No. 14073
Derde Blad,
COCO
65"" Jssrgang.
Zaterdag !6 November IÖI2
Naar den knoetP
Straatverkeer.
'allerlei,
Deze courant verschijnt d a g e 1 jj k s, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en Klaar dingen fl. 1.25, franco
ger post fl. 1.65.
Prigs per week: Voor Schiedam en VlaardingenlO cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
uur aan het Bureau bezorgd zijn.
Bnreau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haveu).
In de nieuwe zedelijkheidswct, waarte
gen van velerlei zijden gewichtige 'bezwaren
fijn te berde -gebracht liet gewichtigste
was wel do meening, dat men geen zedelijk
heid bij do wet kan en moet ingeven
was toch zeer zeker óén artikel, dat alge-
meene instemming vond: het artikel, dat
krachtige straf bedreigde tegen de treurige
individuën» die te lui zijn om te werken en
leven yan het droevig verdiende geld, dat
hun „meisje" hun toestopt.
Deze souteneurs zijn inderdaad de ellen
digste wezens die er zijn en uit hun rijen
komen veel vpn do gevaarlijkste misdadi
gers voort. En zelfs thans, nu een voort
gezet onderzoek velen geleerd heeft, dat
de misdadigers vaak niet geheel toereken
baar zijn en in elk geval ook zeer vaak
door ongunstige omstandigheden op bet
slechte pad zijn gebracht, kent men tegen
over deze verachtelijke menschen weinig
medelijden en werd 'dus do bepaling, waar
door zij zouder meer onder het bereik van
den strafrechter vallen, met vrijwel alge-
meene ingenomenheid begroet.
Dadelijk nadat do bedoelde wet was in
gevoerd, is men hier en daar in Nederland
een verwoede campagne tegen deze heeren
begonnen en met name de Rotteidamsche
rechtbank heeft geweldig onder ben gewoed.
Verlatend de gewoonte om niet dadelijk
op de terechtzitting vonnis "te vellen, heeft
dn Rotterdjamsche rechter met grootje snel
heid verscheiden van deze licht schuwende
heeren doen grijpen en voor 'geruimen tijd
onschadelijk' gemaakt.
De vraag zal nu zij'n of deze maatregel
geholpen heeft en of er inderdaad verbete
ring in den toestand zal 'komen, nu velen
van de menschen, die zoo licht tot allerlei
misdaden vervallen, niet vrij meer rond-
loopen.
Deze vraag is te interessanter, omdat te
gelijkertijd in Engeland een poging in de
zelfde richting wordt gedaan. Ook daar
heeft dezer dagen het Lagerhuis een scherpe
resolutie tegen de boeven Van dit gilde
genomen. Doch men heeft ginds een geheel
andere methode toegepast, die meer in den
Engelschen volksaard ligt. Men heeft gere
deneerd: Dit volk is vóór alles schaamte
loos en lui. Sluit men hen dus op in
gevangenissen *of zendt men hen naai' ver
beterhuizen, dan doen zij weinig en kunnen
hun behoefte aan luiheid in den regel bot
vieren.
Beantwoordt dus op dit gobied het voor
uitzicht opgesloten te worden of in een
.verbeterhuis to -zitten pan hun neigingen,
over het geheel zal de verschrikking van
het pj leen-zitten. cn van het niet huiten
het verbeterhuis moge komen op de gedege
nereerden minder krachtig werken, dan op
naar GUY DE MAUPASSANT.
In de geheele naaste omgeving -weid de
boerderij der familie Lucas de „Pacht
hoeve" genoemd. W aar om idit nu Precies
zoo was, zou men niet kunnen zeggen. Aan
die benaming yah „Pachthoeve" hechtten
do boeien zonder twijfel een idee van
rijkdom en voornaamheid, en. inderdaad was
deze boerderij ook beslist de grootste, de
rijkste en de meest verzorgde uit do ge
heele landstreek.
De uitgestrekte binnenplaats, begrensd
door vijf rijen prachtige boornen, die de
korte, dikke en gevoelige appelboomen
moesten beschutten tegen den scherpen
wind van de vlakte, was omringd door lange
bijgebouwen, die van pannen voorzien wa
ren en waarin veevoer en graan werden
opbewaard; verder mooie veestallen, uit
kiezelsteen opgebouwd, stallen voor dertig
paaiden, en een uit baksteen opgetrokken
woonhuis, dat denken deed aan een klein
kasteeltje. v-
De mesthoopen werden goed onderhou
den, do waakhonden hadden hun hokken,
«en massa pluimgedierte bewoog zich in
het hooge gras.
Eiken middag named vijftien personen,
heesters, knechten en meiden, plaats aan
meer beschaafde, ethisch meerwaardige in--
tlividuên.
Tegen hen laten de gewone straf methoden
ons in den steek. En waai- het de plicht
van den staat is om de vrouwen tegen die
individuen te beschermen en om bovendien
te verhinderen, dat zich in dit uitvaagsel
een neerslag uit de maatschappij vormt, dat
voor allerlei criminaliteit een uitmuntende
voedingsbodem is, behoort deze dus tot an
dere strafmethodes zijn toevlucht te hemen.
En zoo is men dus in Engeland gekomen
tot lijfstraffen. De regeering had voorgesteld
deze hoeren hij de tweede maal, dat zij
met den rechter in aanraking komen, te
vens een lijfstraf toe te dienen in den
vorm van knoetslagen. Doch het Lagerhuis
heeft d,at nog niet radicaal genoeg gevonden
en voorgeschreven: Zoodra de man met
den rechter heeft kennis gemaakt kan deze
liem dadelijk met den knoet laten geven.
Wij spreken v;an knoet, omdat men hier
inderd,aad te doen heeft met een samenge
stelde zweep, waarvan de slagen geweldigen
pijn doen, niet met den, stok, die ook vol
gens de oude wetgeving bij recidive van
souteneurs en dergelijken kun worden toe
gepast.
Hoezeer de politie en justitie met deze
weinig zachtzinnige hervorming zijn inge
nomen blijkt wel uit een pantal uitspraken
van rechters en hooge politiemannen, die
van dozo knoet-methode een radicale zui
vering van de Engelsche maatschappij op
dit gobied verwachten.
Zoo heeft b.v. een hooge .ambtenaar van
de geheime politie verklaard, da diazo
maatregel ten minste de helft van dit treu
rige gilde voor goed tot betera gedachten,
zal brengen. Want deze politieman betoogt
wpt trouwens ook elders heihaaMelijk
gezegd is dat op deze ruwe, luie en
veelal laffe mannen niets zoo afschrikwek
kend werkt jals de hardst denkbare lichame
lijke pijn. De bedoelde knoet staat in Enge
land in een kwaden reuk bij wie kans
heeft pader met hem in aanraking te ko
men. En zeker zal de machine ook ditmaal
h,aar gunstige uitwerking niet missen.
Wij zullen afwachten. Zooals gezegd heb
ben wij th,ans oen buitengewone gelegen
heid om na te gaan of nu inderdaad de
knoet zijn werk zooveel beter doet dan.
de eenvoudiger - en in zeker opzicht ook
radicaler methode, die men in Neder
land tegen dit euvel toepast.
Heeft men in ons land succes, dan be
hoeft men waarlijk niet naar dit Engelsche
werktuig te verlangen, want de bekende
bezwaren tegen het toepassen van lijfstraf
fen verruwing van de zeden, ook bij
wie moet straffen, eenzijdige, pijn-naroor-
zakende en verbitterende, demoraliseereiide
werking v,an de straf, blijven bestaan,
ook w,aar het geldt zoo algemeen gemin
achte individuen als dit soort misdadigers.
Doch heeft men bij ons te lande geen suc
ces en blijkt het veelgehoorde bezwpar
legen lijfstraffen dat zij tegen de recidive
do lange keukentafel, waarop de soep
dampte uit een grooten pot van aardewerk,
versierd met blauwe bloemen.
De beesten, paarden, koeien, varkens en
schapen wai-en vet, goed verzorgd en netjes,
en baas Lucas, oen groote man, die wat
gezet werd, hield drie keer daags inspectie,
waarbij hij op alles lette en aan alles dacht.
Achter in de stal werd uit medelijden
een heel oud wit paard vei-zorgd, dat de
meesteresse tot zijn natuurlijkon dood
wenschte te voeden, omdat zij het had
groot gebracht, altijd bij zich had gehouden
en waaraan voor haar herinneringen waren
verbonden.
Een staljongen van vijftien jaar, Isidoor
Duval, kortweg „Zidoor" genaamd, had de
zorg voor dezen invalide, gaf het 's win
ters zijn maat haver en veevoer, en moest
het vier keer daags in den zomer brengen
naar den heuvel, waar het werd vastge-
gebonden, cn waar het votep fvsch gras
kon vinden.
Het beest, bijna verlamd, hief met moeite
zijn zware pooten op, zijn knieën waren
dik en do enkels gezwollen. Zijn manen,
die nooit meer geroskamd werden, leken
op witte haren en zijn lange wimpers gaven
aan zijn oogen een droevige uitdrukking.
Wanneer Zidooi hem naar 't grasveld
leidde, moest hij vaak aan den teugel trek
ken, omdat het beest zoo langzaam liep;
en de jongen, gebogen, hijgende, vloekte
dan boos, dat hij dezen ouden bonk te
varzorgen had.
Do lui van de boerderij hadden plezier
I ia de i&oede v&a aóu Keiigd tegen Coco,
Prigs der Advertentiën: Van 1—6 regels £1,0.92; iedere regel meer
15 cents. Reclames 30 cent per regel. Groote letters naar do plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau to bekomen.
In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag- cn Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te .voldoen.
Intercommunale Telefoon No. 103.
geen pfdoerid middel zijn in liet Engel-,
sche geval niet juist, dan zal het toch
wel overweging verdienen om in dit ge
val bij uitzondering het Engelsche voor
beeld te volgen en deze heeren even ge
ducht te laten „voelen" als men dat in En
geland gaat doen.
Tijdenlang heeft men volgehouden, dat
menschen het verkeer niet moesten rege
len. Het verkeer zou de menschen wel re
gelen. M. a, w,: men heeft betoogd, flat
het menschdom moet en, kan "leeren zich
naar het verkeer te schikken. En als voor
beelden heeft men fiets en auto genoemd.
Liet men zoo ging het betoog de fiets
en de auto op een stad van voor 25 jaar
los, dan zouden er onmiddeUijk gewel
dig veel ongelukken gebeuren. Doch in die
25 jaar hebben de menschen geleerd met
de fiets te rekenen en ook met 3e auto
wordt al heel veel meer gerekend dan
vroeger. Vanzelf, zonder al te veel te ver
ordenen, beeft de menscli zicli aan de
nieuwe toestanden aangepast en als men
den gang van zaken maar niet forceert,
zal hij dat ook verder Wel doen.
Zij, die zoo redeneeren, wijzen dan op
de buitenlui, die in onze steden rondwan
delen, en öf stokken of paraplu's hori
zontaal onder hun armen dragen öf dwars
tegen den stroom in over de trottoirs ste
venen óf op drukke plaatsen over den rij
weg loopon en daarop blijven staan alsof
zij op hun eenzame landwegen waren. En
aan den anderen kant: als wij. bewoners
van kleinere steden, in groote steden ko
men, wat gevoelen wij ons dan weer veel
onhandiger dan de inboorlingen dier ste
den. Wat kost liet ons een .moeite om
drukke pleinen over te steken zonder met
auto's en rijtuigen in conflict to komen,
hoe verbazen wij ons over de schijnbare
achteloosheid van vele voetgangers en
wielrijders, welke wel aparte vorkeorszin-
tuigen moeten hebben om daar met die
achteloosheid overeind te blijven.
wEr is in die rodeneering ongetwijfeld heel
veel waars. Doch in den kiatsten tijd heb
ben wij een opmerkelijk geval gehad,
waaruit Wijkt, dat het aanpassingsvermo
gen van den menscli aan het verkeer niet
onbeperkt is. Die ervaring heeft men op
gedaan in Londen, waar de steeds in aan
tal toenemende moloromnibussen een
steeds toenemende reeks van ongelukken
op haar rekening krijgen. Er zijn daarom
trent indrukwekkende cijfers bekend ge
maakt, die het mensclulom opgeschrikt
hebben. De publieke opinie gaat dientenge
volge in een andere richting. Men wil tra
Weer meer dan vroeger regeling van bet
verkeer. En wel opmerkelijk is hot, dat
men die regeling niel vooral wil toegepast
zien, op de gcvaarverwckken.de voertuigen
doch op hot verkeer in het geheel.
spraken voortdurend over het paard als
van Zidoor, om den kwajongen te ergeren.
Ook zijn kameraden hielden hem cr oen
beetje mee voor den gek. Men noemde
hom in het dorp Coco-Zidoor.
De jongen was er innerlijk nijdig om cn
voelde in zich do begeerte opkomen, zich
op liet paard to wreken. Hij was een mager
kind, op hooge beenen, heel vuil, met rooie,
dikke, harde, steile haren. Hij scheen dom,
sprak stotterend, met eindeloozo moeite,
alsof de gedachten zich niet in zijn grove,
brute ziel konden vormen.
Reeds sedert geruimen tijd verbaasde hij
zich erover, dat men Coco behield; hij
ergerde zich over het goed, dat verkwist
werd ter wille van het stomme dier. Van
het oogenblik af, dat hel niet meer werkte,
scheen hel hem onbillijk, dat hel gevoed
werd; schandelijk zelfs scheen het hem
toe, om haver te verkwisten, het dure ha
ver, voor zoo'n lammen knol. Menigmaal,
ondanks de hevelen van baas Lucas,
spaarde hij np het voedsel voor het paard
uit door hom slechts een halve maat toe
te dienen, en to bezuinigen op zijn stroo
en zijn hooi. In het venvardo brein van
het kind ontstond een toenemende haat,
dc haat van den hebzuchtigen boer, van
den geniepigen, woesten, brutalen en laf-
hartigen boer.
Toen de zomer terugkeerde, moest hij het
paard van heuvel doen verwissolen, 't Was
een eind uit dc buurt. Dc kwajongen, eiken
morgen giftiger gestemd, trok met loggen
pas tusschen de korenvolden door. De man
nen, die ia het veld wkten, rispen hom
Niet zonder belangstelling cn goedkeu
ring heeft men gelezen hoe voorbeeldig
do Weener politieverordening is. Da ai- moe
ten de wagens zooveel mogelijk rechts van
den weg rijden, mag men elkaar in den
regel niet voorbij rijden, mogen de wagens
in nauwe straten slechts aan één zijde stil
houden, mag men niet stilhouden op weg-
kruisingen, niet op de tramrails rijden,
nic-t met de ztiveep knallen, niet in smalle
straten omdraaien enz.
En de voetgangers moeten op de trottoirs
loopen on rechts (in Weenen als in Enge
land heet rechts hier links) houden, zij
mogen zelfs niet op den rijweg in do
lengterichting loopen en mogen niet
hinderlijk voor het verkeer op den rijweg
vertoeven'. Het schijnt, dat men deze bepa
lingen leifst en bloc zou overnemen. Zelfs
een blad als het „Handelsblad"1 likkebaardt
naar 'deze laatste bepaling.
Het komt ons voor, dat nu weer in de
andere richting overdreven wordt cn dat
men toch vooral Weenen niet als voor
beeld moet nemen. Het wil ons schijnen,
dat liet ebstuur der gemeente waarlijk al
vaderlijk genoeg is. In vele gemeenten mag
men geen pot met houtskool op straat
branden zonder goedkeuring van 13. en
W., geep opschrift op zijn huls zetten of
B. en W. komen eraan te pas. En nu
snakt men zelfs naar een -verbod voor
den voetganger om den rijweg in de leng
terichting te beloopeu. als er een trot
toir is.
Maar laat men 'dan verder jaan. In do
winkelstraten in Weenen moeten de win
kels op een door do politie aangegeven
manier gesloten kunnen worden en op een
door do politie aangegeven, tijd aldus ge
sloten zijn. Meer dan eens hebben wij een
agent aan een aldus gesloten winkel zien
staan rukken om uit te maken of .wel aam
het voorschrift voldaan was. En als jc
een „avondje"1 hebt en dat niet aan do
politie gemold hebt wij weten mot of
deze interessante bepaling wellicht al
leen voor buitenlanders bestaat - dan.
V ee je gebeente 1
Laten wij nu toch niet overdrijven. Een
regeling van het verkeer is ongetwijfeld
noodig. En zeer zeker kan do politie Wel
eens meer preventief ingrijpen dan zij in
vele steden doet. En vooral de beschaaf
de elementen behooren voor te gaan in
het opvolgen van de politieverordeningen.
Geen rijtuigen op trottoirs, niet op drukke
straten links tegen den. stroom in loo
pen, niet dringen, in de queue blijven
ziedaar de manieren van de straal, Wel
ke ook zij, die zich anders wat gaarne
op hun goede manieren laten voorstaan,
niet allen hebben., Vooral de politie dient
in liet goede voor te gaan cn niet zoo
als wij in een der drie groote Nedcrlnnd-
scho steden op één dag driemaal gezien
hebben hun eigen voorschriften te
oertreden. Dan lean men inderdaad een
eind maken aan het ongehindeid voor do
toe bij wijze van plagerij: „Hola, Zidoor,
doe mijn groeten aan Coco."
Hij aniwoondde niet, luj brak van oen
haag, waarlangs hij ging, een tak on, nadat
hij de riemon van het oude paanl had
verlegd, om hem vrijuit te laten grazen,
naderde hij zelf verraderlijk en ging de
knieën van het dier ranselen. Het heest
probeerde to ontvluchten, achteruit to slaan,
ie ontkomen aan de slagen en hel draaide
aart zijn koord in de rondo, alsof het in oen
renbaan was opgesloten. En de jongen bleef
cr razend op los slaan, hem achterna hollen,
hardnekkig, met do tanden in woede op
elkaar geklemd.
Daarna ging hij langzaam weg, zonder
zich om te draaien, terwijl het paard liem
met zijn oudo oogen nakeek, de ribben be
bloed, buiten adem van het draven. Niet
eerder dan nadat het do blauwe blouse van
den jongen boer in de verte bad zien
verdwijnen, boog hij zijn beenigen, witten
kop opnieuw naar hot gras heen.
Daar do nachten zoel waren, liet men
Coco huiten slapen, ginder bij het ravijn,
achter het bosch, Zidoor alleen zag naar
hem om.
De jongen ging cr nu Vermaak in schep
pen om hem met stecncn (e gooien. Hij
ging op tien pas afstand op een glooiing
zitten, en bleef er con half uur, wierp
nu en dan een schorpen steen naar don
knol, die, vastgebonden door zijn vijand,
staan bleef, hom echter voortdurend aan
zag, omdat hij niet durfde to grazen, voordat
de ander was heengegaan.
Maar aldoor bleef broeien in dc hersenen
deur laten staan van karren enz, die dik
wijls een smalle straat om ontbeere.it. Ver
der behoort het publiek ongetwijfeld meer
en duidelijker eraan herinnerd te worden,
dat men oj> drukke jinuten rechts moet
gaan. Aparte paaltjes met aparte bouljes
op do straat zijn voor zoo'n verzoek bui
tengewoon geschikt. En zoo is er geleidelijk
zeker nog heel veel tc doen voor een he
tere afwikkeling van het verkeer, vooral
in de te nauwe straten van enkele groote
Hollandsehe steden (met name. Den Haag
en Utrecht hebben op dit puit moeilijke
raadsels op te lossen).
Doch men hoede zu h voor overdrijving
en voor het vragen van een politics*oogdij,
als die te Weenen bestaat. Roept men zulke
geesten op dat vergete mep. niet dan
is het gauw onmogelijk om ze weer kwijt tc
worden I
EEN KATTEN-1NYASIE.
De bondshoofdstad der Yeroenigile Staten
veiheugt zich in het twijfelachtig voor
recht van de stad te zijn, waar de meeste
katten leven. Op iedere twintig bewoners
zijn daar zeven katten. Deze algemeonc lief
hebberij heeft een eigenaardige» oorsprong.
Washington bezat reeds een respectabel
aantal kallen, toen, ongeveer 15 jaar gele
den, een spotvogel door middel van een
advertentie aankondigde, dat een huilen-
landseh circus duizend katten noodig had
om de wilde dieren te voeden; de eerste
duizend personen, die een kat bezorgden,
ontvingen het recht gialis de voorstelling
bij te wor.cn, benevens een premie van GO
cent. Meer dan 5000 heden mt den omtrek
kwamen er op af cnzagen zich slacht
offers van een misplaatste aardigheid. Zij
namen hun katten niet mee teiug, maar
lieten ze achter en zoo wemelde hel in die
dagen in Was hing ton's straten en parken
van katten. Toeft hel aantal zangvogels en
eekhorentjes, die men met veel moeite in de
openbare pariten had doen nestelen, schrik
barend afnam, en de nachtelijke katten
concerten de vreedzame imvmicis m lmn
slaag stoorden, was de overheid verplicht
in te grijpen. Binnen een maand had de
politic 2GQ0 katten gedood en "og steeds
duurt het bloedbad voort met gemiddeld
50 slachloffeis per d.ig. liet .gemeentebe
stuur van Washington wit nu een belasting
op de katten gaan heffen.
DE ONTSMETTING VAN SLAGVELDEN.
In dezen lijd nu duizenden en duizenden
gesneuvelden op de slagvelden in den Bal
kan zijn achtergebleven, rijst weer dc vraag
op welke wijze men do lijken hel best
kan verwijderen om besmettelijke ziekten
te voorkomen. t
Dc beschaafde volheien kennen hiervool
twee mogelijkheden: begraven en verbran
den. Hoewel men steeds meer voor lijkver
branding gaat voelen, het groote publiek is
van den jongen deze gedachte„Waartoe
dit pa aid voeden, dal tot niets nut was?"
Hem scheen liet toe, dat dit armzalige
binkje aan anderen hel voedsel ontstal,
den menschen hun goed, dal loch van
den goeden God kwam, ja bom zelf óók
bestal, hem, Zidoor, die toch óók werkte.
Langzaam aan, bij kleine afmotingon, ver
kleinde do jongen toen eiken dag do strook
van het weiland, hij zette hel gienspaaltje
wat naai' voren, waaraan hel kooid van
het paanl werd vastgebonden. Het beest
moest dus vasten, vounagerdo, kwijnde weg.
Te zwak oin de riemen te verbreken, strekte
liet* zijn kop uil naar lief volle gras, liet
frisscho, sappige gras, zoo nabij, en waar
van de geur tot hom opsteeg, doch dal
hot niet bereiken kon.
Daar kreeg Zidoor op een goeden mor
gen een nieuw idee: hij zou Coco niet meer
verplaatsen. Hij luid meer dan genoeg van
dat verre loopen, ter wille van dat, oudo
karkas.
Toch kwam hij zelf kijken om van zijn
wraak te kunnen genieten, liet beangstig
de dier keek hem aan. Hij sloeg het dien
dag niet. Hij draaide om lic-t paard heen,
do handen in de zakken. Wel deed hij
toen, alsof hij plan had bet naar con
betere plaats te brengen, maar hij plak
tiet grenspaaltje predes in doz'clfdo ope
ning, liep daarna weg, verrukt over pijn
uitvinding.
Het paard, dat hem zag heengaan, hin
nikte nog om hem terug te roepen; maar
de vlegel zette liet op oen loopen, liet
het alleen achter, iifdd tdleen lp, de .vallei,
SCHIEDAM: CHE
