Grootste keuze in moderne
ongelieereii- es Kinder dee-g
Zie onze Etalages,
Onze scherp concurreerende prijzen
Onze chique j modellen.
Mimi,
A.WAKKIE,
i&iócuil
Prachtige Vulkachels.
Hoogstraat tegenover cle cioofdsteeg. K
zoowel in de goedkoopere als in de betere kwaliteiten.
Q&ed/ts in; ^BcL/cf^eó
L. KAMP, Hoogstraat 122
Luxe TEGELP .ATEN en VULBAKKEN,
ROTTERDAM. 1 I
is je adres
Hoogstraat 156, - Rotterdam.
Groote Markt 43, Rotterdam.
AMSTERDAM,
GRONINGEN,
ARNHEM,
HAARLEM.
NIJMEGEN.
BERLIN,
DEN HAAG.
UTRECHT.
LEIDEN.
LEEUWARDEN.
\BREDA.
DÜSSELDORP,
X^emisaisoiiSj Cover Coat, donker en middelgrijs, met of zonder
revers.
Winterjassen, mÖ&erne modellen, I en II rij knoopen, zwart,
donkergrijs en moderne fantasiastoffen.
Ulst©ï*s5 I en II rij knoopen, met en zonder ceintuur, zeer chique
Ensrelsche stoffen.
Jekkers, donkerblauw en fantasie, met bijpassende vesten.
Hegenjnsseii in gummi en poreus waterdichte fantasiestoffon.
Polen, Motorjassen, Aulomobieljassen en
Chambi-e Cloaks.
Enorme sorteering Pantalons vanaf f 1.7S tot f IQ.
Fantasie Overjassen, gewoon en raglan model, nieuwste
dessins.
Ulsters, geheel nieuwe Engelsclie stoffen, II rij knoopen, met afneem
bare ceintuur.
Demisaisons, lichtgrijs, middelgrijs, Cover Coat en fantasie.
Marine «3 odklcers, donkerblauw, ratiné en flocconé.
JTong,*©li.eei"©ii- en ML eitjes Capes in verschillende kwa
liteiten en modellen.
-MLantels ©n. «J ©klters voor Jongedames en Meisjes, speciaal
model P.&C.
(Telegramadres: Wakkie R'dam.
ïnterc. Tel. 1335. Postbus 707.)
Koopen en verkoopen. Effecten
Coupons en Inschrijvingen Groot
boek.
Sluiten Beleeningen en Prolongation.
Bijkantoor der Residentie Hypotheek
bank voor Nederland te 's-Gravenhage.
AUeeiiverlioop der
schoenen uit, ontbloot een zachte, witte
hand, waarop hij bij zijn komst eon kus
zal drukken, zet zich in haar aimstoel en
wachtEen oogenblik later, do
pendule slaat juist halfnegon, aordi ba
ron Palamedes, stipt op zijn tijd als naar ge
woonte, door den livreiknecht «aangediend.
't Is een knap oud man. onberispelijk
in kleeding en manieren. Zijn haren zijn
wit, evenals die van zijn oude vriendin,
maar hij had geen poeder noodig, om ze
te kleuren. Hij draagt knevel ich baaid,
zooals de mannen van heden; wangen en
kin zijn zorgvuldig geschoten. Hier en daar
vei raadt een enkel rimpeltje, dat de gris»
sche gelaatskleur niet meer aan een jon
gen spting-in-'i veld toebehoort. Zijn gang
is oen weinig slepend on de stok met
«'unb ii knop 5 hem een welkome steun,
maar wal heeft hij een fijnen voel! JMct
welk een hoffelijkcn zwier brengt hij de
mooie hand der gravin aan zijn lippen,
de hand, die hem wordt toegereikt met
votsteiijke gratie! Nu zitten ze heiden op
hun gewone plaats en praten in gekuisch-
te fernien op ïninzamen toon. II ij hecff
vandaag een lentoonstelling bezochthij
heeft er schilderijen gezien, wier rauwe
tinten, wier onderweipen, ontleend aan hel
platste lealisme, zijn oogen hebben ge
kwetst. Z ij heeft een roman willen lezen,
die heel veel opgang maakt; maar de eer
ste bladzijden waien zoo nanstordelijk, dat
zij het hoek met walging heeft tel zijde
gelegd.
„Ja, ja," zoo zegt hij, „wij leven in
een wonderlijken tijd, gravin." Beiden wer
pen een weemocdigen Ij]ik op de voonvrr-
pen, die hen omringen, als om zich tc
zuiveien van de bezoedeling, die hun geest
mocht hebben opgedaan in de aanraking
met de platheid der hedemlaagsche kunst.
Hij opent zijn courant, zij neemt liaar werk
mandje en do stilte wordt alleen afgebro
ken door cle regelmatige slingerbeweging
van de antieke pendule.
„llé, ja," viaagt de baron, „is dc da
tum al bepaald voor het huwelijk van uw
nichtje?"
„Ja, hij is vastgesteld op 20 Juni."
„Op 20 Juni?" herneemt de baron op
een bijzondei e wijze.
„Ja, op 20 Juni," herhaalt de gravin
met een zucht.
Hij legt cle courant op zijn knieën, zij
staakt een oogenblik den vluggen arbeid
der ivoren breinaalden.
„Wat scheelt u?"
„Waasom kijkt ge zoo wonderlijk?"
„Ik kijk volstiekt niet wondcilijlc, maar
ik dacht aan iets.
„Naar aanleiding van dien datum? Wel,
welhoe vmndeilijk.ik daclit ook
ergens aan
„Zou het mogelijk zijn, dat go u nog
herinnert
Welzeker 1 ik herinner me die wande
ling nog heel goed, die we vóór vijf en
veertig jaar te zatuen maakten op den 20en
Juni, met ons beidjes, in het bosch
Wat waren we toen jong, niet waar?"
Baron Palamedes schuift onrustig in zijn
leuningstoel heen en weder en trekt het
jichtige been naar zich toe, dat hij op hel
bankje liet rusten.
„Dus ge hebt die wandeling nog niet ver
geten, lieve! En ik meende' dat ik alleen
me dien dag nog herinnerde 1"
„Neon, ik heb die niet vergeten on zoo
dikwijls do verjaardag er van terugkomt,
maak ik haar in mijn gedachten nog eens
over. 't Was vort vóór onze ouders in on
min geraakten.Herinnert go u nog welk
een mooie dag het was?..,,"
„Zeker, zeker! Ik herinner mij alles nog
als don dag van gisteren. Gij hadt een witte
japon aan en een gruolen stroohoed op
mot een tuiltje klaprozen."
,,'t Is waar. Welk oen geheugen hebt
ge. ik was pas vijftien jaar geworden;
gij waait bijna vier jaar ouder. Wij namen
het smalle paadje, dat zoo steil opliep. We
sloegen rechtsom, midden door het bouw
land. Wat stonden er een blauwe bloemen
lusschen het korenWe hebben een oogen
blik stil gezeten aan den slootkant, aan
den voet van dien grooten boom.Ge
waait eig onhandig, toen ge me helpen
wildot hij het maken van een ruiker. Her
innert go u nog dien driekleurigen krans
van madeliefjes, klaprozen en blauwe ko-
icnbloempjes, dien ge met alle geweld
vlechten wildot, om hem op mijn hoed te
zetten?"
En teiwijl ze zoo over het verleden pra
len, nomen hun blikken een andere uit
drukking, hun stemmen een andere bui
ging aan. Zij vergelen lijd en plaats; cle
muien verdwijnen, de vensters zijn ge
opend en om hen heen bieidt zich een
oneindige, 'zonnige vlakte uit; cle koren
velden golven tot aan don gezichtseinder
en hot komt hun voor, als stroomde er
plotseling een zoele lentelucht het salon bin
nen, die hun nieuwe levenskracht schenkt
en hun voor een oogenblik in den waan
doet verkeeren, dat zo nog jong zijn als
in de dagen die hun herinnering weer te
voorschijn riep. En om te beletten, dat deze
bekoorlijke zinsbegoocheling te spoedig
venhvijne, zoeken zc in hun geheugen al
cle trekken op, die met meerdere nauw
keurigheid den dag weergeven, waarvan zij
zoo lang mogelijk het afbeeldsel vóór zich
willen houden.
„Herinnert go u nog," zegt de baron,
„hoe wc in het bosch door een onweer
werden overvallen?"
„Of ik het me nog herinner I We schuil
den bij een houthakker, en toen we de hut
verlieten, stond er zóóveel water voor de
deur, dat ge me in uw anuen naamt,
om mij een paar natte voeten te besparen
en ook dat heb ik altijd gedacht om
mij te bewijzen, dat uw sierlijke, slanke
gestalte u niet verhinderde veel spicrkiachl
te hebben. Of heb ik mij daarin vergist?
Ge kunt me dat nu wel eerlijk opbiech
ten
„Wanneer ik alles eerlijk op moet biech
ten, dan moest ik ook bekennen, dat.
Hier houdt do baron op, alsof hij terug
schrikt voor cle woorden, die eindelijk aan
zijn mond zullen ontvallen en het dierbare
geheim verraden, dat hij zoo lang heeft be
waard. Do gravin bloost m weerwil van
haar grijze haren en slaat de oogen neder,
als een jong meisje, dat een liefdesverkla
ring voelt aankomen.
Eindelijk zegt ze:
„Is dat alles wat ge hebt op lo biech
ten??-
Hierdoor aangemoedigd zegt hij met een
stem, waarin eenige ontroering merkbaar
is:
„Welnu, ik wil u dan alles maar beken
nen. Ik nam u in mijn armen, niet zoo
zeer om u een paar natte voeten te be
sparen of om u mijn kraelit to loonen,
maar om u eon oogenblik tegen mijn hail
te kunnen drukken, want het was vol van
uw beeld."
„Ach God 1" roept zij bewogen uit, „is
het mogelijk 1 Ik ook, ik had u ook zoo
lief 1"
En nu roepen hun gedachten niet lan
ger de zonnige vlakte met de golvende
korenvelden .voor hun oogen terug, maar
het treurige beeld van hun mislukt leven;
ze zien het eindelooze geluk, dat hun rvetd
aangeboden, maar dat ze zijn voorbijge
gaan, zonder het op te merken; ze smaken
opnieuw do bitterheid van hun echtelijk
leven, van hun huwelijk zonder liefde,
waaraan zo zich onderwierpen, teiwijl zo
elkaar hadden kunnen toebehooren en bet
leven kunnen doorgaan, hand aan hanclï
gelijk ze gedaan hadden op dien schooncn
zomerdag, vóór vijf en veertig jaren.
Zonder to spreken, zien ze elkaar aan met
een langen, droevigen blik, en deze blik,
vol zachte verwijten, schijnt te zoggen
„Waarom hebt ge het mij niet gezegd?.-
Wc hadden zoo gelukkig kunnen lijn!
En plotseling worden hun oogen vochtig
en een dikke traan vloeit langzaam langs
hun wangen neer.
Maar de pendule, waarop de herder zijt
liefde uitspreekt voor dc herderin, slaat
twaalf. De baron wischt mot een sierlijk'
beweging den kraag van zijn jas af, waar
dc traan een vochtig spoor achterliet; ue
gravin drukt een oogenblik haar batisten
zakdoek togen de oogen. Beiden zijn op
gestaan.
„Bonsoir, TIerminia, tol morgen."
„Tot morgen, Palamedes, Bonsoir.
Nog eenmaal zien ze elkaar aan, vóór z
schelden. De gravin leest in de oogen van
haar vriend iets, wat hij niet durft uitsi
ken. Een glimlach plooit zich om haai
mond, cn in plaats van, zooals ze gewoon
is, den baron haar hand aan te bieden,
die te kussen, houdt ze hem, met een
weging vol eenvoud, haar voorhoofd voor,
waarop, voor do eerste en de laatste nu
do oude edelman zijn lippen drukt, do
kus van een broeder, teecler, maai; zonder
hartstocht. -
Bum
0
PEEK CLOPPENBURG,
Heerenl«n£«limg' co KiMM i ti£
.3
Voor Truien en Jacht vesten
=a=sg
ty&üixule
Echte aarsma's Vulhaarden.
