, cn dan komt bij tot de conclusie,
dat de cisch voor Staatspensionneering in
wezen socialistisch en communistisch is,
door den last to leggen op den Staat, welke
dien weer afwentelt op het volk en de ge
meenschap. Van sociaaLdemocratisch stand
punt is het Staatspensioen te verdedigen
op grond van do meerwaarde-theorie. De
Staat geeft dan eenvoudig als vertegenwoor
diger van de kapitalistische klasse in don
vorm van Staatspensionneering den arbei
der een deel terug van datgene, wat hem
wederrechtelijk onthouden werd. Maar, zoo
is verder professor's betoog, waar den bur
gerlijken voorstanders van Staatspension
neering dit argument ontvalt, is hetgeen
wat zij willen niets anders dan armenzorg,
en nemen zij door het wooid Staatspen
sionneering, dat een zeker recht
op pensioen onderstelt, hot gevoel van ver
nedering weg, en do verplichte dankbaar
heid, dat aan armenzorg verbonden moot
wezen, wil die niet leiden tot verslapping
en zorgeloosheid. En toen kregen wij een
luguber verbaal van een wethouder in Ko
penhagen, die van bet Staatspensioen trekt,
in plaats dat zijn zoon hem onderhoudt, en
over Engelsche boeren, die trachten bun
inkomen to verbergen, om ook uil de Staats
kas to trokken. Ja, professor, geloof maar,
dat ook wij dit afkeuren, maar als u uit
uw studeercel eens in bet werkelijke leven
wilt afdalen, dan zult u rijken der aarde
ontmoeten, die niet enkele guldens, maar
duizenden nit dc gomeenscbapskas houden
door to lage aangifte voor do hela,Ming,
naast anderen, die zoogenaamd met de
warme hand heel wat wegschenken, om
do suécessiebclastin'g te ontduiken. Men
wake tegen uitwassen, maar schrijve die
niet op hot debet van het stelsel, maar op
den zondigen, aanleg der menschcn.
1 I j
De redenocring van den „democraat"
Treub' doet wel versteld staan. Daaï zijn
duizenden paupers, dat, zijn zij, dio niets
hebben dan hun arbeid, die daarmede maar
al tc vaak ternauwernood voor het heden
kunnen zorgen, maar voor wie voorziening
van den ouden dag uit eigen krachten ab
soluut uitgesloten is. De frequentie van
het geval geeft den Staat aanleiding om'
te zeggen: ,AVie met dat schamele inko
men zijn lieclo teven door zoo heeft huis
gehouden, dat hij zonder hulp van Staat
of kerk er steeds gekomen is Jhvij toch zou
den het niet-l)"deeld-ziji) als een onafwijs-
bnicn cisch witten •behouden') geven wij op_
zekeren leeftijd uit dc Staatskas een ivc-
kelijkscho bijdrage, dat hij zich kari blij
ven rechten. Neen, zegt de democraat Treub',
dat moogl ge mei doen, tenzij gij op het
oogenblik, dat ge dien pauper helpt, uit
drukkelijk laat voelen, dat hij een aalmoes
krijgt, en hem den moreeten trap geeft, door
ie zeggen dat i-, a r m ouzo r g. Waarlijk,
de lieer Treub i» een eemv Le laat geboren.
Reeds dc schrijver van de „Camera. Obscu-
ra" klaagde er over, dat de kerk geen ar
men broeder ko-deloos naar zijn laatste
rustplaats bracht, zoneter op liet lijkkleed
le vermelden, dat liet „van de armen"
was. Wij hebben hot grievende woui'd „Ar
menschool" veranderd m koslelooze school;
wo hebben onze hartelooze Armenwet her
zien, om daaraan meer hmnanilairen grond
slag te geven; alles te vergeefs voor den
heer Treub, die in een 70-jarig •welbesteed
leven geen enkelen rechtsgrond kan vinden
voor Staatshulp en den paupers toeroept:
„Lasz Sie bellcln gehti wenn Sic fumgrig
sind."
.Maar, wij zijn overtuigd, dat de profes
sor het per slot van rekening zoo kwaad
niet meent, maar dat hij hel slachtoffer
is geworden van eigen geformeerd stelsel.
Het zou don, eersten koer nieL zijn, dat
iemand was gaan vergeten, dat zijn stolsel
geen einddoel was, maar slechts het mid
del om zeker einddoel te bereiken. En als
men dan de zaak practiadi neemt, en weet
dat bet stelsel-Treub op het oogenblik' zou
moeten leiden tot, Staatspensionneering, die
dan Staatsarmenzorg zou hecten voor do
paupers, en daarnaast tol verplichte verze
kering voor do werklieden, die een goed,
loon verdienen, dan wordt liet iemand groen
en geel voor de oogen bij de gedachte aan
zulk een burcaueralischen rompslomp,
waarbij Talma's ontwerp nog maar een
beestje is. Gelukkig, dat de lieer Treub' dan)
ook in het begin van zijn rede met de ver
klaring kwam, dat hij alleen sprak namens
zichzelvcn; wo zijn voor ons overtuigd^
dat, als zijn stelsel ooit ontwerp word, het
geen andere stem zou krijgen dan zijn,
eigene.
In één opzicht verheugen wij ons over
do iede van Prof. Treub over Slaalspcn-
sionneering, en wel hierom, omdat, als een
man van groote bekwaamheid on begaafd
heid als hij, tegenover dozen moor en meer.
gestelden eiseh niols anders weel le zetten,
dan een absoluut in de practijk onmogelijk
stelsel, en do duizendmaal weerlcgdjo ar
gumenten van verslapping der natie, het
dan met do bestrijding van de Staatspen
sionneering spoedig uit zal zijn. In Enge
land ziet men dat met die verslapping
trouwens wel anders; daar zijn tienduizen
den aan hot sparen, om langs den weg van
particuliere verzekering, wat de Staat hun
op het 70slo jaar toedacht, reeds met het
Cösto te doen ingaan.
Ook der Hegeeiing ging dc heer Treub
fel te lijf, het ontwerp was geheel on
voldoende, bij beveelt een systeem aan,
dat neergelegd is in een aantal amendemen
ten, 'dal in een LOO-lal artikelen wijziging
zal noodig maken, en waardoor eeu an
der honderdtal artikelen overbodig zal
worden. Men ziel nu, zoo voegde hij or
lercehf 'bij, hoe verkeerd liet is deze al-
gom cv ne beschouwingen te houden, zon-
-dcr dat de ICnmer •amendementen konlj
waardoor veel, wat nu behandeld wordt,
toch weer bij dc ailikelen zal terugkomen.
Hij verweet de Regeoring ten sterkste, dat
ze deze wet er doordreef, die niemand
wilde, en die betaald zal worden uit oen
vorhooging van bel Tarief, die bij' belasting
zaken geen rekening lioucll met do draag
kracht, Dit is, zoo eindigde spreker, onder
zooveel beweging als men in een locgo
Kamer verwekken kan, geen christelijke,
Imam- onchristelijke cn kerkelijke politielij
die het volk verlougonl en lot veinzerij
•opleidt En indien dal volk er 'niet in
'slaagt zich reeds in 1913 aan mv oncliriste-
lijkcn greep Le ontworstelen, dan zal de
hoogste aardscho rechter, de volksgeschie
denis, uwe machtspolitiek yeroordeelen^
1
i
